1

Ćwiczenie 3

Sprawdzanie technicznych własności gazomierzy miechowych

I.

Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z budową i zasadą działania

laboratoryjnych gazomierzy bębnowych, metodyką przeprowadzania pomiarów za

pomocą tych przyrządów oraz sposobem wyznaczania błędów wskazań użytkowych

gazomierzy miechowych.

II.

Ogólna zasada pomiaru objętości gazów

Objętość gazu jest funkcją ciśnienia i temperatury, dlatego podając objętość gazu

należy ściśle określić wymienione parametry. Zwykle objętość zmierzoną redukuje się

do normalnych warunków fizycznych 273,15 [K] i 101325 [Pa], podając jej wielkości w

postaci V

n

, [m

3

], (znak n przy V oznacza, że objętość jest zredukowana do warunków

normalnych). Jeśli objętość oznaczoną przez pomiar w temperaturze T

1

[K], i przy

ciśnieniu p

1

[Pa], oznaczamy przez V

1

, [m

3

], to objętość gazu w warunkach normalnych

wyniesie:

3

1

n

1

n

1

p

273,15

V

V

m

101325

T





=





;

Pomiar objętości gazu w zasadzie sprowadza się do oznaczenia objętości

zbiornika, w którym znajduje się gaz. Jeśli można łatwo i dokładnie określić wymiary

zbiornika, np. objętość skokową silnika sprężarki tłokowej, to objętość tę oblicza się ze

wzorów dla brył geometrycznych. Jeśli ścianki zbiornika są powierzchniami o zawiłych

kształtach, to objętość taką oznacza się najdokładniej przez wypełnienie ich cieczą (olej,

woda).

Określanie objętości bardzo dużych zbiorników wykonuje się stosując metodę

dodatkowego zbiornika. Do dużego zbiornika o nieznanej objętości V

1

, napełnionego np.

powietrzem, przyłącza się przez zamykany, szczelny przewód mały zbiorniczek o

dokładnie oznaczonej objętości V

2

, również napełniony powietrzem. Jeśli parametry:

p

1

T

1

i p

2

T

2

określają ciśnienie i temperaturę odpowiednio w dużym i małym zbiorniku,

to masy gazów wypełniających zbiorniki wynoszą:

2

1

1

1

1

p V

m

RT

=

;

2

2

2

2

p V

m

RT

=

;

Po otwarciu zaworu na przewodzie łączącym oba zbiorniki ustali się inny stan

gazu określony parametrami p

3

T

3

. Można więc napisać:

3

1

2

1

2

3

p (V

V ) (m

m )RT

+

=

+

;

Podstawiając zamiast m

1

i m

2

poprzednie wyrażenia i porządkując, otrzyma się

zależność:

3 2

2 3

1

1

2

1 3

3 1

2

(p T

p T )T

V

V

(p T

p T )T

−

=

−

;

Zwykle oznaczenie objętości odbywa się w temperaturze otoczenia, wtedy:

3

2

1

2

1

3

p

p

V

V

p

p

−

=

−

;

W celu uniknięcia zbyt dużych błędów, objętość dodatkowego zbiornika nie może

być zbyt mała, ciśnienie p

2

powinno być możliwie jak największe, a pomiary p

1

, p

2

, p

3

i

V

2

możliwie dokładne.

Jeśli duży zbiornik pracuje w zmiennej temperaturze zewnętrznej, to należy

podać temperaturę, w jakiej zbiornik był wzorcowany, w celu uwzględnienia zmiany

jego objętości spowodowanej zmianą temperatury.

III.

Podstawowe pojęcia oraz właściwości gazomierzy miechowych

Gazomierz miechowy definiowany jest jako gazomierz, w którym objętość

przepływającego gazu mierzona jest za pomocą komór pomiarowych o odkształcalnych

ściankach. Komora pomiarowa to przestrzeń geometryczna ograniczona przez stałe

ścianki komory i ruchomą przegrodę. Objętość komór pomiarowych jest sumą objętości

poszczególnych komór. Poniżej podano pojęcia związane z pomiarem objętości gazów

za pomocą gazomierzy miechowych:

