1
OCHRONA I KSZTAŁTOWANIE
ŚRODOWISKA
STAN POWIETRZA,
GLEB, WÓD POWIERZCHNIOWYCH I
PODZIEMNYCH
GOSPODARKA PRZESTRZENNA
OCENY I
PROGNOZY
STAN
Monitoring jakości
powietrza
Monitoring jakości wód
Monitoring jakości gleby
i ziemi
Monitoring przyrody
• monitoring lasu
• zintegrowany
monitoring środowiska
przyrodniczego
Monitoring hałasu
Monitoring pól
elektromagnetycznych
Monitoring promieniowa-
nia
jonizującego
PAŃSTWOWY MONITORING ŚRODOWISKA
Informacja o środowisku
PRESJE
Emisje
Odpady
Dane dotycz.
czynników
sprawczych
np.
działaln.
społ-gosp.,
warunków
meteorolog. i
hydrologiczn.
napływów
transgranicz.
Literatura
• Raport o stanie środowiska Polski 2008
http://www.gios.gov.pl/zalaczniki/artykuly/SOER_PL_2008_polski.pdf
• Raport oceny jakości powietrza w Polsce
http://www.gios.gov.pl/zalaczniki/artykuly/raport2009zal_20101228.pdf
• Raport oceny chemizmu gleb ornych Polski
http://www.gios.gov.pl/artykuly/140/Monitoring-jakosci-gleby-i-ziemi
• Raporty oceny jakości wód powierzchniowych i
podziemnych
http://www.gios.gov.pl/artykuly/podkategoria/6/Monitoring-wod
POWIETRZE
Źródła emisji
głównych
zanieczyszczeń
Emisja SO
2
Tlenki azotu
Tlenki siarki
Amoniak
Rtęć
Kadm
Ołów
PRZESTRZENNY ROZKŁAD EMISJI
2
Emisja zanieczyszczeń pyłowych - Kraków
T
ra
n
s
g
ra
n
ic
zn
y
tr
an
sp
o
rt
za
n
ie
czy
szc
ze
ń
System oceny jakości powietrza
1. Obszar Polski jest podzielony na strefy, tj. aglomeracje
pow. 250 000 mieszkańców i obszary powiatów nie
wchodzące w skład aglomeracji, uzdrowiska (170 stref).
2.
Raz na pięć lat WIOŚ wykonuje na podstawie dostępnych
danych tzw. wstępną ocenę jakości powietrza, na
podstawie której ustala system monitoringu w
województwie.
3.
Na podstawie danych z wojewódzkich systemów
monitoringu jakości powietrza wykonuje się coroczne
oceny jakości powietrza dla każdej ze stref
Oceny poziomu stężenia i klasyfikacji stref dokonuje się w odniesieniu do każdej z
substancji osobno na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z 6. 06. 2002
w sprawie oceny poziomów substancji iv powietrzu (Dz. U. Nr 87, poz. 798)
System oceny jakości powietrza
Klasyfikacja stref:
A - poziom substancji nie przekracza poziomu
dopuszczalnego,
B -
poziom substancji mieści się między poziomem
dopuszczalnym a marginesem tolerancji,
C - poziom substancji przekracza poziom dopuszczalny +
margines tolerancji,
Wojewoda jest zobowiązany do przygotowania dla stref, w
których dopuszczalny poziom substancji + margines tolerancji
został przekroczony, programów ochrony powietrza (POP),
których celem jest doprowadzenie do obniżenia poziomu
stężenia substancji aż do poziomu wymagalnego
St
re
fy
z
a
n
ie
c
z
y
s
z
c
z
e
n
ia
p
o
w
ie
trz
a
SO2 NO2
PM10 BaP
ZANIECZYSZCZENIE
POWIETRZA SO
2
3
ZANIECZYSZCZENIE POWIETRZA NO
2
GLEBY
GLEBA
Powierzchniowa (150 cm, w lasach 200
cm), biologicznie czynna warstwa
skorupy ziemskiej, powstała z różnych,
mineralnych i organicznych skał
macierzystych pod wpływem czynników
glebotwórczych (gł. drobnoustrojów,
wyższych roślin zwierząt, klimatu,
wody, rzeźby terenu, gospodarki
człowieka), podlegająca stałym
przemianom w procesie
glebotwórczym. Podstawową funkcją
gleby jest zapewnienie roślinom
warunków wzrostu i rozwoju.
