Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 1 z 12
Parametry gospodarki lipidowej
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Lipidy
Główne związki lipidowe to:
triglicerydy,
sterole,
fosfolipidy,
wolne kwasy tłuszczowe (nasycone, jednonienasycone,
wielonienasycone)
Związki tłuszczowe osocza, jako nierozpuszczalne w
wodzie transportowane są w kompleksach z białkami
lipoproteiny
Wyjątek – wolne kwasy tłuszczowe – przenoszone przez
albuminy
Triglicerydy
Triacyloglicerole, estry glicerolu i długołańcuchowych
kwasów tłuszczowych
Stanowią wydajne źródło energii (kwasy tłuszczowe
są podstawowym związkiem energetycznym dla
mięśnia sercowego)
Są główną formę zapasową energii w organizmie
Cholesterol
Jest alkoholem należącym do grupy steroli
W organizmie występuje w postaci zestryfikowanej i
wolnej (więcej estrów ok. 75 %)
Stanowi jeden z głównych składników lipoprotein
Pełni w organizmie ważne funkcje, jego pochodne
są składnikiem błon komórkowych, prekursorem
hormonów steroidowych i kwasów żółciowych
Lipoproteiny
apo
CHE
TG
FL
CHE
CHE
TG
FL
FL
TG
apo
apo
apo
FL
FL
CH
CH
CH
CH
TG
Apolipoproteiny
Część białkowa lipoprotein
Heterogenna grupa białek, są mniej lub bardziej
charakterystyczne dla poszczególnych lipoprotein
Mają różne funkcje:
Aktywatory lub inhibitory enzymów LPL (lipaza
lipoproteinowa), LCAT (acylotransferaza lecytyna-
cholesterol)
Ligandy receptorów dla lipoprotein, obecnych na
komórkach
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 2 z 12
apo B-100
– główna apolipoproteina LDL i IDL, jest
rozpoznawana przez receptory apo B/E na
komórkach
apo A-I, apo A-II
– wchodzą w skład HDL, są
białkami strukturalnymi, aktywują odpowiednio
LCAT i lipazę wątrobową
apo C-II
– występuje we wszystkich lipoproteinach,
najwięcej w VLDL, jest aktywatorem LPL
Stężenia apolipoprotein w osoczu zmieniają się w
hiperlipoproteinemiach (pierwotnie lub wtórnie)
Względne rozmiary lipoprotein
Chylomikrony
VLDL
IDL
LDL
HDL
HDL
LDL
VLDL
Chylomikrony
Rozdział lipoprotein
metodą
ultrawirowania
(referencyjną)
Miejsce startu
Frakcja pre-beta
Frakcja beta
Frakcja alfa
Rozdział
elektroforetyczny na
żelu agarozowym
pH 8,6
MIDIGEL LIPO Kit rozdziela lipoproteiny na frakcje: alfa
(HDL), beta (LDL) i pre-beta
(VLDL). Chylomikrony, jeśli
obecne, zostają „na starcie”
lipoproteina
Przybliżony skład
Miejsce
powstawania
Chylomikrony
Gęstość < 0,95 g/ml
TG 85%, CH 4%,
fosfolipidy 9%, białko 2%
jelita (poch.
