Rozdział 9

System energetyczny i ciała subtelne człowieka

9.1. System energetyczny człowieka - ciała subtelne, cza-

kry i nadi.

Dla lepszego zrozumienia istoty naturalnej terapii Reiki dr

Mikao Usui, tj. terapii opartej na znajomości relacji wystę­

pujących na różnych poziomach strukturalnych naszego ciała, na­

leży zapoznać się z systemem energetycznym i ciałami subtel­

nymi człowieka.

Większość ludzi postrzega swoje fizyczne ciało za jedyną

rzeczywistość. Natomiast ludzie o wyższej świadomości ducho­

wej postrzegają mnogość struktur energetycznych, ruchów, form

i kolorów, które są widoczne w ciele fizycznym i wokół niego. Na

poziomie eterycznym i fizycznym, gdzie poprzez połączenia

między centrami energetycznymi tj. czkramami, a układem

wydzielania wewnętrznego, zachodzą wzajemne sprzężenia, jak

również istnieją ścisłe współzależności między czakrami a ciała­

mi subtelnymi (energetycznymi), zwanymi też aurą. Ten system

energetyczny składa się z trzech podstawowych elementów, tj.:

z ciał subtelnych (energetycznych), czyli aury, z czakr, czyli

z centrów energetycznych, oraz z nadi, czyli kanałów energe­

tycznych, zwanych też w Chinach i Japonii meridianami,

a w literaturze europejskiej i amerykańskiej południkami. Nadi

są pewnego rodzaju subtelnymi arteriami. Słowo to pochodzi

z sanskrytu i oznacza rurę, naczynie, czy żyłę. Zadaniem nadi

jest rozprowadzanie prany, czyli Energii Życia w cały nasz system

energetyczny.

Sanskryckie słowo "prana" tłumaczymy jako energia absolut­

na. W kulturze chińskiej i japońskiej to przecież nic innego, jak

Uniwersalna Siła Życia, zwana Chi (czi), w Chinach, oraz ki

w Japonii. Prana tworzy pierwotne źródło wszystkich form energii

i wyraża się na różnych obszarach Bytu przez różne częstotliwo­

ści. Poziom świadomości każdej formy życia zależy od częstotli­

wości prany, którą ta forma życia może przyjmować i magazy­

nować. U zwierząt spotykamy niższe częstotliwości aury, niż

u ludzi, zaś u ludzi wyżej rozwiniętych duchowo częstotliwości aury

są wyższe, aniżeli u tych, którzy są na początku swojego rozwoju

duchowego. Nadi jednego ciała energetycznego są powią­

zane z nadi sąsiedniego ciała energetycznego poprzez czakry.

Na podstawie wiedzy o meridianach rozwinęła się akupunktura,

akupresura, czy shiatsu.

Słowo "czakra" pochodzi z sanskrytu i oznacza krąg, koło, wir.

Osoby mające zdolności jasnowidzenia postrzegają czakry jako

wirujące tarcze świetlne, przy czym czakry kręcą się w lewo lub

w prawo. Istnieje odwrotność ich ruchów u mężczyzny i u kobiety.

Te same czakry, które u mężczyzny kręcą się w prawo - u kobiety

wirują w lewo. Kierunek obrotu zmienia się z czakry na czakrę.

Czakra podstawowa obraca się u mężczyzny w prawo, a u kobiety

w lewo i tak na zmianę, aż do czakry ciemieniowej (korony).

Wyróżniamy siedem czakr głównych i cztery poboczne, wszyst­

kie mają swą siedzibę w ciele eterycznym człowieka. Ciało ete­

ryczne stanowi subtelny odpowiednik naszego widzialnego ciała,

które przenika i prześwieca swoją eteryczną substancją. Zawiera

ono podstawowy wzór energetyczny wszelkich manifestacji

w obszarze fizycznym. Czakry przyłączone są do subtelnego

kanału energetycznego przebiegającego równolegle do kręgo­

słupa. Bez nich nie mogłyby istnieć nasze ciała materialne. Cza­

kry służą jako odbiorniki i przekaźniki energii, jako miejsca przyję­

cia i zmagazynowania zawartej w atmosferze Energii Życia

(prany).

Są tym samym bramami dla napływającego strumienia Energii

Życia do naszego ciała fizycznego. Każda czakra związana

jest z określonymi organami i obszarami ciała i dostarcza energii

do ich funkcjonowania. Siedem głównych czakr powiązanych

jest z siedmioma gruczołami układu wydzielania dokrewnego. Tak,

jak dla każdego organu w ciele ludzkim znaleźć można odpo­

wiednik na poziomie umysłowo-duchowym, tak też każda czakra

odnosi się do jednego specyficznego aspektu ludzkiego zacho­

wania i rozwoju. Dolne czakry, których energia wibruje wolniej

(stąd mają głębszą strukturę), utrzymują łączność z podstawo­

wymi potrzebami i emocjami człowieka. Subtelniejsze natomiast

są energie górnych czakr, odpowiadające wyższym, duchowym

i umysłowym dążeniom i zdolnościom. Blokada przepływu

energii czakr, jak też przeładowanie ich energią może do­

prowadzić do nierównowagi i dysharmonii w umysłowo -

duchowym, lub cielesnym obszarze. Zaburzenia takie są

często wynikiem urazów, bolesnych doświadczeń, albo nawet

nadmiernej radości. Czakry wyposażone są w subtelne anteny

energetyczne, które reagują na każdy wpływ otoczenia i mogą

się albo otwierać, albo zamykać. Każda czakra posiada inną czę­

stotliwość wibracji u każdego człowieka. W stanie niezakłóco­

nym, normalnym, wszystkie czakry są we wzajemnej harmonii.

Terapeuta oczyszczając i wspomagając czakry, przywraca im nie-

zaburzony przepływ energii. U przeciętnego człowieka czakra

dochodzi do 5 cm średnicy i lekko się żarzy, a u ludzi duchowo

rozwiniętych pulsuje intensywnie migocącym światłem i przenika

ją niesłychanie duża ilość energii.

9.2. Siedem głównych czakr.

a) Czakra podstawy, bazowa, korzeniowa, pośladkowa,

(Muladhara), leży u mężczyzn na wysokości kości guzicznej

(ogonowej), a u kobiet pomiędzy jajnikami. Jest to siedziba

fizycznej siły życiowej i podstawowych potrzeb umożliwiających

przeżycie. Reguluje ona mechanizmy utrzymujące przy życiu or­

gany i części ciała jak: kości, kręgosłup, nerki, pęcherz, jelito

grube, strukturę krwi i komórek, oraz nogi, gruczoły nadner­

cza. Promieniuje ona kolorem czerwonym. Otwiera się ku

ziemi, (pozostałe czakry otwierają się ku górze).

b)

Czakra sakralna, krzyżowa, (Svadhisthana), znajduje się

w odległości szerokości dłoni poniżej pępka, przed kością krzy­

żową (os sacrum). Jest to centrum energii seksualnej (odbiornik

i nadajnik), oraz poczucia własnej wartości i naszych nie-

przefiltrowanych energii, oraz sił twórczych.

Zawiaduje organami: gruczoły płciowe, narządy rozrodcze,

nerki, pęcherz. Promieniuje kolorem pomarańczowym.

c)

Czakra splotu słonecznego, pępkowa, śledziony, żo­

łądka, wątroby, (Manipura), leży nieco ponad pępkiem. Jest to

właściwy punkt środka ciała i miejsce, z którego rozprowadzane są

energie fizyczne i nieprzerobione emocje. Jest to nasze cen­

trum instynktu, władzy; miejsce gdzie uprawiamy samokrytykę.

W razie lęku odczuwamy tam skurcz. Organy: gruczoł trzustki,

układ trawienny, żołądek, wątroba, pęcherzyk żółciowy. Pro­

mieniuje kolorem żółtym i zielonym.

d)

Czakra serca, (Anahata), leży na wysokości serca,

(pomiędzy piersiami). Jest to centrum prawdziwej, nieuwa-

runkowanej miłości, poświęcenia, oddania, braterstwa, duchowe­

go wzrostu i współodczuwania. Organy: gruczoł grasicy, serce,

dolna część płuc, układ krążenia. Promieniuje kolorem zielo­

nym oraz świetlisto złotym.

e)

Czakra gardła, szyi, krtani, (Visuddha), leży na wysokości

gardła. Jest czakra komunikowania się, wyrażania samego siebie i

kreatywności. Jest to centrum odbioru wewnętrznego głosu.

Organy: gruczoł tarczycy, krtań, górna część płuc, ramiona.

Promieniuje kolorem niebieskim.

f)

Czakra czoła, trzeciego oka, oka Shiwy, oka mądrości,

oka wewnętrznego, (Adjna), leży pośrodku czoła, nieco poniżej

brwi. Tu znajduje się centrum pozazmysłowego postrzegania,

jak jasnowidzenie, jasnosłyszenie i telepatia. Jest to siedziba

woli, umysłu, rozumu, intuicji, a także punkt wizualizacji. Otwar­

cie trzeciego oka łączone jest z duchowym przebudzeniem.

Organy: gruczoł przysadki mózgowej, dolna część mózgu,

oczy, nos, kręgosłup, uszy. Promieniuje kolorem indygo i fioletem.

g)

Czakra korony, przedziałka, tysiącpłatkowy Lotos,

(Sahasrara), znajduje się na szczycie głowy, na wysokości

ciemiączka. Czakra ta odpowiada za najwyższą, osiągalną dla

człowieka świadomość, którą określamy jako świadomość jedno­

ści lub oświecenia. Czakra ta jest siedzibą bezpośredniego widze.-

nia, które przewyższa znacznie zdolności jasnowidzenia. Orga­

ny: gruczoł szyszynki, górna część mózgu, prawe oko. Promie­

niuje szeroką gamą kolorów a w szczególności kolorem malino­

wym.

Pierwsze pięć czakr połączonych jest z rdzeniem kręgowym

i kręgosłupem. Przednia część każdej czakry znajduje się na

powierzchni ciała astralnego i łączy się z ciałem fizycznym. Za­

tem czakry mają ścisłą wzajemną relację z ciałami subtelnymi,

czyli aurą.

9.3. Ciała człowieka.

Poza ciałem fizycznym wyróżniamy cztery ciała energetyczne,

tj.: ciało eteryczne, sięgające do 5 cm ponad ciało fizyczne, ciało

emocjonalne (astralne), od 1 metra do około 4 metrów nad ciałem

fizycznym; ciało mentalne do 2,5 metra średnicy i wreszcie ciało

duchowe (przyczynowe), od kilku metrów do kilku kilometrów.

a)

Ciało fizyczne związane jest ze świadomością człowieka.

Przy jego pomocy porozumiewamy się z otaczającym nas śro­

dowiskiem materii ożywionej i nieożywionej za pomocą pięciu

zmysłów.

Swoje funkcje życiowe realizujemy poprzez oddychanie i co­

dzienne spożywanie pokarmu. Ciało fizyczne utworzone z gęstej

7 8

materii, okrywają bardziej subtelne (wyższe) ciała energetyczne.

Im ciało jest bardziej subtelne, tym delikatniejszą wibracją się

charakteryzuje. Właściwe postępowanie i troska o ciało fizyczne

ma wpływ na prawidłowe lub zaburzone funkcjonowanie innych

ciał energetycznych, oraz Energii Życiowej. Każde z ciał subtel­

nych posiada swoją własną, podstawową częstotliwość. Ciało ete­

ryczne, które jest ponad ciałem fizycznym wibruje w najniż­

szej częstotliwości. Ciała astralne i mentalne natomiast, posia­

dają odpowiednio wyższe częstotliwości, w ciele przyczyno­

wym częstotliwości te są najwyższe. Każde z tych ciał podobne

jest do tańca energii w obszarze swych własnych częstotliwości.

W miarę duchowego rozwoju człowieka, częstotliwości te

zwiększają się. Ciała energetyczne są nośnikiem świadomości

na określonym poziomie wibracji i jeśli częstotliwość drgań

wzrasta, daje ona człowiekowi większą Energię Życiową, wyższe

odczucia, oraz wyższe poznanie, w obszarze specyficznych za­

dań tej częstotliwości. Ciała energetyczne nie są od siebie

oddzielone, ale przenikają się nawzajem, przy jednoczesnym

zachowaniu swej własnej częstotliwości.

Ludzie jasnowidzący postrzegają przede wszystkim aurę ete­

ryczną i emocjonalną. Aury te odbierane są jako rodzaj kolo­

rowej powłoki świetlnej, prześwitującej w różne desenie. Zależnie

od umysłowej i emocjonalnej kondycji danej osoby, zmianom

mogą ulegać zabarwienie, struktura, zasięg i intensywność aury.

Silne emocje, także choroby umysłowe i fizyczne, odbijają swe

piętno w obrazie aury. Zwierzęta, rośliny, a nawet minerały

także otoczone są aurą. W sposób doświadczalny potwierdzo­

no fakt istnienia tzw. powłok energetycznych poprzez foto­

grafię kirlianowską.

b)

Ciało eteryczne posiada zbliżoną rozciągliwość i kształt, jak

ciało fizyczne, stąd też stosowane są nazwy: "kopia eteryczna"

lub wewnętrzne ciało psychiczne. Ciało eteryczne jest nośnikiem

sił kształtujących ciało fizyczne a także witalnej i twórczej siły

życiowej, oraz wszelkich odczuć fizycznych. Ciało eteryczne przy

powtórnej inkarnacji człowieka, tworzone jest na nowo i rozpusz­

cza się ponownie w ciągu 3-5 dni po przejściu w inny wymiar

egzystencji. Ciała astralne, mentalne i przyczynowe istnieją po

zmianie egzystencji nadal i wiążą się w każdej kolejnej inkar-

nacji z nowo utworzonym ciałem fizycznym już w momencie je­

go poczęcia. Ciało eteryczne poprzez czakrę splotu słonecznego

7 9

pobiera Energię Życia za słońca i całego Kosmosu, a poprzez

czakrę podstawy z ziemi. Przyjęta w ten sposób energia, poprzez

czakry i nadi przesyłana jest nieprzerwanym strumieniem życia

do ciała fizycznego, tworząc w komórkach równowagę życio­

wą. Nadmiar przyjętej energii z pola eterycznego wypro-

mieniowywany jest przez czakry i pory na zewnątrz w postaci dłu­

gich na około 5 cm nitek energetycznych, tworząc aurę ete­

ryczną. Aura ta jest postrzegana przez jasnowidzów jako

pierwsza część całej aury. Promienie te układają się na ciele

fizycznym w postaci płaszcza ochronnego, osłaniającego ciało

fizyczne przed dostępem do niego zarodków choroby i szkodli­

wych substancji. Jednocześnie następuje ciągły przepływ Energii

Życia do otaczającego nas środowiska. Tworzenie się swego

rodzaju płaszcza ochronnego zabezpiecza nas przed chorobami

z przyczyn zewnętrznych. Powody choroby leżą bowiem w nas

samych. Takie elementy, jak negatywne myśli i emocje, sposób

życia sprzeczny z naturalnymi potrzebami ciała tj.: przeciąże­

nie, niezdrowe jedzenie, alkohol, nikotyna i narkotyki mogą znisz­

czyć eteryczną siłę życia, co powoduje utratę intensywności wy-

promieniowywanej energii. Powoduje to tworzenie się w aurze

słabych przestrzeni, ponieważ wspomniane nitki energii są powy­

ginane lub skrzyżowane w nieuporządkowanych formach. Po­

przez "dziury", czy "rysy" w aurze negatywne wibracje i bakterie

chorób mogą przenikać w ciało fizyczne. Ponadto, przez owe

"rany energetyczne" w obszarze subtelnym może "wyciekać"

energia życia. W oparciu o związek, jaki zachodzi pomiędzy

stanem fizycznym ciała, a promieniowaniem energetycznym

ciała eterycznego, określamy obszar zdrowia. Choroby uwidacz­

niają się bowiem w pierwszej kolejności w aurze eterycznej, a do­

piero później w ciele fizycznym. Już na poziomie ciała eteryczne­

go mogą być rozpoznawane i leczone. Dzięki specjalnemu pro­

cesowi fotografowania w wysokich częstotliwościach aparatem

S. Kirliana, dokonywane są doskonałe diagnozy na podstawie

rozpoznania choroby już w fazie ukrytej. Ciało eteryczne, a wraz

z nim ciało fizyczne, reagują bardzo mocno na sygnały myślowe,

wychodzące z ciała mentalnego. Tutaj leżą pokłady sukcesów po­

zytywnego myślenia, które wpływa na zdrowie, gdyż poprzez

pozytywne sugestie wspieramy proces zdrowienia naszego ciała

fizycznego. Istotną funkcją ciała eterycznego jest także po­

średnictwo między wyższymi ciałami energetycznymi, a ciałem

8 0

fizycznym. Ciało eteryczne przenosi także informacje na ciało

emocjonalne i mentalne, postrzegane przez nasze zmysły ciele­

sne. Jednocześnie ciało eteryczne przenosi energie i informacje

z wyższych ciał na ciało fizyczne. Jeśli ciało eteryczne jest osła­

bione, to wymiana energii i informacji ulega zakłóceniom i wów­

czas czujemy się apatyczni emocjonalnie i mentalnie. Istotną

sprawą jest więc zharmonizowanie i naładowanie ciała eteryczne­

go. Warto wiedzieć, że rośliny, a w szczególności kwiaty

i drzewa posiadają promieniowanie energetyczne, zbliżone

do eterycznej aury człowieka. Właściwości te możemy

wykorzystywać do doenergetyzowywania się podczas pobytu na

łonie natury. Podobne właściwości mają olejki eteryczne.

Z energiami roślin możemy nawiązać więź wibracyjną w sposób

następujący: siadamy dotykając plecami drzewa, lub obejmując

je i dotykając całym ciałem; następnie pozwalamy, by energe­

tyczna i harmonizująca siła drzewa przeszła na nas; możemy też

położyć się na środku pachnącej łąki i pozwolić, aby delikatne wi­

bracje kwiatów i roślin przeniknęły do naszego ciała. Nawet

kwiaty cięte i doniczkowe przekazują zawsze ożywczą i harmoni­

zującą energię. Rośliny, kwiaty i drzewa reagują bardzo pozytyw­

nie na nasze gesty skorzystania z ich energii, gdyż jest to ich

służebne zadanie wobec istoty ludzkiej. Trzeba przy tym wziąć

pod uwagę, że niektóre rośliny mają niekorzystne promieniowanie

lub emitują niekorzystne jony dodatnie (topola, wierzba, hibiskus

itp.

c) Ciało emocjonalne zwane też ciałem astralnym, jest nośni­

kiem naszych uczuć, emocji i właściwości charakteru, zaj­

muje przestrzeń zbliżoną do ciała fizycznego. U człowieka sła­

bo rozwiniętego duchowo, jego kształt jest ledwo widoczny

i postrzegamy je jako chmuropodobną substancję, która cha­

otycznie i w sposób nie uporządkowany porusza się we wszyst­

kich kierunkach. Im człowiek jest wyżej rozwinięty duchowo i po­

trafi jaśniej wyrażać swoje uczucia, skłonności i właściwości

charakteru, tym jaśniejsze i bardziej przezroczyste jest ciało

emocjonalne, postrzegane jako jasno zaznaczony obrys, dosko­

nale dopasowany do fizycznej formy człowieka. Aura ciała emo­

cjonalnego ma kształt owalny, sięgający rozmiarami do kilku

metrów wokół ciała fizycznego. Każda zmiana nastroju jest wy-

promieniowywana przez ciało emocjonalne w jego aurę, głównie

poprzez czakry, ale także przez pory w skórze. Aura emocjonalna

8 1

jest w bezustannym ruchu. Stałe elementy charakteru widoczne są

w aurze w postaci stałych, podstawowych kolorów, zaś chwilowe

uczucia i zmiany nastroju odbijają się w aurze emocjonalnej w po­

staci ciągle zmieniających się różnych kolorystycznych odcieni

i barw. Emocje takie, jak strach, wściekłość, przygnębienie i róż­

ne troski widoczne są w aurze jako ciemne chmury. Im bardziej

człowiek otwiera się na swoja świadomość, na miłość, oddanie

dla innych i radość z możliwości bycia tu i teraz, tym jaśniejsza

i przeźroczystsza jest postać emitowanych kolorów aury emocjo­

nalnej. Żadne inne z subtelnych ciał nie pozostawia tak silnych

śladów w swojej aurze, jak aura emocjonalna. W tym ciele

zgromadzone są wszystkie nasze nierozwiązane emocje, świa­

dome lub nieświadome, lęki i agresje, uczucia samotności i ode­

pchnięcia, czy braku zaufania do samego siebie. Wszystkie te

uczucia wysyłają w świat poprzez aurę emocjonalną określone

wibracje, będące swojego rodzaju nieświadomym orędziem do

innych wibracji, ale tożsamych z nimi. W tej formie realizuje się

zasada wzajemnego przyciągania, tj. podobne przyciąga podob­

ne. Oznacza to, że energetyczne częstotliwości, które wysyłamy,

przyciągają podobne częstotliwości z otoczenia i łączą się

z nimi. W praktyce powoduje to, że często spotykamy się z tymi

ludźmi, czy z takimi sytuacjami, których chcielibyśmy świadomie

uniknąć, pozbyć się ich, ponieważ stwarzają poczucie lęku, zagro­

żenia itp. Otaczający nas świat jest przeto lustrem dla tych ele­

mentów naszych uczuć, które usunęliśmy świadomie z naszego

życia, przesuwając je w podświadomość. Nie rozwiązane uczu­

cia w ciele emocjonalnym są ciągle podtrzymywane, a nawet

potęgują się, powodując występowanie permanentnie pierwot­

nych wibracji emocjonalnych, ponieważ są one jakby pożywie­

niem dla tych emocji. Częstotliwość strachu przyciąga do człowie­

ka sytuacje strachu, agresja kieruje ku nam ludzi agresywnych

itp. Świadome myślenie i myślowo wyznaczone cele ciała

mentalnego mają mały wpływ na ciało emocjonalne, które

zachowuje się zgodnie ze swoimi właściwościami. Ciało

mentalne może jedynie sterować zewnętrznym zachowaniem, ale

nie może zmienić struktur emocjonalnych. Można bowiem świa­

domie dążyć do miłości i sukcesu, a nieświadomie wypromie-

niowywać sprzeczne z tym częstotliwości zazdrości i braku za­

ufania do siebie samego, które utrudniają dojście do świadomie

oczekiwanego celu. Struktury emocjonalne istnieją przez kolej-

8 2

ne inkarnacje, dopóki nie zostaną rozwiązane, gdyż ciało emo­

cjonalne istnieje nadal po odejściu w inny wymiar i po ponownym

wcieleniu wiąże się z nowym ciałem fizycznym. Nie rozwiązane

doświadczenia zmagazynowane w ciele emocjonalnym okre­

ślają dalej warunki nowo narodzonego ciała. Jeśli zrozumiemy te

zależności, usuniemy ze swojej świadomości widzenie siebie ja­

ko ofiary działania innych ludzi, czy pozostałych sytuacji. Ozna­

cza to, że mamy świadomość tego, że nasz los jest w naszych

rękach i możemy zmieniać życie, zmieniając siebie. Ogromna

część "węzłów uczuciowych" w ciele emocjonalnym jest umiej­

scowiona w zasięgu czakry splotu słonecznego. Poprzez dozna­

wane przeżycia czakra ta udostępnia nam wgląd w emocjonalne

struktury naszej osobowości. Jeśli jednak pragniemy postrzegać

owe struktury emocjonalne naszym świadomym umysłem, mu­

simy wnikać w treść czakry słonecznej poprzez wyższe formy

ciała mentalnego, wykorzystując intuicyjne postrzeganie poprzez

czakrę czoła. Nie oznacza to jednak prawdziwego i pełnego

uwolnienia się od negatywnych wibracji zalegających w ciele

emocjonalnym. Rozwiązanie całościowe i do końca struktur emo­

cjonalnych możliwe jest dopiero poprzez ciało duchowe, gdyż

wyraża ono mądrość, miłość i najwyższą świadomość naszego

"Wyższego Ja", co pozwala nam rozpoznać wszystkie uwarun­

kowania wewnętrznie istniejącej struktury, patrząc z całościo­

wego, uniwersalnego punktu widzenia. Możemy to osiągnąć

poprzez odpowiedni układ czakry serca i czakry korony.

"Wyższe Ja" nie ocenia i nie dzieli doświadczeń na dobre i złe,

ale uświadamia nam, iż pewne doświadczenia musimy przejść

jedynie w tym celu, by nauczyć się rozumieć jakie uczucia i dzia­

łania oddzielają nas od Praźródła Bytu, wywołując tym określony

stan cierpienia.

Doświadczenia te mają także być postrzegane jako nauka,

uświadomienie sobie kosmicznych prawidłowości, tj. wystę­

pującej powszechnie równowagi, z której wynika, iż w dziedzi­

nach życia, w których dzisiaj uważamy siebie za ofiary, mogliśmy

być we wcześniejszych wcieleniach sprawcami. W terapii czakr

istotna jest wewnętrzna postawa, w której mamy wszystkie do­

świadczenia i treści ciała emocjonalnego i spontanicznie przyglą­

damy się pojawiającym się obszarom i odczuciom, nie odrzu­

cając żadnego z nich, ani nie oceniając, co ma istotne znaczenie,

gdyż tym samym nasze "Wyższe Ja" może przejąć dowodzenie

8 3

i umożliwić wpłynięcie duchowym energiom wyższych ciał ener­

getycznych do naszej istoty.

Jeśli wibracje ciała duchowego wiążą się z ciałem emocjonal­

nym i przenikają je, to ciało emocjonalne uzyskuje wyższą często­

tliwość wibracji i zaczyna odczuwać nagromadzone negatywne

doświadczenia, jako mające niższą częstotliwość drgań. Dzięki

temu pozbywamy się emocjonalnych wspomnień o tych doświad­

czeniach, co sprawia, że możemy wybaczyć sobie samym i in­

nym. Wraz z sukcesywnym rozwiązywaniem istniejących

struktur uczuciowych, ciało emocjonalne zaczyna wypromie-

niowywać głębokie uczucia miłości i nieuwarunkowanej radości.

Aura emocjonalna zaczyna wówczas świecić najjaśniejszymi

i najbardziej intensywnymi i przezroczystymi kolorami, wy­

syłając w otoczenie wibracje przyciągające szczęście i miłość.

To granicząca z cudem zdolność sprowadzania tego, co jest na­

szym marzeniem i naturalną konsekwencją doskonałego, zinte­

growanego ciała emocjonalnego, wibrującego z częstotliwością

najwyższą dla tej sfery aury.

d)

Ciało mentalne przenosi nasze myśli, idee, poznanie

racjonalne i intuicyjne. Jego wibracja jest wyższa niż wibracja

ciała eterycznego i emocjonalnego, a struktura energetyczna

mniej zagęszczona. Ma ono formę jaja, u ludzi rozwiniętych

duchowo rozszerza swoją pojemność do wielkości będącej su­

mą pojemności ciała eterycznego i emocjonalnego. Promienio­

wanie aury ciała mentalnego dochodzi do kilku metrów

poza oddziaływanie ciała emocjonalnego. U ludzi słabo rozwi­

niętych duchowo ciało mentalne ma postać mleczno-białej sub­

stancji, a nieliczne barwy są przytępione i pozbawione blasku.

Jego struktura ma postać, charakter nieprzepuszczalny. Im bar­

dziej są ożywione myśli i głębsze duchowe poznanie danej

osoby, tym selektywniej i intensywniej promieniują kolory jego

aury mentalnej. Ciało mentalne posiada, podobnie jak ciało

emocjonalne, wyższe i niższe zakresy częstotliwości drgań.

Niższe jego częstotliwości określają myślenie racjonalne rozu­

mu, poprzez który większość ludzi poszukuje prawdy. Ten ro­

dzaj rozumowania ogranicza się do sfery postrzegania na pozio­

mie fizycznym.

Fizyczne ciało swoimi zmysłami przyjmuje informacje po­

przez ciało eteryczne do ciała emocjonalnego, które przemie­

nia informacje na uczucia i przekazuje je dalej, do ciała

8 4

mentalnego, które z kolei transformuje te uczucia na zwer­

balizowane myśli. Poprzez wpływ ciała emocjonalnego z jego

nierozwiązanymi strukturami uczuciowymi, informacje te są

niejednokrotnie zniekształcone, oddziałując na przebieg myśli.

W ten sposób rodzą się ciągle powtarzające się schematy myślo­

we, poprzez które dokonujemy ocen wydarzeń w zewnętrznym

świecie.

Oznacza to, że rozum najczęściej nie jest bezstronny

i obiektywny, mimo, iż ma do tego pretensje.

Myśli rodzące się w ten sposób w ciele mentalnym, krążą

w zasadzie wokół osobistego dobrego samopoczucia, a także

wokół spraw dotyczących wydarzeń dnia codziennego. Ra­

cjonalne rozwiązywanie problemów jest wobec tego zasadniczym

celem ciała mentalnego. Oznacza to jednak deformację pierwot­

nej funkcji i zawężenie jego możliwości. Właściwa bowiem

funkcja ciała mentalnego polega na przyjmowaniu uniwer­

salnych prawd dopływających do niego z poziomu ciała ducho­

wego i integrowaniu ich z racjonalnym rozumem, przekładając

je na konkretne sytuacje, prowadzące do rozwiązań pozostają­

cych w harmonii z prawami uniwersalnymi. Poznanie, które

przychodzi tą drogą do nas z poziomu duchowego, przejawia się

jako intuicja, w formie nagłych pomysłów, obrazów, dźwięków,

przetransformowanych z kolei w myślenie werbalne. Doznania

takie, będące naszym wejrzeniem w prawdziwą naturę rzeczy,

są w swej istocie holograficzne, wielowymiarowe, w przeciwień­

stwie do rozumowania linearnego, związanego z rozumem racjo­

nalnym. Dostęp do wyższych częstotliwości ciała mentalnego

znajdujemy poprzez związek czakry czoła z czakrą korony.

Jeśli ciało mentalne jest należycie rozwinięte, staje się wtedy

lustrzanym odbiciem ciała duchowego i człowiek realizuje mą­

drość i całościowe poznanie "Wyższego Ja" w swoim życiu,

stając się doskonałym w sferze mentalnej.

e)

Ciało duchowe, często zwane ciałem przyczynowym

posiada najwyższą częstotliwość wibracji pośród wszyst­

kich energetycznych ciał. U ludzi, którzy na poziomie duchowym

są jeszcze nieświadomi, rozciąga się wraz ze swą aurą około jed­

nego metra od ciała fizycznego. Natomiast duchowe ciało

i aura człowieka doskonale rozbudzonego, może sięgać

swoim promieniowaniem nawet do kilku kilometrów, przy czym

8 5

pierwotna forma jaja przemienia się w tym przypadku w regularną

kulę.

Ciało duchowe i jego aura promieniują w najbardziej delikat­

nych, pastelowych kolorach, posiadających równocześnie niewy­

obrażalnie głęboką siłę światła. Z poziomu Bytu Duchowego

nieustannie płynie w ciało duchowe najwyższa i najbardziej

promienna Energia, będąca sprawczą mocą wszelkiej wi­

dzialnej i niewidzialnej manifestacji. Osiągając coraz

wyższe częstotliwości, energia ta przenika także ciało men­

talne, emocjonalne i eteryczne, podnosząc zarazem tak ich

poziom wibracji, że na każdej z owych płaszczyzn działania,

mogą te ciała przechodzić w najwyższą formę swojego wyrazu.

Od rozwoju czakr zależy, w jakim zakresie możemy tę

energię postrzegać, przyjmować i wykorzystywać dla ogólnego

rozwoju duchowego i racjonalnego. Poprzez ciało duchowe do­

świadczamy nieustannej jedności ze wszystkimi przejawami ży­

cia. Ono wiąże nas z Absolutem, Czystym Bytem, Najwyższą

Energią, z wszędzie obecną Pierwotną Podstawą, z której

powstały wszystkie manifestacje Stwórcy i skąd nadal się wyła­

niają, co wiąże się z czystą miłością Absolutu, bo Doskonały Duch

to tyle, co Miłość. Z tego poziomu mamy też wewnętrzny dostęp

do wszystkiego, co we wszystkich manifestacjach Absolutu ist­

nieje. Ciało duchowe jest w nas ową Boską częścią nieśmier­

telną, a istniejącą we wszystkich inkarnacjach, podczas gdy in­

ne ciała subtelne powoli zanikają, w miarę jak człowiek osiąga

w swym duchowym rozwoju kolejne poziomy świadomości, która

czyni coraz mniej potrzebnym to, co ziemskie, astralne i men­

talne. Tylko poprzez ciało duchowe możliwe jest rozpoznawanie

źródła Bytu i zrozumienie właściwego sensu naszej egzystencji.

Jeśli otwieramy się na jego wibracje, to życie uzyskuje nowy wy­

miar i wyższą jakość.

Nasze "Wyższe ja" prowadzi nas w każdym działaniu, a życie

jest wtedy manifestacją siły, szczęścia i wszystko obejmującej

miłości, co łącznie stanowi naturalną cechę wyższego aspektu

naszego "ego", które tracąc swoją indywidualność, jednoczy się

z Wyższym Ego Absolutu.

8 6

Rozdział 10

Wybrane elementy anatomii i fizjologii człowie­

ka

Ogólne pojęcie o anatomii człowieka wydaje się niezbędne, gdy

próbujemy stosować wizualizacje diagnostyczne oraz uzdrawiają­

ce związane z energoterapią Reiki.

10.1.

Człowiek jako złożony układ energetyczny posiada

wysoko wyspecjalizowaną strukturę wewnętrzną. Postrzegać go

należy w wymiarze fizycznym, psychicznym, umysłowym i du­

chowym. Ciało fizyczne to najniższa skondensowana energia,

a pozostałe sfery stanowią coraz wyższe i subtelniejsze formy

energetyczne. Ciało fizyczne jest materialnym narzędziem do

dyspozycji "Wyższej Świadomości". Powinniśmy o nie dbać,

ciągle je poznawać, harmonijnie rozwijać jego witalność, oraz

odrzucać to, co mogłoby zaszkodzić jego równowadze. Energia

psychiczna stanowi podstawę naszego życia instynktowne­

go, emocjonalnego, uczuciowego i intuicyjnego. Konieczne jest

poznanie jej istoty, by panować i kontrolować zachodzące pro­

cesy. Umysł konstruuje koncepcje i modele pojmowania inte­

lektualnego, oraz tworzy instrumenty potrzebne do analizy świata

materialnego. Pozwala on także istocie ludzkiej wejść w harmonię

z wewnętrznym porządkiem Świadomości Uniwersalnej, poprzez

intuicyjny rezonans. Wymiar duszy to bogaty świat odczuć, per­

cepcji i emocji. Trzeba odkrywać i zgłębiać ten wymiar, by od­

naleźć jego znaczenie i wewnętrzny rytm. Wymiar duchowy to

obecność w naszym wnętrzu Najwyższej Świadomości. Wejście

w ten wymiar rozbudza w nas świadomość na transcendentalny

porządek, oraz otwiera drogę powrotu do Źródła, do Jedności.

