Konspekt wykładu „Popkultura w PRL”

Definicja kultury masowej oraz jej cechy, historyczne przyczyny rozwoju.

Kultura masowa (kultura popularna, popkultura) to typ kultury symbolicznej oparty na
trzecim układzie przekazu kultury, w którym treści docierają do rozproszonej publiczności
dzięki środkom masowego przekazu.(dla zysku, dla masowego rynku)

Cechy

•

ujednolicona

•

masowy odbiorca

•

rozproszona grupa osób

•

nastawiona na zaspokajanie najp.potrzeb

•

standaryzacja treści

Termin ten został wprowadzony przez Dwighta MacDonalda w 1944r. W jego teorii kultury
masowej odnaleźć można postawę całkowicie odrzucającą kulturę masową. Kultura
popularna według niego jest zagrożeniem dla kultury wysokiej. To właśnie przez nie w
społeczeństwie pojawiają się bierni odbiorcy, zadowalający się odgórnie narzucanymi
rozrywkami, normami. Początki kultury masowej wiążą się z rewolucją przemysłową, w
wyniku której powstała prasa drukarska umożliwiająca masowy druk gazet. Drugim etapem
rozwoju kultury masowej było pojawienie się radia i telewizji. Trzeci etap łączy się zaś z
pojawieniem się komputerów osobistych i Internetu oraz telefonii komórkowej. Antonina
Kłosowska wyróżniła dwa etapy rozwoju kultury masowej: pierwszy próg umasowienia czyli
zwycięstwo filmu jako sztuki i jako masowego środka oddziaływania, szczytowy punkt
rozwoju prasy, początki światowej radiofonii (okres po I wojnie światowej) oraz drugi próg
umasowienia, a więc upowszechnienie się telewizji (od 2 połowy XX wieku). Telewizja staje
się

katalizatorem

unifikacji

aparatu

masowego

komunikowania.

Droga do masowości zaczęła się jednak wcześniej. Niektórzy teoretycy kultury i estetycy,
dopatrują się jej już w antycznym postulacie "chleba i igrzysk", gdzie władcy zaspokajali
prymitywne potrzeby mas. Do jej rozwoju przyczyniły się w pewien sposób ustroje
totalitarne, w których wszystkim ludziom zostaje narzucany jednakowy sposób myślenia i
gustów. Ponadto rozszerzenie oddziaływania kultury masowej postępowało w ślad za
rozwojem zakresu elementarnej, jednolitej oświaty (pewien stopień intelektualnego
ujednolicenia

odbiorców).

Postęp techniki i komunikacji(środków masowego przekazu) ogranicza, a najczęściej
wyklucza bezpośredni kontakt twórcy i odbiorców. Publiczność kultury masowej cechuje się
zatem rozproszeniem przestrzennym: jest to publiczność pośrednia, która kształtuje się w
wyniku oddziaływań mass mediów, a nie fizycznego zbliżenia (jak publiczność
bezpośrednia). Proces wytwarzania, organizacji i przekazywania treści kultury masowej

określa się często mianem produkcji- niezależnie od zróżnicowanych stopni jej
skomercjalizowania. Kultura masowa powstała i jest formą dominującą w krajach
zurbanizowanych i wysoko uprzemysłowionych, ale występuje również w społeczeństwach
państw słabo rozwiniętych ekonomicznie. Uprzemysłowienie i zurbanizowanie
społeczeństwa(dominacja ośrodków miejskich) jest warunkiem ilościowego wzrostu
społeczeństwa, a więc jest podstawą kultury masowej. Produktami (zjawiskami, wytworami)
kultury masowej (popularnej) są: gazety, film, audycje radiowe i telewizyjne, reklamy,
powieści, piosenki, gry komputerowe, komiks, moda itp.

Homogenizacja (dosł. ujednolicenie)proces ten polega na pomieszaniu różnych elementów z
różnych poziomów i podaniu ich w postaci jednolitej, zbitej masy, która będzie przyswajalna
dla każdego

Rodzaje kultur (ludowa, masowa, elitarna),

Dwight Mac Donald, 3 rodzaje kultury:

1.

ludowa (plebejska), wyrasta samoistnie, od dołuStanowiła spontaniczny, lokalny
wyraz upodobań ludu, który ją kształtował dla swoich potrzeb, bez oglądania się na
wyższą kulturę. Kultura ludowa rozwijała się głownie w tradycyjnych społecznościach
lokalnych takich jak wieś. Treści przez nią przekazywane były zwykle proste i
zrozumiałe a wynikało to głównie z bliskiego kontaktu między twórcą a odbiorcami –
ktoś z zewnątrz mógł nie zrozumieć jej przekazu symbolicznego. Cechą właściwą dla
kultury ludowej jest była oryginalność, biorąca się z jej spontanicznego i wolnego
tworzenia. Jednocześnie była ona niewyczerpalnym źródłem inspiracji dla
ogólnonarodowej twórczośc

2.

masowa (popularna), narzucana od góryPodczas gdy kultura ludowa kwitła
odgrodzona murem od kultury wysokiej elit, współcześnie kultura masowa brutalnie
rozbija ten mur udostępniając masom skażoną formę kultury wysokiej

3.

elitarna (np. teatr)Kultura wysoka to kultura tworzona przez najbardziej zdolnych i
wykształconych artystów danej grupy społecznej, a jej wytwory, w przeciwieństwie do
wytworów kultury popularnej, nie są skierowane do wszystkich odbiorców. Zwykle,
by zrozumieć dzieła kultury wysokiej, trzebaorientować się m.in. w historii i filozofii,
przez co kultura wysoka nazywana jest nieraz kulturą inteligencji. Zrozumienie dzieł
kultury wysokiej wymaga ponadto dużej kompetencji kulturowej i poznawczej.Warto
zaznaczyć, że kultura wysoka wyróżnia się także opozycją wobec miałkiej, często
bezwartościowej (tym bardziej z punktu widzenia kultury wysokiej) kultury
popularnej. Co więcej, kultura wysoka porusza w swych wytworach problemy natury
ogólnej, skłania odbiorcę do refleksji, co nie jest częste w przypadku kultury masowej.
Kultura wysoka jest rozpowszechniania w społeczeństwie poprzez rozmaite instytucje,

+ z czasem powstaje kultura obnażania

Różnice pomiędzy kulturą masową na Zachodzie a w PRL.

Programy telewizyjne i radiowe były cenzurowane i miały odzwierciedlać idee partii. Nawet
organizowane przez państwo festyny i imprezy masowe (jak Dożynki, czy Świeto „Trybuny
Ludu”) miały propagować ideologię partyjną. W tym miejscu jeszcze raz musimy powrócić
do polskiej osobliwości. Otóż w Parterowym Olimpie autor wyraźnie wskazuje, że w PRL
ekspansja kultury popularnej została odgórnie zadekretowana. Otwarcie się na kulturę
masową po grudniu 1970 stanowiło składnik tzw. propagandy sukcesu. Przyzwolenie na
kulturę masową przedstawiono jako awans kulturalny społeczeństwa. Ekspansja kultury
popularnej w latach siedemdziesiątych jest imponująca (zespoły rockowe, kluby fantastyki,
festiwale, wczasy zagraniczne, nowe pisma kobiece i młodzieżowe, początki reklamy), ale nie
odbywa się w sposób spontaniczny. Dlatego że w tamtych warunkach to właśnie państwo
było głównym promotorem kultury masowej, ekspansja ta pozostawała reglamentowana. Ten
nagły awans kultury masowej w Polsce lat siedemdziesiątych poprzez fakt, że przyzwolenie
związane było z reglamentacją, sprawił, że to właśnie dostęp do reglamentowanych
produktów kultury popularnej, a nie obcowanie z dziełami kultury wysokiej, stał się
kryterium autodefinicji elit.

