1
Przy opisie własno
ś
ci magnetycznych ciał posługujemy si
ę
poj
ę
ciem wektora
polaryzacji magnetycznej
M nazywanej te
ż
namagnesowaniem lub magnetyzacj
ą
.
Wektor ten okre
ś
la sum
ę
wszystkich momentów magnetycznych, czyli wypadkowy
moment magnetyczny jednostki obj
ę
to
ś
ci.
V
∑
=
µ
M
M
M
M
Je
ż
eli próbk
ę
zawieraj
ą
c
ą
elementarne dipole magnetyczne umie
ś
cimy w
jednorodnym polu magnetycznym o indukcji B
0
to pole to d
ąż
y do ustawienia dipoli
w kierunku pola i w efekcie powstaje w próbce wypadkowe pole o indukcji
0
0
0
B
B
B
r
µ
µ
=
+
=
M
M
M
M
χ
µ
µ
+
=
+
=
1
1
0
0
B
M
r
χ
- podatno
ść
magnetyczna
µ
r
- wzgl
ę
dna przenikalno
ść
magnetyczna o
ś
rodka
µ
0
- przenikalno
ść
magnetyczna pró
ż
ni
obszar paramagnetyczny:
wysokie temperatury
(powy
ż
ej temperatury Curie)
obszar ferromagnetyczny:
niskie temperatury
(poni
ż
ej temperatury Curie)
wzrost T
Ferromagnetyki w T pokojowej:
ż
elazo Fe
T
C
=1043 K
kobalt Co
T
C
=1388 K
nikiel Ni
T
C
=627K
gadolin Gd
T
C
=292 K
M
T
T
C
2
materiały magnetyczne:
0
0
0
B
B
B
r
µ
µ
=
+
=
M
M
M
M
0
0
/
µ
B
H
=
∫
=
2
1
H
H
BdH
W
Magnesy miękkie (małe pole koercji,
µ
r
=10
4
–
10
6
):
stal niskowęglowa (ferrytyczna),
stal krzemowa (Fe-Si), stopy żelazo-nikiel
(permalloy Ni-Fe, superpermaloy Ni-Fe-Mo-Mn),
ferryty (słabo przewodzą prąd – brak prądów
wirowych) .
ferryty : ceramiki, spiekane proszki Fe
2
O
3
z tlenkami metali (MnO, CuO, NiO, MgO) mogą
być zarówno miękkie jak i twarde. Słabo przewodzą prąd i są
ferrimagnetykami
.
Magnesy trwałe (twarde – duże pole koercji,
pozostałość magnetyczna ~1T):
•
alnico - wykonane ze związków glinu, niklu i
kobaltu (Al-Ni-Co),
•
spiekane proszki na bazie ziem rzadkich
(neodymowe Nd
2
Fe
14
B, samarowo-kobaltowe
SmCo
5
),
•
magnesy niemetaliczne, zbudowane z
polimerów zawierających nikiel.
Magnesy półtwarde (małe pole koercji
)
napylane warstwy magnetyczne, dyski
magnetyczne (Fe
2
O
3
+ Co) , taśmy
magnetyczne CrO
2
, Fe
2
O
3
)