Szkoła Policji w Katowicach

Zadania Policji w warunkach katastrof

naturalnych i awarii technicznych

Opracowanie:

nadkom. Piotr Sobiech

nadkom. Andrzej Wilisowski

Zakład Wyszkolenia Specjalnego

Wydawnictwo
Szkoły Policji w Katowicach
2009

S

Z

K

O

ŁA

POL

IC

J

I

2



Wszelkie prawa zastrzeżone – Szkoła Policji w Katowicach 2009

Książki nie wolno reprodukować (adaptować) ani w całości, ani w części, niezależnie od
zastosowanej techniki (druk, fotografia, komputer, kserograf, fonografia itd.), bez pisemnej zgody
Wydawcy.

Druk i oprawa: Szkoła Policji w Katowicach

3

Spis treści

Wstęp

5

1.

Podstawy prawne wprowadzenia stanu klęski żywiołowej

7

2.

Podstawowe pojęcia związane z prowadzeniem działań przez Policję
w przypadku katastrof naturalnych i awarii technicznych

8

3.

Zadania Policji w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych

11

4.

Planowanie i organizacja działań w warunkach katastrof naturalnych
i awarii technicznych

14

Literatura

19

4

5

Wstęp

Skrypt „Zadania Policji w warunkach katastrof naturalnych i awarii

technicznych” został napisany w oparciu o programy szkoleń zawodowych

policjantów, przy wykorzystaniu przepisów zawartych w zarządzeniu nr 24/98

Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez

Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych.

W opracowaniu tym staraliśmy się w sposób przystępny przybliżyć wiedzę związaną

z prowadzeniem przez Policję działań w przypadku wystąpienia katastrofy naturalnej

bądź awarii technicznej.

Niniejszy skrypt zawiera cztery rozdziały, w których ujęto podstawowe pojęcia

związane z katastrofami naturalnymi i awariami technicznymi, ich organizacją oraz

sposobem realizacji. Znajomość tej tematyki przez policjantów jest niezbędna do

realizacji czynności służbowych. Dlatego też ważne jest, aby policjanci wszystkich

komórek organizacyjnych na bieżąco w oparciu o aktualne przepisy wiedzieli, kiedy

i w jaki sposób prowadzić działania w przypadku wystąpienia katastrofy naturalnej

i awarii technicznej.

6

7

1.

Podstawy prawne wprowadzenia stanu klęski żywiołowej

W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są

niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny:

1)

stan wojenny;

2)

stan wyjątkowy;

3)

stan klęski żywiołowej

1

.

W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych

noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów

może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej

na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za

zgodą Sejmu

2

.

Do wprowadzenia stanu klęski żywiołowej konstytucyjnie uprawniona jest

Rada Ministrów, a nie Prezydent. Przesłanką wprowadzenia jest:

1)

dążenie do zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych i likwidacji ich

następstw;

2)

dążenie do zapobieżenia skutkom awarii technicznych, noszących znamiona

klęsk żywiołowych.

Chodzi zatem o stan wywołany nie wskutek działań człowieka, ale tzw. sił

przyrody (powodzie, susze, huragany, pożary, trzęsienia ziemi itp.).

Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony na całym obszarze państwa lub

jego części, zależy to od zasięgu działania żywiołu. Stan ten rząd może wprowadzić na

czas oznaczony, ale nie dłuższy niż 30 dni. W razie zaistnienia konieczności

przedłużenia jego obowiązywania można tego dokonać za zgodą Sejmu i na czas

oznaczony we wniosku przedłożonym Sejmowi.

Konstytucja nie określa czasu obowiązywania stanu nadzwyczajnego, gdyż nie

da się tego z góry przewidzieć, ale zobowiązuje władze do podejmowania działań

odpowiadających stopniowi zagrożenia i zmierzających do jak najszybszego

przywrócenia warunków normalnego funkcjonowania państwa.

1

Art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483).

2

Art. 232 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483).

8

Jedną z konsekwencji stanu nadzwyczajnego jest czasowe ograniczenie lub

zawieszenie wolności i praw obywatelskich, co jest uzasadnione koniecznością

poświęcania jednego dobra dla ratowania dobra wyższego. Nie oznacza to jednak

dowolności władz w tym względzie, gdyż katalog praw nie podlegających

ograniczeniu zawiera Konstytucja.

