RZECZYWISTA STRUKTURA MATERIAŁÓW KRYSTALICZNYCH
(na przykładzie metali – największy wpływ defektów na właściwości)
● W strukturze występują zaburzenia w idealnym ułożeniu atomów nazywane
defektami
.
● Defekty mają istotny wpływ na własności fizyczne i mechaniczne metali.
- nie potrafimy ich uniknąć aby sięgnąć po teoretyczne właściwości kryształu,
-
wywołujemy je celowo
poprzez tworzenie stopów, obróbkę cieplną,
techniki wytwarzania aby otrzymać określone właściwości materiału
● W zależności od geometrii zaburzonego obszaru defekty dzieli się na:
•
punktowe
(wakanse, obce atomy),
•
liniowe
(dyslokacje),
•
powierzchniowe (płaskie)
- granice ziaren, granice międzyfazowe, błędy ułożenia.
Tajemnica właściwości i zachowania się materiałów tkwi w rodzaju wiązań między
atomami oraz w możliwości powstawania i ruchu defektów w ich strukturze.
(+)
(L.A. Dobrzański)
(+)
Defekty punktowe
● mogą powstawać samorzutnie w wyniku drgań cieplnych atomów,
wakans (defekt Schottky`ego)
atom w pozycji międzywęzłowej
powierzchnia kryształu
kontrakcja sieci
ekspansja sieci
(L.A. Dobrzański)
(+)
Ilość (stężenie) wakansów)
(opisuje logarytmiczna funkcja rozkładu Boltzmanna)
)
exp(
kT
q
A
N
n
w
−
≈
n – liczba wakansów (liczba atomów mających energię q
w
),
N – liczba atomów w krysztale,
q
w
– energia potrzebna do utworzenia wakansu,
k – stała Boltzmanna,
kT – średnia energia na jeden stopień swobody atomu,
A – stała proporcjonalności,
Równowagowa koncentracja
wakancji w aluminium.
(Broadshaw i Pearson)
temperatura topnienia
10
-15
w 20
O
C
(-+)
Odkształcenie plastyczne monokryształów
rozciągany monokryształ cynku
rozciągany monokryształ nitkowy Al
(K.Xia)
http://www.univie.ac.at/
(L.A. Dobrzański)
(+)
(płaszczyzna
poślizgu)
Odkształcenie plastyczne polikryształu
http://www.ndt-ed.org/EducationResources/
(+)
(pasma poślizgu)
(dr K.Xia)
(+)
linie poślizgu w ziarnach polikryształu
Odkształcenie plastyczne
w materiałach polikrystalicznych
ziarna wydłużają się
Linie i pasma poślizgu w stali austenitycznej (sieć A1) walcowanej na zimno
a) stopień gniotu 10%, b) stopień gniotu 50%, powiększenie mikroskopu 500x,
(-)
(R. Haimann))
Systemy poślizgu w kryształach
te same kierunki gęstego ułożenia atomów mogą leżeć na różnych płaszczyznach
poślizg zachodzi najłatwiej na płaszczyźnie najgęściej upakowanej atomami, wzdłuż kierunku
na którym się one stykają – razem tworzą one
system poślizgu
systemy łatwego poślizgu w sieciach A1, A2 i HZ
(R. Haimann)
(F. Staub)
(+-)
Teorie poślizgu (odkształcenia plastycznego)
● dawna, błędna teoria
poślizgu jednorodnego
(sztywnego)
- zakładano nieściśliwość kryształów oraz jednoczesny poślizg całych płaszczyzn,
- otrzymywano wyniki 10-1000 razy wyższe od obserwowanych w rzeczywistości,
stan wyjściowy
odkształcenie
sprężyste
odkształcenie
sprężyste oraz
plastyczne (trwałe)
stan końcowy
●
poślizg niejednorodny
– w 1934 r. niezależnie G.I. Taylor, E. Orowan, M. Polanyi,
- założono
sprężystą ściśliwość
kryształów,
- założono istnienie
defektów
(wtedy tylko dyslokacji krawędziowych), które