pokarmowe)
VLDL
Gęstość 0,97–1,006
g/ml
TG 50%, CH 19%,
fosfolipidy 18%, białko
10%
wątroba
IDL
Gęstość 1,006–1,019
g/ml
TG 52%, CH 22 %,
fosfolipidy 18%,
białko 8%
osocze
–
degradacja
VLDL
LDL
Gęstość 1,019–1,063
g/ml
CH 45%, fosfolipidy 20%,
białko 23%, TG 10%
osocze
–
degradacja
VLDL
HDL
Gęstość 1,063–1,120
g/ml
Białko 55%, fosfolipidy
24%, CH 17%, TG 4%
wątroba i osocze
Dodatkowe frakcje:
Lp(a)
– gęstość pomiędzy LDL a HDL, marker grupy
wysokiego ryzyka zagrożenia miażdżycą. Zawiera
apo B-100 (jak LDL) oraz apo(a), strukturalnie
podobną do plazminogenu (aterogeneza)
Lp-X
– występuje w cholestazie, zawiera cholesterol
i fosfolipidy, ma strukturę liposomalną, nie ma
właściwości aterogennych
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 3 z 12
Parametry gospodarki lipidowej
Podstawowe:
Cholesterol całkowity (T-CH)
Triglicerydy (TG)
Cholesterol HDL (HDL-CH)
Cholesterol LDL (LDL-CH)
Uzupełniające:
Test zimnej flotacji
Elektroforeza lipoprotein
Testy specjalistyczne
Testy immunologiczne (ELISA, EIA, RIA,
turbidymetryczne, nefelometryczne)
Lp(a)
apo B
apo A-I
Profil LDL (małe, gęste LDL, tzw. oxLDL)
Immunoelektroforeza + immunoblotting
Fenotyp apo E
(apo E
4
– ch. Alzheimera, apo E
2
– III typ hiperlipoproteinemii)
Enzymy, aktywność i/lub stężenie: LCAT, LPL
Badania genetyczne (np. homozygotyczność apo E
4
)
Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego
(wszystkie frakcje i subfrakcje lipoprotein)
Głównie u pacjentów leczonych statynami
Testy typu POCT (point-of-care tests)
Aparaty przeznaczone do gabinetów lekarskich i tzw.
diagnostyki przyłóżkowej
Opieka prewencyjna i w miejscu pobytu chorego
Metody reflektometryczne
– najczęściej
Sucha chemia
– odczyt kolorymetryczny
Ale także pomiary potencjometryczne lub
amperometryczne
Głównie:
Pomiar cholesterolu
Często dodatkowo triglicerydy i HDL-CH
LDL-CH jest wyliczany
Ocena gospodarki lipidowej
A. Przygotowanie pacjenta:
16 h dieta „0”
Stabilna masa ciała, brak zmian stylu życia/diety w okresie 3
tyg. przed badaniem
B. Wykonanie badania:
2-
3 razy w odstępach 10-14 dni
Stosowanie identycznej diety
C. Przeciwwskazania
(uzyskany wynik jest niediagnostyczny)
Ostra faza zawału mięśnia sercowego
Ostre stany zapalne
Niewyrównane zaburzenia endokrynologiczne
Stosowanie leków wywołujących zaburzenia lipidowe
Ciąża
Materiał badany
Surowica
– świeża
Antykoagulanty powodują przejście wody z krwinek do
osocza
→ rozcieńczenie próbki
Jeśli osocze – antykoagulantem z wyboru jest EDTA
(zapobiega autooksydacji NKT i CH)
Nie należy stosować heparyny (aktywator LPL – lipazy
lipoproteinowej)
Na oznaczanie triglicerydów znaczny wpływ ma posiłek
Cholesterol całkowity i HDL-CH może być oznaczany
w tzw. przygodnej próbce ale tylko jako test
przesiewowy
Oznaczanie TG – metody chemiczne
Pracochłonne, wymagają ekstrakcji TG przy użyciu
rozpuszczalników organicznych lub oczyszczania z
użyciem adsorbentów takich jak zeolit
TG
ROH
glicerol + 3 WKT
Glicerol + IO
4
-
HCHO + HCOOH + H
2
O + IO
3
-
Powstały w reakcji aldehyd mrówkowy przeprowadzany
jest następnie w barwne produkty
Metody rzadko używane
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 4 z 12
Oznaczanie TG – metody enzymatyczne
TG
LPL
Glicerol + 3 WKT
Glicerol + ATP
kinaza glicerolowa
Glicero-3-P + ADP
Są to reakcje wspólne dla następujących metod:
Metoda I
ADP + fosfoenolopirogronian
kinaza pirogronianowa
ATP + pirogronian
Pirogronian + NADH + H
+
LDH
Mleczan + NAD
+
Test optyczny Warburga
– pomiar absorbancji przy
340 nm
Metoda II – często stosowana
Glicero-3-P + O
2
oksydaza fosfoglicerolu
DAP* + H
2
O
2
H
2
O
2
+ zredukowana pochodna**
peroksydaza
utleniona barwna pochodna
Reakcja wskaźnikowa – reakcja Trindera
* DAP
– dihydroksyacetofosforan
** Bardzo często 4-AAP (4-aminoantypiryna) i
TBHB (3-hydroksy-2,4,6-
trójbromobenzoesan) lub p-HBS
(sulfonian p-hydroksybenzoesowy).
