Powiedz STOP Mediom Masowej Manipulacji!

Data publikacji: 29.02.2012 r.

Kartel Rezerwy Federalnej: Osiem rodzin

Czterej jeźdźcy systemu bankowego (Bank of America, JP Morgan Chase, Citigroup i Wells Fargo) są właścicielami Exxon
Mobil, Royal Dutch/Shell, BP i Chevron Texaco; wspólnie z Deutsche Bank, BNP, Barclays i innymi europejskimi
bankowymi molochami. Jednak ich monopol w globalnej gospodarce nie kończy się na ropie. Z raportu 10K amerykańskiej
Komisji Papierów Wartościowych są oni również posiadaczami wszystkich największych korporacji Fortune 500 (pięciuset
największych korporacji świata).

Kim więc są posiadacze udziałów w tych bankach?

Te informacje są dość dobrze strzeżone. Moje zapytania skierowane do agencji regulujących bankowość dotyczące
właścicieli akcji 25 największych amerykańskich banków uzyskały status w ramach ustawy o wolności dostępu do
informacji, zanim zostały oddalone ze względu na ustawę o “bezpieczeństwie narodowym”. To raczej ironiczne, ponieważ
wielu akcjonariuszy tych banków rezyduje w Europie. Najważniejszym powiernikiem majątku międzynarodowych
oligarchów posiadających holdingi bankowe jest US Trust Corporation – założony w 1853 roku, będący obecnie w
posiadaniu Bank of America. Ostatnim dyrektorem US Trust Corporation i honorowym członkiem zarządu był Walter
Rothschild. Inni dyrektorzy to: Daniel Davison z JP Morgan Chase, Richard Tucker z Exxon Mobil, Daniel Roberts z
Citigroup i Marshall Schwartz z Morgan Stanley. [2]

J. W. McCallister człowiek branży naftowej, posiadający koneksje z rodziną królewską Arabii Saudyjskiej napisał w książce
„The Grim Reaper”, że informacje jakie zdobył od arabskich bankierów mówią o tym iż 80% udziałów w Nowojorskim
Banku Rezerwy Federalnej należy do ośmiu rodzin z których cztery rezydują w USA. Są to: Goldman Sachs,
Rockefellerowie, Lehman i Kuhn Loeb z Nowego Yorku; Rotszyldowie z Paryża i Londynu; Warburgowie z Hamburga;
Lazardowie z Paryża; i Israelscy Moses Seifs z Rzymu.

Biegły księgowy Thomas D. Schauf potwierdza twierdzenia McCallistera dodając, iż ich banki kontrolują wszystkie 12
oddziałów Banku Rezerwy Federalnej. Wymienił tu takie banki jak; N.M. Rothschild z Londynu, Rothschild Bank z Berlina,
Warburg Bank z Hamburga, Warburg Bank z Amsterdamu, Lehman Brothers z Nowego Jorku, Lazard Brothers z Paryża,
Kuhn Loeb Bank z Nowego Jorku, Israel Moses Seif Bank z Włoch, Goldman Sachs z Nowego Jorku i JP Morgan Chase
Bank z Nowego Jorku. Schauf wylicza Williama Rockefellera, Paula Warburga, Jacoba Schiffa i Jamesa Stillmana jako
osoby posiadające duże udziały w FED-zie. [3] Schiffowie są ludźmi z wewnątrz Kuhn Loeb. Stillmanowie są ludźmi z
wewnątrz Citigroup, którzy wżenili się w klan Rockefelerów na przełomie XIX i XX wieku.

Eustace Mullins doszedł do tych samych wniosków w swojej książce „The Secrets of the Federal Reserve” (Sekrety
rezerwy federalnej), w której pokazuje koneksje łączące FED z jego bankami członkowskimi z rodzinami Rotszyldów,
Warburgów, Rockefelerów i innych. Nie będzie przesadnym twierdzenie iż kontrola sprawowana przez te bankowe rodziny
wywiera wpływ na całą światowa ekonomię, będąc jednocześnie celowo ukrytą przed opinią publiczną. Ich korporacyjne
mediowe ramię banalizuje wszelkie fakty na ich temat określając je jako teorie konspiracyjne. Jednak fakty pozostają
faktami.

DOM MORGANA (THE HOUSE OF MORGAN)

Bank rezerwy Federalnej powstał w 1913 roku, tego samego roku zmarł potomek amerykańskiej bankowości Pierpont
Morgan i w tym samym czasie powstała Fundacja Rockefellera. Dom Morgana przewodniczył amerykańskim finansom na
Wall Street. Był tez quasi bankiem centralnym USA od 1838, kiedy to George Peabody założył go w Londynie.

