Nabór i selekcja to pojęcie oznaczające

system

wszechstronnych przedsięwzięć
zmierzających do wybrania jednostek

posiadających optymalne warunki

somatyczne,

psychiczne i motoryczne do uzyskiwania w

przyszłości wysokich wyników sportowych

w

danej dyscyplinie(Raczek, Ważny)

Pojęcie naboru i selekcji jest często

łączone ze sobą ,a tymczasem są to

zupełnie rożne

czynności. Nabór polega na tworzeniu i

powiększaniu grup do szkolenia, a

selekcja jest działaniem przeciwnym i

polega na eliminowaniu ze szkolenia

osób nie rokujących szans na sukcesy

(Naglak)

Sozański pisze, że: „poprzez dobór

rozumiemy takie postępowanie ,które

umożliwia wyłonienie osobników w

odpowiednim wieku najbardziej

utalentowanych oraz rokujących

rozwój cech i właściwości niezbędnych do

osiągnięcia w przyszłości wysokiego

poziomu

sportowego.



Stan zdrowia



Budowa somatyczna (BMI, masa, wzrost)



Uzdolnienia ruchowe



Sprawność fizyczna



Dyspozycje psychiczne



Wiek



Wynik sportowy (str.44)



Selekcja jest procesem ciągłym , związanym z

przebiegiem procesu szkolenia, przy czym jej

kryteria zmieniają się z miarą wzrostu

zaawansowania sportowego.

Kosendiak



Selekcja – długotrwały proces poszukiwania

najbardziej uzdolnionych jednostek i

kształowania u nich cech i właściwości ,dzięki

którym możliwe będzie osiąganie wysokich

wyników w wybranej dyscyplinie sportu.

Sozański



Selekcja wstępna na etapie szkolenia

wszechstronnego



Selekcja właściwa na etapie szkolenia

ukierunkowanego



Selekcja specjalistyczna na etapie

przygotowania specjalnego



Naturalna



Intuicyjna



Kierowana



naturalna – związana z tzw.” teorią

piramidy”

im szerszy jest nabór, tym większe są szanse
wytypowania talentów do dalszego

szkolenia

z eliminowaniem osób mało
perspektywicznych.



intuicyjna - opiera się na doświadczeniu

trenerów ,którzy potrafią wytypować

jednostki

najbardziej utalentowane.



kierowana – ograniczenie liczby osób do

utalentowanych spełniających kryteria w
cechach wiodących określonych w

„modelu”

na poszczególnych etapach szkolenia, a
kryterium są wyniki testów ,sprawdzianów i
analiza wyników sportowych.



Czynnikami, które mają największy

wpływ podczas selekcji są warunki

fizyczne i zdolności motoryczne. To one

decydują w większości do jakiego sportu

zawodnik zostanie wybrany. (omówienie)



Koszykówka, siatkówka

Cechy wiodące : Wysoki wzrost ,
zwinność( miękkość i dokładność ruchu)

Cechy istotne : Szybkość , wytrzymałość ,
siła nóg (skoczność)

Cechy wspomagające : Gibkość,
siła rąk i siła grzbietu



Boks

Cechy wiodące : Szybkość ,
zwinność
Cechy istotne : Siła rąk ,
siła grzbietu , wytrzymałość
Cechy wspomagające : Gibkość ,
siła nóg



Łyżwiarstwo figurowe

Cechy wiodące : Zwinność
Cechy istotne : Siła , Gibkość
Cechy wspomagające : wytrzymałość ,

szybkość



Wioślarstwo

Cechy wiodące : Wysoki

wzrost, długie kończyny

Cechy istotne : Siła grzbietu ,

siła rąk , siła nóg

Cechy wspomagające :

Gibkość, szybkość



Łyżwiarstwo szybkie, narciarstwo, biegi

średnie i długie

Cechy wiodące : Wytrzymałość , siła nóg
Cechy istotne : Siła grzbietu , szybkość, zwinność
Cechy wspomagające : Gibkość, siła rąk



Pływanie

Cechy wiodące : Wytrzymałość, gibkość( stawy

ramienne , skokowe ) , zwinność ( koordynacja

ruchu ) , „czucie wody’’

Cechy istotne : Wysoki wzrost, siła
Cechy wspomagające : Szybkość



Zapasy

Cechy wiodące : Zwinność ( miękkość i dokładność

ruchu)

Cechy istotne : Szybkość ,
wytrzymałość ,siła nóg ,
siła rąk , siła grzbietu
Cechy wspomagające : Gibkość



Strzelectwo

Cechy wiodące : zwinność (precyzja i dokładność ruchu)
Cechy istotne : Wytrzymałość
Cechy wspomagające : Gibkość , siła , Szybkość



Szermierka

Cechy wiodące : Wysoki wzrost , zwinnośc ( miękkośc

i dokładnośc ruchu)

Cechy istotne : Szybkośc , wytrzymałośc ,siła nóg

(skocznośc)

Cechy wspomagające : Gibkośc , siła rąk i siła

grzbietu



Piłka nożna

Cechy wiodące : Szybkość , zwinność , „czucie piłki”

Cechy istotne :wytrzymałość, siła nóg

Cechy wspomagające : Gibkość , siła rąk



Test sprawności ogólnej składa się z

pomiaru wzrostu, wagi, próby

szybkościowej, skoczności, zwinności i

siły. Ogólna ocena wystawiana jest przy

pomocy prostej tabeli punktowej.



