1. Wprowadzenie do programu AutoCAD

*******************************************

Rozpoczynamy trzeci blok zagadnień związany z zastosowaniem programu graficznego

AutoCAD do Graficznego zapisu konstrukcji.

U W A G A !!!

Aby zainstalować aplikację AutoCAD 2000i PL (dla systemów rodziny Windows) należy

uruchomić program

setup.exe

znajdujący się w katalogu głównym dysku CD z "Informatyką

4". Przypominamy, iż otrzymali Państwo wersję trialową o ograniczonym czasie użytkowania
(30 dni).

*****************************************

Uruchomienie programu powoduje otwarcie okna dialogowego Rozpocznij.

Pokaże się okno Rozpocznij z dostępem do plików.

(1.1) Uruchomienie programu

Rozpoczęcie pracy z

programem wymaga wybrania

w oknie Rozpocznij jednej z

czterech możliwości.

l

Otwórz rysunek

l

Użyj standardu

l

Użyj szablonu

l

Użyj kreatora

Jeśli chcesz zacząć od

otwarcia już istniejącego pliku,
kliknij przycisk Otwórz

rysunek.

W polu Wybierz plik

wyświetlana jest lista plików

otwieranych w ostatniej sesji z

możliwością podglądu. Jeśli
Twój plik zagnieżdżony jest

Informatyka 4 - Lekcja 6

Pokaże się okno Wybierz plik

Otworzy się okno Przeglądaj/Szukaj.

głębiej kliknij Przeglądaj.

W

w

p
sp

b

w
z

je
tr

id

g
n

k
p
Z

p

W
Przegląda

możesz
jednocześn

podejrzeć
zawartość

co niewątp

przyspiesz
dotarcie do

właściwyc

Obsługa te
nie powinn

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rozpocznij teraz pracę od Użyj szablonu (trzeci przycisk).

Pomijam omówienie użyj kreatora z uwagi na to, że nie zachodzi konieczność zmiany

ustawień standardowych na etapie nauki, a nawet było by szkodliwe bo prowadziło by do wielu

nieporozumień przy korzystaniu z podręczników. Najlepiej jest przyjąć je na stałe dopóty do póki
nie zaistnieje konieczność zmiany.

Rozpocznij teraz pracę od Użyj standardu, kliknij drugi przycisk i OK. Nastąpi zamknięcie

sprawić ci

Uwaga:

W

sam sposó
możesz otw

istniejący p

dowolnej c
trakcie pra

Auto-CAD

umożliwia
otwarcie w

plików
jednocześn

Przez Szablon należy

rozumieć plik rysunku

sformatowany w dowolny

sposób , tzn. może zawierać
rysunek (ramka, tabelka i tp)

lub pusty obszar graficzny,
oraz utworzone Warstwy,

Style tekstu, Style

wymiarowania i inne

niezbędne formaty możliwe do

zapisania.

Szablon pełni bardzo ważną

rolę w procesie projektowania
a mianowicie, nadaje jednolitą

formę wielu plikom

przygotowywanej
dokumentacji. Standaryzacja

pewnych stałych elementów
plików rysunkowych ułatwia

pracę nad złożonymi

projektami oraz wymianę
danych wewnątrz aplikacji i

nie tylko.

Uwaga:

Rozpoczęcie pracy z

użyciem szablonu patrz lekcja
7.

Po wybraniu właściwego
szablonu kliknij OK.

Informatyka 4 - Lekcja 6

okna dialogowego i otwarcie okna programu z narzędziami gotowymi do pracy.

Okno rozpoczynające pracę z programem można też nazwać pulpitem (skrót od pulpitu

sterowniczego)

Krótki opis elementów okna ekranu rozpoczynającego pracę z programem.

l

Pasek tytułu - (góra ekranu)

l

Pasek menu - (poniżej) kliknięcie w jedną z nazw powoduje wyświetlenie menu podrzędnego.

l

Pasek narzędzi Standard - (oniżej) wyświetla ikony najczęściej używanych narzędzi

pomocniczych.

l

Pasek narzędzi Przybory - (poniżej) zawiera pola rozwijane w których można wybierać różne

opcje wyświetlania bądź rysowania obiektów, oraz okna nastaw.

l

Pasek narzędzi Rysuj - (najczęściej z lewej) zawiera ikony do tworzenia obiektów

geometrycznych.

l

Pasek narzędzi Zmiena - (najczęściej obok Zmiana) zawiera ikony do modyfikacji obiektów

geometrycznych.

l

Dominującą częścią ekranu jest Obszar graficzny. Jest to miejsce gdzie tworzone są rysunki.

Uwaga:

Należy pamiętać by tak organizować sobie pulpit, aby Obszar graficzny ekranu był

jak największy.

l

Linie kursora - to dwie krzyżujące się linie z małym kwadratem po środku zwanym oknem

wyboru.

l

Piktogram układu współrzędnych - wyświetlany w lewym dolnym rogu obszaru graficznego

ekranu, którego wyświetlanie można włączać lub wyłączać z pozycji menu - Widok -

Wyświetl - Symbol LUW

l

Okno poleceń - to pole znajdujące się w dolnej części ekranu, którego wysokość można

regulować przez przesuwanie górnej krawędzi. To miejsce na korespondencje z programem.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Wymaga ono nieustannej obserwacji i precyzyjnego wypełniania pojawiających się tu

poleceń.

l

Pasek stanu - to wąskie pole znajdujące się w dolnej części ekranu. W lewej jego części

wyświetlane są informacje o położeniu kursora (współrzędne punktu przecięcia linii). Obok
znajduje się osiem przycisków sterujących trybami tworzenia obiektów. Są to: SKOK,

SIATKA, ORTO, GIEBUN, OBIEKT, ŚLEDZENIE, SZEROKOŚĆ, MODEL. Niektóre

z nich zostaną wyjaśnione w dalszej części podręcznika.

l

Karty modelu i arkuszy - Model to obszar roboczy na którym wykonywana jest zasadnicza

praca nad obiektem, natomiast Arkusz to najczęściej miejsce przygotowywania różnych

wersji projektu do wydruku.

