HELIOTERAPIA I LASER – wykład

1

HELIOTERAPIA

To najwcześniejsza forma światłolecznictwa poznana i wykorzystana przez człowieka od
niepamiętnych czasów.

Promieniowanie słoneczne składa się z:
- promieniowania IR – 60%,
- światła widzialnego – 39%,
- promieniowania UV – 0,1%.

Promieniowanie zależne jest od pory roku (kąt padania promieni) oraz od warunków klimatycznych.

Widmo promieniowania słonecznego zmienia się wraz z wysokości nad poziomem morza.

Woda i piasek dobrze odbijają promieniowanie UV.

Helioterapia uznawana jest za korzystną formę leczenia uzupełniającego w gruźlicy
wielorzędowej, skłonności do refleksji, czyraczności, łuszczycy, krzywicy u dzieci, osteoporozy u
dorosłych. Ma również działanie przeciwdepresyjne.

Odczyn jest wypadkową działania promieniowania IR i UV oraz promieniowania widzialnego.

Przeciwwskazania do helioterapii:
- niska punktacja w skali Fitzpatricka,
- liczne znamiona barwnikowe,
- czynna gruźlica płuc,
- skłonność do krwawień narządów wewnętrznych,
- nadczynność gruczołów hormonalnych,
- zaawansowana miażdżyca.

Znaczne zwiększenie wrażliwości na promieniowanie UV towarzyszy ciąży, farmakologicznej
antykoncepcji oraz okresowi.

filtry chemiczne – absorbują energię promieniowania UV, która przekształcana jest w promienie
długofalowe
filtry fizyczne – nie przepuszczają promieniowania UV

LASER

Wzmocnienie światła przez wymuszoną emisje promieniowania.

Promienie

laserowe

wykazują

charakterystyczne

cechy

odróżniające

je

od

zwykłego

promieniowania.

Do cech tych należą:
- spójność,
- monochromatyczność,
- równoległość wiązki,
- intensywność (moc, gęstość).

Długość jak i częstotliwość jest stała od danego lasera.
Od długości, zależy zdolność przenikania i absorpcji różnych substancji.

moc – jest niezmienną cechą emisji każdego lasera

Im większa częstotliwość impulsów tym większa moc średnia emisji impulsów. Czas trwania
impulsu wynosi 200ms.
Średnia moc emisji to taka moc, która występowałaby gdyby emisję impulsu rozłożyć
równomiernie na cały czas emisji, także na przerwy między impulsami.

Lasery dzieli się wg rodzaju zastosowania w nich ośrodka czynnego.

Wyróżnia się lasery:
- gazowe,
- półprzewodnikowe,
- cieczowe,
- z zastosowaniem ciała stałego.