KATEDRA I ZAKŁAD
FARMAKOLOGII
KLINICZNEJ AKADEMII
MEDYCZNEJ WE
WROCŁAWIU
Leki psychotropowe, nasenne,
uspokajające
i przeciwdepresyjne.
Niefarmakologiczna terapia bezsenności.
1
•Czy używamy tylko 10%
mózgu?
•Prawda
czy
•Fałsz
2
ROZWÓJ MÓZGU
• Kwadrylion neuronów
• „darwinizm neuronalny”- nastolatek
• Kora przedczołowa – zamknięcie
budowy-20-latek
• Starzenie się mózgu
• Choroby degeneracyjne
3
PSYCHIATRIA – NAUKA O LECZENIU
DUSZY (PSYCHE)
•Dusza może być zdrowa, ale
może chorować
•Dla prawidłowej ekspresji
duszy konieczny jest sprawny
mózg
4
WHO ,USA
• WHO -450 MLN LUDZI Z ZABURZENIAMI
PSYCHICZNYMI
• USA: 25% społeczeństwa w tym 8% na
poważne zaburzenia
• Fobie 7,8%
• Alkoholizm 5,2%
• Depresja 5,1%
• Uogólniony lęk 4.0%
5
JAK LECZYĆ NOŻEM, CHEMIĄ
CZY SŁOWEM ?
Zaburzenia psychiczne :
• Czynniki biologiczne – nieprawidłowa
ekspresja genów prowadząca do
niekorzystnych zmian w strukturach
połączeń i w reakcjach chemicznych
• Nie mamy wpływu na ich powstanie
ale możemy korygować
6
• Czynniki psychologiczne pozornie
niezwiązane z materią mózgu – stresy
chroniczne i niemożliwe do uniknięcia,
traumatyczne
( adrenalina i kortyzol – niszczące
wpływ na komórki nerwowe)
o
Czynniki psychospołeczne
7
JAK LECZYĆ NOŻEM, CHEMIĄ
CZY SŁOWEM ?
• Elektrowstrząsy
• Lobotomia- psychochirurgia
• Skuteczne leki p-depresyjne i p-schizofrenii
, p-lękowe i nasenne( lata 50-te XX w)
• Uwolnienie pacjentów z zamkniętych
ośrodków psychiatrycznych i pozwoliło
prowadzić prawie normalne życie
• psychoterapia
8
METODY
NEUROOBRAZOWANIA
• Tomografia komputerowa CT
• Rezonans magnetyczny MR
• Magnetyczny rezonans funkcjonalny MRI
• Tomografia emisji pozytonowej PET
• Tomografia emisji pojedynczego protonu SPECT
(pokazują, które struktury mózgu są zaangażowane
w poszczególnych ch.psychicznych)
9
LEKI PSYCHOTROPOWE
Leki psychotropowe to grupa leków o różnej budowie
chemicznej i zróżnicowanym wpływie na ośrodkowy
układ nerwowy, cechujących się silnym i stosunkowo
wybiórczym wpływem na procesy psychiczne oraz
posiadających zdolność ich korygowania – mogą
wpływać hamująco
(psycholeptycznie, psychosedatywnie),
aktywizująco (psychoanaleptycznie)
lub też je zaburzać (psychodysleptycznie,
halucynogennie).
10
LEKI NEUROLEPTYCZNE
(PRZECIWPSYCHOTYCZNE)
Głównym kierunkiem działania neuroleptyków jest
wpływ na psychozy
i dlatego leki te określa się także terminem – leki
psychotyczne. Oba określenia stosuje się zamiennie,
chociaż pojęcie leki przeciwpsychotyczne jest szersze niż
neuroleptyki.
11
SCHIZOFRENIA- 20 LETNIA
STUDENTKA
• „ Mieszkałam z koleżankami. I w pewnym momencie
stałam się wobec nich bardzo podejrzliwa. Wydawało
mi się ,że one spiskują przeciwko mnie. Przestałam
wychodzić z pokoju, bo bałam się, ze zabiorą mi moje
myśli
• Po raz pierwszy zorientowałam się,że dzieje się coś
złego, gdy zaczęłam słyszeć stłumione krzyki . Potem
pojawiły się głosy
• Moje zachowanie stawało się coraz bardziej
dziwaczne. Śmiałam się sama do siebie, rozmawiałam z
głosami , nie wychodziłam z pokoju. Rodzice
zorientowali się,że dzieje się coś złego
12
• Nie chciałam przyznać, że mam problem ze zdrowiem.
Rodzice wezwali lekarza psychiatrę”
13
14
Podstawowy mechanizm działania neuroleptyków
związany jest
z przekaźnictwem dopaminergicznym (DA).
Z kolei wpływ leków przeciwpsychotycznych na układ
serotoninergiczny nawiązuje do dawnych koncepcji
serotoninergicznych schizofrenii – jedna z hipotez
zakłada, że atypowość może wiązać się z blokadą
receptorów 5-HT
2
(5-HT
2A
)
.
15
INNE DZIAŁANIA
NEUROLEPTYKÓW
Oprócz opisanego powyżej działania, leki
neuroleptyczne
hamują napęd ruchowy oraz wywierają
działanie uspokające.
Zablokowanie receptorów D
2
w prążkowiu, będące
przyczyną występowania
objawów parkinsonowskich
(spowolnienia ruchów, drżenia, wzmożonego napięcia
mięśni), jest częściowo znoszone w wyniku działania
cholinolitycznego.
