2015-01-08
1
Kulturowe uwarunkowania
biznesu międzynarodowego
Negocjacje w biznesie
międzynarodowym
Dr Lidia Danik
Instytut Międzynarodowego
Zarządzania i Marketingu
Istota negocjacji
Negocjacje to proces, w którym spotykają się dwie
dwie (lub więcej) jednostki w celu
przeprowadzenia dyskusji i rozwiązania problemu,
gdy istnieje sprzeczność interesów, lub dokonania
pewnych ustaleń związanych np. z podpisaniem
kontraktu. Podczas efektywnych negocjacji
powinno dojść do wypracowania rozwiązania
satysfakcjonującego obie strony.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 137.
W negocjacjach międzykulturowych
strony mogą mieć różne
• interesy,
• priorytety,
• strategie.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 138.
Różnice kulturowe w negocjacjach
międzynarodowych
Problem = różnice kulturowe
Sposób porozumiewania się
Stosunek do czasu
Styl negocjacji i inne
Partner z grupy kulturowej A
Partner z grupy kulturowej B
Cel
partnera
z grupy A
Cel
partnera
z grupy B
Poznanie
odrębności
kulturowych
partnera
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 139.
Aspekty kulturowe mogące stanowić
bariery w negocjacjach
• nastawienie na partnera / transakcję,
• sposób porozumiewania się (język werbalny i
niewerbalny),
• stosunek do czasu,
• styl negocjacji,
• stosunek do zachowania konwenansów
(formalność / nieformalność, hierarchiczność
itd.),
• inne elementy protokołu biznesowego (stroje,
tytuły, wizytówki, prezenty),
• itd.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 138-139.
Nastawienie na partnera /
transakcję, a negocjacje
R.R. Gesteland:
• kultury propartnerskie
(koncentracja na partnerze biznesowym,
ważne więzi międzyludzkie, preferowane kontakty z osobami,
którym można zaufać, często mile widziani pośrednicy),
• kultury protransakcyjne
(pozytywne nastawienie do współpracy z
obcymi, możliwość bezpośredniego skontaktowania się z
potencjalnym partnerem, najważniejsza jest transakcja i osiągnięcie
celu, do interesów przechodzi się po kilkunastominutowej rozmowie
na tematy ogólne, zawarcie umowy często nie wymaga osobistego
spotkania.
Polacy
– umiarkowanie protransakcyjni
i umiarkowanie propartnerscy.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 138-139.
2015-01-08
2
Amerykańskie i azjatyckie podejście do
negocjacji
Stany Zjednoczone
Japonia
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 142.
Stosunek do czasu,
a negocjacje
E.T. Hall:
• kultury monochroniczne
(punktualność, dokładność,
tworzenie planów i konsekwentne ich przestrzeganie,
harmonogramy i terminy są sztywne, spotkania rzadko
przerywane, podczas spotkań poruszana zazwyczaj
tylko jedna kwestia),
• kultury polichroniczne
(mniejszy nacisk na
punktualność, podczas spotkań często odbiega się od
ich głównego tematu),
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 143-147.
Czas trwania negocjacji
Kraje, w których należy nastawić się na długi
i skomplikowany proces negocjacji:
Indie, Bangladesz, Indonezja, Tajlandia,
Japonia, Chiny, Arabia Saudyjska, Egipt,
Grecja, Brazylia, Meksyk, Francja oraz
Hiszpania (poza Japonią są to kraje o
kulturze polichronicznej)
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 147.
Sposób i długość podejmowania decyzji,
a negocjaje
• Kultury indywidualistyczne
– decyzje
podejmowane indywidualnie i szybko,
negocjacje i czas podejmowania decyzji
zazwyczaj krótkie.
• Kultury kolektywistyczne
– decyzje i
odpowiedzialność za nie mają charakter
zbiorowy, dlatego czas ich podjęcia jest
dłuższy.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 148.
Sposób i długość podejmowania decyzji,
cd.
Duży dystans władzy
– trudność w
negocjacjach stanowi duża hierarchia,
ponieważ ostateczną decyzję podejmuje
osoba stojąca najwyżej w hierarchii (np.
kraje Ameryki Łacińskiej). W kulturach
Bliskiego Wschodu najwyżsi rangą
pracownicy biorą zazwyczaj udział w
spotkaniach negocjacyjnych (tego
samego oczekuje się od drugiej strony).