TYPY GLEB POLSKI
ŻYZNOŚĆ GLEB
Zespół fizycznych,
chemicznych
i biologicznych
właściwości gleby
zapewniający roślinom
odpowiednie warunki
wzrostu (składniki
pokarmowe, wodę
i powietrze glebowe).
DEGRADACJA - DEWASTACJA
• Degradacja gleby
– każda zmiana właściwości
fizycznochemicznych gleby i aktywności biologicznej w
stosunku do warunków naturalnych
• Degradacja bezwzględna
(rzeczywista) gleby objawia
się trwałym obniżeniem aktywności biologiczno-
chemicznej gleby. Następuje przy tym wyraźne
pogorszenie się właściwości i walorów gleby, w tym
ekologicznych i rolniczych.
• Degradacja względna
jest to przeobrażenie struktury,
cech gleby, w sposób stopniowy lub skokowy, bez
zmiany jej aktywności biologicznej; występuje, kiedy
zabiegami agrotechnicznymi i agrochemicznymi zmienia
(poprawia) się właściwości gleb w celu uzyskiwania
wyższych plonów o wyższej jakości.
• Dewastacja gleby
objawia się całkowitym zniszczeniem
biologiczno-
chemicznej aktywności gleby.
ŹRÓDŁA DEGRADACJI GLEB
ANTROPOGENICZNE NATURALNE
• Rolnictwo intensywne
– nawożenie mineralne
– środki ochrony roślin
– zabiegi agrotechniczne
– monokultury
• Hodowla (wypas)
• Emisja pyłów i gazów
– ze źródeł przemysłowych
– ze źródeł komunalnych
– komunikacyjna
• Prace geotechniczne
• Melioracje
• Erozja
– wodna
– wietrzna
• Procesy stokowe
• Warunki
hydrometeorologiczne
• Wulkanizm
• Powodzie
4
DEGRADACJA RZECZYWISTA
1. geotechniczna
– powoduje zewnętrzne zmiany na
powierzchni. Występuje na terenach górniczych i
budowlanych. Zmiany te dotyczą zniekształceń w
rzeźbie terenu w wyniku działalności górnictwa
odkrywkowego i podziemnego, budownictwa
wodnego, drogowego i kolejnictwa.
2. fizyczna
– polega na zagęszczeniu masy glebowej,
pogarszaniu się struktury gleby, nadmiernemu
odwodnieniu gruntów wywołanym lejem
depresyjnym, wadliwej melioracji, zawodnieniu
osuwiska, oddziaływaniu zbiorników wodnych oraz
działaniu erozyjnym wody i wiatru.
DEGRADACJA RZECZYWISTA
3. biologiczna
– charakteryzuje się spadkiem ilości i
masy edafonu, wywołanym pogorszeniem się
struktury gleby, jej wilgotności i stosunków
powietrznych lub pośrednio przez niszczenie szaty
roślinnej; formą biologicznej degradacji jest także
tzw. zmęczenie gleb.
4. chemiczna
– przejawia się zakwaszeniem lub
nadmierną alkalizacją, naruszeniem równowagi
jonowej, wysoką koncentracja soli w roztworach
glebowych, toksyczną koncentracją metali ciężkich,
a także siarki i fluoru oraz związków biologicznie
czynnych (węglowodorów, środków ochrony roślin).