Rozwój kultury masowej na ziemiach polskich,

Początki polskiej kultury masowej przypadają na okres po drugiej wojnie światowej. Wtedy
bowiem nastąpił szybki rozwój sprzyjających temu warunków społecznych (standaryzacja
gustów i poziomów kulturalnych, urbanizacja), ekonomicznych (industrializacja) oraz
technicznych (produkcja radioodbiorników i telewizorów). Anna Idzikowska-Czubaj w swojej
książce Funkcje kulturowe i historyczne znaczenie polskiego rocka opisuje podstawowe
mechanizmy odnoszące się do kultury masowej w PRL. Władza dobrze zdawała sobie
sprawę, iż poprzez umiejętne zarządzanie kulturą będzie mogła skuteczne sterować ludźmi.
Już w latach powojennych przyjęto założenie stworzenia jednej, akceptowanej przez państwo
i dostępnej dla szerokich mas społecznych kultury. W PRL lokalnym życiem kulturalnym
zarządzały domy kultury. Ich program był zaplanowany z góry, a poszczególne sekcje musiały
szczegółowo raportować swoją działalność w sprawozdaniach. W oficjalnym dyskursie PLR
podkreślano często prospołeczną funkcję kultury masowej. Widziano w niej pomost dla mas
robotniczych, którym uczestnictwo w masowej kulturze mogło dać swoiste poczucie awansu
społecznego. Socjalistyczną kulturę masową przeciwstawiano zachodniej amerykańskiej
kulturze masowej, w której rzekomo „wyzyskiwacze” mieli narzucać kulturę klasie
wyzyskiwanej. Władze PRL natomiast konsekwentnie projektowały wizję zintegrowanego
społeczeństwa, w którym każdy na tych samych prawach korzysta z kultury. W Zniewolonym
umyśle Czesław Miłosz pisał: „Ludzie na Wschodzie przyzwyczajeni są już do traktowania
poważnie tylko tych objawów życia społecznego, które występują w skali organizacyjnej
i masowej. W dziedzinie kulturalnej na Zachodzie nic nie przybiera takiej skali z wyjątkiem
filmów, bestsellerów i ilustrowanych magazynów. Nikt z myślących ludzi na Zachodzie nie
traktuje tych środków masowej rozrywki poważnie, natomiast na Wschodzie, per analogiam
(tam wszystko ma charakter masowy) urastają one do godności jedynych reprezentantów

„zgniłej kultury Zachodu”. Istotnie, w dokumencie Ministerstwa Kultury i Sztuki Ideowo-
polityczne i organizacyjne problemy rozrywki z 1976 roku można przeczytać: Tak zwany
show-biznes Zachodu czyni wysiłki zdominowania sztuki rozrywkowej swoimi wytworami
kosztem osłabienia tradycji artystycznej i obyczajowej innych krajów. Podkreślanie tradycji
własnego państwa było na tyle ważne, iż np. podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki
w Sopocie zagraniczni artyści musieli wykonywać (w dowolnym języku) polskie piosenki.
W rękach aparatu państwowego znajdowały się wszystkie kanały masowego komunikowana,
zwłaszcza telewizja oraz radio.

Początki telewizji w Polsce.
Po raz pierwszy w historii Polacy mogli obejrzeć program telewizyjny w październiku 1952
roku, w dzień poprzedzający wybory do sejmu. Jednak na prawdziwy początek telewizji
należało poczekać do 1 lutego 1961 roku, kiedy to rozpoczęto codzienną emisję Programu 1
Polskiej Telewizji. 1899- Gabinet iluzji (1.kino w Łodzi braci Krzemińskich) 1930- 1.film
dźwiękowy (moralność pani dulskiej)

Lata 50.:
Teatr Telewizji, istnieje od 1953 i jest jedną z najważniejszych form programów
artystycznych w Telewizji Polskiej. Do 1959 przedstawienia grano przed kamerą "na żywo",
potem rejestrowano, a poczynając od lat 60. stosowano zapis elektroniczny.

Teatr Sensacji „Kobra”, telewizyjny cykl sztuk sensacyjnych, początkowo również
fantastycznych, emitowany od 6 lutego 1956 do końca lat 80. XX wieku. W latach 50. i 60.
jeden z najpopularniejszych polskich programów telewizyjnych.

„Kabaret Starszych Panów”
kabaret autorski dwóch twórców rozrywki telewizyjnej lat 50. i 60. XX wieku, Jeremiego
Przybory i Jerzego Wasowskiego (piosenka jest dobra na wszystko) Kaziu, Zakochaj się

Filmy: „Dwie godziny”, Małe miasteczko gdzieś w Polsce, stacja przesiadkowa
powracających z tułaczki. Spotykają się tu ludzie, którzy przez wojnę utracili przeszłość albo
którzy wciąż nie mogą zadomowić się w teraźniejszości. Dwie godziny oczekiwania na
pociąg stają się czasem rozliczeń spraw osobistych, oceny postaw wojennych, odpłaty za
upodlenie. Wszyscy muszą określić się wobec czasu przeszłego: Marek musi odrzucić dawną
sympatię do Teresy - kiedyś koleżanki, dziś handlarki i szabrowniczki, szewc Leon - wziąć
osobistą pomstę na kapo obozowym, przez którego postradał zmysły, szabrowniczka Marta -
odżegnać się od męża, kolaboranta, na którego czekała przez całą wojnę. Każdy niesie swój
bagaż doświadczeń rzutujących na współczesność. Przed przeszłością nie ma ucieczki - jest
tylko nadzieja na przyszłe, lepsze życie.
„Zakazane piosenki”, polski film muzyczny z 1946 w reż. Leonarda Buczkowskiego.
Zdjęcia rozpoczęto w 1946, premiera odbyła się 8 stycznia 1947 w nowo otwartym kinie
Palladium.Akcja filmu rozgrywa się od września 1939 aż do wyzwolenia Warszawy w 1945.
Muzyk Roman Tokarski opowiada historię okupacji i przeżycia z tego okresu młodemu

żołnierzowi polskiemu, repatriantowi z Anglii. Roman zorganizował uliczną orkiestrę. Wraz z
siostrą i kolegami byli także członkami organizacji podziemnej przewozili broń i nielegalne
wydawnictwa, brali udział w akcjach dywersyjnych i bojowych, walczyli w powstaniu
warszawskim i partyzantce. W czasie jednej z akcji zginął ukochany Haliny. Głównym
"bohaterem" filmu są patriotyczne piosenki, które pomagały Polakom przetrwać okupacyjną
codzienność.Pierwszy polski powojenny film fabularny dopuszczony do dystrybucji.