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 149.
Sposób i długość podejmowania decyzji,
cd.
W
kulturach o mniejszym stopniu
unikania niepewności
występuje większy
szacunek dla tego, co odmienne i nowe.
Obserwuje się w ich przypadku większą
skłonność do ryzyka i szacunek dla
młodych. Decyzje podejmuje się szybciej i
łatwiej.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 149-150.
2015-01-08
3
Sposób i długość podejmowania decyzji,
cd.
• Kultury
zorientowane na bliskie cele
oczekują
szybkich rezultatów oraz szybkich decyzji
podczas negocjacji (np. USA, Wielka Brytania,
Kanada, Australia).
• Kultury
zorientowane na cele odległe
cechuje
m.in. cierpliwość w oczekiwaniu na powolne
wyniki oraz gotowość do uległości, gdy trzeba
osiągnąć cel (np. Chiny, Japonia, Tajwan, Korea
Południowa, Indie).
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 151.
Planowanie długoterminowe
(w ocenie menedżerów z różnych krajów)
1.
Japonia
2.
Szwecja
3.
Niemcy
4.
Nowa Zelandia
5.
Finlandia
6.
Szwajcaria
7.
Singapur
8.
Norwegia
9.
Dania
10.
Holandia
11.
Korea Południowa
12.
Francja
13.
Tajwan
14.
Tajlandia / Kanada
15.
Malezja
16. Belgia / Luksemburg
17. Austria
18. USA
19.
Włochy
20. Irlandia
21. Wielka Brytania
22. Indie
23. Austria
24. Meksyk
25. Turcja
26. Brazylia
27. Hongkong
28. Hiszpania
29. Portugalia
30. Grecja
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 151.
Sposób prezentacji oferty
• Prezentacja
rzeczowa i konkretna
: Australia, Holandia,
Niemcy, Finlandia, Dania, Wielka Brytania, Francja,
Rosja, Chiny, Japonia, Tajlandia.
• Szeroki margines wyjściowy oferty
(aby móc się
potem targować: Malezja, Indonezja, Wietnam,
Tajlandia, Izrael, Korea, Grecja, Brazylia, Meksyk, kraje
arabskie.
• Niechęć do ustępstw
podczas negocjacji: Japonia,
Finlandia, Holandia, Czechy, Australia, USA.
• Ukryte haczyki
– judaizm zakazuje stosowania ukrytych
haczyków w umowach, nakłada na sprzedawcę
pełną jawność.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 152.
Werbalne taktyki negocjacyjne
Nazwa taktyki
Opis
Obietnica
Zrobię dla Ciebie to, czego chcesz, jeśli Ty też zrobisz dla mnie to, czego ja
chcę (warunek, pozytywny wydźwięk)
Groźba
Zrobię dla Ciebie to, czego nie chcesz, abym zrobił, jeśli Ty też zrobisz dla
mnie to, czego ja nie chcę (warunek, negatywny wydźwięk)
Rekomendacje
Jeśli zrobisz coś, czego ja chcę, ktoś inny zrobi to, czego ty chcesz (osoba
trzecia, pozytywny wydźwięk)
Ostrzeżenie
Jeśli zrobisz coś, czego ja nie chcę, ktoś inny zrobi to, czego Ty nie chcesz
(osoba trzecia, negatywny wydźwięk)
Nagroda
Dam Ci coś pozytywnego od razu (bez warunku, pozytywny wydźwięk)
Kara
Dam Ci coś negatywnego od razu (bez warunku, negatywny wydźwięk)
Odwołanie
normatywne
Odwołuję się do norm społecznych
Zobowiązanie
Zrobię coś, czego chcesz (bez warunku, pozytywny wydźwięk)
Samoujawnienie
Powiem Ci coś o sobie
Pytanie
Spytam Ciebie o coś
Rozkaz
Nakazuję Ci coś zrobić
Werbalne taktyki negocjacyjne w różnych krajach
Nazwa taktyki
Liczba zastosowań taktyki podczas półgodzinnych
sesji negocjacyjnych
Japonia
USA
Brazylia
Obietnica
7
8
3
Groźba
4
4
2
Rekomendacje
7
4
5
Ostrzeżenie
2
1
1
Nagroda
1
2
2
Kara
1
3
3
Odwołanie normatywne
4
2
1
Zobowiązanie
15
13
8
Samoujawnienie
34
36
39
Pytanie
20
20
22
Rozkaz
8
6
14
Użycie słowa „nie”
5,7
9
83,4
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa 2010, s. 155.
