Strona główna ► Moje kursy ► Inne ► KJ ► 12 listopad - 18 listopad ► Błąd językowy
Jesteś zalogowany(a) jako
)
BŁĄD JĘZYKOWY jest to nieświadome odstępstwo od obowiązującej w danym momencie normy językowej, czyli taka innowacja,
która nie znajduje uzasadnienia: nie usprawnia porozumiewania się, nie wyraża nowych treści, nie przekazuje na nowo, w inny sposób
emocji nadawcy itd. Błąd można też określić jako taki sposób użycia jakiegoś elementu języka, który razi jego świadomych
użytkowników, gdyż pozostaje w sprzeczności z ich dotychczasowymi przyzwyczajeniami, a nie tłumaczy się funkcjonalnie. Wszystkie
błędy związane z posługiwaniem się językiem należy podzielić na zewnętrznojęzykowe i wewnętrznojęzykowe. Błędy
zewnętrznojęzykowe to błędy zapisu: ortograficzne i interpunkcyjne. Choć są one związane z językiem (np. zasady używania wielkich i
małych liter na początku wyrazu są motywowane względami znaczeniowymi lub składniowymi, stawianie znaków interpunkcyjnych
ma oparcie w składni), nie naruszają zasad, reguł wewnętrznojęzykowych. Błędy wewnętrznojęzykowe można dalej podzielić na błędy
systemowe (językowe) i błędy użycia, czyli stylistyczne. W obrębie błędów językowych mieszczą się błędy gramatyczne, leksykalne i
fonetyczne. Poniżej jest zamieszczona dokładniejsza charakterystyka każdego z tych typów błędów.
Błędy gramatyczne
1. Błędy fleksyjne. Polegają one na:
A) wyborze niewłaściwej postaci wyrazu, np. *nienawidzieć zamiast nienawidzić, *ten pomarańcz zamiast ta pomarańcza, *ten kontrol
zamiast ta kontrola, *przekonywujący zamiast przekonujący albo przekonywający;
B) wyborze niewłaściwego wzorca odmiany, np. lubić – *lubiał zamiast lubił, (zawiązać) *buta zamiast (zawiązać) but, *bardziej słodki
zamiast słodszy;
C) wyborze niewłaściwej postaci tematu fleksyjnego, np. *przyjacielami zamiast przyjaciółmi, *o gwiaździe
zamiast o gwieździe, *spuchnęła zamiast spuchła;
D) wyborze niewłaściwej końcówki fleksyjnej, np. *diabłowi zamiast diabłu, *myszów zamiast myszy, *imieniowi zamiast imieniu,
*rozumią zamiast rozumieją, *bystszy zamiast bystrzejszy;
E) nieodmienianiu wyrazu, który ma swój wzorzec deklinacyjny, np. z Janem Matejko zamiast z Janem Matejką; Jadę do Oksford, zamiast
Jadę do Oksfordu;
F) odmianie wyrazu, któremu nie można przypisać wzorca odmiany, np. (wypić kubek) kakaa – dopuszczalne w potocznej polszczyźnie
mówionej, lepiej (wypić kubek) kakao.
2. Błędy składniowe. Polegają one na wyborze niewłaściwego wzorca składniowego, czyli niewłaściwym łączeniu form wyrazowych
w jednostki tekstu. Mogą to być:
A) błędy w zakresie związku zgody, np. *Za stołem siedzi Piotr i Jan zamiast Za stołem siedzą Piotr i Jan; *Pies i Ania wbiegły do pokoju
zamiast Pies i Ania wbiegli do pokoju; * Przyszło dwadzieścia trzy osoby zamiast Przyszły dwadzieścia trzy osoby; *Rodzeństwo
wyjechali za granicę zamiast Rodzeństwo wyjechało za granicę;
B) błędy w zakresie związku rządu, np. *Używam dobre kosmetyki zamiast Używam dobrych kosmetyków; *Rozróżniać prawdę od
fałszu zamiast Rozróżniać prawdę i fałsz; * Brać się za sprzątanie zamiast Brać się do sprzątania; *Podobny ojcu zamiast Podobny do ojca;
*Większy jak ty zamiast Większy niż ty albo od ciebie;
C) błędy w używaniu przyimków, np. *przed i po wojnie zamiast przed wojną i po wojnie, *pracować na zakładzie zamiast pracować w
zakładzie, *siedzieć na kasie zamiast siedzieć w kasie albo przy kasie, *jechać do Ukrainy zamiast na Ukrainę;
D) błędy w zakresie używania wyrażeń przyimkowych, np. *Brak postępu w temacie stoczni zamiast w sprawie stoczni; *Pytania
odnośnie konstytucji zamiast pytania co do konstytucji albo pytania odnośnie do konstytucji;
E) niepoprawne skróty składniowe, np. *Organizuje i kieruje szajką złodziei samochodów zamiast Organizuje szajkę złodziei
samochodów i kieruje nią;
F) niepoprawne konstrukcje z imiesłowowym równoważnikiem zdania, np. *Zdając egzamin, został przyjęty do szkoły zamiast Zdawszy
egzamin, został przyjęty do szkoły albo Po zdaniu egzaminu został przyjęty do szkoły; *Czytając takie powieści, nasuwają się refleksje
zamiast Kiedy czyta się takie powieści, nasuwają się refleksje;
G) konstrukcje niepoprawne pod względem szyku, np. *Wystąpienie kulturalnego attaché ambasady USA zamiast Wystąpienie attache¨
kulturalnego ambasady USA; *Wisząca groźba dyskwalifikacji nad zawodnikami zamiast Groźba dyskwalifikacji wisząca nad
Nawigacja
Strony
Mój profil
Moje kursy
Inne
Główne składowe
12 listopad - 18 listopad
19 listopad - 25 listopad
26 listopad - 2 grudzień
3 grudzień - 9 grudzień
10 grudzień - 16
grudzień
17 grudzień - 23
grudzień
24 grudzień - 30
grudzień
31 grudzień - 6 styczeń
7 styczeń - 13 styczeń
14 styczeń - 20 styczeń
Ustawienia
Administracja słownikiem
Administracja kursem
Ustawienia mojego profilu
zawodnikami; *To w dobrych rodzinach nie zdarzało się zamiast To w dobrych rodzinach się nie zdarzało;
H) zbędne zapożyczenia składniowe, np. *Sytuacja wydaje się być niebezpieczna zamiast Sytuacja wydaje się niebezpieczna;
*Wydarzyło się to nie wczoraj, a przed tygodniem zamiast nie wczoraj, ale przed tygodniem.