Polecenie to rozkaz wydany programowi przez użytkownika.

Pracę rozpoczyna polecenie wydane przez użytkownika - programowi, na co program

odpowiada zgłoszeniem w oknie poleceń. Zgłoszenie zawiera najczęściej sugestie wskazanie punktu
lub listę opcji do wyboru w nawiasie kwadratowym .Poniżej pokazano jak taki dialog może

wyglądać.

Tryby wydawania poleceń przez użytkownika z pozycji gotowości programu.

Oznacza to, że w oknie poleceń wyświetlane jest:

Polecenie:

Sygnalizuje to, że AutoCAD jest gotowy do przyjęcia polecenia. Polecenia AutoCAD'a mogą

być używane do do tworzenia, oglądania i modyfikowania rysunków. Należy określić odpowiedni

rodzaj operacji, którą chcemy wykonać i wydać właściwe polecenie w jeden z niżej wymienionych

sposobów.

l

Wydawanie polecenia z paska narzędziowego Rysuj

kliknij ikonę Linia

a w oknie poleceń wyświetlone zostanie zgłoszenie:

Polecenie:_line

Określ pierwszy punkt:

Tutaj program potwierdza przyjęcie polecenia i określa zadanie do

wykonania użytkownikowi.

l

Wydawanie polecenia z menu rozwijalnego

Na pasku menu wybierz Rysuj a następnie Linia

W oknie poleceń wyświetlone zostanie zgłoszenie jak poprzednio.

l

Wydawanie polecenia z klawiatury.

Należy w oknie poleceń po słowie

Polecenie:

wpisać linia i wcisnąć Enter

W oknie poleceń wyświetlone zostanie zgłoszenie jak poprzednio.

l

Powrót do polecenia poprzedniego

(1.2) O wydawaniu i wykonywaniu poleceń

Informatyka 4 - Lekcja 6

Należy wcisnąć klawisz Enter

W oknie poleceń wyświetlone zostanie zgłoszenie jak poprzednio.

l

Wydawanie poleceń z menu kursora
Niektóre polecenia można wybrać z menu kursora przez wciśnięcie prawego przycisku myszy.

Polecenia wykonywane i wydawane w trakcie trwania dialogu. Po wydaniu polecenia Linia

program zareaguje w następujący sposób.

Polecenie:_line

Określ pierwszy punkt:

Tutaj możesz wskazać punkt kursorem bezpośrednio na ekranie lub

podać

współrzędne i wcisnąć Enter. AutoCAD przejdzie teraz do następnego wiersza poleceń;

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Teraz możesz wskazać kolejny punkt na kilka sposobów,

oto one:

l

kursorem bezpośrednio na ekranie

l

wpisując współrzędne i potwierdzając Enterem

l

przy włączonym Trybie orto, wskazując wektor kierunkowy a następnie wpisując liczbę

określającą długość rysowanego odcinka i potwierdzoną Enterem.

l

przy włączonym Śledzeniu biegunowym wskazując wektor kierunkowy a następnie wpisując

liczbę określającą długość rysowanego odcinka i potwierdzoną Enterem.
AutoCAD przejdzie teraz do następnego wiersza poleceń;

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Jeśli chcemy zakończyć rysowanie należy wcisnąć Enter.

Program przejdzie w stan oczekiwania.

Polecenie:

Prześledź uważnie dialog użytkownika z programem podczas rysowanie poleceniem Polilinia

ponieważ jest on najbardziej charakterystyczny dla AutoCAD'a.

Polecenie: _pline

Określ punkt początkowy:

Wskaż dowolny punkt 1 na ekranie i kliknij (wciśnij lewy przycisk

myszy)

Aktualna szerokość linii: 0.0000

Określ następny punkt lub [łUk/Zamknij/Połszerokości/Długość/Cofaj/Szerokość]:

Wpisz s i

wciśnij Enter

Określ szerokość początkową <0.0000>:

Wpisz 0.5 i wciśnij Enter

Określ szerokość końcową <0.5000>:

wciśnij Enter by potwierdzić proponowaną wielkość w

nawiasie

Określ następny punkt lub [łUk/Zamknij/Połszerokości/Długość/Cofaj/Szerokość]:

Wskaż

dowolny punkt 2 na ekranie i kliknij

Określ następny punkt lub [łUk/Zamknij/Połszerokości/Długość/Cofaj/Szerokość]: <Orto

włącz>

Wciśnij F9, wpisz

20 i wciśnij Enter (powstanie odcinek 2-3)

Określ następny punkt lub [łUk/Zamknij/Połszerokości/Długość/Cofaj/Szerokość]:

