Winorośl
Winorośl właściwa
- Vitis vinifera
Winorośl była uprawiana we wszystkich okresach opisywanych w Biblii. Stanowiła
najważniejszą obok oliwki i zbóż uprawę. Owoce winorośli służyły głównie do
wytwarzania wina, a suszone, w postaci rodzynek, mogły być długo przechowywane. W
Biblii winorośl przedstawiana jest wiele razy w ujęciu symbolicznym jako naród izraelski,
występuje także w wielu przypowieściach. Winorośl uprawiano w specjalnie
przygotowanych ogrodach: "Przyjaciel mój miał winnicę na żyznym pagórku. Otóż okopał
ją i oczyścił z kamieni i zasadził w niej szlachetną winorośl; pośrodku niej zbudował
wieżę, także i tłocznię w niej wykuł" (Iz 5,12, por. też Mt 21,33).
Krzew winorośli i prace pielęgnacyjne związane z jego uprawą często służą do
przedstawienia ważnych treści teologicznych, zwłaszcza w Ewangelii Św. Jana. Jezus
sam przyrównuje się do krzewu winnego, Boga Ojca uważa za tego, który go uprawia, a
wszystkich zaś ludzi za latorośle (J 15,1-5): "jedni tkwią w krzewie w jedności z Jezusem
i przynoszą owoce, inni zaś są odcięci i w ogień wrzuceni".
Wino już w Starym Testamencie było składane Bogu jako ofiara płynna (Wj 29,40; Lb
28,14), a w czasie Paschy żydowskiej: "Jezus wziął chleb i odmówiwszy
błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje.
Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego
wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na
odpuszczenie grzechów" (Mt 26,26-28; por. też 1 Kor 11,23-25).
1