3

–

Przelicznik – przyrząd pomiarowy służący do przeliczania objętości gazu w

warunkach pomiarowych na objętość gazu w warunkach bazowych,

–

Strumień objętości – objętość gazu przepływającego przez gazomierz w przyjętej

jednostce czasu,

–

Strumień masy – masa gazu przepływającego przez gazomierz w przyjętej

jednostce czasu,

–

Warunki pomiarowe – temperatura i ciśnienie gazu, w którym mierzona jest

objętość lub masa gazu,

–

Warunki bazowe – temperatura bazowa, wybierana z następujących wartości: 0

o

C,

15

o

C albo 20

o

C, lub ciśnienie bazowe o wartości 101,325 kPa, do których przelicza

się objętość gazu zmierzoną w warunkach pomiarowych,

–

Warunki odniesienia – temperatura odniesienia lub ciśnienie odniesienia

przewidziane do badania lub wzajemnego porównania wyników pomiarów

gazomierza lub przelicznika,

–

Warunki znamionowe użytkowania – warunki użytkowania, dla których zakłada

się, że wartości błędów gazomierzy i przeliczników nie przekraczają wartości

błędów granicznych dopuszczalnych,

–

Ciśnienie robocze – różnica pomiędzy ciśnieniem absolutnym gazu na wlocie

gazomierza a ciśnieniem atmosferycznym,

–

Przejściowy strumień objętości lub masy – strumień objętości lub masy, przy

którym wartości błędów granicznym dopuszczalnym gazomierza zmieniają swoją

wartość,

–

Strata ciśnienia gazomierza – różnica pomiędzy ciśnieniem zmierzonym na wlocie

i na wylocie gazomierza podczas przepływu gazu,

–

Błąd wskazania gazomierza – stosunek różnicy wartości wskazanej przez

gazomierz i wartości poprawnej do wartości poprawnej, wyrażony w procentach,

–

Błąd wskazania przelicznika – wartość pierwiastka sumy kwadratów błędów

cząstkowych parametrów wskazywanych przez przelicznik,

–

Współczynnik konwersji – stosunek mierzonej objętości przepływającego przez

gazomierz gazu w warunkach bazowych do objętości w warunkach pomiarowych,

–

Zakres obciążeń – zakres strumieni objętości lub masy gazomierza zawarty między

maksymalnym a minimalnym strumieniem objętości lub masy,

4

–

Zakresowość gazomierza – stosunek minimalnego strumienia objętości do

maksymalnego strumienia objętości wyrażony w postaci cyfry 1, następującego po

niej dwukropka oraz określonej liczby,

–

Klasa dokładności gazomierza – klasa gazomierza spełniającego określone

wymagania metrologiczne, którego błędy wskazań zawarte są w wyznaczonych

granicach,

–

Objętość cykliczna – objętość gazu przepływającego w czasie jednego cyklu pracy

gazomierza, w czasie gdy wszystkie ruchome elementy mechanizmu pomiarowego, z

wyłączeniem urządzenia wskazującego i przekładni pośredniej, zajmują położenie

początkowe,

–

Próg rozruchu gazomierza – najmniejsze obciążenie wprawiające w ruch liczydło

gazomierza,

–

Obciążenie minimalne – najmniejsze obciążenie zakresu obciążeń pomiarowych,

przy którym błędy wskazań gazomierza, pracującego w warunkach normalnych

użytkowania nie przekraczają dopuszczalnych błędów granicznych,

–

Obciążenie maksymalne – największe obciążenie zakresu obciążeń pomiarowych,

przy którym błędy wskazań gazomierza pracującego w warunkach normalnych

użytkowania, nie przekraczają dopuszczalnych błędów granicznych, a gazomierz

może działać w sposób ciągły bez szkody dla jego trwałości.

IV.

Budowa i zasada działania gazomierzy miechowych (komorowych)

Działanie gazomierza miechowego jest podobne do działania maszyny parowej,

lecz zamiast cylindra i tłoka gazomierze te mają miechy - szczelne przepony ruchome z

nieruchomymi brzegami. Przepony są przeważnie skórzane. Gazomierz w zasadzie jest

tak zbudowany, że nie przepuszcza gazu nieprzeliczonego. Gaz porusza przed sobą

miechy, które wydymają się kolejno raz w jedną, raz w drugą stronę (podwójne

działanie) zależnie od połączenia jednej strony z wlotem (źródłem gazu), a drugiej

strony z wylotem. Zmianę kierunków ruchu miechów osiąga się za pomocą rozrządu

suwakowego lub zaworowego. Suwaki lub zawory są poruszane przez sam silnik jak w

maszynie parowej, zależnie od fazy, czyli okresowego położenia. Silnik miechowy

biegnie prawie nieobciążony, napędza tylko liczydło - mechanizm, który samoczynnie

sumuje liczbę obrotów silnika miechowego i wskutek dobranej skali wskazuje ilość

przepływającego gazu z reguły w jednostkach objętości (w stanie roboczym).

