larsen1256

1256 III Anestezjologia specjalistyczna

piej przytomnego, na oddechu własnym, w pozycji półsiedzącej.

^ Przy jednostronnym krw awieniu należy wykonać intubację do głównego oskrzela zajętego płuca rurką o podwójnym świetle i uszczelnić mankiety, aby krew' nie mogła przedostawać się do zdrowego płuca.

Natychmiast po intubacji trzeba odessać krew z płuc i następnie wentylować w sposób kontrolowany 100% tlenem.

^ Podczas torakotomii, jeśli to możliwe, należy prowadzić znieczulenie z wentylacją jednego płuca, gdyż nie tylko unika się wciągnięcia zdrowego płuca w proces chorobowy, ale także znacznie ułatwia postępowanie operacyjne, co jest korzystne dla chorego.

^ Sródoperacyjnie należy wielokrotnie powtarzać badania gazometryczne krwi tętniczej. Trzeba także okresowo odsysać krew z drzewa oskrzelowego. Cis'nienie krwd powinno być mierzone w sposób ciągły, w miarę możliwości metodą inwazyjną.

9.5 Olbrzymie pęcherze rozedmowe i torbiele powietrzne

Pęcherz rozedmowy jest to cienkościenna, wypełniona powietrzem przestrzeń w obrębie płuca, która powstaje wskutek zniszczenia pęcherzyków. Pęcherze najczęściej spowodowane są rozedmą płuc.

Torbiele powietrzne występują także w płucach niewykazujących innych schorzeń. Resekcję torbieli lub pęcherzy wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Podczas znieczulenia należy pamiętać, że:

-    Pacjenci z pęcherzami rozedmowymi cierpią na przewlekłe schorzenia płuc, ich rezerwa płucna jest najczęściej znacznie upośledzona.

-    Podczas operacji konieczne jest stosowanie wysokich wdechowych stężeń tlenu. W żadnym wypadku nie należy podawać podtlenku azotu, aby szybko dyfundujący N₂0 nie powodował większego rozdęcia pęcherzy.

-    W czasie wentylacji z nadmiernymi ciśnieniami powstaje niebezpieczeństwo pęknięcia pęche-rza/torbieli, z następową odmą prężną, którą należy zdrenować. Powstaje przetoka oskrze-lowo-opłucnowa, przez którą następuje utrata znacznej części wentylacji minutowej. Dlatego należy przestrzegać reguły:

SW przypadku występujących jednostronnie pęcherzy lub torbieli, w celu profilaktyki ich pęknięcia, należy zaintubować pacjenta rurką o podwójnym świetle i prowadzić wentylację jednego płuca.

9.6    Przetoka oskrzelowo-opłucnowa

Przetoki oskrzelowo-opłucnowe powstają przede wszystkim w przebiegu ropni płuc, wskutek rozerwania tkanki płucnej podczas wentylacji z wysokimi ciśnieniami, erozji oskrzela przez nowotwór lub niewydolności szwów po resekcji płuca.

Postępowanie praktyczne:

►    W przypadku małych przetok, pacjentów najczęściej intubuje się konwencjonalną rurką zbrojoną i stosuje się oddech kontrolowany.

►    Przy dużych przetokach i/lub jednocześnie występującym ropniu płuc lub ropniaku opłucnej, należy zaintubować pacjenta rurką o podwójnym świetle i wentylować z wyłączeniem płuca chorego. W ten sposób nie traci się gazów oddechowych przez przetokę, unika się również zakażenia zdrowego płuca.

►    Intubację rurką o podwójnym świetle najlepiej wykonywać u znieczulonego pacjenta z zachowanym oddechem własnym, pozostającego w pozycji półsiedzącej.

9.7    Rozstrzenie oskrzeli i ropień płuca

W obydwu schorzeniach powstaje niebezpieczeństwo nadkażenia zdrowych części płuca. Można uniknąć rozprzestrzeniania się zakażonej wydzieliny na drugie płuco, intubując pacjenta rurką o podwójnym świetle.

W przypadku opornego na leczenie ropnia w płacie dolnym, najpierw odsysa się wydzielinę w trakcie bronchoskopii, następnie tamponuje oskrzele przy wejściu do płata dolnego, a później intubuje się drugie płuco rurką o podwójnym świetle, tak żeby po otwarciu klatki piersiowej można było rozpocząć znieczulenie z wentylacją jednego płuca.

W przypadku resekcji płata usuwa się tampona-dę, a oskrzele zamyka.