Szybkość - mierzymy ją na boisku

piłkarskim, gdzie odmierzone jest 30 m i

oznaczona linia startu i mety. Zawodnicy

startują z pozycji wysokiej na sygnał

„gotów'' i gwizdek startera. Zawodnik

wykonuję próbę dwukrotnie. Ocena

zależy od uzyskanego czasu mierzonego

stoperem na mecie z dokładnością do

1/10 sekundy.



Skoczność - miejsce próby skoczności jest przy

bramce. Na słupku zostaje przygotowana podziałka

centymetrowa. Zawodnik staje twarzą do słupka.

Odległość czubków butów wynosi 10cm. Stojąc na

całych stopach, maksymalnie wyciągamy ramię do

góry i zaznaczamy palcami ślad na podziałce.

Następnie bokiem do słupka wykonujemy przysiad z

wymachem ramion i wyskok z odbicia obunóż w

górę, aby jak najwyżej dotknąć palcami podziałki.

Liczy się rezultat odległości między wyższym śladem a

pozostawionym śladem w pozycji stojącej. Próbę

wykonuje się dwa razy. Liczy się lepszy wynik.



Zwinność - na boisku piłkarskim w obranym

miejscu wyznaczamy chorągiewkami

prostokąt o wymiarach 3x5m (w środku 5

chorągiewek). Próby rozpoczyna się z

miejsca A na sygnał ,,gotów'' i gwizdek.

Startujemy z stojącej pozycji wykrocznej. Po

starcie należy przebiec drogę B-C-D-E-A,

starając się omijać chorągiewki bez

dotknięcia ich ciałem. Bieg wykonuje się

trzykrotnie. Po trzecim biegu zawodnik

dotyka drzewca chorągiewki A i w tym

momencie sędzia zatrzymuje czas. Liczy się

czas łączny po trzech biegach.



Siła - na boisku piłkarskim uczestnik próby

otrzymuje piłkę lekarską o wadze 2 kg, którą

chwyta w obie ręce nad kolanami i

przyjmuje pozycję w przysiadzie. Na sygnał

,,gotów'' i gwizdek wykonuje z przysiadu

podskoki z piłką lekarską. Sędzia oblicza

ilość podskoków. Próba zostaje

zakończona, jeżeli zawodnik opuszcza ręce

poniżej kolan lub podtrzymuje piłkę udami

lub kolanami.



składa się z następujących elementów:

żonglerki nogą i głową, prowadzenia

piłki, strzałów w bramkę, wyrzutu piłki na

odległość, uderzenia piłki na odległość,

dośrodkowywania do celu, gry

uproszczonej.



Żonglerka nogą: Na sygnał gwizdkiem

zawodnik odbija piłkę nogami, starając

się utrzymać ją jak najdłużej w powietrzu.

Próba trwa 30 sekund. Sędzia w czasie

próby liczy każde zetknięcie piłki z

nogami. Ocenę stanowi uzyskana liczba

dotknięć piłki w powietrzu nogami.



Slalom: Wykonujemy go między 5

chorągiewkami oddalonymi od siebie o 3 m

na odległość 15 metrów po lewej jak i

prawej stronie boiska. Zawodnik wykonuje

slalom i podprowadza piłkę do środkowej

strefy pola karnego. Tam uderza na bramkę

tak, aby piłka przeleciała nad linią

bramkową. Następnie podbiega do piłki

ustawionej na 11 metrze i strzela rzut karny.

Tu następuje zamknięcie stopera. To samo

zawodnik wykonuje z drugiej strony. Ocenę

stanowi lepszy czas i celność obu prób.



Uderzenie na odległość: Na boisku

wyznaczamy maksymalny promień uderzenia

piłki. Następnie zawodnik wykonuje 3 razy lewą

i 3 razy prawą nogą dowolne uderzenia piłki

(oprócz uderzenia szpikulcem). Liczy się suma

najlepszych rezultatów dzielona na dwa.

Dośrodkowanie do celu: Na wyznaczonym

miejscu boiska znajdują się 3 koła o średnicach

3,5m, 5m i 7m. Zawodnik z boku boiska

wykonuje dośrodkowanie półgórne tak, aby

trafić do jednego z kół. Zawodnik wykonuję

próbę lewą i prawą nogą trzykrotnie. Ocenę

stanowi suma trafień.



Gra uproszczona: Gra toczy się na boisku

do piłki ręcznej z bramkami, lecz bez

bramkarzy.

Wyznaczone są także ograniczenia

odległości strzałów na bramkę.

Zawodnik jest cały czas obserwowany

przez trenera i na końcu jego gra

podlega ocenie.



Bieg na 30m z wysokiego startu, s



Bieg ze zmianą kierunku (6x5m), s



Wyskok dosiężny z miejsca, cm



Rzut piłką lekarską (1kg) zza głowy,m



Rzut piłką tenisową



„Podstawy teorii treningu sportowego”,

H. Sozański, Warszawa 1999



„Sport dzieci i młodzieży, vademecum

trenera”, H. Sozański, Warszawa 1994