Neuroanatomia - wyklady (uzupelnienie) - 2003/2004 - (1) -

-----------------------------------------------------------------------------------
Uzupelnienie wykladu IV - 27.11.03
-----------------------------------------------------------------------------------
RDZEŃ KRĘGOWY

Rdzeń kręgowy (medulla spinalis) rozciąga się od podstawy czaszki do

poziomu L1, kończy się jako stożek rdzeniowy - conus medullaris. Dolny
poziom rdzenia - od Th12 - L3, dlatego nakłucie lędźwiowe wykonuje się
pomiędzy L4 a L5. Rdzeń posiada 2 zgrubienia -szyjne i lędźwiowe, znajdują
się one w tych miejscach, w których wychodzą nerwy do kończyn. Segment
rdzenia, neuromer - odcinek rdzenia, z którego wychodzą gałęzie nerwu
rdzeniowego. W początkowym okresie rozwoju ,neuromery znajdują się na
poziomie odpowiednich kręgów, potem następuje pseudowstępowanie rdzenia
kręgowego.
Unaczynienie:
- tętnica rdzeniowa przednia od t. kręgowej, prawa i lewa łączą się ze sobą,

przebiega w szczelinie podłużnej przedniej, otrzymuje dodatkowe tętnice
segmentowe

- tętnice rdzeniowe tylne od tętnic kręgowych, przebiegają na powierzchni

tylnej rdzenia

- gałęzie rdzeniowe:
. w odcinku szyjnym od tętnicy kręgowej w jej przebiegu w otworach

szyjnych, od tętnicy szyjnej wstępującej i szyjnego głębokiej

. w odcinku piersiowym, lędźwiowym i krzyżowym od odpowiednich tętnic

segmentowych (międzyżebrowe tylne, lędźwiowe, krzyżowe boczne)

Rdzeń kręgowy otoczony jest 3 oponami: twardą (w kanale kręgowym

posiada 2 blaszki, blaszka zewnętrzna przechodzi w okostną, wewnętrzna -
właściwa opona twarda), miękką i pajęczą (wypustki opony miękkiej -
więzadło ząbkowane - ligamentum denticulatum, przebiega na całej długości
kanału kręgowego).

Na przekroju poprzecznym rdzenie obwodowo znajdują się sznury istoty

białej, wewnątrz substancja szara tworząca rogi przednie i tylne oraz istotę
pośrednią (środkową wokół kanału centralnego i boczną, tworzącą w odcinku
piersiowym róg boczny). Istota biała tworzy sznury przednie, boczne i tylne,
rozdzielone bruzą boczną przednią i tylną, bruzdą pośrodkową tylną i szczeliną
pośrodkową tylną. Sznur tylny zawiera pęczek smukły i leżący bocznie pęczek
klinowaty-Drogi wstępujące i zstępujące w sznurach:
Sznury przednie:
- droga korowo - rdzeniowa przednia
- droga przedsionkowo - rdzeniowa
- część dróg tworzących układ przednio - boczny Sznury boczne:
- droga korowo - rdzeniowa boczna
- droga rdzeniowo - móżdżkowa brzuszna
- droga rdzeniowo - móżdżkowa grzbietowa
- większość dróg układu przednio - bocznego Sznury tylne:
- w pęczku smukłym i klinowatym przebiegają drogi układu grzbietowo -
wstęgowego

W obrębie rogu tylnego rdzenia kręgowego wyróżniamy podstawę (basis),

szyjkę (cervix), głowę (caput) i wierzchołek (apex). Wierzchołek pokryty
jest cienką warstwą istoty szarej -istota galaretowata (substantia gelatinosa),
istota galaretowata oddzielona jest od powierzchni rdzenia poprzez warstwę
brzeżną (zona terminalis). W rogach przednich znajdują się motoneurony
alpha i gamma. Jądro pośrednio - boczne znajduje się w neuromerach C8 -
L2/