MONITORING GLEB - zadania
1.
badania i ocena jakości gleb użytkowanych rolniczo;
2.
wyznaczenie terenów, na których wystąpiło przekroczenie
standardów jakości gleby i ziemi
3.
badanie chemizmu gleb w okolicach oddziaływania lokalnych
źródeł zanieczyszczeń (przemysł, składowiska odpadów,
szlaki komunikacyjne, rejony występowania nadzwyczajnych
zagrożeń środowiska - przemysł wydobywczy, rafinerie).
4. badanie chemizmu gleb na obszarach chronionych (PN, PK)
Badania prowadzone są w cyklach 5-letnich w ramach krajowej
sieci prowadzonej przez IUNG w Puławach, na którą składa się ok. 215
punktów pomiarowo kontrolnych, zlokalizowanych na glebach
użytkowanych rolniczo na terenie całego kraju;
Zakres i częstotliwość badań w sieci regionalnej zależy od
występujących potrzeb i jest określana dla każdego źródła
zanieczyszczenia indywidualnie
Pobór próbek glebowych w 215
punktach z 0-20 cm warstwy
poziomu orno-
próchniczego odbywa
się co 5 lat, a z poziomów
genetycznych całego profilu
glebowego (15
– 30 cm, 30 – 45 cm)
co 10 lat.
Dotychczasowe badania:
1995 (pełny profil),
2000 (warstwa powierzchniowa),
2005 (pełny profil)
2010 (warstwa powierzchniowa)
MONITORING GLEB
badania w sieci krajowej
STAN ZANIECZYSZCZENIA GLEB METALAMI CIĘŻKIMI
5
OCENA ZANIECZYSZCZENIA
GLEB METALAMI CIĘŻKIMI
(wg IUNG)
OCENA ZANIECZYSZCZENIA GLEB
METALAMI CIĘŻKIMI
0
– Gleby nie zanieczyszczone
. Pod uprawę wszystkich
roślin ogrodniczych, szczególnie przeznaczonych dla dzieci i
niemowląt
I
– Gleby o podwyższonej zawartości metali
. Pod
uprawę wszystkich roślin ogrodniczych z ograniczeniem
warzyw przeznaczonych na przetwory i do bezpośredniej
konsumpcji dla dzieci.
II -
Gleby słabo zanieczyszczone
. Rośliny uprawiane na
tych glebach mogą być chemicznie zanieczyszczone. Z
uprawy wykluczone: kalafior, szpinak, sałata. Dozwolona
uprawa zbóż, roślin okopowych i pastewnych, użytkowanie
kośne i pastwiskowe
OCENA ZANIECZYSZCZENIA GLEB
METALAMI CIĘŻKIMI
III -
Gleby średnio zanieczyszczone
. Narażenie roślin na
skażenie metalami ciężkimi. Uprawa roślin zbożowych,
okopowych pastewnych
– okresowa kontrola zawartości metali
w konsumpcyjnych częściach roślin. Uprawa roślin
przemysłowych oraz roślin do produkcji materiału nasiennego.
IV - Gleby silnie zanieczyszczone
. Wyłączone z produkcji
rolniczej. Na lepszych odmianach gleb cięższych uprawa roślin
przemysłowych len, konopie, wiklina, zboża trawy – materiał
siewny, ziemniaki, zboża do produkcji spirytusu, rzepak na olej
techniczny. Ograniczenie wykorzystania na użytki zielone.
V - Gleby bardzo silnie zanieczyszczone
. Wyłączone z
produkcji rolniczej i zalesiane. Najlepsze odmiany można
przeznaczyć pod uprawę roślin przemysłowych.
WYNIKI BADAŃ
ZANIECZYSZCZENIA GLEB
1.
Głównymi czynnikami degradacji pokrywy glebowej są
procesy urbanizacji, działalności górniczej i niewłaściwie
prowadzonych prac w rolnictwie oraz chemiczne
zanieczyszczenie gleb.
