Narracja

Narracja dzieli się na:

–

opowiadanie (w przypadku akcji, wydarzeń, fragmentów tekstu z wieloma czasownikami),
które dzieli się na opowiadanie:

–

relacjonujące (informacyjne)

–

unaoczniające (to specyficzna forma, polega na mówieniu w czasie teraźniejszym o
przeszłości), które występuje w czasie szybko rozgrywających się scen

–

opis (przedstawianie rzeczy, które nie są dynamiczne – osoby, budynki, elementy statyczne),
możliwe jest wyodrębnienie opisu:

–

fizycznego (zewnętrznego)

–

psychicznego (wewnętrznego

–

sytuacyjnego (występuje na granicy z opowiadaniem)

Pod względem stylistycznym narracja opisu może być rzeczowa lub poetycka

Formy narracji i sytuacje narracyjne

Sytuacje narracyjne:

–

auktoralna – subiektywne uczucia, trzecia osoba, narrator jest obserwatorem, który
komentuje, zwraca się do czytelnika, może wiedzieć mniej lub więcej od autora

–

pierwszoosobowa – pamiętnikarska, narrator należy do świata przedstawionego, jest
obserwatorem lub bohaterem. Pamiętać należy, że pierwszoosobowa ma ograniczoną
perspektywę, dzieli się na ja opowiadające (tu i teraz) oraz ja przeżywające (przeszłe)

–

personalna – dąży do jak największego realizmu (częsta w powieściach naturalistycznych)
prowadzona w trzeciej osobie, narrator chowa się za bohaterami, tworzona jest iluzja
bezpośredniości.

Formy narracji:

–

bezpośredni monolog wewnętrzny – bez narratora, nie jest kierowany do czytelnika (mówi
bohater)

–

pośredni monolog wewnętrzny – występuje narrator, zakłada się istnienie odbiorcy, mowa
jest pozornie zależna

–

opis wszechwiedzący – mówi narrator, prezentowane są procesy, jakie zachodzą w umyśle
bohatera

–

soliloquium – czyli inaczej monolog sceniczny, komentarz do zdarzeń, pojawia się w nim
intencja odbiorcza (jest dostosowany do odbioru przez publiczność)