Szymon Szustowski

Orzecznictwo lekarskie

Ubezpieczenie

społeczne to system zagwarantowanych ustawowo i

związanych z pracą świadczeń pokrywających straty spowodowane
zdarzeniami losowymi,

zabezpieczający ludzi przed ryzykiem braku środków

na utrzymanie w okresie

niezdolności do pracy spowodowanej chorobą,

wypadkiem, czy

starością. Stanowią go przede wszystkim świadczenia

pieniężne (zasiłki, renty, emerytury itp.), ale również
świadczenia rzeczowe (np. rehabilitacja lecznicza w ramach prewencji
rentowej).

Ubezpieczenie

społeczne realizują zobowiązane do tego instytucje ze

środków finansowych pochodzących z rozłożenia ciężaru tych świadczeń, w
całości lub w części, na zbiorowość osób do nich uprawnionych.

Ubezpieczeniem

społecznym objęta jest cała populacja osób pracujących,

bez

względu na tytuł prawny zdobywania poprzez pracę środków utrzymania.

Podstawową i najliczniejszą kategorię stanowią pracownicy i osoby
prowadzące działalność na własny rachunek, a instytucją ubezpieczenia
społecznego w ich przypadku Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Rodzaje ryzyka ubezpieczeniowego:

- urodzenie dziecka



zasiłek macierzyński

- czasowa

niezdolność do pracy z powodu choroby lub wypadku



zasiłek

chorobowy,

świadczenie rehabilitacyjne

-

długotrwała niezdolność do pracy z powodu następstw choroby lub

wypadku



renta z

tytułu niezdolności do pracy, renta szkoleniowa,

zasiłek wyrównawczy
-

niezdolność do samodzielnej egzystencji



dodatek

pielęgnacyjny

-

śmierć ubezpieczonego



zasiłek pogrzebowy

-

starość, czyli wiek emerytalny (kobieta - lat 60, mężczyzna - lat 65).



emerytura
- wypadki przy pracy i choroby zawodowe



z

asiłek chorobowy i

świadczenie rehabilitacyjne, jednorazowe odszkodowanie
- inne zdarzenia



zasiłek opiekuńczy, renta rodzinna

poza ubezpieczeniem

społecznym: niepełnosprawność

System ubezpieczenia

społecznego pracowników i osób pracujących na

własny rachunek wyróżnia 4 fundusze ubezpieczeniowe:

- fundusz emerytalny (emerytura)

- fundusz chorobowy (

zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne,

zasiłek wyrównawczy, zasiłek macierzyński, zasiłek opiekuńczy

- fundusz rentowy (

zasiłek z tytułu niezdolności do pracy,

renta szkoleniowa,

renta rodzinna,

dodatek

pielęgnacyjny,

renta socjalna)

- fundusz wypadkowy (jednorazowe odszkodowanie)

Zasiłek chorobowy

Osobie ubezpieczonej,

która jest czasowo niezdolna do pracy z powodu

choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego,

przysługuje zasiłek

chorobowy.

- czasowa

niezdolność do pracy z powodu choroby lub wypadku, czyli

przejściowy i względnie krótkotrwały stan uzasadniający potrzebę leczenia
i

powodujący konieczność zaprzestania wykonywania pracy

Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie ubezpieczonej, która stała
się czasowo niezdolna do pracy po ustaniu ubezpieczenia chorobowego,

jeżeli czasowa niezdolność do pracy trwała nieprzerwanie co najmniej 30 dni i
powstała nie później niż:
1) w

ciągu 14 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego,

2) w

ciągu 3 miesięcy w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy

niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy ujawniają się po okresie dłuższym niż 14
dni od

początku choroby.

Na

równi z czasową niezdolnością do pracy z powodu choroby jest

traktowana

niemożność wykonywania pracy:

1) w wyniku decyzji wydanej przez

właściwy organ na podstawie przepisów

o zwalczaniu

chorób zakaźnych albo gruźlicy,

2) z powodu pobytu w stacjonarnym

zakładzie opieki zdrowotnej w celu

leczenia

uzależnienia

alkoholowego

lub

uzależnienia

od

środków

odurzających lub substancji psychotropowych.

