background image

Prawo nauki prawo jakościowe, stała relacja 
między własnościami rzeczy lub zdarzeniami - 
prawa przyczynowe, prawa rozwojowe; prawo 
ilościowe
, zależność funkcyjna między 
parametrami ciała lub układu materialnego 
Prawdy/sądy/prawa konieczne 
1. Ich negacje (zanegowanie) są logicznie 
niemożliwe
, prowadzą do sprzeczności. 2. Są 
nieobalalne i niekorygowalne. 3. Są prawdziwe we 
wszystkich
 modelach semantycznych. 
4. Są prawdziwe we wszystkich światach 
możliwych, także niedostępnych żadnemu 
podmiotowi poznania. 
Prawdy/sądy/prawa niekonieczne 
(przypadkowe) 1. Ich zanegowanie jest 
dopuszczalne, nie prowadzi do sprzeczności. 2. Są 
nieobalalne (refutable) i niekorygowalne. 3. Są 
prawdziwe w niektórych  (nie we wszystkich) 
modelach semantycznych. 4. Są prawdziwe w 
świecie faktów (zdarzeń empirycznych). 
- Formalny zapis prawa nauki 
D - dziedzina przedmiotowa (zbiór) faktów/ 
zjawisk/ własności; x  D 
a () - predykat określający warunki zachodzenia 
prawa = zasięg prawa 
b () - właściwa treść prawa wyrażona w języku 
teorii predykatów. Predykat b () określa 
zjawisko/ własność, które prawo przypisuje 
przedmiotom z jego zasięgu.  
A - zakres przedmiotów predykatu a (); A  D  
B - zakres przedmiotów posiadających 
zjawisko/ własność b; B  D  

 x D; a (x)  b (x)  

- Prawa ilościowe - formalny zapis 
D - dziedzina przedmiotowa (zbiór) faktów/ 
zjawisk/ własności; x  D 
W (x) - warunki odnoszące się do przedmiotu x 
a, b, c … n - parametry (cechy ilościowe) 
przedmiotu x 
F = F (a, b, c … n)  - funkcji parametryczna 
opisująca przedmiot x ze względu na jego 
parametry 
a, b, c … n Jeśli przedmiot x spełnia/ znajduje się 
w warunkach W, to parametry x-a: a, b, c, … n  
spełniają następującą zależność funkcyjną 
(wyrażona za pomocą funkcji parametrycznej F): 
 x D; W (x)  F (a, b, c … n)  
Prawa jakościowe:
tylko stwierdzają istnienie 
jakiegoś zdarzenia w określonych warunkach np. 
ciała pozostawione w swobodzie w pobliżu Ziemi 
spadają na niąPrawa ilościowe, odnoszą się do 
stałej zależności o charakterze ilościowym 
pomiędzy określonymi wielkościami zmiennymi. 
(prawa empiryczne, formułowane między innymi 
przez takich uczonych, jak: Kepler, Newton, 
Lavoisier) 
Fakt,znaczenie faktu: Fakty to sądy jednostkowe, 
czyli jest to to, co pewne. A.Fakty odnoszą się do 
przeszłości i teraźniejszość, ale nie do przyszłości!, 
takie fakty to sady o znaczeniach niewątpliwych, 
fakty w tym przypadku mowią zależnościach 
matematycznych. B.Fakty to wiedza empiryczna, 
mniej lub bardziej sprecyzowana. Takie fakty to 
tyle co sądy, wiedza o jakims wydarzeniu, nie 
uwzględniają teorii!  
C to takie fakty, które SA oparte na doświadczeniu, 
taki fakt wskazuje same rzeczy, oparty jest o 
hipotezę, takie fakty najbardziej przydaja się w 
nauce, bo opisuja dokladnie to co zaistnialo w 
rzeczywistości, fakty takie odnosza się dostanow 
rzeczy jak i do zdarzen. 
Sądy analityczne:

 

1. Orzecznik zawiera się w podmiocie sądu.2. Nie 
mogą być zanegowane bez popadnięcia w 
sprzeczność.3. Nie zawierają informacji o faktach 
(o świecie). 4. Są twierdzeniami logiki lub 
zastosowaniami tych twierdzeń otrzymanymi przez 
synonimiczne podstawienia (zgodne z RP). 
Sądy syntetyczne:

 

1. Orzecznik nie zawiera się w podmiocie sądu. 2. 
Mogą zostać zanegowane/zaprzeczone 
bezpopadnięcia w sprzeczność. 3. Zawierają 
informacje o faktach (o świecie). 4. Nie są to ani 
twierdzenia logiki ani wyrażenia uzyskane przez 
synonimiczne podstawienia (zgodne z RP). Są to 
m. in. twierdzenia nauk empirycznych. 