Skarb - polski film komediowy z 1949 z Danutą Szaflarską i Jerzym Duszyńskim w rolach
głównych.Akcja filmu rozgrywa się w Warszawie, na tle odbudowującego się po wojnie
miasta. Witek i Krysia są młodym małżeństwem. Nie mają gdzie mieszkać, więc wynajmują
pokój u pani Malikowej. Mieszka tu już aktor radiowy Fredek Ziółko, kelnerka Basia i radca
Sass-Gromowicz. Witek rysuje plan wymarzonego mieszkania, które ma z żoną otrzymać, i
wpisuje słowo "skarb" w miejscu, gdzie będzie spać jego ukochana Krysia. Plan znajduje
Fredek Ziółko. Sądzi, że w mieszkaniu Malikowej są ukryte skarby i rozpoczyna
poszukiwania.Ekranizacja prozy Ludwika Starskiego, pierwsza powojenna polska komedia.

Realizm socjalistyczny-cechy charakterystyczne (1949-1955):
Realizm socjalistyczny powstał w ZSRR. Jako metoda twórcza zaczął obowiązywać od
zjazdu pisarzy w roku 1934. W tym samym roku swoją premierę miał uznawany za pierwszy
film socrealistyczny Czapajew w reżyserii Gieorgija i Siergieja Wasiljewów.W Polsce
socrealizm wprowadzono od 1949, pod presją Włodzimierza Sokorskiego wiceministra, a
następnie ministra kultury i sztuki. Jako obowiązującą metodę twórczą w kinie proklamowano
go podczas Zjazdu Filmowców w Wiśle w listopadzie 1949 roku

Postulowana wyłączność

agitacyjnych funkcji kultury była następstwem przemian politycznych. Nowa polityka

władzy

- od walki z „odchyleniem prawicowo-nacjonalistycznym" we wrześniu 1948 roku, poprzez
zjednoczenie partii

- zmierzała ku pełnej stalinizacji

życia publicznego.

Radzieckie filmy z

epoki stalinowskiej stanowiły wiodącą część ówczesnego polskiego repertuaru.W latach 1949
– 1955 zrealizowano w Polsce 34 filmy fabularne, z czego 31 odpowiadało formule realizmu
socjalistycznego. Wszystkie one były do siebie podobne pod względem stylu i tematu,
zawierały to samo dydaktyczne przesłanie i kreowały nieomal identycznych bohaterów:
Świat przedstawiony filmów socrealistycznych był jednorodny. Nic w opowiadanej przez
reżysera historii nie mogło dziać się przypadkowo. To, co znajdowało się poza systemem nie
miało prawa istnieć w dziele. To zaś, co było poprawne ideologicznie, zostało "w sposób
rozłączny i wyczerpujący podzielone na dwie przeciwstawne siły: Dobra i Zła. W filmie
socrealistycznym mitem, którym karmiono publiczność odwiedzającą sale kinowe, był mit
miejsca pracy, czyli fabryki; mit grupy, czyli partii oraz (wyraźniejszy w kinematografii
radzieckiej) mit Wodza.

Absolutna konwencjonalizacja, schematyzacja

Brak elementu zaskoczenia

Dychotomicznym podział na bohaterów pozytywnych(piękni i mądrzy)

wrogów(brzydcy i głupi)

Uproszczona, dwubiegunowa wizja świata

W centrum każdego z tych utworów znajduje się konflikt – starcie między siłami dobra a
siłami zła, przy czym kryterium etyczne pokrywa się tu z politycznym.

-Po stronie sił dobra: postęp, „nowe”, socjalizm, jasna przyszłość kraju.

-

Po stronie zła: wstecznictwo, „stare”, zachodni imperializm, widmo

zagłady.

- Zwycięstwo dobra jest z góry przesądzone, a więc sam konflikt jest

pozorny.

Pierwszym polskim filmem spełniającym postulaty socrealizmu stał się film reż. Eugeniusza
Cękalskiego Jasne łany z roku 1947. W Polsce do filmów zgodnych z założeniami
socrealizmu, ale jednocześnie posiadających znamiona artyzmu można zaliczyć Celulozę
Jerzego Kawalerowicza, Pokolenie Andrzeja Wajdy oraz Piątkę z ulicy Barskiej Aleksandra
Forda. Jednak ideologiczna schematyczność wizji świata, doprowadziły do śmierci tego nurtu.
Natomiast symbolem nieudanej socrealistycznej "radosnej twórczości" (wedle oficjalnej
terminologii) stał się film Uczta Baltazara w reż. Jerzego Zarzyckiego i Jerzego
Passendorfera z 1954 r.

„Przygoda na Mariensztacie”(Leonard Buczkowski).
Pierwszy pełnometrażowy, kolorowy polski film. Komedia obyczajowa o życiu i pracy
odbudowujących stolicę murarzy. Hanka Ruczajówna (Lidia Korsakówna) przyjeżdża z
wycieczką do Warszawy. Zakochuje się w stolicy i murarzu Janku ([person=51540]
[/person]Tadeusz Schmidt), z którym spędza wieczór podczas zabawy na Mariensztacie.
Hanka Ruczajówna przyjeżdża z wycieczką do Warszawy. Tu poznaje murarza Janka, z
którym spędza wieczór na zabawie na Mariensztacie. Wkrótce, dziewczyna wraca do
rodzinnej miejscowości, jednak tęsknota za życiem w mieście zmusza ją do powtórnego
odwiedzenia stolicy. Ponownie spotyka Janka, przodownika pracy, który przyjmuje ją do
swojej brygady murarskiej. Jednak niechęć majstra Ciepielewskiego do kobiety sprawia, że
Hanka przenosi się na inną budowę.

Polska Szkoła Filmowa (1955-1961), cechy charakterystyczne oraz najwybitniejsi
reżyserzy
Wreszcie pojawiło się nowe pokolenie młodych filmowców, którym pozwolono tworzyć
wedle własnych upodobań. Zjawisko polskiej szkoły było dość specyficzne, ponieważ
składające się na nie dzieła cechowały się różnorodnością stylistyczną i filozoficzną. Nie
posiadało ono „wspólnego mianownika”. Również pod względem tematycznym i gry
aktorskiej filmy tego nurtu nie wykazywały jednorodności.Do wspomnianego pokolenia
(należącego też do Kolumbów) nowych reżyserów zaliczali się: Andrzej Wajda, Kazimierz
Kutz, Andrzej Munk, Tadeusz Konwicki, Wojciech Jerzy Has, Stanisław Lenartowicz, Jerzy
Kawalerowicz, Jan Rybkowski, Janusz Morgentsern. Większość z nich wywodziła się z
Łódzkiej Szkoły Filmowej. Kino artystyczne, reprezentowane przez polską szkołę filmową,
było równoważnią dla kina popularnego Polska szkoła filmowa, kierunek w polskim kinie
rozwijający się w latach 1955–ok. 1963. Inspirujący wpływ miały dokonania neorealizmu

włoskiego oraz przemiany polityczne w kraju (przełom październikowy, 1956). Podjęto
wówczas próbę obrachunku z czasami wojny i okupacji (w centrum zainteresowania
reżyserów zalazło się pokolenie AK-owskie, tragedia powstania warszawskiego). W filmach
polskiej szkoły filmowej pojawiła się refleksja nad charakterem narodowym Polaków. Po raz
pierwszy dobitnie zaakcentowano tragedię jednostki. Kierunek ten zaistniał również jako
pokoleniowy sprzeciw wobec schematów sztuki socrealistycznej. Był to okres startu młodego
pokolenia reżyserów, operatorów, aktorów. Należy wyróżnić dwie tendencje – heroiczną,
której głównym przedstawicielem był A. Wajda oraz związaną z A. Munkiem tendencję
polemiczną, prześmiewczą, demitologizującą narodowe mity.Czołowi przedstawiciele
kierunku: A. Wajda Pokolenie (1955), Kanał (1957), Popiół i diament (1958), Lotna (1959),
A. Munk Eroica (1957/1958), Zezowate szczęście (1959), Pasażerka (1961), J. Kawalerowicz
Cień (1956), Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1957), W. Has Pożegnania (1958), Jak być
kochaną (1963), K. Kutz Krzyż walecznych (1958), Ludzie z pociągu (1961), T. Konwicki
Ostatni dzień lata (1958), Zaduszki (1961), S. Różewicz Świadectwo urodzenia (1961).

