test1

1. Pojęcie bankowości korporacyjnej i przedmiot działalności

Bankowość korporacyjna - szeroko pojęte wykorzystanie usług bankowych

przez przedsiębiorstwa.

a) Obszary współpracy przedsiębiorstwa z bankiem

- prowadzenie rachunku bankowego,

- zarządzanie nadwyŜkami środków pienięŜnych,

- organizowanie finansowania działalności bieŜącej oraz inwestycyjnej,

- obsługa w zakresie realizacji rozliczeń pienięŜnych,

- doradztwo finansowe.

Podmioty objęte produktami i usługami bankowości korporacyjnej

- wąski zakres - duŜe podmioty gospodarcze o stosunkowo duŜej sumie

bilansowej oraz znacznej skali działalności,

- szersze ujęcie - takŜe MŚP

- mikroprzedsiębiorstwa - przedmiot bankowości detalicznej!

b) Rachunek bankowy

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej z 2.07.2004 r. - obowiązek

(pod karą grzywny) dokonywania płatności związanych z prowadzeniem

działalności gospodarczej za pośrednictwem rachunku bankowego, jeśli:

- stroną transakcji jest inny przedsiębiorca,

- jednorazowa wartość transakcji przekracza równowartość w złotych 15 000

euro.

- cel - zwalczanie nielegalnych i nieopodatkowanych obrotów handlowych

KREDYT (Art. 69 ust. 1 Prawa bankowego)
Przez  umowę  kredytu  bank  zobowiązuje  się  oddać  do
dyspozycji  kredytobiorcy  na  czas  oznaczony  w  umowie
kwotę  środków  pienięŜnych  z  przeznaczeniem  na  ustalony
cel,  a  kredytobiorca  zobowiązuje  się  do  korzystania  z  niej
na  warunkach  określonych  w  umowie,  zwrotu  kwoty
wykorzystanego  kredytu  wraz  z  odsetkami  w  oznaczonych
terminach  spłaty  oraz  zapłaty  prowizji  od  udzielonego
kredytu
POśYCZKA (Art. 720 Kodeksu cywilnego)
Przez  umowę  poŜyczki  dający  poŜyczkę  zobowiązuje  się
przenieść  na  własność  biorącego  określoną  ilość  pieniędzy
albo rzeczy oznaczoną co do gatunku a biorący zobowiązuje
się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo rzeczy tego samego
gatunku i tej  samej jakości.

złotowe

Kredyty bankowe

Okres
kredytowania

Formy
kredytowania

krótkoterminowe
do 1 roku

średnioterminowe
od 1 do 5 lat

długoterminowe
powyŜej 5 lat

Waluta
kredytu

Przeznaczenie
kredytu

Formy
zabezpieczenia

na rachunku
bieŜącym

na rachunku
kredytowym

walutowe

obrotowe (na
działalność
bieŜącą)

inwestycyjne
(na rozwój
firmy)

lombardowe

hipoteczne

Okres kredytowania

Kredyty krótkoterminowe:
• finansowanie bieŜących potrzeb związanych z prowadzoną

działalnością: zakup surowców, materiałów, finansowanie
naleŜności (wzrost aktywów obrotowych)

• terminowe regulowanie krótkoterminowych zobowiązań: z

tytułu dostaw i usług, podatków, wynagrodzeń,

Kredyty długoterminowe:
• realizacja inwestycji rozwojowych, których koszt przekracza

bieŜące moŜliwości przedsiębiorstwa: zakup maszyn,
urządzeń, środków transportu, wartości niematerialnych i
prawnych, akcji udziałów (wzrost aktywów trwałych)

1. Kredyty obrotowe
• udzielane w walucie krajowej lub walucie obcej na 12 m-cy,
• przeznaczone na finansowanie bieŜącej działalności:

zakup surowców,
finansowanie naleŜności z tytułu dostaw i usług,
spłata zobowiązań krótkoterminowych wobec dostawców,