Forma umowy
• Umowa ustna
– ważna dla kultur
propartnerskich. Świadczy o szacunku i zaufaniu
(np. Chiny, Japonia, Korea Południowa);
• Umowa pisemna
– kultury protransakcyjne
biorą pod uwagę tylko umowy na piśmie (np.
Wielka Brytania, USA, Dania, Niemcy);
• Szczególne znaczenie umowy w krajach
islamskich;
• W krajach
protransakcyjnych
w negocjacjach
często biorą udział prawnicy.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 156-157.
2015-01-08
4
Stopień ceremonialności, a negocjaje
• Kultury ceremonialne
– ludzie uznają władzę za
istotny składnik życia społecznego, zwierzchnicy
uważają swoich podwładnych za różnych od siebie,
występuje strach przed nimi i brak zaufania;
• Kultury nieceremonialne
– mniejsze różnice w
statusie społecznym i zakresie władzy. Władza
może być użyta tam, gdzie ma do tego prawo, ludzie
są równi bez względu na zajmowane stanowiska,
pieniądze są traktowane jak droga do wolności,
zwierzchnicy są uważani za starszych kolegów.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 157-158.
Gdzie negocjować?
• Negocjacje w siedzibie partnera (koszty i
stres związane z podróżą, mniejszy
dostęp do wiedzy eksperckiej)
• Negocjacje we własnej siedzibie
(łatwiejsza kontrola nad sytuacją)
• Negocjacje na neutralnym terenie
• Japończcy wydają prawie 2% PKB na
rozrywkę dla swoich klientów
Organizacja negocjaji
• Rozmieszczenie negocjatorów (USA –
zazwyczaj naprzeciwko ⇨ konfrontacja /
jaki układ sprzyja kooperacji?)
• Uczestnicy (większa liczba
uczestników ⇨ większa siła i
znaczenie, większa liczba
specjalistów)
• Różnice w statusie
Elementy protokołu biznesowego
Znaczenie tytułów
G.P. Ferraro wyróżnia trzy możliwe
kombinacje wzajemnego zwracania się
osób:
• wzajemne użycie tytułu i nazwiska,
• wzajemne użycie imienia,
• niewzajemne użycie (jedna osoba używa
tytułu i nazwiska, druga – imienia).
Co oznaczają te kombinacje?
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 159-160.
Elementy protokołu biznesowego
Znaczenie tytułów, cd.
• Osoby
pochodzenia hiszpańskiego
mają dwa nazwiska (pierwsze pochodzi od ojca, drugie –
od matki), po wyjściu za mąż kobiety pozostają przy
swoim nazwisku panieńskim (przekazywane jest
nazwisko ojca), czasami kobiety podają dodatkowo
nazwisko męża ze słowem „de”. Do osób starszych i
wyższych rangą zwracamy się używając słowa señor lub
señora oraz nazwiska. W przypadku osób darzonych
szczególnym szacunkiem używa się słowa Don, Doña.
• W
Portugalii i Brazylii
za imieniem znajduje się
nazwisko matki, a potem ojca.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 160-161.
Elementy protokołu biznesowego
Znaczenie tytułów, cd.
• W
kulturach arabskich
nazywa się osoby
stosując następujący szyk: imię, imię środkowe,
nazwisko. Imię środkowe wskazuje na pierwsze
imię ojca (np. Shamsaddin bin
Saleh
Al Batal).
W krajach arabskich należy używać pierwszego
imienia z dodatkiem „Pan/i”).
• W
Chinach
najczęściej występują dwa imiona,
które podaje się po nazwisku. Do danej osoby
zwracamy się stosując zwrot
„Pan/i” + nazwisko.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 159-162.
2015-01-08
5
Elementy protokołu biznesowego
Znaczenie tytułów, cd.
