1. Pojęcie konsumenta

Konsument to osoba fizyczna, która dokonuje zakupu lub sprzedaży towaru na własne
potrzeby. Zakup lub sprzedaż nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą
lub zawodową.

Konsument (łac. consumens) III. Naprawienie szkody wyrzdzonej : – w ekonomii, osoba
nabywająca od przedsiębiorcy towar lub usługę. Nie istnieje uniwersalna, prawna definicja
konsumenta – w polskim prawie pojęcie konsumenta zostało zdefiniowane w kodeksie
cywilnym jako "osoba fizyczna dokonująca czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej
działalnością gospodarczą lub zawodową”.

2. Pojęcie rękojmi, gwarancji producenckiej i gwarancji ustawowej

Gwarancja producenta
Podstawową funkcją gwarancji, jakości jest ochrona kupującego
Gwarancja jest to instytucja prawna, umożliwiająca Konsumentowi złożenie reklamacji w trybie
przewidzianym przez Gwaranta
Gwarancja jest bezpłatnym oświadczeniem gwaranta zamieszczonym w dokumencie
gwarancyjnym
Możliwe jest odpłatne przedłużenie gwarancji. Jednak nie można żądać opłaty za samą
gwarancję
Dokument gwarancyjny powinien zawierać informację o niezależności uprawnień z tytułu
ustawy konsumenckiej i gwarancji

3. Które podmioty mogą składać reklamację na podstawie rękojmi a

które na podstawie gwarancji ustawowej (ustawy
konsumenckiej) ?

Gwarancja ma służyć zapewnieniu właściwej jakości towaru sprzedanego
Rękojmia stanowi zatem generalną zasadę ponoszenia konsekwencji przez sprzedawcę za

wadliwość sprzedanego towaru. Sprzedawca będzie odpowiedzialny za wadliwość towaru bez
względu na to czy ponosi on za nią winę, czy o istnieniu wad wiedział bądź miał podstawy do ich
poznania.

4. Pojęcie i rola gwarancji jakości

Gwarancja jakości to dodatkowe klauzule umowne, w których kupujący uzyskuje osobne zapewnienie, co do
jakości rzeczy sprzedanej, które określa jego uprawnienia zastępując czy też uzupełniając uprawnienia z tytułu
rękojmi.

„W wypadku, gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny, co do jakości

rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest
obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli
wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji”.
Sprzedawca udziela, bowiem kupującemu z reguły takiej gwarancji na piśmie przy zawarciu
umowy sprzedaży. W odniesieniu do wad fizycznych rzeczy, zwłaszcza, gdy chodzi o bardziej
skomplikowane mechanizmy, urządzenia techniczne, a także okna i drzwi balkonowe, w których
wady mogą pojawić się dopiero w toku korzystania z rzeczy przez kupującego i nawet nie są
możliwe do wykrycia w chwili zawarcia umowy, sprzedawca wręcza kupującemu najczęściej
dokument gwarancyjny wystawiony przez wytwórcę. Dokument ten ma charakter prawny znaku
legitymacyjnego stwierdzającego obowiązek świadczenia.

5. Tryb reklamacyjny produktu bez dołączonej gwarancji
producenckiej i tryb reklamacyjny z dołączoną gwarancją (czas
reklamacji, uprawnienia konsumentów z tytułu reklamacji)

BEZ GWARANCJI:

Sekwencja pierwsza - doprowadzenie towaru do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną
naprawę albo wymianę na towar nowy. Innymi słowy, w pierwszej kolejności kupujący może żądać
nieodpłatnej naprawy albo wymiany towaru na nowy. Wybór między naprawą a wymianą należy
do kupującego. Kupujący nie może jednak żądać naprawy ani wymiany, jeżeli sprzedawca wykaże,
że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów.
Sekwencja druga – obniżenie ceny albo odstąpienie od umowy.
Kupujący będzie mógł wystąpić z roszczeniami przewidzianymi w sekwencji drugiej wobec
sprzedawcy, gdy:
- naprawa ani wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów (np. wymiana telefonu
jest niemożliwa, ponieważ nie produkuje się już takich modeli)
- sprzedawca nie naprawi albo nie wymieni towaru w odpowiednim czasie (przy określaniu
odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia),
- naprawa albo wymiana narażałyby kupującego na znaczne niedogodności ( np. konsument kupił
sprzętu do nurkowania na wyjazd sportowy, wymiana i naprawa przed rozpoczęciem obozu
sportowego jest niemożliwa, ponieważ brakuje odpowiednich części, a zbliża się termin obozu,
w grę wówczas będzie wchodził zwrot ceny, aby klient mógł zakupić nowy sprzęt w innym
sklepie).

W celu realizacji uprawnień określonych w ustawie (o których mowa wyżej), kupujący powinien

zawiadomić sprzedawcę o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową przed upływem 2
miesięcy od stwierdzenia tej niezgodności

6. W jakich sytuacjach sprzedawca nie odpowiada za wadliwy
towar?

gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna.

7. Terminy reklamacji artykułów spożywczych

•

w terminie 3 dni od dnia otwarcia opakowania w przypadku towaru paczkowanego,
oznakowanego terminem przydatności do spożycia lub datą minimalnej trwałości,
dla którego nie określa się daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do

spożycia,

•

w terminie 3 dni od dnia sprzedaży lub otrzymania towaru – w przypadku towaru

sprzedawanego luzem, odmierzanego w miejscu zakupu lub dostarczanego do miejsca

zamieszkania kupującego,

•

zawiadomienie o stwierdzeniu niezgodności z umową powinno nastąpić nie później

niż przed upływem daty minimalnej trwałości towaru lub terminu jego przydatności

do spożycia. Warunek ten nie odnosi się do towarów, dla których nie została ustalona
data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia.

8. Znaczenie polubownych sądów konsumenckich w rozstrzyganiu
sporów pomiędzy konsumentami a sprzedawcami

Polubowne rozwiązywanie sporów ma szczególne znaczenie dla rozwiązywania konfliktów,

które powstały w ramach świadczenia e-usług. ADR można zorganizować w taki sposób, że nie
będzie miała znaczenia odległość między stornami, lub jej negatywne konsekwencje zostaną
zminimalizowane. Ze względu na możliwy bardziej merytoryczny charakter rozwiązywania sporów
w drodze ADR-ów, unika się dodatkowo ryzyka niewielkiej znajomości sędziego tematyki związanej
z Internetem, informatyką oraz nowymi technologiami.

•

Elastyczność

•

Spór merytoryczny, a nie proceduralny

•

Niskie koszty

•

Szybkość postępowania

•

Możliwość wyłączenia jawności

•

Koncyliacyjny charakter

Polubowne sądy konsumenckie powołane są do rozstrzygania sporów pomiędzy
konsumentem a przedsiębiorcą.

Aby sąd konsumencki mógł wszcząć sprawę musi na to wyrazić zgodę nie tylko
konsument, ale również przedsiębiorca. Rozprawę prowadzą arbitrzy, których zadaniem
jest skłanianie stron do porozumienia. Podczas rozprawy głos mogą zabrać obie strony
sporu, prezentowane są dowody, a w razie potrzeby także opinie biegłych. Wynikiem jest
ugoda lub wyrok, które mają moc wyroku sądu powszechnego.

Mimo dużego zainteresowania konsumentów tym sposobem rozwiązania sporu
rozwiązanie to nadal nie jest popularne. Do głównych barier rozwoju sądownictwa
polubownego w naszym kraju można zaliczyć postawę przedsiębiorców, którzy nadal
niezbyt chętnie wyrażają zgodę na udział w polubownej jurysdykcji.