• udzielane jednorazowo lub w transzach,
• spłacane jednorazowo lub w ratach,
• oferta kredytów krótkoterminowych obejmuje:

kredyt w rachunku bieŜącym (overdraft),
kredyt płatniczy,
kredyt rewolwingowy

• dodatkowe i stabilne źródło finansowania bieŜących potrzeb

związanych z prowadzoną działalnością,

• poprawa płynności finansowej umoŜliwiającej terminowe

regulowanie zobowiązań i finansowanie aktywów obrotowych

Przeznaczenie kredytu

2. Kredyty inwestycyjne:
• kredyty średnio- lub długoterminowe udzielane w złotych lub

walutach obcych,

• przeznaczone na dofinansowanie nakładów związanych z:

• tworzeniem nowych lub powiększeniem istniejących
zdolności wytwórczych lub usługowych,
• modernizacją lub rozbudową składników rzeczowego
majątku trwałego,

• uruchamiane w rachunku kredytu jednorazowo lub w

transzach,

• wykorzystanie kredytu następuje w formie realizacji zleceń

płatniczych Kredytobiorcy w cięŜar rachunku kredytu,

• spłacane w ratach wg indywidualnego harmonogramu,
• w okresie realizacji inwestycji dopuszcza się moŜliwość

karencji w spłacie kapitału,

• moŜliwość realizacji procesów rozwojowych, których koszt

przekracza bieŜące moŜliwości finansowe przedsiębiorstwa,

• pozyskanie stabilnego i elastycznego źródła finansowania

inwestycji,

• umocnienie pozycji firmy na rynku poprzez zwiększenie jej

potencjału produkcyjnego,

Leasing

Opcja umowy

Liczba stron Okres leasingu Cele podatkoweOpłaty

leasingowe

z opcją zwrotu
przedmiotu
leasingu

z opcją
przedłuŜenia
umowy

z opcją
sprzedaŜy

bezpośredni

pośredni

krótkoterminowy
do 3 lat

długoterminowy
do 10 lat

finansowy

operacyjny

z częściowym
zwrotem
kosztów

z pełnym
zwrotem
kosztów

PORÓWNANIE LEASINGU OPERACYJNEGO I FINANSOWEGO

Cecha

Leasing operacyjny

Leasing finansowy

Okres leasingu

dłuŜszy niŜ 40% czasu
amortyzacji przedmiotu.
Max. 60 miesięcy

Min. 12 miesięcy Max. 60
miesięcy

Amortyzacja

po stronie leasingodawcy

po stronie leasingobiorcy

Koszt uzyskania przychodu

Leasingobiorca zalicza w
koszty raty leasingowy netto
wraz z opłatą wstępną

leasingobiorca zalicza w
koszty amortyzację oraz
część odsetkową rat
leasingowych

Podatek VAT

doliczany do kaŜdej raty
leasingowej

płatny w całości z góry wraz
z pierwszą ratą leasingową,
po odbiorze przedmiotu
leasingu

Wykup

zaleŜny od stawki
amortyzacji i okresu wykupu

nie istnieje (0%) - wraz z
ostatnią ratą przedmiot staje
się własnością leasingobiorcy

Podstawową róŜnicą między leasingiem finansowym a leasingiem operacyjnym jest
uprawnienie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Ma to zasadniczy wpływ na
wysokość kosztów podatkowych stron umowy leasingu.

PrzewaŜnie z uwagi na niŜsze koszty początkowe (czyli mniejsze zaangaŜowanie wkładu
własnego) przedsiębiorcy zdecydowanie chętniej wybierają leasing operacyjny - średnio
zawieranych jest tak ok. 85% wszystkich umów leasingowych. Pozostałe 15% to umowy
zawierane na leasing finansowy, przy których cały VAT od środka trwałego naleŜy uiścić z
góry, dlatego na tę formę leasingu decydują się z reguły duŜe korporacje, które posiadają
więcej gotówki.