Wpisz u i

wciśnij Enter

Określ koniec łuku lub

[kąT/śrOdek/Zamknij/zWrot/Połszerokości/Linia/pRomień/Drugipunkt/Cofaj/Szerokość]:

Wpisz t i wciśnij Enter

Określ kąt rozwarcia:

Wpisz 180 i wciśnij Enter (kąt rozwarcia łuku)

Określ punkt końcowy łuku lub [śrOdek/pRomień]:

Wpisz r i wciśnij Enter

Określ promień łuku:

Wpisz 10 i wciśnij Enter

Informatyka 4 - Lekcja 6

Określ zwrot cięciwy łuku <270>:

Wpisz 0 i wciśnij Enter

Określ koniec łuku lub

[kąT/śrOdek/Zamknij/zWrot/Połszerokości/Linia/pRomień/Drugipunkt/Cofaj/Szerokość]:

Wciśnij Enter by zakończyć.

Polecenie:

Rys.6.07

Wyjaśnienia do dialogu.

l

Zapis dialogu składa się z trzech części:

tekst pisany kursywą o barwie brąz to

polecenia lub oczekiwania programu,

czcionka zwykła to wskazówki nauczyciela

a czcionka

pogrubiona to zadanie dla użytkownika.

l

<0.5000>:

Opcja domyślna potwierdzana Enterem.

l

...[kąT/śrOdek/Zamknij/zWrot//../:

W nawiasach znajdują się opcje do wyboru.

Użytkownik dokonuje go wpisując po" :" tylko literę wyróżnioną w słowie (kąT - t) i

zatwierdzając Enterem. Program przejdzie następnie do realizowania jej zgłaszając

jednocześnie polecenia podania np. liczb.

l

Pamiętaj

by wpisując liczby używać KROPKI jako separatora całkowitych części

liczby od dziesiętnych. Wpisując natomiast współrzędne punktu, liczby należy oddzielać
PRZECINKIEM.

l

: <Orto włącz>

Wciśnięcie F9 lub przycisku Orto na pasku stanu powoduję

wyświetlenie w nawiasie przyjęcia wybranego trybu rysowania.

l

Program wykona tylko polecenia wydane poprawnie choć mogą okazać się nie całkiem

potrzebne.

Uwaga:

W trakcie wykonywania polecenia możesz też zmieniać tryb rysowania przez włączanie i

wyłączanie przycisków funkcyjnych, a mianowicie: ZOOM, SKOK, SIATKA, ORTO, OBIEKT,
ŚLEDZENIE, SZEROKOŚĆ. Polecenia te nazywane są też nakładkowymi - nakładają się na

wykonywane polecenia bez przerywania ich. Niektóre omówione będą w segmencie Precyzyjne

kreślenie rysunków.

Informatyka 4 - Lekcja 6

2. Przybory (pasek Przybory, Styl tekstu, Styl wymiarowania,

Jednostki, Granice rysunku)

W Przyborniku dysponujemy następującymi opcjami rysowania i wyświetlania rysunku:

warstwy, kolor, rodzaj linii i szerokość linii

Idea podziału rysunku na warstwy jest w swojej istocie podobna do wykorzystywanego

jeszcze nie dawno sposobu polegającego na posługiwaniu się nakładanymi na siebie arkuszami
przezroczystej folii. Warstwy umożliwiają oglądanie i drukowanie różnych fragmentów rysunku

oddzielnie lub w dowolnych kombinacjach. Każdej warstwie przypisany jest kolor, rodzaj linii,
szerokość linii dzięki czemu można grupować elementy rysunku o określonych cechach, zamiast

przypisywania ich określonym elementom indywidualnie. Zorganizowanie warstw i obiektów na

warstwach ułatwia zarządzanie danymi rysunkowymi.

Sterowanie warstwami.

Polecenie: Warstwy

wyświetla okno dialogowe Menadżer cech warstw.

(2.1) Pasek

l

T

n
w

Ustaw
Nazwi

kiedy l
zostani

kliknij
Nowa.

nowa w

tymcza
Warst

możesz

wpisuj
miejscu

l

P
w

k

Ustaw

wskaźn
biały w
Kolor

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.08

Wyświetli się okno z paletą kolorów do
wyboru. Wskaż fioletowy i kliknij

przycisk OK. Nastąpi zamknięcie okna, a

w linii 1-osie zaznaczony zostanie w

kolumnie Kolor - fioletowy.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.09

Rys.6.10

Rys.6.11

l

Przypisywanie warstwie

rodzaju linii.

W oknie Menadżer cech warstw

ustaw wskaźnik na nazwie
Continuous w linii 1-osie i

kliknij. Wyświetli się okno
Wybierz rodzaj linii z

podręcznym zbiorem. Aby

uzupełnić go o potrzebne linie
kliknij przycisk Wczytaj.

W oknie Wczytaj rodzaje linii

wybierz DASHDOT i kliknij
OK.

Nastąpi zamknięcie okna a w

poprzednim Wybierz rodzaj linii

zaznacz DASHDOT i kliknij

OK.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.12

Rys.6.13

Uwaga:

¡

Elementom rysunkowym można nadawać cechy jak warstwa, lub indywidualnie tzn., że

W ten
oknie
Menad

warstw

skonfig

została
1osie. A

utworz

należy
powtór

czynno
analog

skonfig

warstw
zaakce
Entere

W trak

nad rys
ustawie

dokonu

rozwija
roletę
Przybo

wskazu

właściw

pozycj

Informatyka 4 - Lekcja 6

obiekty umieszczone na tej samej warstwie mogą mieć różne kolory, rodzaje linii i szerokości

linii.

