1.

Uskok podłużny

– kryterium wyznaczania: stosunek biegu powierzchni

uskokowej do generalnego kierunku strukturalnego (mapy przeglądowe)

Uskok wzdłuż biegu

– kryterium wyznaczania: stosunek biegu

powierzchni uskokowej do lokalnego kierunku strukturalnego (mapy
dokładne(lokalne))

2.

Tektonika, a glacitektonika:

3.

Układ 1965

–

Układ współrzędnych płaskich prostokątnych "1965"

Układ ten nie jest układem jednolitym. Obszar Polski został tu podzielony
na 5 stref odwzorowawczych, przy czym za podstawę podziału przyjęto
ówczesny podział administracyjny. Strefy obejmowały następujące
województwa:
- strefa I - kieleckie, krakowskie, lubelskie, łódzkie i rzeszowskie
- strefa II - białostockie, olsztyńskie i warszawskie
- strefa III - bydgoskie, gdańskie, koszalińskie i szczecińskie
- strefa IV - opolskie, poznańskie, wrocławskie i zielonogórskie
- strefa V – katowickie
Dla strefy I, II, III i IV zastosowano odwzorowanie quasi-stereograficzne
(odwzorowanie płaszczyznowe ukośne, wiernokątne), dla strefy V
przyjęto odwzorowanie Gaussa-Krugera z 3-stopniowym pasem
odwzorowawczym.
Zastosowanie: mapy wielkoskalowe 1:500 – 1:10000

4. a)

Uskok antytetyczny

– przeciwdziała następstwom strukturalnym

nachylenia warstw
tj. jego nachylenie jest odwrotne do nachylenia warstw.
b)

Uskok homotetyczny

– wzmacnia następstwa strukturalne nachylenia

warstw
tj. jego nachylenie jest zgodne z nachyleniem warstw

5.

Spękania ekstensyjne

– powstają prostopadle do działających sił,

mogą powstawać spękania otwarte, zabliźnione różnymi minerałami.

Spękania ścięciowe

– spękania przecinają się pod kątem ok.70 stopni,

mają charakter zamknięty, nie są wypełnione innymi minerałami.

6.

Okno tektoniczne

– obszar na powierzchni ziemi, różnej wielkości i

kształtu, na którym, w wyniku intensywnych procesów

erozji

, nastąpiło

rozcięcie

płaszczowiny

i odsłonięcie utworów geologicznych stanowiących

jej podłoże.

7.

Fakolit

- Jest to drobna, soczewkowata intruzja śródwarstwowa

umieszczona na przegubach fałdów, powstaje przez wypełnienie magmą
przestrzeni wytworzonych przez rozluźnienie przy fałdowaniu.

8.

Wergencja

– kierunek wychylenia powierzchni osiowej fałdu od pionu

(przeciwny do kierunku upadu powierzchni osiowej) - kierunek pochylenia,
obalenia fałdów. Wergencja jest prostopadła do osi fałdu.

a)

Synklina

– kierunek wergencji wskazuje skrzydło zapadające

łagodniej, wergencja jest prospopadła do osi fałdu.

b)

Antyklina

– kierunek wergencji wskazuje skrzydło zapadające

stromiej, wergencja jest prostopadła do osi fałdu.

Undulacja

– wychylenie osi fałdu od poziomu – w dół to zanurzanie

(

depresja

), w górę – wynurzanie (

elewacja

).

Peryklina

– strefa zamykania się wychodni antykliny w wyniku

zanurzania się osi (wygięcie osi kudołowi – depresja).

Centryklina

– strefa zamykania się wychodni synkliny w wyniku

wynurzenia się osi fałdu (wygięcie osi ku górze – elewacja).

Antyklina, siodło

– w

geologii

wypukły

fałd

, którego wnętrze zbudowane

jest ze skał starszych, na zewnątrz zaś (na tzw. skrzydłach) występują
skały coraz młodsze.

Synklina, łęk

– w

geologii

wklęsły

fałd

. W jądrze synkliny znajdują się

warstwy najmłodsze, a na zewnątrz (na tzw.skrzydłach) najstarsze.

9.

