196

Część IV. Kazusy administracyjne

K

az

us

y a

dm

in

ist

rac

yjn

e

Kazus 13

Stan faktyczny:

W dniu 14.12.2012 r. Prezydent m.st. Warszawy wydał decyzję o odmowie wymeldowa-

nia uczestniczki postępowania Anny Grzelnik. Od decyzji tej wnioskodawca Lucjan Naj-

man, dotychczasowy właściciel lokalu, co do którego toczył się spór o własność, a w któ-

rym zamieszkiwała Anna Grzelnik, wniósł odwołanie. Wojewoda Mazowiecki decyzją

z 28.2.2013 r. umorzył przedmiotowe postępowanie odwoławcze uznając, że wniesienie

środka zaskarżenia nastąpiło przez osobę nielegitymującą się interesem prawnym, w ro-

zumieniu art. 28 KPA. W międzyczasie, tj. 17.2.2013 r. Julia Nowicka (która w trakcie po-

stępowania zwykłego uzyskała tytuł prawny do spornego lokalu) złożyła do Wojewody

Mazowieckiego wniosek o wznowienie postępowania zakończonego prawomocną de-

cyzją Prezydenta m.st. Warszawy z uwagi na pominięcie jej udziału w przedmiotowym

postępowaniu. Wojewoda Mazowiecki nie uznając się za organ właściwy, z uwagi na

uprzednie wydanie przez niego decyzji wyłącznie czysto procesowej o umorzeniu po-

stępowania, a nie merytorycznej, postanowieniem z 27.2.2013 r. przekazał wniosek Ju-

lii Nowickiej Prezydentowi m.st. Warszawy celem załatwienia sprawy. Postanowieniem

z 12.3.2013 r. Prezydent m.st. Warszawy wznowił postępowanie w sprawie wymeldowa-

nia. Decyzją z 4.5.2013 r. odmówiono uchylenia decyzji z 14.12.2012 r. o odmowie wymel-

dowania Anny Grzelnik z pobytu stałego z lokalu nr 4 przy ul. Wiśniowej w Warszawie.

Po wniesieniu odwołania przez Julię Nowicką, decyzja Prezydenta m.st. Warszawy zosta-

ła utrzymana w mocy przez Wojewodę Mazowieckiego decyzją z 12.6.2013 r.

zadanie:

Przygotuj, jako pełnomocnik Julii Nowickiej, skargę do wojewódzkiego sądu administra-

cyjnego ograniczając się do wskazania zakresu zaskarżenia, zarzutów oraz wniosku skar-

gi albo w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia, opinię prawną

o braku podstaw do sporządzenia skargi.

Rozwiązanie:

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję

Wojewody Mazowieckiego z 12.6.2013 r., znak UTP/73773/2013 doręczoną skarżącemu

8.7.2013 r., utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z 4.5.2013 r., znak

6339/03/2013 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji Prezydenta m.st. Warszawy

z 14.12.2012 r. o odmowie wymeldowania

W imieniu skarżącej, na podstawie pełnomocnictwa, które załączam, na zasadzie art. 50

§ 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z 30.8.2002 r. − Prawo o postępowaniu przed sądami

administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej „PPSA”), zaskarżam decyzję

Wojewody Mazowieckiego z 12.6.2013 r. w całości.

Na podstawie art. 57 § 1 pkt 3 PPSA Wojewodzie Mazowieckiemu zarzucam naruszenie

przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 150 § 1 KPA poprzez utrzymanie w mocy decyzji Pre-

art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 150 § 1 KPA poprzez utrzymanie w mocy decyzji Pre-

zydenta m.st. Warszawy z 4.5.2013 r. o odmowie uchylenia decyzji Prezydenta m.st.

Warszawy z 14.12.2012 r., w sytuacji gdy decyzja organu I instancji z 4.5.2013 r. była

dotknięta nieważnością, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 1 KPA, tj. została wydana

197

K

az

us

y

ad

m

in

is

tr

ac

yj

ne

z naruszeniem przepisów o właściwości, bowiem Prezydent m. st. Warszawa wydał

decyzję o wznowieniu postępowania, pomimo iż w myśl. art. 150 § 1 KPA organem

administracji publicznej właściwym w sprawach wznowienia postępowania co do

przyczyny wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy jest organ, który wy-

dał w sprawie decyzję w ostatniej instancji, a zatem powinien to być Wojewoda Mazo-

wiecki, co w konsekwencji doprowadziło do wydania decyzji z rażącym naruszeniem

prawa, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 KPA;

2) art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 KPA poprzez wznowienie postępowania nieza-

138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 KPA poprzez wznowienie postępowania nieza-

kończonego decyzją ostateczną, bowiem w chwili wniesienia wniosku przez skarżą-

cą, decyzja Prezydenta m.st. Warszawy nie była ostateczna, a stała się nią dopiero

28.2.2013 r., 11 dni po złożeniu wniosku przez skarżącą, co w konsekwencji dopro-

wadziło do wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa, o której mowa w art. 156

§ 1 pkt 2 KPA;

3) art. 138 § 1 pkt 2 KPA poprzez nieuchylenie decyzji organu I instancji z 4.5.2013 r. o od-

art. 138 § 1 pkt 2 KPA poprzez nieuchylenie decyzji organu I instancji z 4.5.2013 r. o od-

mowie uchylenia decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z 14.12.2012 r. i nieumorzenie

postępowania, w sytuacji gdy decyzja organu I instancji z 4.5.2013 r. była dotknięta

nieważnością, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 1 KPA.