2.
Presja związana z chemicznym zanieczyszczeniem gleb
ogranicza się głównie do uprzemysłowionych obszarów
miejskich oraz stref komunikacyjnych, gdzie notowane są
zanieczyszczenia metalami ciężkimi i ropopochodnymi.
3.
W ostatnich latach widoczne jest zmniejszenie
oddziaływania przemysłu na gleby; można zakładać, że
obszar gleb podlegających degradacji chemicznej nie
będzie się zwiększał.
OCHRONA GLEB
– INICJATYWY,
PROGRAMY UE
22 września 2006 roku Komisja Europejska
opublikowała Komunikat dotyczący Europejskiej
Strategii Tematycznej w Dziedzinie Ochrony Gleby
oraz projekt
Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i
Rady ustanawiający ramy dla ochrony gleby
(Dyrektywa Glebowa).
Strategia tematyczna w dziedzinie ochrony gleby jest jedną z
siedmiu "strategii tematycznych" przewidzianych w ramach
szóstego programu działań na rzecz ochrony środowiska (2002-
2012).
IDENTYFIKACJA TERENÓW, NA KTÓRYCH WYSTĄPIŁO
PRZEKROCZENIE STANDARDÓW JAKOŚCI GLEBY I
ZIEMI
Cel
: Prowadzenie zbiorczych zestawień zarejestrowanych
terenów, na których wystąpiło przekroczenie standardów
jakości gleb;
W ramach zadania wypełniane będą zobowiązania Polski
wynikające z “Porozumienia pomiędzy Wspólnotą
Europejską a Polską w sprawie uczestnictwa Polski w
Europejskiej Agencji Środowiska”, które obejmują
przekazywanie informacji dotyczących lokalnych skażeń
gruntów.
Wyznaczanie obszarów, na których przekroczone są standardy jakości
gleb - Poradnik metodyczny dla administracji
http://www.gios.gov.pl//zalaczniki/artykuly/Wyz_ob_gleb.pdf
6
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA
z dnia 9 września 2002 r.
w sprawie standardów jakości gleby oraz standardów jakości ziemi
Załącznik
grupa A: tereny chronione (Prawo wodne, Ustawa o ochronie przyrody)
grupa B
– tereny rolnicze w tym zabudowane i leśne, tereny zabudowane;
grupa C -
tereny przemysłowe, komunikacyjne, użytki kopalniane
Rekultywacja gleb
• Rekultywacja gruntów - nadanie lub przywrócenie
gruntom zdegradowanym albo zdewastowanym wartości
użytkowych lub przyrodniczych przez właściwe
ukształtowanie rzeźby terenu, poprawienie właściwości
fizycznych i chemicznych, uregulowanie stosunków
wodnych, odtworzenie gleb, umocnienie skarp oraz
odbudowanie lub zbudowanie niezbędnych dróg
• Kierunek rekultywacji musi być zgodny z planem
zagospodarowania przestrzennego danego obszaru.
Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych
Cele rekultywacji
Przystosowanie terenu do:
• użytkowania gospodarczego, w tym zalesienia
lub uprawy rolniczej,
• utworzenia miejskiego założenia zielonego,
• utworzenia terenów sportowo-rekreacyjnych,
• uformowania zbiornika wodnego,
• przeprowadzenia szlaków komunikacyjnych,
• lokalizacji budynków mieszkaniowych i
użyteczności publicznej,
• lokalizacji budowli technicznych,
• przeprowadzenia elementów sieci przesyłowych
Rekultywacja
gleby
Rekultywacja
gruntu
Prawne aspekty ochrony gleb
Ustawa reguluje zasady ochrony gruntów rolnych i leśnych
oraz rekultywacji i poprawiania wartości użytkowej gruntów.