¡

Wyłączenie wyświetlania warstwy (zgaszona żarówka) powoduje schowanie elementów
rysunku znajdujących się na niej.

¡

Zablokowane warstwy nie są uwzględniane przy regeneracji rysunku co przyspiesza ten

proces.

¡

Zamknięcie warstwy (zamknięta kłódka) w prawdzie zabezpiecza elementy rysunku przed

edycją ale pozwala zmieniać przypisany im rodzaj linii, kolor i szerokość linii a także mogą

być one wykorzystywane w różnych trybach lokalizowania punktów względem obiektu.

Właściwe posługiwanie się warstwami w trakcie konstruowania obiektów rysunkowych

nadaje dokumentacji technicznej w formie cyfrowej ważnych atrybutów.

Ustala wzór czcionki, wielkość i pochylenie. Wybrany styl jest nazywany indywidualnie.

Przykład formatowania nowego stylu tekstu.

Rys.6.14

Rys.6.15

(2.2) Styl tekstu

Okno można
wywołać z paska

menu » Format »
Styl tekstu

Otwórz roletę Nazwa czcionki i

wybierz simplex.shx.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.16

Rys.6.17

Rys.6.18

Wymiary są informacjami dodatkowymi o obiekcie nanoszonymi bezpośrednio na rysunku. Styl

wymiarowania wynika bezpośrednio z wymagań jakie stawia norma międzynarodowa ISO-130, ale

daje ona też możliwość dostosowania go do rodzaju rysunku lub branży w której utrwaliły się pewne
tradycje.

Poniższy przykład pokazuje formatowanie stylu wymiaru najpowszechniej stosowanego w

rysunku technicznym maszynowym.

Wpisz parametry czcionki jak w
oknie obok.

Wpisz nazwę simp4 i kliknij OK

Wskaż aktualny
styl i Zamknij

okno.

(2.3) Styl wymiarowania

Okno można
wywołać z paska

menu » Format »
Styl

wymiarowania.

Otwórz okno
Utwórz nowy styl

wymiarowania i

wpisz nazwę ISO-

4_4wyp po czym

kliknij przycisk
Kontynuuj.

Oto przykład
oznaczeń

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.19

Rys.6.20

zamieszczonych

w nazwie dla
rozróżniania

różnych stylów.
4_ - wysokość

czcionki

_4 - długość

strzałki
wyp - strzałka

wypełniona

W oknie na
zakładce Linie i

strzałki ustal

następujące
parametry:

l

Odstęp

(Linie

wymiarowe
- 8

l

Przedłużeni
(Linie

pomocnicze

- 1

l

Odsunięcie

początku

(Linie
pomocnicze

- 1

l

Rozmiar

(Groty

strzałek) - 4

Zmień zakładkę n
Tekst

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.21

W oknie ustal

następujące
parametry:

l

Styl (Tekst)
simp4

l

Wysokość
(Tekst) - 4

l

Pionowe

(Umieszcze
tekstu) - Na

l

Poziome
(Umieszcze

tekstu) -
Wyśrodkow

l

Odsunięcie

linii
wymiarowe

(Umieszcze

tekstu) - 1

l

Zgodne z lin

wymiarową
tak

Zmień zakładkę

na Jednostki

podstawowe

W oknie ustal

następujące

parametry:

Wymiary liniowe

l

Format

jednostek -
Dziesiętny

l

Dokładność
- 0.0

Wymiary kątowe

l

Format
jednostek -

Stopnie

Minuty
Sekundy

l

Dokładność

- 0d

(stopień)

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.22

Rys.6.23

Potwierdź

nastawy
parametrów i

kliknij OK

Okno Menadżer

stylów
wymiarowania

pokazuje aktualne
ustawienia. Jeśli

chcesz przystąpić

do wymiarowania
kliknij Ustal

aktualnym.

Nastąpi

zamknięcie okma.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.24 Wymiary wstawione z zastosowaniem stylu ISO-4_4wyp.

Steruje formatem i dokładnością wyświetlania współrzędnych i kątów

Okno można wywołać z paska menu » Format » Jednostki

Rys.6.25

Ustala i steruje granicami rysunku i wyświetlaniem siatki

Granice rysunku to dwuwymiarowe punkty w Globalnym Układzie Współrzędnych, które
reprezentują ograniczenia: lewe-dolne i prawe-górne. Nie możemy narzucić ograniczenia w kierunku

Z.

(2.4) Jednostki

Przycisk po prawej stronie okienka otwiera ro
opcjami do wyboru.

(2.5) Granice rysunku

Informatyka 4 - Lekcja 6

Granice rysunku zarządzają częścią rysunku pokrywaną przez widoczną siatkę pomocniczą,

obszarem wyświetlanym przez jedną z opcji skali polecenia Zoom i określają minimalny obszar
wyświetlany poleceniem Zoom Wszystko.

Wydawanie polecenia z paska menu » Format » Granice rysunku

Polecenie:

'_limits

Zmiana granic Obszar modelu:

Określ lewy dolny narożnik lub [Tak/Nie] <0.0,0.0>:

Enter by potwierdzić

Określ prawy górny narożnik <420.0,297.0>:

Można wpisać w przybliżeniu współrzędne bo

program przeskaluje je do proporcji wymiarów ekranu np. 500,300 i Enter

Granice rysunku przypisywane są każdemu nowemu plikowi otwieranemu w trybie Standard.

