1.Mapa zasadnicza
Mapa zasadnicza-jest to wielkoskalowe opracowanie kartograficzne zawierające aktualne informacje
o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólnogeograficznych oraz elementach ewidencji gruntów
i budynków, a także sieci uzbrojenia terenu: nadziemnych, naziemnych i podziemnych.

Mapa zasadnicza stanowi:
-podstawowy element paostwowego zasobu geodezyjnego – kartograficznego
-podstawowy materiał kartograficzny wykorzystywany do zaspokojenia różnych potrzeb gospodarki
narodowe, w szczególności

-zagospodarowania przestrzennego

-katastru nieruchomości

-powszechnej taksacji

Mapa zasadnicza
-źródłowe opracowania kartograficzne do sporządzania map pochodnych i innych wielkoskalowych
map tematycznych oraz aktualizacji mapy topograficznej w skali 1:10.000.

Zasadniczymi kryteriami doboru skali mapy zasadniczej są:
-stopieo zagęszczenia terenu szczegółami sytuacyjnymi, stanowiącymi treśd mapy zasadniczej
-stopieo zainwestowania terenu w urządzenia podziemne
-przewidywane zamierzenia inwestycyjne.

Wyróżniamy następujące skale mapy zasadniczej:
-skala 1:500 – dla terenów o znacznym obecnym lub przewidywanym zainwestowaniu,
-skala 1:1000 – dla terenów małych miast, aglomeracji miejskich i przemysłowych oraz terenów
osiedlowych wsi będących siedzibami gmin,
-skala 1:2000 – dla pozostałych zawartych terenów osiedlowych terenów rolnych o drobnej,
nieregularnej szachownicy stanu władania oraz większych zawartych obszarów rolnych i leśnych na
terenach miast,
-skala 1:5000 – dla terenów o rozproszone zabudowie wiejskiej oraz gruntów rolncy i leśnych na
obszarach pozamiejskich.

Treśd mapy zasadniczej dzieli się na treśd obligatoryjną oraz treśd fakultatywną
-Treśd obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią:

-punkty osnów geodezyjnych,

-elementy ewidencji gruntów i budynków,
-elementy sieci uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i
podziemne.

2. Wyjasnic co to elipsoida obrotowa i geoida, oraz w z jakiego ukladu wspołrzednych korzyta polska
-geoida – powierzchnia ekwipotencjalna potencjału siły ciężkości Ziemi, utożsamiana ze swobodnym
poziomem mórz i oceanów
-elipsoida obrotowa – jest to elipsoida odniesienie o określonych parametrach i iokreslonym
usytuowaniu w bryle ziemskiej, na którą zrzutowano punkty danej sieci geodezyjnej.
Elipsoida może byd globalna (ma środek zaczepienie w środku masy Ziemi) lub lokalna (najlepiej
oddaje fragment danego obszaru)

-układ współrzędnych płaskich prostokątnych 1942 – odwzorowania Gausa-Kruegera
-układ współrzędnych płaskich prostokątnych 1965
-układ współrzędnych płaskich prostokątnych GUGiK-80 – odwzorowanie quasi-stereograficznym
-układ współrzędnych płaskich prostokątnych PUK2000 – odwzorowanie quasi-stereograficznym
-układy lokalne,

-układ współrzędnych płaskich prostokątnych 1992 – odwzorowanie Gausa-Kruegera w pasie 10-
stopniowym
-układ współrzędnych płaskich prostokątnych 2000-odwozorwanie Gausa-Kruegera w pasach 3-
stopniowych

(01.01.2010r.)
Uklad współrzędnych 1965
-wprowadzony dla potrzeb całego kraju w 1968r.
-wielkoskalowe mapy, znane pod nazwą mapy zasadniczej, opracowywane w skalach 1:5000, 1:1000,
1:2000, 1:5000
-mapy topograficzne w skalach 1:10.000, 1:25.000, 1:50.000
Układ współrzędnych 1992
-wprowadzony do stosowaniea w Polsce Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 200r.
-odwzorowanie Gausa-Kruegera, w pasie 10-stopniowym, elipsoida GRS80
Układ współrzędnych 2000
-wprowadzony do stosowaniea w Polsce Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 200r.
-odwzorowanie Gausa-Kruegera, w pasach 3-stopniowych, elipsoida GRS80

3.Rodzaje pomiarów odleglosci dalmierzem optycznym

Odległośd w dalmierzu optycznym obliczamy jako:

d=kl+c

k-stała mnożenia k=100
c-stała dodawania c=0
l-różnica odczytów kreski górnej i dolnej l=g-d

Obliczyd odl. zmierzoną dalmierzem optycznym jeżeli g=1274mm, d=1071mm
D=kl+c=100(1274-1071)+0==20300mm=20,3m

albo, jeżeli luneta nie jest w poziomie i znamy kąt pionowy alfa:
D=(kl+c)cos

2

alfa

4. Metody obliczen mas ziemnych i ich objetosci + zadanie do obliczenia
Metody obliczania objętości robót ziemnych:
-na podstawie siatki kwadratów,
-na podstawie trójkątów,
-na podstawie przekrojów poprzecznych,
-na podstawie wielomianu algebraicznego.

Metoda na podstawie siatki kwadratów.
-na określonym obszarze zakładamy siatke kwadratów,
-następnie obliczamy i sumujemy objętości graniastosłupów ograniczonych z jednej strony
powierzchnią topograficzną, a z drugiej strony powierzchnią projektowaną
V=1/4*a

2

(Z

A

+Z

B

+Z

C

+Z

d

)

Metoda na podstawie siatki trójkątów.