Filmy: Popiół i diament” (1958), reż. A. WajdaMaj 1945 roku, pierwszy dzień po
zwycięstwie. Młodzi akowcy: Maciek, Andrzej i Drewnowski, otrzymują rozkaz zastrzelenia
Szczuki, sekretarza PPR , który ma wizytować miasto. Z zasadzki ostrzeliwują wojskowy
gazik, ale od ich kul padają przypadkowi robotnicy, a Szczuka bezpiecznie dociera do celu.
Wieczorem w hotelu "Metropol" trwają przygotowania do uroczystego bankietu z okazji
zakończenia wojny. Maciek z Andrzejem wskrzeszają w barze pamięć o poległych
towarzyszach broni. Chełmicki poznaje barmankę Krystynę, ale zanim spędzi z nią miłosną
noc, Andrzej przekazuje mu ponowny rozkaz zabicia Szczuki. Obaj poddają w wątpliwość
jego sens. Drewnowski, który został mianowany sekretarzem osobistym prezydenta miasta,
upija się jeszcze przed rozpoczęciem bankietu z okazji ogłoszenia zakończenia wojny i
wywołuje skandal. Ostatnie godziny przed świtem Maciek spędza z Krystyną. Obiecuje
dziewczynie - w imię ich miłości - zerwanie z konspiracją i powrót do normalnego życia.
Szczuka otrzymuje informację, że jego syn został złapany w akowskim oddziale Wilka.
Opuszcza bal, samotnie zmierzając do budynku UB. Najbardziej znany za granicą film polski
zaliczany do światowej klasyki, nawiązujący konstrukcją postaci bohatera i symboliką obrazu
do tradycji wielkich romantyków. Najwybitniejsze dzieło polskiej szkoły filmowej po raz
pierwszy podejmujące problem moralnego rozdroża żołnierzy Armii Krajowej po
zakończeniu wojny.

Pokolenie Kolumbów- charakterystyka Takim właśnie zbiorczym terminem zwykło
określać się całe pokolenie twórców urodzonych w wolnej Polsce (około roku 1920), które
wkroczyło w drugą wojnę światową jako młodzież, lecz zostało przez nią zmuszone do
przedwczesnego osiągnięcia wieku dojrzałego. Znaczna część z nich brała czynny udział w
walkach z okupantem, również w powstaniu warszawskim. Tym, którzy jakimś cudem mieli
przeżyć wojnę, nikt nie wróżył pięknej przyszłości. Dlatego też nazywano owych młodych
twórców „pokoleniem straconym”, „pokoleniem bez przyszłości”, „pokoleniem czasu burz”
oraz „pokoleniem apokalipsy spełnionej”.Określenie „Kolumbowie” pochodzi z tytułu

powieści Romana Bratnego Kolumbowie. Rocznik 20. Do najwybitniejszych przedstawicieli
pokolenia zalicza się: Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Mirona Białoszewskiego, Teresę
Bogusławską, Wacława Bojarskiego, Tadeusza Borowskiego, Romana Bratnego, Tadeusza
Gajcego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Krystynę Krahelską, Wojciech Mencela, Jana
Romockiego, Tadeusza Rózewicza, Stanisława Staszewskiego, Zdzisława Stroińskiego,
Wisławę Szymborską, Józefa Szczepańskiego oraz Zbigniewa Herberta. W momencie
wybuchu drugiej wojny światowej, to właśnie oni stanowili inteligencką młodzież Warszawy,
która w momencie zagrożenia stanęła w obronie ojczyzny i głównie w szeregach AK
przeciwstawiała się znacznie liczniejszemu okupantowi. Doświadczeniom tego pokolenia
poświęcono wiele powieści, opowiadań, filmów, np. Popiół i diament (film), Pięć lat kacetu...

Lata 60.: „Krzyżacy”, Sami swoi”
Sami swoi" to pierwsza część doskonałej i prześmiesznej trylogii Sylwestra Chęcińskiego,
przedstawiającej perypetie zwaśnionych rodzin Karguli i Pawlaków, skazanych na swoje
sąsiedztwo. Konflikt rodzin, a zarazem ich wzajemna sympatia, będąca wynikiem
wielopokoleniowego sąsiedztwa, są doskonałym źródłem komizmu, który dodatkowo
wzmaga antagonizm w wyglądzie głów rodzin, Kazimierza Pawlaka (Wacław Kowalski) i
Władysława Kargula (Władysław Hańcza).
Dekadę lat sześćdziesiątych symbolicznie otworzą "Krzyżacy" Aleksandra Forda. Polityka
kulturalna zaplanowała bowiem, że będzie to czas "historycznych obrachunków", polemik
z tradycją, narodowego dialogu. Przez cały czas trwają próby przemodelowania tradycji
polskiej na wzór hollywoodzki. Chodziło o stworzenie od podstaw nowego wariantu
polskości i polskiej kultury z elementów wydartych z odmiennego kontekstu. Twórcy, których
nie udało się do tego celu w jakikolwiek sposób wykorzystać, stawali się bezużyteczni. Do
dziś przecenia się antysemickie pobudki pozbycia się niewygodnych, a utalentowanych
reżyserów, zarówno przed 1968 rokiem (Roman Polański), jak i po wydarzeniach marcowych.
Bardzo ryzykownie utożsamiano polskość z "antyniemieckością", walka z żywiołem
germańskim stawała się parodią archetypu walki dobra ze złem. Fatalizm i deterministyczny
obraz ludzkiego losu uczyniono synonimem polskiej tradycji romantycznej, co czyniło
tę tradycję niemożliwą do odczytania. Do tego samego celu posłużył egzystencjalizm.