L

3, tam znajdują się ośrodki współczulne - z nich wychodzą przedzwojowe

włókna współczulne. W neuromerach S2 -S4 znajdują się ośrodki
przywspółczulne.
Biorąc pod uwagę budowę komórek i funkcje, rdzeń podzielono na 10 blaszek,
które w przekroju podłużnym tworzą układ kolumn.
Blaszki 1-6 znajdują się w obrębie rogu tylnego, począwszy od istoty brzeżnej
aż do podstawy, są to blaszki recepcyjne. Blaszka 10 znajduje się wokół
kanału środkowego rdzenia kręgowego, blaszka 9 utworzona jest przez
motoneurony alpha i gamma i jest szczególnie dobrze ukształtowana w
zgrubieniach rdzenia kręgowego.
Blaszki 7 i 8 zajmują istotę pośrednio - boczną i część rogu przedniego i są
to neurony pośredniczące.

Drogi czuciowe - wzrokowa, słuchowa, węchowa, przedsionkowa.
Modalność bodźca -cecha charakterystyczna, właściwość bodźca - dotyk,
słuch, węch, czucie wibracji. Bodźce odpbierane są przez receptory mające
połączenia z odpowiednimi fragmentami kory. Podział receptorów:
- wolne zakończenia nerwowe
- rozgałęzione zakończenia nerwowe
- otorbione zakończenia nerwowe (ciałka Vater - Paciniego, w naczyniach
są to wolumoreceptory)
W mięśniach znajdują się wrzecionka mięśniowe, które mają też unerwienie
eferentne. Podział czynnościowy receptorów:
- mechanoreceptory ;
- chemoreceptory
- termoreceptory
- nocyceptory
- receptory odległościowe
receptory bólowe - najczęściej wolne zakończenia nerwowe, bodźce bólowe
dwojakiego
rodzaju:
- ból ostry, dokładnie zlokalizowany
- ból głęboki, tępy, podczas uszkodzenia tkanek, posiada rozległą lokalizację
Histamina, bradykinia - mediatory pobudzające bólowe zakończenia nerwowe,
mastocyty wydzielają znów histaminę, która pobudza zakończenia nerwowe
(błędne koło). Mediatory w zakończeniach nerwowych - substancja P,
produkt genu kalcytoniny pobudzają naczynia krwionośne, następuje ich
rozszerzenie i rozluźnienie struktury, a następnie wynaczynienie.
Aksony komórek pseudojednowypustkowych zwojów tworzą korzeń tylny
i wchodzą do rdzenia kręgowego, następuje ich segregacja w zależności od
grubości włókien.

Im więcej blaszek mieliny, tym dłuższy odcinek aksonu objęty jedną

komórką Schwanna. Osłonka izoluje oraz przeszkadza w wymianie jonowej
w aksonie otoczonym osłonką, wymiana ta zachodzi tylko w przewężeniach
Ranviera...

-----------------------------------------------------------------------------------
Ponizej ciag dalszy wykladu XI z dnia 19.01.04 oraz wyklad XII z dnia
22.01.04
-----------------------------------------------------------------------------------

...powoduje zniesienie ruchów dowolnych. Zaraz po uszkodzeniu - porażenie
wiotkie, w miarę upływu czasu rozwija się niedowład spastyczny:
- wzmożenie napięcia mięśniowego
- wzmożenie odruchów ścięgnistych (kolanowy, z m. ramienno -
promieniowego, z m. dwugłowego)
- odruchy patologiczne, do których należy odruch Babińskiego (normalnie
drażnienie podeszwowej strony stopy w pobliżu brzegu bocznego powoduje
zgięcie podeszwowe wszystkich palców, przy odruchu Babińskiego -
następuje zgięcie podeszwowe palców i grzbietowe palucha), odruch
Rossolimo (przy uderzaniu w opuszki palców następuje ich zgięcie
podeszwowe)
- uszkodzenie górnego neuronu ruchowego powoduje też osłabienie lub
zanik odruchów skórnych brzusznych oraz odruchu z m. dźwigacza jądra
(podobno tylko u mężczyzn)

