W
W
Ł
Ł
A
A
Ś
Ś
CIWO
CIWO
Ś
Ś
CI OSOBOWO
CI OSOBOWO
Ś
Ś
CI
CI
SPRZYJAJ
SPRZYJAJ
Ą
Ą
CE ZDROWIU
CE ZDROWIU
1. poczucie koherencji jako centralny
1. poczucie koherencji jako centralny
konstrukt
konstrukt
salutogenezy
salutogenezy
;
;
2. optymizm
2. optymizm
ż
ż
yciowy;
yciowy;
3. poczucie w
3. poczucie w
ł
ł
asnej warto
asnej warto
ś
ś
ci i skuteczno
ci i skuteczno
ś
ś
ci;
ci;
4. poczucie umiejscowienia kontroli zdrowia.
4. poczucie umiejscowienia kontroli zdrowia.
5. inne w
5. inne w
ł
ł
a
a
ś
ś
ciwo
ciwo
ś
ś
ci
ci
1. Poczucie koherencji jako centralny
konstrukt salutogenezy
Poczucie koherencji to
„globalna orientacja człowieka, wyrażająca stopień, w jakim
człowiek ma dominujące, trwałe, choć dynamiczne poczucie
pewności, że:
1) bodźce napływające w ciągu życia ze środowiska
zewnętrznego i wewnętrznego mają charakter
ustrukturalizowany, przewidywalny i wytłumaczalny
(
zrozumiałość
);
2) dostępne są zasoby, które pozwolą mu sprostać
wymaganiom stawianym przez te bodźce (
zaradność
) oraz
3) wymagania te są dla niego wyzwaniem wartym wysiłku i
zaangażowania” (
sensowność
) (Antonovsky, 1995, 34).
Poczucie koherencji zawiera więc zarówno
właściwości poznawcze (zrozumiałość),
poznawczo-instrumentalne (sterowalność), jak i
emocjonalno-motywacyjne (sensowność)
i jest złożoną zmienną osobowościową, która posiada
strukturę przekonań o świecie, własnej osobie i swoich
relacjach ze światem (Heszen, Sęk, 2007).
Jest to więc zmienna odnosząca się w większym stopniu do
bazalnych struktur osobowościowych, niż inne – częściej
sytuacyjnie wzbudzane – zasoby (Pasikowski, 2000).
Wed
Wed
ł
ł
ug
ug
Antonovsky
Antonovsky
’
’
ego
ego
(1995),
(1995),
poczucie koherencji wyznacza pozycj
poczucie koherencji wyznacza pozycj
ę
ę
jednostki na
jednostki na
biegunie
biegunie
„
„
zdrowie
zdrowie
–
–
choroba
choroba
”
”
.
.
Zdecydowana wi
Zdecydowana wi
ę
ę
kszo
kszo
ść
ść
prowadzonych w tym
prowadzonych w tym
obszarze bada
obszarze bada
ń
ń
wykazuje pozytywn
wykazuje pozytywn
ą
ą
wsp
wsp
ó
ó
ł
ł
zale
zale
ż
ż
no
no
ść
ść
poczucia koherencji z r
poczucia koherencji z r
ó
ó
ż
ż
nymi zmiennymi
nymi zmiennymi
odnosz
odnosz
ą
ą
cymi si
cymi si
ę
ę
do zdrowia cz
do zdrowia cz
ł
ł
owieka,
owieka,
tak fizycznego, jak i psychicznego.
tak fizycznego, jak i psychicznego.
2. Dyspozycyjny optymizmu
Optymizm wyra
Optymizm wyra
ż
ż
a przekonanie,
a przekonanie,
ż
ż
e sytuacja potoczy si
e sytuacja potoczy si
ę
ę
w dobrym kierunku i nasze dzia
w dobrym kierunku i nasze dzia
ł
ł
ania zako
ania zako
ń
ń
cz
cz
ą
ą
si
si
ę
ę
powodzeniem.
powodzeniem.