W przypadku, gdy przewidywany okres uŜywania przedmiotu leasingu jest stosunkowo
krótki, wówczas zalecaną formą jest leasing operacyjny. Taka forma pozwala na
zwiększenie bieŜących kosztów uzyskania przychodów, a przez to zmniejszenie podstawy
opodatkowania o poniesione koszty rat leasingowych w okresie trwania umowy.

• alternatywne źródło finansowania inwestycji,

• moŜliwość korzystania ze środków trwałych bez konieczności

nabywania ich na własność,

• zwiększenie płynności środków finansowych,

• uzyskanie korzyści podatkowych,

• zdolność do dalszego zaciągania kredytów, niepogorszenie

struktury pasywów,

• uproszczona procedura zawarcia umowy leasingu,

Korzyści z leasingu

MoŜliwość uzyskania środków produkcji o róŜnym stopniu
zuŜycia w zaleŜności od potrzeb i moŜliwości płatniczych
leasingobiorcy

Pełne ponoszenie wszelkiego ryzyka przez leasingobiorcę

Łatwiejsza niŜ w przypadku zakupu wymiana środków
zuŜytych lub przestarzałych na nowe

Leasing zawsze zawarty jest na czas określony, niezwykle
rzadko umowa umoŜliwia jego wcześniejsze wypowiedzenie

Tarcza podatkowa – głównie w leasingu operacyjnym. Rata
leasingowa – koszt uzyskania przychodu. Dla firm
osiągających zyski maleje podstawa opodatkowania

Leasingobiorca nie moŜe się domagać usunięcia na koszt
leasingodawcy wad rzeczy leasingowanej

Raty leasingowe mogą być dostosowane do sezonowości
przepływów pienięŜnych w przedsiębiorstwie leasingobiorcy

Przedmiot leasingu pozostaje własnością finansującego –
moŜe to mieć fatalne konsekwencje w przypadku upadłości
firmy leasingowej

Zapewnia dostęp do środków trwałych bez ponoszenia
nakładów finansowych

W przypadku utraty przedmiotu leasingu występuje
obowiązek zapłaty kolejnych rat, dodatkowo organy
podatkowe mogą nie uznać tych wydatków za koszt
uzyskania przychodu

Otwiera dostęp do nowych technologii, których finansowanie
ze środków własnych często nie jest moŜliwe, otwiera to
drogę do rozszerzenia działalności i powiększenia zdolności
produkcyjnych

Naruszenie umowy leasingowej np.. opóźnienie w zapłacie
raty niesie za sobą surowe konsekwencje na czele z prawem
leasingodawcy do rozwiązania umowy

Stawiane wymogi formalne i ekonomiczne łagodniejsze niŜ
w przypadku kredytu bankowego, znacznie szybsze i
prostsze procedury, elastyczność w regulowaniu rat

Leasingodawca nie ma obowiązku zapewnienia
utrzymywania rzeczy w stanie pozwalającym na normalne
gospodarcze uŜywanie – tj. nie ponosi odpowiedzialności za
jej przydatność do uŜycia

Doskonałe narzędzie finansowania inwestycji dla niemal
kaŜdej firmy – prywatnej, komunalnej, rodzinnej, spółki
giełdowej

Wady leasingu

Zalety leasingu

Pozwala na pozyskanie środka o duŜym stopniu zuŜycia

Zapewnia uŜywanie środka trwałego ale brak prawa własności – niŜszy
prestiŜ, brak satysfakcji posiadania rzeczy

Konieczność zgromadzenia części kapitału na pozyskanie środka

Szybszy dostęp do nowoczesnej technologii

Kredytobiorca sam musi zadbać o znalezienie nabywcy na przedmiot i
odzyskanie części środków

Szybsza wymiana przestarzałego sprzętu na nowy – leasingobiorca moŜe go
zwrócić po okresie leasingu

MoŜliwość renegocjacji umowy kredytowej

W przypadku złej koniunktury bezwzględność wywiązywania się z umowy
leasingowej stawia biorcę w trudnej syt. finansowej

Firmy leasingowe refinansują się w banku – dodatkowe koszty dla klientów –
marŜa finansującego

Kredyt wywołuje skutki bilansowe – wzrost kapitału obcego

Leasing operacyjny nie wywołuje skutków bilansowych przez co nie
zmniejsza zdolności kredytowej firmy. Polepszenie struktury kosztów.