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres czasowej niezdolności do pracy
z powodu choroby, nie

dłużej niż przez 182 dni, a jeżeli przyczyną tej

niezdolności jest gruźlica lub niezdolność przypada w okresie ciąży, to nie
dłużej niż przez 270 dni.

Jest to tzw. okres

zasiłkowy, do którego wlicza się:

- okresy nieprzerwanej czasowej

niezdolności do pracy,

- okresy poprzedniej czasowej

niezdolności do pracy, spowodowanej tą

samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem
ponownej

niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni.

Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku.

Miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu wynosi 70%
podstawy wymiaru

zasiłku.

Jeżeli czasowa niezdolność do pracy:
- przypada w okresie

ciąży,

-

powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim

przewidzianym dla

kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz

zabiegowi pobrania

komórek, tkanek i narządów,

-

powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy, wypadku przy

pracy lub choroby zawodowej, to

miesięczny zasiłek chorobowy wynosi

100% podstawy wymiaru.

Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres niezdolności do pracy
przypadający w czasie urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego,
tymczasowego aresztowania lub kary pozbawienia

wolności

(chyba,

że osoba

ta wykonuje

odpłatnie pracę w czasie odbywania kary).

Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres pierwszych 5 dni czasowej
niezdolności do pracy spowodowanej nadużyciem alkoholu.

Po ustaniu ubezpieczenia chorobowego

zasiłek chorobowy nie przysługuje osobom

czasowo niezdolnym do pracy:
1)

mającym ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy,

2)

kontynuującym działalność zarobkową lub osobom, które podjęły działalność

zarobkową,
3)

które nie nabyły prawa do zasiłku w czasie ubezpieczenia z powodu braku okresu

wyczekiwania na prawo do

zasiłku chorobowego,

4) uprawnionym do

zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub

świadczenia przedemerytalnego.

Osoba ubezpieczona

wykonująca pracę zarobkową w okresie orzeczonej

niezdolności do pracy lub wykorzystująca zwolnienie od pracy w sposób
niezgodny z wymienionymi w nim zaleceniami lekarskimi traci prawo do
zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Przy ustalaniu prawa do

zasiłków chorobowych i ich wysokości dowodem

stwierdzającym czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, a także
pobyt

w

stacjonarnym

zakładzie opieki zdrowotnej i konieczność

sprawowania opieki nad chorym

członkiem rodziny są zaświadczenia

lekarskie wystawiane na drukach ZUS ZLA (zwyczajowo

ciągle używa się

nazwy druk L4).

Zaświadczenie lekarskie ZUS ZLA zawiera:
1) informacje

identyfikujące ubezpieczonego i płatnika jego składek,

2) informacje

dotyczące lekarza, który zaświadczenie wystawił i miejsca wykonywania

przez niego zawodu,

3) okres orzeczonej czasowej

niezdolności do pracy, w tym pobytu w stacjonarnym

zakładzie opieki zdrowotnej (z podaniem liczby dni – wlicza się także soboty, niedziele
i

święta), numer statystyczny choroby ustalony wg X Rewizji Międzynarodowej

Statystycznej Klasyfikacji

Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10), odpowiednie

kody literowe oraz wskazania lekarskie,

4) ewentualnie okres zwolnienia od wykonywania pracy z powodu

konieczności

sprawowania osobistej opieki nad chorym

członkiem rodziny, datę urodzenia członka

rodziny i

stopień jego pokrewieństwa z ubezpieczonym.

Do wystawiania

zaświadczeń Zakład Ubezpieczeń Społecznych upoważnia

lekarza, lekarza

dentystę, felczera lub starszego felczera po złożeniu przez

niego

w

terenowej

jednostce

organizacyjnej

ZUS

następujących

dokumentów:
1)

wypełnionego wniosku w sprawie upoważnienia do wystawiania

zaświadczeń lekarskich,
2) pisemnego

oświadczenia, że zobowiązuje się on do przestrzegania zasad

orzekania o czasowej

niezdolności do pracy i wykonywania obowiązków

wynikających z przepisów ustawy,
3) kopii prawa wykonywania zawodu.

Upoważnienia do wystawiania zaświadczeń lekarskich udziela w imieniu
Zakładu główny lekarz orzecznik oddziału ZUS.

