Gaz doskonały - zwany gazem idealnym jest to gaz spełniający następujące warunki:

1.

brak oddziaływań międzycząsteczkowych w gazie, z wyjątkiem odpychania w
momencie zderzeń cząsteczek;

2.

objętość cząsteczek jest znikoma w stosunku do objętości gazu;

3.

zderzenia cząsteczek są doskonale sprężyste;

Gaz taki w mechanice klasycznej opisuje

równanie Clapeyrona

, przedstawiające zależność

między ciśnieniem gazu (P), jego objętością (V), temperaturą (T) i licznością (n) wyrażoną w

molach

:

PV = nRT gdzie R jest

stałą gazową

.

Gaz doskonały to model, słuszny w pełni jedynie dla bardzo rozrzedzonych gazów (wzrost
ciśnienia powoduje, że zmniejszają się odległości między cząsteczkami, co trzeba
uwzględnić, oraz powoduje wzrost przyciągania cząsteczek), w niezbyt niskich (zaczyna
dominować przyciąganie cząsteczek), ani zbyt wysokich temperaturach (zderzenia przestają
być sprężyste), jednak może być stosowany w praktyce do niemalże wszystkich gazów w

warunkach normalnych

. Dla

gazów rzeczywistych

przy dużych gęstościach i ciśnieniach

niezbędne jest stosowanie równań uwzględniających w/w pominięte efekty (zob.

równanie

Van der Waalsa

i

wirialne równanie stanu

).