Obecnie w Polsce funkcję sądów polubownych pełnią stałe sądy polubowne działające przy
Inspekcji Handlowej. Do bazy instytucji uczestniczących w pozasądowym, rozwiązywaniu
sporów wpisani są również Arbiter Bankowy i Rzecznik Ubezpieczonych.

9. Reklamacja towarów sprzedawanych w promocji, na

wyprzedażach i w przecenie

10. Zakres podmiotowy i przedmiotowy sprzedaży poza lokalem
przedsiębiorstwa i na odległość

Przez umowę poza lokalem przedsiębiorstwa należy rozumieć taką umowę (sprzedaży,

umowę
o świadczenie usług), którą zawiera z jednej strony konsument, z drugiej zaś profesjonalista –
przedsiębiorca, który w ten sposób zorganizował swoją działalność, że do zawierania umów
z konsumentami dochodzi poza lokalem przedsiębiorstwa (kryterium podmiotowo-
przestrzenne).
Umowami poza lokalem przedsiębiorstwa nie są umowy dotyczące:
1. nieruchomości (wyjątek usługi remontowe),
2. ubezpieczenia,
3. o roboty budowlane,
4. papierów wartościowych,
5. sprzedaży artykułów spożywczych dostarczanych konsumentowi okresowo,
6. sprzedaży na odległość,
7. umów zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego (wartość

przedmiotu nie wyższa niż 10 EURO)

Zawieranie umowy na odległość charakteryzuje się:

- wykorzystaniem tylko środków porozumiewania się na odległość do momentu zawarcia
umowy włącznie,

- negocjacje i zawarcie umowy następują bez jednoczesnej obecności obu stron
(sprzedawcy/dostawcy i konsumenta).

11. Podstawowe uprawnienia konsumentów w umowach poza
lokalem przedsiębiorstwa

Konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez
podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie, w terminie dziesięciu dni
od zawarcia umowy. Jeżeli konsument zawierając umowę nie został poinformowany na
piśmie o prawie odstąpienia od niej, to może to uczynić w terminie dziesięciu dni od chwili
uzyskania takiej informacji. Taką możliwość ma przez trzy miesiące od wykonania umowy.

12. Podstawowe uprawnienia konsumentów w umowach
internetowych

Przedsiębiorca ma obowiązek poinformować za pomocą środków porozumiewania się na
odległość o prawie do odstąpienia od umowy w ciągu 10 dni od wydania rzeczy. W razie
braku takiej informacji - Konsument ma prawo odstąpić od umowy w ciągu 3 miesięcy od

dnia wydania rzeczy, gdy umowa dotyczy świadczenia usługi - od dnia jej zawarcia. Jeżeli
jednak Konsument po rozpoczęciu biegu tego terminu otrzyma w/w informację, termin ten
ulega skróceniu do dziesięciu dni od jej daty.

13. Sytuacje, w których konsument nie ma prawa odstąpić od
umowy internetowej

Pamiętaj, że prawo do odstąpienia od umowy (zwrotu towaru) nie przysługuje Ci jeżeli:
- zawarłeś w internecie umowę o okresowe dostarczanie artykułów spożywczych,
- zawarłeś umowę on-line o wykonanie, w ściśle oznaczonym okresie, usługi dotyczącej
zakwaterowania, transportu, rozrywek, gastronomii.

14. Język w którym musi być zawarta umowa zakupu
internetowego

15. Różnice pomiędzy zadatkiem a zaliczką

Zaliczka to suma pieniężna uiszczona na poczet należności, która wynika z określonego
stosunku prawnego czyli zapłata uiszczona z góry, pokrywająca w części przyszłą
należność.
Zadatek jest to suma pieniężna, uiszczona przy zawarciu umowy i stanowi zabezpieczenie
jej wykonania. W przypadku niewykonania umowy jest rodzajem odszkodowania.

1

6. Reklamacje usług turystycznych – sytuacje w których biuro

podróży może podnieść cenę imprezy, obowiązkowe ubezpieczenia,
które musi wykupić dla konsumenta organizator imprezy.
Odpowiedzialność organizatora za osoby trzecie.