5

Gazomierze te w zależności od ilości miechów dzieli się na: jednomiechowe i

dwumiechowe.

Najczęściej spotykany obecnie gazomierz miechowy wykonany jest z czterech

głównych elementów:

–

Jednostki pomiarowej składającej się z: 4 komór pomiarowych, 2 zaworów

suwakowych, przewodu wyjściowego,

–

Stalowej obudowy, do której przytwierdzony jest jeden lub dwa króćce,

–

Sprzęgła magnetycznego lub sprzęgła dławicowego przekazującego ruch jednostki

pomiarowej na liczydło,

–

Liczydła wskazującego zużycie gazu.

Rys.3.1.

Zasada działania gazomierza miechowego

Zasada działania tego typu gazomierza jest następująca. Ruch membrany

wywołany jest różnicą ciśnienia gazu powstającą pomiędzy wlotem, a wylotem z

gazomierza. Ruch posuwisto zwrotny membran kontrolowany jest przez zawory

suwakowe. Oscylacyjny ruch suwaków przekazywany jest na ruch obrotowy i

mechanicznie przenoszony na liczydło gazomierza poprzez sprzęgło magnetyczne lub

sprzęgło dławicowe.

6

V.

Błąd wskazań gazomierza miechowego

Błąd wskazań gazomierza „e” zdefiniowany jest wzorem:

g

p

p

V

V

e

100%

V

−

=

⋅

;

gdzie:

g

V

- wartość objętości wskazanej przez gazomierz (badany),

p

V

- wartość

poprawna objętości (wskazana przez gazomierz wzorcowy).

Błąd wskazań wyznacza się przy przepływie powietrza o masie właściwej 1,2 [kg/m

3

].

Warunki

klimatyzacji

(temperatura

20±0,5

o

C,

wilgotność

względna

50±5%)

pomieszczeń do badania i legalizacji gazomierzy dobiera się tak, aby dla średnich ciśnień

atmosferycznych powietrze miało zbliżoną masę właściwą do wymaganej. Tak określa

się warunki odniesienia, to jest zakres temperatury, wilgotności względnej i/lub

ciśnienia odniesienia przewidziane do badanie wzajemnego porównania wyników

pomiarów gazomierza lub jego przelicznika. Normalne warunki użytkowania określają

warunki , które powinny być przestrzegane w celu poprawnego stosowania gazomierza.

Uwzględniają one budowę, wykonanie i przeznaczenie. Warunki odniesienia oraz

użytkowania odnoszą się do wielkości wpływu.

Krzywa błędu wskazań gazomierza

max

e

f(Q / Q

)

=

lub e

f(Q)

=

jest wykresem

błędu wskazań w funkcji obciążenia względnego

max

Q / Q

lub obciążenia Q i jest

lustrzanym odbiciem krzywej objętości cyklicznej gazomierza. Początkową krzywą

błędu wskazań wyznacza się przez wykonanie co najmniej sześciu pomiarów błędu

wskazań przy siedmiu ustalonych obciążeniach. Jeżeli w badaniach wyznacza się

objętość cykliczną, to dodatkowo wyznacza się błąd wskazań przy obciążeniu

nominalnym

n

Q . Błąd wskazań jest wartością średnią z co najmniej sześciu wartości

zaobserwowanych błędu wskazań pomierzonych trzy razy ze wzrastającymi i trzy razy z

malejącymi obciążeniami.

7

VI.

Przebieg ćwiczenia

A.

Budowa i działanie gazomierzy laboratoryjnych

Rys.3.2.

Gazomierz laboratoryjny (mokry) firmy ELSTER

1 – wlot gazu, 2 – wylot gazu, 3 – śruby regulujące poziom, 4 – poziomnica, 5 – otwór

przelewowy, 6 – otwór wlewowy, 7 – licznik, 8 – podziałka, 9 – punkt zerowy manometru,

10 – skala manometryczna, 11 – śruba do regulacji skali manometrycznej, 12 – otwór

wlewowy na ciecz manometryczną, 13 – kołpak, 14 – króciec wylewowy

W hermetycznej obudowie, napełnionej cieczą o objętości nieco większej od

połowy objętości obudowy, obraca się bęben umieszczony osiowo. Bęben jest

podzielony czterema promieniowymi przegrodami i jedną przegrodą cylindryczną.