Wprowadzenie stanu klęski żywiołowej rodzi określone skutki prawne

w zakresie wolności i praw jednostki, a Konstytucja w art. 233 ust. 3 określa

enumeratywnie, jakie wolności i prawa jednostki ustawa o stanie klęski żywiołowej

może ograniczyć. W katalogu tym ujęto 9 wolności i praw, a ustawa wykazu tego nie

może powiększyć. Ustawa określająca zakres ograniczeń wolności i praw człowieka

i obywatela w stanie klęski żywiołowej może ograniczać wolności i prawa określone

w art. 22 (wolność działalności gospodarczej), art. 41 ust. 1, 3 i 5 (wolność osobista),

art. 50 (nienaruszalność mieszkania), art. 52 ust. 1 (wolność poruszania się i pobytu

na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), art. 59 ust. 3 (prawo do strajku), art. 64

(prawo własności), art. 65 ust. 1 (wolność pracy), art. 66 ust. 1 (prawo do

bezpiecznych i higienicznych warunków pracy) oraz art. 66 ust. 2 (prawo do

wypoczynku)

3

.

Jednym z zasadniczych skutków wprowadzenia stanu nadzwyczajnego jest

zawsze ograniczenie sfery wolności i praw jednostki. Jest to kwestia niezwykle istotna

z punktu widzenia człowieka i obywatela, dlatego Konstytucja nie zostawia organom

władz publicznych swobody w określaniu, jakie wolności i prawa mogą podlegać

ograniczeniom.

2.

Podstawowe pojęcia związane z prowadzeniem działań przez Policję
w przypadku katastrof naturalnych i awarii technicznych

W przypadku wystąpienia katastrofy naturalnej lub awarii technicznej

dowodzenie siłami w formie akcji lub operacji Policji związane jest nierozerwalnie ze

sprawnością organizacyjną określonych komórek w jednostkach Policji. Zagadnienie

to ma decydujący wpływ na efektywność tych działań oraz optymalne wykorzystanie

3

Art. 233 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483).

9

potencjału osobowego i technicznego. Dlatego znajomość określonych pojęć

w niniejszym rozdziale jest niezbędna dla prawidłowej realizacji zadań związanych

z katastrofami naturalnymi oraz awariami technicznymi.

Sytuacja kryzysowa – zdarzenie sprowadzające niebezpieczeństwo dla życia

i zdrowia ludzi lub mienia, spowodowane bezprawnymi zamachami naruszającymi te

dobra lub klęską żywiołową, charakteryzujące się możliwością utraty kontroli nad

przebiegiem wydarzeń albo eskalacji zagrożenia, w których do ochrony

bezpieczeństwa i porządku publicznego niezbędne jest użycie większej liczby

policjantów, w tym zorganizowanych w oddziały lub pododdziały, w tym uzbrojone

4

.

Katastrofa naturalna – sytuacja spowodowana przez działanie siły natury,

w szczególności powodzie, susze, pożary, wyładowania atmosferyczne, wstrząsy

sejsmiczne, huragany, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska, zjawiska lodowe

na rzekach i zbiornikach wodnych, masowe występowanie szkodników, chorób roślin

i zwierząt albo ognisk chorób zakaźnych ludzi, do której opanowania nie wystarczają

rutynowe działania odpowiednich służb i niezbędne jest uruchomienie dodatkowych

sił i środków.

Awaria techniczna – sytuacja powstała w wyniku gwałtownego zdarzenia

zakłócającego przebieg procesów technologicznych lub też w wyniku celowego albo

niewłaściwego wykorzystania tych technologii w procesie produkcji, transportu albo

przechowywania, w wyniku czego nastąpiło zagrożenie życia i zdrowia ludzi, ich

niezbędnego zaopatrzenia lub mienia.

Sztab – organ pomocniczy osoby dowodzącej operacją, którego zadaniem jest

przetwarzanie informacji związanych z zagrożeniem, wypracowywanie propozycji

decyzji, koordynowanie działań jednostek uczestniczących w operacji oraz

utrzymywanie współdziałania z innymi służbami i instytucjami, zaangażowanymi

w działania ratownicze.