Witkład XII - 22.01.04

Droga korowo - jądrowa (tractus corticonuclearis) albo korowo -

- U WA G A -

- Ponizszy dokument to uzupelnienie opublikowanych wczesniej wykladow z Neuoanatomii - 2003/2004
- Wszelkie komentarze i uwagi zawarte w tym tekscie sa prywatnymi opiniami autora tego opracowania i za ich tresc nie ponosze

odpowiedzialnosci.

- Za ewentualne bledy i rozbieznosci z wykladami odpowiada autor tego dokumentu

Zeskanowal i pomniejszyl: <[e-mail]>

Neuroanatomia - wyklady (uzupelnienie) - 2003/2004 - (2) -

opuszkowa (tractus corticobulbaris) łączy ośrodki korowe, rozpoczyna się
w korze ruchowej i czuciowej w dolnej części płata czołowego i
ciemieniowego. Łączy ośrodki z jądrami ruchowymi nerwów czaszkowych
za wyjątkiem n. III, IV i VI, które unerwiają mięśnie oka i które są
kontrolowane poprzez inne ośrodki znajdujące się w korze przedczołowej.
Droga ta przebiega poprzez wieniec promienisty, część tylna odnogi tylne
torebki wew. i kończy się w jądrach ruchowych nerwów czaszkowych na
odpowiednich poziomach (jądra znajdują się w pniu mózgu - w
śródmózgowiu n. III i IV, w moście V, VI itd.). Tak więc np. droga dla
n.VII kończy się w mości, dla n.XI w rdzeniu kręgowym itd. Do jąder
nerwów czaszkowych dochodzą włókna skrzyżowane i nieskrzyżowane,
skrzyżowanie odbywa się na poziomie lokalizacji poszczególnych jąder -
np. dla n.V włókna krzyżują się w moście, dla n. XII w rdzeniu przedłużonym.
Wyłącznie skrzyżowane włókna dochodzą tylko do części jądra n.VII, które
zaopatruje mięśnie dolnej części twarzy poniżej kąta ust. Pozostałe jądra
otrzymują włókna skrzyżowane i nieskrzyżowane. Ten fakt ma bardzo ważne
znaczenie kliniczne.

Przy porażeniu pośrodkowym, uszkodzeniu drogi korowo -jądrowej n.VII,

porażenie następuje po stronie przeciwległej, następuje obniżenie kąta ust -
tzw. objaw fajkowy. Przy uszkodzeniu obwodowym n.VII, uszkodzeniu
jądra n. VII, nie będzie różnicy powyżej i poniżej kąta ust - nastąpi
wygładzenie rysów twarzy.
Drogi korowo - jądrowa i korowo - rdzeniowa w przebiegu przez pień mózgu
oddają bocznice do jądra czerwiennego oraz do jąder tworu siatkowatego.
Częścią układu ruchowego są jądra albo zwoje podstawy, których głównym
składnikiem są jądra kresomózgowia - ogoniaste i soczewkowate (tworzą
ciało prążkowe). Jądro soczewkowate składa się ze skorupy i gałki bladej.
Skorupa łącznie z jądrem ogoniastym tworzy prążkowie. Ciało
prążkowe(corpus striatum) -jest to prążkowie i gałka blada. Struktury te
rozwijają się różnie w ontogenezie. Do jąder podstawy zaliczamy także jądra
śródmózgowia i między mózgowia.
Zwoje podstawy nie mają bezpośrednich połączeń z motoneuronami, ich
wpływ na układ ruchowy zaznacza się poprzez ośrodki korowe - I- i Il-
rzędowe, skąd wychodzą drogi korowo - jądrowa i korowo - rdzeniowa.
Zwoje albo jądra podstawy nie posiadają bezpośrednich połączeń z
motoneuronami. W skład tych jąder, zwojów podstawy (nuclei basales s.
ganglia basalia) wchodzą:
1. prążkowie (striatum)
2. gałka blada (globus pallidus) •
3. jądro niskowzgórzowe (nucleus subthalamicus), któ®e znajduje się w
obrębie niskowzgórza (subthalamus)
4. istota czarna (substantia nigra), zawiera sporo melaniny, znajduje się w
obrębie konarów mózgu, oddziela nakrywkę od konarów
5. jądro czerwienne (nucleus ruber)
Rola:
Stanowią istotne połączenie pomiędzy ideą wykonania ruchu a ekspresją tej
czynności ruchowej. Najbardziej intensywna czynność jest pomiędzy stanem
„ready” a następnie „to go” - najpierw jest motywacja i planowanie czynności,
wtedy w jądrach podstawy nie dzieje się nic, kiedy motywacja i plan
zaczynają być realizowane (ale zanim zostaną wykonane), włączają się zwoje
podstawy. Stanowią więc połączenie pomiędzy ideą a rozpoczęciem ruchu
(MI - inicjowanie i rozpoczęcie czynności ruchowej). Jeżeli dana czynność