Komory połączone są szczelinami z przestrzenią wewnętrzną obudowy. Gaz wypełnia

każdą komorę o ściśle określonej objętości i jest wypychany z komory do obudowy

gazomierza podczas wynurzania się szczeliny wypływowej z cieczy nad jej

powierzchnię. Ruch obrotowy bębna jest przekazywany mechanizmowi liczącemu,

znajdującemu się na zewnątrz obudowy. W czasie jednego obrotu przepływa przez

niego objętość gazu równa sumie objętości czterech komór. Jako ciecz wypełniającą

stosuje się wodę, a gdy zachodzi możliwość pochłaniania niektórych składników gazu

lub zamarzania wody, dodaje się do niej gliceryny.

8

B.

Przygotowanie gazomierzy do badań

Przed przystąpieniem do uruchomienia gazomierza laboratoryjnego, ustawiamy

go na twardym podłożu, a następnie poziomujemy go wykorzystując śruby regulujące

położenie /3/. Łączymy króciec wlotowy gazu /1/ ze źródłem gazu, a króciec wylotowy

/2/ z przewodem odprowadzającym gaz do gazomierza badanego.

Ze względu na bezpieczeństwo osób obsługujących stanowisko pomiarowe

należy przeprowadzić próbę szczelności gazomierza.

C.

Wykonanie pomiaru i obliczenie wyników

W chwili rozpoczęcia pomiaru odczytujemy:

•

wskazania na tarczy gazomierza kontrolnego (laboratoryjnego), wśród nich: stan

licznika gazomierza /7/ i położenie wskazówki /8/, temperaturę na termometrze (z

dokładnością do pół stopnia) i ciśnienie wskazywane przez manometr /10/,

•

wskazania na tarczy liczydła gazomierza badanego (miechowego),

•

temperaturę otoczenia (z dokładnością do pół stopnia),

•

wskazania barometru (z dokładnością do 0,1 [kPa]).

W trakcie wykonywania pomiaru należy w równych odstępach czasu (np. 0,5

godz.) notować temperaturę gazu w gazomierzu oraz wskazania manometru. Jeżeli

pomiar trwa krócej niż 30 minut, temperaturę i ciśnienie wystarczy odczytać jeden raz

w trakcie pomiaru. W przypadku, gdy ciśnienie mierzonego gazu ulega częstym

zmianom, należy je stale kontrolować i notować jego wartość.

W trakcie pomiaru temperatura otoczenia powinna mieścić się w granicach od 5

do 35

o

C i nie może ulegać większym wahaniom niż

±

1

o

. W chwili zakończenia pomiaru

ponownie odczytujemy wskazania z tarcz gazomierzy (kontrolnego i badanego).

Pomiar wykonujemy dla sześciu różnych ustawień strumienia przepływu przez

gazomierze.

Błąd wskazań badanego gazomierza wyznacza się poprzez porównanie

wartości objętości wskazanej przez gazomierz badany z wartością objętości

odmierzonej przez gazomierz kontrolny. Odczytane objętości muszą być

odniesione do tych samych warunków ciśnienia i temperatury (np. warunków

normalnych).

9

Błąd względny gazomierza badanego „e”, wyrażony w procentach, oblicza się

według wzoru:

g

p

p

V

V

e

100%

V

−

=

⋅

gdzie: V

g

– objętość gazu zmierzona przez gazomierz badany [m

3

n

],

V

p

– objętość gazu zmierzona przez gazomierz kontrolny [m

3

n

].

Przy przeliczaniu objętości zmierzonej przez gazomierz kontrolny na warunki

normalne korzystamy z następujących zależności:

p

n

V (b p p ) 273,15

V

(273,15 t) 101.32

⋅ + −

⋅

=

+ ⋅

;

gdzie: V – objętość gazu odczytana z tarczy gazomierza [dm

3

],

V

n

– objętość gazu w warunkach normalnych [dm

3

],

b – średnie ciśnienie barometryczne w czasie pomiaru [kPa],

p – średnie ciśnienie gazu w gazomierzu [kPa], obliczone wg wzoru:

3

1

2

n

h

h

... h

p

9.81 10

n

−

+ + +

=

⋅

⋅

;

h

1

, h

2

, h

n

– wskazania manometru w gazomierzu odczytane w poszczególnych

odstępach czasu [mmH

2

O],

n – liczba odczytów,

p

p

– prężność pary wodnej w temperaturze t [kPa] – tabela 1.

t – średnia temperatura gazu w gazomierzu

o

C, obliczona podobnie jak ciśnienie p.