Seriale zagraniczne:

Znak Zorro(norman foster) , Sir Lancelot(rycari), Złamana

strzała,Western klasyczny to gatunek filmowy lat 30., 40. i 50. XX wieku. Kręcony był w
Ameryce jako odpowiednik mitologi greckiej. Pełno w nim sławnych herosów i legend o
dzikim zachodzie znanych każdemu. Złamana strzała Delmera Davesa, reżysera nakręconej
siedem lat później "15:10 do Yumy", jest przedstawicielem tego gatunku aczkolwiek nie
podałbym tego tytułu jako przykład najbardziej reprezentatywny. "

Złamana strzała

"

opowiada historię Toma Jeffordsa (

James Stewart

), człowieka, który

próbuje nawiązać pokojowe stosunki z Apaczami niepozwalającymi kurierom pocztowym
przewozić listów po ich terenie. Sztuka ta mu się udaje i kolejnym krokiem jest podpisanie
całkowitego pokoju z Indianami, co nie wszystkim się podoba. (indejcy)

Bonanza, Akcja serialu dzieje się w trakcie wojny domowej oraz po niej. Ogromne ranczo
Cartwrightów położone jest w Virginii, w stanie Nevada, w USA, niedaleko złóż srebra. Żyje

na niej czterech synów wraz z ojcem Benem. Każdy z nich był synem innej żony Bena. Żadna
z ich matek już nie żyje. Western opisuje ich przygody wraz z ich wieloma problemami.
Serial składa się z 430 odcinków. (michael landon)

Dr Kildare, Serial opowiada historię młodego stażysty, doktora Jamesa Kildare pracującego
w szpitalu Blair General w fikcyjnej metropolii. Bohater uczy się zawodu, boryka się z
problemami pacjentów oraz próbuje uzyskać szacunek starszego doktora Leonarda
Gillespie.Doktor James Kildare – fikcyjny lekarz stworzony przez Fredericka Schillera
Fausta używającego pseudonimu

Max Brand

.

Święty.

Seriale krajowe: Jan i Barbara,Serial fabularny
Produkcja: Polska
Rok produkcji: 1964
Premiera: 1965. 01. 05
Gatunek: Film sensacyjny
Dane techniczne: Czarno-biały.

"Barbara i Jan" to nieco już dziś zapomniany serial, którego bohaterami są młoda,
początkująca dziennikarka i fotoreporter jednego z pism warszawskich. nakręcony w 1964
roku przez Hieronima Przybyła i Jerzego Ziarnika.Scenariusze napisali Stanisław Bareja,
Janusz Jaxa, Hieronim Przybył i Jerzy Ziarnik. Zdjęcia wykonał Jan Janczewski, a muzykę
skomponował Jerzy Matuszkiewicz (brak go w czołówce).Scenariusz-pomysł: Janusz Jaxa
(pseud.) Obsada aktorska: Janina Traczykówna (Barbara Raczyk, reporterka w redakcji
"Echa"), Jan Kobuszewski (Jan Buszewski, fotoreporter w redakcji "Echa"), Mieczysław
Pawlikowski (Gawlikowski, redaktor naczelny "Echa"; w odcinku 7 nie występuje w
czołówce)

Czterej pancerni i pies, Przygody żołnierzy młodego Wojska Polskiego, którzy w

czołgu o numerze 102 przemierzają Polskę, walcząc o jej wyzwolenie.serial telewizyjny w

reżyserii Konrada Nałęckiego, według scenariusza Janusza Przymanowskiego na podstawie

książki tegoż autora pod tym samym tytułem. Fabuła przedstawia losy załogi czołgu Rudy i

psa Szarika podczas II wojny światowej.Jan Kos (Janek), Gustaw Jeleń (Gustlik), Grigorij

Saakaszwili (Grześ) i Olgierd Jarosz (Olgierd) oraz wilczur Szarik.

Wojna domowa

Satyryczna opowieść o losach dwóch rodzin, które borykają się z problemami

dorastających dzieci. Anula i Paweł są typowymi przedstawicielami młodzieży lat 60. Marzą

o wolności i dorosłości. Łatwo ulegają modom, zwłaszcza tym zachodnim. Ich opiekunowie,

choć mają dobre intencje, nie radzą sobie z wyzwaniami stawianymi im przez dzieci i normy

obyczajowe PRL, co staje się powodem wielu komicznych pomyłek.Mimo że Jankowscy i

Kamińscy mieszkają w jednym bloku, więcej ich łączy niż dzieli. Ci pierwsi starają się

wychowywać syna surowo, rzadko go chwalą. Drudzy - nie mają własnych dzieci, Anula

trafia do nich ponieważ jej rodzice się rozwodzą i ktoś musi się dziewczyną zaopiekować. Po

raz pierwszy żyją pod jednym dachem z nastolatką, są więc dość liberalni, wyrozumiali i...

mało asertywni. Paweł i Anula szybko się zaprzyjaźniają - podobnie jak ich opiekunowie,

połączeni rodzicielskimi problemami. Energiczna młodzież przysparza dorosłym wielu

kłopotów, z których jakimś cudem wszystkim udaje się wyjść obronną ręką.

Scenariusz serialu powstał na podstawie książki, zawierającej felietony publikowane przez

Mirę Zientarową (wł. Mira Michałowska) na łamach „Przekroju” w latach 50. i 60. Autorka z

niezwykłym poczuciem humoru i ironią opisywała stosunki rodzinne oraz obyczajowość

polskiego społeczeństwa. To zagwarantowało telewizyjny sukces „Wojny domowej” -

pierwsze siedem odcinków spotkało się z tak entuzjastycznym przyjęciem, że zdecydowano

się wyprodukować kolejnych osiem części. (reżyssr – jerzy gruza)

Filmy zagraniczne: Winnetou. Ekranizacja słynnej powieści Karola Maya, której akcja
rozgrywa się w dzikich i malowniczych sceneriach Dzikiego Zachodu. Winnetou, dzielny
Indianin z plemienia Apaczów i jego niepokonany w walce na pięści, białoskóry przyjaciel
Old Shatterhand, wspólnie występują w obronie czci pięknej Metyski Apanaczi. Obaj bronią
jej przed strasznymi desperados, którzy chcą ograbić ją z odziedziczonych bogactw. Wielu z
nich zjednoczyło się pod wodzą siejącego grozę Curly Billa. Bandyci, jak zjawy, przemierzają
prerię, szerząc strach i przerażenie. Gdy podstępny Curly Bill dowiaduje się o legendarnej
żyle złota, na indiańskich ziemiach rozpoczynają się krwawe walki...Harald Philipp

Lata 70.
Seriale polskie: 40-latek, Wyprodukowany w 1974 roku przez Telewizję Polską serial o
zabawnych perypetiach inżyniera Karwowskiego i jego rodziny. Inżynier Karwowski to
sztampowy przedstawiciel klasy średniej, którego dorobek życia stanowi Fiat 126p i zupełnie
typowe M4. Pana inżyniera poznajemy w dniu jego 40 urodzin. Pierwszym z postanowień
przekraczającego czterdziestkę Karwowskiego, jest rzucenie palenia. Okazuje się jednak, iż
życie budowniczego Trasy Łazienkowskiej toczy się w tak szalonym tempie, że zerwanie z
nałogiem okazuje się niemożliwe. Przyjęty z uznaniem przez telewidzów, krytycznie
odebrany przez środowisko. Czterdziestolatek, to serial o pokręconej, rzeczywistości lat 70-
tych, obnażający absurd Polski socjalistycznej.(jerzy gruza)