Peabody był partnerem w interesach Rothschildów. W 1952 roku badacz FEDu Eustace Mullins wysunął przypuszczenie, że
Morganowie byli niczym innym jak agentami Rotschildów. Mulilins napisał, że Rothschildowie, ” … preferowali działać
anonimowo w USA za fasadą J.P Morgan & Company.” [5]
Autor Gabriel Kolko powiedział, “Działania Morganów w 1895 – 1896 sprzedając amerykańskie obligacje złota w Europie
były oparte na sojuszu z Rothschildami”. [6]

Macki finansowej ośmiornicy Morganów szybko oplotły cały świat. Morgan Grenfell pracował w Londynie. Morgan et CE
osiadł w Paryżu. Kuzyn Rotschildów Lambert założył Drexel & Company w Filadelfii. Dom Morgana obsługiwał rodziny
Astorów, DuPontów, Guggenheimów, Vanderbiltsów i Rockefellerów. Finansował firmy AT&T, General Motors, General

Str. 1 z 6

http://wolnemedia.net/gospodarka/kartel-rezerwy-federalnej-osiem-rodzin/

Powiedz STOP Mediom Masowej Manipulacji!

Data publikacji: 29.02.2012 r.

Electric i DuPont.

Podobnie jak banki Rotchschildów w Londynie Dom Morgana stał się częścią struktury władzy w wielu krajach. W 1890
roku Dom Morgana pożyczał pieniądze dla Centralnego banku w Egipcie, finansując rosyjskie koleje, upłynniał obligacje
brazylijskich prowincji, sponsorował też argentyński projekt robót publicznych. Recesja w 1893 roku wzmocniła siłę
Morganów. W tamtym czasie Morgan uratował też rząd USA przed bankową paniką, tworząc konsorcjum dla poparcia
rezerw budżetowych wysyłając na ten cel złoto Rothschildów o wartości 62 milionów dolarów. [7]

Morgan był siłą napędową stojącą za ekspansją Stanów Zjednoczonych, finansując i kontrolując koleje West-bound
poprzez zaświadczenia trustowe uprawniające do głosowania. W 1879 roku Cornelius Vanderbilt’s Morgan sfinansował
Koleje Centralne Nowego Jorku dając preferencyjne stawki przewozowe dla Johna D. Rockefellera zapoczątkowując w ten
sposób monopol Standart Oil i cementując tym samym współpracę między Rockefellerami i Morganami.

Od tego momentu Dom Morgana znalazł się pod kontrolą Rothschildów i Rockefellerów. W artykule z New York Herald
“Król kolei stworzył gigantyczny Trust” J. Pierpont Morgan, który stwierdził iż “współzawodnictwo jest grzechem” teraz
radośnie wyznał “Pomyśl o tym. Cała konkurencja kolejowa podporządkowana została kontroli około 30 ludzi”. [8]

Morgan i bankierzy Edwarda Harrimana, Kuhn Loeb trzymali monopol kolejowy, podczas gdy bankowe dynastie Lehman,
Goldman Sachs i Lazard przyłączyli się do Rockefellerów kontrolując bazę przemysłową USA. [9]

W 1903 roku osiem rodzin powołało fundusz bankowy. Banjamin Strong bankier tego funduszu był pierwszym
gubernatorem Rezerwy Federalnej Nowego Jorku. W 1913 siły ośmiu rodzin połączyły się w sensie dyplomatycznym i
militarnym. W przypadku gdy ich zagraniczne pożyczki były by nie spłacane, mogli użyć US Marines do odebrania swoich
długów. Morgan Chase i Citibank stworzyli międzynarodowy syndykat kredytowy.

