Amortyzacja
Podatkowa
Bilansowa
Przepisy podatkowe dotyczące amortyzacji
pozostawiają firmom możliwość wyboru
stosowanych metod i stawek.
Regulacje dotyczące amortyzacji zawarte są w
art. 22a
– 22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000
r. nr 14, poz. 176 z późn. zm. – dalej ustawa o PIT)
oraz art. 16a – 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992
r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.
Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).
Okresy rozliczeniowe
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości
początkowej środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych, począwszy od
pierwszego miesiąca następującego po
miesiącu, w którym ten środek lub wartość
wprowadzono do ewidencji.
Zakończenie naliczania amortyzacji następuje w
miesiącu, w którym następuje zrównanie sumy
odpisów amortyzacyjnych z wartością
początkową lub w którym środek trwały postawiono
w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.
Podatnicy mogą dokonywać odpisów
amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo
w równych ratach co kwartał, albo
jednorazowo na koniec roku podatkowego.
Jakich zmian w zasadach amortyzacji
można dokonać z początkiem roku?
Amortyzacja stanowi istotną pozycję w kosztach
podatkowych. Zmiana stawki daje możliwość
„przesuwania” tych kosztów.
Stosownie do treści art. 22i ust. 5 updof i art. 16i ust. 5
updop, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie
stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych
środków trwałych. Taka możliwość powinna być wzięta
pod uwagę np. przez podatników, którzy chcą wykazać
wyższy dochód, aby rozliczyć straty z lat ubiegłych.
Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca
następującego po miesiącu, w którym środek trwały
został wprowadzony do ewidencji środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych, albo od
pierwszego miesiąca każdego następnego roku
podatkowego.
Zmiana częstotliwości dokonywania odpisów
amortyzacyjnych
Podatnicy powinni też pamiętać o wynikającej
z art. 22h ust. 4 updof oraz art. 16h ust. 4 updop
możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych
raz na kwartał lub jednorazowo na koniec roku.
Zasada ta obowiązuje zarówno przy amortyzacji
metodą liniową, jak i degresywną.
Ustawy podatkowe nie zabraniają zmiany
częstotliwości dokonywania odpisów
amortyzacyjnych w stosunku do zasad
stosowanych w poprzednim roku. Nie ma więc
przeszkód, aby w jednym roku podatkowym
dokonywać odpisów np. co miesiąc, a w drugim co
kwartał lub jednorazowo na koniec roku.
Podatkowa definicja środka
trwałego
Są to stanowiące własność lub współwłasność
podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym
zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu
przyjęcia do używania:
• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną
własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż
rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby
związane z prowadzoną przez niego działalnością
gospodarczą albo oddane do używania na podstawie
umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Środki trwałe podatkowo
Amortyzacji podlegają również niezależnie od
przewidywanego okresu używania:
przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach
trwałych,
budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
składniki majątku niestanowiące własności
podatnika, ale spełniające pozostałe przesłanki do
uznania ich za środki trwałe, wykorzystywane przez
niego na potrzeby związane z prowadzoną
działalnością na podstawie umowy leasingu
finansowego.
Definicji środków trwałych nie
odpowiadają:
obiekty o przewidywanym okresie ekonomicznej
przydatności dla jednostki krótszym niż rok,
obiekty nabyte, które będą nadawały się do
używania dopiero po dokonaniu ich remontu lub
uzupełnieniu
o brakujące części, względnie ulepszeniu; są to
środki trwałe (inwestycje) w budowie,
obiekty postawione w stan likwidacji, nawet jeżeli
nadal istnieją fizycznie (ujmowane są wtedy
wyłącznie w ewidencji pozabilansowej),
składniki majątkowe nabyte lub wytworzone -
mające cechy środków trwałych - ale przeznaczone
do sprzedaży; są to wyroby gotowe lub towary.
Amortyzacja podatkowa
Odmiennie niż w uar, w myśl przepisów podatkowych, do
środków trwałych:
nie zalicza się:
spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu
mieszkaniowego; są to z punktu widzenia prawa
podatkowego nadal wartości niematerialne i prawne,
prawa wieczystego użytkowania gruntów; ustawy
podatkowe nie określają sposobu jego kwalifikacji, a
jedynie stanowią, że amortyzacja tego prawa nie jest
kosztem uzyskania przychodu,
inwentarza żywego,
obiektów przyjętych przez korzystającego w leasing
finansowy, jeżeli podatkowo ma on charakter najmu,
dzierżawy lub leasingu operacyjnego.
KŚT
0 - "Grunty",
l - "Budynki i lokale",
2 - "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej",
3 - " Kotły i maszyny energetyczne",
4 - "Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego
zastosowania",
5 - "Specjalne maszyny, urządzenia i aparaty",
6 - "Urządzenia techniczne",
7 - "Środki transportu",
8 - "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie",
9 - "Inwentarz żywy".