Metody oznaczania cholesterolu
całkowitego
Ze względu na liczbę etapów oznaczania wyróżnia
się 4 grupy metod
I
reakcja właściwa – bezpośrednia, podatna na wpływ
białek, Bb, Hb, hormonów steroidowych stosunku CH
wolnego do estrów i in. ale prosta w wykonaniu, możliwa
automatyzacja
II
ekstrakcja CH i innych steroidów rozpuszczalnikiem
organicznym i reakcja właściwa, wpływ ma CH/CHE
III
esktrakcja, saponifikacja (hydroliza CHE) i reakcja
właściwa
IV
ekstrakcja, saponifikacja, strącanie wolnego CH
digitoniną i reakcja właściwa
Metoda referencyjna
– III
metoda Abella
Metoda definitywna
– spektrometria masowa
rozcieńczenia izotopowego
CH całkowity: 1/3 CH wolny
2/3 CHE (zestryfikowany)
Estry cholesterolu vs wolny cholesterol
W metodach kolorymetrycznych intensywność
barwy produktów reakcji estrów jest większa niż
produktów wolnego CH (zawyżenie wyników)
W metodach enzymatycznych brak całkowitej
hydrolizy długołańcuchowych estrów CH może
powodować zaniżenie wyników
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 5 z 12
Ze względu na zasadę oznaczania
wyróżnia się 4 grupy metod:
Oparte na reakcji Liebermanna-Burcharda
Oparte na reakcji z jonami żelaza
Z kwasem p-toluenosulfonowym (p-TSA)
Enzymatyczne
Metody enzymatyczne
Najczęściej stosowane
ECH + H
2
O
esteraza cholesterolu
CH + WKT
CH + O
2
oksydaza cholesterolu
cholestenon + H
2
O
2
Poszczególne metody różnią się reakcjami
wskaźnikowymi:
Reakcja Trindera – metoda CHOD/POD
H
2
O
2
+ fenol + 4-aminoantypiryna
peroksydaza
barwna chinonoimina + H
2
O
Obecnie nie używa się fenolu - zamiast niego często
TBHB (3-hydroksy-2,4,6-
trójbromobenzoesan) lub p-HBS
(sulfonian p-hydroksybenzoesowy).
Metoda z katalazą
H
2
O
2
+ metanol
katalaza
HCOH + H
2
O
HCHO + acetyloaceton + octan amonowy
3,5-diacetylo-1,4-dihydrolutydyna
Odczyt kolorymetryczny (405 nm)
Oznaczanie cholesterolu frakcji HDL
(HDL-CH)
Metody jednoetapowe
– bezpośrednie
Metody dwuetapowe
– izolacja HDL i oznaczanie
cholesterolu w tej frakcji przy pomocy metod do
oznaczania T-CH
Metoda referencyjna
– ultrawirowanie i
oznaczanie cholesterolu we frakcji HDL
Stosunek CH/CHE we frakcji HDL-CH
wynosi 1:3
Precypitacja – oznaczanie HDL-CH metodą
dwustopniową
Polianiony:
siarczan dekstranu,
heparyna,
kwas
fosforowolfranowy
w obecności kationów
dwuwartościowych
(często Mg
2+
)
strącają większe o niższej gęstości lipoproteiny
(zawierające apoB)
wirowanie próbki
w supernatancie pozostaje tylko HDL-CH oznaczany
metodą enzymatyczną (np. CHOD/POD)
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 6 z 12
Odmiana „bez wirowania”
Odczynnik precypitujący związany jest z cząstkami
magnetycznymi
Po związaniu lipoprotein kompleks usuwany jest przy
pomocy magnesu zewnętrznego
Możliwość pełnej automatyzacji
Metody jednoetapowe
„III generacji”
Zasada metody: adsorpcja syntetycznych polimerów
i polianionów (siarczan dekstranu-Mg
2+
-sulfonowana
α-cyklodekstryna) na powierzchni VLDL, LDL i
chylomikronów.