Dom Morgana miał bardzo dobre stosunki z Brytyjskim Domem Winsdorów i włoskim Domem Savoy. Kuhn Loeb,
Warburgowie, Lehman, Lazardowie, Israel Moses Seif i Goldman Sachs mieli również bliskie związki z europejskimi
monarchami. W 1985 roku Morgan kontrolował przepływ złota wpływającego i wypływającego z USA. Pierwsza
amerykańska fala fuzji została wypromowana przez bankierów w momencie gdy przejęcia takie były jeszcze w powijakach.
W 1897 roku odbyło się sześćdziesiąt dziewięć przemysłowych fuzji. W 1899 było ich już tysiąc dwieście. W 1904 roku
John Moody – założyciel Moody’s Investor Services – powiedział, że było by niemożliwym mówić o interesach
Rockefellerów i Morganów jako czymś oddzielnym. [10]

Publiczna nieufność zaczęła się rozprzestrzeniać. Wielu ludzi uważało tych ludzi za zdrajców pracujących dla europejskich
zleceniodawców. Standard Oil Rockefelera, US Steel Andrewa Carnegie i koleje Edwarda Harrimana były wszystkie
finansowane przez bankierów Jacoba Schiffa i Kuhna Loeba, którzy blisko pracowali z Rothschildami.

Kilka zachodnich państw zakazało wstępu dla tych bankierów. Populistyczny kaznodzieja William Jennings Bryan był
trzykrotnie nominowany na prezydenta w okresie 1896–1908. Głównym elementem jego anty-imperialistycznej kampanii
było to, iż jego zdaniem Ameryka wpadła w pułapkę “finansowej niewoli kapitału Brytyjskiego”. Teddy Roosevelt pokonał
Bryana w 1908 roku, jednak mimo tego pod wpływem rozprzestrzenienia się tego populistycznego ferworu był zmuszony
do wydania ustawy Sherman Anti-Trust Act. Następnie wziął się za standard Oil Trust.

W 1912 roku miały miejsce przesłuchania Pujo, zwracające uwagę na koncentracje siły w rękach Wall Street. W tym
samym roku Edward Harriman sprzedała znaczne udziały w New York’s Guaranty Trust Bank, J.P. Morganowi, tworząc
Morgan Guaranty Trust. Sędzia Louis Brandeis przekonał Prezydenta Woodrowa Wilsona do wdrożenia ustawy Clayton
Anti-Trust Act, która została uchwalona w 1914 roku. Jack Morgan syn i następca J. Pierponta odpowiedział wzywając
swoich klientów Remington i Winchester do zwiększenia produkcji broni. Twierdził, że Ameryka potrzebuje wkroczyć na
ścieżkę pierwszej wojny światowej. Namówiony przez Carnegie Foundation i innych oligarchów Wilson przystał na tą
sugestię. W ‘America Goes to War’ Charles Tansill pisał, “Jeszcze przed starciami wojsk francuska firma Rothschildów dała
znać firmie Morgan & Company w Nowym Yorku sugerując pożyczkę o wartości 100 milionów dolarów, z której znaczna
część miała być zostawiona w USA na zakup amerykańskich towarów przez Francję”.

Dom Mogana finansował połowę wojennych wysiłków USA otrzymując w tym czasie prowizje na finansowanie
podwykonawców takich jak; General Electric, Du Pont, US Steel, Kennecott i ASARCO. Wszystkie te firmy były klientami
Domu Morgana. Morgan finansował również brytyjską wojnę burską w Południowej Afryce jak i wojnę francusko-pruską.

Str. 2 z 6

http://wolnemedia.net/gospodarka/kartel-rezerwy-federalnej-osiem-rodzin/

Powiedz STOP Mediom Masowej Manipulacji!

Data publikacji: 29.02.2012 r.

W 1919 Konferencja Pokojowa w Paryżu była prowadzona pod przewodnictwem Mogana, który doprowadził do odbudowy
Niemiec i krajów alianckich.

W 1930 roku populizm powrócił do Ameryki po tym jak Goldman Sachs, Lehman Bank i inni zarobili na krachu 1929 roku.
[12] Prezes Izby Bankowej Louis McFadden wyraził się tymi oto słowami o wielkiej depresji, “To nie był przypadek. To
było starannie zaplanowane zdarzenie… Międzynarodowi bankierzy starali się doprowadzić nas do stadium rozpaczy tak
aby mogli objawić się potem jako władcy nas wszystkich”.

Senator Gerald Nye przewodniczył dochodzeniu prowadzonemu w 1936 roku. Nye doszedł do wniosku, że Dom Morgana
wciągnął USA w Pierwszą Wojnę Światową po to aby zabezpieczyć kredyty i stworzyć dynamicznie rozwijający się
przemysł zbrojeniowy. Nye stworzył później dokument zatytułowany ‘Następna Wojna’, gdzie cynicznie odnosił się do
“starych bogiń demokratycznych sztuczek” poprzez które Japonia może być użyta jako wabik dla wciągnięcia USA w drugą
Wojnę Światową.