W zamkniętym układzie istoty ludzkiej występuje ścisła korelacja

między wszystkimi organami ciała, a psychiką, umysłem i du­

chem. Dlatego też schorzenia jednego organu poprzez układy:

nerwowy, hormonalny i krążenia, oraz układ energetyczny, prze­

noszone są po całym ustroju, oddziałując w sposób istotny na

pozostałe organy i cały organizm. Nie wystarczy zlikwidować

dolegliwość chorobową, ale trzeba usunąć dysharmonię między

sferą fizyczną, a psychiczną i duchową, czyli - przywrócić jedność

psychofizyczną, a właściwie psycho-duchowo-fizyczną. Nastąpić

8 7

to może na poziomie energetycznym. Ciało fizyczne jest

przeto zwornikiem między materią a energią.

10.2. Komórka

Najmniejszą strukturą organizmu jest komórka. W każdej ko­

mórce jest tysiąc miliardów atomów tj. 10 do potęgi 12. Każdy

z nas posiada około 30 bilionów komórek (10 do potęgo 14 ko­

mórek i 3x10 do potęgi 28 jednostek podstawowych). Komórki

są bogato zróżnicowane w swojej budowie, a różnice zależą od

funkcji, jaką pełni dana komórka. Różnice dotyczą tak ich wielko­

ści, kształtu, jak i budowy wewnętrznej. Strukturą i funkcjami ko­

mórki steruje system genetyczny, czyli kod, zawarty w jej jądrze.

W centrum tego systemu mieści się Kwas Dezoksyrybonukle­

inowy DNA w chromosomach i mitochondriach, biorący udział

w biosyntezie białka, oraz w przenoszeniu cech dziedzicznych.

DNA pełni rolę "matrycy życia". Kod genetyczny zapisany w 23

parach chromosomów jest planem całego organizmu i określa

przynależność do gatunku, a także świadczy o indywidualnych

cechach danej osoby i jej biologicznej historii. Decyduje też o fi­

zycznej i psychoumysłowej oryginalności każdego z nas. Ge­

ny będące jednostkami dziedziczenia cech danego organizmu

wchodzą liniowo w chromosomy jąder komórkowych. Zatem

najmniejszą częścią organizmu mogącą wykonywać określone

czynności jest komórka. Podstawowymi elementami komórki

są: błona komórkowa, cytoplazma, oraz jądro komórkowe.

a)

Błona komórkowa (cytolema, plazmolema), okrywa ko­

mórkę z zewnątrz i osłania jej wnętrze od otoczenia. Błona ko­

mórkowa złożona jest z trzech warstw, tj. zewnętrznej

(glikoprosteiny), środkowej (podwójny rząd fosfolipidów), oraz

wewnętrznej (białka).

b)

Cytoplazma złożona jest z białek, kwasów nukleinowych

i tłuszczowych, lipidów, węglowodanów, wody, oraz licznych

związków mineralnych. W obrębie cytoplazmy wyróżnić też

można organelle komórkowe, do których zaliczamy: nitrochondrię,

aparat Golgiego, siatkę śródplazmtyczną (endoplazmatyczną),

lizosomy i centrum komórkowe (centriole, centrosom).

c)

Jądro komórkowe wraz z jąderkiem (wewnątrz jego

wnętrza), otoczone jest własną błoną. W jądrze komórkowym są

cząstki DNA (kwas dezoksyrybonukleinowy), gdzie zawarty jest

kod genetyczny. Jądro pełni rolę centralnego ośrodka zarządzają-

8 8

cego czynnościami komórki. Jednoimienne komórki łącząc się ze

sobą dla wykonania identycznych zadań, tworzą tkanki, re­

alizując procesy biologiczne ustroju. Komórki nabłonka przewo­

du pokarmowego żyją 6 dni, komórki nabłonka skóry 7 dni,

krwinki czerwone 4 miesiące, komórki kostne 10-30 lat, a komór­

ki nerwowe całe życie organizmu.

10.3. Tkanka człowieka.

Tkanka jest to zespół komórek morfologicznie i czynnościo­

wo podobnych do siebie. Skupiska tych samych komórek tworzą

tkanki, wykonujące podobne czynności. W organizmie ludzkim

wyróżniamy tkanki: nabłonkowe, łączne, mięśniowe, nerwowe,

oraz tkanki krwi.

a)

Tkanka nabłonkowa pokrywa wszystkie powierzchnie ze­

wnętrzne i wewnętrzne różnych narządów, wyścielając ściany

wszystkich jam i kanałów, tworząc skupiska uwarstwione, w któ­

rych różnokształtne komórki stykają się bezpośrednio i ściśle

ze sobą. Tkanka nabłonkowa wyściela m.in. ściany przewo­

du pokarmowego, oddechowego, drogi moczowe, oraz pokrywa

skórę. Skóra to tkanka nabłonkowa w kilku warstwach. Tkanka

nabłonkowa odżywia się poprzez przenikanie składników od­

żywczych z jednej tkanki do drugiej, gdyż nie posiada ona na­

czyń krwionośnych. Tkanka nabłonkowa może posiadać wy­

pustki zwane rzęskami, które mają zdolność ruchu w jednym

kierunku. Rzęski w ścianach przewodu pokarmowego przechwy­

tują zanieczyszczenia.

b)

Tkanka łączna to grupa tkanek, które w swym ostatecz­

nym wyglądzie różnią się bardzo między sobą (tkanka właści­

wa, chrzestna, kostna, tłuszczowa). Tkanka łączna zbudowana

jest z komórek, włókien oraz istoty międzykomórkowej. Charak­

teryzuje się bardzo silnym rozwojem istoty międzykomórkowej

i dużą sprężystością, co wyróżnia ją w sposób istotny od

tkanki nabłonkowej. Tkanka łączna tłuszczowa to pokład tłusz­

czu jako substancji zapasowej. Tkanka łączna chrzestna wy­

stępuje w postaci chrząstki szklistej na końcach kości, tworząc

idealnie gładkie powierzchnie. Chrząstka sprężysta tworzy zaś

małżowinę uszną. Chrząstka włóknista tworzy krążki międzykrę-

gowe (dyski). W tkance kostnej wyróżnia się substancję zbitą,

która jest w trzonach kości, oraz tzw. istotę gąbczastą, wystę­

pującą przy nasadach kości. Przykładem trzonu i nasady jest

8 9

kość długa ramienia. Tkanka kostna tzw. oseina, to substan­

cja, która nadaje kościom sprężystości. Oseiny jest więcej

w kościach dzieci, niż u dorosłych. Twardość kończyn nadają sole

mineralne. W życiu płodowym tkanka kostna powstaje na bazie

chrząstki. Po 20-tym roku życia proces kostnienia się kończy.

c)

Tkanka mięśniowa dzieli się na tkankę poprzecznie prąż­

kowaną (czyli mięśnie prążkowane szkieletowe), mięśnie gład­

kie, oraz mięsień sercowy. Cechą charakterystyczną tkanki mię­

śniowej jest jej kurczliwość, czyli zdolność elementów mięśnio­

wych do skurczu pod wpływem jakichkolwiek bodźców na nie

działających. Mięśnie poprzecznie prążkowane są w sposób

świadomy przez nas kontrolowane. Na pracę mięśni gładkich

nie mamy świadomego wpływu. Mięśnie gładkie znajdują się

w ścianach przewodu pokarmowego i naczyń krwionośnych.

Mięśnie te są w postaci taśm. Tkanka mięśniowa sercowa two­

rzy mięsień sercowy, na pracę którego też nie mamy wpływu.

d)

Tkanka nerwowa zbudowana jest z elementów wrażli­

wych i przewodzących w postaci komórek nerwowych. Tkanka

nerwowa składa się z komórek nerwowych zwanych neuronami,

z wypustek, oraz z istoty podporowej neuroglii, w której znaj­

duje się właściwa tkanka nerwowa. Komórki nerwowe z jądrem

w środku, mają różnorakie kształty, są różnej wielkości i posia­

dają różną ilość wypustek. Najczęściej komórka nerwowa - neu­

ron posiada wiele wypustek. Są to wypustki protoplazmatyczne -

dendryty, których jest wiele w każdej komórce nerwowej i jedna

wypustka osiowa - neuryt. Dendryty przewodzą bodźce płynące do

komórki, zaś neuryt przewodzi bodźce od komórki do całego

ustroju.

W protoplazmie komórki nerwowej znajduje się szereg two­

rów, a m.in. delikatne włókienka nerwowe - neurofibrylla, które

przebiegają przez komórkę w różnych kierunkach, wchodząc

do niej, względnie opuszczając ją poprzez różne wypustki

protoplazmatyczne. Neurofibrylle są zatem przewodnikami bodź­

ców nerwowych. Wszystkie wypustki osiowe komórek nerwo­

wych, czyli neuryty, otoczone są specjalnymi osłonkami, tworząc

tzw. włókna nerwowe. Większe zbiorowisko włókien nerwowych

nosi nazwę pnia nerwowego. Każda komórka nerwowa

(neuron), posiada wypustki, które doprowadzają i wyprowadzają

bodźce. Wypustek przyjmującym bodźce może być kilka, zaś

z neuronu wyprowadzony jest tylko jeden bodziec przez jedną

9 0

komórkę. Tkanka nerwowa nie ma zdolności rozmnażania się.

Wypustki ruchowe wyprowadzając bodziec na obwód np. do

mięśnia powodują jego skurcz. Włókna czuciowe zbierają infor­

macje z obwodu i przekazują je do ośrodków np. mózgowych.

Przerwanie któregokolwiek z obwodów np. ruchowych, czy czu­

ciowych spowoduje brak reakcji na bodziec. Wypustki komórek

nerwowych są różnej długości, nawet do kilkudziesięciu centyme­

trów. Wypustki tworzą drogi ruchowe i czuciowe. Sygnał ruchu

płynie z mózgowia do mięśnia. Drogi czuciowe pozwalają odbie­

rać impulsy np. bólu, ciepła, zimna, głodu itp. i są przekazy­

wane z obwodu do rdzenia kręgowego i mózgowia. Uszko­

dzenie tej drogi uniemożliwia przesłanie bodźca. W przypadku

uszkodzenia rdzenia kręgowego na odcinku szyjnym, wszystkie

mięśnie poniżej uszkodzenia będą niewrażliwe na bodziec.

e)

Krew powstaje z tkanki łącznej, ale rozpatrujemy ją jako

oddzielną tkankę, z uwagi na jej charakter i znaczenie dla

ustroju. Krew złożona jest z części płynnej, zwanej osoczem

(woda, fibronogen, produkty przemiany materii, ciałka od­

pornościowe), oraz z części stałej (krwinki czerwone, białe, trom-

bocyty). Wszystkie białe i czerwone ciałka krwi są zawie­

szone w płynie międzykomórkowym, tj. osoczu, złożonym z wo­

dy i składników białkowych. Krwinki czerwone żyją 120 dni, po

czym obumierają i następuje ich wymiana na nowe. W organi­

zmie ludzkim jest około 5 litrów krwi, którą z uwagi na posiadanie

w swym składzie dwóch rodzajów aglutynogenów (A i B), oraz

dwóch rodzajów aglutynin ) alfa i beta), dzielimy na grupy A, B,

AB i 0. Grupy te nie są równomiernie rozłożone. 38% ludności ma

grupę zerową, 31% grupę A, 22% grupę B, i 6% grupę AB. Po­

szczególne grupy krwi odpowiadają różnym cechom charakte­

ru. Krew jest pośrednikiem ludzkiej psychiki, jest płynem

"wodą", między powietrzem zewnętrznym a "ziemią" ciała,

czyli jest "ciałem" naszej psychiki. Można ją oczyścić w procesie

zdrowego oddychania, który dotlenia cały organizm, aż do naj­

mniejszej tkanki, drobiny, atomu, kwantu, czy kwarku. Krew od­

nawia się co 10 dni. Krwinki czerwone (erytrocyty) powstają z ery-

troblastów w szpiku kostnym czerwonym i występują we krwi

ludzkiej w ilości 4,5 - 5,5 min w 1 cm sześciennym krwi. Głów­

nym składnikiem erytrocytu jest białko połączone z żelazem,

zwane hemoglobiną, posiadającą zdolność łączenia się z tlenem

i dwutlenkiem węgla w związek nietrwały, biorący udział w od-

9 1

dychaniu płucnym i tkankowym. Trombocyty występują w ilości

300 tysięcy w 1 mm sześciennym krwi, posiadają składniki po­

trzebne do krzepnięcia krwi (siateczki włókienka - fibrynogen).

Osocze oczyszczone z włókienek staje się surowicą krwi.

Krwinki białe (limfocyty, monocyty i leukocyty obojętnochłonne,

kwasochłonne, oraz zasadochłonne), występują w ilości 8 -

10 tysięcy w 1 mm sześciennym krwi. Krwinki białe spełniają

w organizmie szczególną rolę z uwagi na ich fizjologiczne ce­

chy. Posiadają one zdolność ruchu pełzakowatego i wytwa­

rzają w swej protoplazmie różnego rodzaju fermenty, dzięki

czemu mają zdolność do fogocytozy. Fogocytoza polega na

tym, iż ciałko białe otacza swymi wypustkami i wprowadza do

wnętrza swojego ciała różne substancje, m.in. bakterie, trawiąc je

wydzielanymi przez protoplazmę fermentami.

Tkanki jednorodne tworzą narządy, a narządy łączą się

w układy. Wszystkie układy, jako system naczyń połączonych

zintegrowane są we wspólną strukturę, którą jest organizm czło­

wieka.

Każdy organizm posiada pewne charakterystyczne struk­

tury umożliwiające stały kontakt ze środowiskiem zewnętrznym,

oraz wymianę na poziomie materii i energii. Ciało fizyczne czło­

wieka jest zwornikiem między materią a energią.

Krótka analiza głównych układów ciała, pozwoli na lepsze

zrozumienie przepływu energii Uniwersalnej. Jedynie pod

warunkiem harmonijnego funkcjonowania wszystkich jego ele­

mentów następuje swobodny przepływ Uniwersalnej Energii Życia.

10.4. Układ kostno-stawowy.

Kościec tworzy szkielet, będący rusztowaniem całego ciała,

określając jego kształt i wymiar. 10-20% wagi ciała to kościec

(około 5 - 6 kg), który składa się z 198 kości. Szkielet, jako część

najbardziej zintegrowana z materią, wprowadza człowieka w re­

zonans ze światem minerałów. Należy dbać o dobry stan układu

kostnego, jako podpory dla całego ustroju. Obciążenie kośćca

wytrzymuje 9-12 kg na 1 mm kwadratowy powierzchni. Niektóre

kości osłaniają pewne narządy przed mechanicznymi urazami,

np. kręgi chronią rdzeń kręgowy, czaszka osłania mózg, klat­

ka piersiowa to pancerz dla płuc, serca.

Wyróżniamy kości krótkie, długie i różnokształtne. Kończyny

zbudowane są z kości długich, krótkich i różnokształtnych.

9 2

W trzonie każdej kości długiej można wyróżnić jamę szpikową,

zawierającą szpik kostny żółty i czerwony. Szpik kostny czerwo­

ny jest narządem krwiotwórczym, szpik żółty jest szpikiem spo­

czynkowym. Kość pokrywa okostna jako błona łącznotkankowa.

Kostnienie, to jest gromadzenie się w kościach wapnia, rozpoczy­

na się w 6 tygodniu życia płodowego, zaś kończy między 20

a 30 rokiem życia.

Staw jest ruchomym połączeniem co najmniej dwóch sty­

kających się powierzchni stawowych, otoczonych ze wszystkich

stron błoniastą torebką stawową, tworząc jamę stawową.

Powierzchnie stawowe kości powleka chrząstka. W skład

stawu wchodzą także wiązadła stawowe, wzmacniające staw,

chrząstka stawowa, oraz łękotka. Jamę stawową wypełnia maź

stawowa, oliwiąca staw.

10.5. Układ mięśniowy.

W odróżnieniu od kośćca, który jest bierną częścią układu

kostno - stawowego, mięśnie stanowią czynną część tego ukła­

du. Bierny narząd ruchu to kości i wiązadła, narząd ruchu czynny

to mięśnie. W ciele ludzkim jest około 400 mięśni zbudowanych

z podłużnych, wrzecionowatych komórek. Większość mięśni to

mięśnie prążkowane, działające pod wpływem woli. Wyjątek to

serce, które będąc mięśniem prążkowanym nie podlega w zasa­

dzie naszej woli. Jedynie jogini poprzez odpowiednie ćwiczenia

oddechowe potrafią kontrolować ten mięsień, np. potrafią

wstrzymać akcję serca, podwyższyć temperaturę, kontrolować

puls, oraz pracę narządów wewnętrznych. Mięśnie prążkowane

umożliwiają poruszanie się, połykanie, przeżuwanie, czy wy­

dalanie. Mięśnie gładkie natomiast, to mięśnie narządów we­

wnętrznych (żołądek, jelito, pęcherz, macica i inne). Nasza wola

nie ma teoretycznie władzy nad nimi. Mięsień nigdy nie jest cał­

kowicie w spoczynku, ale wykazuje pewne napięcia przez całe

nasze życie. Będąc w relaksie możemy osiągnąć minimalny stan

napięcia mięśniowego, dzięki czemu świadomość staje się

bardziej dostępna dla psychiki. Ogólna masa mięśni stanowi

około 1/3 wagi całego ciała dorosłego człowieka. Skurcz mięśni

powoduje ruch w stawach. Mięśnie ułożone są w tzw. grupy

czynnościowe. Oznacza to, że w zależności od wykonywanych

czynności, dzielimy je na zginacze, prostowniki, przywodziciele,

odwodziciele, oraz mięśnie obrotowe. W ruchach najczęściej

9 3

bierze udział kilka mięśni, a nawet cała grupa mięśni. Są to

mięśnie synergistyczne, tj. współpracujące ze sobą i wykonujące

ten sam ruch.

Mięśnie o ruchach przeciwnych nazywamy antagonistycznymi.

Grupy mięśni działających przeciwnie (antagonistyczne), powo­

dują, że np. kończyny działają prawidłowo (zginacz i prostownik).

Mięśnie szkieletowe zbudowane są z włókien mięsnych po­

przecznie prążkowanych, zaś mięśnie gładkie występują

w układzie oddechowym, moczowo - płciowym i pokarmowym.

Mięsień sercowy jest odrębnym mięśniem (o czym była już mo­

wa). Mięśnie szkieletowe są rozpięte na szkielecie i posiadają

zdolność szybkiego kurczenia się. Ponadto, charakteryzują się

pewnym napięciem, stanowiącym element pogotowia kurczliwo-

ści mięśniowej. Napięcie mięśniowe ilustruje fakt, iż najczęściej

przy złamaniu kości następuje przesunięcie złamanych odcinków

kości względem siebie. Napięcie mięśniowe zanika podczas snu

- wówczas mięśnie stają się wiotkie.

Stan napięcia mięśniowego uzależniony jest od dochodzą­

cych do mięśni nerwów i może się zwiększać lub zmniejszać

w zależności od stanu chorobowego człowieka. Zdolność kur­

czenia się mięśnia polega na jego skracaniu się, jest to tzw.

skurcz izotoniczny. Występuje też wzrost napięcia mięśniowego

bez skracania mięśnia, określany jako skurcz izometryczny.

Mięśnie zależne od Ośrodkowego Układu Nerwowego

(OUN), mają pewne prawidłowe, minimalne stałe napięcia, czyli

są w stanie minimalnego skurczu. Napięcie to utrzymuje równo­

wagę np. stawu, gdyż mięśnie antagonistyczne są także w tym

samym zakresie napięte. Przerwanie nerwowego połączenia

z OUN danej grupy mięśniowej powoduje wzrost utrzymywania

się stałej przewagi w tej grupie mięśni antagonistycznych. Jest

to m.in. istotą powstawania przykurczów. Pobudliwość mię­

śniowa to zdolność reagowania skurczem na odpowiednio silny

bodziec, przekraczający próg pobudliwości danego mięśnia.

Chroncja mięśniowa, czyli czas od chwili zadziałania podniety do

momentu występowania skurczu, wynosi dla mięśni szkieleto­

wych ułamek sekundy, dla mięśni gładkich czas ten wydłuża

się nawet do kilkudziesięciu sekund. Wyróżnić można tzw. skur­

cze pojedyncze, oraz skurcze tężcowe, występujące wówczas,

gdy po pierwszym skurczu następuje kolejny bodziec, zanim wy­

stąpi rozkurcz. Na ogół większość skurczów mięśni to skurcze

9 4

tężcowe. Skurcz trwający zbyt długo powoduje zmęczenie mię­

śnia. Praca mięśni odbywa się poprzez spalanie glikogenu na

dwutlenek węgla i wodę, przy wystarczającej ilości tlenu dostar­

czonego przez krew. Przy niedoborze tlenu praca mięśni odby­

wa się nie kosztem spalania, lecz kosztem glikogenu, w wyniku

czego powstaje kwas mlekowy, gromadzący się w mięśniach.

Skumulowanie znacznej ilości kwasu mlekowego powoduje

zatrucie mięśni, objawiające się jako zmęczenie mięśni. Jeśli do­

starczymy mięśniom poprzez układ krwionośny odpowiedniej

ilości tlenu, objaw zmęczenia zanika. ,

Mięśnie długie, tzw. wrzecionowate, są na kończynach gór­

nych i dolnych. Siłę mięśnia określa się na podstawie jego

przekroju. 1 cm kwadratowy powierzchni mięśnia pokonuje ciężar

10 kg. Mięśnie płaskie są na tułowiu.

Mięsień składa się z włókien mięśniowych, mających zdol­

ność kurczenia się, oraz ze ścięgien (które zbudowane są

z tkanki łącznej włóknistej). Skurcz włókien mięśniowych powo­

duje zmianę ich długości (skrócenie ich długości).

Do grup czynnościowych zaliczamy: mięśnie zginające

(zginacze), mięśnie prostujące (prostowniki), mięśnie odwo­

dzące (odwodziciele) i mięśnie przywodzące (przywodziciele).

W mięśniu wyróżniamy brzusiec, utworzony z włókien mię­

śniowych. Brzusiec rozpięty jest między ścianami przyczepiony­

mi do kości .(mówimy wtedy o mięśniach szkieletowych).

10.6. Kości kończyny górnej dzielą się na kości obręczy

barkowej, kości wolnej kończyny górnej i kości ręki.

a) kości obręczy barkowej to obojczyk i łopatka;

b) kości wolnej kończyny górnej to kość ramienia, duże kości

przedramienia (kość promieniowa i łokciowa).

c) kości ręki to kości nadgarstka (8), kości śródręcza (5), ko­

ści palców, zwane paliczkami. Od palca drugiego do piątego

mamy po 3 paliczki. Kciuk natomiast ma 2 paliczki. Paliczki za­

czynamy odliczać od śródręcza: 1,2,3, lub bliższy, środkowy i dal­

szy. Kciuk ma paliczek bliższy i dalszy. Paliczki między sobą

łączą się stawowo. Stawy te określamy jako międzypaliczko-

we.

d) stawy kończyny górnej: staw ramieniowy, staw łokciowy,

stawy nadgarstkowe, śródręczno - palcowe, oraz stawy paliczko-

we.

9 5

10.7. Mięśnie kończyny górnej dzielimy na mięśnie obrę­

czy barkowej oraz mięśnie wolnej kończyny górnej (w skład któ­

rych wchodzą mięśnie przedramienia, ramienia i mięśnie ręki).

10.8. Kości kończyny dolnej dzielimy na: kości obręczy bio­

drowej, kości wolnej kończyny dolnej, oraz kości stopy.

a) Kości obręczy biodrowej tworzą: dwie kości miedniczne

i znajdująca się między nimi kość krzyżowa. W sumie daje nam

to miednicę kostną. Kość miedniczna składa się z kości biodro­

wej, kości łonowej, oraz kości kulszowej. Te trzy kości u osób

starszych są zrośnięte i nie widać zrośnięcia.

b) Kości wolnej kończyny dolnej to: kość udowa, kość piszcze­

lowa oraz kość strzałkowa. Kości piszczelowa i strzałkowa two­

rzą kości podudzia. Na wysokości stawu kolanowego znajduje

się rzepka.

c) Kości stopy to kości: stępu (7), kości śródstopia (5), oraz

kości palców (określane jako paliczki), pierwszy palec ma dwa

paliczki, drugi do piątego palca mają po trzy paliczki.

10.9. Mięśnie kończyny dolnej dzielimy na mięśnie obrę­

czy biodrowej i mięśnie wolnej kończyny dolnej.

a) Mięśnie obręczy biodrowej dzielimy na mięśnie wewnętrz­

ne i mięśnie zewnętrzne.

b) Mięśnie wolnej kończyny dolnej dzielimy na mięśnie uda

i mięśnie podudzia.

10.10. Kręgosłup składa się z 32-34 kręgów i są to: 7 krę­

gów szyjnych (c1 do c7, może być czasem dodatkowy ósmy krąg

szyjny), 12 kręgów piersiowych (Th1 do Th12), 5 kręgów lędźwio­

wych (L1 do L5), 5 kręgów krzyżowych (S1 do S5), oraz 3 do

5 kręgów ogonowych (guzicznych). Każdy krąg składa się z trzo­

nu, łuku i wyrostków. Trzon jest najgrubszą częścią kręgu,

zwróconą ku stronie przedniej. Z trzonu wyrasta ku tyłowi łuk krę­

gu, który wraz z trzonem otacza otwór kręgowy. Przez zsu­

mowanie się otworów kręgowych powstaje kanał kręgowy. W ka­

nale znajduje się rdzeń kręgowy. Kręgosłup spełnia funkcję

ochronną dla rdzenia kręgowego. Każdy łuk składa się

z dwóch ramion. W miejscu złączenia się ramion znajduje się

nieparzysty wyrostek kolczysty (skierowany ku tyłowi). W strony

boczne wyrastają z łuku wyrostki poprzeczne. Na kręgu znajdują

się także cztery wyrostki stawowe, skierowane ku górze i ku

dołowi (dwa w dół i dwa do góry). Krąg posiada w sumie 7 wy-

9 6

rostków, tj. jeden nieparzysty wyrostek kolczysty, dwa wyrostki

poprzeczne, (po bokach), oraz cztery wyrostki stawowe (na bo­

ku, dwa górne i dwa dolne). Wyrostki poprzeczne i kolczyste

służą jako miejsca przyczepu mięśni i wiązadeł. W miejscu odej­

ścia łuku od trzonu, znajduje się wcięcie międzykręgowe, które

uzupełnione przez wcięcie kręgu sąsiedniego daje otwór między-

kręgowy, przez który wydostają się nerwy rdzeniowe. Otwory mię­

dzykręgowe ułożone są symetrycznie po jednej i drugiej stronie

kręgów.

10.11. Schorzenia ortopedyczne kręgosłupa.

Kręgosłup w warunkach prawidłowych wykazuje pewne wy­

gięcia w poszczególnych odcinkach, określane jako krzy­

wizny fizjologiczne. Wygięcia kręgosłupa do przodu określamy

jako lordozę. Fizjologicznie w odcinku szyjnym lordoza szyjna,

a w odcinku lędźwiowym lordoza lędźwiowa. Wygięcie kręgo­

słupa do tyłu określamy jako kifoza. Kifoza występuje w od­

cinku piersiowym i określana jest jako kifoza piersiowa, zaś w od­

cinku krzyżowym jako wygięcie kifotyczne lub kifoza krzyżo­

wa. Pogłębienie lub spłycenie tych krzywizn powoduje, że krzywi­

zny te stają się patologiczne. W odcinku szyjnym lordoza szyjna

może być spłycona lub pogłębiona. Taka sama sytuacja może

być na pozostałych odcinkach. Występuje jeszcze skrzywienie

boczne kręgosłupa, określane jako skolioza. Skolioza występuje

zwykle na odcinku lędźwiowym i piersiowym. Jest to tzw. skom­

pensowana skolioza tj. podwójna. Lordoza w odcinku piersiowym

(piersi do przodu). Kifoza w odcinku piersiowym (piersi do tyłu).

Wskutek skrzywień patologicznych dochodzi do zaburzeń

równowagi mięśniowej. W przypadku skoliozy dochodzi do przy­

kurczu mięśni po stronie cięciwy. Natomiast mięśnie po stronie

łuku są rozciągnięte.

10.12. Schorzenia ortopedyczne klatki piersiowej.

Klatka piersiowa składa się z 12 kręgów piersiowych

i przyłączających się do tych kręgów 12 par żeber. Od przodu że­

bra łączą się z mostkiem. Najczęstsze odchylenia od normy to

klatka piersiowa kurza i klatka piersiowa szewska, lub lejkowata.

a)

Klatka piersiowa kurza oznacza, iż mostek wraz z że­

brami przesunięty jest do przodu. Powoduje to zazwyczaj spły­

cenie kifozy piersiowej. Najczęstszą przyczyną są zaburzenia

9 7

procesu kostnienia żeber, oraz patologiczne zmiany w zakresie

przyczepu wiązadeł mięśniowych.

b)

Klatka piersiowa szewska oznacza, że mostek wraz

z żebrami jest zapadnięty, czyli zbliżony do kręgosłupa. Aby

poprawić wydolność płuc stosujemy gimnastykę. Gdy mostek

wraz z żebrami przybliżony jest do kręgosłupa, może to powo­

dować pogłębioną kifozę piersiową. Jeśli klatka piersiowa jest

przykurczona, należy rozluźnić szczególnie przestrzenie między­

kręgowe, gdyż tam są mięśnie grzbietowe zewnętrzne i wewnętrz­

ne.

10.13. Kości klatki piersiowej

W skład kości klatki piersiowej wchodzi 12 kręgów piersio­

wych, 12 par żeber, oraz mostek. Żebra łączą się od tyłu sta-

wowo z kręgami, a od przodu połączone są z mostkiem. Pierw­

sze 7 par żeber górnych łączy się bezpośrednio z mostkiem, zaś

żebra od 8-go do 10-tego zrastają się między sobą.

Zrośnięte żebra określamy jako łuki żebrowe. Natomiast

dwa ostatnie żebra, to tzw. żebra wolne. Łączą się one tylko

z kręgosłupem, a końce są wolne i otoczone mięśniami.

10.14. Budowa żeber.

Tuż przy kręgosłupie znajduje się część kostna żebra, a dalej

przy linii środkowej część chrzestna. Dzięki temu klatka piersio­

wa wykazuje pewną sprężystość, np. przy reanimacji. Ilość chrzą­

stek jest zmienna, stąd osoby starsze są podatniejsze na zła­

mania żeber, gdyż z wiekiem ilość chrząstek maleje.

U osób starszych należy więc przeprowadzać rehabilitację

klatki piersiowej łagodniej.

10.15. Układ krążenia złożony jest z serca spełniającego funk­

cję pompy, oraz z sieci naczyń krwionośnych, które dzielimy na

tętnice, żyły i naczynia włosowate (kapilary). W skład układu

krążenia wchodzi też układ limfatyczny (chłonny). Serce i na­

czynia krwionośne wypełnione są krwią. Serce składa się

z czterech części, tj.: dwóch przedsionków (prawego i lewego),

oraz dwóch komór, znajdujących się poniżej.

Przedsionek lewy połączony jest z lewą komorą ujściem

przedsionkowo-komorowym lewym, w którym znajduje się za­

stawka uniemożliwiająca cofanie się krwi z komory do przedsion­

ka. Jeśli zastawki są chore, oznacza to, że są nieszczelne

i następuje cofanie się krwi.

9 8

Tętnica to naczynie krwionośne, w którym krew przepływa

w kierunku od serca na obwód, bez względu na zawartość tlenu,

czy dwutlenku węgla we krwi. Żyła to naczynie krwionośne,

w którym krew przepływa z obwodu, do serca bez względu na za­

wartość tlenu, czy dwutlenku węgla we krwi.

Z lewej komory wychodzi największy naczelny układ krwiono­

śny, tj. tętnica główna (aorta). W tej tętnicy płynie utleniona krew.

Natomiast z prawej komory wychodzi naczynie krwionośne zwane

pień płucny, który dzieli się na tętnicę płucną prawą, oraz tętnicę

płucną lewą. W tętnicach płucnych płynie krew zawierająca

dwutlenek węgla. Do prawego przedsionka serca wchodzą: żyła

główna górna (która doprowadza krew z górnej części ciała, tj.

krew z dwutlenkiem węgla), oraz żyła główna dolna (która do­

prowadza krew z dolnej części ciała, także z dwutlenkiem wę­

gla). Do lewego przedsionka wchodzą cztery żyły płucne, które

dostarczają z płuc utlenioną krew (tj. zawierającą tlen dwie

żyły dochodzą z prawego płuca i dwie z lewego płuca). Fizjolo­

giczną rolą układu krążenia jest utrzymywanie w ciągłym

ruchu krwi płynącej w naczyniach krwionośnych, dzięki nie­

przerwanej pracy serca, a także odżywianiu organizmu po­

przez dostarczanie mu niezbędnych składników odżywczych,

jak również usuwanie z organizmu szkodliwych produktów

przemiany materii. Dzięki krążeniu krwi dochodzi do wymiany

gazowej, czyli pobrania tlenu i wydzielenia dwutlenku węgla

w płucach (tzw. oddychanie płucne), oraz pobranie tlenu i wyda­

lenie dwutlenku węgla w tkankach (tzw. oddychanie tkankowe).

Zbędne oraz szkodliwe produkty przemiany materii dostarcza

krew do nerek i do wątroby. W nerkach następuje przesączenie

szkodliwych produktów i wydalenie ich z moczem na zewnątrz

ustroju. W wątrobie poprzez złożone procesy biochemiczne na­

stępuje unieszkodliwienie lub wydalenie szkodliwych produktów

do żółci i z nią w przewodzie pokarmowym produkty te są usuwa­

ne z organizmu wraz z kałem. Widzimy zatem, iż krew dostarcza

tkankom wszystko, co jest im niezbędne do życia, a więc:

tlen, białko, tłuszcze, węglowodany, mikroelementy, hormony,

enzymy, witaminy, oraz oczyszcza organizmy z produktów

szkodliwych czy zbędnych. Krew wraz z limfą stanowi płynne

wewnętrzne środowisko ustroju. Limfa będąca płynem tkanko­

wym, wypełnia przestrzenie międzykomórkowe, skąd przechodzi

do naczyń limfatycznych i dalej przechodząc do coraz większych

9 9

naczyń limfatycznych, płynie od tkanek w kierunku serca

(identycznie jak krew żylna). Limfa przepływając przez węzły

chłonne (limfatyczne) oczyszcza się. W węzłach chłonnych po­

wstają białe ciałka krwi limfocyty, których zadaniem jest likwi­

dacja bakterii. Limfocyty płynąc wraz z limfą, dostają się do krwi,

pełniąc obronną rolę w organizmie. Limfa z dużych naczyń

limfatycznych wlewa się do krwi żylnej. Skład limfy zbliżony

jest do osocza krwi i podobnie jak krew ma zdolność krzepnię­

cia. Limfa powstaje poprzez przesączanie się płynnej części

krwi. W przypadku utrudnionego odpływu krwi żylnej, następuje

nadmierne wytwarzanie limfy, która zalegając w tkankach two­

rzy obrzęk. Dzięki temu, że naczynia limfatyczne podobnie jak

żyły, posiadają zastawki, limfa płynie tylko w jednym kierunku tj.

do serca.