• W
Rosji
do zaprzyjaźnionego partnera
biznesowego należy zwrócić się używając
imienia oraz tzw. otczestwa, zaś w
przypadkach osób mniej
zaprzyjaźnionych: zwrotu „Pan/i” oraz
nazwiska.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 163.
Elementy protokołu biznesowego
Wizytówki
W
Japonii
rytuał wymiany wizytówek (meishi) ma bardzo duże znaczenie.
•W Japonii status społeczny pracowników odpowiada wielkości i
prestiżowi ich firm. Na japońskich wizytówkach zazwyczaj jako pierwszą
podaje się nazwę firmy, następnie stanowisko, potem zaś imię i nazwisko
danej osoby.
•Osoba młodsza i niższa rangą przedstawia swoją wizytówkę osobie
starszej i wyższej rangą. Wyjątek: relacja kupujący/sprzedający
(sprzedający powinien wręczyć swoją wizytówkę osobie na najwyższym
stanowisku lub najstarszej osobie w grupie kupujących).
•Wizytówkę podaje się trzymając ją dwoma rękoma w taki sposób, aby
otrzymujący mógł ją odczytać.
•W momencie podawania wizytówki szybko lekko się kłaniamy.
•Osoba otrzymująca wizytówkę zatrzymuje na niej wzrok, a
następnie kładzie ją przed sobą na stole lub chowa ją do etui.
•Nie wolno nic pisać na czyichś wizytówkach ani się nimi
bawić.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 165-167.
Elementy protokołu biznesowego
Wizytówki, cd.
Kraje
Sposoby wręczania wizytówek
Arabia
Saudyjska
Wizytówkę wręczamy i odbieramy prawą ręką, gdyż lewa jest uważana za
nieczystą
Chiny, Korea
Południowa
Wizytówkę wręczamy obiema rękoma, z kolei wizytówkę partnera odbieramy
prawą ręką, czytamy przez chwilę i wkładamy do eleganckiego etui lub
kładziemy przed sobą na stole
Indie, Malezja
Wizytówkę wręczamy prawą ręką podtrzymywaną w nadgarstku lewą,
wizytówkę partnera odbieramy prawą ręką, czytamy przez chwilę i wkładamy
do eleganckiego etui
Niemcy
Wizytówki odgrywają ważną rolę, ale nie przestrzega się rytuału ich wręczania
Rosja
Nie przestrzega się charakterystycznego rytuału wręczania wizytówek; na
wizytówce należy umieścić informacje dotyczące posiadanych tytułów
naukowych i zawodowych, które świadczą o kwalifikacjach jej właściciela
Tajlandia
Wizytówkę wręczamy prawą ręką (lewa jest uważana za nieczystą)
podtrzymywaną w łokciu przez lewą
USA
Wizytówki są zazwyczaj wręczane na końcu spotkania
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 166.
Elementy protokołu biznesowego
Prezenty
Chiny
– prezenty świadczą o nastawieniu,
symbolizują szacunek, świadczą o przyjaźni
• Prezent należy wręczać / odbierać obiema rękami.
• Podarunku nie należy odpakowywać w obecności darczyńcy.
• Właściwym momentem na wręczenie podarunku jest obiad lub
bankiet.
• Należy unikać prezentów z wyraźnie zaznaczonym logo firmy.
• Niewłaściwym prezentem byłoby podarowanie zegarka, ponieważ
słowo „zegar” w języku chińskim kojarzy się z pogrzebem lub
szybką śmiercią. Należy unikać też przedmiotów ostrych
(symbolizują zerwanie współpracy) oraz przedmiotów w kolorach
białym, niebieskim i czarnym (symbolizują pogrzeb).
• Przedmioty występujące w parze przynoszą szczęście i owocną
współpracę.
• Nie należy wysyłać kwiatów (gest utożsamiany z pogrzebem).
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 170.
Elementy protokołu biznesowego
Prezenty, cd
Japończycy
bardzo często dają prezenty swoim partnerom biznesowym.
Nietaktem byłoby przyjechać na spotkanie bez prezentu. Obdarowanie
kogoś prezentem świadczy o szacunku i przyjaźni.