W 1937 roku Sekretarz Harold Ickes ostrzegał o wpływie “60 amerykańskich rodzin”. Historyk Ferdinand Lundberg napisał
później książkę o tym samym tytule. Sędzia sądu najwyższego William O. Douglas powiedział “W obecnych czasach wpływ
Morganów… jest najbardziej szkodliwą rzeczą dla przemysłu i finansów”. Jack Morgan odpowiedział na to nagabując USA
do drugiej wojny światowej. Morgan miał bliskie stosunki z rodzinami Iwasaki i Dan – dwoma najbogatszymi klanami w
Japonii będącymi właścicielami firm Mitsubishi i Mitsui od czasu gdy wyłoniły się z linii siedemnastowiecznych shogunów.
Kiedy Japonia najechała Mandżurię wyżynając chińskich chłopów w Nankinie, Morgan zbagatelizował ten fakt. Morgan
miał też bliskie związki z włoskim faszystą Benito Mussolinim w czasie gdy Niemiec Dr. Hjalmer Schacht był
współpracownikiem banku Morgana podczas drugiej wojny światowej. Po wojnie przedstawiciele Morgana spotkali się z
Schachtem w Banku rozrachunków międzynarodowych (Bank of International Settlements – BIS) w Bazylei w Szwajcarii.

DOM ROCKEFELLERA

BIS (Bank Rozrachunków Międzynarodowych) jest najpotężniejszym bankiem na świecie, jest globalnym bankiem
centralnym dla ośmiu rodzin, które kontrolują prywatne banki centralne w niemal wszystkich zachodnich państwach i
krajach rozwijających się. Pierwszym prezydentem BIS był bakier Rockeffelerów Gates McGarrah – wysoki urzędnik w
Chase Manhattan i Banku Rezerwy Federalnej. McGarrah był dziadkiem byłego dyrektora CIA Richarda Helmsa.
Rockeffelerowie tak samo jak Morganowie mieli ścisłe więzi z Londynem. David Icke napisał w ”Children of the Matrix”, że
Rockefelerowie i Morganowie byli zaledwie “gońcami” służącymi Europejskim Rothschildom. [14] BIS jest w posiadaniu
Rezerwy Federalnej, Banku Angli, Banku Wloch, Banku Kanady, Narodowego Banku Szwajcarii, Banku centralnego
Holandii, Bundesbanku i banku Francji.

Historyk Carroll Quigley napisał w swojej epickiej książce “Tragedy and Hope” , że BIS był częścią planu “stworzenia
światowego systemu kontroli finansowej trzymanego w prywatnych rękach będącego w stanie zdominować system
polityczny każdego kraju i gospodarki światowej jako całości. Ten system miał być kontrolowany w feudalny sposób
poprzez banki centralne działające wspólnie, poprzez tajne porozumienia przedkładane na częstych prywatnych
spotkaniach i konferencjach.”

Rząd USA żywił tradycyjną nieufność dla BIS, nieskutecznie lobbując za jego upadkiem po 1944 roku na konferencji w
Bretton Woods. Zamiast tego siła ośmiu rodzin została jedynie zwiększona – poprzez stworzenie porozumienia Bretton
Woods, kreacji IMFu i Banku Światowego. Amerykańska Rezerwa Federalna przejęła jedynie część udziałów w BIS w
sierpniu 1994 roku.[15]

BIS posiada co najmniej 10% rezerw pieniężnych w co najmniej 80 bankach centralnych na całym świecie, IMF-ie i jak i
innych instytucjach. Służy jako agent finansowy dla umów międzynarodowych, zbiera informacje na temat światowej
gospodarki, służy również jako pożyczkodawca ostatniej instancji zapobiegając globalnej finansowej zapaści.

BIS promuje program kapitalistycznego faszyzmu. Udzielił kredytu pomostowego Węgrom w 1990 roku aby zapewnić
prywatyzacje w tym kraju. Służył jako kanał finansowy dla ośmiu rodzin sponsorując Adolfa Hitlera poprzez człowieka
Warburga -J. Henryego Schroedera i Bank Mendelsohna z Amsterdamu. Wielu badaczy twierdzi również, iż BIS jest
również pralnią brudnych pieniędzy pochodzących z narkotyków.[16]

Nie jest przypadkiem, że siedziba BIS znajduje się w Szwajcarii, ulubionym miejscu przechowywania bogactw globalnej

Str. 3 z 6

http://wolnemedia.net/gospodarka/kartel-rezerwy-federalnej-osiem-rodzin/

Powiedz STOP Mediom Masowej Manipulacji!