W układzie krążenia wyróżniamy dwa krwioobiegi tj. krążenie

małe (płucne), oraz krążenie duże. W krążeniu płucnym krew

z prawego przedsionka dostaje się do prawej komory. Z prawej

komory przez pień płucny płynie do płuc (krew ta zawiera dwutle­

nek węgla). W płucach następuje wymiana tj. dwutlenek węgla

jest odbierany, a pobierany jest z pęcherzyków płucnych tlen.

Z płuc krew już utleniona wydostaje się żyłami płucnymi, które

dochodzą do lewego przedsionka. W krążeniu dużym krew utle­

niona z lewego przedsionka przedostaje się do lewej komory.

Z lewej komory aortą krew ta wychodzi w obwód. Aorta ma sze­

reg odgałęzień w postaci mniejszych tętnic. Tętnice dzieląc się

na coraz mniejsze naczynia krwionośne dochodzą do naczyń

włosowatych (kapilar), gdzie następuje oddawanie składników

odżywczych do tkanek, a pobierane są produkty przemiany

materii, które nie są już potrzebne w organizmie. W naczy­

niach włosowatych oddawane są substancje odżywcze, które

wydostają się w przestrzeń pozanaczyniową, dzięki różnicy

ciśnień między naczyniami włosowatymi a przestrzenią poza­

naczyniową (naczynia włosowate są węższe od tętnic i żył).

W drugiej części naczynia włosowatego ciśnienie zmniejsza się,

wtedy zbędne składniki dostają się do kapilar i żyły (ta krew jest

z dwutlenkiem węgla - krew ciemna). Krew z dwutlenkiem węgla

wpływa do coraz większych żył, aż dochodzi do żyły głównej,

a żyła główna wchodzi do prawego przedsionka. Skurcz serca

powoduje wypchnięcie krwi na zewnątrz. Odbieramy to jako ci­

śnienie tętnicze (tętno).

1 0 0

Serce odżywiane jest przez naczynia wieńcowe serca. Tło­

cząc krew na obwód ciała, kurczy się zwykle około 70 razy na

minutę. Pracę serca można podzielić na trzy okresy (okres

skurczu przedsionków przy rozkurczu komór, okres skurczu komór

przy rozkurczu przedsionków, oraz okres w którym tak przed­

sionek jak i komory są rozkurczone. Klinicznie pracę serca dzieli

się na dwa okresy tj. okres skurczowy (systoliczny), czyli czas

od początku skurczu komór aż do jego zakończenia, oraz okres

rozkurczowy (diartoliczny), będący pozostałą częścią pracy serca.

Ciśnienie w tętnicach zależy od skurczu i rozkurczu serca, oraz

od światła w tętnicach (ich przekroju). Podczas skurczu komór

ciśnienie tętnicze jest najwyższe, natomiast w czasie rozkurczu

najniższe.

Ciśnienie skurczowe określamy gdy krew jest wypychana.

U ludzi młodych 120/80 słupa rtęci. U ludzi starszych ciśnienie

większe jest prawidłowe. Najlepiej mierzyć z lewej ręki powyżej

dołu łokciowego. Puls prawidłowy 64-72. Częstoskurcz występuje

przy ponad 100 uderzeniach. Przy podejrzeniu zatrzymania krą­

żenia, mierzymy tętno na tętnicy szyjnej.

Mięsień sercowy, podobnie jak inne mięśnie, reaguje skur­

czem na przychodzące bodźce. Serce kurczy się automatycznie,

gdyż w nim samym powstają bodźce do skurczu. Układ auto­

matyczny serca umiejscowiony jest w pierwszym przedsionku,

gdzie znajduje się węzeł zatokowy, węzeł przedsionkowo-

komorowy i pęczek mięśnio-nerwowy, którymi wytwarzane

w węzłach prawego przedsionka serca bodźce są przenoszo­

ne na mięsień sercowy. Tętnice mają światło wysłane śród-

błonkiem. Ściana tętnicy zbudowana jest z trzech warstw,

dzięki czemu tętnica ma dużą elastyczność i wytrzymałość

(ściana tętnicy grubsza od żyły). Natomiast żyły posiadają ściany

dosyć cienkie, dwuwarstwowe i bardzo słabo rozwiniętej war­

stwie mięsnej. Żyły posiadają zastawki, uniemożliwiające cofa­

nie się krwi żylnej. Naczynia włosowate zbudowane są wyłącznie

ze śródbłonka i spełniają rolę korytarza między tętnicami a żyłami.

Ściany naczyń krwionośnych tworzą mięśnie gładkie (praca tych

mięśni regulowana jest przez układ nerwowy). Dzięki tym mię­

śniom naczynia krwionośne mogą się obkurczać, albo rozkurczać.

Stanowi to istotę regulacji ciśnienia krwi. W naczyniach tętni­

czych płynie krew o wyższym ciśnieniu, a w naczyniach żylnych

o niższym ciśnieniu. W ścianach naczyń żylnych znajdują się

1 0 1

zastawki (w kończynach górnych i dolnych). Zastawki składają

się z dwóch płatków. Gdy jest bardzo duże ciśnienie krwi, ozna­

cza to, że zastawki są nieszczelne i krew żylna zalega w ży­

łach. W ten sposób powstają żylaki na podudziu i udach.

Prawa komora serca ma grubość do 4 mm. Serce spoczy­

wa na przeponie na środku ścięgnistym, bardziej po stronie le­

wej. Serce unerwione jest przez układ automatyczny, oraz przez

własny układ nerwowy, który wytwarza bodźce w sposób wyżej

przedstawiony. Przy chorobie wieńcowej proces chorobowy do­

tyczy naczyń krwionośnych serca. Zawał mięśnia sercowego to

proces w obrębie naczyń krwionośnych, powodujący skrzep,

który prowadzi do zamknięcia naczyń krwionośnych w wyniku

czego naczynia te obumierają. Każdy przebyty zawał pozosta­

wia bliznę. Przy nadciśnieniu ciśnienie tętnicze bardzo wysokie

powoduje osłabienie ścian naczyń tętniczych i w konsekwencji

naczynia te nie wytrzymują ciśnienia krwi i krew dostaje się poza

obwód. Gdy zator nastąpi w mózgu to mamy zawał mózgu. Gdy

następuje pęknięcie naczyń i krew wydostaje się do mózgu,

niszczy mechanicznie tkankę mózgową. Zator i pęknięcie żył po­

woduje proces martwiczy w danym odcinku, zależnie od rodzaju

i wielkości naczynia.

10.16. Układ nerwowy, układ gruczołów wewnętrznego

wydzielania oraz układ immunologiczny.

Chcąc zrozumieć złożony mechanizm działania organizmu

ludzkiego należy przyjrzeć się funkcjonowaniu i wzajemnym

związkom układów: nerwowego, immunologicznego oraz gruczo­

łów wydzielania wewnętrznego. W układzie nerwowym wyróżnia­

my:

a)

Układ nerwowo somatyczny, zależny od naszej woli.

Układ ten umożliwia nam łączność ze środowiskiem zewnętrz­

nym. Kieruje on funkcjami świadomości i woli.

b)

Układ nerwowy wegetatywny, autonomiczny niezależny

od naszej woli. Kieruje aktami instynktownymi, nieświadomymi.

Układ ten wpływa bezpośrednio lub pośrednio na czynność prze­

miany materii, rozrodczość i pracę serca, oddychanie, odżywia­

nie itp. Jest on regulatorem działania całego organizmu, a więc

przyspiesza lub opóźnia wielorakie czynności ustroju. Układ ner­

wowo wegetatywny złożony jest z dwóch autonomicznych

układów: układu współczulnego (sympatycznego), oraz z układu

przywspółczulnego (parasympatycznego). Dla obydwu układów

1 02

mózg i rdzeń kręgowy stanowią część ośrodkową centralną

(OUN - ośrodkowy układ nerwowy), skąd odchodzą nerwy na

obwód ciała. Ogólną cechą dla wszystkich układów nerwowych

jest to, iż zbudowane są z tkanki nerwowej.

c)

Centralny układ nerwowy.

W skład centralnego układu nerwowego wchodzi mózg

i rdzeń kręgowy. Mózg znajduje się w kości czaszki, zaś rdzeń

kręgowy umieszczony jest w kanale kręgowym. Łączność mię­

dzy mózgiem a rdzeniem kręgowym przebiega wzdłuż dróg

nerwowych. Drogi czuciowe biegną z rdzenia kręgowego do mó­

zgu i określane są jako drogi dośrodkowe. Drogi ruchowe bie­

gną z mózgu do rdzenia kręgowego i nazywamy je drogami

odśrodkowymi. Między rdzeniem kręgowym a mózgiem znajduje

się rdzeń przedłużony. Na wysokości rdzenia przedłużonego

przebiegają włókna od rdzenia do mózgu. Włókna krzyżują się

w 80%. Pozostałe 20% włókien biegnie prosto i dopiero w niż­

szych partiach ustroju krzyżuje się. Włókna nerwowe odchodzą­

ce od rdzenia kręgowego łączą się w oddzielne partie, określane

mianem splotów nerwowych, natomiast od mózgu odchodzi 12

par tzw. nerwów czaszkowych. Są to: nerw węchowy, wzrokowy,

okoruchowy, bloczkowy, trójdzielny, odwodzący, twarzowy,

słuchowy, językowo-gardłowy, błędny, dodatkowy, oraz podjęzy-

kowy. Najważniejszym nerwem współczulnym jest nerw błęd­

ny. Jego włókna unerwiają narządy szyi, klatki piersiowej i jamy

brzusznej. Mózg składa się z pnia mózgu, czyli trzonu (rdzenia

przedłużonego), konarów mózgu, móżdżka, nakrywki, blaszki

czworaczej, dwóch półkul mózgowych i czterech komór mózgu.

Każda półkula mózgowa złożona jest z płatów: czołowego, skro­

niowego, ciemieniowego, potylicznego i środkowego, zwanego

też wyspą. Mózg i rdzeń kręgowy otoczone są przez trzy opony:

naczyniową, pajęczą i twardą. Komory mózgu i kanał rdzenia

kręgowego wypełnione są płynem mózgowo-rdzeniowym. Część

dróg nerwowych, przebiegających z półkul mózgowych przez

rdzeń przedłużony i rdzeń kręgowy, krzyżuje się ze sobą. Oznacza

to, iż nerwy wychodzące z lewej półkuli przebiegają na prawą

połowę rdzenia kręgowego, a nerwy wychodzące z prawej

półkuli przechodzą na lewą połowę rdzenia kręgowego.

Podwzgórze mózgowe mieści m.in. nadrzędne ośrodki auto­

nomicznego układu nerwowego, ośrodki regulujące stałość

wewnętrznego fizyko-chemicznego środowiska ustroju, oraz

1 03

ośrodki reakcji emocjonalnych i seksualnych. Podwzgórze mó­

zgowe tworzące dno trzeciej komory mózgowej, stwarza te wa­

runki za sprawą gęstej siatki naczyń włosowatych, pokrywają­

cych komórki podwzgórza, oraz przy pomocy złożonych mechani­

zmów nerwowych i wydzieliny tkanki nerwowej, oraz tzw. czyn­

ników humoralnych. W podwzgórzu znajdują się m.in. ośrodki

takie jak: temperatury, gospodarki wodnej, przemiany materii

i szereg innych. Tak np. ośrodek głodu i sytości mieszczący się

także w podwzgórzu spełnia ważne zadanie w utrzymywaniu po­

prawnej wagi ciała. W rdzeniu przedłużonym znajdują się także

bardzo istotne dla życia ośrodki jak np. ośrodek oddechowy, na-

czyniowo - ruchowy, akcji serca, wydzielania potu itp. W móżdżku

jest zaś ośrodek regulacji napięcia mięśniowego, gwarantujący

zachowanie równowagi wszystkich mięśni. Płat czołowy mieści

w sobie ośrodek ruchowy mowy. Zaś w płacie ciemieniowym są

ośrodki czucia, dotyku, bólu, temperatury oraz głębokiego czucia

mięśniowego. Płat skroniowy mieści ośrodki słuchu, smaku oraz

powonienia. Natomiast płat potyliczny mieści ośrodek wzroku.

Rdzeń kręgowy zaczyna się od kości potylicznej (u podsta­

wy czaszki), dochodzi aż do drugiego kręgu lędźwiowego (do je­

go górnego brzegu), dalej biegnie jako tzw. ogon koński. Nerwy

rdzeniowe odchodzą od rdzenia kręgowego w układzie syme­

trycznym. W odcinku szyjnym jest 8 par nerwów rdzeniowych,

w odcinku piersiowym 12 par, w lędźwiowym i krzyżowym

mamy po 5 par, zaś w odcinku guzicznym od 1 do 2 par nerwów

rdzeniowych. Od przodu rdzenia kręgowego przebiegają włókna

nerwowe zwane korzonkami przednimi, zaś z tyłu rdzenia kręgo­

wego biegną włókna nerwowe określane jako korzonki tylne. Ko­

rzonki rdzeniowe przednie przewodzą nerwy ruchowe, natomiast

korzonki rdzeniowe tylne przewodzą nerwy czuciowe.

Kora mózgowa jest ośrodkiem naszej świadomości i posiada

miliardy wzajemnie połączonych komórek nerwowych. Spełnia

w mózgu rolę analityczną, odpowiadając za wyższe czynno­

ści nerwowe, przekształcając odbierane bodźce na konkretne

działania ustroju. Działania te mogą być korzystne lub szkodli­

we, co w dużym zakresie zależy od naszego sposobu myślenia

(czy jest to myślenie pozytywne czy negatywne). Pozytywne

myślenie wywołuje pozytywne reakcje organizmu, negatywne

myśli prowadzą do destrukcyjnych reakcji organizmu. Kora mó­

zgowa posiada bardzo wiele połączeń pośrednich i bezpośrednich

1 04

z niższymi strukturami systemu nerwowego, w tym także

z układem limbicznym, umożliwiającym wymianę bodźców mię­

dzy strukturami znajdującymi się w śródmózgowiu, międzymó-

zgowiu także w korze mózgowej. Struktury owe zawiadują za­

chowaniami człowieka w zakresie jego emocji, pamięci, moty­

wacji czyli kierują takimi stanami człowieka jak: radość, przy­

gnębienie, gniew, czy depresja.

Mózg ludzki waży około 1400 gram z indywidualnymi od­

chyleniami, stanowiąc 1/42 część wagi ciała. Inteligencja człowie­

ka nie jest uzależniona wyłącznie od wagi mózgu, ale także od

innych cech, jak np. stopnia pofałdowania powierzchni mózgu,

grubości kory mózgowej i innych. Istota szara mózgu (kora mó­

zgowa, jądra szare mózgu) składa się z komórek nerwowych,

zaś istota biała mózgu złożona jest z włókien nerwowych. Istota

szara w mózgu znajduje się na obwodzie (tj. w korze mózgowej),

natomiast istota biała umiejscowiona jest w centrum (odmiennie

niż w rdzeniu kręgowym).

Ośrodkowy Układ Nerwowy czyli mózg, wytwarza endor­

finy (neuropeptydy), tj. naturalne związki chemiczne oddziałują­

ce m.in. na takie zachowania ustroju jak sen, napięcia nerwowe,

przyjemność, apetyt, seks, czy wreszcie odczucia bólu. Umysł

człowieka ma zdolność wytwarzania znacznie więcej niż może

wytrzymać jego system nerwowy, a jego wymiary są niewspół­

miernie małe do licznych zadań, jakie mózg musi ciągle wyko­

nywać na rzecz całego organizmu.

Bardzo istotną funkcję Ośrodkowego Układu nerwowego ma

w mózgu podwzgórze. Posiada ono bowiem ośrodki dla

wszystkich autonomicznych czynności ustroju. Czynności pod­

wzgórza uzupełniane są przez część nerwową tylniego płatu

przysadki mózgowej, gdzie wytwarzana jest wazopresyna,

oksytocyna i adiuretyna. W podwzgórzu zlokalizowane są także

receptory odpowiedzialne za wszystkie autonomiczne funkcje

organizmu, regulując niezbędną do życia stałość środowiska

wewnętrznego (homeostaza). Podwzgórze odpowiedzialne jest

przeto za bilans wodny organizmu, współdziałanie gruczołów wy­

dzielania wewnętrznego, gospodarkę cieplną organizmu, prze­

mianę materii, procesy przyjmowania pokarmów, a więc regu­

luje pracę ośrodka głodu i sytości, wydzielanie substancji genodo-

tropowych, itp.

1 05

Układ nerwowy obwodowy tworzą nerwy obwodowe, które

unerwiają mięśnie. Każdy nerw dochodzi do określonego

efektora, np. mięśnia, gruczołu itp., czyli do miejsca unerwionego

przez dany nerw. Połączenia określonych nerwów tworzą sploty

nerwowe. Układ nerwowy autonomiczny reguluje stan naczyń

krwionośnych, narządów wewnętrznych itp. Skomplikowana

struktura układu nerwowego, a w szczególności OUN jest od­

powiedzialna wraz z układem wewnętrznego wydzielania oraz

układem immunologicznym za wielopostaciowe działanie ustroju

człowieka.

d) Układ wewnętrznego wydzielania.

Między układami nerwowym, a wewnętrznego wydzielania,

istnieje ścisła zależność. Aby zjawisko to było jasne, należy pa­

miętać, iż oddziaływanie hormonów na organizm ludzki jest bar­

dzo znaczące. Etymologia słowa hormon wywodzi się z języka

greckiego od słowa hormao - pobudzam. Takie też jest ich działa­

nie, tzn. podobne do działań enzymów, witamin i innych biokata-

liztorów, do których należą. Hormony wytwarzane są w spe­

cjalnych narządach wydzielniczych, nie posiadających dróg od­

prowadzających, czyli w tzw. gruczołach dokrewnych i wydalane

są bezpośrednio do krwi. Jeśli zaburzony jest proces gruczołów

tzn. zwiększona lub zmniejszona jest produkcja hormonów,

rozwija się w organizmie poważny proces chorobowy.

-

Przysadka mózgowa pełni w organizmie rolę nadrzędną,

regulując ilość wytwarzanych hormonów. Umiejscowiona jest na

podstawie mózgu w siodełku tureckim. Nadczynność przysad­

ki mózgowej powoduje akromegalię i olbrzymi wzrost, zaś

niedoczynność prowadzi do zaburzeń przemiany materii i karło­

watości. Przysadka mózgowa pełniąc tak ważną rolę, wpływa

na pracę pozostałych gruczołów, poprzez produkcję własnych

hormonów, oraz bezpośredniego połączenia z układem nerwo­

wym za pośrednictwem podwzgórza. Poza przysadką mózgową

do gruczołów dokrewnych zaliczmy takie gruczoły jak:

-

Szyszynka, zapobiegająca przedwczesnemu dojrzewaniu

płciowemu;

-

Tarczyce, regulujące procesy spalania komórkowego. Nad­

czynność pracy tego gruczołu wywołuje chorobę Basedowa, zaś

niedoczynność powoduje karłowacenie wzrostu, obrzęk śluzaw-

kowaty.

1 06

- Przytarczyca, regulująca poziom wapnia we krwi po­

przez działanie parathormonu. W przypadku niedoczynności

pracy tego gruczołu występuje tężyczka;

-

Grasica oddziałująca na odporność immunologiczną

ustroju, regulująca limfocytopoezę, hamującą przewodzenie

nerwowych impulsów mięśniowych, oraz wpływająca na prze­

mianę wapnia w naszym organizmie, a także stymulująca procesy

kostnienia.

Nadnercza, regulujące gospodarkę mineralną, prze­

mianę białkowo-wapniową, podnoszą ciśnienie tętnicze

krwi, przyspieszają przemianę materii, wpływają na szybką ad­

aptację ustroju do otoczenia (np. zimna, gorąca, promieniowania

itp.). (Głównym hormonem nadnercza jest adrenalina.

-

Wysepki Laugerhausa trzustki (poprzez insulinę powsta­

jącą w trzustce) regulują przemianę węglowodanów i tłusz­

czów w organizmie, a poprzez hormon glikogen wytwarzany

także w trzustce, podnoszą poziom cukru we krwi (dzięki

szybszemu rozpadowi glikogenu w wątrobie). Glikogen ma za­

tem działanie przeciwne do insuliny. Insulina odgrywa bardzo

istotną rolę w ustroju, obniżając poziom cukru we krwi, oraz

powodując odkładanie się nadmiaru cukru pod postacią glikogenu

w wątrobie, oraz w mięśniach, zaś w stresie gromadzi niezbęd­

ne składniki energetyczne do walki ze stresem. Obniżenie się po­

ziomu cukru we krwi uruchamia działanie nadnercza, które wy­

twarza adrenalinę. Niedoczynność tego gruczołu wywołuje cu­

krzyce, zaś nadczynność objawia się pod postacią zespołu

hypoglikomicznego (czyli przedawkowaniu insuliny).

-

Jądra wytwarzają testosteron;

-

Jajniki produkują polikulinę i progesteron;

Hormony gruczołów płciowych są odpowiedzialne za rozwój

cech płciowych i rozrodczość.

Reasumując wyróżnić trzeba ośrodkowy układ nerwowy, zło­

żony z mózgu i rdzenia kręgowego wewnątrz kręgosłupa, skąd

wychodzą wszystkie nerwy, oraz autonomiczny układ nerwowy.

Ośrodkowy układ nerwowy kieruje funkcjami świadomości i woli,

zaś układ autonomiczny instynktowymi i nieświadomymi.

W mózgu wyróżniamy część archaiczną zwaną pramózgo-

wiem, lub mózgiem limbicznym. Jest to siedziba wszelkich nie­

świadomych reakcji i emocji, oraz drugą część: korę mózgową,

zajmującą znaczną część czaszki, która jest siedzibą świado-

1 07

mości, myśli i aktów woli. W korze mózgowej istnieją znaczne

różnice między lewą a prawą półkulą. Lewy płat skroniowy jest

częścią racjonalną i analityczną, w której zakodowane są wszyst­

kie uwarunkowania, jakimi poddawani byliśmy od najmłodszych

lat. Natomiast prawy płat skroniowy jest siedzibą funkcji twór­

czych, oraz naszej wyobraźni. Jest on silnie skorelowany

z pramózgową częścią podkorową, zwaną też mózgiem emo­

cjonalnym. Jego struktura limbiczna jest siedzibą pamięci. Lu­

dzie leworęczni i dzieci do 11 roku życia posługują się częściej

prawą półkulą. U dorosłych lewa półkula całkowicie zdominowała

pracę prawej półkuli, zamykając nas na odbiór i pojmowanie

unitarnej struktury Wszechświata. W wewnętrznym ustroju

człowieka gruczoły dokrewnego wydzielania zwane hormo­

nami rządzą życiowymi funkcjami organizmu i wpływają na rów­

nowagę układu chemicznego krwi, życie seksualne i emocje, oraz

uczestniczą w przemianie metabolicznej, przy udziale nerwowych

i chemicznych oddziaływań podwzgórza, usytuowanego

w pramózgowiu. Wszelkie zaburzenia w pracy układów samo-

regulacji prowadzą do poważnych następstw zdrowotnych.

10.17 Układ pokarmowy (trawienny) rozpoczyna się prze­

wodem pokarmowym w jamie ustnej, a kończy odbytem. Dłu­

gość przewodu pokarmowego wynosi około 5 metrów. Zadaniem

układu pokarmowego jest dostarczanie organizmowi niezbęd­

nych produktów, a więc pożywienia, witamin, soli mineralnych,

oraz wody. Substancje te mogą być przyswojone przez organizm

w wyniku złożonej przemiany biochemicznej. Dopiero wtedy

spełniają swoją rolę jako materiały do budowy i odnowy tkanek,

oraz jako źródło energii. Przemiany te nazywamy trawieniem

i wchłanianiem. Proces trawienia rozpoczyna się w jamie ust­

nej, gdzie pokarm podlega początkowym procesom, tj. mecha­

nicznemu rozdrobnieniu oraz zmieszaniu ze śliną. W ślinie

znajduje się ptialina, jako ferment rozkładający węglowodany.

Z kolei pokarm przez przełyk wędruje do żołądka. Żołądek jest

zbiornikiem okresowego gromadzenia się pokarmu. Żołądek wy­

dziela sok żołądkowy w ilości około dwóch litrów na dobę. W soku

żołądkowym znajduje się około 0,6% kwasu solnego, oraz takie

fermenty, jak pepsyna, rozkładająca białko, podpuszczka, roz­

kładająca kazeinę mleka i ścinająca mleko, oraz lipaza roz­

kładająca tłuszcze. Ilość wytwarzanej podpuszczki jest zmienna

1 08

(u niemowląt oraz osób odżywiających się głównie mlekiem

ilość podpuszczki jest większa). Z żołądka pokarm przechodzi

do dwunastnicy, ale dopiero wtedy, gdy zostanie odpowiednio

zakwaszony. Wówczas odźwiernik zareaguje rozkurczem.

W dwunastnicy istnieje odczyn zasadowy. Kwas solny dostając

się wraz z pokarmem z żołądka do dwunastnicy oddziałuje na jej

ściany w ten sposób, że uwalnia ona do krwi substancję che­

miczną pod nazwą sekretyna. Sekretyna wraz z krwią dostaje się

do wątroby i trzustki, pobudzając je do wydzielenia żółci i soku

trzustkowego. Wątroba produkuje około 1,5 litra żółci na dobę.

W momencie, gdy pokarm znajduje się w dwunastnicy żółć pły­

nie przewodem żółciowym wspólnym do dwunastnicy. Nato­

miast w okresach, gdy dwunastnica pozbawiona jest pokarmu,

żółć z wątroby spływa do pęcherzyka żółciowego, gdzie jest ma­

gazynowana i zagęszczana. Żółć oddziałując na tłuszcze emul-

gująco, ułatwia ich wchłanianie w jelitach, oraz uaktywnia lipazę,

produkowaną przez trzustkę, a także pobudza ruchy robacz­

kowe jelit. W soku trzustkowym produkowanym przez trzustkę

w ilości około 1 litra na dobę, znajdują się także fermenty: mal­

toza, laktoza, diastaza, powodujące rozkład węglowodanów,

oraz trypsyna rozkładająca białko. Lipaza trzustkowa działa na

tłuszcze.

Zasadniczy proces wchłaniania przebiega w jelicie cienkim,

zaś w jelicie grubym odbywa się wchłanianie tylko wybranych

resztek pokarmowych, nade wszystko wody, czyli w tej fazie na­

stępuje zagęszczanie produktów trawiennych. Równocześnie od­

bywa się rozkładanie przez florę bakteryjną resztek pokarmu nie

wchłoniętego, oraz nie strawionego. W jelicie cienkim znajdują

się tzw. kosmki, tzn. pofałdowane odcinki jelit, dzięki którym po­

wierzchnia czynna jelit znacznie się powiększa. Wchłaniane

substancje organizm zużywa do wytwarzania energii dla funkcjo­

nowania wszystkich układów i organów ustroju. Dzienne zapo­

trzebowanie kaloryczne organizmu człowieka o średniej wadze

i nie pracującego zbyt ciężko oscyluje w granicach 2000 - 3000

kcal, zaś dla osób ciężko pracujących zapotrzebowanie zwięk­

sza się do 5000 - 6000 kcal.

Pod względem anatomicznym, kolejnym po jamie ustnej od­

cinkiem przewodu pokarmowego jest gardło, które stanowi

"rozdzielnię" różnych czynności, gdyż odcinek gardła rozgałęzia

się na krtań i przełyk, a zatem w gardle następuje

1 09

"skrzyżowanie" kanału oddechowego z kanałem pokarmowym.

Jama nosowo-gardłowa łączy się przez nozdrze tylne z jamą no­

sa, a przez kanał zwany trąbką słuchową z jamą bębenkową ucha.

Ku dołowi jama nosowo-gardłowa przechodzi w przełyk. Prze­

łyk ma długość około 25 cm, w odcinku szyjnym leży między

tchawicą z przodu a kręgosłupem z tyłu.

Żołądek połączony jest z przełykiem za pośrednictwem otworu

zwanego wpustem, a z drugiej strony z dwunastnicą za po­

średnictwem odźwiernika. Żołądek ma kształt workowatego roz­

szerzenia przewodu pokarmowego. Ściany żołądka są silnie

umięśnione. Większa część żołądka leży w lewej połowie jamy

brzusznej. Przednia ściana żołądka przylega częściowo do

wątroby, a częściowo do ściany jamy brzusznej i przepony.

Jama brzuszna pokryta jest błoną łącznotkankową, zwaną

otrzewną. Otrzewna pokrywa też pozostałe narządy w jamie

brzusznej. Jeśli jakiś narząd znajduje się w środku jamy

brzusznej, to ta część otrzewnej, która biegnie od ściany jamy

brzusznej do tego narządu, nazywa się kreską. Żołądek także po­

kryty jest otrzewną. Otrzewna schodzi poniżej krzywizny dużej

żołądka, zwisając w jamie brzusznej w postaci jakby fartucha.

Fartuch ten nazywa się siecią wielką. Jelito cienkie jest częścią

przewodu pokarmowego, następną po żołądku i ma 3 metry

długości. Dzieli się na dwunastnicę, jelito czcze, oraz jelito

kręte. Dwunastnica w kształcie podkowiastym ma długość około

30 cm i składa się z: części dolnej i części zstępującej. Do

części zstępującej uchodzą jednym wspólnym przewodem prze­

wód żółciowy wspólny oraz przewód trzustkowy. Jelito czcze

wynosi 2/5 długości jelita cienkiego i przechodzi bez wyraźnej

granicy w jelito kręte. Jelito grube rozpoczyna się w prawym dole

biodrowym jako kiszka ślepa, kończy się zaś otworem odbytni­

czym. Pierwszym odcinkiem jelita grubego jest kątnica, zwana po­

pularnie jelitem ślepym. W kątnicy jest otwór prowadzący do wy­

rostka robaczkowego, który stanowi część kątnicy zahamowanej

w rozwoju. Dolną częścią jelita grubego jest okrężnica, złożo­

na z czterech odcinków, tj.: okrężnicy wstępującej

(przebiegającej od prawego dołu biodrowego do wątroby), okręż­

nicy poprzecznej (przebiegającej w poprzek części górnej ja­

my brzusznej), okrężnicy zstępującej (przebiegającej od śle­

dziony do lewego dołu biodrowego), oraz okrężnicy esowatej

(której położenie jest zmienne, zależnie od jej długości). Odbytni-

1 1 O

ca jest ostatnią częścią jelita grubego. Kończy się ona otworem

odbytniczym, czyli odbytem. Otrzewna pokrywa odbytnicę tylko

w jej górnej części i tylko przednią ścianę. Otrzewna przechodzi

z odbytnicy u mężczyzny na pęcherz moczowy, u kobiety na

pochwę i macicę. W części odbytniczej odbytnicy znajdują się

fałdy podłużne zwane słupami odbytniczymi, w których znaj­

dują się m.in. sploty żylne. W części odbytniczej odbytnicy jest

też mięsień zwieracz odbytu wewnętrzny, oraz poniżej leżący

mięsień zwieracz odbytu zewnętrzny.

Jelita człowieka są bardziej przystosowane do diety wege­

tariańskiej. Złe funkcjonowanie narządów trawiennych jest czę­

sto spowodowane niewłaściwą dietą, która jest źródłem wielu

toksyn. Właściwą codzienną dietę powinniśmy rozpocząć od

zmniejszenia, a następnie całkowitej rezygnacji z takich pro­

duktów jak: kawa, tytoń, mięso, alkohol, barwniki chemiczne, le­

karstwa chemiczne z wyjątkiem homeopatycznych. Trawienie tych

produktów gromadzi toksyny. Należy więc stopniowo przejść od

diety mięsnej do diety wegetariańskiej (zawierającej białko

zwierzęce: produkty mleczne i jaja), a następnie na dietę we-

gańską lub owocową. Zdrowie i właściwe odżywianie (wegańskie)

zwiększa zdolności ciała fizycznego i sublimuje jego wrażli­

wość, prowadząc do selektywnejszej percepcji uniwersalnych

wyższych pól energetycznych, przychodzących do nas z unitarne­

go pola Uniwersum.

10.18.Narządy pomocnicze układu pokarmowego, oraz

gruczoły jamy brzusznej.

a) Ślinianka przyuszna jest największym z gruczołów ślino­

wych, znajduje się poza żuchwą a przed i poniżej małżowiny

usznej. Przez śliniankę przyuszna przechodzą: nerw twarzowy,

żyły i tętnice.

b)

Ślinianka podżuchwowa znajduje się poza trzonem żu­

chwy po stronie lewej i prawej;

c)

Ślinianka podjęzykowa znajduje się w rejonie podjęzyko-

wym. Ujście wszystkich ślinianek jest w jamie ustnej.

d)

Wątroba to największy gruczoł ustroju, waży około 1500

gramów i spełnia szereg funkcji fizjologicznych.

Zasadniczym zadaniem tego narządu jest wytwarzanie żółci

niezbędnej w procesie trawienia i wchłaniania oraz przetwarzania

produktów rozpadu czerwonych krwinek, a także wytwarzanie

wielu ciałek krzepnięcia krwi, jak również odtruwanie organi-

1 1 1

zmu i przemiana hormonów. Poprzez żyłę wrotną kierowana

jest do wątroby krew z jelit, zawierająca substancje odżyw­

cze, wchłonięte do krwi wraz z pokarmem. Wątroba usuwa z krwi

wiele substancji trujących i szkodliwych dla ustroju. W wątrobie

gromadzone są także niektóre witaminy, pierwiastki i związki

chemiczne, stanowiące materiał obronny organizmu. Wątroba

składa się z dwóch płatów: lewego i prawego. Znajduje się pod

przeponą, większą częścią w prawej połowie ciała. Powierzch­

nia dolna wątroby sąsiaduje z żołądkiem, dwunastnicą, prawą

nerką, oraz prawą częścią okrężnicy. Przylegające narządy two­

rzą wycinki na powierzchni wątroby. Przedni brzeg wątroby, jako

brzeg ostry oddziela powierzchnię dolną od górnej. Na po­

wierzchni dolnej znajduje się pęcherzyk żółciowy o pojemności

około 50 cm sześciennych. Od pęcherzyka odchodzi przewód

pęcherzykowy, mający połączenie z przewodem wątrobowym,

tworząc wspólny przewód żółciowy. Przechodzenie treści po­

karmowej z żołądka do dwunastnicy jest bodźcem do obkur-

czenia się pęcherzyka żółciowego i wydzielenia żółci. Wątroba

ma tzw. wrota wątroby, przez które dostają się do niej: żyła wrot­

ną, tętnice wątrobowe oraz nerwy. Z wątroby wychodzą zaś wą­

trobowy przewód żółciowy i naczynia żylne, oraz chłonne. Prze­

wód wątrobowy odprowadzający żółć z wątroby powstaje

z przewodów żółciowych odchodzących z obydwu płatów wątroby.

e).