Pozostają one w formie rozpuszczalnej, opornej na
działanie detergentu, który uwalnia cholesterol z
cząstek HDL.
Reakcja właściwa – enzymatyczna (najczęściej
CHOD/POD)
Metody jednoetapowe c.d.
Grupa metod wykorzystujących przeciwciała wiążące
się z apo B lub apo E – „maskowanie” cholesterolu z
frakcji LDL oraz VLDL
Metody wykorzystujące dwie reakcje oznaczania
cholesterolu i różne detergenty
W pierwszym etapie detergent rozpuszcza LDL i VLDL
Przeprowadzana jest reakcja z cholesterolem uwolnionym z tych
frakcji
→ produkt bezbarwny (lub barwny - odczyt absorbancji,
która jest odejmowana od końcowej)
W drugim etapie inny detergent uwalnia CH z HDL
Przeprowadza się reakcję z CH, która daje barwny produkt
Zalety metod jednostopniowych
Eliminacja strącania, wirowania i przenoszenia
supernatantu
Metoda o wyższej precyzji niż techniki strąceniowe
Znacznie mniejszy błąd systematyczny w stosunku
do metody referencyjnej
Możliwość pełnej automatyzacji oznaczenia
Oznaczanie cholesterolu frakcji LDL
Ultrawirowanie
– met. referencyjna
Oznaczenie bezpośrednie metodą bezstrąceniową
Oznaczanie bezpośrednie tzw. LDL-direct
Metody dwuetapowe ze strącaniem lub adsorpcją na
żywicach
Obliczanie stężenia LDL-CH wg wzoru Friedewalda
(oznaczanie TG, T-CH, HDL-CH)
Metoda bezpośrednia bezstrąceniowa
(oznaczanie LDL-CH)
W pierwszym etapie reakcji stosuje się detergent,
który rozpuszcza wszystkie frakcje z wyjątkiem
LDL.
Przeprowadza się reakcje z uwolnionym cholesterolem
produkt bezbarwny
W drugim etapie inny detergent rozpuszcza LDL-
CH i przeprowadza się reakcję enzymatyczną z
utworzeniem barwnego produktu
Metoda nowoczesna, tylko automatyczna
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 7 z 12
Inne metody jednoetapowe
Podobnie jak w HDL-CH
Maskowanie innych frakcji lipoprotein przeciwciałami
poliklonalnymi anty-apo A-I i anty-apo E
Stosowanie detergentów rozpuszczających
selektywnie tylko LDL (najczęściej chronione
patentem)
Test LDL-direct
Zasada metody:
Reakcja swoistych przeciwciał z apo B
Zalety:
Pacjent nie musi być na czczo
Wynik nie jest zależny od stężenia TG
Wady:
Brak porównywalności wyników testów różnych
wytwórców
Precyzja i poprawność wciąż są niskie
Wysoki koszt
U osób ze znacznymi cechami dyslipidemii (małe gęste
LDL) wyniki oznaczania apo B nie są równocenne z
wynikami LDL-CH
Wzór Friedewalda
LDL-CH [mg/dl] =
T-CH [mg/dl]
– HDL-CH [mg/dl] –
LDL-CH [mM] =
T-CH [mM]
– HDL-CH [mM] –
5
2,2
TG [mg/dl]
TG [mM]
Ograniczenia i wady
stosowania wzoru Friedewalda
Opiera się on na założeniu stałości stosunku CH do TG
we frakcji VLDL i nieobecności innych frakcji
Wynik niemiarodajny w przypadku:
stężenia TG powyżej 400 mg/dl
obecności chylomikronów
III typu hiperlipoproteinemii
Sumowanie się błędów oznaczeń
Niemiarodajne wyniki u chorych z cukrzycą i
niewydolnością nerek (grupy ryzyka!!!)
