Temat: Wyznaczanie natężenia źródła światła i sprawności świetlnej żarówki. Badanie oświetlenia
1 Wstęp teoretyczny
W fotometrii rozróżniamy kilka wielkości fizycznych, przy czym główną jest natężenie źródła światła. Pozostałe jednostki fotometryczne ustala się jako pochodne, na podstawie praw wiążących je z natężeniem. Jednostką natężenia źródła światła - światłości (ilość energii świetlnej wysyłanej przez źródło w jednostce czasu) jest kandela (cd). Źródłem promieniowania świetlnego o natężeniu 1 kandeli jest rurka z tlenku toru w temperaturze krzepnięcia platyny (2042 K), przy ciśnieniu 1 atmosfery fizycznej, z otworkiem o powierzchni
.
Oświetlenie jest to stosunek strumienia świetlnego padającego prostopadle na element powierzchni ds, do tejże powierzchni. Jednostką oświetlenia jest luks:
Kiedy punktowe źródło światła o natężeniu I, znajduje się w odległości r od powierzchni na którą pada, a ponad to pod kątem do normalnej, oświetlenie wyraża się wzorem:
Powyższa zależność przedstawia prawo Lamberta.
2 Ćwiczenie 1
Sprawdzanie prawa Lamberta.
Na ławie optycznej umieszczono punktowe źródło światła (o małej średnicy promienia) oraz stolik obrotowy z fotoogniwem luksomierza. Stolik obrotowy wyposażony jest w kątomierz do pomiaru kąta padania promieniowania na płytkę fotoogniwa. W pierwszej części ćwiczenia ustawiono płytkę pod kątem 100 w odległości r = 25 cm od źródła światła. Przy niezmienionej pozycji kątomierza odczytywano oświetlenie E oraz odległość r, którą następnie zwiększano. Czynności te powtórzono dla kąta 300.
Użyte przyrządy
- punktowe źródło światła
- fotoogniwo umieszczone na obrotowym kątomierzu
- luksomierz magnetoelektryczny ±10%
Tabela pomiarowa
Lp. |
E |
r-2 |
Δr-2 |
r |
I |
ΔI |
[n] |
[lx] |
[m] |
[m] |
[m] |
[lm] |
[lm] |
1 |
20,5 |
16 |
0,008 |
0,25 |
1,48 |
0,17 |
2 |
14,5 |
11,11 |
0,007 |
0,30 |
1,50 |
0,17 |
3 |
11 |
8,2 |
0,006 |
0,35 |
1,55 |
0,17 |
4 |
8,5 |
6,25 |
0,005 |
0,40 |
1,57 |
0,17 |
5 |
6,5 |
4,94 |
0,005 |
0,45 |
1,52 |
0,17 |
6 |
5,5 |
4 |
0,004 |
0,50 |
1,59 |
0,17 |
7 |
4 |
2,78 |
0,004 |
0,60 |
1,66 |
0,18 |
8 |
3 |
2,04 |
0,003 |
0,70 |
1,70 |
0,15 |
9 |
2,5 |
1,56 |
0,003 |
0,80 |
1,85 |
0,19 |
10 |
2 |
1,23 |
0,002 |
0,90 |
1,87 |
0,19 |
11 |
1,5 |
1 |
0,002 |
1,00 |
1,73 |
0,18 |
Iśr
- ΔE = 0,1 * E[lx]
- Δr = 0,002[m]
W celu sprawdzenia prawdziwości prawa Lamberta narysowano wykres funkcji E = ƒ(r-2) który wg. założeń ( przy I i α = const.) powinien być charakterystyką liniową a więc:
ΔE = 0,1 * E[lx]
Druga część ćwiczenia 1 polegała na umieszczeniu ogniwa fotoelektrycznego w znanej odległości r = 25 cm oraz pomiarze jego oświetlenia w zależności od kąta padania promieni świetlnych. Początkowo ustawiony kąt wynosił 00 zaś końcowy 900.