Trzustka znajduje się na tylnej ścianie jamy brzusznej.

Przez środek trzustki przebiega przewód trzustkowy od­

prowadzający sok trzustkowy do dwunastnicy. Przewód ten ma

wspólne ujście z przewodem żółciowym wspólnym w części zstę­

pującej dwunastnicy. Trzustka pełni podwójną rolę: zewnątrzwy-

dzielniczą i wewnątrzwydzielniczą. Czynność zewnątrzwydzielni-

cza sprowadza się do wydzielania soku trzustkowego w ilości

1 litra na dobę (bogatego w węglowodany i enzymy), trawiącego

przede wszystkim tłuszcze i białka. Niedobór soku trzustkowego

w organizmie np. z powodu stanów zapalnych trzustki, może być

przyczyną zaburzeń trawienia i obniżenia wchłaniania, obja­

wiających się np. biegunkami. Czynność wewnątrzwydzielniczą

sprowadza się do wytwarzania i wydalania do krwi hormonów

regulujących poziom cukru (glukozy) we krwi. Do hormonów tych

zaliczamy insulinę i glikogen, wydzielane bezpośrednio do krwi

poprzez tzw. wysepki Langerhausa.

1 1 2

f) Śledziona ma kształt ziarna kawy o wymiarach 12 cm x 6 cm

x 2 cm i znajduje się w lewym podżebrzu między przeponą

a dnem żołądka. Jest to narząd limfatyczny, włączony bezpo­

średnio do krwioobiegu. W śledzionie następuje rozpad zuży­

tych krwinek czerwonych, a powstałe z hemoglobiny produkty

tego rozpadu przenoszone są wraz z krwią żyłą śledzionową do

wątroby, gdzie następuje ich przetwarzanie na barwniki żółciowe.

10.19 Układ oddechowy.

Zasadniczym przeznaczeniem układu oddechowego jest

kierowanie wymianą gazową między powietrzem a krwią. Oddy­

chanie może być zwykłym działaniem odruchowym, bądź też

świadomym aktem. Pełni ono istotną funkcję między autono­

micznym układem nerwowym, odpowiedzialnym za życie in­

stynktowne, a ośrodkowym układem nerwowym zależnym od

woli i świadomości. Jest to sposób na przeniknięcie do nie­

świadomego wnętrza biologicznego, na bezpośrednie postrze­

ganie i uświadomienie sobie rytmów Wszechświata, a po­

nadto reguluje stałą wymianę między naszym wnętrzem, a ze­

wnętrznym środowiskiem istoty ludzkiej. Układ oddechowy zło­

żony jest z jamy nosowej, jamy ustnej, gardła, krtani, tchawicy,

oskrzeli, oraz płuc.

a)

Nos zbudowany jest z części kostnej, oraz z przodu leżą­

cej części chrzestnej. Jama nosowa dzieli się na dwie części.

Od tyłu jama nosowa zakończona jest nozdrzami tylnymi,

prostopadłymi do gardła. Do jamy nosowej wchodzą zatoki:

czołowa, szczękowa, sitowa, klinowa, oraz przewód nosowo-

łzowy.

b)

Krtań zbudowana jest z chrząstek, pośród których naj­

większą jest chrząstka tarczowata. Między chrząstkami nalew-

kowatymi a przednią częścią chrząstki tarczowatej, przyczepione

są wiązadła głosowe, wchodzące w skład strun głosowych,

które w sposób czynny biorą udział w wydawaniu głosu. W gar­

dle znajduje się także chrząstka zwana nagłośnia, która podczas

ruchów połykowych zamyka krtań od góry. Do chrząstek krtani

przyczepione są drobne mięśnie krtaniowe, powodujące przesu­

wanie się chrząstek krtani względem siebie. Dzięki temu możliwa

jest zmiana położenia strun głosowych i wydawanie dźwięków.

Krtań wraz z tchawicą umiejscowione są w śródpiersiu, tj.

w części pośrodkowej jamy klatki piersiowej.

1 1 3

c)

Tchawica ma kształt rury długiej na 12 cm o średnicy 2 cm.

Zbudowana jest z pierścieni chrzęstnych i umiejscowiona

w śródpiersiu poniżej krtani z przodu do położonego przełyku. Na

wysokości Th4 tchawica rozwidla się na dwa oskrzela prawe i le­

we. Na przedniej powierzchni górnej części tchawicy umiejsco­

wiony jest gruczoł dokrewnego wydzielania zwany tarczycą.

d)

Oskrzela dzielą się stopniowo na jeszcze mniejsze oskrzela

by już w płucach tworzyć bardzo małe oskrzeliki.

e)

Płuca są narządem parzystym. Wyróżniamy w nich: szczyt

płuca, który wystaje ponad pierwsze żebro, zaś podstawa płuc

przylega do przepony. Od strony śródpiersia w każdym płucu są

wnęki płuc, będące miejscem, gdzie wchodzą do niego oskrzela,

tętnice, oraz nerwy, a wychodzą żyły i naczynia chłonne. Do

powierzchni sródpiersiowej lewego płuca przylega serce. Płuco

lewe zbudowane jest z dwóch płatów, a płuco prawe z trzech

płatów. Lewe płuco ma tzw. wcięcie sercowe, tj. wygięcie

brzegu spowodowane przyleganiem serca, które nie jest w tym

miejscu zakryte przez płuco. Płuca pokryte są przez opłuc­

ną, będącą błoną wewnątrztkankową surowiczą, złożoną

z dwóch warstw, między którymi znajduje się szczelina, zwana

jamą opłucną. Warstwy te są przesuwalne względem siebie.

Podstawowym składnikiem budowy płuca jest pęcherzyk płucny,

do którego dochodzą oskrzeliki. Płuca umiejscowione są w klatce

piersiowej.

f) Oddychanie odgrywa zasadniczą rolę w zachowaniu ży­

cia ustroju, dostarczając tkankom niezbędnego do tego tlenu

za pomocą krążącej w całym układzie krwi i automatyzmu płuc­

nej i tkankowej wymiany gazowej. W pęcherzykach płucnych krew

pobiera z powietrza oddechowego tlen, a wydala dwutlenek węgla

(jest to tzw. oddychanie wewnętrzne płucne). W tkankach nastę­

puje zaś proces odwrotny, czyli tkanki pobierają z krwi tlen,

wydalając dwutlenek węgla (jest to tzw. oddychanie wewnętrzne

tkankowe). Dla prawidłowego funkcjonowania ustroju zasadni­

cze znaczenie ma oddychanie pełne, czystym, nie skażonym

zanieczyszczeniami powietrzem. Oddychanie możemy zdefinio­

wać jako zespół zmian fizykochemicznych w zakresie wymiany

gazowej tlenu i dwutlenku węgla między powietrzem atmosfe­

rycznym a tkankami całego ustroju, przebiegający z udzia­

łem krwi, poprzez zmiany mechaniczne, występujące w płu­

cach, klatce piersiowej, oraz w mięśniach oddechowych. Narząd

1 1 4

oddechowy złożony jest z dróg oddechowych, w skład których

zaliczamy: jamę nosową, jamę ustną, gardło, krtań, tchawicę,

oskrzela i pęcherzyki płucne.

Występuje szereg określeń klinicznych dla procesu oddycha­

nia i tak eupnoe to oddychanie spokojne (naturalne), apnoe to

bezdech, czyli zatrzymanie oddychania (zjawisko zmniejszenia

dwutlenku węgla we krwi), hyperpnoe to oddychanie wzmocnio­

ne (występuje zjawisko dostatecznego dopływu tlenu), oraz

dyspnoe to oddychanie z wysiłkiem (określamy je jako dusz­

ność). Ośrodek oddechowy znajduje się w rdzeniu przedłużo­

nym, jest pobudzany przez dwutlenek węgla, w wyniku czego

przesyła impulsy nerwowe do mięśni oddechowych, które kur­

cząc się rozszerzają klatkę piersiową. Zamykająca klatkę pier­

siową od strony jamy brzusznej przepona także kurczy się (na

skutek w/w impulsów). Następuje teraz wdech, podczas którego

zostaje rozszerzona tkanka płucna, a pobudzone w wyniku tego

receptory oddechowe pęcherzyków płucnych wysyłając impulsy

za pomocą nerwu błędnego powodują zatrzymania wdechu. Wy­

dech to już tylko akt bierny. Teraz klatka piersiowa opada (kurczy

się). Przepona rozszerza się i następuje wydech. Wspomniana

wyżej regulacja określana jest jako samosterowanie odde­

chowe, albo odruch Hering-Breurera. Przy spokojnym wdechu

wciągamy do płuc około 500 ml powietrza i taką samą ilość wy­

dychamy. Jest to tzw. powietrze oddechowe. Przy bardzo moc­

nym wdechu jest jeszcze możliwe wciągnięcie dodatkowo do płuc

1500 ml powietrza. Jest to tzw. powietrze uzupełniające. Przy sil­

nym wydechu możemy usunąć z płuc także około 1500 ml po­

wietrza. Jest to tzw. powietrze zapasowe. Te trzy rodzaje po­

wietrza stanowią tzw. pojemność życiową płuc, która wynosi

średnio około 3500 ml, tj. 3,5 litra powietrza. Pojemność ży­

ciowa płuc jest różna dla mężczyzn i kobiet, oraz zmienia się

z wiekiem. U sportowców uprawiających pływanie pojemność

życiowa płuc może dochodzić do 7 litrów. Mimo najsilniejszego

wydechu w płucach pozostaje jeszcze około 2000 ml powietrza,

którego nie możemy usunąć z płuc. W płucach znajduje się tzw.

przestrzeń martwa. Niecałe bowiem 500 ml powietrza oddecho­

wego ulega wymianie gazowej, gdyż około 140 ml powietrza

zalega w górnych drogach oddechowych i nie podlega wymianie.

Przestrzeń martwa ma jednak istotne znaczenie w fizjologii oddy­

chania, gdyż powietrze przechodzące przez przestrzeń martwą

1 1 5

oczyszcza się, ogrzewa oraz ulega nasyceniu parą wodną, dzięki

czemu płuca nie wysychają. Ciągłe powiększanie przestrzeni

martwej upośledza wymianę gazową (np. oddychanie w masce

gazowej jest utrudnione). Częstość oddychania u dorosłego

człowieka wynosi około 16 oddechów na minutę, a u nie­

mowląt częstość ta wynosi 30-50 oddechów na minutę. W me­

chanizmie oddechowym biorą bezpośrednio udział przepona

i klatka piersiowa (czyli tzw. mięśnie oddechowe). Nieprawi­

dłowość oddychania u wielu ludzi sprowadza się do zbyt płyt­

kich oddechów. Często występuje nieprawidłowy stosunek wde­

chu do wydechu, a także zła przerwa między oddechami. Dobre

zdrowie w znacznym stopniu zależy od szybkości dostarczania

organizmowi niezbędnych składników budulcowo - energetycz­

nych, oraz usuwania odpadów przemiany materii. Oddech

odgrywa w tym procesie znaczącą rolę. Nastrój człowieka w da­

nej chwili oddziałuje na proces oddychania i odwrotnie. Tak np.

przygnębienie, lęk, napięcia nerwowe tłumią oddech. Zaś po­

godny i radosny nastrój sprzyja miarowemu, spokojnemu od­

dychaniu, a taki właśnie oddech sprzyja pogodnemu nastrojowi.

Wyróżnić możemy

dwa tory oddychania: tor piersiowy i tor

brzuszny, przeponowy. Tor piersiowy zwykle jest u kobiet, a tor

brzuszny przeponowy u mężczyzn. Obydwa tory mają swoje

fizjologiczne uzasadnienie i zastosowanie w praktykach od­

dechowych. W jodze np. praktykuje się oddychanie brzusz-

ne-przeponowe, zaś w rebirtingu oddychanie piersiowe. Istota

zagadnienia sprowadza się jednak do oddechu głębokiego, spo­

kojnego, a więc korzystnego, gdyż pozwalającego uzyskać pełną

osobniczą pojemność oddechową. Oddech głęboki charakteryzuje

się pełnym przebiegiem fazy wdechu i wydechu oraz małą pauzą

między poszczególnymi oddechami. W prawidłowym procesie od­

dychania faza wydechu trwa zwykle dwukrotnie dłużej niż faza

wdechu. Fakt ten dowodzi, iż pierwszeństwo ma wydech, aby

umożliwić pobranie w czasie wdechu zdrowego, wysoce utlenio­

nego powietrza, co jest tylko możliwe pod warunkiem pozbycia

się za pomocą wydechu zużytego, zawierającego dwutlenek wę­

gla, niezdrowego powietrza. Istotną zatem sprawą jest zastoso­

wanie prawidłowego oddychania. Należy prowadzić ćwiczenia od­

dechowe według zasady:

krótszy wdech, dłuższy, zrelaksowany wydech oraz utrzymy­

wanie małej przerwy między fazą wydechu a fazą wdechu.

1 1 6

10.20. Układ moczowo - płciowy składa się z nerek,

dróg odprowadzających, do których zalicza się: kielichy i mied-

niczki nerkowe, moczowody (prawy i lewy), pęcherz moczowy,

oraz cewka moczowa.

a)

Nerka ma kształt fasoli. Jej wymiary: 12 x 6 x 3 cm i jest

narządem parzystym, umiejscowionym pozatrzewnowo na tyl­

nej ścianie jamy brzusznej, po obydwu stronach kręgosłupa, mię­

dzy Th 12 a L 3. Na nerce wyróżniamy: powierzchnię przednią,

tylną, oraz brzeg przyśrodkowy i boczny, a także biegun górny

i dolny. Na brzegu przyśrodkowym znajduje się wgłębienie

zwane wnęką nerki. Wgłębienie to rozszerza się w głąb, prowa­

dząc do zatoki nerkowej. W zatoce nerkowej umiejscowiona

jest miedniczka nerkowa, złożona z kielichów nerkowych. Każdy

kielich obejmuje jedną brodawkę nerkową, na szczycie której

umiejscowione są otworki, przez które spływa mocz. Na

przekroju nerki umiejscowiona jest istota korowa, leżąca przy

brzegu, oraz istota rdzenna, leżąca przy wnęce. Istota rdzenna

złożona jest z piramid nerkowych, których szczyty skierowane są

do kielichów nerkowych. Zasadniczym składnikiem wydzielni-

czym nerki jest nefron, zawierający siateczkę naczyń krwiono­

śnych włosowatych, cewkę krętą pierwszego i drugiego rzędu,

oraz pozostałe naczynia odprowadzające. Nerki spełniają pod­

stawową funkcję w procesie wydalania z organizmu zbędnych

produktów przemiany materii. Nerki utrzymują także stałą

objętość i skład płynów wewnątrzustrojowych, wytwarzają

i wydzielają do krwioobiegu substancje hormonalne (poprzez

nadnercza), oraz uczestniczą w wielu przemianach biochemicz­

nych organizmu. Jednak zasadniczym zadaniem nerek jest pro­

dukcja i wydalanie moczu. Brak wydolności nerek i dróg moczo­

wych jest przyczyną wielu zaburzeń i wpływa na ogólną spraw­

ność ustroju. Drogi moczowe rozpoczynają się kielichami ner­

kowymi (których jest 12). Kielichy gromadzą się w jeden wspólny

szeroki narząd zwany miedniczka. Miedniczka przechodzi

w przewód zwany moczowodem (długość około 30 cm) prowa­

dzący do pęcherza moczowego.

b) Pęcherz

moczowy jest workiem jajkowatym (u mężczyzn

znajduje się między spojeniem łonowym a odbytnicą, zaś u ko­

biet między spojeniem łonowym a macicą i pochwą). W pęcherzu

moczowym mieści się 0,5 litra moczu, a przy ograniczonym jego

odpływie nawet do 4 litrów. U mężczyzn pęcherz moczowy od

1 1 7

dołu przylega do gruczołu krokowego (prostaty). Z tyłu przyle­

gają do pęcherza moczowego pęcherzyki nasienne i nasienio-

wody. U kobiet zaś, pęcherz moczowy od dołu sąsiaduje z po­

chwą, a od tyłu z szyjką macicy. Przednia część dna pęcherza

moczowego przechodzi w cewkę moczową. Fizjologicznie pę­

cherz nie wystaje ponad spojenie łonowe. U mężczyzn między

odbytnicą a spojeniem łonowym jest zagłębienie odbytniczo-

pęcherzowe. U kobiet zaś między pęcherzem moczowym, a ma­

cicą znajduje się zagłębienie pęcherzowo-maciczne. W dole pę­

cherza moczowego, w pobliżu odejścia cewki moczowej, umiej­

scowiony jest mięsień-zwieracz pęcherza moczowego.

c)

Cewka moczowa rozpoczyna się w pęcherzu ujściem we­

wnętrznym cewki moczowej, a kończy się zewnętrznym ujściem

cewki moczowej. U kobiet cewka moczowa przeznaczona jest

wyłącznie do odpływu moczu, u mężczyzn natomiast służy jako

droga dla moczu i nasienia. Cewka moczowa u kobiet ma dłu­

gość 3-4 cm i przylega do przedniej ściany pochwy. Natomiast

jej ujście zewnętrzne znajduje się poniżej łechtaczki. Zaś u męż­

czyzn cewka moczowa ma długość około 20 cm i złożona jest

z następujących części: sterczowej (przechodzącej przez gruczoł

krokowy/- ta posiada wzgórek nasienny, gdzie uchodzą drogi

nasienne i ujście gruczołu krokowego, błoniastej (przechodzącej

przez przeponę moczowo-płciową), oraz jamistej (otoczonej

przez ciało jamiste wchodzące w skład prącia).

d)

Narządy płciowe męskie.

- Jądro jest gruczołem parzystym, wytwarzającym plemniki

i znajduje się w worku mosznowym. Jądro złożone ze zrazi­

ków, pokryte jest błoną białawą w postaci torebki włóknistej.

W zrazikach jądra rozmieszczone są kanaliki tzw. cewki nasien­

ne, które wytwarzają plemniki. Górny biegun i tylny brzeg jądra

w kształcie hełmu, pokrywa najądrze. W najądrzu znajdują się

kanaliki odprowadzające plemniki z jądra. Kanaliki najądrza

przechodzą we wspólny jeden przewód długości około 40 cm,

zwany nasieniowodem. Z worka mosznowego nasieniowód prze­

chodzi przez kanał pachwinowy do jamy brzusznej, dochodząc

do pęcherza moczowego, gdzie tylko na dolnej ścianie łączy się

z przewodem pęcherzyka nasiennego, skąd jako przewód wytry­

skowy, wchodzi do części sterczowej cewki moczowej. Wraz

z nasieniowodem na odcinku jądra - jama brzuszna, przebie­

gają naczynia i nerwy tworzące razem tzw. powrózek nasienny.

1 1 8

- Prącie złożone jest z trzech ciał jamistych, pokrytych

żołędzia, otoczonych skórą nie pokrywającą jednak żołędzi.

Żołędź pokryta jest podwójnym fałdem skóry, zwanym naplet­

kiem. Skóra otaczająca prącie posiada bardzo wiotką tkankę pod­

skórną o dużej przesuwalności. W momencie wypełnienia się

krwią ciał jamistych pod wpływem stosownych bodźców, na­

stępuje wzwód prącia.

-

Stercz, czyli gruczoł krokowy (prostata), znajduje się pod

pęcherzem moczowym i wytwarza płyn będący zasadniczą

częścią ejakulatu. Płyn ten przyspiesza ruchliwość plemników.

-

Moszna jest workiem zbudowanym ze skóry, oraz tkan­

ki podskórnej zawierającej włókna mięsne gładkie. Worek

mosznowy przedzielony jest przegrodą na dwie nie łączące się

części. W worku mosznowym są jądra.

e)

Narządy płciowe żeńskie.

- Jajnik jest narządem parzystym o kształcie jajkowatym,

wytwarzającym komórki płciowe żeńskie i znajduje się w macicy.

Jajnik pokryty jest warstwą nabłonka tzw. płciowego, pod którym

leży warstwa włóknista, zwana błoną białawą. Miąższ jajnika

złożony jest z dwóch warstw: korowej i rdzeniowej. W warstwie

korowej znajdują się pęcherzyki jajonośne, w rdzeniowej na­

czynia krwionośne.

-

Jajowód jest narządem parzystym, długim około 15 cm

i spełniającym rolę drogi komórki jajowej do macicy. Wolny koniec

jajowodu znajduje się w jamie brzusznej, przy jajniku, zaś drugi

jego koniec dochodzi do jamy macicy. Ujście brzuszne jajowodu

jest postrzępione, co ułatwia dostanie się komórki jajowej z jaj­

nika do jajowodu. Zapłodnienie komórki jajowej następuje

w górnej części jajowodu, po czym jajo przechodzi w dół,

zagnieżdżając się w macicy.

-

Macica ma kształt gruszki, szerszą częścią zwrócona ku gó­

rze. Macica posiada bardzo mocno rozwiniętą tkankę mięśniową.

Ściana macicy złożona jest z trzech warstw: wewnętrznej, środ­

kowej i zewnętrznej. Otrzewna pokrywa macicę w formie po­

przecznego fałdu, przebiegającego w poprzek macicy. W środ­

ku fałdu leży macica wraz z jej przydatkami tj. jajowodami i jajni­

kami. Część górna macicy określana jest mianem dno, część

środkowa to trzon, a część dolna to szyjka macicy. Szyjka ma­

cicy kończy się w pochwie, tak zwanym ujściem pochwowym

1 1 9

macicy. W trzonie macicy znajduje się jama macicy. Szyjka

macicy jest w swej dolnej części objęta przez pochwę.

-

Pochwa. Ścinany pochwy są bardzo rozciągliwe. Wejście

do pochwy od strony zewnętrznej w stanie dziewiczym jest za­

mknięte fałdem zwanym błoną dziewiczą. Długość pochwy jest

niezależna od wzrostu kobiety. Wejście do pochwy ograniczone

jest wargami większymi sromu, pod którymi znajdują się wargi

mniejsze sromu. Wargi większe są pokryte skórą owłosioną, zaś

wargi mniejsze nie są owłosione. Między wargami sromu jest

szpara sromu.

-

Łechtaczka zbudowana jest z ciał jamistych i objęta przez

górną część warg sromowych mniejszych. Jest tworem wałowa-

tym o długości około 3 cm zwisającym ku dołowi.

10.21. Narząd wzroku składa się z gałek ocznych i narzą­

dów dodatkowych (mięśnie oka powieki z rzęsami, brwi, narząd

łzowy, naczynia i nerwy). Gałka oczna złożona jest z trzech

błon: zewnętrznej (twardówka, rogówka), środkowej (naczyniówka,

ciałko rzęskowe, tęczówka), oraz wewnętrznej (siatkówka). Naj­

ważniejszą częścią oka jest siatkówka, którą określa się jako

wysuniętą część Ośrodkowego Układu Nerwowego, z którym

połączona jest poprzez nerw wzrokowy.

a) Warstwa zewnętrzna spełnia rolę ochronną gałki ocznej,

a większa jej część tzw. twardówka jest biała i nieprzezroczysta.

Część przednia powłoki ochronnej, czyli warstwy zewnętrznej, jest

przezroczysta i nazywa się rogówką. Rogówka nie tylko ochrania

oko, ale także bierze udział w załamywaniu promieni świetlnych.

b) Warstwa środkowa odgrywa zasadniczą funkcję odżywczą.

Tylna cześć tej warstwy nazywana jest naczyniówką. Bardziej ku

przodowi leży tzw. ciałko rzęskowe, a najbardziej wysunięta do

przodu jest tzw. tęczówka. W środku tęczówki jest okrągły

otwór o średnicy 2,5-4,5 mm, zwany źrenicą. W tęczówce znaj­

dują się włókna mięsne, mające zdolność kurczenia się, dzięki

czemu źrenica może się zwiększać lub zmniejszać. Tęczówka

poza rolą odżywczą pełni także funkcję przesłony zwiększają­

cej lub zmniejszającej ilość światła przenikającego do środka

oka. Cała błona naczyniowa jest od strony wewnętrznej oto­

czona błoną nerwową.

c) Warstwa wewnętrzna. Tylną część błony nerwowej nazywa­

my siatkówką. Tylko tylna część siatkówki reaguje na światło,

1 2 0

czyli jest najważniejszą częścią oka. Siatkówka zbudowana jest

z wystających tzw. pręcików i czopków, odbierających wrażenia

wzrokowe. W rejonie bieguna tylnego oka, znajduje się na po­

wierzchni siatkówki tzw. plamka żółta, złożona wyłącznie z czop­

ków. Ostrość widzenia jest największa w plamce żółtej. Na

siatkówce powstają obrazy świata zewnętrznego, które siatkówka

przetwarza na wrażenia wzrokowe i przenosi je drogami nerwo­

wymi do odpowiednich ośrodków w mózgu, w których następuje

ich uświadomienie. Soczewka jest przezroczystym, silnie za­

łamującym światło tworem dwuwypukłym. Soczewka znajduje

się poza źrenicą i przymocowana jest wiązadełkami do ciałka

rzęskowego. Wnętrze oka poza soczewką wypełnione jest ciał­

kiem szklistym. Jest to bezbarwna, przezroczysta, galareto­

wata masa. Gałka oczna przymocowana jest wiązadełkami do

oczodołu.

d) narządy dodatkowe.

Narząd łzowy złożony jest z gruczołu łzowego, umiejscowione­

go w górno-zewnętrznej części oczodołu, oraz z dróg łzo-

wych odprowadzających, zaczynających się otworami łzo-

wymi, znajdujących się w wewnętrznym kąciku oka i prowa­

dzących do przewodzików łzowych, uchodzących do worka łzo­

wego. Worek ten przechodzi ku dołowi w przewód nosowo-łzowy,

zakończony w jamie nosowej.

10.22. Narząd słuchu jest narządem parzystym, odbierają­

cym wrażenia dźwiękowe. Małżowina uszna jest fałdem skór­

nym, ukrywającym chrząstkę. Ucho dzielimy na trzy części: tj.

ucho zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne.

a)

Ucho zewnętrzne złożone jest z małżowiny usznej, prze­

wodu słuchowego zewnętrznego (zbudowanego w swej części

bocznej z chrząstki, zaś w swej części przyśrodkowej z kości).

Przewód słuchowy zewnętrzny zakończony jest błoną bębenkową,

zbudowaną z tkanki łącznej, pokrytej tkanką nabłonkową.

b)

Ucho środkowe złożone jest z jamy bębenkowej, leżącej

poza błoną bębenkową, jamy sutkowej znajdującej się z tyłu,

mającej kontakt z całym systemem mniejszych jamek, znajdują­

cych się w wyrostku sutkowym z trąbki Eustachiusza, będącej ka­

nałem od jamy bębenkowej ku przodowi, łączącym jamę bę­

benkową z jamą nosowo-gardłową. W jamie bębenkowej umiej­

scowione są 3 kosteczki słuchowe: tj. młoteczek, kowadełko, oraz

1 2 1

strzemiączko. Kostki te znajdują się pomiędzy błoną bębenkową,

a przyśrodkową ścianą jamy bębenkowej.

c)

Ucho wewnętrzne umiejscowione jest w piramidzie

kości skroniowej, poza przyśrodkową ścianą jamy bębenkowej,

zwanej inaczej błędnikiem, złożonej z części przyśrodkowej,

zwanej przedsionkiem, z części tylnej składającej się z 3 ka­

nałów półkolistych, oraz z części przedniej, zwanej ślimakiem.

Należy wyróżnić błędnik kostny i znajdujący się w nim błęd­

nik błoniasty, będący właściwym organem przetwarzającym

bodźce słuchowe, a jednocześnie organem równowagi. Błędnik

błoniasty wypełnia płyn, zwany endolimfą. Między błędnikiem

kostynym a błoniastym rozmieszczony jest taki sam płyn, zwa­

ny w tym przypadku perylimfą. Trzecia kosteczka słuchowa -

strzemiączko, zamyka "okienko", prowadzące do przedsionka

błędnika. Tą drogą drgania błony bębenkowej, poprzez kosteczki

słuchowe przenoszone są na ucho wewnętrzne. Przednia część

błędnika, zwana ślimakiem, jest kanałem spiralnym, w którym

umiejscowiony jest właściwy narząd słuchu. Kanały półkoliste są

trzema kanałami, w których rozmieszczony jest narząd równo­

wagi ciała. Do przedsionka i kanałów półkolistych prowadzi

nerw przedsionkowy, zaś do ślimaka, nerw ślimakowy.

10.23. Zjawisko bólu w organizmie.

Wszystkie tkanki i narządy ustroju posiadają w sobie mecha­

nizm ostrzegający o nieprawidłowościach funkcjonowania organi­

zmu, lub jakiegoś organu. Sygnałem tym jest zawsze ból. Ból

występuje jako: powierzchniowy, głęboki i trzewny, a także jako

ostry i przewlekły. Zakończenia czuciowe bólu znajdują się

w całym ustroju. Częstą przyczyną występowania bólu jest stan

zapalny. Stan zapalny objawia się często poprzez miejscowe

podwyższenie temperatury ciała, a nawet podwyższoną cie­

płotę całego organizmu. Różne schorzenia przejawiają się w róż­

nym charakterze bólu. Może to być np. ból kłujący, gniotący, dła­

wiący, powolnie narastający, lub gwałtowny. Zawsze jednak ból

jest sygnałem nieprawidłowej pracy jakiegoś narządu, czy ca­

łego układu, przejawiający się w formie ostrej, lub przewlekłej.

Ból jest przeto cennym źródłem informacji o pracy całego ustroju.

A zatem znajomość bólu i jego lokalizacja jest cenną po­

mocą diagnostyczną, gdyż jak już wspomniano, ból jest zawsze

sygnałem jakiegoś schorzenia. Może to być wynikiem dozna-

1 2 2

nych urazów, stanem zapalnym, niewydolnością wieńcową serca,

zawałem, kurczem mięśni, nowotworem itp. Zawsze i w każdym

przypadku istotne jest postępowanie przyczynowe, a nie objawo­

we, czyli najtrwalszy efekt osiąga się wówczas, gdy usunięta zo­

staje przyczyna bólu. Jedynie bardzo silne bodźce bólowe wy­

wołują pocenie się, nudności, rozszerzenie źrenic, zwolnienie

tętna i spadek ciśnienia tętniczego krwi. Ból ustępuje samoistnie

gdy:

- nastąpi usunięcie bodźca drażniącego zakończenia czuciowe

bólu (np. usunięcie skurczu narządu zbudowanego z mięśni gład­

kich/;

- nastąpi przerwanie przekazywania impulsu bólowego na

drodze między zakończeniami nerwowymi a Ośrodkowym Ukła­

dem Nerwowym (OUN/;

- wystąpi wybiórcza depresja receptorów w mózgu;

- nastąpi utrata świadomości.

Typowo objawowym środkiem przeciwbólowym jest morfina

i jej pochodne. Jednak znaczącą i coraz większą rolę w walce

z bólem odgrywają metody psychotroniczne wchodzące w za­

kres medycyny naturalnej, do których bezwzględnie zaliczyć

należy terapię energią Reiki, akupresurę, masaż leczniczy, czy

relaksacyjny.

10.24. Skóra nie tylko osłania nasze ciało, ale pełni także

funkcję oddechową, gdyż wchłania tlen i wydala dwutlenek węgla,

co stanowi siódmą część oddychania całego ciała.

Pot wydalany przez skórę spełnia także istotną funkcję

w zakresie wydalania i regulacji temperatury ciała. W skórze

znajdują się również zakończenia dużej liczby nerwów i kilkaset

punktów do akupunktury i akupresury. Jest to wspaniały organ

czucia i reagowania na różnorakie bodźce. W zależności od stanu

psychicznego, zmienia się jej potencjał elektryczny. Skóra jest nie

tylko pancerzem dla całego ciała, ale nade wszystko łączni­

kiem między wnętrzem ciała, a zewnętrznym środowiskiem

człowieka. Dlatego też trzeba troszczyć się o jej higienę i osła­

niać ją w sposób racjonalny, zapewniający dostęp powietrza

i wentylację ustroju.

1 2 3

10.25. Postrzeganie świata zewnętrznego.

Postrzeganie świata zewnętrznego przez człowieka odbywa się

przez zmysł dotyku, smaku, węchu, słuchu i wzroku. Zdolność ta

jest dosyć ograniczona, gdyż np. zmysł węchu rozpoznaje tylko

siedem podstawowych zapachów, a zmysł słuchu odbiera zakres

dźwięków w paśmie od 16 do 20000 Hz, zaś nasze oko po­

strzega światło jedynie od 4000 do 7000 angstremów. Często­

tliwości radiowe, promieniowanie X, podczerwieni, ultrafioletu,

oraz promieni kosmicznych, są poza zasięgiem naszych nie­

uzbrojonych zmysłów. Jedynym sposobem poszerzenia percepcji

otaczającego nas świata, jest zharmonizowanie wszystkich funkcji

fizycznych, psychicznych i umysłowych, czyli stworzenie ładu

i spokoju w naszym wnętrzu. Ciało powiązane z innymi planami

Wszechświata, wchodzi z nim w rezonans, gdyż makrokosmos

Wszechświata odpowiada mikrokosmosowi komórek i atomów

ciała ludzkiego. Wyprostowana postawa jest wyrazem naszego

związku z ziemią i niebem. Ciało biologiczne jest nośnikiem świa­

domości, której Źródło znajduje się poza naszą ograniczoną

czasoprzestrzenią. Ciało fizyczne jest także nośnikiem dla

wielu innych ciał, istniejących na różnych planach energii. Należy

postrzegać człowieka jako istotę pozostającą w harmonii z ca­

łym Wszechświatem. Poprzez ciało eteryczne wchodzimy

w kontakt z planami bardziej wysublimowanej energii, czyli sto­

sując energetyczne metody terapii jak np. akupresura, Reiki, czy

masaż podnosimy poziom wibracyjny ciała, usuwając istniejące

blokady energetyczne, co prowadzi do przywrócenia dobrego

stanu zdrowia. 80% chorób jest bowiem natury psychoso­

matycznej. Stres i złe odżywianie mają w tym bilansie istotne

znaczenie. Ciało odżywiane skondensowanymi i wysoko prze­

tworzonymi produktami będzie mniej zdolne do odbioru ener­

getycznych emisji ponadzmysłowych, gdyż pożywienie jest

mniej lub bardziej w rezonansie z różnymi wibracjami i stanowi

pewną jakość eteryczną. Poprzez właściwą dietę dostrajamy się

do energii świata zewnętrznego całej przyrody i otwieramy się na

ważny aspekt międzywymiarowych poziomów Wszechświata.