PODZIAŁ
NEUROLEPTYKÓW
1. Neuroleptyki klasyczne, które w oparciu
o budowę chemiczną dzieli się na:
pochodne fenotiazyny;
pochodne tioksantenu;
pochodne butyrofenonu;
pochodne difenylobutylopiperydyny;
pochodne benzamidu.
2. Neuroleptyki atypowe: klozapina, zotepina,
kwetiapina, olanzapina, risperidon, remoksyprid,
rakloprid, ziprasidon, restindol, amisulprid,
aripiprazol.
16
17
POCHODNE
FENOTIAZYNY
• pochodne alifatyczne: chlorpromazyna
• pochodne piperydynowe: tioridazyna, pipotiazyna
• pochodne piperazynowe: flufenazyna, perazyna
18
DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE
FENOTIAZYN ORAZ INNYCH
NEUROLEPTYKÓW
Działania niepożądane są podobne dla całej grupy
neuroleptyków i obejmują:
zmiany psychiczne:
zahamowanie ruchowe,
senność,
nowe elementy psychopatologiczne (np. majaczenie);
objawy neurologiczne:
zespół hipertoniczno – hipokinetyczny (polekowy zespół
parkinsonowski),
ostre dyskinezy,
złośliwy zespół neuroleptyczny (zahamowanie ruchowe aż
do osłupienia, wzmożone napięcie mięśni, drżenie, wzrost
ciepłoty ciała, tachykardia, przyspieszenie oddechu,
potliwość, ślonotok, wahania ciśnienia krwi, zaburzenia
świadomości aż do śpiączki),
akatyzja (przymusowy niepokój ruchowy),
napady drgawkowe;
19
DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE
FENOTIAZYN ORAZ INNYCH
NEUROLEPTYKÓW
wpływ na układ sercowo – naczyniowy:
hipotonia, ortostatyczne spadki ciśnienia,
działanie kardiotoksyczne: wydłużenie odcinka
QT, spłaszczenie załamka T i obniżenie odcinka
ST, niebezpieczne tachyarytmie, ryzyko nagłego
zgonu (tioridazyna – wycofana z obrotu, pimozid,
klozapihna, ziprasidon);
wpływ na obraz krwi i procesy krzepnięcia:
spadek krwinek białych, eozynofilia,
agranulocytoza,
obniżenie lub wzrost krzepliwości krwi;
20
DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE
FENOTIAZYN ORAZ INNYCH
NEUROLEPTYKÓW
zaburzenia endokrynne i metaboliczne:
mlekotok, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia, osłabienie libido,
wielomocz (zahamowanie wydzielania wazopresyny),
hiperglikemia (cukrzyca polekowa);
działania cholinolityczne (najsilniejsze wywierają tioridazina – wycofana z lecznictwa,
chlorprotiksen, lewomepromazyna, trifluoperazyna, a z grupy atypowch neuroleptyków
klozapina):
suchość w ustach,
zaburzenia widzenia i oddawania moczu
hiperpirekcja lub hipotermia;
inne:
Zmiany czynności wątroby (przejściowy wzrost aktywności aminotransferaz, żółtaczka
zaporowa),
Wpływ na układ oddechowy (obniżenie wydolności oddechowej),
Reakcje alergiczne,
Przyrost masy ciała,
Zmiany pigmentacyjne (rogówka, siatkówka, twarz, szyja, dłonie),
Zatrucie wodne (polidypsia, poliuria i hiponatremia).
Ponadto po zaprzestaniu przyjmowania leków o silnym działaniu cholinolitycznym i niskim t
0,5
mogą pojawić się objawy abstynencyjne w postaci psychoz.
21
NAJWAŻNIEJSZE
INTERAKCJE FENOTIAZYN Z
INNYMI LEKAMI
Fenotiazyny nasilają ośrodkowe działanie leków
nasennych, alkoholu etylowego, przeciwbólowych leków
opioidowych (także zwiększają depresję oddechową).
Potęgują działanie kardiotoksyczne i drgawkotwórcze
trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, nasilają
działanie leków cholinolitycznych (obwodowe i
ośrodkowe) i hipotensyjnych o działaniu
sympatykolitycznym, a także zwiększają toksyczne
działanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych na
szpik.
22
POCHODNE
BUTYROFENONU
Do grupy tej należą: haloperidol, droperidol, benperidol,
metyloperidon, pipamperidon, spiroperidol, trifluperidol.
Silniej niż fenotiazyny blokują receptor D
2
. W większości
działają uspokajająco. Częściej stosuje się je doraźnie,
dla opanowania pobudzenia, niż w długotrwałych
kuracjach.
23
NEUROLEPTYKI ATYPOWE
Neuroleptyki atypowe charakteryzuje:
znaczna aktywność terapeutyczna w stosunku do
objawów pozytywnych (wytwórczych), jak również
negatywnych oraz zaburzeń poznawczych,
słabe objawy (lub ich brak) ze strony układu
pozapiramidowego,
nieznaczna (lub brak) hiperprolaktynemia
24
NAJWAŻNIEJSZE
ATYPOWE NEUROLEPTYKI
Pochodne azepiny:
Klozapina
Kwetiapina
Olanzapina
Pochodna dibenzotiepiny:
Zotepina
Pochodna benzoksazolu:
Risperidon
Pochodne benzamidowe:
Remoksyprid
Rakloprid
Amisulprid
Pochodna indolu:
Ziprasidon
Pochodna piperazyny:
Aripiprazol
25
INTERAKCJE LEKÓW
NEUROLEPTYCZNYCH
Większość leków jest metabolizowana przy udziale
enzymów cytochromu P450 (izoenzymami
metabolizującymi te leki są: CYP1A4, CYP2D6, CYP3A4).