Sądy aprioryczne:

 

1. Nie zawierają treści empirycznych, tj. 
pochodzących z doświadczenia. 2. Nie podlegają 
testom empirycznym. 3. Nie wymagają testów 
empirycznych4. Są prawdziwe na mocy znaczenia 
swoich terminów składowych. 
Sądy aposterioryczne:

 

1. Zawierają treści empiryczne (wiedzę o faktach). 
2. Podlegają testom empirycznym, tj. są 
doświadczalnie weryfikowalne lub falsyfikowalne. 
3. Wymagają testowania, tj. weryfikacji lub 
falsyfikacji przez doświadczenie. 4. Ich 
prawdziwość nie wynika ze znaczenia terminów 
składowych. 
FUNKCJE NAUKI  
1 Poznawcze: 
a] DEKRYTYWNA (opisowa) 
b] EKSPLANCYJNA (wyjaśniająca) 
najważniejsza. ma wyjaśnić dlaczego  
zaistniałe  opisane fakty , zjawiska i 
procesy międzynarodowe . wymaga to 
określenia czynników , których skutkiem 
jest badana rzeczywistość. 
c] PROGNOSTYCZNA (przewidystyczna) 
2 Pozapoznawcza: 
a] PRAGMATYCZNA (zastosowanie techniczna) 
b] IDEOLOGICZNA (uzasadnianie 
poznanaukowych systemów w oparciu o autorytet 
nauki) 
wyjaśnianie

dedukcyjno-nomologiczne Jest to 

najlepiej znany i najchętniej przytaczany sposób 
wyjaśniania. Jego strukturę ujawnia tzw. schemat 
Hempla-Oppenheima. Składa się on z dwu 
części: explanansa i explanandum. Explanandum 
stanowi zdanie opisujące zjawisko wyjaśniane, zaś 
explanans to układ zdań, przy pomocy których 
wyjaśniamy explanandum. Pomiędzy explanansem 
a explanandum zachodzi logiczna relacja 
wynikania dedukcyjnego. Explanans składa się z 
dwu rodzajów zdań: praw uniwersalnych i 
warunków początkowych. 
 Explanandum: Explanans: 
L1, L2, … Ln - prawa nauki 
C1, C2, … Ck - fakty związane z E; 
potwierdzające je lub mu towarzyszące 
(współwystępujące z nim) 
(III. 1)  

          L1, L2, … Ln 

                       C1, C2, … Ck 
                                  E 
Predykcja
 przewidywanie przyszłych realizacji (a. 
cech statystycznych) procesu stochastycznego. L1, 
L2, … Ln - prawa nauki 
C1, C2, … Ck - fakty związane z E; 
potwierdzające je lub mu towarzyszące 
(współwystępujące z nim) 
 
 

          L1, L2, … Ln 

(III. 3)             C1, C2, … Ck 
                                  E 
Praedicendum - E choroba (jednostka chorobowa) 
rozpoznana u pacjenta  
Praedicens: 
L - prawa medycyny taksonomiczne (rodzaje 
chorób) i przyczynowe (dana jednostka chorobowa 
charakteryzuje się takimi a takimi objawami) 
C - badanie lekarskie przedmiotowe (wyniki badań 
np. rentgen, tomograf) i podmiotowe (relacja 
pacjenta o swoim stanie zdrowia)  
 
                L  
                C 
 
 

  E 

 
Ch

1

 - określona choroba 

O

1

 - typowe objawy Ch

1

 

L: Ch

1

  O

1

 

C = O

2

 - wyniki badania lekarskiego (= objawy 

stwierdzone u pacjenta)  
 