Tabela pomiarowa
r = 25 cm |
|||
Lp. |
α |
E |
I |
n |
[ 0] |
[lx] |
[lm] |
1 |
0 |
23 |
1,44 |
2 |
10 |
22,5 |
1,43 |
3 |
20 |
21,5 |
1,43 |
4 |
25 |
21 |
1,45 |
5 |
30 |
20,5 |
1,48 |
6 |
35 |
19 |
1,45 |
7 |
40 |
18 |
1,47 |
8 |
45 |
16,5 |
1,46 |
9 |
50 |
15 |
1,46 |
10 |
55 |
13,5 |
1,47 |
11 |
60 |
11,5 |
1,43 |
12 |
65 |
9,5 |
1,40 |
13 |
70 |
7 |
1,28 |
14 |
75 |
5 |
1,21 |
15 |
80 |
2,5 |
0,90 |
16 |
85 |
1 |
0,72 |
17 |
90 |
0,5 |
------- |
3 Ćwiczenie
Określić wydajność świetlną żarówki.
Na jednym końcu ławy ustawiono źródło światła o znanym natężeniu I1, a na drugim źródło badane o nieznanym natężeniu I2. Między tymi źródłami na ławie optycznej ustawiono fotometr w takiej odległości, aby oświetlenie z obu stron było jednakowe. Możemy tego dokonać dzięki zdolności oka ludzkiego do stwierdzania równości lub nierówności oświetlenia graniczących z sobą powierzchni. Dla takiego ustawienia przy założeniu że promienie padają prostopadle na fotometr prawdziwe jest założenie:
r1 - odległość fotometru od wzorcowego źródła światła
r2 - odległość fotometru od badanego źródła światłą
Użyte przyrządy
- źródło światła wzorcowe I = 20[cd]
- źródło światła badane I = ? [cd]
- fotometr umieszczony ruchomo na podziałce o dokładności 0,01m
- woltomierz elektromagnetyczny kl. 0,5 zakres 300[V]
- miliamperomierz elektromagnetyczny kl. 0,5 zakres 75[mA]
Tabela pomiarowa
I1 |
U |
i |
N |
ΔN |
r1 |
r2 |
I2 |
η |
Δη |
[cd] |
[V] |
[A] |
[W] |
[W] |
[m] |
[m] |
[cd] |
[cd/W] |
[cd/W] |
20 |
220 |
0,132 |
29 |
0,28 |
0,39 |
0,84 |
93 |
3,2 |
0,9 |
20 |
200 |
0,122 |
24,4 |
0,26 |
0,44 |
0,79 |
64 |
2,6 |
0,6 |
20 |
180 |
0,116 |
20,9 |
0,24 |
0,51 |
0,72 |
40 |
1,9 |
0,6 |
20 |
170 |
0,114 |
19,4 |
0,23 |
0,55 |
0,68 |
31 |
1,6 |
0,5 |
20 |
150 |
0,102 |
15,3 |
0,21 |
0,64 |
0,59 |
17 |
1,1 |
0,4 |
20 |
110 |
0,080 |
8,8 |
0,16 |
1,04 |
0,19 |
1 |
0,1 |
0,2 |
20 |
80 |
0,072 |
5,8 |
0,14 |
1,07 |
0,16 |
0,5 |
0,08 |
0,1 |
współczynnik sprawności świetlnej źródła:
Δη obliczam ze wzoru:
ΔU - 1,5V
Δi - 0,000375A
Δr1 - 0,05m
Δr2 - 0,05m
ΔN obliczam ze wzoru
4 Wnioski i spostrzeżenia.
Pomiary w ćwiczeniu pierwszym obarczone były pewnym błędem systematycznym wynikającym z tego, że pomieszczenie w którym były dokonywane nie było idealnie ciemne. Można to wywnioskować z faktu, że podczas odwrócenia ogniwa fotoelektrycznego od źródła światła o 1800 luksometr wskazywał 0,5 [lx]. Błędy wynikały także z niedokładności kątomierza.
W ćwiczeniu drugim największy problem stanowiło oszacowanie „na oko” równości oświetlenia dwóch oddzielonych powierzchni fotometru. na tę trudność wpływała także różna barwa światła pochodzącego od wzorcowego (prawie biała) i od badanego przy niskim napięciu (żółto pomarańczowa) dlatego założono duży błąd odczytu Δr = 0,05m