Interakcje farmakodynamiczne mogą być bardzo liczne,
dlatego jednoczesne stosowanie leków
neuroleptycznych z innymi lekami wymaga dobrej
znajomości interakcji.
26
LEKI
PRZECIWPSYCHOTYCZNE A
CIĄŻA
W okresie ciąży nie powinno się stosować leków
przeciwpsychotycznych (zwłaszcza w I trymestrze).
FARMAKOGENETYKA
LEKÓW
NEUROLEPTYCZNYCH
Duży odsetek chorych na schizofrenię wykazuje
oporność na terapię, ponadto u wielu pacjentów
występują objawy niepożądane. Wielkie nadzieje
pokłada się w badaniach genetycznych, które mogą
wyjaśnić osobliwą wrażliwość na leki.
27
LEKI PRZECIWLĘKOWE
(ANKSJOLITYCZNE)
Leki przeciwlękowe (anksjolityczne) stosowane są w
leczeniu zaburzeń nerwicowych, których podstawowym
objawem jest lęk.
28
RELACJA PACJENTKI
• „mam ataki potwornej paniki, w których boje się, że
umrę, że się uduszę, że coś się ze mną dzieje złego, że
nie mogę tego opanować. Nieważne czy jestem sama
czy z bliską osobą, to uczucie strachu jest tak tragicznie
obrzydliwe, że nie mogę się z niego otrząsnąć. Wczoraj
dostałam takiego ataku w samochodzie gdy jechałam
ze swoim chłopakiem. Nie był w stanie mnie uspokoić,
chciałam uciekać, ale nie wiedziałam gdzie, trzęsłam
się, dostałam spazmów, cała zdrętwiałam, miałam
zaciśnięty żołądek do granic, usta mi zwiotczały, ledwo
mówiłam, nie mogłam się skupić, bałam, że się uduszę,
umrę.. to było STRASZNE „
29
TYPOWYMI LEKAMI
ANKSJOLITYCZNYMI SĄ:
• pochodne benzodiazepiny,
• pochodne azaspironu (buspiron),
• pochodne difenylometanu (hydroksyzyna).
30
Pochodne te stanowią jednorodną grupę ze względu na
mechanizm działania, różnią się natomiast profilem
klinicznym – działają one
przeciwlękowo, nasennie,
przeciwdrgawkowo, a także obniżają napięcie mięśni
szkieletowych (działanie miorelaksujące
). Różnice w
profilu działania poszczególnych pochodnych mają
istotne znaczenie dla ich zastosowania. Drugim ważnym
czynnikiem różnicującym te leki jest ich metabolizm i
okres biologicznego półtrwania (t
0,5
).
31
WSKAZANIA DO
STOSOWANIA
BENZODIAZEPIN
Benzodiazepiny o przewadze działania anksjolitycznego
stosowane są w terapii zespołów lęku uogólnionego.
Klonazepam i diazepam
znalazły zastosowanie w
leczeniu napadów drgawkowych, natomiast w stanach
spastycznych mięśni stosuje się leki o przeważającym
działaniu miorelaksującym, tj.
tetrazepam, diazepam
oraz słabiej działające - klonazepam, chlordiazepoksyd,
midazolam i klorazepat.
32
33
OBJAWY NIEPOŻĄDANE
I ODSTAWIENNE
Wśród działań niepożądanych można wyróżnić związane
z: przedawkowaniem leku (toksyczne), stosowaniem
terapeutycznym oraz rozwojem tolerancji
i uzależnienia.
34
DZIAŁANIIA NIEPOŻĄDANE
serwowanymi podczas stosowania BZD są:
senność,
upośledzenie refleksu, zaburzenia pamięci i
koordynacji ruchowej
, które znacznie utrudniają
wykonywanie precyzyjnych czynności.
Tolerancja wydaje się wynikiem zmian
adaptacyjnych receptorów, aczkolwiek mechanizm
ten nie jest jeszcze wystarczająco poznany.
Objawy odstawienne są bardziej wyrażone i mogą
być nawet niebezpieczne w przypadku uzależnienia
od pochodnych o krótkim biologicznym okresie
półtrwania. Dlatego też obowiązuje zasada
stopniowego zmniejszania dawki, zwłaszcza u
chorych stosujących benzodiazepiny dłużej niż 3
miesiące.
35
STANDARDY W LECZENIU
ZABURZEŃ LĘKOWYCH
W ostatnich latach dość istotnie zmieniły się poglądy
dotyczące farmakoterapii zaburzeń lękowych. Obok
typowych leków anksjolitycznych zaleca się też
stosowanie
leków przeciwdepresyjnych
(głównie
inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny oraz
niektórych trójpierścieniowych i atypowych leków
przeciwdepresyjnych, a także selektywnego inhibitora
MAO: moklobemidu), które w odróżnieniu od
benzodiazepin nie mają potencjału uzależniającego.