• Jeśli prezent jest przeznaczony dla konkretnej osoby, należy go jej
wręczyć na osobności.
• Prezent powinien być zapakowany, ale nie w biały papier (symbolizuje
śmierć).
• Nie należy nalegać na odpakowanie prezentu w obecności dającego.
• Prezent wręczany / przyjmowany obiema rękoma.
• Upominek nie powinien się składać z czterech elementów.
• Nie należy wręczać takich samych prezentów dwóm różnym osobom
zajmującym różne stanowiska w hierarchii.
• Prezenty są zazwyczaj wymieniane na końcu wizyty.
• Prezenty z wyraźnym logo firmy mogą być dodatkiem, a nie
prezentem.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 171-172.
Elementy protokołu biznesowego
Prezenty, cd
Wymiana prezentów podczas spotkania z
kontrahentem jest powszechna w krajach arabskich.
• Należy unikać dawania w prezencie alkoholu.
• Należy unikać dawania w prezencie porcelany,
kryształu, srebra, eleganckich chusteczek do nosa
(kojarzone ze łzami i smutkiem).
• Odpowiednimi prezentami są m.in. wyroby ze złota, wyroby
skórzane (nie ze świńskiej skóry), obrazy (ale nie akty).
• Przy wyborze prezentu należy dokładnie sprawdzić jego
jakość.
• Prezent należy wręczać prawą ręką. Jeżeli arabski
kontrahent wręczy podarunek jako pierwszy,
należy się odwzajemnić przy najbliższej okazji.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 172.
2015-01-08
6
Elementy protokołu biznesowego
Prezenty, cd
• W kulturach
latynoamerykańskich
wymiana prezentów jest
popularna, jednak nie odbywa się ona w sposób formalny ze
względu na niski stopień formalności.
• Odpowiednimi prezentami są rzeczy związane z hobby
kontrahenta.
• Jeśli jest się zaproszonym do domu, należy przynieść
gospodarzom butelkę likieru lub dobrego wina. Mile widziane są
kwiaty, ale należy uważać na ich symbolikę (np. Gwatemala –
biały to kolor pogrzebowy, podobnie jak fiolet w Meksyku i
Brazylii, w Chile żółte kwiaty oznaczają pogardę).
• Gdy mężczyzna chce wręczyć prezent kobiecie,
powinien zaznaczyć, iż jest to np. prezent od jego
żony, aby nie było to odebrane jako symbol „bliższej
znajomości”.
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa
2010, s. 172-173.
Elementy protokołu biznesowego
Prezenty, cd
• W większości krajów europejskich prezenty podczas spotkań
biznesowych nie są popularne.
• Najczęściej wręczane bywają drobne upominki z logo firmy,
książki i albumy o kraju ojczystym osoby wręczającej.
• W większości kultur europejskich nikt nie spodziewa się
drogich ekstrawaganckich prezentów podczas spotkań w
interesach.
• W momencie odwiedzin w domu gospodarza należy
przynieść prezent, np. wysokiej jakości trunek alkoholowy
(np. kraje Europy Środkowo-Wschodniej; uwaga: wino może
wprawić gospodarza w zakłopotanie, jeśli wybrał już inne
wino do kolacji), pudełko dobrych czekoladek, kwiaty (należy
być ostrożnym przy ich wyborze – czerwone róże często
utożsamiane z miłością, żółte kwiaty – z
zazdrością, różowy kolor często symbolizuje
przyjaźń; chryzantemy i parzysta liczba kwiatów
może być wiązana z pogrzebem).
M. Bartosik-Purgat,
Otoczenie kulturowe w biznesie międzynarodowym, PWE, Warszawa 2010,
s. 172-173.