Prezentowane
Prezentowane
w
w
literaturze
literaturze
definicje optymizmu mo
definicje optymizmu mo
ż
ż
na
na
sprowadzi
sprowadzi
ć
ć
do dw
do dw
ó
ó
ch uj
ch uj
ęć
ęć
, tj.
, tj.
1. do sk
1. do sk
ł
ł
onno
onno
ś
ś
ci jednostki do spostrzegania
ci jednostki do spostrzegania
i
i
warto
warto
ś
ś
ciowania
ciowania
ś
ś
wiata w kategoriach pozytywnych albo
wiata w kategoriach pozytywnych albo
2. do oczekiwania raczej pomy
2. do oczekiwania raczej pomy
ś
ś
lnych ni
lnych ni
ż
ż
niepomy
niepomy
ś
ś
lnych
lnych
zdarze
zdarze
ń
ń
.
.
Pierwsze podejście reprezentuje m. in. Czapiński,
według którego optymizm jest wyrazem funkcjonowania
inklinacji pozytywnej, przejawiającej się w skłonności
człowieka do akcentowania w dokonywanych ocenach
pozytywnych aspektów rzeczywistości (Czapiński, 1985).
Drugie podejście do optymizmu prezentują m. in. Scheier
i Carver oraz Tiger.
Ci pierwsi optymistami nazywają ludzi oczekujących
pomyślnych wydarzeń, przy czym konstrukt optymizmu
wiążą bardziej z oczekiwaniami związanymi z sytuacją, niż
przekonaniami dotyczącymi osobistej kontroli.
Z kolei Tiger (1979) określa optymizm jako postawę związaną
z oczekiwaniami i przewidywaniami dotyczącymi społecznej
lub materialnej przyszłości.
Regulacyjna teoria optymizmu Scheiera i Carvera
Teoria odwołuje się do mechanizmu autoregulacji i zakłada,
że ważnym motywem ludzkiej aktywności jest dążenie do
osiągania wyznaczonych sobie celów, rozumianych jako
pożądany dla jednostki stan rzeczy, czy pożądana wartość.
Mechanizmem regulacji, decydującym o wyborze celów
i ukierunkowaniu aktywności jest skłonność do optymizmu,
zwana
dyspozycyjnym optymizmem
, traktowana jako
względnie trwała cecha osobowości.
Dyspozycyjny optymizm wyraża zgeneralizowane oczekiwania
pozytywnych wydarzeń w przyszłości oraz przekonanie,
że wydarzenia niepomyślne będą zdarzały się sporadycznie
lub wcale.
M. Scheier, Ch.S.Carver i M. Bridges: LOT-R;
adaptacja: R. Poprawa i Z. Juczyński
Proszę ocenić, w jakim stopniu podane poniżej stwierdzenia
odnoszą się do Ciebie.
Proszę być szczerym w swoich odpowiedziach i uważać,
aby odpowiedź na jedno pytanie nie wpływała na pozostałe.
Nie ma tu odpowiedzi ani dobrych ani złych.
Do każdej kratki należy wpisać odpowiednią liczbę
stosując następującą skalę:
0 = zdecydowanie nie odnosi się do mnie
1 = raczej nie odnosi się do mnie
2 = ani się odnosi ani się nie odnosi
3 = raczej odnosi się do mnie
4 = zdecydowanie odnosi się do mnie
1. W trudnych chwilach zazwyczaj oczekuję pomyślnego
rozwiązania;
2. Łatwo się relaksuję;
3. Jeżeli ma mnie spotkać niepowodzenie, to mnie spotka;
4. Zawsze patrzę w przyszłość optymistycznie;
5. Towarzystwo moich przyjaciół sprawia mi dużą radość;
6. Jest dla mnie ważne, aby zawsze mieć jakieś zajęcie;
7. Prawie nigdy nie oczekuję, że sprawy ułożą się po
mojej myśli;
8. Trudno jest wytrącić mnie z równowagi;
9. Rzadko liczę na to, że przytrafi mi się coś dobrego;
10. Ogólnie oczekuję, że przytrafi mi się więcej dobrego
niż złego.