10.26 Przedstawiona powyżej z wielkim uproszczeniem

anatomia i fizjologia człowieka ułatwi, jak sądzę, prowadzenie

terapii Reiki, akupresury, czy masażu leczniczego i relaksacyj­

nego. Z uwagi na to, iż materiał ten nie jest zilustrowany, odsy-

łam wszystkich do małego atlasu anatomicznego prof. Ry­

szarda Aleksandrowicza lub innych popularnych atlasów ana­

tomii i fizjologii człowieka. Osoby zainteresowane szerszym po­

znaniem zaprezentowanej w tym rozdziale tematyki, mogą sko­

rzystać z podanych pozycji bibliograficznych, dotyczących

anatomii i fizjologii człowieka.

Materiał zawarty w części pierwszej zawiera podstawową

wiedzę terapeutyczną, potrzebną do prowadzenia terapii i auto-

terapii bezpośredniej. Warunkiem koniecznym i niezbędnym do

przesyłania tej energii jest wszakże uczestnictwo w semina­

rium Reiki I stopnia, gdzie podczas misterium inicjacji otrzy­

mujemy moc udzielania terapii, a także uczymy się, jak

praktycznie przeprowadzać zabiegi.

1 2 6

Rozdział 11

Inicjacje Reiki II stopnia

Jeśli inicjacje pierwszego stopnia otwierały cztery górne

czakry, tj. czakrę serca, gardło, trzecie oko, oraz czakrę cie­

mieniową, podwyższając częstotliwość drgań ciała fizycznego,

także przygotowywały nas do autoterapii i terapii bezpośredniej,

dzięki czemu możemy przyjmować więcej Siły Życiowej, gdyż

uzyskaliśmy moc przekazywania tej energii sobie i innym, to

poprzez inicjację drugiego stopnia podwyższamy czterokrotnie

częstotliwość tej energii w naszym ciele. Inicjacje drugiego

stopnia wprowadzają nas w sferę myśli i ducha, a więc na po­

ziom ciał subtelnych. Poprzez wspomniane misterium wcho­

dzimy w rezonans z Polem Unitarnym Centrum Wszechświata,

stając się transmiterami Uniwersalnej Energii Życia na odległość,

w całym continuum czasoprzestrzennym. Nasza istota stymulo­

wana jest odtąd nieprzerwanie energią Miłości, dającą Wyższą

Świadomość jedności ze Źródłem. Oprócz czterokrotnego wzmoc­

nienia przepływu Energii Życia w naszym organizmie, otrzymuje­

my trzy klucze mocy, tj. symbole i mantry z nimi związane, przy

pomocy których możemy równoważyć ciało fizyczne i mentalne,

oraz wzmacniać strumień energii płynący z obydwu dłoni. Możemy

także przekraczać barierę czasu i przestrzeni, co wydaje się

wręcz irracjonalne, ale doświadczamy tego po II stopniu wta­

jemniczenia. Inicjacje II stopnia to również oczyszczenie i odblo­

kowanie naszego ciała na poziomie energetycznym. W II

stopniu Reiki doświadczamy łączności i jedności z Uniwersum,

wchodzimy w inną, wyższą świadomość, stajemy się panami

naszych myśli, mowy i czynów. Jeśli I stopień Reiki sprowadza się

nade wszystko do nakładania rąk na siebie, czy inne osoby

i wyrażenie życzenia, by ta Uniwersalna Energia płynęła przez

nasze dłonie, o tyle inicjacje II stopnia włączają do tej czynności

także nasze ego i myśli. W II stopniu przyswajamy sobie nie tylko

umiejętność przekazywania Energii Życia na odległość, ale tak­

że uczymy się technik wyczuwania i usuwania blokad energe­

tycznych. Poznane zaś w tym stopniu symbole i mantry, zostają

zaktywizowane i zintegrowane z nami w procesie inicjacji, dzięki

czemu możemy je odtąd stosować przy terapii na odległość. Jeśli

w I stopniu transformowane było ciało fizyczne, to przekazy siły

Reiki II stopnia wprowadzają ciało eteryczne do nowych, wyż-

1 2 7

szych wibracji. Przekazy te wyostrzają także intuicję i wrażli­

wość na odbiór wewnętrzny, gdyż stymulują czakrę czoła, pod­

nosząc jej wibracje. Są także rozbudzone i aktywizowane nowe

centra energetyczne, tj. czakry poboczne na obydwu dłoniach.

Teraz dzięki poznanym symbolom i dłoniom otwartym na

zwielokrotnioną siłę Reiki, możemy skutecznie przekazywać tę

Moc sobie i innym. Często uczestnicy seminariów II stopnia

odczuwają zaraz po inicjacji a w szczególności w okresie

następującym po nich, zwanym oczyszczeniem i uszlachet­

nieniem, wzmożony napływ energii witalnej w czakrze bazowej

(podstawy), oraz czakrze krzyżowej (sakralnej). Przyczyną owe­

go zjawiska jest rozbudzenie i uaktywnienie się kundalini, po­

przez centrum prokreacji i seksualności. W II stopniu Reiki

ciało eteryczne wchodzi w rezonans z wyższą wibracją Pola

Unitarnego. Otwierane i aktywowane są także trzy niższe cza­

kry, tj. czakra bazowa, krzyżowa i splotu słonecznego, oraz czakry

poboczne obydwu dłoni.

Jeśli po I stopniu energia zaczęła płynąć przez nasze dłonie, po

li stopniu skupia się w środku dłoni, jak gdyby w wiązkę światła

lasera. Zwiększa się przez to skuteczność prowadzonych nawet

w skróconym czasie terapii. Podobnie jak po inicjacjach I stopnia

tak po i tym stopniu obowiązuje 21 dniowy okres wewnętrznego

oczyszczenia i uszlachetnienia, w którym mogą wystąpić

identyczne objawy, jak w stopniu poprzednim. II stopień Reiki

przyspiesza proces zmian naszej świadomości, w kierunku

uwalniania się od takich uczuć jak: złość, strach, poczucie winy,

nienawiść itp. Po tych oczyszczających procesach potrafimy ła­

twiej uświadomić sobie ukryte w nas negatywne energie

i przesuwać je z podświadomości na poziom świadomy, oraz

uwalniać się od nich raz na zawsze, co niesie ze sobą wielki

ładunek spokoju wewnętrznego i poczucia jedności z Uniwer­

sum. Jest to rodzaj delikatnej terapii, która rozbija wiele ba­

rier otaczających nas dotychczas, tak w sferze emocjonalnej

i duchowej, jak i na poziomie fizycznym. Usuwając te wewnętrz­

ne bloki przywracamy z dnia na dzień swobodny przepływ Prae-

nergii Życia, dzięki czemu inicjujemy naturalny proces zdrowie­

nia. II stopień Reiki oprócz wzmocnienia strumienia energii pły­

nącej przez ciało fizyczne i otaczające go ciała subtelne, a także

otrzymania kluczy mocy do przesyłania tej energii na odległość,

czy usuwania blokad energetycznych, stwarza warunki do

1 28

oczyszczenia i harmonizowania osób, pomieszczeń i przedmio­

tów, do energetyzowania potraw, napojów, jak również do wyja­

śniania przyszłych sytuacji, zdarzeń i do wzmacniania kontak­

tów z fizyczną rzeczywistością, czyli tzw. uziemienia osób. Sto­

pień ten daje ponadto możliwość neutralizacji żył i cieków wod­

nych. II stopień rozwija w nas umiejętność nawiązywania bezpo­

średniego kontaktu z naszą podświadomością, czyli z tak

zwanym "wewnętrznym dzieckiem", naszym "niższym Ja"

i z nadświadomością, czyli z tzw. "Wyższą Jaźnią", tj. z na­

szym "Duchem Opiekuńczym". II stopień inicjacji pozwala

także oddziaływać na stan urządzeń technicznych, co wydaje się

wręcz nieprawdopodobne, ale przypadków takich doświadcza­

my po II stopniu. Dzięki temu, iż techniki Reiki II stopnia wielo­

krotnie wzmacniają przepływ Uniwersalnej Energii, terapię może­

my skrócić nawet do pół godziny, osiągając takie same efekty

jak przy pełnej terapii po I stopniu. Przy pomocy narzędzi II

stopnia oddziałujemy na poziomie umysłowo-duchowym, co

oznacza , iż wnikamy do podświadomości i do planu nadświa-

domego, w całym continuum czasoprzestrzennym. Tym samym

możemy pozytywnie oddziaływać na obciążenia karmiczne, lęki,

nałogi, czy wszelkie zakłócenia w sferze umysłu i ducha.

Można także zasilać pozytywnymi wzorcami wibracji różne

przedmioty, a szczególnie kamienie szlachetne i półszlachet­

ne, oraz oczyszczać z negatywnych energii pomieszczenia,

w szczególności takie, gdzie występują promieniowania technicz­

ne i cieków wodnych.

Dysponując możliwościami Reiki II stopnia, możemy prze­

syłać energię jednocześnie kilku osobom, w tym samym

czasie, niezależnie od ich miejsca pobytu, odległości, czy

strefy czasowej. Można także przesyłać tę energię do sytuacji

z przeszłości, które zaciążyły na naszym życiu, rozwijając w nas

różnorakie kompleksy i blokady energetyczne. Reiki II stopnia

obejmuje cztery inicjacje na następujące czakramy:

czakram ciemienia, obydwu dłoni, kręgosłupa, oraz serca.

Inicjacje mogą być wykonywane w dwóch wersjach.

Pierwsza wersja - pierwszy etap: czakram ciemienia i oby­

dwu dłoni; drugi etap - czakramy na kręgosłupie tj. czakram

podstawy, krzyżowy i splotu słonecznego, oraz czakram serca.

1 29

Można też wykonać wszystkie inicjacje łącznie, tj. w kolejności

na czakramy: ciemienia, obydwu dłoni, kręgosłupa (czakramy:

podstawy, krzyżowy, splotu słonecznego), oraz czakram serca.

W zależności od ilości uczestników seminarium, czy przyję­

tych rozwiązań, stosowane są różne wersje. Ja osobiście

przy inicjacjach indywidualnych stosuję zawsze wersję drugą. Jest

ona preferowana w małych grupach seminaryjnych.

1 3 O

Rozdział 12

Symbole i mantry II stopnia Reiki

Symbole Reiki są znakami mocy, wywodzącymi się

z uniwersalnego prawa przesyłania energii na poziomie ducho­

wym. Są zatem kluczami do uwięzionego w ciele ducha. Każdy

z ludzi jest bowiem niczym innym, jak świetlistą istotą, która

schodzi na ziemię w ograniczonym pancerzu fizycznego ciała, by

doświadczać swojej świadomości, czyli zbierać doświadczenia

w gęstej formie energii w kolejnych inkamacjach, aż do uwol­

nienia się z zależności karmicznych, łącząc się z Jednością,

zachowując jednak indywidualną pamięć swojej istoty, ale jed­

nocześnie zdobywając świadomość i moc Źródła, z którego

wywodzi swoją egzystencję. Po nawiązaniu z nim kontaktu

mentalnego czas i przestrzeń przestają istnieć, gdyż faktycznie

istnieje tylko wieczna teraźniejszość. Energia może być wów­

czas przesyłana w dowolne miejsce i w dowolnym czasie.

"Przeszłość", "Teraźniejszość", i "Przyszłość", dzieją się w tym

samym kontinuum czasoprzestrzennym. II stopień Reiki złożony

jest z zestawu trzech znaków, oraz z trzech mantr, powiązanych

z nimi.

Znak nr 1 jest to tybetański symbol z domieszką elementów

hinduskich, wziętych z sanskrytu. Okrągły kształt reprezentuje

muszlę, jako symboliczne nazwanie niebios, zaś początek znaku

to dziesiąta spółgłoska w alfabecie tybetańskim. Znak ten kieruje

mocą i skupia ją. Jest złożony z dwóch identycznych symboli, ale

wykonanych (kreślonych), odwrotnie. Pełni on rolę ener-

getyzującą, sprawdzającą i koncentrującą energię pozostałych

symboli. Stosujemy go przed innymi symbolami i po wykonaniu

tych symboli. Jest to jedyny symbol, który możemy używać bez

zgody zainteresowanych terapią. Symbol lewy (jako część tego

znaku), kreślony jest zgodnie z ruchem wskazówek zegara, zwią­

zany jest z niebem i skupia energię w jednym miejscu. Nato­

miast symbol kreślony przeciwnie do ruchu wskazówek zegara,

związany jest z ziemią i usuwa blokady oraz negatywne energie

z naszego ustroju, tak w sferze fizycznej, jak i emocjonalno-

duchowej. Znak nr 1 obok wzmocnienia przepływu energii,

oczyszcza, ochrania i energetyzuje środki spożywcze, neutrali­

zuje chemikalia w wodzie, energetyzuje i oczyszcza ze złych

energii listy, ubrania, oraz pieczętuje działanie pozostałych sym-

1 3 1

boli. Znak ten jest jak gdyby prośbą kierowaną do Absolutu, czyli

Najwyższej Świadomości o wzmocnienie przepływu Uniwersalnej

Energii Życia.

Znak nr 2 jest symbolem ściśle japońskim i służy do rów­

noważenia i ustawiania czterech górnych czakr, tj. do ich akty­

wacji i wyrównywania wibracyjnego. Otwarcie czakry serca,

gardła, czoła i ciemienia w pierwszej kolejności udrażnia te

cztery centra energetyczne na swobodny przepływ Siły Reiki

i zapewnia równowagę psychofizyczną całego ustroju. Niesie

zatem równowagę umysłową, duchową i emocjonalną. Symbol

ten działa na podświadomość, co ma zasadnicze znaczenie przy

uwalnianiu się z negatywnych energii, tkwiących w podświado­

mości. Znak nr 2 harmonizuje nas zatem w płaszczyźnie fizycz-

no-mentalnej, poprzez usuwanie bloków energetycznych. Sto­

sowany jest też do energetycznego oczyszczania pomieszczeń

i sytuacji. Symbol nr 2 złożony jest z czterech linii i przypomina

swym wyglądem głowę egipskiego Sfinksa, lub posągi na Wy­

spie Wielkanocnej. Jego mantrę tłumaczyć należy jako:

"przełamanie blokad, aby stworzyć harmonię", i jest to faktycznie

istota tego znaku. Przez blokady rozumiemy bowiem nie tylko

zatory energetyczne w naszym ciele fizycznym i mentalnym,

ale także napięcia w stosunkach interpersonalnych, które wno­

szą dysharmonię w życie prywatne i zawodowe. Stosując ten

znak przywracamy nie tylko harmonię wewnętrzną, ale także

porządkujemy określone sytuacje we wszystkich sferach ak­

tywności. Znakiem tym przywracamy także harmonię energe­

tyczną pomieszczeń. W tłumaczeniu dosłownym wyraża on:

"stan embrionalny, rzeczy będące w ukryciu, czy wreszcie źró­

dło manifestacji materii, a także powrót do równowagi". Sym­

bol ten umożliwia więc nawiązanie kontaktu z podświadomo­

ścią, wprowadza drgania harmonii i zdrowia, uspokaja świado­

mość, poprzez wyciąganie wspomnień z podświadomości,

sprzyja harmonizacji poziomu mentalnego, oraz usuwa blokady

różnorakiej natury. Wyraża on stan jedności z Uniwersum, czyli

z Najwyższą Świadomością, Doskonałym Pierwotnym Bytem.

Znak nr 3 jest symbolem chińskim i służy do przekazywania

energii Reiki w każdym wymiarze, niezależnie od odległości

i miejsca osób oczekujących od nas pomocy, czyli przełamuje

on barierę czasu i przestrzeni. Znakiem tym wchodzimy w uniwer­

salną czasoprzestrzeń, czyli w Pole Unitarne Centrum Wszech-

1 3 2

świata. Poprzez ten znak wkraczamy na poziom Uniwersalnej

Świadomości. Jest to symbol jedności ze wszystkim, symbol jed­

ności w wielości zjawisk. Mantrę tego znaku objaśnić należy ja­

ko: "skierowanie energii w dół, siłą ducha, aby pozwolić jej

płynąć poza przestrzenią i czasem". Oznacza to, iż znakiem tym

uruchamiamy potencjał Świadomości, by osiągnąć zamierzo­

ny cel, oraz przełamujemy nim barierę przestrzeni i czasu, tj.

wkraczamy na poziom kontinuum czasoprzestrzeni Wiecznego

Bytu. Tłumacząc ten znak dosłownie możemy w nim wyróżnić:

"początek wszystkiego, ilość, marsz według właściwego kursu,

wytyczony cel, czy wreszcie spokój i harmonię na wszystkich

poziomach istnienia". Zadaniem tego symbolu jest zatem na­

wiązanie kontaktu mentalnego z Uniwersum, czyli Absolutną

Świadomością, poza barierą czasu i przestrzeni, wprowadzenie

jedności między początkiem a końcem wszystkiego, oraz zbu­

dowanie pomostu między Uniwersum a całą egzystencją, czyli

kreacją (manifestacją). Stosujemy go zatem, by leczyć na odle­

głość.

Symbole i mantry II stopnia Reiki są energetycznymi narzę­

dziami, poszerzającymi wielokrotnie i wielowymiarowo nasze

możliwości oddziaływania na siebie, czy na inne osoby i sytu­

acje. Są to klucze mocy do pracy na poziomie energetycznym,

którymi należy posługiwać się zawsze w sposób odpowiedzialny

i tylko za zgodą osób zainteresowanych terapią.

Ze względu na powszechną dostępność tego opracowania,

wygląd graficzny symboli II stopnia Reiki i brzmienie mantr

z nimi związanych poznajemy dopiero na seminarium II stopnia

Reiki.

1 3 3

Rozdział 13

Techniki terapii mentalnej Reiki
drugiego stopnia

W terapii mentalnej stosuje się symbole, kreśląc ich kształt

dłonią, gałkami oczu, lub głową, wizualizując te ruchy przed

trzecim okiem i wyobrażając je sobie w fiolecie. Barwa fiole­

towa oznacza, iż wszystkie czynności dzieją się równo­

cześnie. Użycie znaków powoduje pobudzenie elementarnych sił

Wszechświata, a stopień tego pobudzenia zależy od precyzji na­

kreślonego znaku. Stąd jedni terapeuci mają świetne wyniki,

a inni zaledwie mierne. Każdy znak wykonujemy raz, a mantrę

z nim związaną powtarzamy trzy razy, kończąc tę czynność in­

wokacją o treści: "zgodnie z prawami Uniwersum, Doskona­

łego Bytu, Absolutu, Najwyższej Świadomości, Siły Wyższej,

Logos i wszystkich zainteresowanych", lub: "zgodnie z Wolą

Bożą i wszystkich zainteresowanych". Przekaz energii na odle­

głość trwa zawsze 15 minut. Najlepsze wyniki osiągamy ustalając

z odbiorcą dokładny czas terapii. Istotną sprawą podczas

przekazu mentalnego jest pełne wewnętrzne rozluźnienie i kon­

centracja na odczuciach ciała, zarówno przez terapeutę, jak

i odbiorcę energii, oraz ich wiara i zaufanie do stosowanej

terapii. Przekaz mentalny rozpoczynamy zawsze od nakreśle­

nia symbolu pierwszego, oraz wypowiedzenia trzykrotnie mantry

związanej z tym znakiem. Jeśli przesyłając energię mamy wraże­

nie osłabienia intensywności jej przekazu, wykonujemy ponownie

znak pierwszy i powtarzamy jego mantrę.

Przebieg terapii men­

talnej na odległość odbywa się w następujący sposób:

a) koncentrujemy się na swoim sercu i prosimy Nieskoń­

czony Umysł, Uniwersalną Moc, Siłę Wyższą, Absolut, Doskona­

łego Ducha, Logos tj. Boga o to, byśmy mogli stać się godnym

i czystym kanałem przepływu energii Reiki;

b) wyobrażamy sobie osobę, której pragniemy przesłać Reiki;

c) kreślimy mentalnie na trzecim oku pacjenta symbol pierwszy

i trzeci, wypowiadając trzykrotnie (po wykonaniu każdego znaku),

mantry związane z tymi znakami.

d) wypowiadamy trzykrotnie głośno lub w myśli imię i nazwi­

sko pacjenta, oraz jego adres,) gdy go znamy/;

1 34

e) prosimy Wyższe Ja, czyli Ducha Opiekuńczego osoby

mającej otrzymać Reiki o zgodę na terapię (jeśli takiej zgody

nie uzgodniono wcześniej/;

f) pieczętujemy działanie symbolu trzeciego, za pośrednic­

twem klucza pierwszego i mantry związanej z tym znakiem,

wypowiedzianej trzykrotnie, kończąc tę czynność inwokacją

wyrażoną jeden raz;

g) wysyłamy energię Reiki przez 15 minut, po czym dzięku­

jemy Sile Wyższej, iż mogliśmy być czystym kanałem Reiki, wie­

rząc z ufnością w powodzenie terapii;

h) przerywamy emisję energii, łącząc dłonie w pętle

i oczyszczając je ze zbędnych energii przez potarcie o siebie lub

obmycie pod bieżącą i zimną wodą i dziękujemy w myślach

pacjentowi.

Pamiętać należy, iż podobnie jak w terapii bezpośredniej, także

w zabiegach mentalnych obowiązuje zasada, zgodnie z którą

nie możemy nikomu narzucać oferty przekazywania energii.

Zawsze wysyłamy Reiki jedynie tym osobom, które o taką

terapię poproszą. Jeśli jednak chory nie miał możliwości zwrócić

się do nas o zabieg mentalny, ani nie mogliśmy w tej sprawie po­

rozumieć się z jego najbliższymi, prosimy wówczas mentalnie tę

osobę o pozwolenie na wykonanie zabiegu. Po nawiązaniu

kontaktu mentalnego za pośrednictwem symbolu trzeciego, py­

tamy pacjenta (w myślach), czy zgadza się na przekazanie

mu energii. Faktycznie pytamy jego Wyższe Ja, dlatego też

odpowiedź uzyskujemy poprzez nasz głos wewnętrzny. Musimy w

tym przypadku polegać na naszych odczuciach. Jeśli nasz głos

wewnętrzny powie "nie" i brak jest przepływu energii do pacjenta,

oznaczać to może jego negatywny stosunek do terapii. Wtedy

prosimy Siłę Wyższą by nieprzyjęta energia została skiero­

wana do kosmicznego banku i użyta we właściwy sposób.

Jeśli pragniemy wysyłać energię Reiki osobie nie znanej nam

z nazwiska, ale mamy jej postać przed oczami, wystarczy posłu­

żyć się tym obrazem. Możemy także wykorzystać zdjęcie tej oso­

by, lub jej adres, kładąc swoją rękę na zdjęciu lub na kartce z ad­

resem (w momencie kreślenia znaku trzeciego). W zabiegu

mentalnym możemy w sposób dowolny docierać do każdego miej­

sca pacjenta i do każdego jego organu. Granicą w tym przy­

padku jest wyłącznie nasza wyobraźnia. Zabieg mentalny może­

my także przeprowadzić na sobie w miejscach trudno dostęp-

1 35

nych lub nie do wykonania przy autoterapii bezpośredniej. W tym

celu łączymy się mentalnie ze swoim Wyższym Ja za pośred­

nictwem znaku trzeciego i wykonujemy zabieg, także 15 minut.

W przypadku, gdy mamy przesyłać energię Reiki o określo­

nej godzinie, a nie możemy tego uczynić z powodu innych obo­

wiązków, kreślimy symbol trzeci, przekraczając nim nie tylko

barierę przestrzeni, ale także czasu. Wtedy po nawiązaniu

kontaktu z Siłą Wyższą prosimy ją, by Reiki dotarła do odbierają­

cego np. o kilka godzin później tj. w umówionym terminie. Meto­

da ta jest również skuteczna przy terapii mentalnej dla osoby

mieszkającej w innej strefie czasowej, niezależnie od odległości jej

pobytu.

Zabieg mentalny na odległość może mieć także nastę­

pujący przebieg:

a) siadamy wygodnie w fotelu, lub kładziemy się w łóżku na

plecach;

b) koncentrujemy się na swoim sercu;

c) wysyłamy Reiki bezpośrednio na swoje oczy i prosimy

Siłę Wyższą, abyśmy mogli być czystym kanałem przekazu Reiki;

d) wyobrażamy sobie osobę (lub sytuację), do której pra­

gniemy wysłać Reiki;

e) kreślimy symbol pierwszy i trzeci na trzecim oku pacjenta

(lub na określonej sytuacji) i wypowiadamy trzykrotnie (po wy­

konaniu każdego znaku) ich mantry;

f) kreślimy pierwszy symbol i wypowiadamy trzykrotnie jego

mantrę kończąc ją (jeden raz) inwokacją;

g) wypowiadamy trzykrotnie w myślach lub na głos imię i na­

zwisko odbiorcy energii i jego adres (jeśli jest nam znany), lub

powtarzamy trzykrotnie sytuację, na którą pragniemy działać;

h) pytamy mentalnie Wyższe Ja pacjenta lub Ducha Opie­

kuńczego danej sytuacji, czy pragnie przyjąć Reiki (w przy­

padku odpowiedzi negatywnej, kończymy kontakt mentalny

i wysyłamy energię do "kosmicznego banku", prosząc Siłę

Wyższą o skierowanie tej energii we właściwym kierunku;

i) jeśli odpowiedź jest pozytywna, wyobrażamy sobie osobę

pacjenta, lub sytuację (na którą pragniemy oddziaływać)

i prowadzimy normalny zabieg mentalny (wizualizując tę osobę

lub sytuację). Czas zabiegu 15 minut.

1 3 6

j) wypowiadamy afirmacje, wizualizując pacjenta w stanie peł­

nego zdrowia (lub sytuację uporządkowaną, zgodnie z naszą in­

tencją/;

k) kończymy zabieg w momencie odczucia energetycznego,

iż wysłano wystarczającą ilość energii (maksimum 15 minut/;

I) dziękujemy Sile Wyższej za umożliwienie nam przekazu

mentalnego, wierząc z ufnością w powodzenie terapii;

ł) wygładzamy własną aurę i kończymy przekaz przez połącze­

nie w pętlę naszych dłoni i uwalniając je ze zbędnych energii

przez potarcie o siebie lub obmycie pod bieżącą zimną wodą;

m) dziękujemy mentalnie pacjentowi (lub Duchowi Opiekuń­

czemu danej sytuacji), za przyjęcie przesłanej energii.

II stopień Reiki daje nam również

możliwość przeprowa­

dzania terapii na odległość, jednocześnie dla większej licz­

by osób. Sporządzamy wówczas listę osób poddanych terapii

grupowej, trzymamy na tej liście rękę podczas nawiązywania

kontaktu mentalnego (poprzez symbol trzeci). Następnie pro­

simy Siłę Wyższą, by energia Reiki płynęła do tych osób jedno­

cześnie w określonym czasie, niezależnie od miejsca ich pobytu

i sytuacji czasowej.

II stopień Reiki stwarza nam wiele różnych możliwości:
1) Zabieg oczyszczania własnej karmy. Czynność tę wyko­

nujemy następująco:

a) otwieramy przestrzeń czasu za pomocą symbolu trzecie­

go, poprzedzając tę czynność znakiem pierwszym;

b) wyrażamy życzenie, w jaki punkt czasu, lub czasoprze­

strzeni pragniemy wysłać Reiki;

c) pieczętujemy działanie symbolu trzeciego kluczem pierw­

szym;

d) wysyłamy w tę ustaloną czasoprzestrzeń najpierw sym­

bol pierwszy i drugi, oraz pieczętujemy działanie symbolu drugie­

go kluczem pierwszym;

e) prosimy Siłę Wyższą o przebaczenie i sami przebaczamy

sobie, oraz innym;

f) wysyłamy energię Reiki w określoną czasoprzestrzeń (15

minut/;

g) dziękujemy Sile Wyższej, iż mogliśmy być czystym kana­

łem przekazu energii, wierząc z ufnością w oczekiwany wynik.

1 3 7

Dzięki czynnościom oczyszczenia karmy możemy usunąć

karmiczne kompleksy winy, oraz różnego rodzaju nasze karmiczne

obciążenia.

2) Narzędzia mocy do pozbywania się przesądów i sta­

rych poglądów. Są to zwykle bariery często utrudniające ży­

cie i uniemożliwiające dalsze swobodne przemiany naszej oso­

bowości. Ten krępujący nas gorset na wszystkich poziomach

egzystencji możemy skutecznie likwidować, stosując poznane

wcześniej klucze mocy. W tym celu należy:

a) wykonać symbol pierwszy;

b) połączyć się za pomocą symbolu trzeciego z sobą sa­

mym i utrwalić tę czynność symbolem pierwszym;

c) wyobrazić sobie możliwie jak najdokładniej swoją osobę,

tak, jak ją widzimy na co dzień;

d) zwizualizować następnie, iż nasza postać rozpuszcza się

w naszej wyobraźni i staje się coraz mniej ostra, niewyraźna, aż

zmieni się jedynie w grę światła;

e) czynność od pkt. a do pkt. c należy powtarzać tak często,

aż odniesiemy wrażenie, że zniknął poprzedni obraz, jaki mieliśmy

o sobie samych;

f) trzymając dłonie na czakramie gardła, przesyłać 15 minut

energię Reiki;

g) zakończyć emisję, dziękując Sile Wyższej, iż mogliśmy

być czystym kanałem przepływu energii;

h) przerwać przekaz przez połączenie dłoni w pętlę, potrzeć je

o siebie by oczyścić się energetycznie, wierząc z ufnością

w pozytywny wynik terapii.

3) Usuwanie wewnętrznych konfliktów.

W tym celu należy;

a) połączyć się z konfliktową sytuacją, poprzez wykonanie

symbolu pierwszego i trzeciego i powtórnie wysłać symbol

pierwszy, by utrwalić i wzmocnić działanie symbolu trzeciego;

b) wysłać konfliktowej sytuacji symbol pierwszy i drugi, w celu

harmonizacji tego stanu;

c) przypieczętować symbol drugi przy pomocy znaku pierwsze­

go;

d) trzymając dłonie na czakramie gardła, przesyłać 15 minut

energię Reiki;

1 38

e) zakończyć emisję, dziękując Sile Wyższej za możliwość

bycia czystym kanałem przepływu energii;

f) przerwać przekaz łącząc dłonie w pętlę i potrzeć je o siebie,

by oczyścić się energetycznie, wierząc z ufnością w po­

zytywny wynik terapii.

4) Wyjaśnianie przyszłych i minionych sytuacji.

W tym celu należy:

a) otworzyć czas i przestrzeń z pomocą symbolu pierwsze­

go i trzeciego;

b) ustalić, w jaki punkt czasu i przestrzeni pragniemy przesłać

energię Reiki;

c) zapieczętować nasze pragnienia symbolem pierwszym;

d) wysłać w celu harmonizacji symbol pierwszy i drugj i utrwalić

działanie symbolu drugiego kluczem pierwszym;

e) trzymając ręce na trzecim oku wysyłać energię Reiki, aż do

czasu, kiedy uznamy, że przekazaliśmy jej wystarczającą ilość

(około 15 minut/;

f) zakończyć emisję, dziękując Sile Wyższej, iż mogliśmy być

czystym kanałem przepływu energii;

g) przerwać przekaz w obowiązujący sposób, wierząc w je­

go powodzenie.

5) Badanie zakłóceń w pomieszczeniach wywołanych ży­

łami wodnymi, promieniowaniem ziemskim lub oddziaływa­

niem pól magnetycznych. W tym celu należy:

a) udać się w neutralne, spokojne miejsce, rezerwując na tę

czynność około 30 minut;

b) narysować na kartce papieru szkic pomieszczenia lub miej­

sca, które pragniemy zbadać (ołówek trzymamy w ręku/;

c) odprężyć się głęboko i wybrać się w formie snu na jawie

(wykorzystując techniki Reiki li stopnia - drugi symbol) z wizytą

w interesujące nas miejsce (symbol drugi poprzedzamy sym­

bolem pierwszym, po czym utrwalamy go wykonując powtórnie

znak pierwszy/;

d) zbliżając się powoli (w wyobraźni, tj. mentalnie),

"wchodzimy" w drzwi prowadzące do pomieszczenia i wsłuchu­

jemy się w nasze odczucia, "będąc" jeszcze mentalnie w przedpo­

koju;

e) następnie wizualizujemy nasze "wejście" dalej, tj. do

pomieszczenia;

1 3 9

f) będąc skoncentrowani na tych odczuciach, całkiem świa­

domie będziemy odbierać drgania (wibracje), w każdym miejscu

badanej przestrzeni;

g) należy ciągle wsłuchiwać się w siebie i ciągle rejestrować

nasze samopoczucie w zależności, gdzie w danej chwili przeby­

wamy (mentalnie/;

h) kończąc badanie trzeba zaznaczyć na przygotowanym

szkicu miejsca z przyjemnymi i nieprzyjemnymi strefami i spi­

sać odczucia, jakie towarzyszyły nam w wizycie mentalnej;

i) korzystając z narysowanego szkicu wysyłać zharmonizo­

waną energię (drugi symbol poprzedzony pierwszym) w każde

miejsce, które zaznaczyliśmy jako nieprzyjemne tak długo, aż od­

czujemy, iż strumień energii ustał (15 minut)

j) po zakończeniu harmonizacji przeprowadzamy powtórnie

powyższy test, by upewnić się o skuteczności przeprowadzonego

zabiegu;

k) kończymy przekaz w obowiązujący sposób, wierząc w sku­

teczność zabiegu.

6) Bezpośrednie harmonizowanie danego pomieszczenia:

a) kreślimy drugi symbol na wszystkich ścianach pomiesz­

czenia (bezpośrednio), oraz na suficie i na podłodze, a także na

środku pokoju, wypowiadając trzykrotnie jego mantrę;

b) każdy drugi symbol poprzedzamy symbolem pierw­

szym i pieczętujemy go powtórnie, wykonując symbol pierwszy

wraz z jego mantrą i inwokacją;

c) jeśli pomieszczenie ma być także chronione przed wpły­

wem obcych (złych) energii, wysyłamy trzeci symbol na środ­

ku pomieszczenia, poprzedzając tę czynność wykonaniem

znaku pierwszego, aby nawiązać kontakt mentalny z Duchem

Opiekuńczym tego pomieszczenia;

d) na koniec wysyłamy pierwszy symbol w każdy kąt pomiesz­

czenia;

e) dziękujemy Sile Wyższej, za uczynienie nas czystym ka­

nałem przekazu energii i kończymy transmisję, wierząc

w jej skuteczność.

Harmonizację pomieszczenia możemy także przeprowadzić

mentalnie, wizualizując wszystkie czynności.