Plan działania – podstawowy dokument kierownika jednostki określający jego

obowiązki, organizację działań, zasoby sił i środków oraz zasady podległości,

4

Zarządzenie nr 213 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 lutego 2007 r. w sprawie metod i form

przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach zagrożenia życia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo
bezpieczeństwa i porządku publicznego.

10

współdziałania i koordynacji wykonywanych zadań w warunkach katastrof

naturalnych i awarii technicznych

5

.

Akcja policyjna – zwana dalej „akcją” – zespół przedsięwzięć organizacyjnych,

taktycznych i materiałowo-technicznych podejmowanych w sytuacjach kryzysowych,

w celu zapobieżenia lub likwidacji stanu zagrażającego życiu i zdrowiu ludzi lub ich

mienia albo bezpieczeństwa i porządku publicznego, a z rodzaju sytuacji kryzysowej

i towarzyszących okoliczności wynika, że nie jest możliwe podjęcie skutecznych

działań przy użyciu sił i środków pozostających w dyspozycji właściwej komendy

powiatowej Policji.

Operacja policyjna – zwana dalej „operacją” – zespół przedsięwzięć

organizacyjnych,

taktycznych

i

materiałowo-technicznych

podejmowanych

w sytuacjach kryzysowych, w celu zapobieżenia lub likwidacji stanu zagrażającego

ż

yciu i zdrowiu ludzi lub ich mieniu albo bezpieczeństwa i porządku publicznego,

w przypadku gdy zdarzenie obejmuje swoim zasięgiem obszar więcej niż jednej

komendy wojewódzkiej Policji lub komendy powiatowej Policji albo w sytuacji

prowadzenia działań przedłużających się w czasie, do prowadzenia których niezbędne

jest wsparcie siłami i środkami oraz zapleczem logistycznym wykraczającym poza

potencjał właściwej komendy wojewódzkiej Policji lub komendy powiatowej Policji.

System dowodzenia w operacji policyjnej – zbiór zespołów ludzkich, zasad,

ś

rodków materialnych i metod postępowania ujęty w ścisłe ramy organizacyjne, który

aby wykonać zadanie w ramach akcji (operacji) policyjnej musi zawierać następujące

komponenty:

−

organizację dowodzenia,

−

ś

rodki dowodzenia,

−

proces dowodzenia.

Fazy procesu dowodzenia – przygotowanie, reagowanie i odbudowa.

Przygotowanie – przedsięwzięcia planistyczne określające sposób reakcji na

zagrożenie oraz działania mające na celu zgromadzenie sił i środków niezbędnych do

efektywnego reagowania.

5

Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję

zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych.

11

Reagowanie – zasadnicze zadania zmierzające do osiągnięcia założonego celu. Do

czynności umiejscowionych na tym etapie działania zaliczamy również działania

wyprzedzające. Ważnym elementem prawidłowej realizacji działań jest odpowiednio

zorganizowany nadzór i kontrola.

Odbudowa – działania po zakończeniu operacji lub akcji zmierzające do

przywrócenia stanu „normalnego” (pierwotnego).

Dowodzenie – ukierunkowana, celowa działalność dowódcy, realizowana w ramach

działań policyjnych, zapewniająca wysoką zdolność sił i środków Policji do

osiągnięcia celu tych działań oraz charakteryzująca się szczególnie sprawnym,

jednoosobowym podejmowaniem decyzji i ponoszeniem za nie odpowiedzialności,

precyzyjnym rozdziałem i kontrolą przebiegu czynności.

Dowódca akcji/operacji – Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki

Policji, komendant powiatowy Policji, ich zastępcy, lub inny policjant wyznaczony

przez kierownika jednostki Policji właściwej terytorialnie dla miejsca zdarzenia

posiadający predyspozycje i doświadczenie w dowodzeniu.

Dowódca interwencji – wyznaczony dowódca patrolu lub inny policjant wyznaczony

przez dyżurnego lub kierownika jednostki właściwej terytorialnie dla miejsca

zdarzenia.

Plan działania dowódcy – dokument określający cele i organizację działań

policyjnych, rodzaj i sposób wykonywania szczegółowych zadań, użyte do działań siły

i środki Policji oraz określający podległość służbową oraz zasady współdziałania

i koordynacji w trakcie działań

6

.

3.

