Algieria

1 listopada 1954 roku partyzanci z Narodowej Armii Wyzwolenia przeprowadziła

serię napadów na północy Algierii. Francja odpowiedziała na to wysłaniem tam

spadochroniarzy. Partyzanci brutalnie atakowali Francuzów, wojsko odpowiadało

zdecydowanie i tak doszło do zaostrzenia konfliktu. W roku 1956 w Algierii

stacjonowało 160 tysięcy żołnierzy francuskich a wkrótce ich liczba przekroczyła 400

000. Legia liczyła wtedy około 40 000. Ściągnięto oddziały cudzoziemskie z Maroka,

Tunezji i z Indochin. Partyzanci atakowali głównie cywil i słabo uzbrojone

posterunki. 1 i 2 pułk spadochronowy brały udział w akcjach pacyfikacyjnych. Inne

jednostki pilnowały linii Morice`a czyli granicy z Tunezją. W styczniu 1957 roku

rozpoczęła się bitwa o Algier. W dzielnicach francuskich Narodowa Armia

Wyzwolenia podkładała bomby, mordowała wojskowych i cywili. Do miasta generał

Massu, dowódca wojsk spadochronowych, przerzucił między innymi 1 i 2 pułk

spadochronowy. Pułki miały za zadanie za wszelką cenę skończyć z partyzantką. W

związku z tym powstały w każdym z pułków specjalne kompanie, które zajmowały

się przesłuchiwaniem i torturowaniem więźniów. Okrutne metody przyniosły skutek

i partyzantka w mieście została zlikwidowana. Aresztowano też jednego z

przywódców rebelii, Jasefa Saadiego. Generał de Gaulle rozpoczął rokowania w celu

wycofania Francuzów z Algierii. Generałowie wojsk walczących z rebelią i francuscy

koloniści zorganizowali pucz wojskowy. Na czele puczu stanęli generałowie: Salan,

Massu, Maurice Challe, Edmond Jouhand i Andre Zeller. Przyłączyli się do nich

dowódcy większości jednostek wojskowych w Algierii. Główną siłą uderzeniową był

1 Pułk Spadochronowy pod dowództwem majora Denoix de Saint-Marca. 22

kwietnia 1961 roku spiskowcy wkroczyli do Algieru i opanowali strategiczne punkty

miasta. Zdobyli rozgłośnię radiową i aresztowali dowódcę wojsk francuskich w

Algierii generała Gambieza oraz delegata rządu francuskiego na Algierię. Dalszym

zamiarem zamachowców miało być lądowanie spadochroniarzy we Francji i

opanowanie Paryż. W tym samym czasie de Gaulle zaapelował do wszystkich,

żołnierzy o wypowiedzenie posłuszeństwa swoim dowódcom. Apel poskutkował

wśród francuskich poborowych, ale Legia nie wiele sobie z niego zrobiła. Wierności

rządowi dochował 1 Pułk Legii stacjonujący w Sidi-bel-Abbes. Bunt trwał krótko i

wkrótce załamał się. 27 kwietnia otoczono obóz 1 Pułku spadochronowego. Wszyscy

oficerowie zostali aresztowani. 1 Pułk spadochronowy został rozwiązany. Do dnia

dzisiejszego w Legii nie wolno wspominać o istnieniu 1 REP. Podczas szkolenia

legioniści nie uczą się o bohaterskich dokonaniach tego oddziału przed buntem. W

roku 1962 Algieria odzyskała niepodległość. Legia musiała wycofać się ze swojej

ojczyzny. Zlikwidowano koszary w Sidi-bel-Abbes. Z tamtejszego cmentarza

wykopano zwłoki generała Rolleta i przeniesiono na cmentarz Legii w Puyloubier.

Pomnik poległych legionistów stojący na dziedzińcu koszar pocięto na kawałki i

przewieziono do głównej bazy w Aubagne, gdzie stoi do dnia dzisiejszego. Walki w

Algierii kosztowały życie 1976 legionistów i oficerów. Po buncie pojawiły się głosy

domagające się zlikwidowania Legii Cudzoziemskiej. Ostatecznie Legię

zredukowano do 8 tysięcy żołnierzy.