Daleko od szosy, polski obyczajowy serial telewizyjny z 1976 roku w reżyserii Zbigniewa
Chmielewskiego.Mieszkanie na wsi oznacza koniec z marzeniami? Leszek Górecki, chłopak,
mieszkający w niewielkiej wiosce, postanawia złamać ten stereotyp. Od dziecka interesuje się

techniką, mechaniką, samochodami. Marzy, aby zostać kierowcą. Poznaje Bronkę,
najładniejszą dziewczynę we wsi. Mimo uczucia Leszek twierdzi, że na wsi "nie ma odbicia" i
musi coś zrobić ze swoim życiem. Postanawia wyjechać na Śląsk. Ciężko pracuje i odkłada
pieniądze, by w końcu rozpocząć upragniony kurs prawa jazdy. Któregoś dnia, podczas
wakacji, chłopak poznaje Anię. Dziewczyna jest córką dentystki, mieszka w Łodzi, studiuje
biologię. Anka wpada Leszkowi w oko, jak się okazuje - z wzajemnością. Parę dzieli jednak
ogromna przepaść intelektualna i kulturalna.
Janosik – polski serial telewizyjny z 1973 r., w reżyserii Jerzego Passendorfera, jest osadzony
w realiach końca XVIII wieku, luźno nawiązując do postaci słynnego karpackiego zbójnika
Juraja Jánošíka, który żył na przełomie XVII i XVIII w. (

07 zgłoś się, polski serial kryminalny powstały w latach 1976-1987. (brylska)krzysztof
szmagier – rezyserFabuła serialu dotyczy działalności funkcjonariuszy MO Stołecznego
Urzędu Spraw Wewnętrznych. Głównym bohaterem jest porucznik Sławomir Borewicz, zaś
każdy odcinek stanowi osobną sprawę, w której prowadzi śledztwo

Życie na gorąco.(czel pohozij na dzejmsa bonda)Fabuła serialu dotyczy działalności
funkcjonariuszy MO Stołecznego Urzędu Spraw Wewnętrznych. Głównym bohaterem jest
porucznik Sławomir Borewicz, zaś każdy odcinek stanowi osobną sprawę, w której prowadzi
śledztwo
Seriale zagraniczne: Niewolnica Izaura, brazylijska telenowela z 1976 r. emitowana w
Polsce od 1984. Film nakręcono na podstawie abolicjonistycznej powieści Bernardo
Guimarãesa z 1875.

Pod jednym dachem - Zabawna historia dwóch starszych panów, którym przyszło
zamieszkać pod jednym dachem w małym, prowincjonalnym miasteczku. Jednym z głównych
tematów ich sporów jest zabytkowa szafa grająca. Fabuła posiada również miłosną intrygę -
obydwaj panowie wpadają w oko mieszkającej w sąsiedztwie pani Fuchsowej.František Filip

Szpital na peryferiach, czechosłowacki serial telewizyjny w reż. Jaroslava Dudka, na
podstawie scenariusza Jaroslava Dietla. Opowiada losy pracowników oddziału ortopedii w
peryferyjnym czeskim szpitalu oraz sprawy prywatne, szczególnie rodziny dr. Sowy, dr.
Błażeja i dr. Sztrosmajera.

Kobieta za ladą (czes. Žena za pultem) – popularny w latach 70. i 80. 12-odcinkowy serial
produkcji czechosłowackiej.Był dwukrotnie emitowany w TVP w latach 80. Potem również
m.in. w Kino Polska. Główną bohaterką jest Anna Holubová, która pracuje jako ekspedientka
w sklepie spożywczym. Anna, świeżo po rozwodzie, zmaga się z codziennym życiem w pracy
i w domu; stara się być dobrą matką dla 17-letniej córki Michaliny i młodszego syna Piotra.
W sklepie poznaje nową miłość – zakochuje się z wzajemnością w jednym z klientów. Jej
perypetie przeplatają się z historiami z życia jej współpracowników z praskiego sklepu
samoobsługowego.

Filmy polskie: Rejs, Zdzisław Maklakiewicz

Jan Himilsbach

Wniebowzięci" to refleksyjny film o dwóch prostych mężczyznach, którzy wygrywają dużą
sumę w totka. Wygraną postanawiają przeznaczyć na pierwszą w życiu podróż samolotem.
Latają po kraju, podrywają dziewczyny, odwiedzają kolegę z wojska. Pieniądze pozwalają im
stać się na moment kimś innym, niż byli na co dzień. Okazuje się jednak, że spełnione
marzenie nie czyni ich szczęśliwszymi...

Jak to się robi (filmy z udziałem Maklakiewicza i Himilsbacha), polska komedia obyczajowa
z 1973 roku, w reżyserii Andrzeja Kondratiuka.W pociągu zmierzającym do Zakopanego
dochodzi do spotkania dwóch pasażerów – jeden podaje się za reżysera filmowego, natomiast
drugi za literata.

Hydrozagadka, W Warszawie w niewytłumaczony sposób znika woda i to w czasie
największych upałów. Nad problemem pracuje profesor Milczarek (Wiesław Michnikowski).
Angażuje on do pomocy legendarnego i nieustraszonego Asa (Józef Nowak). Okazuje się, że
sprawcami całego nieszczęścia są tajemniczy maharadża (Roman Kłosowski) oraz jego
pomocnik i partner w interesach - doktor Plama (Zdzisław Maklakiewicz). Planują oni
niesamowitą operację przeniesienia za pomocą odparowania i pomyślnych wiatrów
ogromnych mas wody z Polski do kraju maharadży, Kaburu. Na drodze stanie mu
nieustraszony As. Towarzyszyć mu będzie gadatliwy taksówkarz Andrzej Kondratiuk

Jak rozpętałem II wojnę światową,

Nie lubię poniedziałku, Rzecz dzieje się pewnego feralnego poniedziałku w Warszawie.
Bohaterem zaś jest zbiorowość - kilkanaście osób,

Nie ma mocnych, Nie ma mocnych – polski film fabularny, druga część filmowej trylogii
Sami swoi, w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego.Film opowiada o dalszych losach Kargula i
Pawlaka. Tym razem Kazimierz Pawlak nie ma komu oddać ziemi. Jego syn Witia ma jej
dosyć, a Paweł nie chce wracać na wieś, dlatego postanawia wydać za mąż swoją 18-letnią
wnuczkę Anię, trzeba tylko znaleźć jej właściwego męża. Razem z Kargulem postanawiają
wydać wspólną wnuczkę za Zenka. Witia i Jadźka nie zgadzają się na ślub swojej córki.
Pawlaka i Kargula łączy wspólny cel, ale różnica temperamentów i cechujący każdego z nich
nieprzeciętny upór prowadzą do wielu zabawnych i groźnych w skutkach nieporozumień.

Kochaj, albo rzuć, Trzecia część komediowej opowieści o rodzinach Pawlaków i Karguli.
Seniorowie obu rodów oraz ich wnuczka Ania otrzymują od Johna Pawlaka zaproszenie do
Chicago. Kiedy przyjeżdżają na miejsce okazuje się, że John zmarł.