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie
gruntów rolnych i leśnych
W przypadku gdy na danym terenie nie obowiązuje
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zmiana
przeznaczenia gruntów na cele nierolnicze może się odbyć
dopiero po jego uchwaleniu.
tym samym zagospodarowanie gruntów rolnych na cele inne
niż rolnicze jest znacznie utrudnione
Ochrona gruntów rolnych polega na:
1) ograniczaniu przeznaczania ich na cele nierolnicze lub
nieleśne;
2) zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów
rolnych oraz szkodom w produkcji rolniczej, powstającym
wskutek działalności nierolniczej i ruchów masowych
ziemi;
3) rekultywacji i zagospodarowaniu gruntów na cele
rolnicze;
4) zachowaniu torfowisk i oczek wodnych jako naturalnych
zbiorników wodnych;
5) ograniczaniu zmian naturalnego ukształtowania
powierzchni ziemi.
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych
Na cele nierolnicze i nieleśne można przeznaczać przede wszystkim
grunty oznaczone w ewidencji gruntów jako nieużytki, a w razie ich braku
– inne grunty o najniższej przydatności produkcyjnej.
Wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb
pochodzenia mineralnego i organicznego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa,
IIIb
, oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb
pochodzenia organicznego, oraz gruntów leśnych, przeznaczonych na
cele nierolnicze i nieleśne – może nastąpić po wydaniu decyzji
zezwalających na takie wyłączenie.
Nie wymaga się decyzji, jeżeli grunty rolne mają być użytkowane na cele
leśne.
Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne,
wymagającego zgody, dokonuje się w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego
, sporządzonym w trybie określonym w
przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych
7
Najważniejsze zmiany:
1.
Wyłączenie spod przepisów ustawy wszelkich użytków rolnych
położonych w granicach administracyjnych miast, oraz pozostałych
gruntów stanowiących użytki rolne klas IV oraz użytki rolne klas V i VI,
wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego i torfowiska jeżeli ich
obszar przekracza 1 ha;
2.
Zwolnienie z obowiązku uzyskania zgody marszałka województwa na
przeznaczenie w/w
gleb na cele nierolnicze i nieleśne w
opracowywanych projektach miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego;
3.
Pozostawienie dotychczasowych przepisów wydawania decyzji o
wyłączaniu gruntów z produkcji jedynie w stosunku do użytków
rolnych położonych poza granicami miast, wytworzonych z gleb
pochodzenia mineralnego i organicznego zaliczonych do klas I, II, III,
IIIa, IIIb
, ustawy, oraz gruntów leśnych, przeznaczonych na cele
nierolnicze i nieleśne.
4.
Rezygnacja z obowiązku zdjęcia oraz wykorzystania na cele poprawy
wartości użytkowej gruntów próchniczej warstwy gleby.
USTAWA z dnia 10 października 2008r. o zmianie ustawy
o ochronie gruntów rolnych i leśnych
WODY POWIERZCHNIOWE I
PODZIEMNE
ZASOBY WODNE POLSKI
• Wskaźnikiem stanu zasobów wodnych jest średni odpływ
roczny, który wynosi dla terytorium Polski 62 mld m
3
• Zasoby eksploatacyjne wód podziemnych 16,5 km
3
• Zasoby wodne w kraju, przypadające na jednego mieszkańca
są mniejsze niż w krajach sąsiednich i znacznie niższe niż
przeciętne w Europie (zaledwie około 36% średniej
europejskiej).
Zasoby wód podziemnych na 1 mieszkańca Zasoby wody pitnej na 1 mieszkańca
Zagrożenia wód
• pobór wód na różne cele
• wprowadzanie do wód różnorodnych
zanieczyszczeń wraz z wodami zużytymi
(ścieki komunalne i przemysłowe oraz
wody podgrzane,
• wprowadzanie do wód
zanieczyszczeń ze źródeł
powierzchniowych np.
pochodzących z rolnictwa,
• zmiany morfologiczne i
hydrologiczne wynikające z inwestycji w
dziedzinie regulacji rzek ochrony przed
powodzią czy energetyki.