Data publikacji: 29.02.2012 r.

arystokracji, jest również siedzibą P-2 włoskiej masonerii Alpina Lodge jak i siedzibą organizacji Międzynarodowych
Nazistów. Inne instytucje kontrolowane przez osiem rodzin to Światowe Forum Ekonomiczne. Międzynarodowy Fundusz
Walutowy, Międzynarodowa Konferencja Monetarna i Światowa Organizacja Handlu.

Bretton Woods był dobrodziejstwem dla ośmiu rodzin. IMF i Bank Światowy były centralnym punktem “nowego porządku
świata”. W 1944 roku Morgan Stanley po raz pierwszy upłynnił obligacje Banku Światowego i First Boston. Francuska
rodzina Lazardów stała się bardziej zaangażowana w interesy Domu Morgana. Lazard Freres – największy francuski bank
inwestycyjny – należał do rodzin Lazard i David-Weill potomków starych genueńskich bankierów reprezentowanych przez
Michelle Davive. Ostatnim prezesem i dyrektorem generalnym Citigroup był Stanford Weill.

W 1968 roku Morgan wprowadził Euro-Clear, bank z siedzibą w Brukseli, który był systemem rozliczeń bankowych
papierów wartościowych eurodolara. Było to pierwsze tak zautomatyzowane przedsięwzięcie. Niektórzy zaczęli nawet
nazywać Euro-clear “Bestią”. Bruksela służyła również jako siedziba nowego Europejskiego Banku Centralnego i NATO.

W 1973 roku oficjele Morgana spotkali sie w tajemnicy na Bermudach aby wskrzesić stary Dom Morgana na dwadzieścia
lat przed uchyleniem ustawy Glass Steagal. Morganowie i Rockefellerowie doprowadzili wtedy do wprowadzenia Merrill
Lynch do wielkiej piątki amerykańskiej bankowości inwestycyjnej. Merrill jest obecnie częścią Bank of America.

John D. Rockefeller użył swojego naftowego bogactwa do nabycia Equitable Trust, które wchłonęło kilka dużych banków i
korporacji do 1920 roku. Wielka Depresja pomogła skonsolidować siłę Rockefellerów. Ich Chase Bank połączył się z
Manhattan Bank należącym do rodziny Kuhn Loeb tworząc tym samym Chase Manhattan, cementując długo trwające
stosunki rodzinne miedzy dwoma rodami. Kuhn-Loeb i Rotschlidowe finansowali poszukiwania ropy przez Rockefellerów
tak aby ci mogli stać sie naftowymi potentatami. National City Bank z Cleveland dostarczył Johnowi D. pieniędzy
potrzebnych do rozpoczęcia monopolizacji przemysłu naftowego. W latach 1870, kiedy to Rockefellerowie uzyskali
osobowość prawną jako Standard Oil z Ohio. Podczas przesłuchania w kongresie, National City Bank z Cleveland został
uznany za jeden z trzech banków na terenie USA należących do Rotschildów. [17]

Jednym z partnerów Standard Oil był Edward Harkness, którego rodzina kontrolowała Chemical Bank. Kolejnym partnerem
był James Stillman, którego rodzina kontrolowała Manufacturers Hanover Trust. Oba banki połączyły się pod parasolem
JPMorgan Chase. Dwie córki Jamesa Stillmana wyszły za mąż za dwóch synów Williama Rockefellera. Dwie Rodziny
kontrolują również dużą część City Group. [18]

W biznesie ubezpieczeniowym Rockefellerowie kontrolują Metropolitan Life, Equitable Life, Prudential i New York Life.
Bank Rockefellerów kontroluje 25% wszystkich aktywów 50 największych amerykańskich banków komercyjnych i 30%
wszystkich aktywów 50 największych firm ubezpieczeniowych [19]. Pierwsze firmy ubezpieczeniowe w USA były założone
przez masonów poprzez ich Woodman’s of America – grającego główną role na Bermudach w praniu brudnych pieniędzy z
narkotyków.

Firmy znajdujące się pod kontrolą Rockefellerów to; Exxon Mobil, Chevron Texaco, BP Amoco, Marathon Oil, Freeport
McMoran, Quaker Oats, ASARCO, United, Delta, Northwest, ITT, International Harvester, Xerox, Boeing, Westinghouse,
Hewlett-Packard, Honeywell, International Paper, Pfizer, Motorola, Monsanto, Union Carbide i General Foods.