Informatyka 4 - Lekcja 6

3. Narzędzia pomocnicze (LUW, ZOOM, Cechy, Ustawienia

rysunkowe)

Układ kartezjańskich współrzędnych prostokątnych ustalony arbitralnie, nazwany Globalnym

Układem Współrzędnych (GUW), jest wspólną bazą odniesienia dla wszystkich rysunków

utworzonych w Auto-CAD-ie. Początek GUW standardowo znajduje się w lewym dolnym rogu

obszaru graficznego ekranu i jest traktowany jako stały.

Układ kartezjańskich współrzędnych prostokątnych zwany Lokalnym Układem

Współrzędnych (LUW) jest określony przez transformację GUW tak, że dowolnemu punktowi

przestrzeni określonemu przez GUW można przyporządkować nowy układ kartezjańskich

współrzędnych prostokątnych. Stanowić on będzie bazę tymczasową do odniesienia punktów.

Rys.6.13

Polecenie ZOOM można porównać do efektów uzyskiwanych za pomocą działania kamer o

zmiennej ogniskowej. Umożliwia ono pozorne powiększenie lub pomniejszenie rozmiarów obiektów
oglądanych w aktualnej rzutni przy zachowaniu rozmiarów rzeczywistych. Im większe powiększenie

tym mniejszy fragment oglądanego rysunku i odwrotnie.

(3.1) Współrzędne GUW I LUW

Pasek narzędzi LUW standardowo jest paskiem rozwijalnym (rys.6. ), którego

odpowiednikiem jest;
menu » Narzędzia » Nowy LUW

Niektóre polecenia LUW przydatne w tym podręczniku omówiono

poniżej.

l

Poprzedni LUW

Przywraca poprzedni LUW.

l

Globalny LUW

Ustala LUW na Globalny Układ Współrzędnych.

l

LUW Obiekt

Definiuje nowy układ współrzędnych w oparciu o

wybrany obiekt.

l

LUW Początek

Definiuje nowy LUW poprzez przesunięcie

początku.

Uwaga:

Piktogram LUW może być wyświetlany lub nie. Wybierz menu Widok

» Wyświetl » Symbol LUW » Tak » W początku

(3.2) ZOOM

Pasek narzędzi Zoom standardowo jest paskiem rozwijalnym (rys.6. ),

którego odpowiednikiem jest;

menu rozwijalne » Widok » Zoom

Niektóre polecenia Zoom najbardziej przydatne w tym podręczniku

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.14

Uwaga:

Zoom jest poleceniem nakładkowym tzn. nie przerywa wykonywanego polecenia i jest

bardzo przydatne jeśli w trakcie kreślenia rysunku zachodzi konieczność przeskalowania różnych
jego fragmentów.

AutoCAD wyświetla okno Cechy. Okno jest aktywnym zbiorem cech obiektu pogrupowanych

według kategorii. Jeśli żaden obiekt nie został wskazany wyświetlana jest lista potencjalnych cech

obiektu (rys.6.15). Wskazanie obiektu oknem kursora powoduje zaznaczenie go, a w oknie Cechy

następuje dostosowanie listy cech do typu obiektu.

Jest osiem ogólnych cech wspólnych dla wszystkich obiektów. Wszystkie inne cechy są specyficzne
dla rodzaju obiektu AutoCAD’a.

omówiono poniżej.

l

Nfragm Szybki

Przesuwa rysunek w aktualnej rzutni.

l

Zoom Okno

Wyświetla obszar zawarty prostokątnym oknie

wyboru.

l

Zoom Dynamiczny

Wyświetla wygenerowaną część rysunku

w oknie wyboru skalowanym dynamicznie względem ekranu.

l

Zoom Wszystko

Pokazuje cały rysunek w aktualnej rzutni.

l

Zoom Zakres

Wyświetla zakres rysunku.

(3.3) Cechy

Prześledź działanie polecenia

Cechy na przykładzie 1.

l

Wywołaj polecenie

Cechy

z paska

Standard

Wyświetli się okno Cechy

(rys.6.15). Obok okna w polu

graficznym ekranu znajdują się dwa
typy obiektów, tekstowy i graficzny.

Kliknij oknem kursora na
mniejszym prostokącie. Prostokąt

zostanie zaznaczony uchwytami

(małe kwadraciki w
charakterystycznych miejscach) a

okno zmieni swój wygląd (rys.6.16)

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.15

W oknie wyświetlone zostały cechy

zaznaczonego prostokąta.

Następnym krokiem będzie zmiana
niektórych jego cech i tak, pierwszą

będzie Warstwa (rys.6.17).

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.16.

Rys.6.17

Rys.6.18

Zaznacz cechę Warstwa a

następnie kliknij przycisk obok

rozwijający roletę z warstwami

(rys.6.17). Aby przenieść
zaznaczony prostokąt do innej

warstwy zaznacz np.
3_konstrukcyjne.

Okno Cechy wyświetlać będzie

aktualne dane o obiekcie.

Jeśli chcesz teraz zmienić szerokość

linii i obejrzeć rezultat to włącz

przycisk Szerokość na listwie

stanu . Wybór ilustruje rys.6.19.