Metody amortyzacji
Liniowa
Degresywna
Progresywna
Naturalna
Przyspieszona
Metody amortyzacji podatkowej
Liniowa
Degresywna
Jednorazowa
Przyspieszona
Podatnicy dokonują wyboru jednej z metod
amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych
przed rozpoczęciem ich amortyzacji.
Wybraną metodę stosuje się do pełnego
zamortyzowania danego środka trwałego.
Wybór metody zależy od:
Przy ustalaniu rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się
okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego,
względnie prawa, na który wpływają w szczególności:
liczba zmian, na których pracuje środek trwały,
tempo postępu ekonomiczno-technicznego,
wydajność środka trwałego, mierzona liczbą godzin jego
pracy lub liczbą wytworzonych produktów, albo innym
właściwym miernikiem,
prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka
trwałego lub prawa,
przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej
pozostałości środka trwałego.
Jednorazowa amortyzacja
Składniki majątku o wartości początkowej
nieprzekraczającej 3500 zł.
Trzy sposoby postępowania:
- możliwe jest nie dokonywanie odpisów
amortyzacyjnych,
- możliwe jest dokonanie jednorazowego odpisu
amortyzacyjnego w miesiącu oddania do używania
środka trwałego albo w miesiącu następnym,
- możliwe jest dokonanie amortyzacji na zasadach
ogólnych.
Istota metod
Metoda liniowa stanowi rozwiązanie podstawowe.
Polega ona na tym, że odpisów amortyzacyjnych
dokonuje się od wartości początkowej
poszczególnych środków trwałych w równych
ratach miesięcznych lub kwartalnych albo
jednorazowo na koniec roku podatkowego.
Podstawą odpisów są stawki procentowe określone
w Wykazie Rocznych Stawek Amortyzacyjnych oraz
ewentualnie ustalone przez jednostkę własne
stawki amortyzacyjne. Metoda liniowa zapewnia
równomierne rozłożenie amortyzacji w czasie.
Istota metod
Przy metodzie degresywnej odpisy amortyzacyjne są
najwyższe w początkowych latach używania środka
trwałego i stopniowo maleją. Do momentu, a ściślej od
początku roku podatkowego, gdy wysokość
dokonywanych metodą degresywną odpisów
amortyzacyjnych byłaby niższa od ich wysokości, jaka
byłaby w razie stosowania metody liniowej, przechodzi
się na metodę liniową.
Metoda degresywna może być stosowana tylko do
amortyzacji maszyn i urządzeń zaliczanych do grup 3-
6
i 8 oraz do środków transportu, z wyjątkiem
samochodów osobowych i innych samochodów o
dopuszczalnej ładowności nieprzekraczającej 500 kg
Metoda przyspieszona
W lutym 2004 r. jednostka zakupiła fabrycznie nową
maszynę do robót budowlanych o wartości 120 000
zł.
Stawka amortyzacyjna dla tego środka trwałego
wynosi 20% (KŚT 581). Jednostka może zaliczyć do
kosztów odpis amortyzacyjny w wysokości 30%
wartości początkowej maszyny - to jest 36 000 zł
(30% od 120000 zł).
Metoda przyspieszona
Zastosowanie metody degresywnej pozwoliłoby jednak na
dokonanie wyższego odpisu amortyzacyjnego, bowiem
stawka amortyzacyjna 20%, podwyższona o współczynnik
2,0, równa się 40% (a nie 30%). W rezultacie koszty
amortyzacji wyniosłyby - licząc od marca 2004 r. - 40 000 zł
(roczna amortyzacja 48 000 zł : 12 x 10 miesięcy).
Co więcej - jednostka może w takim przypadku naliczyć
odpis amortyzacyjny przy zastosowaniu stawki z wykazu
podwyższonej o współczynnik 3,0, co daje 60%. Od
momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji (luty
2004 r.) do końca roku pozostaje jeszcze 10 pełnych
miesięcy; a zatem roczna amortyzacja wyniesie 60 000 zł
(roczna amortyzacja 60% od 120 000 zł, tj. 72 000 zł : 12 x
10 miesięcy).
Metoda przyspieszona
Gdyby jednak maszynę tę nabyto w październiku a
nie w lutym, rachunek byłby następujący: odpis 30%
= 36 000 zł.
Odpis 40% przy zastosowaniu do stawki
współczynnika 2,0 za 2 miesiące (XI i XII) (48000:
12) x 2 = 8000 zł. Nawet dopuszczone w takim
przypadku zastosowanie współczynnika 3,0 (72 000:
12 x 2 miesiące) = 12 000 nie byłoby korzystne.