ułatwiają
poślizg
,
- otrzymano wyniki bliskie rzeczywistym (b. małe – dla monokryształu Fe około 15 MPa)
(R. Haimann)
(+)
Dyslokacja krawędziowa
kontur i wektor Burgersa (b)
dyslokacja krawędziowa dodatnia (┴ ) i ujemna (┬ )
(K. Xia)
wektor Burgersa
jest ┴ do linii dyslokacji,
linia dyslokacji
jest to krawędź urwanej w
krysztale półpłaszczyzny,
(L.A. Dobrzański)
(+)
http://www.doitpoms.ac.uk/tlplib/
dyslokacja krawędziowa przemieszcza się po ściśle określonej płaszczyźnie poślizgu w kierunku
działającego naprężenia stycznego, równolegle do wektora Burgersa,
Poślizg (ruch) dyslokacji krawędziowej
(dr K.Xia)
(+)
● sprężyste odkształcenie sieci wokół linii dyslokacji
+
rozciągnięcie (ekspansja sieci),
–
ściśnięcie (kontrakcja sieci),
+
_
●
siła potrzebna do wywołania poślizgu dyslokacji:
Τ = α G b
α – stała, zależna od czynników hamujących
ruch dyslokacji,
G – moduł Kirchoffa (stała sprężystości materiału),
b – wektor Burgersa,
● energia dyslokacji
(energia odkształceń sprężystych sieci)
E
dysl
= α G b
2
α – stała, zależna od rodzaju dyslokacji,
● wzajemne oddziaływanie dyslokacji
- jednoimienne odpychają się,
- różnoimienne przyciągają się
(anihilacja zmniejszająca energię układu),
(University of Virginia, Dept. of Materials Science and Engineering)
(+)
Badania dyslokacji metoda TEM (transmisyjny mikroskop elektronowy)
Spiętrzenie dyslokacji jednoimiennych przed przeszkodą
(wzrost oporu przeciwko dalszemu poślizgowi dyslokacji)
(za dr B. Kuźnicką)
●
umocnienie
– zjawisko wzrostu twardości i wytrzymałości oraz pogorszenie plastyczności
jest wynikiem spiętrzeń dyslokacji przed przeszkodami (granice ziaren, wydzielenia innych
faz, krzyżowanie się aktywnych systemów poślizgu, itd.)
(+)
Wspinanie się dyslokacji krawędziowych
(dodatnie)
(ujemne)
● zjawisko wspinania umożliwia rozładowywanie spiętrzeń dyslokacji,
- zmniejsza szybkość przyrostu umocnienia,
- zwiększa odkształcalność w zakresie plastycznym,
(L.A. Dobrzański-2004)
(-+)
Dyslokacja śrubowa
(Burgers 1939 r.)
● wektor Burgersa jest równoległy do linii dyslokacji S,
● pod działaniem naprężenia tnącego linia dyslokacji
S
S
przemieszcza się prostopadle do jego kierunku,
● linia dyslokacji S może ulegać poślizgowi poprzecznemu
(zmiana płaszczyzny poślizgu na inaczej ukierunkowaną),
● umownie wyróżniamy prawo- i lewoskrętne ( ),
S
poślizg poprzeczny dyslokacji śrubowej
(L.A. Dobrzański)
S
(+-)
(www.matter.org.uk)
Dyslokacja mieszana
● wektor Burgersa nie jest ani równoległy ani prostopadły do linii dyslokacji,
(L.A. Dobrzański)
(-+)
Mnożenie dyslokacji – źródło Franka-Reada
(L.A. Dobrzański)
obraz z TEM
(-+)
Źródło Franka-Reada wewnątrz ziarna oraz
spiętrzenie pętli dyslokacji przed granicami.
Umocnienie jako skutek
wzrostu gęstości dyslokacji.
(R. Haimann)
(+)
stal austenityczna (TEM)
mosiądz jednofazowy (TEM)
stal po obciążeniu cyklicznym (TEM)
h
tt
p
:/
/g
a
la
x
y
.u
c
i.
a
g
h
.e
d
u
.p
l/
~
b
la
z
(-)
w
w
w
.u
n
iv
ie
.a
c
.a
t/
m
a
te
ri
a
lp
h
y
s
ik
/E
M
/
(A. Krajczyk)
(A
.
K
ra
jc
zy
k
)