ma być przeprogramowana i przeanalizowana w obrębie zwojów podstawy
to muszą one otrzymać informacje z kory - informację o idei wykonania
czynności ruchowej i jej zaplanowaniu. Poprzez połączenia pomiędzy
poszczególnymi strukturami jąder podstawy informacja zostaje przerobiona
i przeanalizowana, a następnie dochodzi z powrotem do kory.

Wśród połączeń jąder podstawy wyróżniamy:
1. włókna dośrodkowe
2. połączenia pomiędzy poszczególnymi jądrami
3. włókna odśrodkowe

1. Włókna dośrodkowe:
- 90% tych włókien dochodzi prawie ze wszystkich obszarów kory, głównie
ciemieniowej i czołowej, te włókna dochodzą do prążkowia (striatum), mała
porcja włókien dośrodkowych z kory dochodzi bezpośrednio do jądra
niskowzgórzowego
- również do prążkowia dochodzą włókna z jąder śródblaszkowych wzgórza,
głównie jądra środkowopośrodkowego (wewnątrz wzgórza przebiega
blaszka rdzenna wew. - lamina medullaris interna, która ku przodowi rozdwaja
się w kształcie liter Y, wewnątrz tej blaszki znajdują się grupy komórek,
tworzące jądra śródblaszkowe -nuclei intralaminares, skąd wychodzą włókna
do prążkowia)

Prążkowie jest główną strukturą wśród jąder podstawy, składa się z jądra

ogoniastego -nucleus caudatus (caput, corpus et cauda) i skorupy (putamen)
jądra soczewkowatego. Włókna dośrodkowe do prążkowia rozpoczynają
się w ośrodkach czuciowe - ruchowych, w których głównie rozpoczynają
się drogi korowo - rdzeniowa i korowo -jądrowa. Włókna te dochodzą do
skorupy, natomiast włókna dośrodkowe rozpoczynające się w ośrodkach
asocjacyjnych kory dochodzą do jądra ogoniastego, które włączone jest
również w czynności związane z naszym zachowaniem i uczeniem (oprócz
czynności ruchowych).

2. Połączenia pomiędzy poszczególnymi jądrami podstawy:
- wzajemne dwukierunkowe połączenia pomiędzy prążkowiem i istotą czarną
- wzajemne dukierunkowe połączenia pomiędzy gałką bladą a jądrem
niskowzgórzowym
- jednokierunkowe połączenie z prążkowia do gałki bladej

