background image

 

oprac.  Justyna Kowalczyk 

Etyka opisowa 

2 ćwiczenia – 27.X.2009 

Dr A. Stoiński 

 

 

 

Historia  moralności

:  metody  badań  podobne  do  metod  historycznych;  typologia  – 

system moralny w ujęciu historycznym 
 
G.  Gurvitch  –  francuski  socjolog;  uważał  iż  różnego  rodzaju  grupy  społeczne 
posiadają własne systemy moralne. 
 

I.

 

Moralność charakterystyczna dla społeczności archaicznych (przedklasycznych) 

1.

 

Społeczność patriarchalna

- źródła poznania w „Iliadzie” i „Odysei” 
- występowanie: archaiczna Grecja, Izrael, 
- na straży stała: kontrola grupowa 
- wzorce osobowe: promowana była odwaga waleczność, sława, 
- najważniejsza była tradycja obyczaje i porządki 
- moralność wyrażała się w praktyce i zwyczaju 
- np. gdy następował koniec wojny proszono o ciała poległych, a kto wysunął taką 
prośbę przegrywał wojnę. Następnie następował pogrzeb ciał poległych 

 

2.

 

Społeczność skupiona wokół centrum: władca – kapłan  
-  kontrola  nad  przestrzeganiem  praw  spoczywa  w  rękach  zinstytucjonalizowanego 
władcy,  który  kontroluje  porządek  oraz  normy  prawne,  które  pokrywają  się  z 
normami moralnymi (np. Epos, Kodeks Hammurabiego)  
- najważniejszą grupą jest rodzina – to ona jest źródłem stabilności (Mezopotamia) 
-  Egipt  –  maat  –  uniwersalny  porządek,  „kosmiczne  prawa”,  sprowadzali  do  niego 
normy,  jako  rzekomo  słuszne  działanie  –  moralny  logos.  Na  straży  porządku  stał 
faraon.  W  Egipcie  pozycja  kobiet  jest  wyższa,  kobiety  dziedziczyły  spadki,  żona 
dbała  o  męża  –  mąż  dbał  o  żonę;  dzieci  były  dobrze  wychowane;  „grzechem”  było 
uwłaczanie starszym, oraz znęcanie się nad zwierzętami 
- Społeczność przedkolumbijska – występuje tu silna wola wspólnoty – współpraca = 
jedność; na wspólnotę wpływają Bogowie; powszechne było składanie ofiar 
 

II.

 

Moralność charakterystyczna dla modelu klasycznego 

1.

 

Moralność klasyczna – kult cnoty 
- dobrze widoczne w Grecji,  gdzie cnota jest kultywowana, ważna była  waleczność; 
przedstawicielami  tego  poglądu  –  Sokrates,  Platon,  Arystoteles,  stoicy  i  cynicy; 
uważali  oni  że  moralność  stoi  na  straży  porządku  greckiej  polis;  chodziło  o 

background image

 

indywidualne kształcenie moralności – samokształcenie. Społeczeństwo dla własnego 
dobra doskonali się w cnocie 
 

2.

 

Moralność finalistyczna 
- zorientowała na osiągnięcie celów, bądź założeń, które są warte osiągnięcia, np. dla 
epikurejczyków główną wartością było osiągnięcie szczęścia