Okres spłaty kredytu zazwyczaj krótszy od okresu uŜywalności dobra

Opłaty leasingowe mogą być rozłoŜone na okres zbliŜony do okresu
uŜywalności dobra – większa elastyczność i lepsze dostosowanie do specyfiki
działania firmy

Klient otrzymuje środki pienięŜne a nie sprzęt – tj. moŜe wystąpić rozbieŜność
czasowa pomiędzy momentem inwestycji a chwilą gdy zacznie ona przynosić
zyski

Pozwala aby środek „zaczął na siebie zarabiać” od chwili jego pozyskania

Kredytobiorca musi sfinansować część inwestycji ze środków własnych

Finansowanie 100% wartości dobra moŜliwe

Konieczność wykazania się zdolnością do spłaty zobowiązań – oceniana w
sposób surowy i formalny

Własność przedmiotu leasingu pozostaje przy finansującym – obniŜa to
ryzyko transakcji – dostęp dla kontrahentów o słabszej kondycji finansowej

DuŜa złoŜoność formalno-dokumentacyjna, wysokie wymagania dotyczące
zabezpieczeń

Ubiegający się musi wystąpić z wnioskiem ale firmy leasingowe
charakteryzuje prostota proceduralna – wymagane podstawowe dokumenty
prawno finansowe firmy, nie jest konieczne przedstawienie tak wysokich jak
przy kredycie zabezpieczeń – istotne dla MŚP

Umowa nienazwana – określona w Prawie bankowym

Określony w Kodeksie Cywilnym

Kredyt bankowy

Leasing

Umowa faktoringu jest umową  w ramach której dokonywany  jest przez faktora
zakup  krótkoterminowej  wierzytelności  (do  roku)  wynikającej  z  realizacji
transakcji  handlowej  udokumentowanej  fakturą,  przed  terminem  wymagalności,  z
potrąceniem  opłaty  na  rzecz  faktora  (banku)  z  przejęciem  ryzyka  wypłacalności
dłuŜnika lub bez przejęcia takiego ryzyka.

Przedmiotem faktoringu mogą być wierzytelności:

- pienięŜne,
- z krótkoterminowym terminem płatności (14 – 120 dni),
- związane z konkretną sprzedaŜą towarów i usług,
- bezsporne,
- istniejące,

6) Faktoring

(=> dyskonto faktur (invoice discount) – jedynie finansowanie)

Uczestnicy – faktor, przedsiębiorca (faktorant), który zbywa towary lub

świadczy usługi za odroczonym terminem płatności, oraz klienci faktoranta

(dłuŜnicy).

- Bank nabywa w drodze cesji od przedsiębiorstw handlowych lub

przemysłowych roszczenie o zapłatę naleŜnych im kwot (bezspornych i

udokumentowanych) z róŜnego rodzaju źródeł zobowiązanych, a zwłaszcza

sprzedaŜy.

- Firma faktoringowa kupując wierzytelności płaci od razu pełną ich sumę

pomniejszoną o prowizję a następnie odzyskuje pieniądze gdy dłuŜnicy płacą

swoje długi

- RóŜnica między handlem długami - dotyczy jedynie pewnych wierzytelności

wiarygodnych

dłuŜników,

których

istnieje

duŜe

prawdopodobieństwo, Ŝe swoje długi spłacą.

Faktor spełnia wobec faktoranta trzy funkcje:

- kredytową - faktoring jest formą krótkoterminowego finansowania

faktoranta przez nabycie przez faktora jego wierzytelności,

- przejęcie ryzyka (del credere) - faktoring z regresem albo bez regresu,

- usługową - rozliczanie transakcji, inkasowanie naleŜności. Ponadto faktor

przejmuje

siebie

obowiązek

prowadzenia

ewidencji

naleŜności

zleceniodawcy, a takŜe dochodzenia naleŜności od niewypłacalnych dłuŜników.

