NIEMIECKIE KINO NAZISTOWSKIE 1933-1945

30 stycznia 1933 – Hitler Kanclerzem  kres republiki Weinmarskiej

1.6 z ok. 1100 filmów z tamtych lat to filmy propagandowe, zamówione przez Geobellsa

Inne film: kreowanie aury normalności ale też narodowej rewolucji. Nośnik propagandy = filmy
dokumentalne, kroniki

Twórcy, którzy zostali w III Rzeszy: Ruttmann, Wegener, Froelich, Riefenstahl, Ucicky, debiutowali –
Harlan, Ritter, Sierck. Gwiazdy: Jannings, Krauss, de Kowa, Negri, Harvey, Thiele. Zaczęły karierę ,
szwedki: Leander, Soderbaum, czeszkaBaarova, węgierka Rokk.

- „jedność” między kinem republiki Weinmarskiej a kinem III Rzeszy

- ustanowienie przez nazistów Ministerstwa oświecenia publicznego i propagandy z Goebbelsem na
czele.

- „czystka” – usuwanie żydowskich nazwisk z czołówek filmów, polityczna nagonka na filmy, w
których grali żydzi, atakowano też twórców o innych poglądach.

- centralizacja przemysłu filmowego, cenzura prewencyjna (urzędnik – dramaturg filmowy IIIRZ)

- powołanie Banku Kredytu Filmowego – kolejny instrument totalitarnej władzy, finansowanie 73%
filmów do 1936 roku.

1939 – 60% filmów powstaje w przejętych przez państwo wytwórniach, w 1941 – 70%

1940- „Wieczny Zyd” – Fritz Hippler, Hippler stał też na czele kompanii Ufa-Film GmbH (holding z 11
spółkami)

1943 – podwojenie się widzów w kinach względem roku 1939

1933 – trzy filmy od których zaczyna się tradycyjnie omawianie propagandy: SA-Mann Franza Seitza,
HitlerjungeQuex Hansa Steinhoffa i Hans Westmar: jeden z wieluFranza Wenzlera. Propaganda
nazistów robiła z nich ofiary, chociaż było odwrotnie. Ogólnie filmy o bohaterskich nazistach z
proletariatu i wrogo do nich nastawionych ludzi, naziście walczą ze złymi komunistami i tak to mniej
więcej wygląda. (śmierć dla sprawy, patos finałów). Różniły się pod względem artystycznym, SA-
Mann beznadziejny, te z UFY lepsze.

- Horst Wessel – moden nazistowskiego męczennika, stworzył hymn NSDAP

Leni Riefenstahl – ulubienica fuhrera, najpierw robiła te filmy górskie, grała w nich, potem głównie
propagandowe dokumenty. Zrealizowała na zamówienie cztery filmy: trzy z nich dokumentowały
zjazdy NSDAP w Norymberdze, były to: Zwycięstwo wiary, TRIUMF WOLI, Dzień Wolności – Nasz
Wermacht. Czwarty film to OLIMPIADA. Była ona główną artystką reżimową. Pierwszy z filmów to
surowa rejestracja, potem cośtamcośtam, było na nim widać jakie ważne jest SA i jej szef i Niemcy go
zniszczyli. Dla nas ten film jest ważny tylko dlatego, że to przygotowanie do Triumfu Woli. TW to
dokument, który nie tylko rejestruje, ale pokazuje też IDĘĘ. Wielkie przedsięwzięcie, 59 kamer, 170
osób w ekipie, 30 zespołów operatorskich, podesty, szyny, filmowano z wieżowców, samolotów. Na

Leni nie oszczędzali. No i film się udał, idealne ujęcia, świetnie zmontowany, bardzo plastyczny, bez
komentarza pozakadrowego. Dużo pieśni wojskowych, tańców ludowych, dużo przemówień. W 36
minucie przemawia Hitler i potem to on jest w centrum. Hitler filmowany od dołu, taki wielki, na tle
nieba = istota nadnaturalna. Plany totalne i zbliżenia(głównie blond chłopcy) = tłum. W Olimpiadzie
też pojawia się Hitler, ale trochę mniej propagandy (tsaaaaaaaaaa) , no bo na pierwszym miejscu
sport, ukazanie piękna sportu i ludzkiego ciała. Prekursor technik filmowania sportu

- ważna rola kronik wyświetlanych wszędzie.Kulturfilm – filmy oświatowe, również pokazywane przed
seansami.

- jeszcze przed wojną wolano kręcić filmy o „naszych chłopcach”, lotnikach niż „ brunatnych
herosów” z SA czy HJ.

- Karl Ritter – propagator militaryzmu w filmie fabularnym  filmy o środowisku lotników, przede
wszystkim były rozrywką, to była wytyczna Goebbelsa.

- VietHarlan - W roku 1937 minister propagandy Rzeszy Joseph Goebbels umieścił go w grupie
najważniejszych reżyserów odpowiedzialnych za produkcję nazistowskich filmów. Najgłośniejszym
filmem Harlana z okresu II wojny światowej stał się nakręcony w roku 1940 Żyd Suss (niem. JudSüß).
Bohaterem filmu był Joseph Süss Oppenheimer, przedstawiony przez Harlana jako lubieżny żydowski
bankier nienawidzący całego świata. W tę rolę wcielił się Ferdinand Marian, którego
ucharakteryzowano na przedstawiciela narodu izraelskiego zgodnie z rasistowskimi wyobrażeniami
nazistów (długi zakrzywiony nos itp.). Bardzo charakterystyczna jest finałowa scena, w której Żyd
zostaje stracony za gwałt na Niemce. Harlan sugeruje widzom kogo należy zabić, aby zgodnie z
propagandą oczyścić Europę z "podludzi". Ważnym jego filmem jest jeszcze KOLBERG, który miał
propagować walkę narodu, bo to już było pod koniec wojny. Był mężem aktorki ze Szwecji,
popularnej w Niemczech - KristinySöderbaum. A, jeszcze w 1942 nakręcił WIELKIEGO KRÓLA - Film
delikatnie sugeruje paralele między Hitlerem a Fryderykiem. "Myśli przywódcy", "świadomość
oddziaływania" oraz wiara w "opatrzność" odgrywają centralną rolę w rozwoju akcji.

- Gustav Ucicky–Uchodźcy –1933

- Powrót – 1941 – film o tym jak to Polacy szykanowali Niemców, uf, dobrze że Luftwaffe zrzuca w
finale bomby na Polskę.

- Hans Steinhoff –Wuj Kruger – 1941 – krytyka angielskich obozów koncentracyjnych, grał tam
Jannings.

Podsumowując, te zamawiane filmy propagandowe to tylko 1/6 niemieckich filmów tamtego okresu.
Było to przede wszystkim kino rozrywkowe, eskapistyczne, pokazywało Niemcy jako nowoczesne,
przyjazne państwo, sprawnie funkcjonujące, o wysokiej stopie życiowej.

Co do twórców, to najczęściej potem mówili że robili takie filmy, ale tak serio to nie wiedzieli że Hitler
taki zły.

W podręczniku jest jeszcze sporo o aktorach, ale nie mam na to siły 