Niekonwencjonalne metody opracowywania ubytków próchnicowych
Wpisany przez Administrator
poniedziałek, 14 grudnia 2009 23:37
Obok powszechnie stosowanej i uznawanej za podstawową metody opracowywania
ubytków próchnicowych-metody mechaniczno rotacyjnej (z użyciem wiertła) istnieją inne
metody określane jako dodatkowe lub inaczej pomocnicze. Główną ich cechą jest
oszczędność w traktowaniu tkanek zęba, a także polepszenie komfortu fizycznego jak i
psychicznego dla pacjenta.
• METODA ATRAUMATYCZNA ART (Atraumatic Restorative Treatment)- oparta na usuwaniu
zmian próchnicowych przy użyciu narzędzi ręcznych m.in. :dłutek, motyczek, ekskawatorów; a
zamiast osuszania powietrzem stosuje się kulkę waty. Do wypełnień stosuje się materiał
adhezyjny, uwalniające jony fluorkowe- cementy glass-jonomerowe. Metoda jest tania, możliwa
do wykonania poza warunkami gabinetu stomatologicznego oraz mało traumatyczna dla
samego pacjenta. Okazuje się być przydatna u osób niepełnosprawnych oraz cierpiących na
dentofobię.
• METODA CHEMOMECHANICZNEGO USUWANIA PRÓCHNICY CMCR (Chemomechanical
Caries Removal)- oparta na stosowaniu żelu zawierającego podchloryn sodu np. w systemie
Cariosolv. Wprowadzony żel zmiękcza próchnicowo zmienione tkanki, przez co ułatwia ich
późniejsze usuwanie narzędziami ręcznymi (wydrążaczami). Do zalet metody można zaliczyć
fakt, iż po zastosowaniu żelu zębina staje się porowata, szorstka, pozbawiona warstwy mazistej
oraz posiadająca otwarte kanaliki zębinowe. Wszystko to sprzyja lepszej adhezji materiału
wypełniającego.
• METODA ABRAZYJNO-KINETYCZNA KCP (Kinetic Cavity Preparation)- z wykorzystaniem
urządzenia zwanego piaskarką, wykorzystującego energię strumienia piasku rozpuszczonego w
medium z wody pod ciśnieniem. Obecnie urządzenia te korzystają z abrazyjności tlenku glinu,
stosowanego w postaci skupionej wiązki o średnicy 27µm do 90µm. Cząsteczki tlenku glinu
kontaktując się z twardymi tkankami zęba wykonują pracę oddając swoją energię, czego
efektem jest usuwanie szkliwa, zębiny lub wymagających wymiany wypełnień z amalgamatu
czy kompozytu. Kąt pod jakim strumień powinien padać na powierzchnie zęba wynosi 90 stopni,
a odległość 1 mm. Zaletą tej metody jest fakt nie wywierania negatywnego wpływu na miazgę,
przede wszystkim ze względu na bezdotykowość metody ( eliminacja nacisku wywieranego
przez końcówkę roboczą). Znakomicie nadaje się do usuwania zmienionej próchnicowo tkanki
na powierzchni okluzyjnej i przyszyjkowej zęba stosując się do zasady oszczędności w
preparacji tkanek. Metoda ta cechuje się stosunkowo małą bolesnością dla pacjenta,
zniwelowaniem drgań, hałasu, wibracji oraz zapachu co ma ogromne znaczenie dla jego
komfortu. Wadą jest usuwanie z taką samą łatwością, a nawet i większa zdrowych tkanek zęba,
dlatego ważne jest ich odpowiednie zabezpieczenie przed zabiegiem.
• METODA OSCYLACYJNO-ULTRADŹWIĘKOWA (SONOABRAZJA)- metoda cechująca
się małą inwazyjnością, polegająca na wykorzystaniu drgań o częstotliwości powyżej 16 Hz.
1 / 2
Niekonwencjonalne metody opracowywania ubytków próchnicowych
Wpisany przez Administrator
poniedziałek, 14 grudnia 2009 23:37
Końcówka pracująca pokryta jest nasypem diamentowym, przekazywana jest na nią oscylacja
generowana przez skaler powietrzny. Kształt końcówek narzędzia pracującego może być różny
w zależności od miejsca opracowywania ( np. łopatka z jednostronnym nasypem diamentowym-
preparacja ubytków stycznych; kulka- preparacja ubytków umiejscowionych w okolicy
przydziąsłowej; cylindryczne lub stożkowate całe poryte nasypem diamentowym- preparacja
tunelowa). Metoda pozwala na efektywną, dokładną i oszczędną preparację ubytku z
usunięciem warstwy mazistej i redukcję wrażeń nieprzyjemnych dla pacjenta (wibracja,
nieprzyjemny zapach).
System Vector łączy założenia metody abrazyjnej i ultradźwiękowej. Zawiesina węgliku krzemu
w wodzie, będąca abrazyjnym medium przenosi energię fal wytwarzanych przez silnik
ultradźwiękowy. Służy jako metoda pomocnicza obok tradycyjnej metody rotacyjnej, oraz dzięki
zestawowi odpowiednich końcówek pozwala na usuwanie złogów kamienia nazębnego.
• METODA HYDROKINETYCZNO-FOTOABLACYJNA ( zastosowanie laserów
wysokoenergetycznych)- eliminuje wrażenia wibracji odczuwane przez pacjenta w
konwencjonalnej metodzie. Jeśli chodzi o działanie na tkanki zęba to gwarantuje sterylność
ciętej powierzchni, zwiększa odporność na działanie kwasów, powoduje wzrost mikrotwardości,
wytworzenie bariery krystalicznej, poprzez zlanie się hydroksyapatytów szkliwa i zębiny, może
stymulować odontoblasty do produkcji zębiny reakcyjnej; ale przede wszystkim umożliwia
usunięcie tkanek zmienionych próchnicowo i preparację ubytku.
Wyróżniamy następujące typy laserów o dużej mocy, służące do opracowywania ubytków:
-laser gazowy CO2
-laser Er:YAG
-laser Nd:YAG
-laser ekscymerowy.
Bibliografia:
Marta Tanasiewicz, „Próchnica zębów. Wybrane problemy diagnostyki, leczenia i
zapobiegania.” Wydawnictwo ELAMED. Katowice 2009
Z. Jańczuk, „Stomatologia zachowawcza. Zarys kliniczny.” Wydawnictwo Lekarskie PZWL,
Warszawa 2008
2 / 2