 

              Ch

1

  O

1

 

 

            O

2

  (O

= O

1

                                Ch

 

 
 
 
 

Dowodzenie to czynność myślowa (rozumowanie), 
która polega na tym, że uznając jakieś zdanie lub 
większą niż zdanie wypowiedź (zdania w sensie 
logicznym) za dowodliwe, tj. dające się uzasadnić, 
poszukujemy w pewnym zbiorze zdań już 
uznanych za prawdziwe racji dla tego zdania / 
wypowiedzi
. Jeśli takie zdanie (rację) znajdziemy, 
to wnioskujemy z niego o prawdziwości zdania 
dowodzonego. Wswojejkońcowej fazie 
dowodzenie polega na przeprowadzeniu 
pewnegownioskowania dedukcyjnego, takiego, w 
którym na podstawie znalezionej racji stwierdzamy 
zachodzenie następstwa. Poprawne stwierdzenie 
następstwa jest celem całej procedury. Rodzaje 
dowodzenia: 
1) wprost2) nie wprost (apagogiczne) 
Sprawdzanie  –  definiując  za  Ajdukiewiczem 
pojęcie  –  jakiegoś  zdania,  np.  zdania  „a  jest  b” 
polega na rozwiązaniu zadania, które znajduje swe 
słowne 

sformułowanie 

tzw. 

pytaniu 

rozstrzygnięcia „czy a jest b?”. Rozwiązaniem jest 
udzielenie jednej z dwóch właściwych odpowiedzi: 
„a  jest  b”  albo  „a  nie  jest  b”  na  podstawie 
stwierdzenia 

prawdziwości 

lub 

fałszywości 

pewnych  następstw  wyprowadzonych  ze zdania „a 
jest  b”.  W  związku  z  powyższym  procedura 
sprawdzania  nie  wyznacza  jednoznacznie  postaci 
konkluzji,  wyprowadzenie  której  zakończy  proces 
sprawdzania. 
Wyjaśnianie

 - zwane również tłumaczeniem, jest 

zadaniem myślowym, które polega na wskazaniu 
racji dla stwierdzonego przez nas zdania. Innymi 
słowy, wyjaśnienie polega na odpowiedzi na 
pytanie "dlaczego tak jest jak stwierdziliśmy?" (w 
odróżnieniu od rozumowania typu dowodzenie, 
gdzie orzekamy o wartości logicznej stwierdzenia, 
odpowiadając np. na pytanie "czy to, co 
stwierdziliśmy jest prawdą?"). Zatem można 
powiedzieć, że wyjaśnianie jest szukaniem 
związków między stwierdzonymi 
faktami(uznanymi za prawdziwe), bez potrzeby 
dowodzenia ich wartości logicznych. 
# Uzasadnianie 
- Zasada racji dostatecznej 
- Sposoby uzasadniania: 
uzasadnianie bezpośrednie 
uzasadnianie pośrednie 
Bezp: - Spostrzeganie 
- Obserwacja 
- Eksperyment 
Pośr: - Wnioskowanie 
- entymematyczna przesłanka wnioskowania (gr. 
en thymo - zatrzymać w umyśle) 
- Wnioskowanie a stosunek wynikania 
 
                                     przesłanka   
Wnioskowanie:  
                                      wniosek 
                                         racja   
Wynikanie: 
                                      następstwo  
Wnioskowanie dedukcyjne to takie, w którym z 
przyjętych przesłanek wniosek wynika logicznie. 
Wnioskowanie redukcyjne to takie, które 
przebiega od następstwa do racji. , tj. w kierunku 
odwrotnym do wynikania. 
Experimentum Crucis- eksperyment krzyżowy 
(„próba krzyża”), metodol. eksperyment 
rozstrzygający, ostateczny, decydujący o przyjęciu 
jednej z dwu równouprawnionych dotąd hipotez, a 
obaleniu drugiej. 
1. Indukcja enumeracyjna 
a) Indukcja enumeracyjna zupełna 
D = x

1,

 x

2,

 

 … 

x

n

  

 
 

b (x

1

) 

 

b (x

2

) 

  