Stosuje się, aczkolwiek rzadziej, również leki
neuroleptyczne.
LEKI PRZECIWDEPRESYJNE
Choroby afektywne są grupą zaburzeń psychicznych, w
których okresowo występują zaburzenia nastroju pod
postacią zespołów depresyjnych, a u części chorych
również zespołów maniakalnych.
36
DEPRESJA
Depresja zaliczana jest do chorób endogennych i może
być uwarunkowana genetycznie lub spowodowana
przez czynniki zewnętrzne, somatyczne lub psychiczne,
np. poród, uraz głowy, stosowane leki, stany
emocjonalne. Towarzyszy też wielu chorobom
somatycznym, np. chorobie nowotworowej, zawałowi
serca, chorobom układu nerwowego.
37
DEPRESJA – ZŁOŚLIWY
SMUTEK
Główne objawy depresji:
• Obniżony nastrój( > 2 tygodnie)
• Osłabiona energia i aktywność
• Anhedonia
Objawy dodatkowe:
Zaburzenia snu
Osłabione łaknienie
Spadek libido
Lęki
Brak wiary we własne siły, nasilające się poczucie winy
Myśli samobójcze ( w skrajnych przypadkach)
38
PRZEBIEG STANÓW DEPRESYJNYCH
łagodny (depresje nerwicowe)
ciężki (psychozy depresyjne)
DEPRESJA ENDOGENNA
choroba afektywna
Depresja psychogenna
przyczyna – urazy psychiczne
Depresja objawowa
przyczyna – choroby somatyczne, uszkodzenia
OUN
lub zatrucia lekami
CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA DEPRESJI
W CHOROBACH SOMATYCZNYCH
Rodzaj choroby
somatycznej
Rozpowszechnienie
depresji (%)
Przewlekłe zespoły
bólowe
60-80
Zespół Cushinga
63
Niedoczynność tarczycy
30-50
Choroby nowotworowe
do 50
Choroby układu
krążenia
do 40
Cukrzyca
do 36
ZABURZENIA DEPRESYJNE
W CHOROBACH NEUROLOGICZNYCH
udar mózgu – 11-29% chorych
stwardnienie rozsiane – 40-50% chorych
choroba Parkinsona – 40-50% chorych
choroba Alzheimera – 50% chorych
padaczka – 20-50% chorych
LEKI MOGĄCE WYWOŁAĆ DEPRESJĘ
lewodopa
glikokortykosteroidy
leki beta-adrenolityczne
rezerpina
metyldopa
klonidyna
indometacyna
winblastyna
DEPRESJA= RELACJA PACJENTA
• „Depresja jest właśnie podobna do
raka: powoli całe lata, toksyczne
dane gromadzą się w umyśle i sercu,
a komputerowy program totalnej
beznadziei wbudowuje się na stałe w
twój system, czyniąc życie coraz
bardziej i bardziej nieznośnym
”
44
DEPRESJA – PACJENT
RELACJA
• „
To jedno wam powiem o depresji- nie ma
ona nic kompletnie wspólnego z życiem. W
zwyczajnym życiu jest miejsce na smutek,
tęsknotę i cierpienie; wszystkie te uczucia,
w swoim miejscu i czasie, są normalne,
nieprzyjemne , ale normalne. Depresja to
inna sfera, naznaczona absolutnym
niebytem i brakiem motywacji, brakiem
uczucia, brakiem reakcji i brakiem
zainteresowania
.”
45
FAZY TERAPII DEPRESJI
•
aktywna
• utrwalanie poprawy
• leczenie zapobiegające
nawrotom
FAZA AKTYWNA
okres pierwszych 1-2 miesięcy
cel – uzyskanie ustąpienia objawów, remisja depresji
brak poprawy po upływie 6-8 tygodni leczenia –
wskazanie do zmiany stosowanego leku
FAZA UTWALANIA POPRAWY
okres dalszych 6 miesięcy
kontynuowanie stosowania leku
następnie stopniowe zmniejszanie dawki leku – ok. 2 tygodni
(powolne odstawianie leków przeciwdziała wystąpieniu
objawów abstynencyjnych, takich jak lęk, bezsenność, bóle
głowy, jadłowstręt, nudności, wymioty)
odstawienie leku
POSTĘPOWANIE W DEPRESJACH
O PRZEBIEGU ŁAGODNYM
leczenie z wyboru – postępowanie psychoterapeutyczne
np. terapia ukierunkowana na rozwiązanie problemu
Podstawowym mechanizmem działania leków
przeciwdepresyjnych jest nasilanie przekaźnictwa
noradrenergicznego i seretoninergicznego, a w
przypadku niektórych leków także dopaminergicznego.
50
PODZIAŁ LEKÓW
PRZECIWDEPRESYJNYCH
1. Inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (NA) i serotoniny (5-
HT):
a)inhibitory wychwytu zwrotnego NA i 5-HT, działające również na
receptory – trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD):
imipramina, dezipramina, amitriptylina, klomipramina, dibenzepina,
doksepina, opipramol;
b) inhibitory wychwytu zwrotnego NA i 5-HT, bez działania
receptorowego (SNRI) – leki trójpierścieniowe: wenlafaksyna,
milnacipran.
2. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego jednej aminy:
a)selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego NA (NRI) – reboksetyna,
maprotyna;
b) Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego 5-HT (SSRI) –
fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna, sertralina, citalopram,
escitalopram
;
c) Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego 5-HT, dodatkowo
blokujące receptor 5-HT2 (SARI)
- trazodon
51
PODZIAŁ LEKÓW
PRZECIWDEPRESYJNYCH
3. Leki o przeważającym wpływie na receptor α2 – mirtazapina,
mianseryna.
4. Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO):
a) I generacja (nieselektywne, nieodwracalne):
hydrazynowe – iproniazyd, fenelzyna,
niehydrazynowe – tranylcypromina
b) II generacja (selektywne, nieodwracalne):
IMAO-A – klorgilina,
IMAO-B – selegilina;
c) III generacja (selektywne, odwracalne) (RIMA):
IMAO-A – moklobemid,
IMAO-B – lazabemid.
5. Leki o nietypowym mechanizmie działania – tianeptyna.
52
Leki z grupy SSRI są lekami pierwszego rzutu w leczeniu
depresji Są dobrze tolerowane i bezpieczne (szeroki
indeks terapeutyczny).
(fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna, sertralina,
citalopram, escitalopram
53
Ponadto leki te są też obecnie uważane za leki
pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń lękowych (m.in. lęk
napadowy i lęk uogólniony) ze względu na wysoką
skuteczność terapeutyczną i brak potencjału
uzależniającego. Stosuje się je również w leczeniu
nerwicy natręctw, bulimii, jadłowstrętu psychicznego,
uzależnienia od alkoholu oraz bólu psychogennego
.
54
NAJCZĘSTSZE
DZIAŁANIANIEPOŻĄDANE
po zastosowaniu SSRI :
o
zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego
(biegunka, nudności, wymioty),
o
utrata łaknienia i zmniejszenie masy ciała
pobudzenie i niepokój, znaczne zaburzenia funkcji
o
seksualnych (zaburzenia ejakulacji, orgazmu,
rzadziej erekcji i libido
Drżenia, męczliwość mięśniowa
Bóle glowy
55
PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA
SELEKTYWNYCH INHIBITORÓW WYCHWYTU
ZWROTNEGO SEROTONINY
nadwrażliwość na lek
padaczka
parkinsonizm
niewydolność wątroby
LEKI ZIOŁOWE
preparaty dziurawca (Hypericum perforatum) –
Deprim, Perhip, Silenil
preparaty waleriany
(Valeriana officinalis) –
Valdispert, Valused, Kalms, Persen, Valerin
PRZYCZYNY NIEPRAWIDŁOWO LECZONEJ
DEPRESJI
stosowanie zbyt małych dawek leków
za krótkie stosowanie leków
stosowanie nieprawidłowych połączeń leków
CO CHORY I JEGO RODZINA POWINNI
WIEDZIEĆ NA TEMAT DEPRESJI I JEJ TERAPII?
potencjalne przyczyny choroby
przebieg choroby
spodziewane efekty terapii
możliwe metody leczenia
sposób zażywania leków
charakterystyka niepożądanych działań leków (ndl)
możliwości radzenia sobie z ndl
CO CHORY I JEGO RODZINA POWINNI
WIEDZIEĆ NA TEMAT TERAPII DEPRESJI?
opóźniony czas działania leków
początkowo, w zależności od nasilenia depresji
i obecności myśli samobójczych, wizyty lekarskie muszą
odbywać się częściej, niekiedy codziennie
u chorych bez myśli samobójczych – druga wizyta nie
później niż po 2 tygodniach terapii
w ciągu pierwszych 3 miesięcy – wizyty lekarskie
w odstępach 2-4 tygodni, później nieco rzadziej
LEKI NORMOTYMICZNE
Leki normotymiczne (stabilizatory nastroju)
Lit – najstarszy lek normotymiczny
Węglan litu
61
ŚRODKI
PSYCHOZOMIMETYCZNE
• LSD
• Meskalina
• Metylenodioksymetamfetamina (ecstasy)
• Fencyklidyna
• Kannabinoidy
62
CHOROBY
NEURODEGENERACYJNE – CH.
