Świetlica- dobrze przystrojona i oświetlona izba

Zajęcia świetlicowe- są to zorganizowana jednostka metodyczna pracy pozalekcyjnej

Świetlica w znaczeniu formy (pomieszczenie), instytucja wewnątrz szkolna

Internat = burs

Świetlice w szkołach specjalnych są dostępne dla wszystkich dzieci bez względu na wiek.

Praca w świetlicy jest „ruchoma” i nie wolno się poddać stresowi.

Formy zajęć- kryteria kwalifikacyjne:
1. Ilość uczestników
- masowe
- grupowe
- zespołowe
- indywidualne
2. Charakter aktywności
- intensywne
- ekstensywne
- mieszane
3. Metodyczno-organizacyjne
- planowo-tokowe
- dowolne
- instruktorskie
- zielone

Formy zajęć świetlicowych:
1. Planowo-tokowe
- tematyczne- wynikają z określonego tematu nawiązującego do planu wychowawczego
* tematy są zapisywane w dzienniku pracy wychowawczej (wg. Baran głupota)
- nietematyczne- odnoszą się do sposoby realizacji zgodnego z planem wychowawczym (ta sama struktura, aktywność)
- luźne- wychowawca zaczyna stopniowo jak grupa dorasta uczyć dzieci sposobu organizowania zajęć- nauczyciel zezwala uczniom, że mają prawo do przygotowania zajęć wg. ich pomysłu
2. Dowolne
- kramikowe (kąciki zainteresowań)- jest to jedno pomieszczenia, są dla dzieci młodszych, w której mogą w wyznaczonym czasie podejmować dowolną aktywność (sprzęty audiowizualne, zabawki dla dzieci, sprzęt sportowy, gry planszowe i zręcznościowe), wychowawca nie ingeruje w zabawy dzieci (chyba że potrzebna jest pomoc w wyjaśnieniu zasad gry itd.)
- klubowe- jest dla dzieci starszych i młodzieży, powinny to być co najmniej dwa pomieszczenia (jedno- głośne, drugie-ciche- w pomieszczeniu głośnym należy zapewnić kącik minikawiarniany)
3. Instruktorskie (koła zainteresowań, kółka sportowe)
- instruktorem jest wychowawca, są prowadzone metodą instruktarzu

4. Zielone
- są prapoczątkiem szkół zielonych, zajęcia odbywające się na świeżym powietrzu
- mogą być połączone z tematycznymi zajęciami, ale na Świerzym powietrzu

TEMAT: Miejsce opieki i wychowania w pedagogice specjalnej.

Twórcy opieki wychowania- wybrane postacie.

Wybrani prekursorzy pedagogiki opikiekuńczej (wg. A. Kelma)
1. Zagraniczni: ks. Józef Kalasancjusz, J. Pestalozzi, ks. Jan Bosco, Christian Kofoed
2. Polscy
a) wychowawcy bezpośrednio pracujący z dziećmi
- J. Korczak, K. Jeżewski, s. Julia Maria Ledóchowska
b) teoretycy opieki i twórcy polityki opiekuńczej
- J. Cz. Babicki, M. Grzegorzewska, H. Radlińska
c) działacze organizacji społecznych świeckich i wyznaniowych
- H. Jordan, M. Kuzańska (przeczytać o niej do egzaminu !!!!!), W. Sala
d) wychowawcy, potem pracownicy administracji państwowej oraz pracy naukowej
- M. Balcerek, K. Czajkowski, O. Lipkowski


Olga (panieńskie Drahonowska) i Andrzej Małkowscy 1913:
- wprowadzili harcerstwo na ziemiach wschodnich
- on zginął na statku podczas pierwszej wojny światowej
- Andrzej Juliusz Małkowski (ur. 31 października 1888 w Trębkach k. Gostynia, zm 15/16 stycznia 1919)- jeden z twórców polskiego skautingu, wybitny instruktor i teoretyk harcerstwa, działacz polskich organizacji młodzieżowych i niepodległościowych
- Olga Drahonowska- Małkowska urodziła się w Krzeszowicach 1 września 1888 r. zm 15 stycznia 1979- jedna z twórczyń polskiego akutingu, instruktor harcerski w Polsce
- Skauting przyjął się w Polsce nadzwyczaj szybko. Początki datować można na rok 1990

Aleksander Kamiński:
- urodzony 28 stycznia 1903 roku w Warszawie zm. 15 marca 1978 tamże
- pedagog, wychowawca, twórca metodyki Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki, żołnierz
- pracownik naukowy Uniwersytetu Łódzkiego- pedagog społeczny i przez całe życie harcerz
- uczenie poprzez zabawę

Św. Jan Bosko:
- Wprowadził w swoich domach system prewencyjny. Opiera się on w całości na rozumie, religii i miłości wychowawczej, natomiast zakazuje wszelkiego rodzaju kar cielesnych. Wprowadza zasadę, że wychowawca stara się być dla wychowanka przyjacielem, a nie osobą, która go nadzoruje i wymierza odpowiednie kary.
- Zajęcia skupione wokół oratorium- ośrodki pozalekcyjne
- W systemie prewencyjnym stworzył podstawy metodyczne w pracy z wychowankiem- wychowawca był asystentem, nie podejmuje za uczni decyzji ale jest przewodnikiem
- Stworzył tzw. „słówko”- zawsze rano słówko do przemyślenia
- Wychowawcy/asystenci zawsze mówił im, że to czym się zajmują jest modlitwą w działaniu



Józef Kalasancjusz:
- Dał podwaliny szkołą pijarskim.
- Nauczyciel związany z nauczaniem i wychowaniem
- Wprowadzał działalność misyjną- aby zdobyć doświadczenie i później wykorzystać je na wyjeździe
- W jego metodzie była rezygnacja z kar i indywidualizacja wychowanków.

---