Og
Og
ó
ó
lny wynik testu jest sum
lny wynik testu jest sum
ą
ą
oceny sze
oceny sze
ś
ś
ciu
ciu
stwierdze
stwierdze
ń
ń
, w tym trzech pozytywnych (nr: 1, 4, 10)
, w tym trzech pozytywnych (nr: 1, 4, 10)
oraz trzech negatywnych (nr: 3, 7, 9).
oraz trzech negatywnych (nr: 3, 7, 9).
Tym ostatnim, przed dodaniem wynik
Tym ostatnim, przed dodaniem wynik
ó
ó
w,
w,
nale
nale
ż
ż
y zmieni
y zmieni
ć
ć
oceny:
oceny:
0=4
0=4
1=3
1=3
2=2
2=2
3=1
3=1
4=0
4=0
Og
Og
ó
ó
lny wynik mo
lny wynik mo
ż
ż
e si
e si
ę
ę
mie
mie
ś
ś
ci
ci
ć
ć
w
w
granicach
granicach
od 0 do 24 punkt
od 0 do 24 punkt
ó
ó
w.
w.
Im wy
Im wy
ż
ż
szy wynik, tym wy
szy wynik, tym wy
ż
ż
szy poziom optymizmu.
szy poziom optymizmu.
NORMY (doro
NORMY (doro
ś
ś
li, N=786)
li, N=786)
Sten Wynik surowy
Sten Wynik surowy
1
1
0
0
–
–
6
6
2
2
7
7
–
–
8
8
3
3
9
9
–
–
10
10
4
4
11
11
–
–
12
12
5
5
13
13
–
–
14
14
6
6
15
15
–
–
16
16
7
7
17
17
–
–
18
18
8
8
19
19
–
–
20
20
9
9
21
21
–
–
22
22
10
10
23
23
–
–
24
24
Optymistyczna postawa nie tylko sprzyja zdrowiu
Optymistyczna postawa nie tylko sprzyja zdrowiu
ale tak
ale tak
ż
ż
e wyd
e wyd
ł
ł
u
u
ż
ż
a
a
ż
ż
ycie cz
ycie cz
ł
ł
owieka i sprzyja jako
owieka i sprzyja jako
ś
ś
ci
ci
ż
ż
ycia.
ycia.
Badania pod
Badania pod
ł
ł
u
u
ż
ż
ne prowadzone w Holandii na grupie os
ne prowadzone w Holandii na grupie os
ó
ó
b
b
starszych (65
starszych (65
-
-
85 lat) wykaza
85 lat) wykaza
ł
ł
y,
y,
ż
ż
e optymi
e optymi
ś
ś
ci
ci
ż
ż
yj
yj
ą
ą
d
d
ł
ł
u
u
ż
ż
ej,
ej,
a ryzyko
a ryzyko
ś
ś
mierci
mierci
z
z
powod
powod
ó
ó
w
w
kardiologicznych jest u nich
kardiologicznych jest u nich
ni
ni
ż
ż
sze ni
sze ni
ż
ż
u pesymist
u pesymist
ó
ó
w (
w (
Giltay
Giltay
i in., 2004).
i in., 2004).