Od roku 1995 długość gólnospławnej
sieci kanalizacyjnej na wsiach wzrosła
prawie 9-
krotnie, osiągając łączną
długość 43 943 km, dzięki czemu w
2008 r. 22,6% ludności wsi korzystało
z sieci kanalizacyjnej (wobec 5,9% w
roku 1995). W tym
samym okresie wskaźnik ten dla
miast wzrósł z 65,1% do 86,9%, co
oznacza ponad 33-procentowy przyrost
Mieszkańcy obsługiwani
przez oczyszczalnie ścieków:
UE
– 78%
Holandia - 98,1%
Niemcy
– 92,8%
Dania
– 89,0 %
Austria
– 86%
Francja
– 76,9%
Czechy - 69,8%
Polska
– 55%
Węgry 32,2%
Ramowa Dyrektywa Wodna
Cel:
osiągnięcie dobrego stanu wód na terenie całej Unii
Europejskiej do 2015 roku.
• Definiuje pojęcie dobrego stanu na podstawie takich czynników
jak: ogólny stan ekologiczny, występowanie roślin i zwierząt,
naturalne ukształtowanie dna i brzegów, właściwości fizyczne i
chemiczne wód. Im wartości tych parametrów bliższe są naturalnym,
tym lepszy jest stan wód.
• Zawiera wykaz tzw. substancji priorytetowych, (33 pierwiastki,
związki i grupy związków chemicznych - np. benzen, dichloroetan,
związki kadmu, ołowiu, niklu, rtęci, pestycydy (atrazyna,
chlorfenwinfos, chloropiryfos
i in.), które należy objąć kontrolą
• Obliguje państwa członkowskie Unii do poprawy stanu wód
także poprzez ograniczanie występowania w wodzie tych substancji,
tak aby ich stężenie było równe naturalnemu stężeniu w przyrodzie,
a w przypadku substancji wytworzonych przez przemysł całkowicie
usunięte.
8
MONITORING WÓD
Od 2007 r. są prowadzone trzy rodzaje monitoringu wód
powierzchniowych:
• monitoring diagnostyczny mający na celu ustalenie
stanu wód powierzchniowych określenie
antropogenicznych oddziaływań, dokonanie oceny
długoterminowych zmian stanu wód
• monitoring operacyjny prowadzony w celu ustalenia
stanu wód powierzchniowych o określonym
przeznaczeniu użytkowym lub oceny skuteczności
programów naprawczych
• monitoring badawczy podejmowany doraźnie m.in. w
celu określenia wielkości i wpływów przypadkowego
zanieczyszczenia wód
MONITORING WÓD - Zadania
1.
badania i ocena stanu rzek,
2.
badania i ocena stanu jezior,
3.
badania i ocena jakości osadów dennych w rzekach i
jeziorach,
4.
badania i ocena potencjału ekologicznego i stanu
chemicznego zbiorników zaporowych,
5.
badania i ocena stanu wód przejściowych i
przybrzeżnych,
6.
badanie i ocena stanu elementów
hydromorfologicznych wszystkich rodzajów wód
powierzchniowych.
JAKOŚĆ WÓD POWIERZCHNIOWYCH
Stan czystości wód powierzchniowych ocenia się, porównując
własności fizyczne, chemiczne i biologiczne ze standardami
jakości wód określonymi w aktach prawnych i zaliczając
kontrolowane odcinki rzek do poszczególnych klas czystości.
Poszczególne wskaźniki zanieczyszczeń rozpatruje się
oddzielnie, przy czym o
zaliczeniu wód do danej klasy
decyduje wskaźnik najbardziej niekorzystny
.
