Uczelnia Łazarskiego w Warszawie
Analiza finansowa
Wykład:
A m o r t y z a c j a
Wykładowca: dr Tadeusz Kaczmarek
1
dr Tadeusz T. Kaczmarek
Definicja:
Amortyzacja -
to rozłożenie w czasie zaliczanej do kosztów
równowartości stopniowego zużywania się majątku trwałego,
którego okres eksploatowania przekracza jeden rok.
Dokonuje się jej według ustalonych stawek:
a)
procentowych
, zróżnicowanych według rodzajowych grup
majątku trwałego, charakteryzujących się różnym tempem
zużycia fizycznego i moralnego (ekonomicznego)
b)
lub
dr Tadeusz T. Kaczmarek
2
b)
rzeczowych
, np. przypadających na jeden kilometr
przebiegu samochodu lub na jedną godzinę pracy maszyny.
Amortyzacja może być proporcjonalna lub przyspieszona.
Amortyzacja proporcjonalna
(liniowa) – opiera się na
założeniu, że zużycie obiektów majątku trwałego postępuje
j e d n a kow o w miarę upływu czasu.
Przy jej stosowaniu - stawki amortyzacji majątku trwałego
nie podlegają różnicowaniu w czasie.
dr Tadeusz T. Kaczmarek
3
Amortyzacja przyspieszona
– to dopuszczalne
przez władze fiskalne szybsze amortyzowanie
majątku trwałego, umożliwiające wcześniejszy
zwrot poniesionych na jego nabycie nakładów
inwestycyjnych, co powoduje jednocześnie
odpowiednie odroczenie na późniejszy okres
części obciążeń przedsiębiorstwa z tytułu
podatku dochodowego.
dr Tadeusz T. Kaczmarek
4
Amortyzacja może być degresywna lub progresywna.
Amortyzacja degresywna
– dokonywana jest według
stawek amortyzacji, których poziom jest najwyższy w
pierwszym okresie eksploatacji obiektu i stopniowo maleje
w następnych okresach.
Pozwala to m.in. na wcześniejsze potrącanie równowartości
zużycia majątku trwałego z podstawy wymiaru podatku
dochodowego.
dr Tadeusz T. Kaczmarek
5
Amortyzacja progresywna
. – Zasada
wzrastających w czasie odpisów z tytułu
zużycia majątku trwałego, tj. według
rosnących stawek amortyzacji, w przypadku
gdy rośnie stopniowo intensyfikacja
wykorzystania określonych obiektów tego
majątku. – Np. w razie stopniowego rozruchu
złożonych urządzeń.
dr Tadeusz T. Kaczmarek
6
dr Tadeusz T. Kaczmarek
7
PIONOWY PODZIAŁ KONTA ŚRODKI TRWAŁE
Pionowy podział kont bilansowych, podobnie jak podział poziomy,
jest działaniem skierowanym na ukształtowanie
nowych
mniejszych zakresów treści kont
.
Podział pionowy konta bilansowego polega na
wyodrębnieniu z ogółu ewidencjonowanych na jednej
stronie konta bilansowego operacji gospodarczych, tylko
określonej ich części i przeznaczeniu do ich ewidencji
nowego konta.
8
Celem takiego podziału
jest uzyskanie:
1. większej przejrzystości zapisów księgowych
(podział konta "Wynik finansowy"),
2. możliwości ewidencji według wartości
umownych różniących się od wartości wykazanych w
bilansie (np. podział konta "Środki trwałe").
dr Tadeusz T. Kaczmarek
KONTA KORYGUJĄCE
•
•
W drugim przypadku powstaje konto
korygujące, które stanowi uzupełnienie do
konta dzielonego zwanego kontem
podstawowym.
•
Wartości ujęte na kontach korygujących nie
stanowią odrębnych realnych kategorii
majątkowych ani funduszowych i są wyłącznie
korektami wartości wykazanych na kontach
podstawowych.
•
Konto podstawowe i korygujące są ze sobą
ściśle powiązane i rozpatrywane z reguły
łącznie.
.
9
dr Tadeusz T. Kaczmarek
KONTA KORYGUJĄCE
Konta korygujące:
zwiększają
wartość danego składnika bilansowego,
gdy wykazują takie samo saldo jak saldo konta
podstawowego ( w bilansie saldo konta
korygującego dodaje się do salda konta
podstawowego),
zmniejszają
wartość danego składnika
bilansowego, gdy wykazują saldo przeciwne do
salda konta podstawowego (w bilansie wartość
składnika jest różnicą sald konta podstawowego i
prowadzonego do niego konta korygującego).