Po wyborze szerokości linii roleta
zamknie się a okno Cechy

dostosuje się do aktualnego stanu

obiektu (rys.6.20).

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.19

Rys.6.20

Nie zamykając okna Cechy zmień tekst tak, by otrzymać wynik jak poniżej.

Rys.6.21

Okno Ustawienia rysunkowe posiada trzy zakładki:

l

Skok i siatka

l

Śledzenie biegunowe

l

Lokalizacja względem obiektu

Siatka wyświetla siatkę kropek w aktualnej rzutni.

Siatka wykorzystywana jest tylko jako widoczne punkty odniesienia. Nie jest kreślona, ani nie jest

traktowana jako część rysunku. Można włączyć lub wyłączyć wyświetlanie siatki korzystając z
przycisku Siatka na pasku stanu, klawisza funkcyjnego F7 lub

linia poleceń: siatka

Skok ogranicza położenie kursora graficznego do węzłów siatki lokalizacyjnej

Polecenie Skok pozwala na włączanie i wyłączanie trybu skokowej lokalizacji punktów w węzłach

siatki lokalizacyjnej oraz na zmianę rozdzielczości tej siatki. Siatkę tę można również obrócić oraz
ustalić różne odstępy węzłów w kierunkach X i Y. Polecenie umożliwia także wybranie siatki

izometrycznej.

Wyboru okna dokonuje się z menu rozwijalnego » Narzędzia » Ustawienia rysunkowe

Jeśli chcesz zakończyć akceptując
zmiany, ustaw kursor obok okna i

kliknij a następnie dwa razy

wciśnij przycisk Esc. Wynik na

rys.6.20.

Uwaga:

Można zmieniać pewne

cechy obiektów nie zmieniając ich

przynależności do warstwy.

(3.4) Ustawienia rysunkowe

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.22

Uwaga:

Skok i siatka jest poleceniem nakładkowym tzn. włączenie lub wyłączenie przycisku na

pasku stanu lub wciśnięcie klawiszy F9 i F7 nie przerywa wykonywanego aktualnie polecenia.

Śledzenie biegunowe pozwala na wybieranie kursorem kierunku i zwrotu tymczasowego

wektora w odstępach kątowych (Przyrost kąta) zgodnych z nastawą.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.23

Uwaga:

Śledzenie biegunowe jest poleceniem nakładkowym tzn. włączenie lub wyłączenie

przycisku Biegun lub klawisza F10 nie przerywa wykonywanego aktualnie polecenia.

Lokalizacja względem obiektu.

POLECENIE TO NALEŻY DO NAJWAŻNIEJSZYCH W PROGRAMIE Auto-CAD.

Pomaga użytkownikowi w sposób precyzyjny w trakcie konstruowania lub modyfikacji
obiektów lokalizować (ustalać) punkty już istniejących obiektów.

l

Tryby Lokalizacji (punktów) względem obiektu wybierane na stałe w oknie poniżej, to

przewidywane najczęściej tryby wskazywania punktów. Wybranie wszystkich nie musi

ułatwić pracy.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.24

Uwaga:

Lokalizacja (punktów) względem obiektu jest poleceniem nakładkowym tzn. włączenie

lub wyłączenie przycisku Obiekt na pasku stanu lub klawisza F3 nie przerywa wykonywanego

aktualnie polecenia.

l

Tryby Lokalizacji (punktów) względem obiektu można też wywoływać każdorazowo

indywidualnie przez wciśnięcie jednocześnie Ctrl+prawy przycisk myszy.

Wyświetli się menu kursora z listą trybów wybieranych przez

wskazanie.

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.25

Uwaga:

Więcej szczegółów w segmencie poświęconemu precyzyjnemu konstruowaniu rysunków.

Informatyka 4 - Lekcja 6

4. Precyzyjne konstruowanie rysunków

Rysunek AutoCAD'a jest plikiem zawierającym komputerowy model tworzonej konstrukcji, czyli
opis jej komputerowego odwzorowania. AutoCAD wykorzystuje te informacje mm in. przy

tworzeniu obrazu wyświetlanego na ekranie i wykreślanego za pomocą plotera. Aby taki model

powstał niezbędne jest wprowadzenie informacji o geometrii obiektu. Do podstawowych zagadnień
opisywania geometrii obiektu jest lokalizowanie punktów względem układu współrzędnych

prostokątnych.

Bezwzględne współrzędne punktu odnoszone względem początku aktualnego LUW można

wprowadzić w jednym z wymienionych niżej formatów.

Współrzędne kartezjańskie

Punkty można określić wpisując za pomocą klawiatury wartości współrzędnych X, Y i Z

(najczęściej w postaci liczb dziesiętnych) oddzielając poszczególne wartości przecinkami np.

10.5,6,20.2 - gdzie współrzędna X=10.5 współrzędna Y=6 oraz współrzędna Z= 20.2

B(4,7,3) - Rys.6. ilustruje położenie punktu B względem początku GUW

Aby określić ten sam punkt przy użyciu liczb z ułamkami zwykłymi należy wprowadzić:

10-1/2,6,20-1/5

Jeżeli pominiemy współrzędną Z to program przyjmie wartość aktualnego poziomu (czyli

aktualnej płaszczyzny konstrukcyjnej) jako wartość Z. Standardowo będzie ona miała wartość=0.
Oto współrzędne punktu na płaszczyźnie określonej osiami X i Y.