Poszukiwany, poszukiwana,

Nie ma róży bez ognia, Janek i Wanda mieszkają w małym pokoiku w willi, inne pokoje
zajmują biura różnych instytucji. Janek często zostaje w pracy po godzinach, byle tylko za

wcześnie nie wracać do ciasnego mieszkania. Pewnego dnia małżonków odwiedza niejaki
Malinowski, który kiedyś mieszkał w tym samym pokoiku. Proponuje małżonkom zamianę
pokoju na nowe, dwupokojowe mieszkanie, które właśnie otrzymał. Janek i Wanda
początkowo są nieufni, ale w końcu dochodzi do zamiany. Okazuje się, że w nowym
mieszkaniu mieszka już były mąż Wandy, Jerzy. Pomimo rozwodu, jako zameldowany u
Wandy, ma prawo nadal mieszkać w jej mieszkaniu. Janek stara się znaleźć sposób na
pozbycie się intruza.Stanisław Bareja

Brunet wieczorową porą,

Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz, Komedia obyczajowa ukazująca absurdy życia
rzeczywistości polskiej lat 70. Dyrektor podupadającego przedsiębiorstwa dowiaduje się, że
dziewczyna, którą poznał podczas delegacji w Paryżu, jest z nim w ciąży. Stanisław Bareja

W pustyni i w puszczy.Władysław Ślesicki

Kino moralnego niepokoju – cechy charakterystyczne (1976/1977−1981):

nurt w polskiej kinematografii w latach 1976−1981. Autorem nazwy tego kierunku jest
reżyser Janusz Kijowski.Nurt powstał na skutek wystąpienia reżyserów Andrzeja Wajdy i
Krzysztofa Zanussiego na Forum Filmowców w Gdańsku w 1975 roku. Twórcy zarzucili
decydentom z władzy komunistycznej tłumienie swobody twórczej filmowców,
uniemożliwiające dyskusję nad aktualnymi problemami społeczno-politycznymi. Do
manifestu dołączyło się kilkoro szkolonych przez Wajdę artystów z Łódzkiej Szkoły
Filmowej. Nazwa nurtu została oficjalnie przyjęta podczas Międzynarodowego Seminarium
Krytyki w Gdańsku we wrześniu 1979 roku.Początek nowego kierunku wyznaczył
pełnometrażowy debiut Krzysztofa Kieślowskiego Personel z 1976 roku, zaś po premierze
filmu Andrzeja Wajdy Człowiek z marmuru zaczęła się popularyzacja kina moralnego
niepokoju − do nurtu dołączyli m.in. Agnieszka Holland i Feliks Falk.Kino moralnego
niepokoju stawało w obronie podstawowych wartości, starając się krytykować zastany obraz
rzeczywistości, różnego rodzaju wypaczenia w rozmaitych dziedzinach życia. Reżyserzy, nie
mogąc robić filmów autentycznie politycznych, starali się krytykować mechanizmy
sprawowania rządów w sposób zakamuflowany. Przenosili swoją krytykę na grunt problemów
moralnych, opisywali egoizm, degradację międzyludzkich więzi, korupcję, nadużycie władzy.
Wszystkie przedstawione w filmach historie zawsze miały odnosić się do ogółu
społeczeństwa.Kino to poruszało problemy wszystkim znane, nie było więc w nim nic
odkrywczego, ale były to problemy, o których nie mówiło się dotychczas głośno. Na tym
właśnie polegała jego innowacyjność. Przewrotność reżyserów objawiała się tym, że z jednej
strony mówili o prawdach oczywistych, co do słuszności których ówczesna władza nie mogła
mieć zastrzeżeń (np. o dążeniu do poprawy warunków życia społeczeństwa), z drugiej strony
starali się przemycić w swoich filmach wiele haseł, symboli, które były jawną krytyką
władzy. Stąd wiele ważnych filmów nie zostało dopuszczonych przez cenzurę do projekcji w
kinach.Filmy wyrażały głęboki niepokój twórców wobec zjawiska degeneracji moralnej
człowieka, w tym przede wszystkim współczesnego Polaka, jako efektu działania

wypaczanych coraz bardziej w latach siedemdziesiątych mechanizmów organizujących życie
społeczne.Dominującą tendencją w filmach młodego kina było poszukiwanie metod zdobycia
się na kreację własnego losu, uczynienie go niezależnym od przejściowych koniunktur, w
pełni świadomego, mocno osadzonego na fundamencie wartości etycznych oraz nazywanie po
imieniu wszystkich zagrożeń, które uniemożliwiały tak pojętą samorealizację jednostki.kino
artystycznej kontestacji piętnujące nieprawidłowości społeczno-polityczne PRL-u,
funkcjonujące w latach 1976–1981. Ujawniało rozbieżności pomiędzy teorią, głoszonymi
hasłami, a brutalną rzeczywistością.

-tematy tabu

-akcja na prowincji

-film wyraża jawne stanowisko

Człowiek z marmuru. Druga połowa lat siedemdziesiątych. Pełna temperamentu młoda
reżyserka (Krystyna Janda) realizuje swój film dyplomowy, który będzie opowiadał historię
błyskawicznej kariery i upadku jednego z bohaterów pracy socjalistycznej. Zbierając
materiały, Agnieszka odkrywa coraz to nowe kulisy wydarzeń, dociera do ludzi, którzy znali
Mateusza Birkuta (Jerzy Radziwiłowicz) i współtworzyli jego legendę. Bardzo szybko
okazuje się, że rzeczywistość dokumentowana na czarno-białych taśmach filmowych
kreowana była w o wiele większym stopniu, niż wolno o tym mówić. Gdzieś w tle cały czas
stoją ludzie, którzy wszystkim mającym coś do powiedzenia chętnie zamknęliby usta.
Agnieszka coraz bardziej emocjonalnie angażuje się w swoją pracę i nawet kiedy promotor
(Bogusław Sobczuk) odbiera jej sprzęt, nie zamierza się poddać. Sprawa zatacza coraz
szersze kręgi, ale ciągle brakuje w niej najważniejszej postaci, nikt ie wie, co tak naprawdę
stało się z Birkutem. Udaje się jednak znaleźć kogoś innego – jego syna, Maćka… Andrzej
Wajda

Filmy zagraniczne: Wejście smoka, W Hongkongu co trzy lata odbywają się na prywatnej
wyspie Hana turnieje zawodników walk wschodnich. Spotykają się tam sławy światowego
karate. Rządowej agencji ds. zwalczania przestępczości udaje się nakłonić do współpracy
mistrza kung-fu Lee.Robert Clouse

Gwiezdne wojny.seria filmów fantastycznych z gatunku space opera (science fantasy)
George’a Lucasa

Lata 80.

-Bojkot aktorów na znak sprzeciwu wobec stanu wojennego

Seriale zagraniczne: Columbo, amerykański, kryminalny serial telewizyjny, emitowany w
USA w latach 1968-2003 (z przerwami). Rolę główną grał Peter Falk.

Kojak, Porucznik Kojak ściga przestępców w Nowym Yorku. Jest twardym gliną i nigdy nie
poddaję się, dopóki nie zakończy zadania. Zawsze stara się doprowadzić ściganych przed sąd,
o ile oczywiście jest to możliwe. Serial zdobył popularność na całym świecie, powstało 119
odcinków.