Podobnie przeliczamy objętość gazu, która przepłynęła przez gazomierz

miechowy (badany), pomijamy jednak ciśnienie p

p

. Z obliczonych wyników dla sześciu

pomiarów wykreślamy krzywą błędu wskazań gazomierza e

f(Q)

=

.

10

Tabela 3.1.

Prężność pary wodnej nasycającej gaz w różnych temperaturach

Temperatura

Ciśnienie

Temperatura

Ciśnienie

[K]

[

o

C]

[kPa]

[mmHg]

[K]

[

o

C]

[kPa]

[mmHg]

273,0

0,0

0,613

4,6

291,0

18,0

2,066

15,5

273,5

0,5

0,640

4,8

291,5

18,5

2,133

16,0

274,0

1,0

0,653

4,9

292,0

19,0

2,200

16,5

274,5

1,5

0,680

5,1

292,5

19,5

2,266

17,0

275,0

2,0

0,707

5,3

293,0

20,0

2,333

17,5

275,5

2,5

0,753

5,5

293,5

20,5

2,413

18,1

276,0

3,0

0,760

5,7

294,0

21,0

2,493

18,7

276,5

3,5

0,787

5,3

294,5

21,5

2,560

19,2

277,0

4,0

0,813

6,1

295,6

22,0

2,640

19,8

277,5

4,5

0,840

6,3

295,5

22,5

2,720

20,4

278,0

5,0

0,867

6,5

296,0

23,0

2,813

21,1

278,5

5,5

0,907

6,8

296,5

23,5

2,893

21,7

279,0

6,0

0,933

7,0

297,0

24,0

2,986

22,4

279,5

6,5

0,973

7,3

297,5

24,5

3,080

23,1

280,0

7,0

1,000

7,5

298,0

25,0

3,173

23,8

280,5

7,5

1,040

7,8

298,5

25,5

3,266

24,5

281,0

8,0

1,067

8,0

299,0

26,0

3,360

25,2

281,5

8,5

1,107

8,3

299,5

26,5

3,466

26,0

282,0

9,0

1,147

8,6

300,0

27,0

3,560

26,7

282,5

9,5

1,187

8,9

300,5

27,5

3,666

27,5

263,0

10,0

1,227

9,2

301,0

28,0

3,786

28,4

283,5

10,5

1,267

9,5

301,5

28,5

3,893

29,2

284,0

11,0

1,307

9,8

302,0

29,0

4,000

30,0

284,5

11,5

1,360

10,2

302,5

29,5

4,120

30,9

285,0

12,0

1,400

10,5

303,0

30,0

4,240

31,8

285,5

12,5

1,453

10,9

303,5

30,5

4,373

32,8

286,0

13,0

1,493

11,2

304,0

31,0

4,493

33,7

286,5

13,5

1,547

11,6

304,5

31,5

4,626

34,7

287,0

14,0

1,600

12,0

305,0

32,0

4,760

35,7

287,5

14,5

1,653

12,4

305,5

32,5

4,893

36,7

288,0

15,0

1,707

12,8

306,0

33,0

5,026

37,7

288,5

15, 5

1,760

13,2

306,5

33,5

5,173

38,8

289,0

16,0

1,813

13,6

307,0

34,0

5,320

39,9

289,5

16,5

1,880

14,1

307,5

34,5

5,466

41,0

290,0

17,0

1,933

14,5

308,0

35,0

5,626

42,2

290,5

17,5

2,000

15,0

308,5

35,5

5,786

43,4

11

VII. Bibliografia

[1].

Bąkowski K. – „Gazyfikacja”, Warszawa 1996.

[2].

Kuratow T. – „Pomiary przepływów cieczy, par i gazów”, Katowice 1977.

[3].

Praca zbiorowa – „Pomiary cieplne”, Warszawa 1993.

[4].

Romer E. – „Miernictwo przemysłowe”, Warszawa 1970.

[5].

Strugała A., Porada S. – „Ćwiczenia laboratoryjne z gazownictwa”, Kraków 1988.

[6].

Dopke J. – „Gazomierze miechowe. Początkowe własności metrologiczne”.

www.systemyogrzewania.pl

.

[7].

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 grudnia 2007 r. w sprawie

wymagań, którym powinny odpowiadać gazomierze i przeliczniki do gazomierzy,

oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli

metrologicznej tych przyrządów pomiarowych. Dz. U. 2007 nr 18 poz. 115.

[8].