1)

Kiedy biuro podróży może podwyższyć cenę wycieczki?

W zasadzie cena ustalona w umowie nie może być podwyższona. Organizator może w
wyjątkowych przypadkach podwyższyć cenę, jeżeli taką możliwość przewiduje umowa oraz
udokumentuje (powinien klientowi przedstawić kalkulację podwyżki) wpływ jednej z
następujących okoliczności na podwyższenie ceny: wzrost kosztów transportu, wzrost
kursów walut, wzrost opłat urzędowych, podatków lub opłat należnych za takie usługi, jak:
lotniskowe, załadunkowe lub przeładunkowe w portach morskich i lotniczych. W okresie 20
dni przed datą wyjazdu cena ustalona w umowie nie może być podwyższona, bez względu
na okoliczności.

2)

Ubezpieczenie

W przypadku imprez odbywających się za granicą organizator ma obowiązek zawarcia na

rzecz osób

uczestniczących w tych imprezach umów ubezpieczenia NNW i kosztów leczenia.

3)Odpowiedzialność organizatora za osoby trzecie.
Biuro odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy na zasadzie winy.
Za szkody na osobie organizator odpowiada także na zasadzie ryzyka, gdy w grę wchodzi
odpowiedzialność za osoby, którymi się on posługuje przy wykonaniu swoich zobowiązań

lub

którym powierza wykonywanie zobowiązań (art. 474 kc). Jeżeli klient biura podróży

poniesie

szkodę na osobie w restauracji czy w hotelu, to niezależnie od odpowiedzialności

restauratora

i hotelarza, biuro podróży może ponieść odpowiedzialność kontraktową z art. 474 kc,
zgodnie z którym organizator turystyki ponosi odpowiedzialność za osoby

trzecie uczestniczące w wykonaniu umowy.

17. Procedura reklamacyjna nieudanej wycieczki, wczasów (do

kogo wnosimy reklamację, w jakim czasie, i czego możemy żądać)

Reklamacje najlepiej jest wnosić od razu w momencie zaistnienia niezgodnych z

umową warunków bądź problemów. Wtedy zgłaszamy to do rezydenta lub pilota wycieczki
lub innej osoby odpowiedzialnej za prawidłowy jej przebieg. Możemy wtedy
wyegzekwować polepszenie warunków lub otrzymać coś w zamian (np. wycieczkę
fakultatywną).
Na reklamację w biurze podróży mamy 30 dni od daty zakończenia wycieczki. Takie
reklamacje należy składać w formie pisemnej

Należy dokładnie precyzować swoje żądania bo to znacznie skraca czas rozpatrywania reklamacji.

18. Rola Tabeli Frankfurckiej w egzekwowaniu reklamacji

turystycznych

Tabela Frankfurcka jest to dokument określający za jakie niezgodności z umową możemy
ubiegać się o dany procentowy zwrot kosztów. Może być ona pomocna przy skladaniu
reklamacji z tego względu, że jesteśmy w stanie realnie określić jakie straty ponieśliśmy i
jakiego odszkodowania możemy się domagać.

19. Pojęcie produktu niebezpiecznego

Produkt nie jest bezpieczny, jeżeli stwarza zagrożenie dla konsumentów mimo, iż używają
go w zwykły, dający się przewidzieć sposób i nie dłużej niż powinni, zaś jego ewentualna
instalacja bądź konserwacja była prawidłowa pod warunkiem, że spełnia określone kryteria:

•

jest rzeczą ruchomą przeznaczoną do użytku konsumentów lub, co do której istnieje
prawdopodobieństwo, że może być używana przez konsumentów, nawet jeżeli nie była dla
nich przeznaczona,

•

nie musi być rzeczą nową – może być rzeczą używaną, jak i naprawianą lub
regenerowaną,

jest dostarczany konsumentowi lub udostępniany przez producenta lub dystrybutora, zarówno
odpłatnie, jak i nieodpłatnie, w tym również w ramach świadczenia usługi.