Formy faktoringu:

# bez regresu (zupełny, pełny) - faktor nabywa wierzytelności faktoranta

wobec dłuŜników, przed terminem wymagalności roszczeń, płacąc kwotę

pomniejszoną o 10-20% w stosunku do nominalnej kwoty zafakturowanych

naleŜności. Za to przejmuje na siebie całe ryzyko niewypłacalności dłuŜnika.

Zwykle bank przedtem dokonuje oceny wypłacalności dłuŜnika i od niej

uzaleŜnia marŜę odsetkową - korzystniejsza forma dla przedsiębiorcy, całe

ryzyko przejmuje bank

# z regresem (niezupełny, niepełny) - faktor nie ponosi ryzyka

niewypłacalności dłuŜnika, zaliczkowo płaci on faktorantowi całą kwotę

wynikającą z faktury, zachowując prawo regresu, gdyby dłuŜnik nie wywiązał

się ze zobowiązania. W tym wypadku moŜe Ŝądać od faktoranta zwrotu

wypłaconej zaliczki, jeŜeli dłuŜnik nie ureguluje zobowiązania.

# mieszany (wielopodmiotowy) - faktor dzieli zarówno ryzyko

niewypłacalności dłuŜnika jak i koszty finansowania i odzyskania naleŜności,

pomiędzy klienta (faktoranta) jak i kontrahenta (dłuŜnika). Sposób podziału

zaleŜny jest pozycji stron transakcji.

Faktor – wyspecjalizowany podmiot, nabywający wierzytelności i świadczący

dodatkowe usługi – zazwyczaj bank (choć nie tylko)

Faktorant – dostawca towarów i usług, uprawniony do otrzymania świadczenia

pienięŜnego z tytułu dostawy lub usługi tj posiada wierzytelność w stosunku do

dłuŜnika (dostawcy towarów i usług), którą sprzedaje faktorowi

Osoba fizyczna, osoba prawna, podmiot niebędący osobą prawną ale mający

zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych – np.. spółka jawna

Nie moŜe być spółka cywilna – jedynie wspólnicy prowadzący działalność w tej

formie

Najczęściej MŚP, wyłączone firmy rozliczające się przez natychmiastowe

płatności gotówkowe, takŜe firmy o przychodach o duŜej sezonowości

DłuŜnik – nie jest stroną umowy faktoringowej!!!, nie ma na nią wpływu, moŜe o

niej nawet nie wiedzieć, moŜe uczynić zastrzeŜenie w umowie z faktorantem

Dodatkowe czynności o charakterze usługowym oferowane przez bank-faktora:

• ściąganie (inkaso) naleŜności przedsiębiorstw objętych umową faktoringu

• kierowanie upomnień do dłuŜników opieszalnych

• okresowe sprawdzanie stanu wypłacalności dłuŜników

• prowadzenie ksiąg handlowych i finansowych przedsiębiorcy

• gromadzenie danych statystycznych niezbędnych do prawidłowej działalności

przedsiębiorstwa naleŜącego do partnera umowy faktoringu

• zbieranie informacji oraz danych mających znaczenie gospodarcze dla przedsię-

biorcy

• rozwijanie działalności reklamowej na rzecz przedsiębiorcy

• składanie towarów przedsiębiorcy i dokonywanie ich segregacji

• ubezpieczenie towarów naleŜących do przedsiębiorcy

• oclenie towarów eksportowych lub sprowadzenie przez przedsiębiorcę zza granicy

• świadczenie usług marketingowych

• organizowanie agencji (krajowych i zagranicznych) partnera

• opracowywanie projektów rozwoju przedsiębiorstwa oraz zdobywania nowych

rynków w odniesieniu do zakupu surowców i sprzedaŜy wyrobów gotowych

• udzielanie przedsiębiorcy zaliczek i kredytów na zaspokojenie roszczeń przedsiębio