Kobiety w negocjacjach
Strój
Kraj
Wymagany ubiór
Japonia
Prosta sukienka
Chiny
Skromny kostium, prosta sukienka
Arabia Saudyjska
Abaja (długa czarna szata, cudzoziemki nie muszą
zakrywać włosów), zakaz posiadania krzyża
Egipt
Prosty, elegancki kostium, jeśli się tego od nich
zażąda – chusta na włosy, nie nosić szortów,
sukienek z odkrytymi plecami, bluzek bez
rękawów, krótkich spódniczek
Brazylia
Elegancki kostium lub suknia, spódnica i bluzka
(może być z krótkim rękawem), unikać zestawów
zielono-
żółtych
Francja
Gustowne, raczej klasyczne ubiory i dodatki
Włochy
Ubiór elegancki, z wyczuciem stylu. Wygląd
zewnętrzny odbija walory wewnętrzne
Wielka Brytania
Elegancki, klasyczny, mile widziane naturalne
włókna
Niemcy
Wizytowa sukienka lub kostium
Sondaż wykonany przez m.in. z pracowników Uniwersytetu Michigan, Uniwersytetu w
Tunisie oraz Uniwersytetu w Maryland, źródło: Wiadomości.gazeta.pl (13.01.14)
Kobiety w negocjacjach
O czym pamiętać?
•
Japonia
– niewiele kobiet osiąga tu wysokie stanowiska;
mężczyźni mogą nie traktować kobiet jak równorzędnych
partnerów; od kobiet nie oczekuje się, że będą piły alkohol, nie powinny się
upić
•
Chiny
– kobiety nie muszą dotrzymywać mężczyznom kroku przy
spełnianiu toastów, nie powinny się upić.
•
Arabia Saudyjska
– Saudyjczycy nie są przyzwyczajeni do kontaktów
kobiet na wysokich stanowiskach (dobrze, jeśli kobietę przedstawi
mężczyzna wysoki rangą; należy starać się udowodnić swoją fachowość,
nie być chełpliwą ani zarozumiałą)
•
Brazylia
– cudzoziemki, które ubierają się i postępują profesjonalnie nie
napotykają wielkich barier w biznesie. Niepożądane awanse ze strony
mężczyzn należy uprzejmie, ale stanowczo odrzucić.
•
Rosja
– niewiele kobiet osiągnęło stanowiska decyzyjne, więc mężczyźni
nie są przyzwyczajeni do współdziałania z kobietami na
zasadzie równości.
•
Francja
– niewiele kobiet na wysokich stanowiskach.
Kobiety powinny cały czas ubierać się i zachowywać
profesjonalnie, unikać podczas negocjacji nazbyt
ofensywnych zachowań.
R.R. Gesteland,
Różnice kulturowe w biznesie
Style negocjacji w wybranych krajach
Rynek
zagraniczny
Ogólny klimat
negocjacji
Znaczenie więzi
osobistych
Przebieg rozmów i podejmowanie
decyzji
USA
niekiedy
konfrontacyjny,
agresywny
małe, orientacja na
uzyskanie pożądanych
efektów
przebieg negocjacji uporządkowany,
decyzje podejmowane indywidualnie
lub grupowo
Kanada
pozytywny,
uprzejmy, bez
natarczywości
małe, orientacja na
uzyskanie pożądanych
efektów
przebieg negocjacji uporządkowany,
decyzje podejmowane indywidualnie
lub grupowo
Ameryka
Łacińska
pozytywny,
przyjazny
bardzo ważne więzi
osobiste
kontakty towarzyskie
– budowanie
więzi przed rozmowami, decyzje
indywidualne na wysokim szczeblu
Wielka
Brytania
tradycyjny,
uprzejmy, bez
natarczywości
małe, orientacja na
uzyskanie pożądanych
efektów
przebieg negocjacji uporządkowany,
decyzje podejmowane indywidualnie
lub grupowo
Niemcy,
Austria
sztywny,
poważny
bez znaczenia,
dystans do końca
negocjacji
systematyczny proces, nacisk na
szczegóły kontraktu, nawet w
rutynowych sprawach decyzje
podejmowane na najwyższych
szczeblach
Źródło: E. Duliniec, Marketing międzynarodowy, PWE, Warszawa 2009, s. 252 (na podstawie J. E. Lewin, W. L. Johnston,
Managing the International Salesforce
, „Journal of Business and Industrial Marketing” 1997, Vol. 12, No.3-4.
