Sylwetka dziecka z mutyzmem:



głowa i ramiona lekko przygięte do przodu



prosty kręgosłup



sztywne i napięte kończyny



zahamowanie aktywności ruchowej

Zachowanie dziecka z mutyzmem:



unikanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą,

w trakcie rozmowy spoglądają w dół lub w bok



bardzo uboga mimika twarzy, zaciśnięte usta



ciągłe zainteresowanie otoczeniem

Model zachowania poza rodziną:



Dziecko obserwuje otoczenie bez ujawniania

swoich emocji, jest wycofane i bojaźliwe.

Model zachowania w środowisku rodzinnym:



Dziecko jest dominujące i pełne życia, bywa

bardzo gadatliwe.



Potrafi być uparte a często konfliktowe i

agresywne.



Kontroluje i manipuluje otoczeniem.

A)

Ekspresja i rozumienie języka oceniane wg

standaryzowanych testów mieszczą się w

granicach dwóch odchyleń standardowych,

stosownie do wieku dziecka.

B)

Możliwa do potwierdzenia niemożność

mówienia w specyficznych sytuacjach, w

których mówienie jest od dziecka

oczekiwane (np. szkoła) pomimo mówienia

w innych sytuacjach.

C)

Czas trwania wybiórczego mutyzmu

przekracza 4 tygodnie.

D) Nie występują żadne z całościowych

zaburzeń rozwojowych.
E) Zaburzeń nie wyjaśnia brak znajomości

języka mówionego wymaganego w sytuacjach

społecznych, w których występuje niemożność

mówienia.



Zaburzenia lękowe



Depresja



Moczenie mimowolne



Zanieczyszczanie się kałem



Zaburzenia jedzenia



Tiki



Nadpobudliwość psychoruchowa



Rozpoznanie mutyzmu selektywnego musi

być poprzedzone dokładną diagnozą stanu

psychicznego i somatycznego dziecka.

Konieczne jest wykluczenie zaburzeń słuchu

oraz neurologicznych przyczyn zaburzeń

mowy.

W rozpoznaniu należy wykluczyć całościowe

zaburzenia rozwojowe takie jak:



upośledzenie umysłowe



zaburzenia rozwoju mowy i języka



inne rodzaje mutyzmu



zaburzenia depresyjne



fobia społeczna



schizofrenia



Wywiad kliniczny



Obserwacja dziecka



Diagnoza psychologiczna z uwzględnieniem

poziom rozwoju intelektualnego



Taśma z nagraniami rozmów dziecka w domu



Największe prawdopodobieństwo poprawy

przypada na okres szkoły podstawowej. Po

ustąpieniu mutyzmu selektywnego dzieci są

gorzej przystosowane do rzeczywistości przez

resztę swojego życia, co manifestuje się

trudnościami w kontaktach społecznych.



Może występować zespół natręctw.



Rokowanie pogarsza się dramatycznie, jeżeli

objawy mutyzmu wybiórczego utrzymują się

6-12 miesięcy, a u 50% dzieci z tymi

zaburzeniami nawet po upływie 5-10 lat nie

udaje się uzyskać poprawy.

Metody:



Terapia behawioralna



Terapia psychodynamiczna



Terapia rodzinna



Farmakoterapia



różne interdyscyplinarne formy pomocy



Schemat leczenia powinien być

przygotowywany indywidualnie dla każdego

dziecka uwzględniając specyfikę problemu i

jego wieloczynnikową etiologię.

Terapia behawioralna:



stopniowo skłania się dziecko do mówienia

najpierw w obecności jednej dobrze znanej

osoby ze stopniowym angażowaniem coraz

większej liczby osób z otoczenia dziecka.



Korzyścią tej metody jest zmniejszanie

izolacji dziecka od rówieśników i zwiększenie

zainteresowania nauczycieli .



Przeciwnicy tej metody uważają że nie

rozwiązuje ona konfliktu emocjonalnego

dziecka.

Terapia psychodynamiczna:



Wymaga cierpliwości, akceptacji

długotrwałego milczenia i własnej

bezradności wobec pacjenta. Istotne jest

nawiązanie dobrego kontaktu

pozawerbalnego.



W tej metodzie wykorzystywane są również

różne zabawy i arteterapia.



Terapia rodzinna:



Jej głównym calem jest zmiana

nieprawidłowych wzorców zachowań i

postawy unikania kontaktów społecznych.

Farmakoterapia:



Fluoksatyna



Fenelzyna



Jest najrzadziej stosowaną metodą leczenia

mutyzmu wybiórczego. Łączono ją z terapią

behawioralną.