Na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 PPSA w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 KPA, wnoszę o stwierdze-

nie nieważności decyzji Wojewody Mazowieckiego z 12.6.2013 r. z uwagi na jej wydanie

z rażącym naruszeniem prawa. Nadto na podstawie art. 135 PPSA w zw. z art. 145 § 1

pkt 2 PPSA w zw. z art. 156 § 1 pkt 1 KPA w zw. z art. 150 § 1 KPA w zw. z art. 19 KPA,

wnoszę o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z 4.5.2013 r. oraz

postanowienia Prezydenta m.st. Warszawy z 12.3.2013 r. o wznowieniu postępowania.

Ponadto na podstawie art. 200 PPSA wnoszę o zasądzenie kosztów postępowania, w tym

kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Wyjaśnienie:

Wbrew stanowisku skarżącej zawartym we wniosku o wznowienie postępowania

z 24.2.2013 r., decyzja Prezydenta m. st. Warszawy z 14.12.2012 r. nie była ostateczna.

Datą wszczęcia postępowania o wznowienie postępowania jest dzień wpływu do organu

podania strony (wyrok NSA z 5.1.1993 r., SAB/WR 47/92). Ze stanu faktycznego sprawy

wynika, iż wznowienie postępowania nastąpiło w sprawie niezakończonej na dzień wnie-

sienia wniosku o wznowienie decyzją ostateczną.

Podobny, jak przedstawiony w kazusie stan faktyczny stał się przedmiotem rozstrzy-

gnięcia w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24.11.2009 r.

(IV SA/Wa 1444/09), w myśl którego:

1) stosownie do art. 145 § 1 KPA, postępowanie wznawia się w sprawie zakończonej de-

stosownie do art. 145 § 1 KPA, postępowanie wznawia się w sprawie zakończonej de-

cyzją ostateczną. Organem administracji publicznej właściwym w sprawach wymie-

nionych w art. 149 KPA jest organ, który wydał w sprawie decyzję w ostatniej instancji

(art. 150 § 1 KPA), o ile nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 150 § 2 KPA,

przy czym nie ma znaczenia, że decyzja tego organu miała charakter stricte procesowy

(np. o umorzeniu postępowania);

2) wznowienie postępowania wobec decyzji nieostatecznej, od której służyło odwołanie

wznowienie postępowania wobec decyzji nieostatecznej, od której służyło odwołanie

w administracyjnym toku instancji (a do tego odwołanie to nie zostało rozpoznane na

dzień wniesienia wniosku o wznowienie postępowania), stanowi rażące naruszenie

art. 145 § 1 KPA i z mocy art. 156 § 1 pkt 2 KPA skutkuje stwierdzenie nieważności

postanowienia i decyzji wydanych w tak wznowionym postępowaniu.

Postawiony WSA w Warszawie pierwszy zarzut został już omówiony w kazusie Nr 12,

z tą jednak różnicą, iż w tym przypadku organ II instancji nie wydał decyzji merytorycz-

nej, a jedynie decyzję o umorzeniu postępowania, co jednak nie zmienia faktu, iż organem

Kazus 13

198

Część IV. Kazusy administracyjne

K

az

us

y a

dm

in

ist

rac

yjn

e

właściwym do rozpoznania wniosku o wznowienie postępowania był Wojewoda Mazo-

wiecki, jako organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji.

Mając na względzie powyższe uchybienia, postanowienie o wznowieniu postępowa-

nia i decyzja Prezydenta m.st. Warszawy z 4.5.2013 r. powinny zostać uznane za nieważ-

ne, na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 i 2 KPA, jako wydane z rażącym naruszeniem prawa

i przepisów o właściwości. Wadą nieważności również dotknięta jest zaskarżona decyzja

Wojewody Mazowieckiego z racji tego, że utrzymano nią w mocy decyzję organu I instan-

cji rażąco naruszającą prawo i wydaną z naruszeniem przepisów o właściwości. Dlatego

też na mocy art. 135 PPSA skarżący powinien domagać się stwierdzenia nieważności de-

cyzji organów obu instancji, jak i postanowienia o wznowieniu postępowania.

Warto zwrócić uwagę, iż zarzuty z punktu 1 i 2 rozwiązania zostały postawione

w związku z art. 138 § 1 pkt 1 KPA, bowiem bezpośredniego naruszenia odpowiednio

art. 150 § 1 KPA oraz art. 145 § 1 KPA dopuścił się Prezydent m.st. Warszawy w Warsza-

wie, zaś Wojewoda Mazowiecki pośrednio dopuścił się tych samych uchybień utrzymując

decyzję Prezydenta m.st. Warszawy w mocy. Zarzut numer 3 stanowi naturalną konse-

kwencję naruszenia art. 138 § 1 pkt 1 KPA.

Wobec stwierdzenia, że zaszła jedna z przyczyn, o których mowa w art. 156 § 1 KPA,

wniosek skargi oparto na art. 145 § 1 pkt 2 PPSA.

Co do żądania zasądzenia kosztów postępowania, zobacz wyjaśnienie do kazusu ad-

ministracyjnego Nr 1.