Na stan ogólny składają się:
• stan ekologiczny w którym pod uwagę brane są
elementy biologiczne oraz elementy fizykochemiczne i
hydromorfologiczne)
• stan chemiczny oceniany na podstawie wskaźników
chemicznych, charakteryzujących występowanie substancji
szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, w tym tzw.
substancji priorytetowych).
KLASA CZYSTOŚCI WÓD
Klasyfikacja wód obejmuje pięć klas czystości
Klasa pierwsza
-
Wody bardzo dobrej jakości; nie wskazują
żadnego oddziaływania antropogenicznego.
Klasa druga
-
Wody dobre, wykazują niewielki wpływ
oddziaływania czynników antropogenicznych.
Klasa trzecia
-
Wody zadowalające, wykazują przeciętny
wpływ oddziaływania czynników antropogenicznych
Klasa czwarta
-
Wody niezadowalającej jakości wykazują, na
skutek oddziaływań antropogenicznych, zmiany ilościowe i
jakościowe w populacjach biologicznych.
Klasa piąta
-
Wody złej jakości, nie nadają sie do spożycia,
zanik znacznej części populacji biologicznych
).
STAN CZYSTOŚCI RZEK
ocena eutrofizacji wód płynących wskazuje,
że zjawisko to dotyczy 62% cieków
Klasyfikacja stanu rzek objętych monitoringiem
diagnostycznym
267 odcinków 181 odcinków
JAKOŚĆ WÓD RZEK EUROPEJSKICH
na podstawie stężenia azotu amonowego
9
STAN CZYSTOŚCI
JEZIOR
• Wśród badanych jezior 56% z
nich utrzymało tę samą klasę
jakości, nawet na przestrzeni
kilku, kilkunastu, a nawet
kilkudziesięciu lat.
• W nielicznych jeziorach
stwierdzono poprawę klasy
czystości i jest ona najczęściej
wynikiem uporządkowania
gospodarki ściekowej na
ciekach dopływających do
jeziora.
• W niewielkiej grupie jezior
stwierdzono pogorszenie stanu
czystości
• W okresie 30 lat badań
jakości wód w jeziorach ilość
jezior w poszczególnych
klasach czystości jest zbliżona.
Ogółem w latach 2007-2008 zbadano i
oceniono 208 jezior, przy czym przy
dokonywaniu oceny kierowano się
przede wszystkim wskaźnikami
biologicznymi.
WNIOSKI
• Jakość wód powierzchniowych w Polsce zależy od sposobu
zagospodarowania ich zlewni.
• Ilość substancji doprowadzonych z obszaru zlewni do wód
powierzchniowych jest najmniejsza z terenów zalesionych,
największa natomiast z terenów przemysłowych i z
obszarów miejskich
• W zakresie ochrony wód przed zanieczyszczeniami do końca
2015 r. Polska powinna:
– zapewnić 75% redukcji całkowitego ładunku azotu i fosforu w
ściekach komunalnych oraz kontynuować proces modernizacji,
rozbudowy i budowy nowych oczyszczalni,
– opracować i wdrożyć dla każdego wydzielonego w Polsce dorzecza
plan gospodarowania wodami oraz program wodno-
środowiskowy
zawierający opis działań służących utrzymaniu lub osiągnięciu
dobrego stanu wszystkich wód, w tym również zachowaniu i
przywracaniu ciągłości ekologicznej cieków.
WNIOSKI
• Przemysł przestał być głównym sprawcą nadmiernego
zanieczyszczenia rzek. Biorąc pod uwagę typowe
„przemysłowe” wskaźniki zanieczyszczenia wody,
(temperatura, odczyn, chlorki i siarczany, azot azotanowy,
kadm, miedź, nikiel, ołów czy rtęć), ponad 90%
analizowanych prób wody można by było zaliczyć do I klasy
czystości.
• Głównym źródłem zanieczyszczenia polskich wód
powierzchniowych staje się obecnie gospodarka komunalna,
która odprowadza ponad 60% ogólnej objętości ścieków
wymagających oczyszczania, w tym ścieków
nieoczyszczanych pięciokrotnie więcej niż źródła
przemysłowe.