Niemiarodajne wyniki w obecności tzw. małych gęstych
LDL
Wartości referencyjne dla T-CH
mg/dl
mmol/l
interpretacja (ryzyko)
< 200
< 5,15
pożądane/niskie
200
– 239
5,15
– 6,20
graniczne/wysokie
> 240
> 6,20
wysokie
Wartości referencyjne dla
LDL-CH
mg/dl
mmol/l
interpretacja (ryzyko)
< 100
< 2,59
pożądane/niskie
100
– 129
2,59
– 3,36
pożądane/graniczne
130
– 159
3,37
– 4,13
graniczne/wysokie
160
– 189
4,14
– 4,91
wysokie
> 190
4,92
bardzo wysokie
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 8 z 12
Wartości referencyjne dla
HDL-CH
mg/dl
mmol/l
interpretacja (ryzyko)
< 40
< 1,04
nieprawidłowo niskie
stężenie – wysokie
ryzyko
> 60
> 1,56
wysokie (pożądane)
stężenie – niskie
ryzyko
Wartości referencyjne dla TG
mg/dl
mmol/l
interpretacja (ryzyko)
< 150
< 1,71
prawidłowe/niskie
150
– 199
1,71
– 2,28
graniczne/wysokie
200
– 499
2,28
– 5,70
wysokie
> 500
> 5,70
bardzo wysokie
Fenotypowa klasyfikacja
hiperlipoproteinemii
Wprowadzona przez Fredricksona na podstawie
obrazu elektroforetycznego w 1967 r.
Zmodyfikowana przez WHO w 1970 r.
Elektroforeza lipoprotein jest szczególnie przydatna
do diagnostyki tzw. „choroby szerokiego prążka”
(typ III wg Fredricksona)
Typ
test zimnej
flotacji w osoczu
(EDTA)
T-CH
TG
Elektroforeza
I
przejrzyste +
gruby kożuszek
N lub
chylomikrony
IIa
przejrzyste
N
LDL
β-lipoproteiny
IIb
przejrzyste/
lekka
opalescencja
LDL,
VLDL
β- i pre-β-proteiny
III
mętne, ew.
delikatny
kożuszek
obecność IDL
szeroki prążek β,
bardzo słaby α
IV
mętne
N lub
VLDL
pre-
β-proteiny
V
mleczne +
kożuszek
VLDL i
chylomikrony
Markery oceny ryzyka miażdżycy
Badania profilaktyczne i kontrola terapii dyslipidemii
Upośledzenie funkcji śródbłonka
Filtracja i akumulacja lipoprotein
Aktywacja odpowiedzi zapalnej
Tworzenie komórek piankowatych
Powstanie nacieczenia tłuszczowego
Aktywacja, migracja, proliferacja komórek mięśni gładkich
Powstanie blaszki miażdżycowej
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 9 z 12
Kto powinien być badany?
Badanie tzw. panelu lipidowego na czczo jest
zalecane co 5 lat u wszystkich osób powyżej
20 r.ż. !
Przy średnim ryzyku co 2 lata
Przy wysokim
– co 3 do 6 miesięcy
Zalecenia i interpretacja wyników wg National
Cholesterol Educational Program ATPIII 2004 r.
Cukrzyca typu 2, szczególnie skojarzona z mikroalbuminurią
Nałogowe palenie papierosów
Dyslipidemie
Stężenie cholesterolu > 190 mg/dl po wprowadzeniu
terapeutycznych zmian trybu życia
Nadciśnienie (> 140/90 mmHg)
Zespół metaboliczny i wskaźnik BMI > 30 kg/m
2
w razie
istnienia innych czynników ryzyka
Przewlekły stan zapalny w obrębie tętnic oraz zakażenie
miejscowe w tętnicach i ogólne
Wiek: mężczyźni > 45 r.ż., kobiety > 55 r.ż.