3. Włókna odśrodkowe z jąder podstawy rozpoczynają się głównie w gałce
bladej (posiada ona 2 części, ale profesor nie wyjawił jakie) - prawie 90%,
część włókien odśrodkowych rozpoczyna się w istocie czarnej (posiada
ona część siatkowatą i część zbitą).
Nucleus ruber - posiada część wielkokomórkową i małokomórkową.
Włókna dośrodkowe dochodzą głównie do prążkowia, trochę do jądra
niskowzgórzowego.
Włókna odśrodkowe rozpoczynają się głównie w obrębie gałki bladej.
Uszkodzenie jąder podstawy daje 2 rodzaje objawów:
- pozytywne
- negatywne
Negatywne - chcę wykonać jakąś czynność i nie mogę, kompletne
zahamowanie wyimaginowanej i zaprogramowanej czynności, zablokowanie
w momencie przejścia przez zwoje podstawy:
- bezruch (akinezja)
- spowolnienie wykonywania czynności - bradykinezja
- zaburzenia postawy
Objawy negatywne występują głównie przy uszkodzeniu gałki bladej, skąd
następuje wyjście informacji ze zwojów podstawy do kory głównie MII,
MI i częściowo MIII. Pozytywne objawy - takie, których nie chcę wykonać,
a muszę je wykonać (nie chcem ale muszem), tzw. hiperaktywność,
nadmierne pobudzenie:
- drżenie (tremor)
- pląsawica (chorea)
- athetosis, dziwaczne ruchy odsiebnych części ciała, głównie w obrębie
palców i rąk W/w występują głównie przy uszkodzeniu prążkowia.
- tiki mięśniowe w obrębie twarzy
- ruchy balistyczne - duże, masywne ruchy całego ciała (balismus) lub jego
połowy (hemibalismus), występują przy uszkodzeniu jądra
niskowzgórzowego. Włókna odśrodkowe z gałki bladej dochodzą do jąder
wzgórza (grupa przednia i trochę boczna), a następnie do kory - jest to
droga bezpośrednia, najkrótsza. Oprócz tej drogi mamy tzw. pętle pośrednie,
informacja może przechodzić bezpośrednio lub pośrednio przez poszczególne
elementy zwojów podstawy.
Z ośrodków korowych informacja biegnie do prążkowia, neuromediatorem

Neuroanatomia - wyklady (uzupelnienie) - 2003/2004 - (3) -

jest tu glutamina (mediator pobudzający), prążkowie zostaje pobudzone. Ze
striatum informaga biegnie do gałki bladej i do istoty czarnej, które są głównem
źródłem włókien odśrodkowych, mediatorem jest tutaj GABA (mediator
hamujący). Informacja stąd dochodzi do wzgórza i ze wzgórza do kory, tu
mediatorem jest glutamina (pobudzający). Zniesienie striatum - brak
hamowania wzgórza, informacje mogą dojść częściowo przez jądro
niskowzgórzowe, ale nie ma pobudzenia nerwów hamujących,
gabaergicznych, tak więc nie ma hamowania w obrębie wzgórza, z którego
wychodzi duża porcja włókien pobudzających ośrodki korowe. Zablokowanie
gałki bladej - nie ma włókien odśrodkowych, jest hamowanie. Uszkodzenie
dopaminergicznej drogi z istoty czarnej do prążkowia powoduje chorobę
Parkinsona.

Włókna dośrodkowe do jąder podstawy są włóknami glutaminergicznymi,

włókna z prążkowia do pozostałych jąder podstawy są głównie włóknami
gabaergicznymi, czyli hamującymi. Włókna ze wzgórza do ośrodków
ruchowych kory są również włóknami glutaminergicznymi, czyli
pobudzającymi. Uszkodzenie drogi dopaminergicznej (dopamina - amina
katecholowa) z istoty czarnej do prążkowia jest przyczyną choroby
Parkinsona, która charakteryzuje się nadmierną ruchomością części
odsiebnych kończyn, głównie górnych (ręka), maskowatą twarzą -
wygładzeniem jej rysów, zaburzeniami postawy. Ruchy kończyn, rąk,
wygasają przy wykonywaniu jakiejś czynności ruchowej, zamierzonej.
Obserwujemy np. częste poprawianie okularów, chwytanie przez chorego
poręczy fotela, krzesła - hamuje to drżenie kończyn.