Policjanci z Miami, Lata 80. XX wieku. Gorący klimat, piękne kobiety, włoskie ubrania i
luksusowe samochody. W tej właśnie rzeczywistości odnajdujemy dwóch policjantów z
Miami. James "Sonny" Crockett (Don Johnson) i Ricardo "Rico" Tubbs (Philip Michael
Thomas)

Powrót do Edenu.Historia wielkiej miłości i namiętności dwóch kobiet do tego samego
mężczyzny.(australia)

Seriale polskie: ,Alternatywy 4 – polski serial telewizyjny z 1983 w reż. Stanisława Barei, na
skutek działań cenzury emitowany po raz pierwszy w 1986.Perypetie mieszkańców bloku
(motyw tego bloku ze straszącym mieszkaniem nr 13 wykorzystano także w serialu
Zmiennicy) przy ul. Alternatywy 4 na nowym osiedlu w dzielnicy Ursynów w Warszawie (za
scenerię posłużył budynek przy ul. Marii Grzegorzewskiej 3) pochodzących z różnych grup
społecznych oraz przebiegłego gospodarza domu. Przedstawia warunki życia społecznego i
stosunki międzyludzkie w PRL lat 80. XX w.

Zmiennicy,

Pierwsza polska opera mydlana: W Labiryncie Codzienne kłopoty, rzadkie radości, czarne
i białe charaktery, lawiranci, krętacze i ludzie porządni aż do przesady. Namiastka polskiego
luksusu. Środowisko naukowców, biznesmenów na polską miarę. Modne ciuchy. Pomysł
zrealizowania serialu-rzeki powstał w lutym 1988 roku. Jego emisję rozpoczęto na początku
1989 r. Jest to pierwsza polska telenowela, która robiona była "z marszu", co tydzień
powstawał jeden 30-minutowy odcinek. Po trzech latach, w czerwcu 1991 r., zakończono
emisję serialu. Był on chwalony, krytykowany i jednocześnie oglądany. W pewnym okresie -
wg ankietowych obliczeń - frekwencja osiągnęła 16 milionów widzów.Paweł Karpiński

Filmy polskie: Miś, – polski film fabularny z 1980 w reżyserii Stanisława Barei, pierwsza
część trylogii filmowej w której skład wchodzą również Rozmowy kontrolowane i Ryś. Film
opowiada o absurdach ogólnego zakłamania czasów PRL, uważany za kultowa komedię.[1]

Seksmisja, polska komedia science fiction z 1983 roku w reżyserii Juliusza Machulskiego,
opowiadająca historię zahibernowanych w 1991 roku Maksa i Alberta, którzy budzą się po
wojnie w świecie pozbawionym mężczyzn.Juliusz Machulski

Kingsajz W podziemiach Instytutu Badań Czwartorzędu istnieje zamieszkana przez
krasnoludki kraina zwana Szuflandią. Jej władca oskarża chemika Adasia o produkcję
"kingsajzu", pozwalającego osiągać rozmiary człowieka.

gatunek: Komedia
produkcja: Polska
premiera: 2 maja 1988 (Polska) 2 maja 1988 (świat)
reżyseria: Juliusz Machulski
scenariusz: Juliusz Machulski/Jolanta Hartwig-Sosnowska (gnomy kakije-to)

- Kino Nowej Przygody: kultowe filmy zagraniczne- Indiana Jones i poszukiwacze
zaginionej Arki, Powrót do przyszłości 1985,

Filmy zagraniczne:

W latach 80. wśród zagranicznych aktorów królowały dwa męskie nazwiska:

1. Arnold Schwarzeneger: Terminator, Commando, Predator, Conan Barbarzyńca, (s dlinnymi
kuczeriavymi volosami)Conan Niszczyciel

2. Sylwester Stalone: Rocky, Rambo

Inne filmy: RoboCop, Dirty dancing,( tancujut pod time of my life) Młoda dziewczyna
(Jennifer Grey) spędza wakacje wraz z rodzicami i siostrą w eksluzywnym ośrodku
wypoczynkowym. To właśnie tutaj poznaje przystojnego instruktora tańca Johne'go (Patrick
Swayze). Między młodymi ludźmi rodzi się uczucie. Film okraszony muzyką, która w 1988
roku zdobyła Oskara i Złoty Glob.

Niekończąca się opowieść, Superman, Akademia policyjna – cykl filmów.

Bajki, filmy oraz programy młodzieżowe

Lata 50.
Jacek i Agatka,(kukly na palcah) Profesor Filutek (s tonenkimi nozkami i beloj borodoj)
Bajki zagraniczne: Krecik, Piaskowy dziadek (kukolnyj)
Lata 60.
Bajki polskie: Bolek i Lolek, Reksio, Miś Colargol(ne pohoz na medvedia), Zaczarowany
ołówek9risujet kogda nado), Koziołek matołek.
Bajki zagraniczne: Wilk i zając
Seriale młodzieżowe: Wojna domowa.
Filmy młodzieżowe: O dwóch takich, co ukradli księżyc.

Lata 70.
Bajki polskie: Miś uszatek (kukolnyj, mnogo zajcev), Muminki, Pszczółka maja, Dziwny
świat kota Filemona, Pomysłowy Dobromir, (ryzij malczik)
Bajki zagraniczne: Bajki z mchu i paproci, Rozbójnika Rumcajsa, Miś Yogi, Wodnik
Szuwarek, Był sobie człowiek, Sąsiedzi,
Programy telewizyjne: Teleranek, 5-10-15, Przybysze z Matplanety, TiK-TAK, Wyprawy
Profesora Ciekawskiego.

Lata 80.

Bajki: Smerfy, Przygód kilka wróbla Ćwirka, Fraglesy (piggi itd)

Seriale młodzieżowe:

Lata 60: Wojna domowa, Do przerwy 0:1

Lata 70: Wakacje z duchami, Pan Samochodzik i Templariusze, Stawiam na Tolka Banana,
Szaleństwo Majki Skowron, Podróż za jeden uśmiech, Arabela.

Lata 80: Siedem życzeń.

Filmy: lata 80 - Akademia Pana Kleksa (borodatyj ded)Jest to historia dwunastoletniego,
niesfornego rudego Adasia Niezgódki, który zostaje umieszczony w tytułowej akademii wraz
z dwudziestoma czterema innymi chłopcami – wszyscy o imionach zaczynających się na
literę A. Opiekuje się nimi pan Kleks z pomocą Mateusza – uczonego szpaka, który wymawia
jedynie końcówki wyrazów.

Podczas wykładu student dowie się czym jest kultura masowa, jakie są jej cechy, jakie były
początki kultury masowej na ziemiach polskich i czym charakteryzowała się kultura masowa
PRL-u.

Na zajęciach student obejrzy wybrane fragmenty kultowych filmów i seriali emitowanych w
telewizji oraz kinie począwszy od drugiej połowy lat 40, aż po schyłek PRL-u.

Podczas wykładu studenci będą oglądali m.in. fragmenty Teatru Telewizji, Teatru Sensacji
„Kobra”, Kabaretu Starszych Panów, filmów socrealistycznych, flagowych produkcji kina
moralnego niepokoju, najlepszych polskich komedii (m.in. w reżyserii S. Barei oraz z
udziałem Z. Maklakiewicza i J. Himilsbacha), filmów młodzieżowych, bajek dla
najmłodszych oraz kultowych filmów zagranicznych z lat 80 (Kino Nowej Przygody).

Stawka większa niż życie – polski 18-odcinkowy serial telewizyjny z lat 1967-1968.Serial
opowiada o działalności podczas II wojny światowej oficera wywiadu radzieckiego
Stanisława Kolickiego, działającego pod kryptonimem J-23. ( oficerskoj szapke)