Rodzinnie wcześnie występująca choroba wieńcowa
Szczególne kategorie ryzyka
Ich wyliczanie jest „alternatywą” dla oznaczania lub
obliczania LDL-CH
W badaniach epidemiologicznych okazały się przydatne
do oceny ryzyka rozwoju NChS
T-CH/HDL-CH,
TG/HDL-CH
Wskaźniki aterogenności
T-CH/HDL-
CH: dobry wskaźnik tkankowej oporności na
insulinę u osób otyłych bez cukrzycy (z normoglikemią)
TG/HDL-
CH: dobry marker obecności małych,
aterogennych cząstek LDL i niezależny silny czynnik
ryzyka NChS. Koreluje on również z opornością na
insulinę zarówno u osób otyłych jak i bez otyłości (ale
bez cukrzycy).
Czynniki
nielipidowe
(ryzyka i prognostyczne)
Markery
stanu
zapalnego
Markery
stabilności
blaszki
miażdżycowej
Markery
przeciążenia
mięśnia
sercowego
• hsCRP
• SAA
• Fibrynogen
PAPP-A
Homocysteina
NT-proBNP
Diagnostyka
cukrzycy
Ocena
wydolności
nerek
Białka ostrej fazy
hs CRP
SAA (surowicze białko amyloidowe A)
Fibrynogen
IL-6
Markery stanu zapalnego
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 10 z 12
Składnik systemu wrodzonej odporności humoralnej
Rola opsoniny ułatwiającej fagocytozę substancji
uwolnionych z rozpadłych komórek
Stężenie w osoczu zależy od stymulacji przez cytokiny
zapalne wydzielane przez makrofagi
Synteza w komórkach parenchymalnych wątroby
Brak zmienności dobowej, brak zależności od płci
CRP – C-reactive protein
Czułość analityczna ok. 0,1 mg/l (stare metody
oznaczeń CRP 10 mg/l)
Krew pełna pobrana na EDTA – osocze
Metoda immunonefelometryczna lub
immunoturbidymetryczna ze wzmocnieniem
lateksowym (PENIA, PETIA)
Metoda immunochemiczna z zastosowaniem
przeciwciał poliklonalnych znakowanych
enzymem (ELISA), czułość 0,15 mg/l
Dla ustalenie właściwego poziomu w osoczu –
tzw. wartości podstawowej – kilka oznaczeń w
odstępach co najmniej 2 tyg.
Metody oznaczeń o wysokiej czułości hsCRP
Stężenie CRP mg/l
Ryzyko miażdżycy tętnic
<0,5
niskie
0,5
– 1,0
ryzyko przyspieszonej
miażdżycy (obecność
rozproszonego odczynu
zapalnego)
1,0
– 3,0
oraz
3,0
– 10
wysokie ryzyko (obecność
przewlekłych chorób
metabolicznych)
hsCRP
Niezależna ocena ryzyka przyszłych incydentów
wieńcowych (prewencja pierwotna)
Rokowanie
u pacjentów po przebytym zawale
mięśnia sercowego (prewencja wtórna)
Niezależny czynnik ryzyka:
zawału serca,
udaru mózgu,
miażdżycy tętnic obwodowych
zgonów sercowych u osób bez klinicznych objawów
chorób układu krążenia
Białko amyloidowe A (SAA)
Białko ostrej fazy
Synteza w wątrobie
Czynnik chemotaktyczny dla monocytów i
makrofagów migracja do blaszki miażdżycowej.
Oznaczanie: metoda immunonefelometryczna.
Jest czułym markerem niedoboru wit. B
12
i kwasu
foliowego
Stanowi ogniwo między egzogenną metioniną a
endogenną cysteiną
Hiperhomocysteinemia jest obecnie uważana za
niezależny czynnik miażdżycy naczyń wieńcowych
oraz chorób neurodegeneracyjnych (otępienie na
podłożu zmian naczyniowych, choroba Alzheimera)
Homocysteina
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 11 z 12
Hiperhomocysteinemia jest
wiązana ze zmianami
morfologii naczyń, utratą
przeciwzakrzepowej funkcji
śródbłonka i indukcją
czynników sprzyjających
krzepnięciu.