Upoważnienie do wystawiania zaświadczeń lekarskich jest bezterminowe i
uprawnia do wystawiania

zaświadczeń lekarskich na terenie całego kraju.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie może upoważnić do wystawiania
zaświadczeń lekarskich lekarzy i lekarzy dentystów w okresie odbywania
stażu podyplomowego.

W razie

wystawiania zaświadczeń:

- bez wykonania

bezpośredniego badania stanu zdrowia ubezpieczonego,

- bez udokumentowania rozpoznania

stanowiącego podstawę orzeczonej

czasowej

niezdolności do pracy

Zakład

Ubezpieczeń

Społecznych

może

cofnąć

upoważnienie

do

wystawiania

zaświadczeń lekarskich na okres nieprzekraczający 12

miesięcy od daty uprawomocnienia się decyzji.

W razie

niewywiązywania się z obowiązku:

- podawania informacji o

okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłku

chorobowego lub jego

wysokość, z zastosowaniem określonych kodów literowych,

- wystawiania

zaświadczenia lekarskiego z dwiema kopiami,

- przekazania

oryginału zaświadczenia lekarskiego w ciągu 7 dni od dnia wystawienia

zaświadczenia bezpośrednio do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu

Ubezpieczeń Społecznych,

- przekazania pierwszej kopii

zaświadczenia lekarskiego ubezpieczonemu,

- przechowywania drugiej kopii

zaświadczenia lekarskiego przez okres trzech lat,

-

właściwego wpisywania kodów literowych oraz numerów statystycznych chorób

ustalonych

według X Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i

Problemów Zdrowotnych na oryginale i drugiej kopii zaświadczenia

Zakład

Ubezpieczeń

Społecznych

może

cofnąć

upoważnienie

do

wystawiania

zaświadczeń lekarskich na okres nieprzekraczający 3 miesięcy

od daty uprawomocnienia

się decyzji.

Zaświadczenie lekarskie wystawia się w trzech egzemplarzach (oryginał i
dwie kopie) :
-

oryginał

zaświadczenia

lekarskiego

osoba

wystawiająca

dostarcza/

przesyła w ciągu 7 dni od dnia jego wystawienia bezpośrednio do

terenowej jednostki organizacyjnej ZUS,
-

pierwszą kopię zaświadczenia lekarskiego otrzymuje osoba ubezpieczona -

musi

być ona dostarczona/przesłana w ciągu 7 dni do zakładu pracy lub do

ZUS, w

zależności od statusu ubezpieczonego,

-

drugą kopię zaświadczenia lekarskiego osoba wystawiająca zaświadczenie

ma

obowiązek przechowywania przez okres 3 lat.

W

zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności do pracy z powodu

choroby lub pobytu w stacjonarnym

zakładzie opieki zdrowotnej informacje

o

okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłku chorobowego lub

jego

wysokość

podaje

się

z

zastosowaniem

kodów

literowych,

oznaczających odpowiednio:
- kod A -

niezdolność do pracy powstałą po przerwie nieprzekraczającej 60

dni,

spowodowaną tą samą chorobą, która była przyczyną niezdolności do

pracy przed

przerwą,

- kod B -

niezdolność do pracy przypadającą w okresie ciąży,

- kod C -

niezdolność do pracy spowodowaną nadużyciem alkoholu,

- kod D -

niezdolność do pracy spowodowaną gruźlicą,

- kod E -

niezdolność do pracy spowodowaną chorobą, której objawy

chorobowe

ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku

choroby.

W

zaświadczeniu lekarskim, na pisemny wniosek ubezpieczonego, nie

umieszcza

się kodu B i D.

Kody literowe wpisuje

się odpowiednio na oryginale i na kopiach

zaświadczenia lekarskiego, a numer statystyczny choroby, ustalony
według X Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów
Zdrowotnych, tylko na oryginale i na drugiej kopii.

W razie zatrudnienia osoby ubezpieczonej u

dwóch lub więcej pracodawców

zaświadczenie lekarskie jest wydawane na oddzielnych formularzach, w
liczbie

odpowiadającej liczbie pracodawców.

Zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy może być
wystawione

na

okres

wsteczny

poprzedzający

dzień,

w

którym

przeprowadzono badanie,

jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w

tym okresie

niewątpliwie był niezdolny do pracy.

