Artykuł pobrano ze strony

eioba.pl

AFRODYZJAKI - Naturalne Sposoby Rozpalania Zmysłów i Leczenia z
Impotencji!

Historia afrodyzjaków jest tak długa jak dzieje ludzkości. Już nasi przodkowie szukali środków przydających im sił, energii i
inwencji podczas miłosnych uniesień.

Afrodyzjaki - sposób na miłosne rozpalenie partnera!

Afrodyzjaki to pokarmy, zioła, napoje, przyprawy, które już od najdawniejszych czasów uważane za substancje o
działaniu pobudzającym seksualnie, powodujące zwiększony popęd płciowy i dużą potencję. Oczekiwano od
afrodyzjaków prowokowania pożądania u adorowanej osoby, zapewnienia sprawności seksualnej, leczenia zaburzeń
seksualnych (impotencji, oziębłości płciowej) oraz pomocy w sztuce miłosnej. Te właściwości przypisywano licznym
roślinom, owocom, zwierzętom i minerałom na podstawie doświadczeń, mitów, magii i podobieństwa do narządów
płciowych. Afrodyzjaki są znane w medycynie ludowej różnorodnych kultur świata, począwszy od starożytności do dnia
dzisiejszego. Do najbardziej znanych afrodyzjaków należały: korzeń żeń-szeń, potrawy z niektórych węży, gadów, wyciągi
z pająków np. tarantuli, ekstrakt z muszek hiszpańskich, rogi jelenia syberyjskiego, a także sproszkowany róg nosorożca
(co jest głównym powodem wyniszczenia tego gatunku), gniazda jaskółcze, niektóre narkotyki, alkohole, szczególnie
wino, przyprawy, jak np. cynamon, wanilia, imbir, goździki, kardamon, liczne zioła np. znany w Polsce lubczyk, z którego
zakochane panny parzyły napar dla swoich wybrańców, a nawet włosy spod pachy lub łonowe, które się dodawało do
potrawy. W XX w. Dzięki rozwojowi farmakologii i seksuologii, metod badawczych stała się możliwa obiektywna ocena i
produkcja syntetycznych afrodyzjaków . Obecnie jako afrodyzjaki uznaje się środki działające wybiórczo na podniecenie
seksualne przez: działanie miejscowe na nerwowe zakończenie, ośrodki seksualne, które znajdują się w rdzeniu
kręgowym i w centralnym układzie nerwowym, które podrażniają układ moczowo płciowy.

Do najbardziej znanych w świecie zachodu afrodyzjaków należy niewątpliwie kawa z dodatkiem imbiru i cynamonu oraz
koziego mleka, morele z dodatkiem pszczelego mleczka.

Afrodyta

Grecka Bogini Afrodyta, aby wzmóc popęd płciowy i uczynić swoje romanse bardziej ekscytującymi, sięgała po potrawy z
morskich głębin, a siłę do miłosnych igraszek zdobywała delektując się ambrozją - potrawą z kaszy jaglanej i miodu.

Stary Testament wymienia miłosne zioło, którym jest mandragora - roślina,
której korzeń przypominał wyglądem postać człowieka. Była ona także
używana w starożytnym Egipcie. Mandgagora jako roślina lecznicza
wymieniona jest już w staroegipskim papirusie Ebersa z 1550 r. p.n.e.
Hipokrates zalecał stosowanie małych ilości nalewki dla opanowania depresji i
stanów lękowych natomiast Teofrast zalecał stosowanie jej na rany po
zmieszaniu z mąką. Zauważył też, że mandragora jest silnym afrodyzjakiem,
ale używano też tej rośliny do ukojenia chronicznych bólów, a także
przepisywano ją na melancholię, reumatyzm i drgawki. Rzymianie używali
mandragory jako środka znieczulającego, podając pacjentom przed operacją
kawałek jej korzenia do żucia. Wykorzystywali ją także jako składnik
miłosnych eliksirów, a najsilniejsze z nich miała sporządzać sama Kirke,
toteż mandragorę nazywano Kirkaia, tj. roślina czarodziejskiej Kirke.
Mandragora była atrybutem bóstw podziemnych, zsyłających śmierć, takich jak
Hekate, która hodowała ją w swoim czarodziejskim ogrodzie. Mandragora
zwana była przez Greków również Apollinaris od stanów transu Pytii delfickiej,
wieszczki Apollina. W średniowieczu i później silnie zgrubiały, rozgałęziony
korzeń (tzw. alrauna) tej rośliny był uważany za środek magiczny. Korzeń
przypomina ludzką postać i to prawdopodobnie było źródłem przypisywanych
jej magicznych mocy, a także to iż była składnikiem owianej mgłą tajemnicy
maści czarownic. Z mandragorą wiąże się z nią legenda, według której roślina
ta wydaje z siebie zabójczy krzyk, kiedy jest wyrywana z ziemi. Nazywano ją
wilczą jagodą i wierzono, że rośnie zawsze pod szubienicami. Jagody
nazywane "jabłkami miłości" były uważane za środek przeciw