1 40

7) Neutralizacja wpływu żył wodnych i promieniowania

ziemskiego w miejscu pracy, lub w sypialni:

a) kreślimy w danym punkcie (miejscu) jeden raz symbol

pierwszy i drugi;

b) następnie kreślimy trzy razy symbol pierwszy (przy każ­

dym wykreśleniu znaku wzmacniamy go odpowiednią mantrą,

wypowiadaną wyjątkowo trzy razy);

c) kończymy przekaz w sposób obowiązujący, wierząc

w jego skuteczność.

8) Wykonanie szybkiego połączenia z ziemią (tak osobiście,

jaki dla innych osób:

a) kreślimy lub wizualizujemy pierwszy symbol na czakrach

dłoni i stóp;

b) kładziemy dłonie na brzuchu (swoim lub pacjenta), i oddy­

chamy (lub polecamy pacjentowi oddychanie) przeponą, tj.

brzuszne, czyli w hara (miejsce to jest środkiem ciała czło­

wieka i znajduje się około dwóch palców poniżej pępka).

9) Energetyzowanie przedmiotów, żywności, kryształów,

spisu życzeń itp:

a) wykonujemy symbol pierwszy i drugi, jako harmonizujący

znak i pieczętujemy go symbolem pierwszym;

b) z kolei wzmacniamy jeszcze kilkakrotnie siłę działania Reiki

przez symbol pierwszy.

10) Wzmacnianie systemu immunologicznego, poprzez

oddziaływanie na grasicę (odpowiedzialną za odporność im­

munologiczną, a więc nasze siły witalne i obronne):

a) kładziemy dłoń na grasicę (w okolicy serca) i harmonizuje­

my ją za pomocą drugiego symbolu (poprzedzając to zawsze wy­

konaniem symbolu pierwszego), pieczętując tę czynność

powtórnym wykonaniem symbolu pierwszego;

b) w celu wzmocnienia strumienia przepływającej energii,

wykonujemy kilkakrotnie symbol pierwszy;

c) od czasu do czasu lekko poklepujemy otwartą dłonią okoli­

ce serca, aby jeszcze bardziej pobudzić działanie grasicy;

d) wysyłamy ponadto energię Reiki na śledzionę (symbol

pierwszy, drugi i powtórnie pierwszy).

1 4 1

11) Programowanie i oczyszczanie kryształów.

Chcąc oczyścić kryształ z energii, z którą się zetknął, nim

znalazł się w naszych rękach, postępujemy następująco

(stosujemy jedną z niżej wymienionych metod):

a) kładziemy kryształ na 24 godziny do wodnego roztworu

soli kuchennej;

b) zakopujemy go na 24 godziny w suchej soli morskiej;

c) myjemy kryształ przez pewien czas (kilka minut) pod bieżą­

cą zimną wodą;

d) bierzemy kryształ w ręce i wysyłamy mu skoncentrowaną

energię (poprzez symbol drugi poprzedzony pierwszym,

a działanie drugiego symbolu utrwalamy symbolem pierwszym)

wizualizując jednocześnie, iż emitowana z naszych dłoni siła Reiki

czyści go.

12) Ładowanie kryształu, tj. zwiększanie ładunku zawartej

w nim energii, dokonujemy w sposób następujący:

a) bierzemy kryształ w rękę i łączymy się z nim poprzez sym­

bol trzeci poprzedzony symbolem pierwszym;

b) wysyłamy kryształowi energię Reiki wzmocnioną jeszcze po­

przez kilkakrotne użycie symbolu pierwszego.

13) Programowanie kryształu górskiego na określoną tera­

pię leczniczą. W tym celu należy:

a) wziąć kryształ do ręki i zwizualizować danego pacjenta, oraz

te jego dolegliwości, które pragniemy usunąć;

b) zwizualizować jak najdokładniej poprawę stanu chorobo­

wego pacjenta;

c) zwizualizować wnikanie uzdrawiającej energii w jego ciało

i usuwanie wszystkich schorzeń (realizując punkty od a do

c programujemy kryształ górski na leczenie danego pacjenta/;

d) zaprogramowany wcześniej (tj. zgodnie z punktami a, do

c) kryształ górski, trzymamy (mentalnie) nad ciałem chorego

i wysyłamy energię w miejsce wymagające terapii (poprzez sym­

bole: pierwszy, trzeci, pierwszy i pierwszy, drugi, pierwszy) 15

minut;

e) jednocześnie cały czas wizualizujemy uzdrawiające pro­

mienie wypływające z kryształu i wpływające w chore miejsca pa­

cjenta;

f) dodatkowo dajemy pacjentowi (fizycznie) zaprogramo­

wany kryształ, aby nosił go przez kilka dni przy sobie;

1 42

g) po kilku dniach wykonujemy ponowne czyszczenie

i programowanie.

14) Programowanie kryształu górskiego na kolor, który

wyraża pożądaną zmianę stanu psychofizycznego człowieka.

Za pomocą kolorów możemy wpływać nie tylko na daną oso­

bowość, ale także na jej stan psychiczny i samopoczucie fizycz­

ne. W tym celu:

a) programujemy kryształ na kolor, który wyraża pożądaną

zmianę;

b) postępujemy tak, jak w przypadku programowania na

uzdrawianie;

c) tak zaprogramowany kryształ używamy przy terapii men­

talnej kolorem z użyciem kryształów górskich.

15) Klucze mocy II stopnia Reiki dają nam również

moż­

liwość deponowania energii w miejscach, w których

w przyszłości planujemy przebywać, lub na trasach, które bę­

dziemy pokonywać. Jest to tzw. instalowanie pryszniców z energią

Reiki. W tym celu należy:

a) skoncentrować się na sercu, a następnie przekroczyć ba­

rierę czasu i przestrzeni (czyli wejść w kontinuum czasoprze­

strzenne Pola Unitarnego Centrum Wszechświata) za pomo­

cą symbolu trzeciego (poprzedzonego symbolem pierwszym),

następnie wzmacniamy działanie symbolu trzeciego również

znakiem pierwszym;

b) zwizualizować miejsce, w którym pragniemy zainstalo­

wać prysznic energii Reiki;

c) zaprosić energię Reiki, aby zechciała tam czekać na na­

sze przybycie, lub na przybycie innych odbiorców tej energii;

d) wysyłać w to miejsce energię Reiki (do 15 minut/;

e) poprosić Reiki, gdy będziemy mieli poczucie zdeponowa­

nia odpowiedniej ilości tej energii, by odnawiała się samoczynnie;

f) przypieczętować te czynności symbolem nr 1;

g) zakończyć emisję energii w sposób obowiązujący,

z przekonaniem pełnej skuteczności działania pryszniców Reiki.

Przedstawione metody i techniki dowodzą, iż wraz z inicjacja­

mi II stopnia uzyskujemy potężne możliwości terapeutyczne,

oraz warunki do optymalnego kreowania nowej rzeczywistości

w wymiarze fizycznym, emocjonalnym i duchowym w całym

planie naszej egzystencji.

1 43

Rozdział 14

Inicjacje Reiki II stopnia specjalistycznego

W porównaniu do inicjacji pierwszego i drugiego stopnia,

inicjacja w II stopniu specjalistycznym otwiera jeszcze inten­

sywniej wszystkie centra energetyczne i udrażnia je, oraz do­

straja do wyższych wibracji ciało fizyczne, a także otaczające go

ciała subtelne. W II stopniu specjalistycznym otrzymujemy osiem

nowych symboli i mantr z nimi związanych, jako kluczy mocy,

które rozszerzają zdecydowanie i wielokrotnie silniej (w porówna­

niu do drugiego stopnia) nasze możliwości nie tylko w terapii

mentalnej, ale także w zakresie uwalniania się od istniejących

układów interpersonalnych na poziomie fizycznym, emocjonal­

nym, intelektualnym i duchowym.

II stopień specjalistyczny stwarza także możliwości oczyszcza­

nia karmy. W tym ostatnim przypadku narzędzia mocy II stop­

nia specjalistycznego mogą być stosowane w sporadycznych

przypadkach i zawsze bardzo odpowiedzialnie, gdyż karma

każdej istoty ludzkiej należy wyłączcie do niej. Każdy z nas pra­

cuje na swoją karmę i jedynie Najwyższy Doskonały Duch,

czyli Bóg, może ja zmienić. Oczywiście korzystając z danej nam

wolnej woli możemy modelować tę karmę, a nawet ją zmieniać,

ale nie znając całego naszego planu rozwoju duchowego, we

wszystkich egzystencjach, czyli w całym kontinuum czasoprze­

strzennym, nie jesteśmy w stanie do końca przewidzieć na­

stępstwa naszej ingerencji w karmę.

II stopień specjalistyczny daje również możliwości równoważe­

nia odczuć na poziomie serca, odpowiedzialnego za kształto­

wanie nieuwarunkowanej niczym, czystej Miłości. Seminaria na

tym poziomie stwarzają także nowe możliwości terapeutyczne

w zakresie usuwania blokad energetycznych w poszczegól­

nych czakramach, a w szczególności w czakramie podstawo­

wym, co umożliwia nam prowadzenie terapii przy różnego rodzaju

chorobach odkręgosłupowych. Metody II stopnia Reiki specjali­

stycznego stosujemy również przy neutralizacji dolegliwości

u kobiet w okresie menopauzy i przekwitania. Ten poziom terapii

daje nam do ręki narzędzia, przy pomocy których możemy

usuwać z naszego ustroju różnego rodzaju wirusy, w tym także

AIDS, grypy itp. II stopień specjalistyczny stwarza także możliwo­

ści oddziaływania na nasze przyszłe losy i karmę. Ponadto

1 4 4

stosowane na tym poziomie narzędzia pozwalają skutecznie li­

kwidować ból fizyczny i psychiczny, a także kształtować po­

stawy emocjonalne, wznoszenia duchowego, tj. otwierania się

na Wyższą Świadomość, świadomość jedności ze Źródłem.

W ten sposób wskazuje nam ścieżki prowadzące do oświecenia.

Z niektórych technik przedstawionych na II stopniu

specjalistycznym winniśmy korzystać bardzo rzadko, mając zaw­

sze na uwadze ogólnie i niezmiennie obowiązujące przesłanie,

aby nie ingerować zbyt pochopnie w zmianę karmy.

W drugim stopniu specjalistycznym inicjacji podlegają

cztery czakry w kolejności: czakra ciemieniowa, trzeciego oka,

gardła, oraz czakry poboczne obydwu stóp. Jest to już pełne

udrożnienie, otwarcie i aktywacja tych czakr, co oznacza, iż na

drodze przepływu strumienia energii Reiki usunięte zostają ostat­

nie bariery. Poprzez czakry poboczne stóp połączeni zostajemy

z energią ziemi, a poprzez czakrę ciemieniową z energią Uniwer-

sum, Nieskończonym Umysłem, Najwyższą Świadomością, Do­

skonałym Bytem, tj. naszym Bogiem. Zaś dzięki dalszej aktywa­

cji czakry trzeciego oka i gardła następuje maksymalne uak­

tywnienie tych ośrodków energetycznych.

II stopień specjalistyczny jest pierwszym krokiem na drodze

do inicjacji mistrzowskich. Na tym poziomie wibracji następuje

gwałtowne przyspieszenie rozwoju świadomości i wirtualne wzno­

szenie się w kierunku wyższych mocy Uniwersum

1 4 5

Rozdział 15

Symbole i mantry Reiki

II stopnia specjalistycznego

Drugi stopień specjalistyczny Reiki złożony jest z zestawu

ośmiu znaków (od nr 4 do nr 11), oraz ośmiu mantr, które

są integralnie powiązane z tymi znakami.

Znak nr 4 wykonuje się (rysuje) dwoma ciągłymi liniami. Pierw­

szą linię wykonujemy w dół, w poprzek, w górę i spiralnie, mówiąc

po trzykroć mantrę tego znaku. Linię drugą wykonujemy w górę,

w poprzek, w dół i spiralnie mówiąc trzykrotnie mantrę tego zna­

ku. Po wykonaniu obu części znaku nr 4, wypowiadamy stosowną

prośbę, skierowaną do Najwyższej Świadomości, o uwolnienie

nas od istniejących układów i więzi interpersonalnych na po­

ziomie fizycznym, emocjonalnym, intelektualnym i duchowym.

Przy pomocy znaku nr 4 wzmocnionego mantrą, oraz inwokacją,

uwalniamy się zatem od sytuacji, z których pragniemy wyjść,

a w szczególności od więzi interpersonalnych, które hamują nasz

rozwój duchowy i intelektualny.

Znak nr 5 rysujemy (lub wykonujemy mentalnie) pięciokrotnie,

zaczynając po stronie wschodniej i kolejno południowej, za­

chodniej i północnej, kończąc na wschodzie. Kolejność taka

koncentruje i kieruje energię tego znaku ku Światłości. Znakiem

nr 5 uwalniamy się od natręctwa złych mocy duchowych. Przy

uwalnianiu kierunek obrotu w prawo. Jeśli wykonujemy czynność

uwalniania, to znak rozpoczynamy i kończymy w lewym dolnym

rogu tego znaku, a jeśli mamy na celu przyciągnięcie czys­

tych, dobrych mocy, to znak rozpoczynamy i kończymy u góry

znaku. Przy przyciąganiu kierunek obrotu w lewo, czyli kolejno:

wschód, północ, zachód, południe i powtórnie wschód. Tak

przy uwalnianiu, jak i podczas przyciągania wypowiadamy sto­

sowną inwokację (prośbę), kierowaną do Świadomości Unitarnej.

Znak nr 6 jest znakiem chińskim. Zbliżony swym wyglą­

dem częściowo do znaku nr 3 (Reiki II stopień), ale pewne szcze­

góły, jak i sposób jego wykonania, są inne.

Znakiem tym oczyszczamy karmę, dlatego też jego użycie

możliwe jest tylko w sporadycznych przypadkach, gdyż karma

1 46

związana jest integralnie z każdą indywidualną istotą ludzką

i jedynie Najwyższa Siła, czyli Bóg, może ją zmienić.

Znak nr 7 jest symbolem miłości, prawdziwego piękna, har­

monii i równowagi. Jest to bardzo mocny symbol dla serca, skąd

płyną uczucia nieuwarunkowanej miłości. Stosujemy go przy li­

kwidacji nerwic, oraz usuwaniu blokad energetycznych. Zawiera

on w sobie trzy piramidy. Znak ten kończymy inwokacją "zgodnie

z prawami Uniwersum", lub "zgodnie z wolą Boga". Inwokację

powtarzamy wyjątkowo trzy razy.

Znak nr 8 symbolizuje energię w czakramie podstawo­

wym (korzeniowym), płynącą w górę kręgosłupa. Stosujemy go

zatem przy terapii wykonywanej na kręgosłupie (lumbago, rwa

kulszowa, czy inne zwyrodnienia i zmiany patologiczne

w określonych odcinkach kręgosłupa). Wykorzystujemy go tak­

że przy usuwaniu dolegliwości związanych z menopauzą i prze-

kwitaniem u kobiet. Kreślenie znaku kończymy mantrą wypowia­

daną trzykrotnie, oraz inwokacją: "zgodnie z prawami Uniwer­

sum", lub "zgodnie z wolą Bożą", powtarzaną wyjątkowo trzykrot­

nie.

Znak nr 9 wywodzi się z Johre Socjety i można go tłumaczyć

jako "Białe Światło". Usuwa znakomicie blokady energetyczne.

Zasady jego wykonania, jak i innych znaków.

Znak nr 10 jest znakiem dwuczęściowym. Każda część ma

inną mantrę. Pierwsza część znaku działa wewnątrz określo­

nej struktury, czy ustroju człowieka, a część druga na powierzch­

ni tej struktury, czy ustroju. Pierwszą część znaku energetyzujemy

znakiem nr 1 i jego mantrę powtarzamy trzykrotnie. Następnie

drugą część znaku nr 10 energetyzujemy także symbolem nr 1

i jego mantrą. Wykonanie tego, jak i każdego innego znaku otwie­

ra i zamyka (energetycznie) znak nr 1. Symbol ten zmienia pola­

ryzację i powoduje, że ciało niszczy wirusy, w czym pomaga

pierwsza część znaku nr 10. Symbol nr 10 może niszczyć wirusa

AIDS, grypy itp. Stosujemy go zawsze przed rozpoczęciem zasad­

niczej terapii.

Znak nr 11 należy tłumaczyć jako symbol nieskończono­

ści, ponadczasowości i wieczności. Jest to jeden z zaginio­

nych symboli, a udostępniony został przez Sri Satia Sai Ba-

1 47

bę. Wykorzystujemy go ingerując w przeszłe, teraźniejsze i przy­

szłe inkarnacje i karmę. Symbolem tym możemy likwidować ból

fizyczny i psychiczny. Działa on podobnie, jak symbol nr 6. Sto­

sując ten znak zawsze należy pamiętać, by nie oddziaływać na

zmianę karmy bez zgody zainteresowanego. Jego afirmacja

może wpłynąć na zmianę przyjętych wzorców do naśladowania,

powodując często trwałe skutki w naszym życiu. Jeśli jakakol­

wiek cząstka danej osobowości przebywa w innym poziomie

wibracji i nie chce afirmacji, wówczas zmiany nie wystąpią. In­

wokacja do tego znaku pochodzi od serca, wywodzi się wprost od

naszej Nadświadomości, czyli naszego Wyższego Umysłu, na­

szego Wyższego Ja, a więc ma bezpośrednie powiązanie

z Najwyższą Świadomością, czyli Bogiem.

Jeśli zatem w inwokacji powiemy: „od mojej Nadświadomości

do Najwyższej Świadomości", lub "od Boga mojej Istoty do Bo­

ga Wszechświata", realizujemy nasze bóstwo, niewinność

i grzech przodków, które zabraliśmy w tej, lub którejkol­

wiek wcześniejszej inkamacji. Każda komórka, drobina, cząstka,

atom, kwant, czy kwark nas samych musi czynić widoczne po­

stępy, aby rozwijać i doskonalić swą strukturę materialno - ducho­

wo - emocjonalną. Drugą część inwokacji zawsze kończymy

stwierdzeniem: "zgodnie z prawami Uniwersum", lub "zgodnie

z wolą Bożą i dla najwyższego dobra wszystkich zaintereso­

wanych ". Znak nr 11 stosujemy przy zmianach karmy i działa on

bardzo silnie.

1 4 8

Rozdział 16

Techniki terapii mentalnej
w Reiki Ii stopnia specjalistycznego

W terapii mentalnej II stopnia specjalistycznego (podobnie, jak

w Reiki II stopnia), stosujemy symbole, kreśląc ich kształt dło­

nią, gałkami oczu, lub głową, wizualizując te ruchy przed trze­

cim okiem i wyobrażając je sobie na fiolecie, co oznacza, iż

wszystko dzieje się w tym samym czasie. Użycie symboli stymu­

luje uruchomienie elementarnych energii w Polu Morfogene-

tycznym zmiennych stanów Świadomości Wszechświata, zaś

aktywność tego pola zależy wyłącznie od precyzji wykonywane­

go znaku. Dlatego też są terapeuci mający wspaniałe dokona­

nia, a są też tacy, których wysiłki nie przynoszą oczekiwanych

wyników. Im więcej osób będących w Reiki będzie miało świa­

domość tego faktu, tym bardziej uaktywni się Pole Morfogene-

tyczne i tym szybciej inne osoby będą wchodzić w wyższe stany

świadomości.

Każdy znak wykonujemy raz, a mantrę z nim związaną powta­

rzamy na głos lub po cichu trzy razy, kończąc tę czynność in­

wokacją: "zgodnie z prawami Uniwersum i wszystkich zaintereso­

wanych", lub "zgodnie z wolą Bożą i wszystkich zainteresowa­

nych". Przekaz mentalny na odległość trwa w każdym przypad­

ku 15 minut. Aby spełnił on nasze oczekiwania, ustalmy z od­

biorcą przekazu dokładny czas terapii. Zarówno terapeuta, jak

i pacjent, winni zachować pełną koncentrację i wejść w maksy­

malny relaks.

Przystępując do przekazu mentalnego nawiązujemy związek

duchowy z Nieskończonym. Przekaz mentalny rozpoczynamy

od wykonania symbolu pierwszego. Aby wzmocnić skuteczność

danego symbolu, pieczętujemy jego działanie kluczem pierw­

szym. Emisję kończymy zawsze poprzez zwarcie dłoni w pętlę,

co powoduje przerwę w transmisji, oraz potarcie ich o siebie,

by uwolnić się i oczyścić od wszelkich wibracji. Zamiast pociera­

nia dłoni możemy je obmyć pod bieżącą zimną wodą.

1) Jeśli pragniemy uwolnić się od istniejących układów

i więzi interpersonalnych, czy sytuacji tak na poziomie fizycz­

nym, jak i emocjonalnym, intelektualnym i duchowym, a w szcze­

gólności od kogoś lub czegoś, co przeszkadza (nam, lub innej

1 4 9

osobie) na drodze rozwoju duchowego, wykonujemy następujące
czynności:

a) łączymy się mentalnie z Uniwersalną Świadomością,

stając się czystym kanałem przepływu energii Reiki, po czym

wykonujemy symbol pierwszy na trzecim oku (swoim lub pacjen­

ta), a następnie nr 3 i 1;

b) koncentrujemy się na czakrach pobocznych 30 cm pod

stopami (swoimi lub pacjenta) i łączymy się mentalnie z energią

ziemi;

c) koncentrujemy się na czakramie siódmym, około 15 cm nad

głową (naszą lub pacjenta) i łączymy się mentalnie z energią

Pola Unitarnego Wszechświata;

d) wyobrażamy sobie, iż jesteśmy czystym, świetlistym kana­

łem przepływu Uniwersalnej Energii Życia i tęczowym mostem

jasnego Światła, płynącego z Centrum Wszechświata, a jeśli

przekaz dotyczy pacjenta, wizualizujemy go pod postacią smugi

jasnego światła;

e) prosimy Uniwersalną Świadomość o uwolnienie (nas

lub pacjenta) z układów interpersonalnych lub sytuacji tak w sfe­

rze fizycznej, emocjonalnej, jak i duchowej;

f) wykonujemy symbol pierwszy i czwarty (powtarzając tę czyn­

ność trzy razy/;

g) po każdym wykonaniu symbolu czwartego pieczętujemy

jego działanie kluczem pierwszym;

h) przesyłamy energię Reiki 15 minut na trzecie oko (swoje

lub pacjenta/;

i) dziękujemy Uniwersalnej Świadomości za uwolnienie (nasze

lub pacjenta) od więzi interpersonalnych, czy układów na pozio­

mie fizycznym, emocjonalnym, intelektualnym i duchowym wie­

rząc z ufnością w spełnienie tej prośby;

j) kończymy terapię dziękując Świadomości Uniwersalnej, iż

mogliśmy być czystym kanałem przekazu Energii Życia;

k) przerywamy emisję zgodnie z obowiązującymi zasadami.

2) Chcąc uwolnić się od natręctwa ciemnych mocy

duchowych postępujemy następująco:

a) nawiązujemy spirytualną łączność z Nieskończoną Mocą,

abyśmy mogli być czystym, świetlistym kanałem przekazu energii

Reiki;

1 50

b) koncentrujemy się na trzecim oku (swoim lub pacjenta)

i wykonujemy symbol pierwszy;

c) otwieramy czasoprzestrzeń symbolem trzecim i pieczętu­

jemy jego działanie kluczem pierwszym;

d) wykonujemy symbol pierwszy i piąty (przed sobą lub men­

talnie przed trzecim okiem pacjenta) pięć razy, zaczynając i koń­

cząc tę czynność na wschodzie, tj. kolejno: wschód, południe,

zachód, północ, wschód, czyli przy uwalnianiu kierunek obrotu

w prawo;

e) po każdym wykonaniu znaku piątego, wzmacniamy go

symbolem pierwszym;

f) prosimy Nieskończoną Moc o uwolnienie (nas lub pacjenta)

od natręctwa ciemnych mocy duchowych;

g) wizualizujemy płomień czerwonego ognia, w którym spala

się nękająca (nas lub pacjenta) ciemna moc duchowa;

h) przesyłamy 15 minut energię Reiki na trzecie oko (swoje

lub pacjenta/;

i) dziękujemy Nieskończonej Mocy za uwolnienie (nas lub

pacjenta) od natręctwa ciemnych mocy duchowych, wierząc

z ufnością w spełnienie tej prośby;

j) kończymy terapię dziękując Nieskończonej Mocy, iż mogli­

śmy być czystym kanałem przekazu energii Reiki;

k) przerywamy emisję energii w sposób obowiązujący.

3) Chcąc przyciągnąć czyste i dobre moce duchowe:

a) prosimy Nieskończoną Świadomość, abyśmy mogli być

czystym kanałem przekazu energii Reiki;

b) koncentrujemy się na trzecim oku (swoim lub pacjenta)

i wykonujemy symbol pierwszy;

c) otwieramy czasoprzestrzeń symbolem trzecim i pieczętu­

jemy jego działanie kluczem pierwszym;

d) wykonujemy symbol pierwszy i piąty (przed sobą na trzecim

oku lub mentalnie przed trzecim okiem pacjenta) pięć razy,

zaczynając i kończąc tę czynność na wschodzie, tj. wschód,

północ, zachód, południe, wchód, czyli przy przyciąganiu kie­

runek obrotu w lewo;

e) po każdym wykonaniu znaku piątego, wzmacniamy jego

działanie symbolem pierwszym;

f) prosimy Nieskończoną Świadomość o przyciągnięcie (do

nas lub do pacjenta) czystej, jasnej i przyjaznej mocy duchowej;

1 5 1

g) wizualizujemy płomień niebieskiego ognia, z którego wyła­

nia się czysta, jasna moc duchowa;

h) przesyłamy 15 minut energię Reiki na trzecie oko (swoje

lub pacjenta/;

i) Dziękujemy Nieskończonej Świadomości za obdarowanie

(nas lub pacjenta) czystą mocą duchową, wierząc z ufnością w

spełnienie tej prośby;

j) kończymy terapię dziękując Nieskończonej Mocy, iż mogli­

śmy być czystym kanałem przekazu Energii Życia;

k) przerywamy emisję energii w sposób obowiązujący.

4) Przeprowadzanie zabiegu oczyszczania karmy (własnej

lub pacjenta:

a) tworzymy komunię z Nieskończonym, prosząc go, abyśmy

mogli być czystym kanałem przekazu energii Reiki;

b) koncentrujemy się na trzecim oku (swoim lub pacjenta)

i wykonujemy symbol pierwszy;

c) otwieramy czasoprzestrzeń symbolem trzecim;

d) wyrażamy życzenie, w jaki punkty czasu lub czasoprze­

strzeni pragniemy wysłać Reiki;

e) pieczętujemy działanie symbolu trzeciego kluczem pierw­

szym;

f) wysyłamy w tę ustaloną czasoprzestrzeń najpierw sym­

bol pierwszy i szósty, a następnie pieczętujemy działanie sym­

bolu szóstego kluczem pierwszym;

g) prosimy Nieskończonego o przebaczenie i sami przeba­

czamy sobie, oraz innym;

h) wizualizujemy egzystencję (swoją lub pacjenta) w poprzed­

niej, obecnej lub przyszłej inkarnacji;

i) kierujemy prośbę do Nieskończonego o zmianę karmy

(naszej lub pacjenta) zgodnie z wykonywaną wizualizacją, a także

w zgodzie z wolą Nieskończonego;

j) wysyłamy 15 minut energię Reiki na trzecie oko (swoje lub

pacjenta/;

k) dziękujemy Nieskończonemu za zmianę karmy (naszej

lub pacjenta) wierząc z ufnością w spełnienie tej prośby;

I) kończymy terapię dziękując Nieskończonemu, iż mogliśmy

być czystym kanałem przekazu energii Reiki;

ł) przerywamy emisję energii w sposób obowiązujący.

1 52

Dzięki czynności oczyszczenia karmy możemy usunąć kar-

miczne kompleksy winy, czy innych obciążeń karmicznych,

wpływając tym na życie w obecnej lub przyszłej inkarnacji.

Zawsze jednak trzeba się liczyć z tym, iż zmiany mogą być zu­

pełnie inne, niż oczekujemy, gdyż faktycznie uprawnionym do

zmiany indywidualnej karmy jest wyłącznie Nieskończony,

Najwyższa Świadomość, nieograniczony niczym Doskonały Duch,

czyli Bóg.

5) II stopień specjalistyczny stwarza również warunki do

osiągania harmonizacji i równowagi wewnętrznej (naszej lub

pacjenta, czy danej sytuacji),

do rozbudzenia wyższych

uczuć miłości nieuwarunkowanej i odczuwania prawdziwe­

go piękna, a także do likwidacji nerwic i usuwania blokad

energetycznych. W tym celu:

a) otwieramy się na Nieskończoność, stając się czystym ka­

nałem przekazu energii Reiki;

b) siadamy wygodnie w fotelu lub kładziemy się na plecach

na łóżku i wykonujemy kilka głębokich oddechów;

c) koncentrujemy się na czakramie serca (naszym lub pa­

cjenta), albo na sytuacji, którą chcemy zharmonizować;

d) wysyłamy Reiki bezpośrednio na swoje oczy, lub mentalnie

na oczy pacjenta, czy na daną sytuację;

e) wizualizujemy osobę (swoją lub pacjenta) czy też daną

sytuację;

f) wykonujemy pierwszy i trzeci symbol na czołowym cza­

kramie (swoim lub pacjenta), czy też na danej sytuacji;

g) wzmacniamy działanie symbolu trzeciego kluczem pierw­

szym;

h) wykonujemy symbol siódmy na czwartym czakramie

(naszym lub pacjenta) lub na określonej sytuacji;

i) pieczętujemy działanie symbolu siódmego kluczem pierw­

szym;

j) wykonujemy symbol pierwszy i drugi na czakramie czwar­

tym (naszym lub pacjenta), czy też na określonej sytuacji;

k) pieczętujemy symbol drugi kluczem pierwszym;

I) wypowiadamy trzykrotnie głośno lub po cichu swoje imię

(lub imię i nazwisko pacjenta i jego adres, gdy jest nam znany)

lub powtarzamy trzykrotnie sytuację, na którą chcemy oddziały­

wać;

1 5 3

ł) wypowiadamy afirmację wizualizując (siebie lub pacjenta)

wstanie pełnego zdrowia, lub sytuację uporządkowaną zgodnie

z naszą intencją;

m) przesyłamy siłę Reiki na czakram serca (nasz lub pacjen­

ta) lub na daną sytuację, aż do momentu odczucia wewnętrzne­

go, iż wysłano wystarczającą ilość energii (maksymalnie do 15

minut.;

n) dziękujemy Nieskończoności, że mogliśmy być czystym ka­

nałem przekazu energii Reiki, wierząc z ufnością w spełnienie

tej prośby;

o) przerywamy emisję energii w sposób obowiązujący.

6) Likwidacja schorzeń kręgosłupa (lumbago, rwa kulszo-

wa, czy też inne zwyrodnienia i zmiany patologiczne w określo­

nych jego odcinkach), oraz

usuwanie dolegliwości związanych

z menopauzą i przekwitaniem u kobiet. W tym celu:

a) zwracamy się do Centrum Wszechświata, by wzbudzić

w nas obwód Praenergii Życia;

b) wykonujemy symbol pierwszy i trzeci na pierwszym i dru­

gim czakramie (swoim lub pacjenta), wypowiadając swoje imię

lub imię, nazwisko i adres pacjenta, jeśli go znamy (trzy razy),

c) utrwalamy działanie symbolu trzeciego kluczem pierwszym;

d) wykonujemy symbol pierwszy i ósmy na pierwszym i dru­

gim czakramie (swoim lub pacjenta/;

e) wzmacniamy działanie symbolu ósmego kluczem pierw­

szym;

f) wizualizujemy swoją osobę, lub pacjenta w stanie pełnego

zdrowia;

g) przekazujemy energię Reiki na pierwszy i drugi czakram

(swój lub pacjenta), aż do momentu, gdy odczujemy wewnętrz­

nie, iż przekazaliśmy wystarczającą ilość energii (maksymalnie

15 minut/;

h) dziękujemy Polu Unitarnemu Centrum Wszechświata, że

mogliśmy być czystym kanałem przekazu energii, wierząc

z ufnością w powodzenie terapii;

i) przerywamy emisję energii w obowiązujący sposób.

1 5 4

7) Skuteczne usuwanie bloków energetycznych:

a) wchodzimy w rezonans z Siłą Wyższą, by stać się czy­

stym kanałem Reiki;

b) wykonujemy symbol pierwszy i trzeci;

c) wzmacniamy działanie symbolu trzeciego kluczem pierw­

szym;

d) wykonujemy symbol pierwszy i dziewiąty;

e) utrwalamy działanie symbolu dziewiątego kluczem pierw­

szym;

f) wizualizujemy siebie lub pacjenta w stanie pełnego zdrowia;

g) przekazujemy energię Reiki na czakram serca (sobie lub

pacjentowi) 15 minut;

h) dziękujemy Sile Wyższej, iż mogliśmy być czystym kana­

łem przepływu energii, wierząc z ufnością w powodzenie terapii;

i) przerywamy emisję energii w sposób obowiązujący.

8) Chcąc pozbyć się zakażeń wirusowych typu: grypa,

AIDS itp.:

a) uwrażliwiamy się na wibracyjną Moc Uniwersum, aby stać

się transmiterem czystej energii;

b) wykonujemy symbol pierwszy i trzeci;

c) wzmacniamy działanie symbolu trzeciego kluczem pierw­

szym;

d) wizualizujemy siebie lub pacjenta w stanie pełnego zdrowia;

e) wykonujemy symbol pierwszy i pierwszą część znaku

dziesiątego;

f) utrwalamy działanie pierwszej części symbolu dziesiątego

kluczem pierwszym;

g) wykonujemy symbol pierwszy i drugą część znaku dziesiąte­

go;

h) utrwalamy działanie drugiej części symbolu dziesiątego

kluczem pierwszym;

i) przekazujemy 15 minut energię Reiki na czakram serca

(sobie lub pacjentowi/;

j) dziękujemy Pierwotnej Zasadzie Uniwersum, iż mogliśmy

być kanałem przekazu energii, wierząc i ufając w powodzenie te­

rapii;

k) przerywamy emisję energii w obowiązujący sposób.