• Sytuację tę ma poprawić Krajowy Program Oczyszczania
Ścieków Komunalnych.
ZASOBY WÓD PODZIEMNYCH
Wielkość zasobów wód podziemnych określana jest poprzez
dane o zasobach odnawialnych, dyspozycyjnych i
eksploatacyjnych.
• Zasoby odnawialne wód podziemnych są szacowane na
18
± 3 km
3
/rok.
• Zasoby dyspozycyjne są szacowane na około 13,7 km
3
/rok.
• zasoby eksploatacyjne16,12 km
3
/rok, z czego było
eksploatowane około 1,66 km
3
/rok, a więc niespełna
10,30%.
pobór wód podziemnych
Główne Zbiorniki Wód Podziemnych
Główny Zbiornik Wód Podziemnych
naturalny zbiornik wodny znajdujący się pod
powierzchnią ziemi, gromadzący wody
podziemne i spełniający szczególne kryteria
ilościowe i jakościowe.
Na terenie Polski wytypowano 180 GZWP a
spośród nich wyodrębniono 53 zbiorniki
najbardziej zasobne.
Kryteria delimitacji:
Wydajność studni > 70 m³/h
Wydajność ujęcia > 10 000 m³/dobę
Liczba mieszkańców, którą może zaopatrzyć
> 66 000
Antoni Kleczkowski: Główne zbiorniki wód podziemnych (GZWP) w Polsce – własności
hydrogeologiczne, jakość wód, badania modelowe. Kraków: 1998.
Antoni Kleczkowski: Mapa obszarów głównych zbiorników wód podziemnych (GZWP) w Polsce
wymagających szczególnej ochrony 1:500000. Kraków: 1990.
JAKOŚĆ WÓD PODZIEMNYCH
• Jakość wód podziemnych od 1991 r., nie zmieniła się
zasadniczo, a nawet zarysował się trend poprawy ich jakości
przejawiający się wzrostem udziału prób wody o najwyższej i
wysokiej jakości (od około 50% do 66%), przy jednoczesnym
spadku udziału prób wód o niskiej jakości (od około 40% do
około 17%).
10
ZAWARTOŚC AZOTANÓW
•
Zawartość azotanów w wodach podziemnych w
zdecydowanej większości badanych prób wody (od 75% do
84%) była niska i nie przekraczała 25 mg/l.
• Od 1998 roku można zaobserwować systematyczny
spadek liczby prób wody, w których stwierdzono stężenia
azotanów powyżej 50 mg/l, czyli dopuszczalnych dla wód
pitnych.
• Spadek ten jest szczególnie widoczny dla wód
gruntowych, słabo izolowanych od powierzchni terenu,
gdzie wyniósł 11,5%, co jest bardzo istotne z uwagi na fakt,
że wody gruntowe są bardziej narażone na
zanieczyszczenia.
• Nieznaczna część prób wód wgłębnych (od 1 do 3%)
wykazywała stężenia wyższe niż 50 mgl/l.
STAN WÓD - WNIOSKI
• pobór wód jak i presja na jakość wód zmniejsza się
sukcesywnie
• Jakość wód podziemnych i powierzchniowych ulega
poprawie.
• Problemem jest nadmierne skażenie sanitarne wód oraz
nadmierne ilości substancji biogennych trafiających do
środowiska powodujących proces eutrofizacji.
• Wciąż niewielki jest udział wód o dobrej i bardzo dobrej
jakości.
• Jednym z celów działań wynikającym bezpośrednio z
Ramowej Dyrektywy Wodnej 2000/60/WE, jest
osiągnięcie w 2015 roku co najmniej dobrego stanu
wszystkich wód w kraju (dobry stan wód odpowiada
pierwszej i drugiej klasie jakości wód)