2015-01-08
7
Style negocjacji w wybranych krajach, cd
Rynek
zagraniczny
Ogólny klimat
negocjacji
Znaczenie więzi
osobistych
Przebieg rozmów i podejmowanie
decyzji
Francja,
Belgia
formalny,
biurokratyczny,
bez
natarczywości
więzi formalne, duże
znaczenie etykiety
dyskusja podsycana wystąpieniami
zespołowymi, podejmowanie decyzji
grupowe pod kierunkiem szefa grupy
Japonia
formalny,
uprzejmy, wiele
niuansów
niezwykle ważne,
szczególnie
długookresowe
znajomości
najpierw uzgadnianie kwestii
ogólnych, potem dyskusja nad
szczegółami, wszystkie szczeble
uczestniczą w grupowym
podejmowaniu decyzji
Chiny
wysoce
biurokratyczny
bardzo ważne,
oczekiwana
tradycyjna kurtuazja
długie rozmowy, powtarzanie
argumentów, uzgodnienia na piśmie,
podejmowanie decyzji grupowe pod
kierunkiem szefa grupy
Rosja
wysoce
biurokratyczny
małe,
powściągliwość do
końca negocjacji
nieefektywny proces z powodu
zbiurokratyzowania, zwykle
podejmowanie decyzji grupowe pod
kierunkiem szefa grupy
Źródło: E. Duliniec, Marketing międzynarodowy, PWE, Warszawa 2009, s. 252 (na podstawie J. E. Lewin, W. L. Johnston,
Managing the International Salesforce
, „Journal of Business and Industrial Marketing” 1997, Vol. 12, No.3-4.
Stanowiska wielkich religii w kwestiach związanych z działalnością
gospodarczą
Kwestia
Judaizm
Buddyzm
Chrześcijaństwo Islam
Praca
Kontynuacja
dzieła
stworzenia,
która polega na
przekształcaniu
świata przez
pracę;
pracowitość
jest gwarancją
sukcesu,
natomiast
sukces w pracy
jest oznaką
błogosławieńst
wa Bożego; jest
budowaniem
Królestwa
Bożego.
Wynika z ośmiu
właściwych postaw
Buddy; w
mahajanie jako
droga uwolnienia
się od egoizmu,
czyli droga do
nirwany; zaleca się
wytrwałość przy
wykonywaniu
jakiejkolwiek pracy
w celu osiągnięcia
doskonałości
wyrobu; ma służyć
do osiągnięcia
powszechnego
dobrobyty
ludzkości.
Kontynuacja
dzieła stworzenia;
protestantyzm
wypracował
kapitalistyczny
etos pracy,
pojmował pracę
jako świecką
służbę Bogu;
natomiast
katolicyzm
podkreśla wysoką
rangę pracy
ludzkiej, która ma
służyć
wszechstronnemu
rozwojowi
ludzkości.
Każde działanie jest
służbą Allahowi, o ile
nie jest zakazane
przez szarijat;
według Koranu praca
nie jest karą za
grzech; podtrzymuje
godność człowieka;
jednostka powinna
dążyć do wysokiej
pozycji przez pracę;
Koran zaleca
zachowanie
równowagi w
wykonywanych
czynnościach między
pracą a
odpoczynkiem
Bezczynność Jest grzechem
Nie jest grzechem;
pomaga w
uwolnieniu
się od
niekoniecznych
pragnień
Jest grzechem
Jest grzechem
Stanowiska wielkich religii w kwestiach związanych z działalnością
gospodarczą - cd
Kwestia
Judaizm
Buddyzm
Chrześcijaństwo Islam
Dzień wolny
od pracy
Posiada
znaczenie
religijne
–
nakaz
święcenia
szabasu
(sobota), który
jest czymś
dobrym, bo
ustanowionym
przez Jahwe w
siódmym dniu
stworzenia
Nie ma
określonego dnia
wolnego; jest
czymś złym, bo
służy do szukania
rozrywek, które
rodzą cierpienia
Nakaz święcenia
niedzieli jako
pamiątki po
zmartwychwstaniu
Chrystusa; jest
czymś dobrym, bo
danym przez
Boga w siódmym
dniu stworzenia
Nie było dawniej
określonego dnia
wolnego, zaś pracę
przerywano na
modlitwę południową
(piątek); obecnie w
piątek zamyka się
sklepy i szkoły; dzień
wolny jest czymś
złym, gdyż
najczęściej jest
zaniedbywaniem