- okres ten nie

może być dłuższy niż 3 dni poprzedzające badanie.

- okres ten

może być dłuższy niż 3 dni poprzedzające badanie, jeżeli

zaświadczenie wystawia lekarz psychiatra.

Wydawane przez ZUS druki

zaświadczeń lekarskich są drukami ścisłego

zarachowania.

Lekarze, lekarze

dentyści, felczerzy i starsi felczerzy są obowiązani do

zawiadamiania terenowej jednostki organizacyjnej ZUS,

która wydała druki

zaświadczeń lekarskich, o każdym przypadku zagubienia, zaginięcia lub
kradzieży tych druków.

W

przypadku

zagubienia

przez

osobę ubezpieczoną zaświadczenia

lekarskiego o czasowej

niezdolności do pracy lekarz, który wydał zagubione

zaświadczenie na wniosek tej osoby sporządza wypis z drugiej kopii
zaświadczenia lekarskiego.

Zasiłek macierzyński

Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie
ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu wychowawczego:

-

urodziła dziecko;

-

przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7 roku życia, a w przypadku

dziecka, wobec

którego podjęto decyzje o odroczeniu obowiązku

szkolnego

– do 10 roku życia, i wystąpiła do sądu opiekuńczego w

sprawie jego przysposobienia;

-

przyjęła na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem

rodziny

zastępczej zawodowej niespokrewnionej z dzieckiem, dziecko w

wieku do 7 roku

życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto

decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego - do 10 roku życia.
W razie

skrócenia okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego na wniosek

ubezpieczonej

– matki dziecka po wykorzystaniu przez nią zasiłku za

okres co najmniej 14 tygodni,

zasiłek ten przysługuje ubezpieczonemu

ojcu dziecka,

który uzyskał prawo do urlopu macierzyńskiego lub

przerwał działalność zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki nad
dzieckiem.

Kodeks Pracy

Art. 180.
§1. Pracownicy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze:
- 20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym
porodzie;

- 31 tygodni w przypadku urodzenia dwojga dzieci przy jednym porodzie;

- 33 tygodni w przypadku urodzenia trojga dzieci przy jednym porodzie;

- 35 tygodni w przypadku urodzenia czworga dzieci przy jednym porodzie;

- 37 tygodni w przypadku urodzenia

pięciorga i więcej dzieci przy jednym

porodzie.

Zasiłek macierzyński

Świadczenie rehabilitacyjne

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje osobie ubezpieczonej, która
spełnia łącznie następujące warunki:
-

wyczerpała zasiłek chorobowy (odpowiednio 182 lub 270 dni),

- jest nadal niezdolna do pracy ze

względu na konieczność dalszego

leczenia lub rehabilitacji,
- rokuje odzyskanie

zdolności do dotychczasowej pracy w okresie nie

przekraczającym 12 miesięcy.

Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do
emerytury, renty z

tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych,

zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego.

Lekarz

prowadzący leczenie powinien, nie później niż 60 dni przed

zakończeniem okresu zasiłkowego, zbadać osobę ubezpieczoną i ocenić,
czy rokuje ona odzyskanie

zdolności do pracy przed upływem okresu

zasiłkowego. Jeżeli osoba badana wymaga dalszego leczenia i rehabilitacji
oraz rokuje odzyskanie

zdolności do pracy w okresie dłuższym niż okres

zasiłkowy, ale nie później niż w ciągu 12 miesięcy po jego wyczerpaniu, to
lekarz powinien

poinformować ją o możliwości złożenia wniosku o ustalenie

prawa do

świadczenia rehabilitacyjnego.

Wniosek na druku ZUS Np-7 wraz z

zaświadczeniem o stanie zdrowia

sporządzonym przez lekarza, pod którego opieką znajduje się osoba
ubiegająca się o świadczenie, należy złożyć w oddziale ZUS.

O

okolicznościach

uzasadniających

przyznanie

świadczenia

rehabilitacyjnego

na okres,

który zależy od stanu zdrowia osoby badanej,

rokowania

co

do

pozytywnych

wyników

leczenia

lub

rehabilitacji

oraz

przewidywanego terminu odzyskania

zdolności do pracy

orzeka lekarz orzecznik

ZUS. Okres ten

łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy.