A(7,5) - Rys.6. ilustruje położenie punktu A względem początku GUW

Uwaga:

Zakres tego podręcznika nie obejmuje modelowanie w przestrzeni 3D, w związku z tym

dalsze omawianie współrzędnych punktów ograniczone będzie tylko do przestrzeni 2D czyli

płaszczyzny określonej osiami X i Y.

Rys.6.39

(4.1) Stosowanie współrzędnych bezwzględnych

Informatyka 4 - Lekcja 6

Współrzędne biegunowe

Punkt można określić przez podanie wartości jego odległości od początku aktualnego LUW

oraz kąta w płaszczyźnie XY, oddzielając obie wartości znakiem "<". Oto przykład:

E(7.7<45) - Rys.6. ilustruje położenie punktu E względem początku LUW

Wcześniej powiedziano, że współrzędne bezwzględne odnoszą się do początku aktualnie

obowiązującego LUW lub GUW. Współrzędne względne będą odnoszone do ostatnio wskazanego

punktu

Współrzędne kartezjańskie

Określenie położenia punktu względem punktu ostatnio wskazanego, polega na wprowadzaniu

wartości poprzedzonych znakiem "@" np.

@5.5,4

Inaczej można powiedzieć, że znak "@" przenosi początek LUW do ostatnio wybranego

punktu tylko w odniesieniu do aktualnie wskazywanego punktu.

Współrzędne biegunowe

Punkt można określić przez podanie wartości jego odległości od ostatnio wskazanego punktu

oraz kąta w płaszczyźnie XY, oddzielając obie wartości znakiem "<". Oto przykład:

@10.5<45

Wskazanie następnego punktu oddalonego o określoną wielkość od poprzedniego wymaga

ponownego wpisania znaku "@" przed podaniem wartości odległości i kąta

Przykład zastosowania wskazywania współrzędnych punktu do rysowania segmentów linii

łamanej.

l

Wydaj polecenie

Linia

Polecenie: _line

Określ pierwszy punkt:

Wpisz 0,0 i Enter

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Wpisz 70.7<45 i wciśnij Enter

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Wpisz 90,60 i Enter

Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]:

Wpisz @30<-90 i wciśnij Enter

Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]:

Wpisz @40,0 i wciśnij Enter

Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]:

Wpisz @30<330 i wciśnij Enter

Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]:

wciśnij Enter by zakończyć

Polecenie:

(4.2) Stosowanie współrzędnych względnych

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.40

Niezależnie od położenia aktualnego LUW przewidziano również możliwość wprowadzania

współrzędnych globalnych choć istnieje możliwość powrotu do GUW. Łatwiej jest jednak wpisać

znak "*" przed podaniem współrzędnych.

Współrzędne kartezjańskie

*20,40

Współrzędne biegunowe

*30<45

Oznacza to, że wskazany będzie punkt oddalony od początku GUW o 30 jednostek na

kierunku 45º względem dodatniego X

Oprócz wskazywania punktów lokalizowanych względem aktualnego LUW bardzo ważnym

udogodnieniem jest precyzyjne wskazywanie punktów opisujących już istniejące obiekty
geometryczne. Narzędzia wybierane w trybie Lokalizowania względem obiektu są swego rodzaju

zatrzaskiem spinającym zbliżający się wskaźnik kursora z właściwym punktem.

Uwaga:

Należy przypomnieć tutaj jeszcze raz, że narzędzie to należy do najważniejszych w

AutoCAD-e, bez którego trudno sobie wyobrazić szybkie tworzenie projektów o wyszukanych
wymaganiach.

Tryby lokalizacji można wybrać:

l

na stałe w menu » Narzędzia »Ustawienia rysunkowe

l

z paska narzędzi Lokalizacja

l

każdorazowo z menu kursora po wciśnięciu Ctrl+Prawy przycisk myszy

Omówienie trybów lokalizacji. Niektóre tryby zostaną pominięte bez szkody dla zrozumienia

(4.3) Stosowanie współrzędnych globalnych

(4.4) Wskazywanie punktów Lokalizowanych względem obiektu

Informatyka 4 - Lekcja 6

zasady ich działania w przypadku konieczności posłużenia się nimi w przyszłości.

Od: Wybiera tymczasowy punkt odniesienia.

Koniec: Wybiera najbliższy koniec łuku lub linii.

Symetria: Wybiera punkt symetrii łuku lub linii.

Punkt przecięcia: Wybierz punkt przecięcia linii, łuku lub okręgu.

Centrum: Wybiera środek łuku lub okręgu.

Kwadrant: Wybiera kwadrant łuku lub okręgu.

Styczny: Wybiera punkt styczny łuku lub okręgu.

Prostopadły: Wybiera punkt na prostopadłej do łuku, linii lub okręgu.

Baza: Wybiera punkt wstawienia tekstu, bloku, symbolu lub atrybutu.

Punkt: Wybiera obiekt typu punkt.

Bliski: Wybiera najbliższy punkt łuku, okręgu, linii albo obiekt typu punkt.

Brak: Wyłącza tryby lokalizacji punktu względem obiektu.

Działanie trybów lokalizacji.

Wywołanie trybu lokalizacji musi poprzedzać wydanie polecenia (np. grupy Rysuj, Zmiana).