Móżdżek.

Móżdżek (cerebellum) topograficznie należy do tyłomózgowia wtórnego

(metencephalon). Znajduje się w dole czaszki tylnym, oddzielony od półkul
mózgu bruzdą poziomą, w której znajduje się namiot móżdżku. Posiada 2
półkule (hemispheria cerebelli) i część środkową-robaka (vermis). W obrębie
półkul wyróżniamy powierzchnię górna i dolną. Kora półkul i robaka jest
bardzo silnie pofałdowana, tworzy liście (folia), co bardzo znacznie zwiększa
powierzchnię kory. Poszczególne części robaka odpowiadają częścią kory
(podział nie obowiązuje), np.
robak, półkule, spadzistość - płacik prosty grudka (nodulus) - kłaczek
(flocculus), języczek - migdałek i płacik przykłaczkowy W głębi móżdżku
znajdują się skupiska istoty szarej -jądra:
- jądru wierzchu (nucleus fastigii) - najbardziej przyśrodkowo, w obrębie
robaka
- jądro kulkowate (n. globossus) i jądro czopkowate (n. emboliformis), leżą
bardziej bocznie, przy powierzchniach przyśrodkowych półkul, są to tzw.
jądra wstawkowe, pośredniczące
- jądro zębate (n. dentatus) - w obrębie półkul, najmłodsze filogenetycznie
Pod względem filogenetycznym i czynnościowym wyróżniamy 3 główne
części:

1. Płat grudkowo - kłaczkowy (lobus nodulofloccularis), który jest
filogenetycznie najstarszą częścią móżdżku (archicerebellum) i który jest
związany z układem przedsionkowym (vestibulocerebellum). Jest
odpowiedzialny za kontrolę równowagi. Równowaga kontrolowana jest
przez:
- układ przedsionkowy i móżdżek
- narząd wzroku
- proprioceptory mięśni i czucia głębokiego (z proprioceptorów)
W obrębie torebki włóknistej, ścięgien i mięśni znajdują się zakończenia
nerwowe informujące o pozycji poszczególnych części narządu ruchu
(umożliwia to określenie pozycji np. poszczególnych stawów bez
konieczności patrzenia na nie, zgięcie w stawie można wykonać również
nie patrząc na ten staw). Przy chodzeniu nie ma np. zgięcia maksymalnego
kończyn, zginamy je tylko na tyle, na ile potrzeba. Zniszczenie
proprioceptorów (albo zniszczenie sznurów tylnych) uniemożliwia określenie
w jakiej pozycji znajduje się określony staw, taki chory podczas chodu zgina
np. staw kolanowy aż do oporu (chód koguci). Zahowanie narządu wzroku
przy uszkodzeniu proprioceptorów lub sznurów tylnych umożliwia

kontrolowanie zakresu ruchów. Równowaga, która jest kontrolowana przez
proprioceptory i sznury tylne może więc być korygowana przez narząd
wzroku. Przy uszkodzeniu vestibulocerebellum nie ma możliwości takiej
korekcji. Dla rozróżnienia obu tych przypadków stosuje się próbę Romberga.
Gdy pacjent ma trudności z utrzymaniem równowagi (chwieje się) i przy
zamkniętych oczach nie ma żadnej różnicy, mamy wtedy do czynienia z
uszkodzeniem vestibu!ocerebellum. Gdy pacjent wchodzi normalnie z
otwartymi oczami, a przy zamkniętych oczach i wyciągniętych do przodu
rękach chwieje się - mamy do czynienia z uszkodzeniem sznurów tylnych i
proprioceptorów.