Lekarz orzecznik ZUS

może orzec o okolicznościach uzasadniających przyznanie

świadczenia rehabilitacyjnego także w przypadku złożenia przez pracownika wniosku
o

świadczenie rentowe z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli według oceny

orzeczniczej stan zdrowia

wnioskującego nie uzasadnia orzeczenia niezdolności do

pracy, a

spełnia on warunki wymagane do przyznania świadczenia.

Renta z

tytułu niezdolności do pracy

Renta

przysługuje osobie ubezpieczonej, która spełniła łącznie następujące

warunki:
1) jest niezdolna do pracy,
2) ma wymagany okres

składkowy i nieskładkowy, przy czym warunek ten

nie jest wymagany od ubezpieczonego,

którego niezdolność do pracy jest

spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy
3)

niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia, ale nie później

niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym tego zapisu nie
stosuje

się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i

nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla
mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy

Okresy

składkowe i nieskładkowe

Warunek posiadania wymaganego okresu

składkowego i nieskładkowego

uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnie okres składkowy i
nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:
1 rok -

jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2 lata -

jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3 lata -

jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4 lata -

jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30

lat;
5 lat -

jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Art. 58 Ustawa o emeryturach i rentach z FUS

Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła
zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i
nie rokuje odzyskania

zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

-

całkowita niezdolność do pracy to utrata zdolności do wykonywania

jakiejkolwiek pracy

-

częściowa niezdolność do pracy to znacznego stopnia utrata zdolności do

pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji

Z wnioskiem o przyznanie renty z

tytułu niezdolności do pracy występuje

do

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych osoba zainteresowana. Do wniosku

powinna

być dołączona dokumentacja zawierająca m.in. zaświadczenie o

stanie zdrowia

sporządzone na druku ZUS N-9 przez lekarza, pod którego

opieką

znajduje

się

osoba

ubiegająca

się

o

świadczenie,

oraz

dokumentacja medyczna

mająca znaczenie dla wydania orzeczenia.

Lekarz

wystawiający zaświadczenie o stanie zdrowia powinien w nim

zamieścić:
- rozpoznanie choroby podstawowej i

chorób współistniejących,

- opis przebiegu choroby i dotychczasowego leczenia,
- wyniki

badań pomocniczych i wnioski z konsultacji specjalistycznych,

-

ocenę wyników leczenia i rokowanie,

-

informację, czy stan zdrowia pozwala osobie ubezpieczonej zgłosić się na

badanie

do

lekarza

orzecznika,

czy

też badanie to powinno być

przeprowadzone w miejscu pobytu tej osoby.

O

niezdolności do pracy, jej stopniu, a dacie powstania, przewidywanym

okres trwania,

związku przyczynowym z wypadkiem przy pracy lub chorobą

zawodową, a także o niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka lekarz
orzecznik ZUS.

Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat. W
wyjątkowych przypadkach, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań
odzyskania

zdolności do pracy w okresie do 5 lat, niezdolność do pracy

orzeka

się na okres dłuższy.

Dodatek

pielęgnacyjny

Zasiłek pielęgnacyjny jest świadczeniem przeznaczonym dla osób
uprawnionych do emerytury lub renty z

tytułu niezdolności do pracy, jeżeli

zostały uznane za całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej
egzystencji.

-

niezdolność do samodzielnej egzystencji, czyli konieczność korzystania

ze

stałej lub długotrwałej pomocy i opieki innych osóbw zaspokajaniu

podstawowych

potrzeb

życiowych

(samoobsługa,

poruszanie

się,

komunikowanie

się)

Dodatek

pielęgnacyjny przysługuje również:

1) dziecku w wieku do 16 lat,

jeśli zostało uznane za niepełnosprawne,

2) osobie w wieku

powyżej lat 16, jeżeli jest niepełnosprawna w stopniu znacznym, a

także w przypadku, gdy jest niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym, jeżeli
niepełnosprawność powstała w wieku uprawniającym do zasiłku rodzinnego na
dziecko,
3) osobom,

które ukończyły 75 lat, bez względu na stan zdrowia i upośledzenie

funkcji organizmu.

