49

Kazusy karne

Kazus 20

Stan faktyczny:

Krystian Dobrowolski został oskarżony o to, że w bliżej nieustalonym czasie, od 1.1.2013 r.

do 15.2.2013 r. w nieustalonym miejscu, w celu uzyskania odszkodowania z tytułu ubez-

pieczenia autocasco samochodu marki Volkswagen Passat nr rej. WE 1578U, spowodował

uszkodzenie tego samochodu poprzez uderzenie nim w bliżej nieokreśloną przeszkodę,

w wyniku czego powstały uszkodzenia w postaci wgnieceń zderzaka przedniego, ma-

ski auta, komory silnika, uszkodzeń chłodnicy i aktywowania poduszek powietrznych,

a następnie 16.2.2013 r. w Rzeszowie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował

doprowadzić Zakład Ubezpieczeń SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten

sposób, że w zgłoszeniu szkody, które złożył w związku z uszkodzeniem samochodu

marki Volkswagen Passat nr rej. WE 1578U podał nieprawdziwe okoliczności jej powsta-

nia poprzez oświadczenie, że do uszkodzenia samochodu doszło w wyniku uderzenia

w ścianę garażu, czym usiłował wyłudzić odszkodowanie w kwocie 20 000 zł z tytułu

ubezpieczenia autocasco na szkodę Zakładu Ubezpieczeń SA, lecz zamierzonego celu nie

osiągnął, ponieważ pokrzywdzony zakład ubezpieczeń odmówił wypłaty odszkodowa-

nia, tj. o czyn z art. 13 § 1 KK w zw. z art. 286 § 1 KK i art. 298 § 1 KK w zw. z art. 11 § 2 KK.

W postępowaniu przygotowawczym przeprowadzono dowód z oględzin samochodu,

z którego stosownie do art. 144 § 1 pkt 3 KPK sporządzono protokół, a także wystąpiono

o opinię biegłego z zakresu wypadków drogowych. Z opinii biegłego wynikało, że kie-

rowca samochodu z dużą siłą wjechał w nieokreśloną przeszkodę oraz że uszkodzenia sa-

mochodu nie powstały w wyniku kolizji drogowej lub innego podobnego zdarzenia, zaś

były wynikiem umyślnego działania kierowcy. Ponadto w ramach postępowania przygo-

towawczego przesłuchano Krystiana Dobrowolskiego oraz jego małżonkę. W postępo-

waniu sądowym Sąd Rejonowy odebrał wyjaśnienia od oskarżonego, który nie przyznał

się do winy. W dniu 30.3.2013 r. Sąd Rejonowy opierając się na dowodach przeprowadzo-

nych w postępowaniu przygotowawczym nieujawnionych na rozprawie głównej oraz na

wyjaśnieniach oskarżonego przesłuchanego w postępowaniu sądowym, uznał Krystiana

Dobrowolskiego za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 286 § 1 KK

w zw. z art. 11 § 3 KK skazał go na 2 lata pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1

i 2 KK oraz art. 70 § 1 pkt 1 KK wymierzoną karę pozbawienia wolności zawiesił na okres

próby wynoszący 3 lata.

zadanie:

Będąc obrońcą oskarżonego Krystiana Dobrowolskiego przygotuj apelację ograniczając

się do wskazania zakresu zaskarżenia wyroku, zarzutu bądź zarzutów oraz wniosku ape-

lacji albo w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia, opinię prawną

o braku podstaw do sporządzenia apelacji.

Rozwiązanie:

Działając w imieniu oskarżonego Krystiana Dobrowolskiego, na podstawie pełnomocnic-

twa znajdującego się w aktach sprawy na zasadzie art. 425 § 1, 2 i 3 KPK oraz art. 444

KPK, zaskarżam w całości na korzyść oskarżonego wyrok Sądu Rejonowego z 30.3.2013 r.

opatrzony sygnaturą IV K 55/13, otrzymany przez obrońcę oskarżonego wraz z uzasad-

nieniem 8.4.2013 r.

Kazus 20

50

Część I. Kazusy karne

Kazusy karne

Sądowi Okręgowemu na podstawie art. 427 § 1 i 2 oraz art. 438 pkt 2 KPK zarzucam obra-

zę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 KPK poprzez

oparcie ustaleń faktycznych na opinii biegłego oraz oględzinach auta pochodzących z po-

stępowania przygotowawczego, gdy opinia biegłego oraz protokół z oględzin nie zostały

odczytane na rozprawie głównej, co doprowadziło do oparcia wyroku na okolicznościach

nieujawnionych w toku rozprawy głównej.

W oparciu o powyższy zarzut, na zasadzie art. 427 § 1 oraz art. 437 § 1 i 2 KPK, wnoszę

o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Wyjaśnienie:

Obraza przepisu art. 410 KPK może polegać na oparciu wyroku na okolicznościach

nieujawnionych w toku rozprawy głównej albo pominięciu przy wyrokowaniu okoliczno-

ści wynikających z przeprowadzonych dowodów. W przedstawionym stanie faktycznym

doszło do pierwszego ze wskazanych naruszeń art. 410 KPK. Sąd chcąc skorzystać z do-

wodów przeprowadzonych w postępowaniu przygotowawczym musi je „wprowadzić”

do postępowania sądowego. Służą do tego m.in. przepisy art. 389, 391, 393, 393a oraz 394

KPK, na podstawie których sąd może odczytać, bądź ujawnić bez odczytywania, dowody

przeprowadzone w postępowaniu przygotowawczym. Brak ujawnienia takiego dowodu

nie pozwala sądowi na oparcie się na nim przy poczynaniu ustaleń faktycznych.

Co ważne, do naruszenia art. 410 KPK nie dochodzi wówczas, gdy sąd niewłaściwie

ocenia dowody lub odmawia wiary dowodom. Wówczas bowiem sąd dopuszcza się na-

ruszenia art. 7 KPK. Nietrafnie wskazuje się w apelacji obrazę przepisu art. 410 KPK, gdy

chodzi o odrzucenie dowodów uznanych za niegodne wiary. Taka obraza zachodzi, gdy

przy wyrokowaniu sąd opiera się na materiale nieujawnionym na rozprawie głównej bądź

gdy opiera się na części materiału ujawnionego. Dokonanie oceny dowodów nie stanowi

uchybienia dyspozycji art. 410 KPK (wyr. SA w Krakowie z 23.2.2011 r., II AKa 2/11).

Należy zatem pamiętać, że okoliczności ujawnione na rozprawie głównej to nie tylko te,

które wynikają z dowodów przeprowadzonych bezpośrednio na rozprawie głównej, ale to

także okoliczności wynikające z dowodów pochodzących z postępowania przygotowaw-

czego w danej sprawie, jak i postępowania przygotowawczego lub przed sądem w innej

sprawie albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę, pod warunkiem że

zostały one ujawnione na rozprawie głównej w trybie odczytania protokołów dokumen-

tujących przebieg czynności dowodowych lub też uznania za ujawnione protokołów lub

innych dokumentów.

W związku z naruszeniem przez sąd prawa procesowego w zakresie postępowania do-

wodowego, we wniosku apelacji żądamy uchylenia wyroku i przekazania sprawy do po-

nownego rozpoznania przez sąd I instancji.