Optymi
Optymi
ś
ś
ci rzadziej choruj
ci rzadziej choruj
ą
ą
, a je
, a je
ś
ś
li choruj
li choruj
ą
ą
to z regu
to z regu
ł
ł
y kr
y kr
ó
ó
cej
cej
i maj
i maj
ą
ą
lepsze rokowania. Na szybszy powr
lepsze rokowania. Na szybszy powr
ó
ó
t do zdrowia
t do zdrowia
m
m
ęż
ęż
czyzn optymist
czyzn optymist
ó
ó
w, w por
w, w por
ó
ó
wnaniu z pesymistami,
wnaniu z pesymistami,
wskazuj
wskazuj
ą
ą
m. in. badania przeprowadzone przez
m. in. badania przeprowadzone przez
Scheiera
Scheiera
i
i
Carvera
Carvera
(1992). Optymi
(1992). Optymi
ś
ś
ci
ci
z
z
regu
regu
ł
ł
y
y
wykazuj
wykazuj
ą
ą
ni
ni
ż
ż
sze ci
sze ci
ś
ś
nienie
nienie
krwi, kt
krwi, kt
ó
ó
re w przypadku do
re w przypadku do
ś
ś
wiadczania stresu sytuacyjnego
wiadczania stresu sytuacyjnego
wzrasta
wzrasta
u
u
nich
nich
wolniej, ni
wolniej, ni
ż
ż
u pesymist
u pesymist
ó
ó
w (
w (
Raikkonen
Raikkonen
i in., 1999).
i in., 1999).
Optymizm wykazuje ochronne działanie przede wszystkim
w sytuacji zagrożenia utraty zdrowia czy występowania
poważnej choroby.
Pacjenci, którzy wykazują przekonanie, że potrafią skutecznie
zwalczyć chorobę i wierzą w skuteczność zastosowanego leczenia
szybciej wracają do zdrowia. Różnią się także podejściem do
sytuacji zagrażających zdrowiu oraz sposobami radzenia sobie
z poważną chorobą.
Optymizm jest istotnym czynnikiem, który wpływa nie tylko na
percepcję choroby, ale także na przystosowanie się do niej
(Molloy i in., 2001, Włodarczyk, 2004).
Optymistyczne nastawienie może przyczynić się do wzrostu
aktywności układu immunologicznego, przede wszystkim
w warunkach stresu.
Jest prawdopodobne, że optymizm pełni rolę mediatora między
doświadczanym stresem, a jego negatywnymi skutkami,
np. w postaci choroby. Wydają się o tym świadczyć badania
przeprowadzone przez Segerstrom i in. (1998).
U badanych studentów, wykazujących optymistyczne nastawienie,
wykazano podwyższony poziom limfocytów T oraz wyższy poziom
komórek cytotoksycznych, zaś wzrostowi aktywności układu
immunologicznego towarzyszyło złagodzenie reakcji emocjonal-
nych związanych ze stresem oraz zmniejszenie poziomu lęku
i poprawa nastroju.
3. Poczucie własnej wartości
i skuteczności
Poczuciu w
Poczuciu w
ł
ł
asnej warto
asnej warto
ś
ś
ci wyra
ci wyra
ż
ż
a 3 w
a 3 w
ł
ł
a
a
ś
ś
ciwo
ciwo
ś
ś
ci, tj.
ci, tj.
1)
1)
podstawow
podstawow
ą
ą
potrzeb
potrzeb
ę
ę
, konieczn
, konieczn
ą
ą
do normalnego i zdrowego
do normalnego i zdrowego
rozwoju cz
rozwoju cz
ł
ł
owieka,
owieka,
2)
2)
automatyczn
automatyczn
ą
ą
i nieuniknion
i nieuniknion
ą
ą
konsekwencj
konsekwencj
ę
ę
sumy wszystkich
sumy wszystkich
indywidualnych wybor
indywidualnych wybor
ó
ó
w oraz
w oraz
3) do
3) do
ś
ś
wiadczania poczucia w
wiadczania poczucia w
ł
ł
asnej warto
asnej warto
ś
ś
ci jako t
ci jako t
ł
ł
a dla
a dla
wszystkich swoich my
wszystkich swoich my
ś
ś
li, uczu
li, uczu
ć
ć
i
i
dzia
dzia
ł
ł
a
a
ń
ń
(
(
Branden
Branden
(1969).
(1969).
Reykowski (1992) definiuje poczucie własnej wartości jako
przekonanie o pozytywności i ważności własnego "ja".