Szczegółowa Mapa Geologiczna Polski skala 1: 50000

Mapa opracowywana jest w układzie „1942” i została wykonana w latach
1956 - 2009.
Szczegółowa Mapa Geologiczna Polski jest wykonywana w oparciu o:
- Instrukcję opracowania i wydania SMGP w skali 1:50 000;
- Metodykę opracowania SMGP w skali 1:50 000.
W skład danego arkusza mapy wchodzą:
- arkusz mapy
- objaśnienia (zielona książeczka)

Na arkuszu mapy (tzw. „płachcie”) znajdują się:
- mapa geologiczna w skali 1:50 000;
- objaśnienia barw, szrafur i symboli;
- profile litostratygraficzne (co najmniej jeden);
- przekroje geologiczne (co najmniej jeden) wykonane wzdłuż linii
przekrojowej zaznaczonej na mapie;
- szkic podziału wykonawstwa fragmentów arkusza na poszczególnych
wykonawców;
- na odwrotnej stronie arkusza („płachty”) znajdują się skrócone profile
wierceń zaznaczonych na mapie.

Objaśnienia do SMGP zawierają następujące rozdziały i załączniki:
I. Rozdziały:
- wstęp (dane ogólne)
- ukształtowanie powierzchni terenu

-> geomorfologia
-> hydrografia

- budowa geologiczna

-> stratygrafia
-> tektonika
-> rozwój budowy geologicznej

- charakterystyka surowców mineralnych
- charakterystyka hydrogeologiczna
- charakterystyka geologiczno - inżynierska
- podsumowanie
- literatura

II. Załączniki w skali 1: 100 000:
- szkic geomorfologiczny
- szkic geologiczny odkryty
- szkic występowania surowców mineralnych
- szkic hydrogeologiczny
- szkic geologiczno - inżynierski

10.

NAVSTAR GPS

dziś:

- 24 h, ogólnoświatowy zasięg;
- duża dokładność, określenie pozycji 3D;
- określanie prędkości poruszania się obiektu;
- określanie dokładnego czasu;
- jednolity układ współrzędnych dla całego świata WGS 84.

11.

GLONASS

– (ZSRR) wystrzelenie pierwszych trzech satelitów.

Docelowa konfiguracja systemu GLONASS:
- 24 orbitujące satelity,
- 3 kołowe płaszczyzny orbitalne,
- wysokość 19,100 km,
- nachylenie 64,80 stopnia.
Pełna zdolność operacyjna przewidywana była na 1987 r.

Status konstelacji (na dzień 17 kwietnia 2007):
- 11 sprawnych satelitów na trzech orbitach;
- system nie osiągnął pełnej zdolności operacyjnej.

12

. Ekwideformaty

(linie równych zniekształceń)

– są liniami prostymi, równoległymi do południka środkowego, a ich
wartości rosną w miarę oddalania się od niego.

13.

Uskoki synsedymentacyjne

– to uskoki w obrębie basenu

sedymentacyjnego lub na jego brzegach, czynne podczas jego wypełniania

przez osady. Uskoki te spełniają istotna rolę w obniżaniu i wewnętrznym
zróżnicowaniu den basenów. Sedymentacja jest szybsza w skrzydle
zrzuconym, a nieskonsolidowany osad może się przemieszczać z skrzydła
wiszącego.
Cechy rozpoznawcze synsedymentacyjnych uskoków zrzutowych:
- większa miąższość tych samych warstw w skrzydle zrzuconym,
- zaburzenia syndepozycyjne osadu, zwłaszcza w skrzydle zrzuconym –
brekcje, struktury osuwiskowe,
- gwałtowne kontrasty facjalne, odchylenie kierunków transportu dennego
dostosowane
do ruchów bloków uskokowych w dnie,
- nachylenie niewielkie (20-50*), zwrócone ku centrum basenu,
- w tego typu uskokach obserwuje się kształt, najczęściej w przekroju,
szuflowaty.
Uskoki synsedymentacyjne są ważne gdyż stwarzają doskonałe warunki do
migracji węglowodorów.

14.

Olistostroma

– warstwa zbudowana z bloków skalnych poniżej 4

metrów średnicy (rozdrobnione olistolity), źle wysortowanego,
niewarstwowanego osadu powstała w wyniku zsuwania się (ześlizgiwania)
luźnego osadu w zbiorniku sedymentacyjnym (najczęściej morskim).

15.

Budinaż

– podział ławic mniej podatnych, w otoczeniu podatniejszych,

na bochenkowate fragmenty, częściowo lub całkowicie izolowane od siebie
przez materiał podatniejszy. Podział ten obserwujemy w warstwach, które
ulegają fałdowaniu ze zginania.