10
dr Tadeusz T. Kaczmarek
UMORZENIE A AMORTYZACJA
Zużywanie się środków trwałych
powoduje
konieczność zmniejszania ich wartości
początkowej, czyli umarzania.
Zużycie to ma jednocześnie swoje odzwierciedlenie
w
amortyzacji, która różni się od umorzenia tym,
że jest kosztem
.
Amortyzacja jest takim kosztem, który
wynika z wydatku poniesionego wcześniej
przy zakupie środka trwałego.
11
dr Tadeusz T. Kaczmarek
12
Wydatek
na zakup środka trwałego nie może być od
razu wliczany w koszty. Jest on przekształcany w
koszt stopniowo, tzn. rozpisany na okres eksploatacji
środka trwałego (zużycia), czego wyrazem jest jego
amortyzowanie.
Jednorazowe wliczenie w koszty wydatku
poniesionego na zakup środka trwałego byłoby
niezgodne z
zasadą współmierności przychodów i
kosztów
i zniekształcało wynik finansowy, tzn.
zaniżało rentowność prowadzonej działalności.
dr Tadeusz T. Kaczmarek
METODY AMORTYZACJI
W
metodzie liniowej amortyzacji bilansowej
stawki
amortyzacji (Ar) ustala się następująco:
- roczna stawka procentowa
%Ar = 100% / N
- roczna stawka kwotowa
Ar = %Ar x Wp
gdzie
:
N – planowana liczba lat eksploatacji środka
trwałego,
Wp – wartość początkowa środka trwałego (
cena
nabycia).
13
dr Tadeusz T. Kaczmarek
Przykładem podziału pionowego, w wyniku którego
powstaje konto korygujące jest podział konta
„Środki trwałe”
Gdyby umorzenie było dokonywane bezpośrednio
na koncie „środki trwałe”, po jego stronie
kredytowej, wówczas zapisy te zmniejszałyby
wartość posiadanych środków trwałych wraz ze
zmniejszeniami spowodowanymi zmianami
ilościowo-wartościowymi (np. sprzedaży środka
trwałego).
14
dr Tadeusz T. Kaczmarek
15
Takie ujęcie będzie powodować, że konto
środki trwałe będzie dostarczać jedynie
informacji o wartości netto (pomniejszonej
o umorzenie).
Nie dostarcza informacji o
:
- wartości początkowej, jaką miały
obiekty środków trwałych w momencie
przyjęcia do używania,
- wartości dotychczasowego odpisu
umorzenia.
dr Tadeusz T. Kaczmarek
Zapisy na koncie „Środki trwałe”
przed jego podziałem
Środki trwałe
Wartość początkowa * Zmiany
ilościowo-
wartościowe
* Zmiany wartościowe
(zużycie)
16
dr Tadeusz T. Kaczmarek
PODZIAŁ KONTA „ŚRODKI TRWAŁE”
Dla uzyskania informacji o wartości początkowej
i wartości dotychczasowego umorzenia stosuje
się metodę
pośredniego
odpisywania
zużycia na koncie korygującym „Umorzenie
środków trwałych”.
Powstaje ono w wyniku pionowego podziału
konta „środki trwałe” poprzez wydzielenie tej
części zapisów zmniejszających wartość
posiadanych środków trwałych (czyli ze strony
kredytowej konta „środki trwałe”), która wyraża
zużycie i przeniesieniu ich na nowe konto o
nazwie „Umorzenie środków trwałych”.
17
dr Tadeusz T. Kaczmarek
Zapisy na koncie „Środki trwałe” po jego podziale
Zmiany z tytułu zużycia będą księgowane następująco:
Środki trwałe
Wartość
początkowa
Umorzenie środków trwałych
Zmiany wartościowe
(zużycie)
Koszty (amortyzacja)
miesięczna rata
umorzenia
18
dr Tadeusz T. Kaczmarek
ZALETY PODZIAŁU KONTA
„ŚRODKI TRWAŁE”
Przy takim zapisie zużycia możliwe jest ustalenie w każdym
momencie:
-
wartości początkowej
(saldo konta „środki trwałe”)
-
dotychczasowego zużycia (umorzenia) środków trwałych
(saldo konta „Umorzenie środków trwałych”)
- wartości netto
(bilansowej, bieżącej) jako różnicy sald kont
„środki trwałe” i „Umorzenia środków trwałych”, czyli
wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe
umorzenie.