dzieła Bożego
Własność
prywatna
Uznanie; dobra
powinny służyć
wszystkim
ludziom; zakaz
marnotrawstwa
i niszczenia
dóbr
Należy się od niej
uwolnić, gdyż jest
pragnieniem, które
przynosi
człowiekowi
cierpienie; zakaz
marnotrawstwa
zasobów
Należy do praw
naturalnych
człowieka; ludzie
są włodarzami
dóbr materialnych,
a nie
właścicielami;
zakaz
marnotrawstwa
dóbr
9/10 wszelkich dóbr
pochodzi od Allaha;
posiadanie
majątku
jest godziwe;
podstawa w handlu;
zakaz trwonienia czy
nadużywania
zasobów
Stanowiska wielkich religii w kwestiach związanych z działalnością
gospodarczą - cd
Kwestia Judaizm
Buddyzm
Chrześcijaństwo
Islam
Handel
Powinien być
podporządkowany
zasadom religii
mojżeszowej; zakaz
nieuczciwej
konkurencji; nakaz
otwartości;
spłacanie długów w
terminie;
dotrzymywanie
umów w
kontraktach;
sprzedaż dobrych
jakościowo
produktów; zakaz
fałszowania miar i
wag czy sprzedaży
produktów
szkodliwych dla
użytkownika; zakaz
dawania łapówek
Nie liczą się
zyski, ale służba
społeczeństwu;
powinien być
oparty na
zasadzie
sprawiedliwości;
zaleca się
kupowanie i
sprzedawanie
rzeczy
koniecznych do
życia; zakaz
handlowania
używkami czy
materiałami
zbrojeniowymi,
które działają
destrukcyjnie na
człowieka
W początkach
chrześcijaństwa
uważany za naganny,
gdyż kojarzony z
chciwością; później
głównie za sprawą
protestantyzmu
aprobowany;
katolicyzm podkreśla,
że powinien być
oparty na godności
osoby ludzkiej i
zasadzie solidarności
społecznej;
chrześcijaństwo
przyczyniło się też do
wypracowania etyki
życia gospodarczego
Ma być zgodny z
wolą Allaha – jeśli
Bóg pozwoli;
zdobywanie dóbr
powinno odbywać się
tylko w sposób
uczciwy; poleca się
handel oparty o
pracę (halal),
natomiast osiąganie
zysków z lichwy,
hazardu czy krzywdy
innych jest
niedopuszczalne
(haram); ma służyć
rozwojowi jednostki i
społeczeństwa
Więcej na ten temat: R. Zenderowski, B. Koziński, Różnice kulturowe w biznesie,
CeDeWu.pl, Warszawa 2012, s. 280-282.
Negocjacje międzynarodowe a
negocjacje międzykulturowe
Negocjacje międzynarodowe to proces, w którym ludzie
pochodzący z różnych krajów poszukują sposobu zawarcia
porozumienia przez dialog.
B. J. Hurn, The influence of culture on international business negotiations, Industrial
&Commercial Training, Vol. 39, No 7, s. 354-360.
Negocjacje międzykulturowe –
negocjacje między przedstawicielami
różnych kultur.
Negocjacje międzynarodowe
Specyficzne czynniki
1.
Przepisy prawne, polityka, władze polityczne i więcej niż
jednego państwa.
2.
Różnice walutowe.
3.
Uczestnictwo organów państwowych (usztywnienie i
sformalizowanie procesu negocjacji).
4.
Narażenie na nagłe i drastyczne zmiany sytuacji
spowodowane np. wojną, zmianami w rządzie,
dewaluacją waluty.
5.
Różnice ideologiczne dotyczące np. podejścia do
inwestycji zagranicznych, transferu zysków czy praw
jednostki.
6.
Różnice kulturowe.
N. Kirov,
Negocjacje między narodowe czy międzykulturowe – czy istnieje różnica? Czynniki wpływające na proces i
sukces tych negocjacji, MBA 2/2011, s. 88-97.
2015-01-08
8
Uwarunkowania kulturowe negocjacji
–
na co uważać
• otoczenie kulturowe, a
osobowość negocjatora,
• potrzeby emocjonalne negocjatora (np.
dominacja),
• stereotypy,
• wiedza negocjatora o naszej kulturze..
Dziękuję za uwagę!