Myśl filozoficzna w średniowieczu

Średniowiecze to okres rozkwitu filozofii chrześcijańskiej. Pierwsze wieki średniowiecza nie wydały wielu genialnych filozofów. W wieku
XI następuje rozwój dialektyki (tzw. sofistyka średniowieczna) i sporów wokół roli rozumu oraz logiki w życiu Kościoła i chrześcijan.
Owe spory prowadzą do bujnego rozwoju filozofii w wieku XII i XIII. W wieku XII - neoplatonizmu i augustynizmu, a w wieku XIII -
scholastyki. Wiek XII to również czas sporu o uniwersalia. Natomiast wiek XIII przynosi załagodzenie sporów filozoficznych na rzecz
budowania wielkich syntez, w tym największej Summy teologicznej św. Tomasza z Akwinu. Wiek XIV to okres nominalizmu – powolnego
upadku scholastyki, dzielącej się na via antiqua (filozofia świętego Tomasza i Jana Dunsa Szkota) i via moderna (filozofia nominalistów,
przede wszystkim Ockhama) i nadejścia humanizmu.