Na rysunku poniżej pokazano przykłady rysowania:

l

Odcinka BD prostopadle do AC

l

Odcinka 12 o początku w centrum okręgu i końcu w kwadrancie.

l

Luku 123 (koniec, symetria, koniec)

Podczas wskazywania punktów pokazano położenie kursora w takim miejscu by jego

wskaźnik, który przybiera określony kształt w zależności od wybranego trybu lokalizacji, wyświetlił

się we właściwym miejscu, a poniżej kursora ukazał się szyld informujący o trybie wyboru. Należy

zauważyć, że użytkownik wskazuje niedbale miejsce zlokalizowania punktu natomiast Tryb
lokalizacji względem obiektu przyciąga go z najwyższą dokładnością.

Uwaga:

Nie próbuj lokalizować punktów na obiekcie inaczej. Ocena z ekranu nawet przy dużym

ZOOM nie jest metodą właściwą.

Przykład 1.Narysuj odcinek BD prostopadle do AC

l

Wydaj polecenie

Linia

Polecenie: _line

Określ pierwszy punkt: <Stałe tryby lokalizacji włącz>

Jeśli stałe tryby lokalizacji nie są

wybrane, wciśnij Ctrl+prawy przycisk myszy i wybierz Koniec, a następnie zbliż kursor do AB jak

Informatyka 4 - Lekcja 6

na rysunku, aż pokaże się wskaźnik w kształcie małego kwadratu w punkcie B i dla pewności

szyld Koniec. Oznacza to, że możesz kliknąć nie poruszając myszą.

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Ponownie wywołaj menu kursora i wybierz Prosstopadły

_per

do

a następnie zbliż kursor do AB jak na rysunku i kiedy wskaźniki będą gotowe kliknij nie

poruszając myszą. Odcinek AB został narysowany z wymaganą dokładnością.

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Enter by zakończyć.

Polecenie:

Rys.6.41

Przed narysowaniem odcinka 12 i łuku 123 narysuj niezbędne założenia (kolor zielony)

Uwaga:

Jeśli masz wybrane stałe tryby lokalizacji to możesz je włączać i wyłączać w trakcie

wykonywania polecenia jeśli zajdzie taka konieczność. Poświęć temu tematowi należytą uwagę.

Umożliwiają poruszanie się kursorem tylko po uprzednio wybranych punktach (węzłach siatki

prostokątnej)

Włączanie siatki - z paska stanu przyciskiem Siatka lub klawisz F7

Włączanie skoku - z paska stanu przyciskiem Skok lub klawiszem F9

Siatka przy włączonym skoku umożliwia ocenę odległości i ilości wykonanych skoków

kursora po węzłach. Włączony skok nie ogranicza wskazywania punktów poza węzłami w innym

trybie (np. współrzędne). Wydanie polecenia w innym trybie nakłada się na Skok i ma wartość
priorytetową. Siatka i skok mogą więc w pewnych okolicznościach pełnić funkcję wspomagającą.

Pozwala na ustawianie kursorem kierunku i zwrotu tymczasowego wektora śledzenia w

odstępach kątowych zgodnych z nastawą.

Działanie polecenia na przykładzie rysowania linii łamanej (rys.6. )

l

Wydaj polecenie

Linia

Polecenie: _line

Określ pierwszy punkt:

Wpisz 0,0 i Enter

(4.5) Skok i siatka

(4.6) Śledzenie biegunowe

Informatyka 4 - Lekcja 6

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Ustaw kursor na kierunku 60º wpisz 50 i Enter

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

Ustaw kursor na kierunku 300º wpisz 30 i Enter

Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]:

Ustaw kursor na kierunku 0º wpisz 20 i Enter

Określ następny punkt lub [Zamknij/Cofaj]:

Enter by zakończyć

Polecenie:

Aby w łatwy sposób można było wskazywać kierunki należało uprzednio wprowadzić

właściwą nastawę przyrostu kąta w oknie Ustawienia rysunkowe.

Rys.6.42

Poszukuje punktu na przecięciu kierunków wektorów tymczasowych zaczepionych w punktach

namierzanych trybem Lokalizowania względem obiektu.

Działanie polecenia pokazuje poniższy przykład, w którym dany jest prostokąt i należy

wrysować okrąg o promieniu=20 i środku leżącym w punkcie przecięcia symetralnych boków.

l

Wydaj polecenie

Okrąg (Środek, promień) z paska menu.

Polecenie: _circle

Określ środek okręgu lub [3p/2p/Ssr (sty sty promień)]:

Włącz przycisk śledzenie i przesuń

kursor w pobliże środka dłuższego boku (rys.6. ) tak by pojawił się znacznik symetralnej i szyld

poniżej kursora. Nie wciskając żadnego przycisku myszy przesuń kursor w pobliże środka krótszego
boku prostokąta, aż pojawi się znacznik symetralnej i szyld z napisem informującym o kierunkach

wektorów tymczasowych w danym położeniu kursora. Poszukaj teraz punktu w pobliżu środka, aż

szyld poniżej kursora będzie zawierał następującą informację o kierunkach: [Symetria:<0º,
Symetria:<270º]. Teraz możesz kliknąć zaznaczając dokładnie środek okręgu.

Określ promień okręgu lub [śreDnica] <5.0>:

Wpisz 10 i Enter

Polecenie:

(4.7) Tryby tymczasowego śledzenia

Informatyka 4 - Lekcja 6

Rys.6.43

Informatyka 4 - Lekcja 6