rcy wynikających z umów dostawy, sprzedaŜy i umów o usługi jakie zawiera ze

swymi klientami

• Wpływ gotówki i poprawa płynności,
• Poprawa wskaźników sprawności zarządzania kapitałem obrotowym,
• Niepogorszenie struktury pasywów,
• MoŜliwość zaangaŜowania pieniędzy w bieŜącą działalność lub wsparcie nowych

inwestycji,

• Zmniejszenie zapotrzebowania na inne formy kredytu,
• Redukcja kosztów administracyjnych i telekomunikacyjnych związanych z monitorowaniem

płatności i windykacją naleŜności,

• MoŜliwość zaoferowania odbiorcom dłuŜszych terminów płatności bez konieczności

zamraŜania własnych środków,

Korzyści faktoringu

Nie występuje

Występuje

Świadczenie usług
dodatkowych

NiŜszy w stosunku do
faktoringu

WyŜszy w stosunku do
kredytu bankowego

Koszt obsługi

Występują

Nie występują

Uprawnienia kontrolne
kapitałodawcy

ObciąŜają kredytobiorcę

ObciąŜają dłuŜnika

Koszty odsetek karnych
za zwłokę w spłacie
wierzytelności

Występuje

Nie występuje

Obowiązek
wykorzystania
otrzymanych środków
zgodnie z ich
przeznaczeniem

Przyznawany na
określony czas (kredyt
obrotowy do 1 roku)
spłata najczęściej
następuje w ratach

Określa faktorant w
ramach przyznanego
limitu

Dostępność środków
finansowych

Kredytodawca (bank)
kredytobiorca

Zbywca wierzytelności
(faktorant), nabywca
wierzytelności (faktor),
dłuŜnik faktoringowy

Uczestnicy transakcji

Kredyt bankowy

Faktoring

Kryterium

7) Forfaiting - skup bez regresu przez bank (forfaiter) średnio- bądź

długoterminowych wierzytelności przedsiębiorstwa (forfetysta) wynikających

z operacji gospodarczych (głównie eksportowych) przeprowadzonych z

kontrahentami (dłuŜnicy forfaitingowi). RównieŜ forma operacji rozliczeniowej

polegająca na skupie naleŜności terminowych w postaci weksli, z wyłączeniem

prawa regresu wobec odstępującego weksel.

Najczęściej wykorzystywany jest przy operacjach zagranicznych i jest
formą bezgotówkowej zapłaty w rozliczeniach zagranicznych. Operacje takie
są dosyć kosztowne w porównaniu z operacjami wekslowo kredytowymi.

7) Forfaiting - skup bez regresu przez bank (forfaiter) średnio- bądź

długoterminowych wierzytelności przedsiębiorstwa (forfetysta) wynikających

z operacji gospodarczych (głównie eksportowych) przeprowadzonych z

kontrahentami (dłuŜnicy forfaitingowi). RównieŜ forma operacji rozliczeniowej

polegająca na skupie naleŜności terminowych w postaci weksli, z wyłączeniem

prawa regresu wobec odstępującego weksel.

Forfaiting - długoterminowa forma finansowania dostawców. Polega
na zakupie wierzytelności terminowych dostawców produktów,
towarów lub usług przez wyspecjalizowane instytucje forfaitingowe.
Jest to zakup z całkowitym przejęciem ryzyka wypłacalności
dłuŜnika. Głównie w obrocie międzynarodowym (eksport-import)

1. Podmioty forfaitingu - transakcja prosta

FORFAITYSTA -
(przedsiębiorca - dostawca
produktów, towarów lub
usług) - eksporter

DŁUśNIK -
(przedsiębiorca - odbiorca
produktów, towarów lub
usług) - importer

FORFAITER -
(instytucja oferująca
usługi forfaitingowe)

Kontrakt między
forfaitystą a
dłuŜnikiem

Umowa między
forfaitystą a
forfaiterem

Płatność dokonywana
na rzecz forfaitera
przez dłuŜnika

BANK

Nie stosuje się dodatkowych zabezpieczeń poniewaŜ fortfaiter
wyklucza z reguły poniesienie strat