Lepiej opłaca się dokonać odpisu 30%.
Stawki amortyzacji
podstawowe,
podwyższone,
obniżone,
indywidualne.
Stawki podwyższone
Można podwyższyć stawki podstawowe jeżeli
środki trwałe są pod ciągłym działaniem par
wodnych, nagłych zmian temperatur, szkodliwych
środków chemicznych, które wydzielając się w
procesie produkcji powodują przyspieszenie
zużycia wskazanego obiektu.
Stawki obniżone
Podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawki
dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany
stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w
którym środki te zostały wprowadzone do
ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego
następnego roku podatkowego.
Stawki indywidualne
Ustala się dla używanych.
Stawkę ustala się:
100% / przewidywany okres używania środka
Minimalny okres amortyzacji został uzależniony
od rodzaju środka trwałego oraz jego wartości.
Stawki indywidualne
W przypadku środków trwałych zaliczonych do grupy
3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych okres
amortyzacji nie może być krótszy niż:
• 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie
przekracza 25 000 zł,
• 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest
wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł,
• 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach.
Dla ulepszonych i używanych środków transportu
minimalny okres amortyzacji wynosi 30 miesięcy.
Oznacza to, że podatnicy mogą stosować amortyzację
liniową przy zastosowaniu stawki 40 proc.
Ulepszenie środków trwałych
Następuje wówczas, gdy spełnione są równolegle dwa
warunki:
środek trwały został poddany modernizacji, adaptacji,
przebudowie, rozbudowie lub rekonstrukcji,
wartość użytkowa obiektu w rezultacie tych robót jest
wyższa od posiadanej w momencie oddania go do
używania; wzrost wartości użytkowej mierzy się w
szczególności okresem używania obiektu, zdolnością
wytwórczą (wydajnością), obniżeniem kosztów jego
eksploatacji, poprawą jakości produktów uzyskiwanych
z obiektu, zmniejszeniem zanieczyszczeń środowiska,
poprawą warunków bezpieczeństwa i ochroną pracy.
Ulepszenie środków trwałych
O tym, kiedy mamy do czynienia z ulepszeniem środka
trwałego mówi art. 22g ust. 17 updof i art. 16g ust. 13
updop. Z przepisów tych wynika, że ulepszenie może mieć
postać przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub
modernizacji. Ponadto nakłady na środek trwały powodują
jego ulepszenie, jeżeli spełniają następujące przesłanki:
suma poniesionych w ciągu roku wydatków przekracza
3.500 zł,
wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku
do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,
mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością
wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą
ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji.
Ulepszenie środków trwałych
Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 13 marca 1995 r., nr PO 3/722-
160/94 wyjaśniło, że:
przebudową jest zmiana (poprawienie) struktury wewnętrznej istniejącego
stanu środka trwałego,
rozbudową jest powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych,
w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
adaptacją jest przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego
do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie
przeznaczony, albo nadanie mu nowych cech użytkowych,
rekonstrukcją jest odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub
częściowo składników majątkowych,
modernizacją jest unowocześnienie środka trwałego.
Wg prawa podatkowego nie
dokonuje się odpisów
amortyzacyjnych
gruntów, w tym także eksploatowanych metodą
odkrywkową, eksponatów muzealnych i dzieł sztuki oraz
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
budynków, lokali, budowli i urządzeń zaliczanych do
spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących
działalności społeczno-wychowawczej, prowadzonej przez
spółdzielnie mieszkaniowe,
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
które nie są używane na skutek zaprzestania działalności,
do której były one wykorzystywane; składniki te nie
podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności,
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
otrzymanych nieodpłatnie, jeżeli przychód wynikający z ich
nieodpłatnego otrzymania (nabycia) nie był opodatkowany,
Wg prawa podatkowego nie
dokonuje się odpisów
amortyzacyjnych
środków trwałych zaliczanych do grup 3-6 przez okres ich
oddania do nieodpłatnego używania,
środków trwałych - w zakresie, w jakim ich wartość była
odliczona od podstawy opodatkowania podatkiem
dochodowym (chodzi o ulgi inwestycyjne) albo zwrócona
podatnikowi w jakiejkolwiek formie,
samochodów osobowych w części, w której cena ich nabycia
przewyższa równowartość 20000 euro przeliczoną na złote
według kursu średniego euro, ogłoszonego przez NBP z dnia
przekazania samochodu do używania,
wartości firmy, jeżeli powstała ona w inny sposób niż w
wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej
części w drodze kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania
(a odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami dokonuje
leasingobiorca - korzystający) albo wniesienia do spółki na
podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji,
wkładu niepieniężnego mającego postać know-how.