…… 

 

b (x

n

)/ 

          x D; b (x) 
Indukcja enumeracyjna zupełna jest 
rozumowaniem niezawodnym
Jeżeli Wenus obraca się wokół swojej osi, Ziemia 
obraca  się wokół swojej osi, …i Pluton obraca  się 
wokół swojej osi, to każda planeta Układu 
Słonecznego obraca  się wokół swojej osi. 
 

background image

b) Indukcja enumeracyjna niezupełna

 

x

1,

 x

2,

 

 … 

x

n

  D  x

1,

 x

2,

 

 … 

x

n

  D  

 
 

b (x

1

) 

 

b (x

2

) 

  

…… 

 

b (x

n

      ________________ 
          x D; b (x) 
Indukcja enumeracyjna niezupełna jest 
rozumowaniem zawodnym. Wniosek indukcji 
enumeracyjnej zachodzi (jest prawdziwy) z 
określonym prawdopodobieństwem   1. 
Każdy z zaobserwowanych łabędzi jest 
biały/Wszystkie łabędzie (gatunek) są białe. 
indukcja eliminacyjna, metodol. metoda 
badawcza polegająca na tym, że wychodząc od 
dwóch lub więcej przeciwstawnych hipotez 
będących zdaniami ogólnymi, szuka się 
jednostkowych przypadków, które obaliłyby 
kolejno wszystkie hipotezy z wyjątkiem jednej; F. 
Bacon, J.S. Mill. 
Hipoteza - osąd, teoria, które podlegają 
weryfikacji. Falsyfikacja to inaczej weryfikacja 
hipotez, brak wniosku falsyfikującego zmusza 
badacza do przyjęcia hipotezy, aż do następnej 
weryfikacji. Efektem może być sformułowanie 
prawa, lub zasady. 
Konfirmacja hipotez: Schemat wnioskowania 
konfirmującego: 
E

1

, E

2

, … E

n

 

 
 

H   (E

 E

2

  …  E

n

                   E

1

, E

2

, … E

n

 

   p      
                              H 
Rozwinięta wersja schemat obalenia hipotezyH - 
hipoteza 
ZD - założenia dodatkowe (background 
knowledge
) przyjętej hipotezy  
ZD = Z

 Z

2

  …  Z

k

 

E - wspólna konsekwencja empiryczna H oraz ZD 
E - wynik eksperymentu  
(VIII. 1)         (H  ZD)   E 
 

        (H  ZD)   E 

                                       E 
 (VIII. 2)                   
                                 (H  ZD) 
 (H  ZD)   H    ZD  Z

    Z

 …    Z

 

Metoda delficka należy do grupy metod 
heurystycznych, w których do podejmowania 
decyzji wykorzystuje się wiedzę, doświadczenie i 
opinie ekspertów z danej dziedziny. 
Wykorzystywana jest do określenia 
prawdopodobieństwa lub czasu zajścia przyszłych 
zdarzeń. Postawioną prognozę uzyskuje się 
poprzez przeprowadzenie serii ankiet wśród 
ekspertów. Nazwa metody delfickiej pochodzi od 
nazwy starożytnego greckiego miasta Delfy, gdzie 
w świątyni Apollina przy pomocy kapłanki zwanej 
Pytią przepowiadali przyszłość. 
Kumulatywizm - pogląd filozofii nauki głoszący, 
że każde nowe odkrycie jest tylko wzbogaceniem 
istniejących już teorii.  
Prawdopodobieństwo, def klasy

czna: 

Prawdopodobieństwem

 zajścia zdarzenia A 

nazywamy iloraz liczby zdarzeń sprzyjających 
zdarzeniu A do liczby wszystkich możliwych 
przypadków, zakładając, że wszystkie przypadki 
wzajemnie się wykluczają i są jednakowo możliwe. 
Def. Częstościowa:

 1931 roku Richard von Mises. 

Zaproponował, żeby zdefiniować 
prawdopodobieństwo jako granicę ciągu częstości: 

 

gdzie k

n

(A) to liczba rezultatów sprzyjających 

zdarzeniu A po n próbach.Definicja ta nie mówi 
jednak nic o warunkach istnienia granicy i dlatego 
nie spełnia wymogów formalnych.