Faktor stosuje zabezpieczenia licząc się ze stratami

Koszty forfaitingu są z reguły wysokie: ze względu na brak regresu:
dyskonto, marŜa fortfaitera, opłaty dodatkowe dotyczące dni w
których mimo wymagalności naleŜności nie ma napływu środków
pienięŜnych oraz związane z wycofaniem się którejś ze stron

Usługa stosunkowo tańsza od fortfaitingu

Finansowanie tylko bez regresu (z przejęciem ryzyka)

Faktor nie musi przejmować ryzyka

Często tworzone są konsorcja forfaiterów celem zgromadzenia
środków finansowania danej transakcji, co umoŜliwia rozłoŜenia
ryzyka pomiędzy kilka podmiotów finansujących

Faktor finansuje dostawcę na ogół we własnym imieniu i własne
ryzyko

Forfaiter wykupuje 100% faktury

Faktor wykupuje 50-90% wartości faktury

Wykupowi podlegają duŜe wartościowo wierzytelności (wysoka kwota
i jedna wierzytelność)

Wykupowi mogą podlegać niskie wartościowo wierzytelności
pienięŜne (małe kwoty ale duŜa liczba wierzytelności

DłuŜnik często nie wie o zawarciu transakcji

DłuŜnik jest zazwyczaj informowany (poza faktoringiem tajnym) o
zawarciu umowy

Finansowanie tylko eksportu

Finansowanie obrotu krajowego – takŜe eksportu

W fortfaitingu chodzi głównie o finansowanie wierzytelności i temu
podporządkowane są wszystkie czynności

W ofercie faktora znajduje się cały zestaw usług – finansowanie nie
odgrywa najwaŜniejszej roli

Przedmiotem umowy jest z reguły jedna indywidualnie oznaczona
wierzytelność pienięŜna

Przedmiotem mogą być wszystkie wierzytelności przysługujące wobec
danego odbiorcy lub w stosunku do wszystkich odbiorców

Zazwyczaj dotyczy obrotu wekslowego, przedmiotem umowy są
wierzytelności w wekslach oraz objęte akredytywami, a takŜe
wynikające z umów leasingowych i wierzytelności księgowe

Rzadko dotyczy obrotu wekslowego, przedmiotem umowy jest na ogół
finansowanie na podstawie wierzytelności wynikających z umowy
dostawy i sprzedaŜy wyrobów oraz usług

Średnio- i długoterminowa forma finansowania – od 6 miesięcy do 7
lat i więcej

Krótkoterminowa forma finansowania – do 180 dni

Forfaiting

Faktoring

Porównanie faktoringu i forfaitingu

d) Rachunek skonsolidowany (Cash pooling)

- nowy produkt skierowany do firm działających w ramach duŜych grup

kapitałowych - holdingów kapitałowych bądź sieci oddziałów o charakterze

regionalnym, krajowym lub międzynarodowym.

Bank (pool leader) zajmuje się gromadzeniem i zarządzaniem rachunkami

całej grupy. Wykorzystuje on do tego tzw. rachunek skonsolidowany grupy.

Dzięki rachunkowi bank moŜe kompensować (wyrównywać) przejściowe

nadwyŜki u jednych podmiotów z niedoborami u innych podmiotów tej samej

grupy

# Cash pooling rzeczywisty

# Cash pooling odsetkowy

Rachunek odsetkowy Rachunek skonsolidowany

Rachunek kredytowy 2
300 USD/10%

Rachunek kredytowy 1
200 USD/10%

Rachunek depozytowy
150 USD/5%

Rachunek odsetkowy Rachunek skonsolidowany

Rachunek kredytowy 2
300 USD/10%

Rachunek kredytowy 1
200 USD/10%

Rachunek depozytowy
150 USD/5%

200
+300
- 150
= 350 KR

Szwecja

Austria

Włochy

Hiszpania

Benelux

Francja

Niemcy

Wielka Brytania