16. Mechanizmy fałdowania:

- ze zginania

– polega na przemieszczaniu masy skalnej wzdłuż

powierzchni międzyławicowych

- ze ścinania

– polega na przemieszczaniu masy skalnej wzdłuż gęstych

powierzchni, przecinających uławicenie, równolegle do powierzchni
osiowych fałdów

- z płynięcia

– fałdy powstałe w ten sposób cechują znaczne zgrubienia

na przegubach i ścieśnienia na skrzydłach. Fałdowanie to jest głównych
mechanizmem rozwoju diapiryzmu.

17.

Kinematyczna klasyfikacja fałdów:

a) kryterium: położenie powierzchni osiowych i skrzydeł fałdu oraz ogólna
pozycja form fałdowych:

- fałd stojący
- fałd pochylony
- fałd obalony
- fałd leżący
- fałd przewalony

b) kryterium: symetria wewnętrzna

- fałdy symetryczne
- fałdy asymetryczne

18.

Fałdki ciągnione

– powstają w wyniku posuwu międzyławicowego w

skałach bardziej podatnych (fałdowanie ze zginania).

Są one dysharmonijne

względem sąsiednich ławic, asymetryczne, a ich powierzchnie osiowe są zwykle
pochylone w stronę przegubu antykliny. Powierzchnie osiowe fałdków ciągnionych
wykazują też zwykle równoległość do powierzchni osiowych struktur
nadrzędnych.

Najczęściej można je spotkać w skałach o charakterze fliszowym, np. we
fliszu karpackim, który cechuje się zmiennością litologiczną: pomiędzy
pakietami piaskowców pojawiają się wkładki łupków.
Z obecności fałdków ciągnionych możemy wnioskować o geometrii
struktury nadrzędnej.

19. Przyczyny fałdowania:

- proste ścinanie
- para sił w płaszczyźnie pionowej
- para sił w płaszczyźnie poziomej
- ruchy pionowe i strome
- specjalne przyczyny fałdowania

20.

Uskok odmłodzony

– to taki, w którym płaszczyzna poślizgowa

wykorzystuje osłabioną przestrzeń wcześniejszej powierzchni uskokowej.
Przepieszczenie dwóch części uskoku -> erozja -> sedymentacja -> kolejny
uskok; możliwa jest zmiana charakteru skrzydeł.

21.

Kompletna mapa geologiczna składa się z:

- mapy
- przekroju geologicznego
- profilu litologiczno – stratygraficznego
- tekstu objaśniającego

22. Zanikanie uskoków:

- końce uskoków mają charakter zawiasowy
- struktura końskiego ogona
- uskoki w głąb ulegają wypłaszczeniu

23. Struktura imbrykacyjna – powstaje z szeregu

uskoków

inwersyjnych

i nasunięć tworzących regularne łuski. Uskoki ograniczające

łuski są najczęściej

uskokami listrycznymi szuflowymi

, łączą się ku

dołowi tworząc jedną, główna powierzchnię nasunięcia.

24. Podział map geologicznych:
a) według skali

- ogólne, przeglądowe 1:100000
- szczegółowe 1:0000 – 1:50000
- wielkoskalowe, plany, specjalne 1:500 – 1:5000

b) według głębokości

- powierzchniowe (odkryte – bez Q, zakryte – wszystko)
- wgłębne

c) według tematyki

- stratygraficzne

- tektoniczne
- strukturalne
- litologiczno – facjalne
- paleogeograficzne
- geologiczno – inżynierskie
- hydrogeologiczne
- surowcowe
- geomorfologiczne
- geofizyczne
- kompleksowe

25.

Układ WGS 84

– globalny geodezyjny system odniesienia bazujący na

elipsoidzie WGS 84 wyznaczonej technikami satelitarnymi. Elipsoida WGS
84 jest umieszczona centrycznie w bryle Ziemi tak, że jej krótsza oś
pokrywa się ze średnim położeniem ziemskiej osi biegunowe.

26.

Układ 1942

Obszar Polski jest przedstawiony w dwóch strefach odwzorowawczych – 6-
stopniowych.
Południki środkowe – 21 i 15 stopni długości geograficznej wschodniej.
Wykorzystywany do celów cywilnych. Odwzorowanie Gaussa-Krügera na
elipsoidzie Krasowskiego.
Zastosowanie: mapy średnio i małoskalowe (mniejsze niż 1:5000)

27. Metody badań ruchów neotektonicznych:
a) pośrednie

- geologiczne
- geomorfologiczne
- kartometryczne
- geofizyczne
- geochemiczne i mineralogiczne
- teledetekcyjne

b) bezpośrednie

- geodezyjne
- geofizyczne
- hydrogeologiczne
- geochemiczne