ALZHEIMERA
• Przypadek -Rolnik
• Donezepil
• Rywastigmina
• Mnemantyna
63
NIEFARMAKOLOGICZNE
LECZENIE ZABURZEŃ SNU
64
OGRANICZENIA
FARMAKOLOGICZNYCH
METOD LECZENIA
BEZSENNOŚCI
1. Sen nie jest stanem jednorodnym
2. W trakcie snu aktywność układów neuroprzekaźnikowych
zmienia się w sposób cykliczny
3. Mechanizmy biochemiczne regulujące sen są bardzo
złożone i nadal mało poznane
4. Warunkami koniecznymi dla wystąpienia snu jest stan
zmęczenia fizycznego i odprężenie psychiczne
5. Większość leków nasennych poprawia sen poprzez
działanie sedatywno/anksjolityczne
6. Mechanizmy regulujące sen wyzwalają się spod wpływu
leku w przeciągu 4-6 tygodni
65
BEZSENNOŚĆ PIERWOTNA –
PRZEBIEG CHOROBY
1
. Czas trwania
- bezsenność przygodna: kilka dni
- bezsenność krótkotrwała: do 3 tygodni
- bezsenność przewlekła: powyżej
1 miesiąca (>90% pacjentów zgłaszających
się do lekarza)
2. Przebieg leczenia (Jindal i wsp. 2004)
- najczęściej kilku-, kilkunastotygodniowy
- w przypadku chorych nadużywających leków
nasennych kilku-, kilkunastomiesięczny
3. Duże ryzyko nawrotu i utrzymywanie się objawów (Angst i
wsp. 1989)
- 10-12% osób w populacji – utrzymujące się zaburzenia snu
- dalsze 13-19% - nawracające epizody bezsenności krótkotrwałej
66
SCHEMAT POWSTAWANIA
I UTRWALANIA SIĘ
ZABURZEŃ SNU
67
(Spielman i wsp. 1987)
Próg wystąpienia
bezsenności
CZYNNIKI WYWOŁUJĄCE I
UTRWALAJĄCE ZABURZENIA
SNU
1.Czynniki predysponujące:
- cechy osobowości
- nadmierne rozbudzenie fizjologiczne
(arousal)
- czynniki genetyczne
2. Czynniki wywołujące:
- sytuacje stresowe np. choroba,
problemy rodzinne, śmierć bliskiego,
problemy zawodowe, stres
egzaminacyjny
3. Czynniki utrwalające:
- nieprawidłowe strategie radzenia sobie z zaburzeniami
snu (spanie w dzień, zwiększanie czasu spędzanego w łóżku,
nieregularny czas chodzenia spać i wstawania, zmniejszanie
aktywności w ciągu dnia, spożywanie alkoholu, przyjmowanie leków nasennych,
nieprawidłowe przekonania i oczekiwania związane ze snem)
68
CZYNNIKI WSKAZUJĄCE NA KONIECZNOŚĆ
SKIEROWANIA PACJENTA DO LEKARZA
Z POWODU BEZSENNOŚCI
• dzieci w wieku do 12 lat
• czas trwania dłuższy niż 3 tygodnie
• bezsenność, której przyczyna jest niemożliwa do ustalenia
• nierozpoznane wcześniej schorzenie
• objawy sugerujące niepokój lub depresję
70
Bezsenność
Nadmierna
senność
Narkolepsja
Zespoły
śródsenne
Zaburzenia
przysenne
a) trudność w
zasypianiu
b) skrócenie
czasu snu
c) odwrócenie
rytmu snu (jest
lag)
d) bezsenność
„odbita”
a) spowodowana
niedoborem snu
(przemęczeniem)
b) wtórna –
spowodowana
stanami
chorobowymi
a) zespół
pełnoobjawowy
b) zespół
niepełnoobjawo
wy
a) zespół
bezdechu
sródsennego
b) chrapanie
a) somnambulizm
(lunatyzm)
b) lęki nocne
c) koszmary
nocne
d) zespół
niespokojnych
nóg
e) nocne kurcze
nóg
Tabela 1. Zaburzenia snu
71
Obecnie w zaburzeniach snu stosuje się:
1) pochodne benzodiazepiny: triazolam, estazolam, brotizolam,
temazepam, kwazepam i flurazepam;
2) pochodne cyklopirolonu: zopiklon i eszopiklon;
3) pochodne pirazolopirymidyny: zaleplon;
4) pochodne imidazolopirydyny: zolpidem;
5) pochodne tetrahydroindenofuranu: ramelteon;
6) inne leki stosowane w zaburzeniach snu.
72
Triazolam
.
Jest to krótko działający lek uspokajający i nasenny.
Estazolam.
Jest lekiem o działąniu nasennym i uspokajającym o
powolnym okresie eliminacji.
Brotizolam
.
Ułatwia zasypianie i wydłuża sen.
Kwazepam (quazepam
).
Wykazuje przedłużone działanie nasenne.
Flurazepam.
Pełne działanie nasenne wykazuje dopiero po 2-3
dniach stosowania.
Temazepam
.
Benzodiazepina o średnim czasie działania.
73
POCHODNE
CYKLOPIROLONU
Zopiklon
.
Wykorzystuje się go jako środek ułatwiający
zasypianie.
Eszopiklon.
Lek zaleca się stosować bezpośrednio przed
snem.