•

produktem

bezpiecznym jest taki produkt, który w normalnych lub przewidywalnych

rozsądnie warunkach nie powoduje ryzyka dla konsumenta. Ponadto będzie nim także produkt,
który powoduje ryzyko minimalne, możliwe jednakże do zaakceptowania ze względu na wysoki
stopień ochrony bezpieczeństwa i zdrowia użytkowników.

20. Pojęcie szkody w przepisach o produkcie niebezpiecznym

3 elementy:
- śmierć

- uszczerbek na zdrowiu
- straty o równowartości min 500 euro
Odpowiedzialności może dochodzić każda osoba poszkodowana w wyniku użytkowania
produktu niebezpiecznego.

21. Podmioty odpowiedzialne za szkodę wyrządzoną przez produkt

niebezpieczny

Każdy z przedsiębiorców biorący udział w sprzedaży

(producent, dystrybutor, sprzedawca itd.).

22. Przesłanki zwalniające od odpowiedzialności za szkodę

wyrządzoną przez produkt niebezpieczny

Przedsiębiorca zwolniony jest z odpowiedzialności za szkodę, jeżeli produkt był użytkowany
niezgodnie z przeznaczeniem. Z wyłączeniem produktów dla dzieci, albo jeżeli wada powstała po
opuszczenia fabryki.

23. Terminy dochodzenia roszczeń z tytułu szkody wyrządzonej

produktem niebezpiecznym

Dwa terminy dochodzenia roszczeń:
- 3 lata od momentu wyrządzenia szkody,

- 10 lat od momentu wprowadzenia produktu na rynek.

24. Zakres podmiotowy przepisów o produktach niebezpiecznych

Przepisy o produktach niebezpiecznych odnoszą się do:
- producentów
- dystrybutorów
- sprzedawców

Dotyczy również zakresu kompetencji właściwych organów administracyjnych ds. nadzoru
nad bezpieczeństwem produktów.

25. Pojęcie umowy sprzedaży
26. Pojęcie umowy zlecenia
27. Prawa i obowiązki stron w umowie zlecenia
28. Przedmiot umowy zlecenia i jej zasadnicza istota
29. Podobieństwa i różnice między umową zlecenia a umową o

pracę.

30. Umowa zlecenie, o dzieło a umowa o pracę
31. pojęcie umowy ubezpieczenia
32. przykłady ubezpieczen obowiązkowych
33. Strony umowy ubezpieczenia
34. Dokumenty potwierdzające zawarcie umowy ubezpieczenia
35. Przykłady ubezpieczeń obowiązkowych
36. Pojęcie i istota umowy franchisingu
37. Strony umowy franchisingu
38. Zalety i wady umowy franchisingu dla podmiotow będących

stronami tej umowy

39. Podejmowanie działalności gospodarczej przez osoby fizyczne

(podstawa prawna rejestracji, miejsce rejestracji, formalności związane
z rejestracją, opłaty rejestracyjne, dodatkowe wymagania związane z
rozpoczęciem działalności gospodarczej)

40. Pojęcie i istota spółki cywilnej
41. Wkłady wspólników w spółce cywilnej
42. Odpowiedzialność za zobowiązania wspólników w spółce

cywilnej

43. Pojęcie spółki jawnej
44. Wkłady wspólników w spółce jawnej
45. Zakaz konkurencji w spółce jawnej
46. Reprezentacja spółki jawnej
47. Obligatoryjne przekształcenia spółki cywilnej w jawną
48. Pojęcie i istota spółki komandytowej
49. Odpowiedzialność wspólników w spółce komandytowej
50. Pojęcie i istota spółki partnerskiej – wolne zawody
51. Pojęcie i istota spółki komandytowo-akcyjnej
52. Kapitał zakładowy w spółce komandytowo-akcyjnej
53. Organy w spółce komandytowo-akcyjnej