1 55

9) Pragnąc ingerować w przeszłe, teraźniejsze

i przyszłe inkarnacje, czy karmę, lub chcąc zlikwidować

ból fizyczny i psychiczny:

a) wkraczamy w rezonans z Polem Unitarnym Centrum

Wszechświata, by tworzyć czysty i jasny kanał przepływu Prae-

nergii;

b) wykonujemy symbol pierwszy i trzeci, oraz wyrażamy ży­

czenie, w jakie punkty czasu lub czasoprzestrzeni pragniemy wy­

słać Reiki;

c) utrwalamy działanie symbolu trzeciego kluczem pierwszym;

d) wysyłamy w tę ustaloną czasoprzestrzeń symbol pierwszy

i jedenasty;

e) wzmacniamy działanie symbolu jedenastego kluczem pierw­

szym;

f) prosimy Unitarną Świadomość Centrum Wszechświata

o przebaczenie i sami przebaczamy sobie i innym;

g) wizualizujemy egzystencję (swoją lub pacjenta) w poprzed­

niej, teraźniejszej lub przyszłej inkamacji, albo też wizualizujemy

likwidację bólu fizycznego, czy psychicznego (u nas lub u pa­

cjenta/;

h) kierujemy prośbę do Unitarnej Świadomości o zmianę kar­

my, czy likwidację bólu fizycznego, lub psychicznego (u nas

lub u pacjenta) zgodnie z naszą wizualizacją, a także w zgo­

dzie z planem Świadomości Unitarnej;

i) wysyłamy 15 minut energię Reiki na siódmy czakram (swój

lub pacjenta/;

j) dziękujemy Świadomości Unitarnej, iż mogliśmy być czy­

stym kanałem przepływu energii Reiki, wierząc z ufnością w po­

wodzenie terapii, czy zmianę karmy;

k) przerywamy emisję energii w obowiązujący sposób.

Podobnie, jak to miało miejsce w II stopniu Reiki, przedstawio­

ne w tym rozdziale

techniki II stopnia specjalistycznego mogą

być stosowane równocześnie dla wielu osób, niezależnie od

miejsca i strefy czasowej, w której się znajdują. W tym celu spo­

rządzamy listę osób poddanych terapii grupowej i trzymamy na

tej liście rękę podczas wchodzenia w kontinuum czasoprze­

strzeni, czyli podczas nawiązywania mentalnego kontaktu

z ich Wyższą Świadomością i z Najwyższym Bytem Centrum

Wszechświata (poprzez symbol trzeci). Następnie wyrażamy

prośbę, by energia Uniwersalnej Siły Życia płynęła do tych

osób jednocześnie w określonym czasie, niezależnie od miejsca

ich pobytu i strefy czasowej, w której przebywają.

Techniki II stopnia specjalistycznego rozszerzają zatem zna­

cząco (w porównaniu z I i II stopniem Reiki) nasze możliwo­

ści terapeutyczne, oraz sposoby kreowania nowej rzeczywistości,

na wszystkich planach egzystencji. II stopień specjalistyczny daje

nam do ręki nowe instrumenty mocy, którymi winniśmy się

posługiwać z wielką odpowiedzialnością i poczuciem moralnym,

oraz stosować je wyłącznie po uzgodnieniu szczegółów terapii

z osobami zainteresowanymi, informując je zawsze o istnieją­

cych zagrożeniach przy zmianie karmy.

1 58

Rozdział 17

Inicjacje Reiki III stopnia - mistrzowskie

17.1. Uwagi ogólne

Podczas inicjacji na mistrza Reiki aktywacją objęte są czakra-

my główne; ciemieniowy i kręgosłupa oraz czakry poboczne na

obu dłoniach. W inicjacji mistrzowskiej stymulacji wibracyjnej

poddanych jest zatem sześć czakramów głównych, tj.: czakra

podstawy, sakralna, splotu słonecznego, serca, gardła, korony,

a także dwie czakry poboczne na obu dłoniach. Przyszły mistrz

poznaje również trzy nowe symbole (od nr 12 do nr 14) i mantry

z nimi związane w tym tzw. klucz mistrzowski.

17.2. Znaki nr 12-14

Znak nr 12 jest symbolem przypominającym w pewnym stop­

niu Krzyż Św. Andrzeja, ze złamanymi częściowo niektórymi

ramionami, przeciętymi linią spiralną, będącą w relatywnej za­

leżności kątowej do pozostałych elementów znaku. Symbol ten

jest używany przy jednej z inicjacji, do uwrażliwienia, energety-

zacji i otwierania określonych czakramów. Stosowany jest tak­

że do harmonizacji całego systemu energetycznego.

Znak nr 13 uosabia wysoką energię mentalną, wyrażo­

ną symbolicznie w układzie piramidalnym u szczytu znaku.

Znajdują się w nim także niektóre elementy ze znaku nr 11.

Posługując się tym symbolem wyzwalamy przepływ wysokiej

energii mentalnej, niosącej głębokie skutki lecznicze w sferze fi­

zycznej, emocjonalnej i duchowej. Znak ten wprowadza w na­

sze życie harmonię, nie uwarunkowaną niczym Miłość, oraz

wrażliwość na prawdę i piękno. Jest to jeden z symboli wnoszą­

cych najwyższą aktywację wibracyjną.

Znak nr 14 jest kluczem do pełnego wzbudzenia potencjału

Energii Reiki na poziomie mistrzowskim, stąd określany jest czę­

sto jako tzw. klucz mistrzowski. Znak nr 14 wyzwala w przyszłym

mistrzu niezbędny rezonans wibracyjny z Polem Unitarnym

Centrum Wszechświata, co jest niezbędnym i koniecznym wa­

runkiem do przeprowadzania inicjacji na wszystkich stopniach

misterium według systemu dr Mikao Usui. Identyfikacja

z symbolem mistrzowskim przynosi nam wewnętrzną harmonię

i ład emocjonalny, oraz pełne zrozumienie sensu naszej egzy­

stencji, czyli podnosi naszą świadomość duchową, prowadzącą

do oświecenia. Możemy go także używać w terapii energetycznej

1 5 9

Reiki do usuwania blokad i harmonizowania ustroju, czyli do

przywracania organizmowi dobrego stanu zdrowia.

17.3. Narzędzia mocy mistrza Reiki.

Mistrz otrzymuje wszystkie symbole i mantry, którymi będzie

inicjował swoich uczniów w obowiązujących w tradycji Reiki

stopniach wtajemniczenia, tj. na I, II i II specjalistycznym stop­

niu, oraz na stopniu III - mistrzowskim. Mistrz poznaje także

techniki inicjacji zgodnie z tybetańską sztuką pobudzania świado­

mości i podnoszenia wibracji. Jest to sztuka przekazywana w tra­

dycji Reiki, począwszy od dr Mikao Usui. Przyszły mistrz otrzy­

muje także niezbędne wskazówki, aby profesjonalnie i godnie

wprowadzał w terapię Reiki tych, którzy zdecydowali się wejść na

nową ścieżkę rozwoju duchowego i podnoszenia świadomo­

ści. Uzyskanie stopnia mistrza Reiki jest ostatnim etapem w pro­

cesie energetycznego realizowania swojej osobowości. Wraz

z inicjacją na mistrza przejmujemy odpowiedzialność za rozwój

Reiki w jego czystej formie, przekazanej nam przez jedynych wiel­

kich mistrzów Reiki tj. dr Mikao Usui, dr Chujiro Hayashi, panią

Hawayo Takatę i jej wnuczkę, panią Phyllis Lei Furumoto. Każdy

mistrz ma jednak pełną swobodę, w jaki sposób, kogo, gdzie

i kiedy będzie inicjował na nowych uczniów i mistrzów Reiki.

Mistrza Reiki winna cechować wielka skromność osobista i prze­

konanie, iż jest on tylko transmiterem w przekazie umiejętności,

uprawnień, oraz mocy na barki nowych uczniów i mistrzów,

z którymi dane mu będzie spotkać się na swej drodze w dążeniu

do Jedności. Mistrz Reiki powinien się także ciągle doskonalić

w zakresie wiedzy o Praenergii czyli Uniwersalnej Energii Życia,

oraz pogłębiać swą wrażliwość na tę Moc, która tylko z siebie wy­

daje wszelkie siły i kreuje jednolity porządek całego Stworzenia.

Mistrz cechować się powinien wysokim poziomem intelektu­

alnym, moralnym i duchowym, oraz zawsze dążyć do pełnej har­

monii swej istoty na wszystkich poziomach, aby osiągnąć po­

czucie pełni istnienia. Zawsze winien mieć świadomość swojej

służebnej roli wobec osób, które wprowadził w Reiki, oraz dla

tych, którzy zostali przez niego inicjowani na nowych mistrzów.

Jest to bardzo odpowiedzialna, a zarazem wysoce satysfakcjo­

nująca służba dla wszystkich podejmujących pracę z Energią

Reiki, a w szczególności dla każdego mistrza Reiki. Warto jed­

nak wkroczyć w ten pasjonujący świat Wyższych Mocy, będących

Źródłem wszelkiej egzystencji.

1 6 0

Rozdział 18

Techniki terapii mentalnej w Reiki III stopnia

Wykorzystując klucze mocy III stopnia Reiki w terapii mental­

nej, stosujemy wszystkie zasady, które obowiązują w terapii men­

talnej II i II stopnia specjalistycznego, ale teraz musimy pamiętać,

iż symbole III stopnia są uniwersalnymi znakami mocy, wzbudza­

jącymi elementarną energię w Polu Morfogenetycznym zmien­

nych stanów Świadomości. Tworzą one strumień jasnego światła,

łączącego nas z polem Unitarnym Centrum Wszechświata. Mo­

żemy je wykorzystywać wielorako, w zależności od problemu,

który pojawi się przed nami. Są to znaki o wiele większej mo­

cy, niż wszystkie dotychczas poznane, dlatego też ich zastoso­

wanie wymaga dużej wiedzy ezoterycznej, w jakim kontekście

i w jakiej sytuacji zastosować dany znak. W tym rozdziale przed­

stawiam jedynie dla ilustracji trzy przykłady wykorzystania owych

symboli, co nie oznacza, iż nie możemy lub nie wolno nam za­

stosować ich dla innych potrzeb, które wyłonią się w naszej prak­

tyce. Generalnie każdy problem, przed którym staniemy, możemy

rozwiązać stosując symbole III stopnia. Mając powyższe uwagi

na względzie podaję zastosowanie znaków III stopnia.

1) Możemy harmonizować cały system energetyczny (lub

daną sytuację), oddziałując w te układy holistycznie - całościo­

wo. W tym celu:

a) otwieramy swoje wnętrze na odbiór Ponadczasowej Świa­

domości, by stać się godnym przekazu Uniwersalnej Energii;

b) koncentrujemy się na czakramie siódmym i łączymy się

mentalnie ze Świadomością Unitarną, oraz Wyższą Świadomo­

ścią (swoją, pacjenta, lub Ducha Opiekuńczego danej sytuacji)

i wykonujemy symbole w kolejności nr: 1, 3,1.

c) wizualizujemy stan chorobowy (lub daną sytuację) aktual­

nie, oraz powrót do zdrowia (swój lub pacjenta), czy też sytuację

uporządkowaną wg naszych wizji;

d) wykonujemy symbole w kolejności nr: 1,2, 1, 1, 12, 1,

e) wypowiadamy trzykrotnie swoje imię lub imię i nazwisko

pacjenta i jego adres, jeśli znamy, lub powtarzamy trzykrotnie

sytuację, na którą chcemy oddziaływać holistycznie;

f) wysyłamy przez 15 minut Energię Reiki na czakram siódmy

(swój lub pacjenta), lub na daną sytuację;

1 6 1

g) dziękujemy Ponadczasowej Świadomości, iż mogliśmy

transmitować Uniwersalną Energię, powierzając Ponadczaso­

wej Świadomości realizację naszej prośby z pełną wiarą w powo­

dzenie przekazu;

h) przerywamy emisję w sposób ustalony.

2) Pragnąc wzbudzać uczucia harmonii, nieuwarunkowanej

miłości, oraz wrażliwości na prawdę i piękno (w nas, pacjen­

cie, czy w danej grupie osób) postępujemy następująco:

a) wchodzimy w relację duchową z Nieskończonym, by

móc uczestniczyć w przekazie Jego Mocy;

b) koncentrujemy się na czakramie siódmym (swoim, czy pa­

cjenta), lub danej grupie osób, albo nazwie grupy i łączymy się

mentalnie z Nieskończonym, oraz Wyższą Świadomością (naszą,

pacjenta, czy danej grupy osób, lub z Duchem Opiekuńczym danej

grupy/;

c) wykonujemy symbole w kolejności nr: 1, 3,1;

d) wizualizujemy aktualny stan uwrażliwienia (naszego, pa­

cjenta, czy danej grupy osób), oraz stan oczekiwany w tych ukła­

dach;

e) wykonujemy symbole w kolejności nr: 1,2, 1; 1,7, 1; 1, 13,

1;

f) wypowiadamy trzykrotnie swoje imię lub imię i nazwisko

pacjenta i jego adres, jeśli znamy (czy nazwiska grupy osób, lub

nazwę grupy/;

g) wysyłamy przez 15 minut Energię Reiki (nam, pacjento­

wi, grupie osób, czy sytuacji/;

h) dziękujemy Nieskończonemu, iż mogliśmy uczestniczyć

w przekazie Uniwersalnej Energii i powierzamy Mu realizację

z pełną wiarą w powodzenie naszych oczekiwań.

i) przerywamy emisję w sposób ustalony.

3) Chcąc wejść w rezonans z Polem Unitarnym, oraz

kształtować wewnętrzną harmonię, ład emocjonalny, czy

likwidować blokady, postępujemy następująco:

a) tworzymy spirytualną komunię z Jednością, by zamienić się

w strumień jasnego światła Uniwersalnej Energii;

b) koncentrujemy się na czakramie siódmym (swoim, pacjenta),

czy danej sytuacji i łączymy się mentalnie z Jednością, oraz Siłą

1 6 2

Wyższą (swoją, pacjenta), czy Duchem Opiekuńczym danej sytu­

acji i wykonujemy symbole w kolejności nr: 1, 3, 1;

c) wizualizujemy aktualne otwarcie się na uwrażliwienie, czy

stan chorobowy, oraz stan oczekiwany w tych sferach (w nas,

pacjencie, grupie osób, czy danej sytuacji/;

d) wykonujemy symbole w kolejności nr: 1, 2, 1; 1, 9, 1; 1, 14,

1;

e) wypowiadamy trzykrotnie swoje imię lub imię i nazwisko pa­

cjenta i jego adres, jeśli znamy, lub imiona i nazwiska osób

w danej grupie, czy nazwę grupy, lub sytuacji;

f) wysyłamy przez 15 minut Energię Reiki (nam, pacjentowi

lub grupie osób, czy sytuacji/;

g) dziękujemy Jedności, iż mogliśmy spełnić rolę zwornika

w przekazie Uniwersalnej Energii i prosimy Jedność Unitarną

o realizację z pełną wiarą w powodzenie naszych oczekiwań.

h) przerywamy emisję w sposób ustalony.

W przeciwieństwie do technik terapii I, II i II specjali­

stycznego stopnia, stopień mistrzowski tworzy warunki do uniwer­

salnego zastosowania poznanych teraz kluczy mocy.

Dopiero osiągając stopień mistrzowski, stajemy się

w pełni depozytariuszami wszystkich możliwości terapeu-

tyczno - kreacyjnych, jakie tkwią w Reiki, czyli Uniwersalnej

Energii Życia.

1 63

Rozdział 19

Istotne aspekty uwrażliwienia

na głos wewnętrzny

Uwrażliwienie na głos wewnętrzny to drzwi do wszystkiego,

to otwarcie się na Uniwersum, Tao, Pierwotną Przyczynę Egzy­

stencji, Nieskończony Byt, Życie, Absolutną Świadomość, Brah-

mana, Miłość, Logos, Jedność, Praenergię, Absolut, Duch Twór­

czy, Słowo, tj. Boga, czyli na powrót do Źródła, do Ponadczasowo-

ści Unitarnej.

Silna tożsamość z gęstą wibracją materii na planie fizycznym,

jest barierą w dążeniu do jedności. Materialne przyczepienie

zakrywa Światło w naszym wnętrzu. Trzeba się uwolnić od tego

przyczepienia. Trzeba poznać związki, jakie zachodzą między

pierwotną i wieczną Wibracyjną Świadomością i jej Energią,

a materialnymi manifestacjami na planie fizycznym. Stworzy to

warunki do racjonalnego kierowania naszą egzystencją, poprzez

zmianę świadomości i wyzwolenie z niewiedzy. Odkryjemy wów­

czas tajemne klucze do transcendencji w kierunku wyższej świa­

domości, czyli oświecenia. Objawia się to niezwykłym przy­

spieszeniem intelektu, rozwojem zdolności parapsychicznych,

telepatii, jasnowidzenia, percepcji pozazmysłowej, oraz nawią­

zywaniem komunikacji z Wyższymi Wymiarami Świadomości.

Wówczas zaczynamy rozumieć, iż nie jesteśmy jedynymi istota­

mi we Wszechświecie, ale jednymi z wielu swego rodzaju ener­

getycznymi statkami. Do nawigacji naszego statku musimy po­

siąść niezbędną wiedzę, aby uniknąć ciągłego dryfowania po

zamkniętych kręgach kolejnych inkarnacji, a rozpocząć wznosze­

nie wirtualne ku Jedności. Musimy poznać wszystkie poziomy

wibracyjne, z którymi wchodzimy w rezonans. Jesteśmy bo­

wiem formalną manifestacją na planie fizycznym istoty ener­

getycznej wchodzącą w rezonans z całym widzialnym i niewi­

dzialnym Wszechświatem. Nasz poziom egzystencji material­

nej jest wąskim wycinkiem całego planu funkcjonowania

Wszechświata, na wielu jego poziomach wibracji. Tworzą one

zwartą sieć unitarną. Kontakt z Polem Unitarnym Wszechświata

może nastąpić jedynie na drodze energetycznego rezonansu

wibracyjnego. Aby pojąć tę wiedzę, trzeba otworzyć się na wnę­

trze, czyli zupełnie inny poziom energetyczny, niż w wymiarze

fizycznym. Trzeba wywarzyć blokady w postaci dumy, egoizmu,

1 6 4

pychy, zazdrości, żalu, złości, poczucia winy, czy niespełnienia.

Lektura tego rozdziału winna pobudzić każdego do refleksji, ale

nie w wymiarze intelektualnym, tylko w intuicyjnej łączności

z Wyższym Wymiarem Jedności. Aby zaistniała taka relacja,

trzeba odnaleźć utraconą równowagę między zdobywaniem

materii, a poszukiwaniami duchowymi, trzeba odszukać drogę

powrotu do zapomnianego związku z Jednością. Pomocne

w tym przypadku są różnorakie techniki i terapie, pozwalające

badać nasz świat wewnętrzny i odkrywać nowe pokłady wrażliwo­

ści, nadające sens naszemu życiu. Poszukiwania te tworzy har­

monijny system, łączący wymiar materialny, psychiczny, umy­

słowy i duchowy. Prowadzą one do nowego stylu życia i po­

strzegania, gdzie w koegzystencji występuje miłość, poznanie,

nauka, świadomość, abstrakcja i intuicja. Inne postrzeganie

świata materii i ducha prowadzi do transformacji nowej

świadomości w kierunku doświadczeń transcendentalnych, leżą­

cych poza zasięgiem pięciu zmysłów. Jest to wznoszenie się

w osi pionowej (wirtualnej) od nieświadomości, czyli podświado­

mości, przez świadomość do nadświadomości, czyli wyższej

świadomości. Rozwój ten stwarza warunki na przejście od świa­

domości czuwania do wyższej uniwersalnej świadomości rozbu­

dzenia. Stan rozbudzenia nie mieszczący się w pojęciach trój­

wymiarowego postrzegania kieruje nas do nowych doświad­

czeń, gdzie jednocześnie i w ciągłości występuje wymiar czasu,

przestrzeni i materii, czyli przekraczamy barierę czasoprzestrzeni

tj. wchodzimy w Pole Unitarne międzywymiarowe, w którym

jednoczy się Duch Stwórczy, stworzenie i kreacja materialna.

Oznacza to, iż wchodzimy na poziom kontinuum czasoprze­

strzeni, gdzie przeszłość, teraźniejszość i przyszłość dzieją się

jednocześnie w "wiecznej teraźniejszości". Na tym poziomie

świadomości postrzegamy związki zachodzące między we­

wnętrznym Wszechświatem Ducha Stwórczego, a zewnętrzem

tego Wszechświata, czyli światem formalnym, przejawionym,

w którym egzystuje istota ludzka we wszystkich inkarnacjach.

Ten poziom świadomości prowadzi do rezonansu telepa­

tycznego między umysłem konkretnym świadomości czuwania,

a świadomością rozbudzenia wyższego, uniwersalnego, czyli

w wymiarze kosmicznym. Stajemy się wówczas istotami uzgod­

nionymi z porządkiem ponadczasowości. Aby jednak zharmo­

nizować naszą istotę na drodze rozwoju osobowego, musimy

1 6 5

przejść etap oczyszczenia i uporządkowania ciała fizyczne­

go, energii psychicznej i postrzegania umysłowego, oraz dojść

do wymiaru duchowego. Następuje wtedy stopniowa prze­

miana naszej świadomości ku świadomości wyższej. Musimy

bowiem postrzegać nasze związki i przyczepienia w wymia­

rze materialnym, genetycznym, energetycznym, duchowym, oraz

uniwersalnym, czyli kosmicznym. Poziom materialny to nasze

związki w układzie grup interesu. Poziom genetyczny to związki

rodzinne. Poziom energetyczny to związki z ludźmi, z którymi

łączą nas te same poszukiwania własnej osobowości. Poziom

duchowy to odkrywanie nowego wymiaru swego istnienia.

Wreszcie poziom kosmiczny, to zharmonizowanie naszej egzy­

stencji z porządkiem uniwersalnym, czyli osiągnięcie wyższej

świadomości, tj. zrozumienie widzialnych i niewidzialnych aspek­

tów, które wpływają na naszą egzystencję. Jest to program inicja­

cyjny, który stwarza niezbędne warunki do zrozumienia sensu

naszego istnienia.

Na tym etapie uwrażliwienia pomocą będzie

interioryzacja. W tym celu:

a) weź kilka spokojnych oddechów, będąc w pozycji stojącej;

b) usiądź po turecku w zacisznym miejscu, stawiając przed

oczami zapaloną świecę, lub lampkę, oraz kryształ górski;

c) promień świecy rezonować teraz będzie z głębokim we­

wnętrznym życiem twojej osoby, a kryształ z przezroczystością

Wyższej Jaźni, co spowoduje, iż Wyższy Duch połączy się z tobą;

d) zamknij oczy i wejdź do swego wnętrza, wizualizując pło­

mień świecy, w którym spalają się wszystkie negatywne energie,

które zakłócają twój spokój i przeszkadzają w osiągnięciu krysz­

tałowej przezroczystości;

e) wizualizuj płomień na poziomie czakry hara (2 palce poniżej

pępka), jako ognistą i pulsującą czerwień mocy;

f) stopniowo podnoś tę energię w kierunku serca, gdzie kła­

dziesz oczyszczony kryształ twojej Wyższej Świadomości;

g) wizualizuj, że światło pochodzące z przekształconego

płomienia przenika do wnętrza kryształu, który zapala się od

wewnątrz, promieniując swą świetlistą energią miłości na od­

ległość około 1 metra wokół twojego ciała;

h) od najwyższego punktu kryształu, podnoś tę energię w kie­

runku czubka głowy, aby uspokoić i oczyścić myśli, oraz pobudzić

twój umysł w kierunku Wyższego Wymiaru Świadomości;

1 66

i) oczyszczaj swe myśli poprzez to wznoszenie wywołane

wewnętrzną wibracją energetyczną;

j) wizualizuj, iż niebieskie promienie pochodzące z Wyższe­

go Wymiaru, przechodzą wewnętrznym kanałem w kierunku

głowy, aby wprowadzić harmonię w twojej osobie;

k) staraj się zobaczyć, jak te subtelne energie obejmują całe

ciało, przechodząc w dół do poziomu 10 cm pod twoimi stopami;

I) wizualizuj, iż siedzisz na utworzonej przez siebie metalowej

niebieskiej płycie;

ł) kiedy poczujesz się pewnie na tej płycie, utrzymuj kontakt

nad wprowadzoną w ruch delikatną energią, wibrującą między

sercem a głową;

m) spróbuj zharmonizować teraz swoją świadomość ze Świa­

domością Uniwersum;

n) wsłuchaj się uważnie w ten Wyższy Wymiar i relacje, jakie

zachodzą między nim a twoją Wyższą Świadomością;

o) poszukaj w swym codziennym życiu elementów, które

należy zmienić, by zaprowadzić ład wewnętrzny i harmonię

twojej egzystencji z porządkiem Najwyższej Świadomości;

p) zakończ tę medytację, wprowadzając swą istotę w stan spo­

koju, harmonii w jedności z Najwyższą Istotą.

Konieczne jest rozbudzenie jedności ze Źródłem, oraz

uświadomienie sobie, iż jesteśmy rezonatorami z Jednością

i tożsami z Absolutną Świadomością. Jesteśmy niezmiennie

precyzyjnym układem, dlatego też musimy permanentnie

i bezustannie analizować naszą świadomość.

Jest to forma inicjacji i bezustannego powrotu do swego wnę­

trza, by otwierać się na Wiązkę Światła, płynącą do naszej isto­

ty, Światła niosącego równowagę, harmonię i zdrowie na

wszystkich poziomach egzystencji. Ten stan uwrażliwienia

prowadzi do powrotu w kierunku Źródła, czyli tworzy warunki

odrodzenia nowego typu świadomości, oraz większej otwarto­

ści duchowej, intelektualnej, oraz fizycznej. Następować teraz bę­

dzie stopniowa zmiana w wymiarze fizycznym, psychicznym,

umysłowym i duchowym, a także w sferze materialnej. Prowa­

dzi to do rozbudzenia nieznanej dotąd wrażliwości. Warunkiem

rozwoju duchowego jest dbałość o stan fizyczny ciała, gdyż

ciało jest świątynią Najwyższego Ducha. Ciało jest opatrunkiem

duszy. Trzeba je zatem utrzymywać w zdrowiu, czystości i har­

monii. Musimy nad nim czuwać, by nie sprawiać bólu mieszka-

1 67

jącemu w nim Doskonałemu Duchowi. Istotnym elementem w pro­

cesie podtrzymywania witalności jest akceptacja ciała material­

nego. Chcąc poprawić fizyczne odczucia, trzeba wywoływać

i kultywować w sobie świadomość szczęścia i pozytywnego sto­

sunku do otaczającej rzeczywistości, a w szczególności do

osób, które podążają tą samą drogą.

Pierwszym krokiem

jest wewnętrzne skupienie się, czyli przywrócenie spokoju

swojemu wnętrzu. Trzeba w tym celu przeprowadzić poniż­

szą medytację interioryzacji:

a) usiądź w wygodnej pozycji z wyprostowanymi plecami i od­

pręż się kładąc ręce na udach;

b) weź cztery głębokie oddechy i skoncentruj się na tych

oddechach, uświadamiając sobie stopniowo, co jest przyczyną tej

odruchowej czynności;

c) prześledź drogę powietrza przechodzącego przez nos, gar­

dło i płuca;

d) uświadom sobie mechanizmy i funkcje, które uczestniczą

w tym procesie;

e) koncentrując się na tych czynnościach, zajmij swój umysł

procesami w wymiarze wewnętrznym, by oderwać się od

przyczepienia i rozproszenia wynikającego z twojego związku

z zewnętrznym środowiskiem materialnym;

f) wyobraź sobie oś przechodzącą wzdłuż ciała, łączącą ziemię

z Wyższym Wymiarem;

g) skoncentruj swoją energię psychiczną wykraczającą poza

ciało fizyczne;

h) skup tę energię wewnątrz swojej aury i wyznacz skrajny za­

sięg twej psychiki, aby oznaczyć mentalnie przestrzeń swej

psychicznej świątyni;

i) naucz się kierować tą energią wewnątrz owej świątyni,

poprzez oczyszczanie swej psychiki z istniejących jeszcze

negatywnych energii;

j) wznoś się wibracyjnie poprzez głębokie oddychanie

i koncentrację na odczuwanych procesach wewnątrz ciała,

uświadamiając sobie występowanie energii bazalnych pod two­

imi stopami i naucz się nimi posługiwać w sposób selektywny;

k) zakończ medytację wracając do stanu czuwania.

Medytacja powyższa prowadzi do lepszego opanowania psy­

chiki i rozbudzenia wewnętrznej elastyczności, oraz wibra­

cyjnej wrażliwości na informacje zawarte w dalszej części niniej-

1 68

szego rozdziału, a nade wszystko przyczyni się do odnalezie­

nia kontaktu z Duchem Twórczym, który przejawia się w zawar­

tych tu słowach. Opanowanie psychiki prowadzi do uspokojenia

umysłu, by stał się on bardziej jasny, wolny i skupiony, by

emanował większą wrażliwością i świadomością wyższego

rzędu, by mógł spełniać rolę katalizatora porządkującego wraże­

nia psychiczne i duchowe natchnienia w sferze Słowa, oraz

świadomości czuwania. Mimo tych cech umysł będzie zawsze

ograniczony w stosunku do potencjału świadomości duchowej.

Dlatego też istotną i zasadniczą sprawą pozostaje nie tylko

zrozumienie czytanych tu zdań, ale nade wszystko przyjęcie ich

za swoje, poprzez własną interpretację. Takie podejście rozbudzi

w czytającym wewnętrzne otwarcie na Słowo, które jest Źró­

dłem naszej świadomości wyższego wymiaru. Wielokrotne

powroty do zawartych w tym rozdziale myśli przeniosą was

w inny poziom świadomości wibracyjnej. Wasze postrzeganie

stanie się komplementarne, syntetyczne i o wyższym poziomie

wzniesienia. Wielokrotna analiza treści, którą macie przed

oczyma, ale nie analiza intelektualna, tylko poprzez spojrzenie

wewnętrzne, rozbudzi waszą wrażliwość na Słowo, które ema­

nuje z tych wyrazów.

Przed każdą lekturą kolejnego fragmentu tego roz­

działu zróbcie medytację interioryzacji, by wejść w stan har­

monii psychicznej. Prowadzić to będzie do dalszego rozwoju

duchowego, poprzez wyznaczenie granic psychicznej aury, oraz

osi wewnętrznej.

Aby pogłębić to wznoszenie, przeprowadźcie

poniższą medytację:

a) wzmocnijcie oś wewnętrzną i aurę, by stworzyć odpowied­

nią powłokę energetyczną wokół swojego ciała;

b) wzmocnijcie w sobie uczucie miłości, aż odczujecie ciepło

w okolicy mostka;

c) zwizulizujcie jasnożółtą tarczę słoneczną;

d) wyobraźcie sobie, iż zasięg promieniowania słońca ograni­

czony jest do trójkąta gardło-piersi;

e) kontrolujcie nogi i stopy, by nie przeciążyć ich nadmiernie

energią witalną, która zwykle wzbudza się w tym czasie;

f) wyzwalajcie w sobie w dalszym ciągu wyższe wibracje miło­

ści, by słońce jawiło się w kolorze bieli;

g) wznoście powoli to białe światło wokół swojej osi wewnętrz­

nej gardło - trzecie oko, aż do szczytu głowy;

1 69

h) wzmacniajcie to uczucie, by stało się idealnie czyste

i wibrujące;

i) wizualizujecie słońce i oś wewnętrzną w kolorze intensyw­

nie niebieskim;

j) przedłużajcie tę wewnętrzną oś, która biegnie od głowy

i przemienia się w niebieską wiązkę;

k) wznoście coraz wyżej tę wiązkę, aż odczujecie harmonię

między dolnym i górnym odcinkiem swojego ciała, oraz całą

zewnętrznością;

I) pogłębiajcie uczucie wzniesienia, aż poczujecie w sobie

powrót do Źródła, odbierany jako Wyższa Energia, nowa

inspiracja, nieznana dotąd wrażliwość, oraz wyższa świadomość

i wewnętrzne odnowienie;

m) zachowajcie w sobie ten nowy stan wewnętrznej równo­

wagi i rozbudzonej inspiracji, oraz przejdźcie do dalszej lektury.

Aby racjonalnie kierować energiami, trzeba mieć świadomość,

iż jako istoty, uczestniczymy w tej potężnej sieci energetycznej,

która kieruje całym Wszechświatem. Każdy nasz krok wywołuje

skutki na innych planach. Dlatego też, z całą uwagą należy

postępować tak, by nasze działania były pełne harmonii.

Po przebudzeniu starajcie się wejść w rezonans z tą subtel­

ną energią, która łączy was z jej duchowym wymiarem. Postrze­

gajcie swe ciała (eteryczne, astralne, mentalne i duchowe)

i miejcie świadomość, że ich obecność oddziałuje energetycznie

w każdym momencie na wasze ciało fizyczne. Aby rozwijać

i utrzymywać kontakt z tymi ciałami, wykonajcie kilka pranicz-

nych oddechów (spokojnych i wewnętrznych). Podobnie przed

zaśnięciem zróbcie krótką medytację, koncentrując się na

swoim wnętrzu i wyobrażając sobie delikatną wiązkę, która prze­

chodzi przez całe ciało. Rozświetlajcie tę wiązkę i poszerzaj­

cie ją, aż zjednoczycie się z nią wewnętrznie uzyskując uni­

wersalną świadomość kontaktu z tymi energiami, które stymu­

lują waszą istotę. Dzięki takim zabiegom wzmocnicie komu­

nikację energetyczną podczas snu z Wyższym Wymiarem Uni-

wersum. W czasie dnia starajcie się zawsze uśmiechać i bądź­

cie pozytywni dla otoczenia, oraz przyjmujcie ze spokojem

i zrozumieniem wydarzenia, których doświadczacie. Miejcie

świadomość, iż zewnętrzne przejawy są wynikiem reakcji wa­

szego wnętrza. Eliminujcie także wszelkie negatywne myśli

i oceny, które rodzą się w was, tak w stosunku do siebie, jak

1 7 0

i innych osób, czy zdarzeń. Podejmujcie krytykę tylko wtedy, gdy

może ona przyjmować pozytywne i nowe rozwiązania. Starajcie

się być elementem transformacji czystych energii i harmonizacji

otoczenia, a nie wnosić negatywnych zakłóceń w swoją osobę

i w zewnętrzne środowisko. Jeśli pragniecie odnaleźć wiedzę

wewnętrzną, musicie stać się jednością. Proces ten następuje

poprzez inicjacyjne odkrywanie transcendentalnej prawdy, iż ten

kto nie popełnia zła, wkracza w krąg powrotu do Źródła. Każdy

z ludzi ma taką możliwość. Trzeba permanentnie czynić bilans

między tym, kim byliście, a tym, kim się stajecie. Wówczas trans­

cendentalna Moc będzie przewodzić wam w tej pracy.

Jesteśmy istotami sprawującymi kontrolę międzymymiarową,

między przestrzenią, czasem i Ponadczasowością. Celem tej

relacji jest pomoc w ponownym połączeniu naszej istoty

z Najwyższym Wymiarem na drodze rezonansu wewnętrznego.