Błędy leksykalne
1. Błędy słownikowe (wyrazowe)
A) używanie wyrazów w niewłaściwym znaczeniu, czyli zbędna neosemantyzacja, np. dywagacje ‘rozważania‘ (poprawne znaczenie:
‘odbieganie od tematu, rozwlekłe mówienie lub pisanie nie na temat‘), nostalgia ‘tęsknota‘ (poprawnie: ‘tęsknota za ojczyzną‘),
enigmatyczny ‘zdawkowy, lapidarny‘ (poprawnie: ‘zagadkowy, tajemniczy‘), wnioskować ‘zgłaszać wniosek‘ (poprawnie: ‘wysnuwać,
wyciągać z czegoś wniosek‘), dokładnie ‘właśnie tak, zgoda, aha!‘ (poprawnie: ‘ściśle, precyzyjnie‘);
B) mylenie znaczeń wyrazów podobnych brzmieniowo lub morfologicznie i ich niepoprawne wymienne używanie, np. technika i
technologia, adaptować i adoptować, formować i formułować, efektowny i efektywny;
C) posługiwanie się pleonazmami, np. *zachować swoje incognito w tajemnicy, *kontynuować dalej, *akwen wodny;
D) nadużywanie wyrazów modnych, takich jak opcja, optyka, pakiet, lider, kreować, generować, strukturalny.
2. Błędy frazeologiczne
A) zmiana formy frazeologizmów wskutek wymiany, redukcji lub uzupełnienia składu związku, np. *wywrzeć piętno (poprawnie:
wycisnąć piętno), *przeczytać do deski (poprawnie: przeczytać od deski do deski), *wypić jednym duszkiem (poprawnie: wypić
duszkiem), * utopić w przysłowiowej łyżce wody (poprawnie: utopić w łyżce wody);
B) zmiana formy frazeologizmu wskutek zmiany postaci gramatycznej jednego ze składników, np. *wiadomość wyssana z palców
(poprawnie: wyssana z palca), *kurka domowa (poprawnie: kura domowa), *przeciekać między palcami (poprawnie: przeciekać przez
palce);
C) zmiana znaczenia frazeologizmu, np. potępiać, potępić (kogoś, coś) w czambuł ‘bardzo zganić, potępić kogoś, coś‘ (poprawnie:
‘potępić wszystkich, wszystko bez wyjątku‘),
D) użycie frazeologizmu w niewłaściwym kontekście, powodującym odżycie znaczenia dosłownego, np. Płodność Polaków i dzietność
Polek schodzą na psy.
3. Błędy słowotwórcze
A) używanie formacji zbudowanej niezgodnie z polskimi modelami słowotwórczymi, np. speckomisja (poprawnie: komisja specjalna),
biznes informacje (poprawnie: informacje o biznesie, informacje biznesowe);
B) zastosowanie niewłaściwego formantu, np. *głupość (poprawnie: głupota), *matkowy (poprawnie: matczyny);
C) wybór niewłaściwej podstawy słowotwórczej, np. *eurosejm (poprawnie: europarlament; sejm jest nazwą w zasadzie tylko
parlamentu polskiego).
Błędy fonetyczne
1. Niepoprawna wymowa głosek, np. ą jako [om] na końcu wyrazu ([idom] zamiast [idą]), ś jako [śi] (np. [śirodek] zamiast [środek]),
przydechowe wymawianie głosek k, t, np. [k(h)olejny], [t(h)om];
2. Niepoprawna wymowa grup głoskowych, np. [kielner], [nogie] (zamiast [kelner], [noge]), [czymać], [miszcz] (zamiast [tszymać],
potocznie [czszymać]; [mistsz], potocznie [misczsz] albo [miszczsz]);
3. ‘Literowe’ odczytywanie wyrazów, np. [piętnaście] (poprawnie [pietnaście]), [zaczęła] (poprawnie [zaczeła]);
4. Redukcja głosek i grup głoskowych, np. [tszea] (poprawnie [tszeba], potocznie [czszeba]), [pożonny] (poprawnie [pożondny]),
[kalicja] (poprawnie [koalicja]).