Zadania Policji w warunkach katastrof naturalnych i awarii
technicznych

Policja jest jednym z elementów zarządzania kryzysowego. W przypadku

prowadzenia działań ratowniczych jej głównym zadaniem jest zapewnienie porządku

publicznego, w celu umożliwienia siłom ratowniczym niesienia pomocy oraz

zapobiegania powstawaniu dalszych strat. Zadania te obejmują przede wszystkim

6

Zarządzenie nr 213 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 lutego 2007 r. w sprawie metod i form

przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach zagrożenia życia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo
bezpieczeństwa i porządku publicznego.

12

alarmowanie i ostrzeganie ludności, działania porządkowe, w tym organizację ruchu

drogowego oraz ochrony mienia i zabezpieczenia ewakuacji.

W zakresie alarmowania i ostrzegania kierownicy jednostek organizacyjnych

Policji zapewniają wykonanie następujących zadań:

1)

uzyskiwanie, przetwarzanie i przekazywanie informacji o zaistniałym zdarzeniu

na potrzeby kierowania, dowodzenia i współdziałania;

2)

przekazywanie informacji i komunikatów o zagrożeniu poprzez policyjne

systemy łączności oraz urządzenia rozgłoszeniowe;

3)

udostępnianie policyjnych systemów i środków łączności innym organom

i służbom ratowniczym w celu przekazywania informacji o zagrożeniu oraz dla

potrzeb kierowania działaniami tych organów i służb, z zachowaniem zasady,

ż

e te systemy i środki łączności będą obsługiwane wyłącznie przez

funkcjonariuszy Policji.

W zakresie działań porządkowych kierownicy jednostek organizacyjnych

Policji zapewniają wykonanie następujących zadań:

1)

umożliwienie swobody dojazdu i wyjazdu ekipom i jednostkom ratowniczym;

2)

zorganizowanie

objazdów

rejonów

zagrożonych

oraz

informowanie

o objazdach;

3)

ochrona porządku w miejscach pracy ekip ratowniczych oraz zabezpieczanie

miejsc mogących stanowić dodatkowe zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi;

4)

niedopuszczenie do tworzenia się zbiegowiska i zapobieganie objawom paniki;

5)

egzekwowanie przestrzegania przepisów i poleceń kierujących działaniami

ratowniczymi;

6)

pilotowanie kolumn transportu sił ratowniczych oraz pojazdów wywożących

rannych w przypadku wystąpienia utrudnień w ich przemieszczaniu;

7)

pomoc w wyznaczaniu miejsc zbiórek lub parkowania pojazdów służących do

ewakuacji;

8)

informowanie ludności o kierunkach, odległościach, sposobie dojścia lub

dojazdu do miejsc zbiórek do ewakuacji;

9)

kierowanie ruchem na drogach przemieszczania się ewakuowanej ludności

i w zależności od potrzeb pilotowanie kolumn pojazdów z ewakuowanymi;

13

10)

ochrona porządku w miejscach pracy punktów medycznych, punktów zbiórek

poszkodowanych itp.;

11)

ochrona pozostawionego mienia;

12)

ochrona miejsc składowania mienia porzuconego i ewakuowanego oraz

punktów pomocy humanitarnej;

13)

przeszukiwanie terenu w celu zebrania, oznaczenia i zdeponowania

porzuconego mienia;

14)

uzyskiwanie i przekazywanie informacji o miejscach pomocy medycznej

i miejscach przechowywania mienia;

15)

identyfikacja i prowadzenie wykazów ofiar.

W zakresie bezpośrednich działań ratowniczych kierownicy jednostek

organizacyjnych Policji zapewniają wykonanie następujących zadań:

1)

pomoc w ewakuacji osobom poszkodowanym, chorym i starszym, poprzez

wyprowadzenie tych osób z rejonów zagrożonych oraz udostępnianie

policyjnych środków transportu na potrzeby ewakuacji osób i ich mienia;

2)

udzielanie pierwszej pomocy przedlekarskiej poszkodowanym;

3)

udostępnianie

policyjnych

ś

rodków

transportu

na

potrzeby

działań

ratowniczych;

4)

udostępnianie policyjnych obiektów na potrzeby kierowania działaniami

ratowniczymi;

5)

udział w pracach zabezpieczających urządzenia techniczne lub tworzeniu

umocnień w sytuacji bezpośredniej eskalacji zagrożenia, gdy siły i środki

podmiotów odpowiedzialnych za te prace są niewystarczające lub ich nie ma,

a zaniechanie spowoduje powiększenie szkód.