Renta szkoleniowa

1. Osobie

spełniającej warunki określone w ustawie, w stosunku do której

orzeczono

celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na

niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, przysługuje renta
szkoleniowa przez okres 6

miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

2. Okres 6

miesięcy, o którym mowa w ust. 1, ulega wydłużeniu na czas

niezbędny do przekwalifikowania zawodowego, nie dłużej niż o 30
miesięcy.
3.

Przedłużenie prawa do renty, o którym mowa w ust. 2, następuje na

podstawie wniosku starosty.
4. Okres 6

miesięcy, o którym mowa w ust. 1, może ulec skróceniu, jeżeli

przed

upływem tego okresu starosta zawiadomi organ rentowy:

- o braku

możliwości przekwalifikowania do innego zawody

- o tym,

że osoba zainteresowana nie poddaje się przekwalifikowaniu

zawodowemu

Ustawa o ubezpieczeniu

społecznym rolników z dnia 20 grudnia 1990 r.

Ustawa o ubezpieczeniu

społecznym rolników

Rolnik

– w treści ustawy: rozumie się pełnoletnią osobę fizyczną, zamieszkującą i

prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osobiście i na własny
rachunek,

działalność rolniczą w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie

rolnym, w tym

również w ramach grupy producentów rolnych, a także osobę, która

przeznaczyła grunty prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego do
zalesienia.

Ubezpieczenie realizuje Kasa Rolniczego Ubezpieczenia

Społecznego (KRUS). W

przypadku

osób ubezpieczonych w KRUS organem orzekającym są lekarze

rzeczoznawcy KRUS.

Instancją odwoławczą w przypadku osób ubezpieczonych w

KRUS

są komisje lekarskie KRUS.

W

związku z prowadzonym postępowaniem o ustalenie prawa do świadczeń lekarze

rzeczoznawcy

wydają orzeczenia dotyczące:

1)

trwałej i okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym;

2)

stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;

3)

niezdolności do samodzielnej egzystencji;

4) czasowej

niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 180 dni;

5)

celowości przekwalifikowania zawodowego z powodu trwałości całkowitej

niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym;
6)

wskazań do rehabilitacji leczniczej;

7) innych

okoliczności warunkujących o przyznanie świadczeń z ubezpieczenia

społecznego rolników.

Niezdolność do pracy – KRUS
Za

całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, uważa się

ubezpieczonego,

który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność

do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.
Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli
ubezpieczony nie rokuje odzyskania

zdolności do osobistego wykonywania pracy w

gospodarstwie rolnym.
Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową,
jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy
w gospodarstwie rolnym.

Renta rolnicza

– KRUS

Art. 21.
1. Renta rolnicza z

tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który

łącznie spełnia następujące warunki:
-

podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres;

- jest trwale lub okresowo

całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

-

całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie

podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, lub nie

później niż w ciągu 18

miesięcy od ustania tych okresów.

Ustawa

o

rehabilitacji

zawodowej

i

społecznej oraz o zatrudnianiu osób

niepełnosprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 r.

Niepełnosprawność
Osobami

niepełnosprawnymi są osoby, których stan fizyczny, psychiczny lub

umysłowy trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza bądź uniemożliwia pełnienie
funkcji

społecznych, a szczególnie zdolności do wykonywania pracy zawodowej.

Stopnie

niepełnosprawności:

- znaczny
- umiarkowany
- lekki
Odpowiednie orzeczenia o:
-

niepełnosprawności osób, które nie ukończyły 16 roku życia;

- stopniu

niepełnosprawności osób, które ukończyły 16 rok życia;

- wskazaniach do ulg i

uprawnień osób posiadających orzeczenia o inwalidztwie lub

niezdolności do pracy wydają:
- Powiatowe

Zespoły ds. Orzekania o Niepełnosprawności i Wojewódzkie Zespoły

ds. Orzekania o

Niepełnosprawności.

Literatura

A. Wilmowska-

Pietruszyńska. Orzecznictwo lekarskie dla lekarzy oraz

studentów wydziałów lekarskich i wydziałów lekarsko-stomatologicznych.
Wydanie III popr. i uzup. Elsevier Urban & Partner

Wrocław, 2007.

Omówienie typowych zagadnień egzaminacyjnych

Dziękuję za uwagę

i życzę miłej zabawy…

(z orzecznictwem lekarskim)

.