Nawiązujemy wówczas kontakt ze swym Wyższym Wymiarem,

oraz zaprowadzamy ład w sobie i wokół nas. Jedynym celem

słów, które czytacie, jest przypomnienie wam, kim naprawdę je­

steście. Człowiek na poziomie fizycznym utracił bowiem poczucie

uniwersalnej komunii z Jednością, zabiegając wyłącznie o zdo­

bywanie materii, zapomniał o swym Źródle, z którego rozpo­

czął podróż na planie fizycznym w kolejnych inkarnacjach. Do

tego, kto nawiąże kontakt ze Źródłem, docierać będzie pełne

spektrum energii w sposób naturalny i bez zakłóceń. Konieczna

jest jednak stopniowa harmonizacja swojej istoty, by te subtelne

przekazy odkrywane były przez wasze wnętrze.

Ta wiązka energii emanująca z kart niniejszego rozdziału

pozwoli wam uświadomić sobie, kim jesteście i jaki jest wasz

związek z całą kreacją. Konieczny jest wszakże wasz osobisty

wysiłek, aby wkroczyć do kręgu wznoszenia ku Jedności. Podą­

żając tą drogą unikajcie dotychczasowych błędów, a wtedy Do­

skonały Duch będzie miał kontrolę nad waszym rozwojem, gdyż

Duch Najwyższy wchodzi tylko wtedy w związek ze swą kreacją,

kiedy kreacja oczekuje tego związku. Jeśli czytając te słowa

wzbudziłeś w swym wnętrzu rezonans z ich znaczeniem, wkro­

czyłeś na drogę powrotu do Źródła, odkryłeś klucze do tajemnicy.

Jeśli wejdziemy w rezonans galaktyczny, dostroimy nasze rela­

cje z ciałem fizycznym, energią psychiczną, strukturą umysłową

i wymiarem duchowym. Ciało fizyczne jest narzędziem do dyspo­

zycji Wyższej Świadomości, czyli jedynym bogactwem człowie-

1 7 1

ka jest obecność w jego wnętrzu Uniwersalnej Świadomości. Mu­

simy zatem o nie dbać. Energia psychiczna działa poprzez życie

instynktowne, emocjonalne, uczuciowe, oraz intuicyjne. Musimy

poddać kontroli te procesy. Poprzez relacje umysłowe wcho­

dzimy w harmonię z wewnętrznym porządkiem Świadomości

Unitarnej i wkraczamy jako część do Jedności Unitarnej

Wszechświata. Wymiar duchowy to istnienie w nas transcen­

dentalnej iskry. Odkrywanie wymiaru duchowego kieruje nas

w bogaty świat odczuć, percepcji, emocji i wewnętrznego rytmu,

oraz pozwala odnaleźć drogę powrotu. Zdobycie uniwersalnego

klucza do bramy wiodącej do Źródła nie jest ani kwestią intelektu,

ani ciała fizycznego, ani psychiki, ale jest tym wszystkim i czymś

jeszcze, czego zdefiniować nie możemy w znany nam sposób,

ale jedynie poprzez wewnętrzną intuicję, zmieniającą rezonans

naszej istoty na wszystkich poziomach egzystencji, co prowadzi

do połączenia indywidualnej świadomości z Ponadczasową

Świadomością Uniwersum. Wchodząc w wewnętrzny system

naszego ciała fizycznego i zdobywszy umiejętność sterowania

nim, możemy wkroczyć do pola Uniwersalnej Świadomości, bę­

dącej w relacji z ciałem eterycznym, które gwarantuje spój­

ność naszej osoby w wymiarze materialnym. Ciało fizyczne kore­

luje z Wyższymi Wymiarami, odpowiedzialnymi za jego odbudo­

wę. Możemy zbliżać się do tych wymiarów, aby zapewnić har­

monię i równowagę na wszystkich poziomach naszej osobowości.

Skuteczność zależna jest od koncentracji energii, czyli jej sku­

pienia.

Dzięki poniższej medytacji interioryzacji, uzyskacie połączenie

swej osobowości z subtelnymi energiami Wszechświata:

a) stańcie w cichym przewietrzonym miejscu;

ą) zamknijcie oczy i pomyślcie o Wyższych Energiach, które

nieprzerwanie odnawiają wasze ciało;

b) wysyłajcie przez chwilę pozytywne myśli w ich kierunku, by

wzmocnić wzajemną transformację mocy;

c) po kilku chwilach powróćcie myślą do świadomości czuwa­

nia;

ć) zrównoważcie energię ciała fizycznego w rezonansie

z Uniwersum;

d) stojąc ze złączonymi stopami, wizualizujcie, iż jesteście

wielkim drzewem, tkwiącym korzeniami głęboko w ziemi, skąd

czerpiecie pożywienie, a pień tego drzewa to wasze ciało,

1 72

wewnątrz którego pulsują życiodajne soki w kierunku głowy

i konarów, wznoszących się do góry, aby wejść w rezonans

z Wyższymi Wymiarami Mocy;

e) wybierzcie gatunek drzewa, który wam odpowiada, oddy­

chajcie spokojnie, głęboko i precyzyjnie myśląc o powstającym

drzewie;

ę) wizualizujcie szczegóły tego drzewa, konary, pień i korzenie

- utożsamiając wasze ciało fizyczne z tym drzewem, to wy

odpowiadacie za jego rozwój;

f) z każdym oddechem oczyszczajcie całe wasze ciało,

wszystkie jego części i organy;

g) opuśćcie ramiona, kierując dłonie ze złączonymi palcami ku

ziemi;

h) zamknijcie oczy, oddychajcie spokojnie i nawiążcie kontakt

ze swoim wnętrzem i uczuciami;

i) wizualizujcie sieć kanałów, w których pulsuje rozświetlająca

Energia Życia, zasilajcie je tą Energią od głowy do stóp - od­

dychając równocześnie coraz głębiej ze świadomością za­

chodzącego procesu;

j) kiedy weźmiecie pod kontrolę całą sieć kanałów wewnętrz­

nych, kciukiem prawej ręki uciśnijcie prawe nozdrze, by wykonać

oddech lewą dziurką, po zatrzymaniu oddechu na 5 sekund

wypuśćcie powietrze przez tę samą dziurkę, czynność tę powtórz­

cie 5 razy;

k) czynność z pkt. d) powtórzcie 5 razy na lewym nozdrzu,

używając lewego kciuka;

I) przy każdym wdechu rodzą się w was nowe subtelne kanały

w głowie, a przy wydechu opuszczają was wszystkie nieczysto­

ści i są usuwane na zewnątrz;

ł) opuśćcie ręce wzdłuż tułowia, zaciskając pięści i wi­

zualizując jednocześnie, że jesteście pniem drzewa z konarami

wznoszącymi się ku niebu, a korzeniami utkwionymi w ziemi;

m) zwizualizujcie w swoim wnętrzu niebieski pionowy pro­

mień, biegnący od głowy do stóp i łączący niebo z ziemią;

n) koncentrujcie się na tym promieniu, wykonując równocześnie

6 skrętów głowy w prawo i w lewo, rytmicznie oddychając

i wizualizując sieć kanałów wewnętrznych, łączących się

z delikatnymi korzeniami wznoszącymi się ku niebu, powodu­

jąc lekkie unoszenie was nad ziemią;

1 73

ń) wyobraźcie sobie, że wraz z tym procesem, znikają kłopoty

dnia codziennego i przenoszeni jesteście do innego wewnętrzne­

go świata, pełnego harmonii Wyższych Wymiarów;

o) postrzegajcie to Pole Subtelnej Energii i głęboko od­

dychajcie, nadal będąc w pozycji stojącej z dłońmi zaciśnię­

tymi i ze złączonymi stopami;

ó) będąc w Polu Subtelnej Energii w błękitnym kanale,

opuszczacie błękitną wiązkę aż do korzeni pod waszymi stopami;

p) schodząc wewnątrz ciała, błękitna wiązka oczyści je i usunie

cały gruz nieczystości, aż pod stopy, dzięki czemu, stajecie się

bardziej przezroczyści;

r) uzyskujecie jednocześnie większą świadomość proce­

sów zachodzących w ciele, dzięki czemu jesteście w całko­

witej harmonii z ciałami subtelnymi, w których postrzegacie dupli­

katy swoich organów;

s) rozpocznijcie teraz świadomą podróż wewnątrz ciała, od

głowy do stóp;

ś) zróbcie bilans stref, gdzie świadomość przepływa swobod­

nie, a gdzie jest blokowana przez ciężką energię przyczepie­

nia, wywołując uczucia bólu;

t) w miejsce bólu wyślijcie myśli pozytywne i rozbudźcie Wyż­

szą Energię, poprzez koncentrację na tych miejscach i głębo­

kie oddychanie;

u) wykonajcie głęboki wdech, wchłaniając ze środowiska

cząsteczki światła i skierujcie je w bolesne miejsca,

wstrzymajcie oddech na kilka sekund - koncentrując cząstkę

światła w miejscach bólu, a wraz z wydechem wyrzućcie z siebie

tę ciężką energię, zatrzymując jedynie cząstki światła, które

rozjaśniają teraz całe ciało, czyniąc je bardziej przezro­

czystym;

w) powtórzcie kilkakrotnie czynność z punktu u) z zablokowa­

nymi częściami ciała, by je udrożnić dla przepływu Energii Życia;

v) w błękitnej osi skoncentrujcie delikatną energię czerpaną

z ziemi i przefiltrowaną przez korzenie drzewa, którym teraz

jesteście;

x) wizualizujcie wznoszenie się tej subtelnej energii wewnątrz

błękitnej osi, aż do czakry serca, rozjaśniając ją delikatnie i dalej

w kierunku czubka głowy i konarów, tworząc subtelne kwiaty,

rozchylające się ku niebu;

1 7 4

y) poczujcie cudowny zapach tych kwiatów, łączący się ze

światem Uniwersum, by zawrzeć kosmiczny związek ziemi z nie­

bem;

z) odczujcie przechodzenie tego zapachu w inny wymiar,

wzmacniający waszą łączność z Jednością;

ź) przez kilka chwil skupcie się nad istnieniem Wyższych

Wymiarów i waszym codziennym zadaniem, by ciało stało się

żywą świątynią tych Wymiarów;

ź) otwórzcie oczy i wróćcie do pełnej świadomości stanu

czuwania.

Temu, kto ma łączność intuicyjną z Wyższym Wymiarem Ab­

solutnej Świadomości, będzie łatwiej wybrać właściwą drogę

do swego wnętrza. Osoba taka musi uwrażliwić się na głos we­

wnętrzny i utrzymać wysoki poziom energetyczny. Winna ona ce­

chować się dużą witalnością, by dysponować całą energią i do­

brym zdrowiem przy dochodzeniu do wyższych inspiracji.

Musi całkowicie panować nad ciałem, by sprostać wszyst­

kim wymaganiom. Wtedy może liczyć na przychylność

Wyższej Świadomości w postaci szansy. Szansa przychodzi

i odchodzi. Jeśli potraficie z niej skorzystać, to wasze szczęście,

jeśli nie - wasza sprawa. Szansą jest także to, że czytacie te sło­

wa. Ciało wasze jest rodzajem matrycy, która umożliwia tworze­

nie wymiaru bardziej subtelnego, niż ten na planie fizycznym.

Każdy musi czynić określone wysiłki, by realizować ten wymiar.

Dotyczy to kontaktów ze środowiskiem zewnętrznym osób i rze­

czy, diety, zdrowia fizycznego, wchodzenia w rezonans z Polem

Unitarnym, oraz procesów interioryzacji, które muszą być ciągle

obecne w waszym systemie, by następowało permanentne

sterowanie wszystkich procesów, związanych ze wzrastaniem ku

górze. Osoby, które stworzą takie warunki, mają szansę realiza­

cji operacji wejścia w Pole Unitarne Najwyższej Energii. Żyjemy

bowiem nie po to, by wykorzystywać ciało wyłącznie fizycznie,

ale by poprzez układ materialny transformować system Wyż­

szych Energii, aby zaistnieć w wyższych światach Świadomości

Unitarnej. Ci którzy nie realizują tego planu, tracą szansę daną im

w tej inkarnacji, by wejść w rezonans z Wyższymi Wymiarami.

Jeśli zintegrujecie swój poziom materialny z Wymiarem Unitarnym,

odnajdziecie wątek, który dał początek waszej fizyczności. Je­

śli egzystujecie wyłącznie na planie formalnym, odbieracie świat

wyłącznie przez zmysły, a nie postrzegacie świata wewnętrz-

1 75

nego, bardziej subtelnego i pierwotnego do waszej zewnętrznej

formy.

Poprzez wymiar wewnętrzny wchodzimy do systemu kontroli

Jedności.

Jeśli następuje integracja z siecią Jedności Wewnętrznej,

wówczas wasza wewnętrzna cielesność spełnia ważniejszą rolę,

od jej zewnętrznej formy. Wtedy następuje transfer waszej istoty

w kierunku wewnętrzności i spotkacie wówczas wyższe formy

Świadomości. Każdy z ludzi żyjąc w złożonym systemie porząd­

ku Uniwersum, egzystuje bowiem na poziomie fizycznym, ener­

getycznym i unitarnym. Na poziomie fizycznym, zmysłem dotyku,

smaku, węchu odbieramy świat jednowymiarowy. Poprzez zmysł

wzroku i słuchu postrzegamy głębokość i odległość, czyli świat

dwuwymiarowy, a później trójwymiarowy, dzięki podwójnym orga­

nom wzroku i słuchu, czyli poprzez dotyk, wzrok i słuch zmienia­

my poziom wibracyjny naszych odczuć, przechodzących z niskich

częstotliwości w pole o częstotliwości wyższej. Jednak ograni­

czając się do pięciu zmysłów, postrzegamy tylko świat trójwymia­

rowy. Czwarty wymiar - czas, odbieramy umysłem wewnętrznym,

ale nie jest to kres wymiarów, gdyż istnieją formy cztero,

pięcio i sześcio wymiarowe. Każdy z ludzi posiada swój

szczególny świat psycho-emocjonalny, ale ludzie wrażliwi są

wewnątrz światów trudnych do zdefiniowania. Rozwijając wraż­

liwość wyostrzymy postrzeganie w wymiarze wibracyjnym. Lu­

dzie o dużej wrażliwości wewnętrznej odbierają sygnały z innych

wymiarów, niedostępnych przez pięć zmysłów. Odbierają oni in­

formacje nie poprzez słowa czyli werbalnie, ale poprzez inny

poziom wibracji, tj. telepatycznie. Jest to przejście na poziom

wysublimowanej wrażliwości, która wprowadza człowieka w wi­

bracyjny kontakt z innymi wymiarami Wszechświata. Nasza

wrażliwość jest czymś innym, niż tylko ekspresją uczuć, ale

nade wszystko pozwala odebrać istnienie innych pól świadomo­

ści. Dzięki temu możemy uwalniać swe potencjalne energie

i rozwijać je w szerokiej gamie. Prowadzi to w efekcie do rozwoju

subtelnego postrzegania i wznoszenia się energii ducha. Wrażli­

wość ta istnieje w każdym z ludzi, ale trzeba się odkryć, by

uruchomić naszą podróż w nieskończone, subtelne wymiary uni­

wersalnej harmonii. Wrażliwość tę możemy także rozwijać po­

przez sztukę plastyczną, muzykę, czy inne formy ekspresji.

Znajdując przyjaciół w kręgu ludzi podążających drogą roz-

1 76

woju wewnętrznego, zbliżamy się do świadomości ponadoso-

bowej, a wchodząc w kontakt ze swoim wymiarem duchowym -

stopniowo odkrywamy naszą osobowość uniwersalną. Później

możemy pomagać innym w podążaniu tą drogą. Osoby od­

najdujące się wspólnie na ścieżce rozwoju duchowego przy­

spieszają swój rozwój, odkrywają drogę do Jedności. Jedynie

samodzielny wysiłek człowieka, lub w parze, czy w małej grupie

umożliwia podnoszenie świadomości na poziomie Praw Uni-

wersum, Absolutnej Świadomości na łonie Czystej Energii

w nieograniczonych możliwościach. Dążąc do przemiany naszej

istoty trzeba ciągle rozwijać kontakty z Wyższymi Energiami Ko­

smosu, aby przekroczyć granicę odłączenia i połączyć się

z Wymiarem Uniwersalnym, Ponadczasowym. Należy czuwać

nad energetycznymi warstwami tkwiącymi pod naszym życiem

fizycznym. Trzeba uporządkować całą naszą egzystencję, żeby

znaleźć się w strefie wznoszenia. Trzeba wznieść się powyżej

przeciętnego poziomu energetycznego innych ludzi, poprzez

odseparowanie się od otaczającego niskiego systemu mocy

ludzi bardzo oddalonych od Jedności, będących w sferach ciem­

nych i gęstych emocji w dolnej strefie przyczepienia do materii.

Operację tę realizuje się jednocześnie poprzez kontakt duchowy

z Uniwersum, medytacje, rozbudzanie wyższych czakr, oraz

utrzymywanie równowagi między niskimi i wysokimi energiami.

Trzeba podjąć staranie, by utrzymać związki nie tylko na łonie

rodziny genetycznej i materialnej, ale także z rodziną energe­

tyczną, aby dojść wreszcie do wyższej rodziny duchowej. Lu­

dzie pragnący rozwoju wewnętrznego muszą zaistnieć na takim

poziomie egzystencji, który nie byłby ani zbyt materialny, ani

genetyczny, a nade wszystko byłby poziomem energetycznym

i duchowym. Musi być to układ o cechach bardziej energetycz­

nych niż materialnych. Jeśli będziemy silnie przywiązani do mate­

rii, nie mamy żadnych szans odbioru impulsów z wymiarów du­

chowych. Po uwolnieniu się od przyczepienia materialnego, każ­

dy może otworzyć się na odbiór promieniowania energii duchowej

i komunikację z Wyższym Wymiarem Świadomości Uniwersum.

Musimy wytrwale pracować, by wyciągnąć elementy swej struktu­

ry z wymiarów niższych i wprowadzić je w rezonans z wymia­

rem wewnętrznym i wyższym. Wówczas koniecznym będzie

przekształcenie otoczenia z którym jesteśmy związani. Poprzez

przemianę własnej świadomości, czyli inicjację psycho - umysło-

1 7 7

wą dochodzimy do telepatii i kontaktów międzywymiarowych,

oraz do wprowadzenia się w pierwotny wymiar kosmiczny. Od­

krywamy wtedy, iż jesteśmy istotami syntetycznymi, działającymi

jako transmitery, łączące ziemię i niebo, górę i dół. Jest to ini­

cjacja poprzez żywe słowo, które jest Czystą Wibracyjną Ener­

gią na łonie Wszechświata.

Wiedza zawarta w tym rozdziale jest prosta i zrozumiała dla

ludzi, którzy mają czyste serca i otwarci są na wiedzę duchową,

ale niedostępna dla zadufanych w sobie i przywiązanych wyłącz­

nie do materii.

Materia lub substancja to skondensowana energia, zaś duch

to energia promieniująca. Między tymi dwoma rodzajami energii

istnieje poziom pośredni, zwany psycho-witalnym. Mikroko-

smos człowieka ma wzór makrokosmosu Wszechświata, złożony

jest z trzech poziomów: poziom głowy - gdzie koncentruje się

rozwój duchowy i strukturyzacja umysłowa; poziom psychiczny - to

serce i płuca, gdzie skupiają się stany emocjonalne i rytm od­

dechowy, oraz poziom fizjologiczny - obejmujący brzuch i na­

rządy płciowe, gdzie ogniskuje się przemiana materii i życie sek­

sualne. Każdy z tych poziomów rządzi się swoimi prawami.

W celu dalszego uwrażliwienia na Wyższe Wymiary Świa­

domości celowe jest przeprowadzenie poniższej medytacji:

a) usiądź wygodnie, zamknij oczy i wykonaj cztery głębokie

oddechy;

b) wyobraź sobie kąpiel pod wodospadem, czując jak chłodna

woda oczyszcza cię, uwalniając ciało i aurę ze wszystkich blokad;

c) uświadom sobie istnienie swojej aury, wizualizując ją

i określając jej zasięg;

d) skup całą rozproszoną energię wewnątrz tej aury i odnajdź

jej wymiar, oraz eliminuj z tej aury wszystkie elementy zbyt

skondensowane, by stała się ona bardziej płynna i jasna;

e) poczuj, jak ta ciężka, skondensowana energia płynie do nóg;

f) wykonaj kilka ruchów rękoma wzdłuż ciała z góry w dół, by

utworzyć wokół siebie system kontroli i odsunąć energie zbyt

skondensowane i ciężkie;

g) wyznacz pole tej skondensowanej energii, pod swoimi sto­

pami kontrolując ją, by ograniczyć jej wpływ na energię płynną;

g) skoncentruj się nad swoim wewnętrznym wymiarem i staraj

się dostrzec nad sobą obecność Wyższej Świadomości;

1 7 8

i) wizualizuj tę Wyższą Świadomość jako źródło bardzo

intensywnego Światła;

j) gdy poczujesz się blisko Wyższego Wymiaru, zacznij obni­

żać to Światło w swoim kierunku, oświetlając i oczyszczając

nim głowę;

k) wizualizuj tę subtelną energię jako Światło przenikające

cię, promieniujące od głowy na każdą część twojego ciała;

I) zobacz jak każda komórka, atom, drobina, kwant twojego

ciała opromieniowany jest przez to intensywne Światło, oczysz­

czające wszystkie ciemne części twojego wnętrza;

m) odczuwaj cały czas, jak Subtelna Energia wypełnia cię

i aktywnie porządkuje twoje energie;

n) oddaj ziemi to, co do niej należy i wznieś ku niebu to, co

może być włączone do bardziej subtelnych wymiarów;

o) ustabilizuj energię, po czym stwórz wokół siebie świetliste

pole energii, dokładnie wyznaczone;

p) wyobraź sobie, że stałeś się przezroczystym kryształem

emitującym ciepłą i spokojną energię, na której może spocząć

Najwyższa Świadomość;

r) przy zamkniętych oczach poruszaj ciałem w lewo i prawo,

starając się nawiązać kontakt ze swą wewnętrzną linią, łączącą

cię z Wyższym Wymiarem, oraz wizualizuj tę linię w kolorze

intensywnego błękitu, przechodzącego przez całe ciało;

s) niech ruch twojego ciała trwa teraz jedynie wewnętrznie, a ty

postrzegaj wewnętrzną linię i oczyszczaj oraz wizualizuj ją jako

przechodzącą delikatnie pod nogi, do twoich korzeni, do ich

końcowego punktu, który wyciągasz, aby zaistnieć w swej wiecz­

nej istocie;

t) wibrującą energię wprowadź w ruch wzdłuż wewnętrznej linii,

przechodzącej od punktu pod tobą, aby uruchomić wznoszenie

twojego wnętrza;

u) wizualizuj, iż poprzez to wznoszenie stajesz się delikatną

i subtelną iskrą światła, nawiązującą energetyczną łączność ze

swoim statkiem świadomości, stanowiący zwornik między świa­

tem form a Nieskończonym Bytem;

w) staraj się odczuć moc, którą emituje twój statek powodując

tym odrywanie twojej osoby od materialnego, ziemskiego świata,

aby realizować się w wyższym wymiarze;

1 7 9

v) uświadom sobie rolę, jaką możesz odgrywać i wizualizuj du­

ży świetlisty kryształ, który powstaje podczas twojego zjednocze­

nia z Wyższą Energią;

x) skieruj od tego kryształu linię energii, aby oświetlić tych, któ­

rzy także poszukują łączności z Wyższą Mocą Uniwersum;

y) wizualizuj, iż z tego kryształu emanuje wibracyjna energia

komunii z wszystkimi na ścieżce międzywymiarowości;

z) uświadom sobie istnienie środowiska, które jest wokół

ciebie, dostosuj się do niego i otwórz delikatnie oczy, zacho­

wując w sobie tę czystą energię Wyższego Planu, wibrującą

w twojej istocie; utrzymuj ją w swoim wnętrzu oraz zachowuj ten

układ komunii z Wyższymi Wymiarami.

Większość ludzi poszukuje ciągle siebie, choć wydaje się im,

że szukają partnera. Jedynie w przypadku 50% realizacji siebie,

mają szansę spotkania idealnego partnera. Aby poznać siebie

i mieć szansę na ewolucję, trzeba wejść w rezonans wewnętrz­

nej i zewnętrznej wolności. Dwa zgodne charaktery mają więk­

szą szansę podążać w tym samym rytmie ewolucji, niż istoty

krańcowo różne. Istnieją trzy drogi odnalezienia siebie. Pierw­

sza droga to samotny marsz. Jest to wartościowa, długa, subtel­

na droga, ale nie można się w niej konfrontować z innymi. Dru­

ga ścieżka to doświadczenia w parze. Daje ona możliwość dialo­

gu, wymiany życia i miłości, to wzajemne dawanie i branie, to

możliwość wzajemnego wzbogacenia się, to projekcja siebie

w drugiej osobie.

Trzecia droga to realizacja w grupie. Jest to doświadczenie

bardzo bogate, ale rzadkie i trudne. Każdy wybiera własną

ścieżkę, by otworzyć się na zjednoczenie wewnętrznych

potencjałów, które prowadzą do wznoszenia się na szczyt góry.

Prawdziwa realizacja siebie nie może być sprzeczna z porząd­

kiem pierwotnego Słowa, a Słowo jest wibracją, z której pochodzi

rytm, tworzący porządek. Wibracja to źródło dwóch biegunów

Światła, to Jedyna Zasada, może być przeto określana jako

Absolutna Świadomość, czyli Bóg. Aby odnaleźć szczęście, trze­

ba odnaleźć drogę do pierwotnego Słowa, będącego pod po­

stacią Jedynej Zasady, która podtrzymuje wszystkie ze­

wnętrzne przejawy rzeczywistości materialnej i duchowej. Od­

najdując niewidzialną nić łączącą wszystkie zewnętrzne przeja­

wy, znajdziemy Jedyną Zasadę, realizującą pierwotne Słowo,

które tkwi w naszym wnętrzu. Jeśli odnajdziemy w swoim

1 8 0

wnętrzu pierwotne Słowo, możemy egzystować na planie uni­

wersalnego rytmu Jedności. Jedynie intuicyjna wiedza we­

wnętrzna pozwala zrozumieć istniejące relacje wewnętrznych

praw Centrum Wszechświata, gdyż pochodzi ona ze Źródła. Wie­

dza wewnętrzna jest natychmiastowa i doskonała w przeciwień­

stwie do wiedzy zewnętrznej, intelektualnej, badającej świat

materialny. Wiedza wewnętrzna jest poznaniem Wyższej Zasady

zjednoczenia i ma bezpośredni kontakt z Pierwotnym Źródłem,

oraz prowadzi do poznania Wyższych Wymiarów Świadomości,

a także do rozwinięcia świadomości pochodzącej z planu wyż­

szego. Część osób zadowala spokojne materialne życie, a część

poszukuje Wymiaru Wyższego. Dla istot, które są silnie przycze­

pione do materii, poszukiwania Wymiaru Wyższego mogą być

odbierane jako utopia. Natomiast osoby wzywane wewnętrznie

w wymiar galaktyczny, stworzą w sobie pionową oś (wirtualną)

łączącą wszystkie aspekty swej istoty, poczynając od planu mate­

rialnego po plan duchowy. Aby zrealizować wymiar galaktycz­

ny, trzeba wpierw być uwrażliwionym na emisję wyższych energii

Uniwersum, a dopiero później wprowadzić swą świadomość do

Pól Mocy Unitarnej. Należy wpierw oczyścić wszystkie poziomy

swojej istoty, aby wejść w bezpośrednie relacje z Wyższą Zasadą.

Poprzez rozbudzenie duchowe, rozwój umysłowy, równowa­

gę psychiczną, zdrowie fizyczne, wysoką witalność, oczyszcze­

nie fizyczne, a także ustanowienie granic materii, dochodzimy

do harmonii z Polem Uniwersalnego Rezonansu, zaczynamy się

wznosić ku Wyższym Wymiarom Świadomości. Nie jest to po­

znanie zewnętrzne, ale doświadczenie i uwrażliwienie na rezo­

nans wewnętrzny, poprzez proces inicjacyjny, wykraczający po­

za aspekt umysłowy, psychiczny i witalny, w których prowadzimy

naszą egzystencję. Wkraczając do wewnętrznej syntezy

prowadzącej do transcendencji, nie odrzucamy żadnej części

naszej istoty, ale czynimy staranie, by zunifikować wszelkie

działania w jedność, wiedząc, że rezonujemy w każdym mo­

mencie z Niewidzialną Mocą wyższych światów. W ten sposób

budujemy pomost na wewnętrznym poziomie, łączącym nas

z Wyższym Duchem. Wtedy egzystujemy w ciągłym połączeniu

z Kosmiczną Energią, której fizyczna manifestacja ziemska,

jest tylko jedną z wielu. Jest to rodzaj permanentnej inicjacji, emi­

towanej na wyższy poziom świadomości, otwierającej kolejne

drzwi do dalszej ewolucji w kierunku Absolutu i Nieskończo-

1 8 1

ności. Dlatego też prawdziwe poznanie inicjacyjne dostępne jest

tylko tym, którzy weszli w Pole Wiedzy Unitarnej, gdzie nie ogra­

niczamy swej świadomości do małego osobistego "ja", naszego

"ego", ale mamy świadomość ponadosobową, uniwersalną, czyli

kosmiczną. Skutecznym sposobem zrozumienia praw Wszech­

świata jest medytacja, czyli działanie dośrodkowe, do Najwyższe­

go Centrum Istoty, zatrzymujące potok nieświadomych myśli,

napięć i gestów poprzez uspokojenie oddechu i uwolnienie pod­

stawowych rytmów metabolicznych, co w efekcie prowadzi do

odnajdywania poziomu duchowego naszej osoby. Aby odnaleźć

drogę do harmonii Wszechświata, trzeba jedynie ograniczyć ze­

wnętrzny szum informacyjny i wsłuchać się w najbardziej subtel­

ną część naszej istoty, poprzez rezonans wewnętrzny, oraz wejść

w kontakt z Siecią Unitarną Wszechświata. Duchowe wznosze­

nie się osoby ludzkiej ku Jedności, stanowi bowiem prawdziwy

cel naszej egzystencji na planie fizycznym, aby powrócić do

pierwotnego wymiaru Uniwersum i połączyć się z Wyższym

Polem Świadomości Zintegrowanej, czyli ponownie zaistnieć

z Jednością. Medytacja to podróż w swym wewnętrznym świe­

cie, aż do drzwi Źródła, aby połączyć się z nim, jeśli nasz

wymiar duchowy będzie wystarczająco czystym. Niezbędne jest

przy tym skierowanie człowieka przez labirynt nieświadomości

ku jego świadomości, by wkroczyć do nadświadomości i wpro­

wadzić harmonię oraz ład w sobie i wokół nas.

Oto

medytacja, która udoskonali wznoszenie i zjednocze­

nie duchowe naszej istoty z Wyższymi Wymiarami Uni­

wersum:

a) usiądź wygodnie i zobacz wewnątrz siebie ciało subtelniej-

sze;

b) wszystkie wrażenia skieruj w jeden strumień do szczytu gło­

wy;

c) z tej zbiorczej energii utwórz nad głową świetlistą kulę

o średnicy 5-10 cm, tak by nie stykała się z głową;

d) weź głęboki oddech i skieruj całą wiązkę energii w kierunku

owej kuli, zatrzymując na moment powietrze w płucach;

e) umieść swój system świadomości i wrażliwości w środku

owej kuli;

f) po zwizualizowaniu tej energetycznej istoty nad głową,

wprowadź ją telepatycznie w rezonans z odbiorem wyższej

1 82

informacji duchowej, co umożliwi ci postrzeganie przekazów lub

obrazów precyzujących twój kontakt z Wyższymi Wymiarami;

g) powróć teraz na plan ciała fizycznego i przenieś tę świetli­

stą kulę do swego organizmu, stabilizując ciało na planie energe­

tycznym;

h) zanotuj otrzymane przekazy lub wizje, aby poznać Wymiary

Duchowe, które cię prowadzą i coraz dokładniej kierują ku

unitarnej komunii, oraz duchowemu wznoszeniu się w stronę

Uniwersum.

Uwrażliwiając się na Wyższą Świadomość naszego wnętrza

trzeba wiedzieć, iż ci, którzy mają silne przywiązanie materialne,

nie będą mogli stawić oporu pokusom mocy i przyciągania

ze strony zewnętrznych i materialnych kondensacji energetycz­

nych, gdyż ludzie ci nie rozwinęli w sobie świadomości wewnętrz­

nej, aby przeciwstawić się gęstym energiom materii. Natomiast

osoby, które zdecydują się na rozwój wewnętrzny i duchowe

wznoszenie w bardzo precyzyjną operację transferu energe­

tycznego, rozpoczną centralizację pól przestrzennych i demate­

rializację systemów materialnych wzdłuż swojej czasowo-

ponadczasowej osi, jeśli w tych polach tkwią ich korzenie.

Ludzie o wysokiej wrażliwości duchowej będą dążyć do coraz

precyzyjniejszego kontaktu i komunii z Planami Wyższymi, oraz

do przebywania w miejscach, gdzie to połączenie jest dosko­

nałe, stopniowo podnosząc swój poziom energetyczny, by już

nigdy nie wejść w pole skondensowanej materii. Aby rozwijać się

duchowo, wasza cielesność winna być wysublimowana i w rezo­

nansie z Wyższymi Planami Syntezy Unitarnej. Starajcie się

podnieść swój system energetyczny na wyższy wymiar, dokonu­

jąc emisji na ciała subtelniejsze, będące w waszym otoczeniu

i podawajcie informacje, które do was dotarły przez ten przekaz,

aby mogły razem z wami realizować to, co należy utworzyć na tym

planie, a jest to element komunii, otwarcia i syntezy między

ludźmi, którzy pragną wspólnie rozwijać się wewnętrznie, by zna­

leźć się w bezpośrednim kontakcie z Polem Unitarnym, aby pojąć

Świadomość Uniwersum. Jeżeli więc chcecie zbliżyć swoją istotę

do wymiaru Uniwersum, będziecie musieli stopniowo dokony­

wać przemiany swojego systemu mocy, przechodząc dzięki

temu na coraz subtelniejsze poziomy energetyczne. Dzięki temu

będziecie coraz bardziej odczuwali obecność Najwyższej Świa­

domości, już nie tylko w wymiarze wewnętrznym, ale także we

1 8 3

wszystkich systemach, które stanowią energetyczną strukturę

wewnętrznego wymiaru Jedności. Wówczas wasza świadomość

będzie połączona z Jednością, wasz system energetyczny po­

wróci do świata czystej energii. Godnymi do przyłączenia na

nowo do Jedności będziecie dopiero wtedy, gdy zostaną odbu­

dowane wszystkie wasze ciała subtelne. Wtedy będziecie zdolni

w każdym momencie odpowiedzieć na każdy immanentny impuls

Świadomości Uniwersalnej, aby zrealizować wszystkie możliwe

programy, jakie są do dyspozycji energii promieniującej z Czystej

Świadomości. Osiągnięcie poziomu wyższej świadomości, to

oświecenie, czyli pełne uwrażliwienie na głos wewnętrzny.