W zakresie działań mających na celu przywrócenie stanu istniejącego przed

wystąpieniem zagrożenia kierownicy jednostek organizacyjnych Policji zapewniają

wykonanie następujących zadań:

1)

regulację ruchu osób i pojazdów;

2)

ochronę miejsc dystrybucji środków pomocy humanitarnej;

14

3)

udzielanie informacji o miejscach pobytu poszkodowanych, przechowywanego

i zabezpieczonego mienia oraz informacji o aktualnym stanie zagrożenia

7

.

4.

Planowanie i organizacja działań w warunkach katastrof naturalnych
i awarii technicznych

Czynnikiem istotnie warunkującym skuteczność reakcji w warunkach

zagrożenia jest wcześniejsze dokonanie analizy występujących i potencjalnych

zagrożeń oraz przygotowanie odpowiadających im planów działań, których

nieodłączną częścią powinny być procedury postępowania osób funkcyjnych.

Podstawową zasadą jest współpraca zainteresowanych służb i instytucji na etapie

określenia zagrożeń i uzgadniania sposobów reagowania oraz budowy planów

działania, co pozwoli na lepszą koordynację i bardziej efektywne działania

w warunkach powstałych zagrożeń.

Przedsięwzięcia podejmowane w celu wykonania zadań w warunkach katastrof

naturalnych i awarii technicznych są realizowane w fazach: zapobiegania,

przygotowania, reagowania i odbudowy.

Faza zapobiegania

W fazie zapobiegania realizowane są działania eliminujące lub redukujące

prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia albo ograniczenia jego skutków.

Działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w fazie zapobiegania

polegają na:

1)

bieżącym analizowaniu sytuacji mogących spowodować zagrożenie;

2)

udziale w opracowywaniu przez właściwe organy aktów prawnych

ograniczających możliwość zaistnienia zagrożenia (m.in. z zakresu planowania

zagospodarowania przestrzennego, ochrony przeciwpożarowej, używania

i przewozu niebezpiecznych materiałów chemicznych, o ruchu drogowym,

przepisów sanitarnych);

7

Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję

zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych.

15

3)

egzekwowaniu przestrzegania przepisów wydanych przez właściwe organy

administracji publicznej.

Faza przygotowania

W fazie przygotowania realizowane są przedsięwzięcia planistyczne określające

sposób reakcji na zagrożenie oraz prowadzone są działania mające na celu

zgromadzenie sił i środków niezbędnych do efektywnego reagowania.

Działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w fazie przygotowania

polegają na:

1)

opracowaniu planu działania w warunkach zagrożenia katastrofą naturalną

i awarią techniczną z wykorzystaniem informacji od innych podmiotów

powołanych do działań ratowniczych o realnych zagrożeniach występujących

w rejonie właściwości terytorialnej jednostki organizacyjnej Policji;

2)

zorganizowaniu własnego stanowiska kierowania i systemów łączności

w sposób umożliwiających wykonanie zadań w warunkach zagrożenia oraz

zapewniający pełne współdziałanie z właściwymi służbami oraz organami

administracji;

3)

przygotowaniu systemów alarmowania stanów osobowych jednostki;

4)

gromadzeniu danych o zasobach sił i środków niezbędnych do efektywnego

wykorzystania;

5)

wyposażeniu policjantów w środki i sprzęt do działania w warunkach akcji

ratowniczej;

6)

organizowaniu własnych szkoleń, ćwiczeń i treningów oraz udziale

w przedsięwzięciach szkoleniowych organizowanych przez właściwe służby

i organy administracji.

Plan działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji jest podstawowym

elementem fazy przygotowań i uwzględnia kompleksowo wszystkie przewidywane

zagrożenia oraz sposoby działania w przypadku wystąpienia tych zagrożeń. Ponadto

plan działania podlega uzgodnieniu z właściwym terytorialnie organem administracji

publicznej, odpowiedzialnym za koordynację działań w warunkach zagrożenia

katastrofą naturalną i awarią techniczną. Następnie jest opracowywany w zespole do

16

spraw obronnych jednostki organizacyjnej Policji, z udziałem właściwych komórek

organizacyjnych jednostki.