74
LEKI USPOKAJAJĄCE
Jako środki uspokajające często stosuje się
leki pochodzenia roślinnego, zawierające:
- Folium Melissae
- Radix Valerianae
- Strobili Lupuli
- Herba Hyperici
75
SCHEMAT POZNAWCZO-
BEHAWIORALNY:
„BŁĘDNE
KOŁO”
BEZSENNOŚCI
Wrażliwy system regulacji
czuwania/snu
Zaburzenia
snu
Zwiększony czas
spędzany w łóżku,
oszczędzanie się,
dosypianie
Zwiększone napięcie
psychiczne
Lęk przed
zaburzeniami snu
Wyczerpanie
psychiczne
Zmęczenie fizyczne
Zmniejszone
zapotrzebowanie na
sen
Czynnik
wywołujący/Stresor/
Wiek/Choroba/Zła
higiena snu
76
SCHEMAT POZNAWCZO-
BEHAWIORALNY:
„BŁĘDNE
KOŁO”
BEZSENNOŚCI
Wrażliwy system regulacji
czuwania/snu
Zaburzenia
snu
Zwiększony czas
spędzany w łóżku,
oszczędzanie się,
dosypianie
Zwiększone napięcie
psychiczne
Lęk przed
zaburzeniami snu
Wyczerpanie
psychiczne
Zmęczenie fizyczne
Zmniejszone
zapotrzebowanie na
sen
Leczenie
farmakologiczn
e
77
SCHEMAT POZNAWCZO-
BEHAWIORALNY:
„BŁĘDNE KOŁO”
BEZSENNOŚCI
Zaburzenia snu
Lęk przed
zaburzeniami snu
Przyjmowanie
leków nasennych
Poprawa zaburzeń
snu
Stałe przyjmowanie
leku
SCHEMAT PROWADZENIA
PSYCHOTERAPII ZABURZEŃ
SNU
Podstawowy program leczenia psychoterapeutycznego
bezsenności: cześć do ośmiu 50-60 minutowych sesji, najlepiej w
terapii grupowej
Sesja 1-2:
- zebranie wywiadu, wykluczenie chorób
psychicznych i somatycznych, nauka
korzystania z dzienniczka snu
Sesja 3-4:
- edukacja na temat snu (funkcja i rola snu dla organizmu,
potrzeba
snu, mechanizmy regulacji snu, wpływ zaburzeń snu na stan
zdrowia)
- ćwiczenia higieny snu (dieta, aktywność fizyczna, światło, czas
snu)
- planowanie czasu snu (techniki kontroli bodźców, technika
redukcji
czasu snu, techniki relaksacyjne)
(Espie i wsp. 2001)
78
SCHEMAT PROWADZENIA
PSYCHOTERAPII ZABURZEŃ
SNU
Podstawowy program leczenia psychoterapeutycznego
bezsenności: cześć do ośmiu 50-60 minutowych sesji, najlepiej w
terapii grupowej
Sesja 5 i 6:
- terapia poznawcza (restrukturyzacja fałszywych przekonań,
myśli, postaw związanych ze snem, zmiana nastawień
lekowych, postawy biernej w aktywną)
Sesja 7-8: nauka technik relaksacyjnych
Sesje dodatkowe: 2-4 godziny psychoterapii indywidualnej
(Espie i wsp. 2001)
79
TECHNIKI BEHAWIORALNE W
LECZENIU BEZSENNOŚCI
80
TECHNIKI
BEHAWIORALNE - CELE
Poprawa jakości snu poprzez:
- Ograniczenie czasu spędzanego przez chorego w
łóżku
- Zwiększenie poziomu aktywności fizycznej i
umysłowej chorego w trakcie dnia
- Wzmacnianie u chorego zachowań promujących
sen oraz zwalczanie zachowań chorego
powstrzymujących sen (higiena snu)
- Obniżenie stanu napięcia, pobudzenia układu
wegetatywnego pacjenta przed położeniem się
do łóżka (techniki relaksacyjne)
(Harvey i Tang 2003)
81
TECHNIKA KONTROLI
BODŹCÓW
- Ma na celu powiązanie łóżka jako miejsca tylko z
aktywnością przyjemną, taką jak sen lub życie
seksualne
- Inne rodzaje aktywności zostają od łóżka oddzielone
- Cel: powstanie odruchu, w którym położenie się do
łóżka będzie bodźcem promującym sen
(Spielman i wsp. 1987)
82
TECHNIKA REDUKCJI
CZASU SNU
-
W pierwszym etapie długość snu i czas spędzany w łóżku
są ustalone na podstawie dzienniczka snu
-
Następnie czas spędzany w łóżku należy skrócić
do czasu
rzeczywistej długości snu pacjenta, jednak nie poniżej 5
godzin
-
Oblicza się wskaźnik ciągłości snu= czas snu/czas w łóżku
-
czas spędzany w łóżku jest wydłużany, jeżeli ciągłość snu
przekroczy 90%, skracany, jeśli ciągłość snu spadnie
poniżej 80% (ocena w okresie tygodniowym)
-
Cel: konsolidacja i wydłużenie czasu snu,
czynne
podejście chorego do zaburzeń snu
-
Czas snu jest skracany poprzez opóźnianie fazy snu
(późniejsze chodzenie do łóżka, pora wstania z łóżka
pozostaje bez zmian)
(Spielman i wsp. 1987)
83
HIGIENA SNU
Ma na celu
- wzmacnianie zachowań promujących
sen
- unikanie zachowań pogarszających
jakość snu
Poza omówieniem zasad higieny snu, pacjent powinien
otrzymać instrukcję higieny snu na piśmie.