Poczucie w
Poczucie w
ł
ł
asnej warto
asnej warto
ś
ś
ci wi
ci wi
ąż
ąż
e si
e si
ę
ę
z dobrym samopoczuciem
z dobrym samopoczuciem
i mo
i mo
ż
ż
e by
e by
ć
ć
jego wska
jego wska
ź
ź
nikiem.
nikiem.
Zmienna ta wydaje si
Zmienna ta wydaje si
ę
ę
odgrywa
odgrywa
ć
ć
istotn
istotn
ą
ą
rol
rol
ę
ę
w
w
ś
ś
rodowisku
rodowisku
pracy. Jednostki charakteryzuj
pracy. Jednostki charakteryzuj
ą
ą
ce si
ce si
ę
ę
wysok
wysok
ą
ą
samoocen
samoocen
ą
ą
wykazuj
wykazuj
ą
ą
silne poczucie odpowiedzialno
silne poczucie odpowiedzialno
ś
ś
ci, postrzegaj
ci, postrzegaj
ą
ą
siebie
siebie
jako wa
jako wa
ż
ż
nych, efektywnych i cennych pracownik
nych, efektywnych i cennych pracownik
ó
ó
w swej
w swej
organizacji (Ogi
organizacji (Ogi
ń
ń
ska
ska
-
-
Bulik, 2003.
Bulik, 2003.
W badaniach zwraca się uwagę nie tylko na poziom poczucia
własnej wartości, ale także na jego stabilność. Wysokie, lecz
niestabilne poczucie własnej wartości wiąże się z większą
wrogością i gniewem i jest jedną z form tzw. ”kruchego
poczucia własnej wartości” (fragile self-esteem).
To z kolei, jak zauważa Kernis (2003), jest powiązane
z gorszym zdrowiem.
Poj
Poj
ę
ę
cie w
cie w
ł
ł
asnej skuteczno
asnej skuteczno
ś
ś
ci
ci
(
(
samoskuteczno
samoskuteczno
ś
ś
ci
ci
, kompetencji)
, kompetencji)
wprowadzone zosta
wprowadzone zosta
ł
ł
o przez A. Bandur
o przez A. Bandur
ę
ę
(1977) na okre
(1977) na okre
ś
ś
lenie
lenie
przekonania jednostki,
przekonania jednostki,
ż
ż
e jest zdolna do osi
e jest zdolna do osi
ą
ą
gni
gni
ę
ę
cia
cia
zamierzonego celu w okre
zamierzonego celu w okre
ś
ś
lonej sytuacji.
lonej sytuacji.
Przekonanie o w
Przekonanie o w
ł
ł
asnej skuteczno
asnej skuteczno
ś
ś
ci nale
ci nale
ż
ż
y odr
y odr
ó
ó
ż
ż
ni
ni
ć
ć
od
od
oczekiwania pozytywnych lub negatywnych rezultat
oczekiwania pozytywnych lub negatywnych rezultat
ó
ó
w.
w.
To pierwsze wi
To pierwsze wi
ąż
ąż
e si
e si
ę
ę
z prze
z prze
ś
ś
wiadczeniem,
wiadczeniem,
ż
ż
e jednostka potrafi
e jednostka potrafi
sobie poradzi
sobie poradzi
ć
ć
nawet w niesprzyjaj
nawet w niesprzyjaj
ą
ą
cych okoliczno
cych okoliczno
ś
ś
ciach,
ciach,
ale nie oznacza to gwarancji rezultatu.
ale nie oznacza to gwarancji rezultatu.
Przekonanie, i
Przekonanie, i
ż
ż
dzia
dzia
ł
ł
anie doprowadzi do po
anie doprowadzi do po
żą
żą
danego efektu
danego efektu
wydaje si
wydaje si
ę
ę
czym
czym
ś
ś
szerszym ni
szerszym ni
ż
ż
przekonanie
przekonanie
o
o
mo
mo
ż
ż
liwo
liwo
ś
ś
ci
ci
poradzenia sobie. Wskazuje tak
poradzenia sobie. Wskazuje tak
ż
ż
e,
e,
ż
ż
e poczucie w
e poczucie w
ł
ł
asnej
asnej
skuteczno
skuteczno
ś
ś
ci jest warunkiem koniecznym, ale niewystarczaj
ci jest warunkiem koniecznym, ale niewystarczaj
ą
ą
cym
cym
do podj
do podj
ę
ę
cia dzia
cia dzia
ł
ł
a
a
ń
ń
(Ole
(Ole
ś
ś
, 2003).