(dokładniejsza od poprzedniej)

-objętośd pojedynczego graniastosłupa o podstawie trójkąta równoramiennego wyraża się wzorem:
V=1/6*a

2

(Z

A

+Z

B

+Z

C

)

Gdzie:
a-bok kwadratu
Z

A

– wysokośd krawędzi graniastosłupa, jako różnica pomiędzy wysokością powierzchni

topograficznej i powierzchni projektowanej w węzłach siatki
Metoda na podstawie przekrojów poprzecznych.
-stosowana przy projektowaniu tras komunikacyjnych
-metoda oparta na założeniu, że objętośd bryły ograniczonej dwoma przekrojami poprzecznymi jest
równa objętości graniastosłupa, którego wysokośd jest równa odległości między przekrojami (d), a
pole podstawy jest średnią arytmetyczną z obu powierzchni przekrojów poprzecznych (p

1

, p

2

, p

n

).

Metoda na podstawie wielomianu algebraicznego.
-Zakładamy, że powierzchnia topograficzna jest opisana za pomocą wielomianu algebraicznego (np.
2-go stopnia).
z=a

0

+a

1

x+a

2

y+a

3

xy+a

4

x

2

+a

5

y

2

-wówczas objętośd bryły jest wyrażona wzorem:

5. Opisa metody niwelacji ze sordka i w przód

Niwelacja w przód:
Ustawiamy niwelator i poziomujemy go w pkt.A, a łate ustawiamy w pkt.B odległośd AB musi byd nie
wieksza niż 50m, celujemy na late, odczytujemy wartośd „p” z łaty oraz mierzymy wysokośd „i”
niwelatora do osi celowej, nastepnie zmieniamy wysokośd instrumentu poziomujemy go ponownie
robimy odczyt „p’” na łacie i mierzymy wysokości „i’”.
Δh

AB

=i-p

Δh

AB

’=i’-p’

| Δh

AB

- Δh

AB

’|<=2mm

ΔH

AB

jest srednia artmetyczna z 2 poprzednich wynikow

Niwelacja ze srodka:
Ustawiamy niwelator pomiedzy dwoma oddalonymi od siebie punktami AB(maksymalna odległośd
między nimi to 100m) i poziomujemy go. Na pkt. A iB ustawiamy łaty, dokonujemy pomiaru w i p.
Następnie zmieniamy wysokośd instrumentu poziomujemy go ponownie i dokonujemy odczytów na
łatach w’ i p’.
Δh

AB

=w-p

Δh

AB

’=w’-p’

| Δh

AB

- Δh

AB

’|<=2mm

ΔH

AB

jest srednia artmetyczna z 2 poprzednich wynikow

6. Warunki osiowe w niwelatorze
-oś obrotu instrumenty powinna byd prostopadla do płaszczyzny głównej libelli pudełkowej
-dokładne kompensowanie pochylenie osi celowej
-prawidłowe działanie kompensatora w zasięgu kompensacji.


7. cos do obliczenia ze srednia nie pamietam dokladnie jak ona sie nazywala
-błąd średni typowego spostrzeżenia:

m0=sqrt([vv]/(n-1)
n – iczba obserwacji
v=x(z kreską)-l
v-poprawka
x(z kreską) – wartośd najbardziej prawdopodobna
l-wartośd obserwowana

-błąd średni wartości najbardziej prawdopodobnej:

mx=sqrt([vv]/n(n-1)

9. bylo cos do obliczenia z łukiekm chyba punkty pośrednie
Tyczenie punktów głównych przy dostępnym wierzchołku

- Ustawiamy się z tachimetrem na wierzchołku
- Celujemy na kierunek na punkcie P i odkladamy styczną t

1

- Odkładamy kąt beta (alfa + beta = 200

g

) i na odłożonym kierunku… (?)

Wyznaczmay punkt środkowy S
-środek wyznaczmay odmierzając połowę kąta beta oraz odkładamy odległośd WS (podac zaleznośd)
lub:
-stosując metodę strzałki

t=

WS=WO-R=



Tyczenie punktów pośrednich metodą biegunową:
-oblcizamy wartości kąta środkowego 2fi oraz cięci c

i

(podad wzory)

-ustawiamy sięz tachimetrem na punkcie P
-celujemy na wierzchołek W i odkładamy kat fi
-na odłożonym kierunku odkładamy wartośd cięciwy c

1

, otrzymujemy punkt pośredni nr 1

WOZRY:
1) 2fi = (alfa/2)/n – n –liczba punktów pośrednich na odcinku PS
2) 2fi = alfa/n – liczba punków pośrednich na całej długości łuku

c

1

= 2R*sin(fi)

10. Linia jednostajnego spoadku jak sie ja tyczy opisac

Spadek linii i jest to stosunek liczbowy różnicy wysokości delta hab. Pomiędzy dwoma punktami od
odległości d

AB

pomiędzy tymi punktami i oznacza tg kąta nachylenia linii AB od poziomu.

i=(delta h

AB

)/d

AB

= tg alfa

Spadek wyrażamy w procentach lub w postaci ułamka dziesiętnego.
A,B – pkt. początkowy i koocowy odcinka
1,2 – pkt. pośrodkowe

Wyznaczenie linii jednostajnego spadku przebiega w sposób nasypujący:
-ustawiamy niwelator na środku odcinka AB
-pomiar odległości od punktu początkowego A do punktów pośrednich, które będą realizowały
określony spadek
-ustawienie laty na punkcie początkowym A i wykonanie odczytu wstecz W

A

-oblcizenie odczytów w przód zgodnie z zależnością:

P

i

= w

A

- id

Ai

-ustawiamy łaty na punktach pośrednich i podnosimy je lub obniżamy do czasu uzyskania na nich
obliczonych odczytów,
-dół laty wskaże punkt realizujący zadany spadku.