5. Niepoprawne akcentowanie wyrazów i form wyrazowych, np. [wizyta], [atmosfera] (poprawnie [wizyta], [atmosfera]).
Błędy stylistyczne
1. Niewłaściwy dobór środków językowych w określonej wypowiedzi, niedostosowanie ich do charakteru i funkcji tej wypowiedzi
)
A) używanie elementów oficjalnych w wypowiedziach potocznych, np. Dokonałem zakupu maszynki do golenia; Skonsumowałeś na
obiad całą kartoflankę.
B) używanie elementów potocznych w wypowiedzi o charakterze publicznym, np. Następnie zaobserwowałem, że człowiek ten
wykopyrtnął się po wzięciu zakrętu; W wyniku obserwacji ustalono, że facet przemieszkiwał w wymienionym obiekcie.
C) stylizacja językowa nie mająca uzasadnienia w treści i charakterze stylowym wypowiedzi, np. Onegdaj nasi zawodnicy odbyli tylko
jeden trening; Mamy tu duże utrudnienia, jako że samochody muszą jechać jedną stroną jezdni.
D) naruszanie zasad jasności, prostoty i zwięzłości stylu (Por. STYL).
Błędy zewnętrznojęzykowe
1. Błędy ortograficzne
A) używanie niewłaściwych liter i połączeń literowych w zapisie, np. *gura, *porzyczyć, *chamak, *skoniczyć (poprawnie: góra,
pożyczyć, hamak, skończyć).
B) niewłaściwa pisownia łączna lub rozdzielna; także niewłaściwe użycie łącznika, np. *dzikorosnący, *wdal, *po środku, *jasno zielony,
*inżynier-rolnik (poprawnie: dziko rosnący, w dal, pośrodku, jasnozielony, inżynier rolnik)
C) niewłaściwe używanie wielkich i małych liter na początku wyrazów, np. *jan kowalski, *w ostatni Piątek, *Masło O Doskonałym
Smaku.
2. Błędy interpunkcyjne
A) brak właściwego znaku interpunkcyjnego, zwłaszcza przecinka
B) zbędne użycie znaku interpunkcyjnego
C) użycie niewłaściwego znaku interpunkcyjnego.
Ze względu na rangę wszystkie błędy językowe można podzielić na rażące, pospolite i usterki językowe. Błędy rażące są naruszeniem
podstawowych zasad poprawnościowych. Ich popełnienie powoduje zakłócenie podstawowej, komunikatywnej funkcji przekazu
językowego. Tekst, który zawiera takie błędy, jest albo zupełnie niezrozumiały dla odbiorcy, albo przekazuje mu informacje niezgodnie
z intencją nadawcy; w obu wypadkach prowadzi to do nieporozumień. Tekst pełen błędów rażących może wreszcie utrudniać
zrozumienie treści, np. wskutek zawiłości czy rozwlekłości. Rażącym błędem jest na przykład forma *myszów w D. lm, powiedzenie * ja
to zrobił, składnia dotknąć dziewczynę na ulicy (w znaczeniu ‘lekko trącić‘; dotknąć dziewczynę znaczy bowiem ‘urazić ją‘: dla
wyrażenia znaczenia styczności fizycznej należy użyć konstrukcji dotknąć dziewczyny), czy wymowa [kuje] zamiast [kłuje]. Błędy
pospolite nie powodują na ogół nieporozumienia na poziomie semantycznym, jednakże naruszają normę panującą w danym
środowisku i narażają osobę, która je popełnia, na negatywną ocenę ze strony odbiorcy. Takim błędem jest np. brak odmiany nazwiska
polskiego *Idę do pana Moniuszko, wymowa *[zaczełem], *[wyłanczać] czy konstrukcja *używać szminkę. Usterki językowe to takie
odstępstwa od normy, które naruszają ją tylko w niewielkim zakresie; taką usterką będzie np. przestawny szyk zdania, użycie
neologizmu jeszcze nie zakorzenionego w języku, używanie formy przestarzałej albo wybór takiego wariantu, który ma mniejsze
uzasadnienie w dotychczasowym rozwoju polszczyzny.
Por. INNOWACJE JĘZYKOWE, KRYTERIA POPRAWNOŚCI JĘZYKOWEJ, NORMA JĘZYKOWA, POPRAWNOŚĆ JĘZYKOWA, STYL, UZUS
JĘZYKOWY. (A.M.)
Wyszukaj
Przeszukaj cały tekst
Dodaj pojęcie
Wyszukaj pojęcia używając tego indeksu
|
|
|
Nie znaleziono żadnych pojęć w tej sekcji
Szukaj według alfabetu