PN-EN 1359:2004. Gazomierze - Gazomierze miechowe.

12

Karta pomiaru błędu wskazań gazomierza miechowego

Imię i nazwisko studenta: 1 ………………………………………………………………………….…………….

2 ………………………………………………………………………….…………….

3 ………………………………………………………………….…………………….

4 ……………………………….……………………………………………………….

Rok studiów: ………………………………………

Grupa: ……………..…………………………………

Data: …………………………………………………..

Godzina: …………………………………………….

Temperatura otoczenia: ……………………...

Ciśnienie otoczenia: ……………………………

Rodzaj gazu przepływającego przez gazomierze: powietrze

Tab. Zestawienie wyników pomiaru

Pomiar, nr

1

2

3

Początkowy stan licznika gazomierza
kontrolnego laboratoryjnego – [m

3

]

Początkowy stan licznika gazomierza
badanego miechowego – [m

3

]

Końcowy stan licznika gazomierza
kontrolnego laboratoryjnego – [m

3

]

Końcowy stan licznika gazomierza
badanego miechowego – [m

3

]

Czas przepływu przez gazomierz
kontrolny objętości gazu – [s]

Nadciśnienie gazu w gazomierzu
kontrolnym – p [mbar]

Temperatura wody w gazomierzu
kontrolnym – t

w

[

o

C]

Temperatura gazu w gazomierzu
kontrolnym – t [

o

C]

Objętość gazu jaka przepłynęła przez
gazomierz kontrolny przeliczona na
warunki normalne – V

p

[m

3

n

]

Objętość gazu jaka przepłynęła przez
gazomierz badany przeliczona na
warunki normalne – V

g

[m

3

n

]

Objętościowe natężenie przepływu
gazu w gazomierzu kontrolnym – Q
[m

3

n

/s]

Błąd wskazań gazomierza
badanego miechowego – [%]

13

OGÓLNE ZASADY EKSPLOATACJI I BEZPIECZEŃSTWA OBSŁUGI GAZOMIERZY

LABORATORYJNYCH MOKRYCH

W przypadku stosowania gazomierza do pomiaru objętości gazów palnych

użytkownikowi zabrania się:

•

zbliżać do gazomierza z otwartym płomieniem,

•

wykrywać nieszczelności gazomierza lub przewodów za pomocą płomienia,

•

dokonywać napraw gazomierza, w którym znajduje się gaz.

W przypadku podejrzenia lub stwierdzenia ulatniania się gazu należy

bezzwłocznie odciąć jego dopływ do gazomierza zamykając zawór na przewodzie

doprowadzającym gaz ze źródła oraz przewietrzyć pomieszczenie. W czasie eksploatacji

gazomierzy laboratoryjnych zalecane jest wykonywanie czynności zapewniających

dokładność pomiarów i bezpieczeństwo obsługi. Należą do nich:

A.

Kontrola poziomu cieczy w gazomierzu – należy ją przeprowadzać codziennie w

warunkach ciągłej pracy gazomierza, a przy jednorazowym pomiarze – każdorazowo

przed jego rozpoczęciem.

B.

Sprawdzenie szczelności gazomierza – wlewamy lekko zabarwioną ciecz

manometryczną, aż poziom wody w rurce manometru zbliży się do 0, a następnie

wprowadzamy do gazomierza gaz pod ciśnieniem 100 [mmH

2

O], przy zamkniętym

króćcu wylotowym. Po zamknięciu wlotu gazu sprawdzamy stałość ciśnienia w

gazomierzu. Gazomierz uważany jest za szczelny, jeśli ciśnienie w nim w ciągu 5

minut nie spadnie więcej niż 3 [mmH

2

O]. Częstotliwość wykonywania tej czynności

jak w punkcie powyżej.

C.

Wymiana cieczy w gazomierzu – na skutek wydzielania się kondensatu z mierzonego

gazu, należy okresowo wymienić ciecz w gazomierzu, aby nie dopuścić do

nadmiernego zanieczyszczenia.

D.

Obsługa manometru – rurka manometryczna jest jednym ramieniem U – rurki

(nierównomiernej) napełnionej zabarwioną wodą. Ciecz manometryczną należy

okresowo wymieniać.

E.

Czyszczenie gazomierza – przy zmianie jednej cieczy na inną oraz po pomiarach

gazów zanieczyszczonych należy dokładnie przeczyścić wnętrze gazomierza.

Demontaż gazomierza odbywać się powinien ściśle według instrukcji jego

producenta.