(Stepanski i Wyatt 2003)
84
HIGIENA SNU
1. Redukuj czas spędzany w łóżku
2. Nie próbuj zasnąć na siłę
3. Usuń zegarek z zasięgu wzroku w sypialni
4. Zmęcz się fizycznie późnym popołudniem
5. Unikaj kofeiny, nikotyny i alkoholu
6. Prowadź regularny tryb życia
7. Zjedz kolację na trzy godziny przed snem i ewentualnie
lekką przekąskę późnym wieczorem
8. Unikaj silnego światła wieczorem i ciemnych
pomieszczeń w czasie dnia
9. Unikaj drzemek w czasie dnia
10. Unikaj regularnego przyjmowania leków nasennych
(Stepanski i Wyatt 2003)
85
TECHNIKI RELAKSACYJNE
- Progresywna relaksacja mięśniowa wg Jacobsona,
trening autogenny, biofeedback
- Koncentrują się na nadmiernym pobudzeniu układu
wegetatywnego pacjenta przed położeniem się do
łóżka
- Mają na celu zmniejszenie napięcia chorego, jako
głównego czynnika hamującego proces zasypiania
(Woolfolk i McNulty 1983)
86
TECHNIKI POZNAWCZE -
CELE
- Zmiana nieprzystosowawczych przekonań i postaw
chorego związanych ze snem
- Korekta błędnych sądów i zachowań chorego
związanych ze snem
- Zmiana hierarchii ważności objawów, stawianie na
pierwszym planie poziomu funkcjonowania i
aktywności w czasie dnia
(Morin i wsp. 1999)
87
TECHNIKI POZNAWCZE –
RODZAJE INTERWENCJI
- edukacja na temat snu i jego roli
- technika restrukturyzacji poznawczej
- technika zatrzymania myśli
- technika uruchomienia wyobraźni
- technika myślenia paradoksalnego
(Morin i wsp. 1999)
88
TECHNIKA
RESTRUKTURYZACJI
POZNAWCZEJ
- Zmiana sądów dysfunkcjonalnych i katastroficznych
- Zmiana błędnych przekonań chorego związanych ze
snem, zmniejszenie jego lęku i obaw związanych z
wystąpieniem bezsenności
- Zmiana nierealistycznych oczekiwań chorego co do
ilości i jakości potrzebnego mu snu
- Zmiana wyuczonej bezradności chorych na
bezsenność i ich poczucia całkowitego braku wpływu
na własny sen
(Morin i wsp. 1999)
89
SĄDY KATASTROFICZNE -
PRZYKŁADY
- Jeśli nie zasnę, będę zmęczony w pracy, będę źle
pracował, mój szef będzie niezadowolony, utracę pracę
- Bezsenność=problemy zawodowe, utrata pracy
- jeśli nie będę dostatecznie długo sypiał, mój organizm nie
będzie wypoczywał, postradam zmysły, ciężko zachoruję
- Bezsenność=niepełnosprawność, ciężka choroba
- Jeśli nie zasnę, będę miał jutro zły nastrój – będę drażliwy.
Jeśli będę drażliwy, znów pokłócę się z żoną. Ona może
zacząć myśleć, czy z tym wreszcie nie skończyć, może
mnie opuścić.
- Bezsenność=problemy małżeńskie, rozwód
90
TECHNIKA ZATRZYMANIA
MYŚLI
- zaczerpnięta z terapii zaburzeń obsesyjno-
kompulsywnych
- cel: zatrzymanie powracających negatywnych myśli,
najczęściej związanych z codziennymi problemami
- w najprostszej formie technika zatrzymania myśli
polega na poleceniu pacjentowi powtarzania
bezgłośnie słowa „stop” dokładnie co trzy sekundy
(Levey i wsp. 1991)
91
TECHNIKA URUCHOMIENIA
WYOBRAŹNI
-
Polega na wyobrażeniu sobie przed zaśnięciem sześciu wybranych
wcześniej wspólnie z terapeutą przedmiotów (np. świeca, klepsydra,
tablica, latawiec, żarówka, jabłko)
-
Chory próbuje w myślach każdy z przedmiotów jak najdokładniej
opisać (kolor, rozmiar, dokładny wygląd, położenie, otoczenie)
-
Przy każdym z przedmiotów chory zatrzymuje się na co najmniej 1-2
minuty, następnie przechodzi do kolejnego
-
Ćwiczenie takie wykonywane jest na każdej sesji terapii pod
nadzorem terapeuty, który stara się, aby opisy przedmiotów przez
chorego były coraz bogatsze i dłuższe
-
Ćwiczenie ma stać się rytuałem promującym sen
(Morin i Azrin
1988)
92
TECHNIKA MYŚLENIA
PARADOKSALNEGO
- Pacjent otrzymuje polecenie, aby po położeniu się do
łóżka starał się nie zasnąć
- Zmniejszenie lęku i napięcia pacjenta powodowane
nieskutecznymi próbami zaśnięcia
- W konsekwencji przyspiesza moment zaśnięcia
(Ascher i Turner 1980)
93
CBT A LEKI NASENNE
- Większość pacjentów w momencie zgłoszenia się do
specjalisty przyjmuje leki nasenne
- Stałe przyjmowanie leków nasennych pogarsza jakość
snu
- Odstawienie leków nasennych prowadzi do
bezsenności z odbicia
- Pacjent utożsamia bezsenność z odbicia ze snem bez
leków: „bez leków nie jestem w stanie zmrużyć oka ani
na chwilę”
94
PODSUMOWANIE
- Leczenie niefarmakologiczne bezsenności jest
niezbędnym elementem terapii każdego pacjenta z
przewlekłymi zaburzeniami snu
- W pierwotnej bezsenności leczenie
niefarmakologiczne jest leczeniem podstawowym
- Skojarzenie leczenia niefarmakologicznego z
leczeniem farmakologicznym bezsenności pozwala
na zaprzestanie stałego stosowania leków nasennych
95
PODSUMOWANIE
- Leczenie niefarmakologiczne bezsenności odbywa się
według ściśle określonego schematu
- Techniki behawioralne mogą być przedstawione
choremu w krótkim czasie, w czasie zwykłej porady
lekarskiej
- Konsekwentne stosowanie tych technik prowadzi do
poprawy jakości snu aż u 70-80% pacjentów
96