, 2003).
OCZEKIWANIA
OCZEKIWANIA
OSOBA
OSOBA
SKUTEK
SKUTEK
WYNIK
WYNIK
Oczekiwanie kompetencji
Oczekiwanie kompetencji
Oczekiwanie wyniku
Oczekiwanie wyniku
Oczekiwanie instrumentalne
Oczekiwanie instrumentalne
DZIA
DZIA
Ł
Ł
ANIE
ANIE
Faza planowania zmiany
Faza planowania zmiany
w
w
ł
ł
asnej
asnej
skuteczno
skuteczno
ś
ś
ci
ci
odleg
odleg
ł
ł
ych
ych
skutk
skutk
ó
ó
w
w
planowanych
planowanych
dzia
dzia
ł
ł
a
a
ń
ń
Oczekiwanie kompetencji
Oczekiwanie instrumentalne
Oczekiwanie skutk
Oczekiwanie skutk
ó
ó
w
w
R. Schwarzer, M. Jerusalem, Z. Juczyński:
wersja polska GSES
Poniżej przedstawiono kilka stwierdzeń odnoszących się
do różnych cech osobistych. Po przeczytaniu każdego
stwierdzenia należy zdecydować, czy w stosunku do siebie
są one prawdziwe czy fałszywe.
Poszczególne punkty skali oznaczają:
1 – NIE
2 - raczej nie
3 – raczej tak
4 - TAK
1. Zawsze jestem w stanie rozwiązać trudne problemy, jeśli tylko
wystarczająco się staram;
2. Jeśli ktoś mi się sprzeciwia, mam sposoby, aby osiągnąć to, co chcę;
3. Łatwo jest mi trzymać się swoich celów i je osiągać;
4. Jestem przekonany, że skutecznie poradziłbym sobie
z niespodziewanymi wydarzeniami;
5. Dzięki swojej pomysłowości potrafię dać sobie radę
w nieoczekiwanych sytuacjach;
6. Potrafię rozwiązać większość problemów, jeśli włożę w to
odpowiednio dużo wysiłku;
7. Potrafię zachować spokój w obliczu trudności, gdyż mogę polegać
na swoich umiejętnościach radzenia sobie;
8. Gdy zmagam się z jakimś problemem, zwykle znajduję kilka
rozwiązań;
9. Gdy jestem w kłopotliwej sytuacji, na ogół wiem, co robić;
10. Niezależnie od tego co mnie spotyka, potrafię sobie z tym poradzić.
NORMY (N=496, wiek: 30-55)
Wynik surowy Sten
0 - 16 1
17 - 19 2
20 - 21 3
22 - 24 4
25 - 27 5
28 - 29 6
30 - 32 7
33 - 35 8
36 - 37 9
38 – 40 10
Poczucie własnej skuteczności wiąże się ze stanem zdrowia
fizycznego i psychicznego. M. in. wykazano wpływ tej zmiennej na
ciśnienie krwi i poziom katecholamin w sytuacji stresu
(Schwarzer, 1997).
Osoby z wysokim poczuciem własnej skuteczności,
w porównaniu z tymi, których charakteryzowała niska własna
skuteczność, demonstrowały mniejsze nasilenie i wyższą
tolerancję bólu (Bandura, 1992).
Korelacja między tolerancją bólu, a poczuciem własnej
skuteczności u kobiet przed i w trakcie porodu wynosiła 0,42
(Manning, Wright, 1983).
Zwiększenie poczucia własnej skuteczności podczas terapii
poznawczo-behawioralnej zmniejszało u pacjentów cierpiących
na artretyzm dolegliwości bólowe i przyczyniało się do poprawy
funkcjonowania psychospołecznego (O’Leary i in. za: Schwarzer,
1997).