Faza reagowania

W fazie reagowania po wystąpieniu zagrożenia realizowane są zasadnicze

zadania mające na celu dostarczenie pomocy poszkodowanym oraz ograniczenie

wtórnych zniszczeń i strat. Działania jednostek Policji w sytuacji zagrożenia są

realizowane w dwóch zasadniczych etapach:

1)

etap I (czynności wstępne) obejmuje:

a)

przyjęcie przez służbę dyżurną jednostki informacji o zdarzeniu,

b)

wstępną weryfikację informacji,

c)

powiadomienie właściwych służb,

d)

skierowanie do rejonu, gdzie wystąpiło zagrożenie jednostek patrolowych

znajdujących się najbliżej, w celu dokonania rozpoznania zagrożenia i jego

rozmiaru oraz podjęcia w niezbędnym zakresie wstępnych działań,

e)

analizę danych dodatkowych,

f)

postawienie w stan gotowości i skierowanie do działań odpowiednich sił

i środków;

2) etap II (akcja ratownicza) obejmuje:

a)

alarmowanie, ostrzeganie i zapewnienie obiegu informacji,

b)

zapewnienie utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz

zorganizowanie ruchu drogowego,

c)

ochronę mienia i ewakuacji,

d)

bezpośrednie czynności ratownicze,

e)

czynności

dochodzeniowo-śledcze

w

przypadku

wystąpienia

awarii

technicznej.

Ponadto w czasie akcji ratowniczej działaniami Policji kieruje właściwy ze

względu na miejsce zdarzenia komendant powiatowy (miejski) Policji lub wyznaczony

przez niego dowódca operacji. W przypadku wystąpienia zagrożenia na obszarze

podległym kilku komendom powiatowym (miejskim) Policji, działania komendantów

17

powiatowych (miejskich) Policji koordynuje właściwy terytorialnie komendant

wojewódzki Policji, komendant stołeczny Policji lub wyznaczony przez niego oficer.

Organem wspomagającym kierowanie i koordynację działań jest sztab

kryzysowy, powołany decyzją właściwego kierownika jednostki organizacyjnej

Policji.

Faza odbudowy

W fazie odbudowy realizowane są przedsięwzięcia zmierzające do

przywrócenia stanu istniejącego przed zagrożeniem.

Działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w fazie odbudowy

polegają na:

1)

zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku publicznego w rejonie, w którym była

prowadzona akcja ratownicza;

2)

zorganizowaniu ruchu osób i pojazdów, umożliwiających swobodne dotarcie

właściwych służb do miejsc likwidowania szkód;

3)

zorganizowaniu ruchu osób i pojazdów powracających do miejsc

dotychczasowego pobytu;

4)

wykonywaniu czynności dochodzeniowo-śledczych w związku z zaistniałym

zagrożeniem;

5)

przeprowadzeniu analizy działań jednostki i wypracowaniu wniosków;

6)

wprowadzeniu korekt planistycznych do procesu planowania;

7)

wprowadzeniu nowych doświadczeń (w zakresie procedur reagowania,

szkolenia i wyposażenia policjantów) do bieżącej służby

8

.

8

Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję

zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych.

18

19

Literatura

1.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78,

poz. 483).

2.

Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277

z późn. zm.).

3.

Ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 1997 r.

Nr 88, poz. 553 z późn. zm.).

4.

Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r.

w sprawie realizacji przez Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych

i awarii technicznych (Dz. Urz. KGP z 1999 r. Nr 7, poz. 36).

5.

Zarządzenie nr 1429 Komendanta Głównego Policji z dnia 31 grudnia 2004 r.

w sprawie wprowadzenia w Policji procedur reagowania w sytuacjach

kryzysowych (Dz. Urz. KGP z 2005 r. Nr 3, poz.8.).

6.

Zarządzenie nr 213 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 lutego 2007 r.

w sprawie metod i form przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach

zagrożenia życia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa i porządku

publicznego ( Dz. Urz. KGP Nr 5, poz. 49).

7.

Wytyczne nr 3 Komendanta Głównego Policji z dnia 16 czerwca 2000 r.

w sprawie postępowania Policji w warunkach katastrofy naturalnej i awarii

technicznej oraz w czasie innych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu ludzi

i środowiska.