2. Płat przedni (lobus anterior), leży na powierzchni górnej, powiązany jest
powiązany ściśle z rdzeniem kręgowym, a więc nazywamy go
paleocerebellum albo spinocerebellum. Ta część móżdżku jest odpowiedzialna
przede wszystkim za napięcie mięśniowe.

3. Płat tylny, zajmuje największy obszar. Najmłodsza filogenetycznie część
móżdżku -neocerebellum, powiązana i połączona jest z korą mózgu
(cerebrocerebellum) i ta część móżdżku jest odpowiedzialna za kontrolę
czynności ruchowych.
Jądra podstawy - bardzo szeroki zakres informacji ze wszystkich obszarów
kory, dochodzą one głównie do prążkowia, z gałki bladej informage biegną
do wzgórza, dalej do kory mózgu - wpływ jąder podstawy poprzez ośrodki
kory, brak połączeń bezpośrednich z motoneuronami.

Móżdżek - informacje z kory czuciowo - ruchowej (drogi korowo -

rdzeniowa i korowo -jądrowa), rozpoczyna działanie wtedy, gdy
rozpoczynamy jakąś czynność. Informacje te dochodzą do części najmłodszej
filogenetycznie przez jądra mostu (jądra przekaźnikowe do móżdżku). Te
informacje poprzez wzgórze dochodzą do pola MI - rozpoczyna się funkcja
móżdżku. Także informacje z rdzenia kręgowego, z proprioceptorów
(korygowanie czynności, gdy pojawia się przeszkoda). Dwukierunkowe
połączenia z pniem mózgu. Wpływ na układ ruchowy odbywa się nie poprzez
bezpośrednie połączenia z motoneuronami, tylko przez MI i pień mózgu -
jądro czerwienne i przedsionkowe.

Móżdżek (cerebellum) otrzymuje włókna dośrodkowe z okolic czuciowo

- ruchowych kory, w których rozpoczynają się drogi korowo - rdzeniowa i
korowo - jądrowa. Te dośrodkowe włókna przechodzą przez jądra mostu,
które są jądrami przekaźnikowymi. Włókna odśrodkowe móżdżku poprzez
wzgórze dochodzą głównie do I-rzędowych ośrodków ruchowych - MI (4-
gamma). Oprócz tego móżdżek otrzymuje informacje poprzez drogi
rdzeniowo - móżdżkowe z proprioceptorów, a także posiada dwukierunkowe
połączenia z pniem mózgu. Wpływ móżdżku na motoneurony odbywa się
poprzez jądra pnia mózgu -nucleus ruber, nuclei vestibulares oraz układ
siatkowaty wstępujący.

Uwzględniając czynność móżdżku podzielono go również na 3 strefy

podłużne:
1. Pośrodkową - obejmującą robaka i jądro wierzchu, odpowiada
archicerebellum, kontroluje równowagę (tak więc ludowe powiedzenie o
zalaniu robaka ma uzasadnienie morfologiczne)
2. Pośrednią - obejmuje przyśrodkowe części półkul móżdżku oraz jądra
wstawkowe -czopowate i kulkowate, odpowiada paleocerebellum.
3. Strefa boczna - odpowiada neocerebellum, obejmuje półkul oraz jądro
zębate.

3 konary:
1. Konary móżdżku dolne (pedunculi cerebelleres inferiores) łączą móżdżek
z rdzeniem kręgowym, związane są ze spinocerebellum. W tych konarach
przebiegają głównie włókna dośrodkowe do móżdżku.
2. Konary środkowe móżdżku zawierają wyłącznie włókna dośrodkowe do
móżdżku, łączą móżdżek z mostem.
3. Konary móżdżku górne (corpus vestiforme?) zawierają przewagę włókien
odśrodkowych, łączą móżdżek ze śródmózgowiem.

Na powyzszych zagadnieniach konczy sie opracowanie wykladow z neuroanatomii 2003/2004- (brakuje wykladu z dnia 29.01.2004)

Zeskanowal i pomniejszyl: [e-mail]