Funkcje układu krążenia w chorobie wieńcowej szybciej
stabilizowały się u tych pacjentów, którzy spostrzegali swój
wpływ na radzenie sobie z chorobą (Schwarzer, Fuchs, 1996).
Konstrukt umiejscowienia kontroli (locus of control),
wyrażający uogólnione oczekiwania, że własne działania są
narzędziem do uzyskania celu, został wprowadzony przez
Rottera (1954).
Autor wyróżnił wewnętrzne i zewnętrzne umiejscowienie
kontroli.
Pierwsze ujmuje zdarzenia jako konsekwencje własnych
działań, osobistej kontroli,
natomiast drugie – jako zdeterminowane czynnikami
pozostającymi poza kontrolą osobistą.
3. Poczucie umiejscowienia kontroli zdrowia
Wewnętrzne umiejscowienie kontroli,
w porównaniu z zewnętrznym,
wyraża własne wysiłki do kontrolowania swojego środowiska,
branie odpowiedzialności za własne działania,
poszukiwanie informacji,
uczenie się i podejmowanie bardziej autonomicznych decyzji.
Takie zróżnicowanie wprowadzono odnosząc konstrukt
umiejscowienia kontroli do problematyki zdrowia.
Przyjęto założenie, że wewnętrzne umiejscowienie kontroli
zdrowia (internal HLC), wiążące się z przyjęciem większej
odpowiedzialności za swoje zdrowie, sprzyja zdrowiu.
Sytuacja jest bardziej złożona z zewnętrznym umiejscowieniem
kontroli, które podzielono na dwa,
tj. związane z wpływem innych (powerful others HLC) oraz
z przekonaniem o wpływie przypadku czy losu (chance HLC).
Do pomiaru konstruktu najczęściej używana jest
Wielowymiarowa Skala Umiejscowienia Kontroli Zdrowia
(The Multidimensional Health Locus of Control Scale –
MHLC), skonstruowana przez Wallstona i wsp. (1978).
Polska wersja skali (Juczyński, 2001) zawiera 18 stwierdzeń
ocenianych w skali 6-stopniowej.
Skala ujmuje przekonania dotyczące zgeneralizowanych
oczekiwań w trzech wymiarach umiejscowienia kontroli
zdrowia.
Umiejscowienie kontroli zdrowia u osób zdrowych i chorych
W badaniach dorosłych wykorzystujących skalę MHLC
stwierdzono, że wraz z wiekiem maleje poczucie znaczenia
kontroli wewnętrznej, wzrasta zaś waga wpływu na własne
zdrowie innych osób (lekarzy) oraz przypadku.
Osoby badane zamieszkujące duże miasta, w porównaniu
z ludnością wiejską i małych miast, większą rolę w oddziaływaniu
na własne zdrowie przypisują sobie samym, mniejszą natomiast
oddziaływaniom innych osób i przypadku.
Brak jest natomiast istotnego zróżnicowania wyników ze
względu na płeć, jakkolwiek u mężczyzn widoczna jest
tendencja do przypisywania większego znaczenia wewnętrznemu
umiejscowieniu kontroli zdrowia.
W badaniach porównawczych różnych grup stwierdzono
występowanie zróżnicowania wyników między osobami
zdrowymi, a różnymi grupami klinicznymi.
Ci pierwsi znacznie większą wagę przypisują kontroli
wewnętrznej, zaś niższą wpływowi innych oraz przypadkowi.
Najniższe wskaźniki kontroli wewnętrznej przejawiają
pacjenci dializowani oraz kobiety w ciąży.
Najsilniejsze przekonanie o wpływie innych na własne zdrowie
ujawniają pacjentki onkologiczne (Juczyński, 2001).
5. Inne w
5. Inne w
ł
ł
a
a
ś
ś
ciwo
ciwo
ś
ś
ci
ci