Marta Jolanta Śliwa
20.03.2013
KRYSTALIZACJA
ochrona środowiska;
grupa C2
CEL ĆWICZENIA:
Celem ćwiczenia było przeprowadzenie krystalizacji z wody związku kwasu antranilowego
OPIS KOLEJNYCH CZYNNOŚCI:
na wadze analitycznej odważono 1g kwasu antranilowego
odważoną substancję ilościowo przeniesiono do kolby Erlenmeyera o pojemności 250cm
3
i dodano
niewielką ilość wody;
mieszaninę ogrzewano do wrzenia z dodatkiem kamyczków wrzennych, gorący roztwór przesączono
przez fałdowany sączek do kolby stożkowej i pozostawiono do krystalizacji;
wykrystalizowany związek oddzielono od roztworu przez odsączenie pod zmniejszonym ciśnieniem
na lejku Buchnera;
osad przemyto czystym, ochłodzonym rozpuszczalnikiem a następnie przeniesiono go do pudełeczka i
zostawiono do wysuszenia;
wysuszony osad zważono i obliczono wydajność krystalizacji oraz oznaczono temperaturę topnienia
związku
WZÓR STRUKTURALNY ORAZ TEMP. TOPNIENIA KRYSTALIZOWANEGO ZWIAZKU:
Kwas antranilowy (kwas 2-aminobenzoesowy), H2N-C6H4-
COOH
temperatura topnienia = 144 - 6 °C
związek
temp. topnienia zaobserwowana
temp. topnienia literaturowa
Kwas antranilowy
144,3 – 145,1 °C
144 - 6 °C
OBLICZENIE WYDAJNOŚCI REAKCJI:
związek
masa substancji przed
krystalizacją
masa substancji po krystalizacji
Kwas antranilowy
1.0g
0.55g
( )
%
100
%
0
⋅
=
t
m
m
W
m
0
– masa związku po krystalizacji;
m
t
– masa związku przed krystalizacją;
W – wydajność krystalizacji.
Wydajność krystalizacji dla k
wasu antranilowego
W=
0,55 g
1,00 g
⋅
100%
W=55 . %
KOMENTARZ:
Z przeprowadzonego doświadczenia wynika, związek kwasu antranilowego nie był zanieczyszczony,
ponieważ zanieczyszczenia obniżają temperaturę topnienia czystych związków a uzyskany wynik mieści
się w wartościach tablicowych. Minimalna i prawie niezauważalna różnica w topnieniu może wynikać
z tego, że nie dodano węgla aktywnego
Na wynik wydajności krystalizacji wpływ mogą mieć: straty przy przenoszeniu związku do kolby po
odważeniu, niedokładne odsączenie po krystalizacji, straty przy ważeniu.