19
dr Tadeusz T. Kaczmarek
20
Konto „
Umorzenie środków trwałych
” funkcjonuje
podobnie jak konto pasywne (wykazuje saldo
kredytowe):
- zwiększenie umorzenia jest ewidencjonowane
na stronie Ct,
-zmniejszenie umorzenia posiadanych środków
trwałych (np. z powodu likwidacji zużytego środka
trwałego,sprzedaży) - księgowane jest na stronie Dt.
dr Tadeusz T. Kaczmarek
ZADANIE 1
Firma posiada środki trwałe:
o wartości początkowej 500 000 zł
dotychczasowe ich umorzenie wynosi 300 000 zł.
Zlikwidowano środek trwały
o wartości początkowej 100 000 zł,
który się w całości zamortyzował.
Polecenia:
zaksięguj operacje związane z likwidacją tego
środka trwałego.
ustal i zinterpretuj salda kont „Środki trwałe” oraz
„Umorzenie środków trwałych”.
21
dr Tadeusz T. Kaczmarek
ZADANIE 2
Firma posiada środki trwałe:
o wartości początkowej 500 000 zł
dotychczasowe ich umorzenie wynosi 300 000 zł.
Zlikwidowano środek trwały
o wartości początkowej 100 000 zł,
który był zamortyzowany w 90 proc.
Polecenia:
Zaksięguj operacje związane z likwidacją tego
środka trwałego.
Ustal i zinterpretuj salda kont „Środki trwałe” oraz
„Umorzenie środków trwałych”.
22
dr Tadeusz T. Kaczmarek
ZADANIE 3
Firma posiada środki trwałe:
o wartości początkowej 500 000 zł
dotychczasowe ich umorzenie wynosi 300 000 zł.
Sprzedano środek trwały
o wartości początkowej 100 000 zł,
który był zamortyzowany w 90 proc.
za cenę 15 000 zł.
Polecenia
:
Zaksięguj operacje związane ze sprzedażą tego
środka trwałego.
23
dr Tadeusz T. Kaczmarek
ZADANIE 4 – DAROWIZNA ŚRODKA TRWAŁEGO
Firma posiada środki trwałe:
o wartości początkowej 500 000 zł
dotychczasowe ich umorzenie wynosi 300 000 zł.
Otrzymano nieodpłatnie (darowizna) środek trwały:
o wartości 100 000 zł,
planowany okres eksploatacji 5 lat
Zaksięguj:
przyjęcie do używania środka trwałego,
odpis z tytułu amortyzacji darowanego środka trwałego
równoległe do amortyzacji rozliczenie międzyokresowe
przychodów (zaliczając rozliczoną ich część do pozostałych
przychodów operacyjnych)
wskaż na korzyści z darowizny, porównując konsekwencje
darowizny z zakupem środka trwałego.
24
dr Tadeusz T. Kaczmarek
Bilans
Aktywa
Pasywa
Rachunek zysków i strat
Środki pieniężne 100.000
Kapitał podstawowy 100.000
Kapitał własny 100.000 zł
Darowizna środka trwałego o wartości 100.000 zł
Środki pieniężne …………
Środki trwałe …………….
Kapitał podstawowy ……….
Rozliczenia międzyokresowe
przychodów ……….
Kapitał własny 200.000 zł
Korzyści:……………………………………………………………………..
po roku
Środki pieniężne ..………
Środki trwałe .………..
Kapitał podstawowy ………..
Rozliczenia międzyokresowe
przychodów ………..
1. Pozostałe przychody
operacyjne ………..
2. Amortyzacja ……….
3. Wynik finansowy …..
Kapitał własny 180.000 zł
Korzyści po roku: ………………………………………………………………………….
Zakup środka trwałego za 100.000
Aktywa
Pasywa
Rachunek zysków i strat
Środki pieniężne 100.000
Kapitał podstawowy 100.000
Operacja zakupu środka trwałego za 100.000 zł:
?
Kapitał podstawowy ……….
Kapitał własny po zakupie środka trwałego: ………..
Wartość kapitału własnego po zakupie nie uległa zmianie
po roku
Środki trwałe …………..
Kapitał własny …………
- kapitał podstawowy ………
- wynik finansowy ………
Amortyzacja ………….
Wynik finansowy ……..
25
dr Tadeusz T. Kaczmarek
26
Dziękuję za uwagę!
dr Tadeusz T. Kaczmarek