Najlepiej poznanymi
postaciami uszkodzeń
powodowanych przez
homocysteinę są mediowane
przez nią procesy
oksydacyjne.
Metoda referencyjna
– HPLC, do niedawna jedyna
dostępna metoda
Metoda immunochemiczna z wykorzystaniem
polaryzacji fluorescencji (FPIA)
Opracowano test enzymatyczny zautomatyzowany
(Diasys)
Odczynnik ciekły, gotowy do użycia
Można go stosować w osoczu, surowicy
Brak interferencji ze strony hemolizy, lipemii i cystationiny
(często
u pacjentów dializowanych)
Dostępne są kalibratory i kontrole
Metodyka oznaczeń
Osocze wersenianowe
Pacjent musi być na czczo – 12 h od ostatniego
posiłku
Próbkę krwi po pobraniu należy schłodzić i
odwirować w 4°C w ciągu 30 minut od pobrania
(główna przyczyna błędów)
Materiał badany
Ciążowe białko osoczowe A (pregnancy-
associated plasma protein A - PAPP-A)
Glikoproteina syntetyzowana przez
łożysko
Cynkozależna metaloproteinaza
Marker destabilizacji blaszki miażdżycowej (wydzielana
przez kom. śródbłonka naczyń i mięśniówki gładkiej)
Niezależny czynnik prognostycznym wystąpienia
przypadków niedokrwienia mięśnia sercowego
Konieczność stosowania innych testów niż u ciężarnych
Niższe stężenia w blaszce miażdżycowej
Inna forma (homodimer
– heterotetramer)
Materiał badany – głównie surowica (EDTA wykluczone!
Heparyna też interferuje)
Peptydy natiuretyczne
Są neurohormonami
oligopeptydowymi
Uczestniczą w regulacji
gosp. wodno-elektrolitowej i
utrzymaniu homeostazy
układu sercowo-
naczyniowego
Hamują aktywność
współczulnego układu
nerwowego oraz rozszerzają
naczynia krwionośne
Peptydy natiuretyczne
Przedsionkowy peptyd natriuretyczny
(ANP) wydzielany przez kardiomiocyty
przedsionków serca
Mózgowy peptyd natriuretyczny typu B
(BNP) wydzielany głównie przez
komórki mięśniowe komór serca
Śródbłonkowy peptyd natiuretyczny
(CNP) , peptyd natiuretyczny typu C,
wydzielany przez śródbłonek naczyń
krwionośnych
N-końcowy fragment peptydu
natiuretycznego typu B
(
N-terminal pro-brain natiuretic peptide
– NT-
proBNP)
Uwalniany podczas proteolizy prekursora pro-
BNP,
Parametr lepszy do oznaczanie od BNP ze
względu na lepszą stabilność, trwałość, a także
dłuższy okres półtrwania
Dobry
wskaźnik prognostyczny dysfunkcji lewej
komory
Ocena ryzyka incydentów sercowych u osób z
miażdżycą
Chemia kliniczna
dla studentów IV roku Analityki Medycznej
2010/2011
Agnieszka Sapa
Katedra i Zakład Analityki Medycznej
Strona 12 z 12
Często poprzedza rozwinięcie się pełnoobjawowej
cukrzycy
Charakteryzuje się on otyłością, opornością na
insulinę, hiperinsulinemią i nadciśnieniem tętniczym
HDL-C
TG i WKT
Zmiana charakteru LDL
– zaczynają dominować
aterogenne tzw. „małe, gęste LDL”
Zespół metaboliczny
Kryteria rozpoznania zespołu
metabolicznego
Stwierdzenie 3 lub więcej wskaźników:
HDL-C
M < 40 mg/dl
K < 50 mg/dl
TG na czczo > 150 mg/dl
obwód w talii: M > 102 cm
K > 88 cm
ciśnienie tętnicze > 130/85 mmHg
glikemia na czczo 110
– 25 mg/dl