Fundacja Rockefellerów ma silne powiązania finansowe z fundacjami Carnegie i Forda. Inne filantropijne przedsięwzięcia
Rockefellerów to: Rockefeller Brothers Fund, Rockefeller Institute for Medical Research, General Education Board,
Rockefeller University i Uniwersytet Chicagowski – który kształci stały strumień ekonomistów – apologetów
międzynarodowego kapitału takich jak Milton Friedman.

Rodzina Rockefellerów posiada budynek 30 Rockefeller Plaza i Rockefeller Center, gdzie świeca się choinki każdego roku
na święta. David Rockefeller był zaangażowany przy budowie wież World Trade Center. Głównym domem Rockefellerów
jest ogromny kompleks będący częścią stanu Nowy Jork znany jako Pocantico Hills. Posiadają również 32 pokojowy
Avenue duplex w Manhattanie, rezydencje w Waszyngtonie, DC, ranczo Monte Sacro Ranch w Wenezueli, plantacje kawy
w Ekwadorze, kilka farm w Brazylii, nieruchomości w Seal Harbor i miejscowości wypoczynkowe na Karaibach, Hawajach i
Puerto Rico. [20]

Rodziny Dulles i Rockefeller są spokrewnione. Allen Dulles stworzył CIA wspierał nazistów, zatuszował też sprawę
zabójstwa Kenediego dzięki Komisji Warrena, dobił również targu z Bractwem Muzułmańskim do tworzenia

Str. 4 z 6

http://wolnemedia.net/gospodarka/kartel-rezerwy-federalnej-osiem-rodzin/

Powiedz STOP Mediom Masowej Manipulacji!

Data publikacji: 29.02.2012 r.

kontrolowanych zabójców [21] Brat John Foster Dulles przewodniczył lewemu Goldman Sachs trust przed krachem giełdy
w 1929 roku. Pomógł też swojemu bratu w obaleniu rządów w Iranie i Gwatemali. Oboje byli członkami Skull & Bones,
Council on Foreign Relations (CFR) jak i masonami 33 stopnia. [22]

Rockefellerowie odegrali kluczową role w formowaniu depopulacyjnie zorientowanego Klubu Rzymskiego w ich rodzinnej
posiadłości Bellagio we Włoszech. Ich nieruchomość w Pocantico wydała na świat Komisję Trójstronną. Rodzina jest
głównym krzewicielem ruchu Eugenicznego który spłodził takich ludzi jak Hitler, jest również zaangażowana w badania
nad klonowaniem człowieka i obecnej obsesji USA czyli badaniami nad DNA.

John Rockefeller Jr. stał na czele the Population Council do swojej śmierci [23]. Jego syn-imiennik, jest senatorem w
stanie West Virginia. Brat Winthrop Rockefeller był porucznikiem gubernatorem w stanie Arkansas dalej pozostając
najbardziej wpływowym człowiekiem tego stanu. W październiku 1975 roku podczas wywiadu z Playboyem wiceprezydent
Nelson Rockefeller który był również Gubernatorem Nowego Jorku zamanifestował protekcjonalizm jakim wykazuje się
jego rodzina. “Jestem wielkim zwolennikiem planowania ekonomicznego, społecznego, politycznego, militarnego jak i
totalnego światowego planowania”.

Jednak z wszystkich braci Rockefellerów to David Rockefeller Założyciel Komisji Trójstronnej i prezes Banku Chase
Manhattan jest tym który rozprzestrzenił faszystowską politykę swojej rodziny na globalną skalę. Bronił Szacha Iranu,
Południowo Afrykański aparthaid i Chilijską juntę Pinocheta. Był największym finansistą CFR, TC (podczas wojny w
Wietnamie) i Komitetu do spraw skutecznego trwałego pokoju w regionie Azji – bajecznego kontraktu dla tych którzy żyli
poza konfliktem.

Nixon poprosił go aby został Sekretarzem Skarbu, lecz Rockefeller odrzucił tą posadę wiedząc, że jego władza będzie bez
niej znacznie większa. Autor Gary Allen napisał, że w 1973 roku “David Rockefeller spotkał się z szefami dwudziestu
siedmiu krajów włączając w to władców Rosji I komunistycznych Chin”.
W latch 1975 Nugan Bank (Bank CIA) dokonał zamachu przeciwko australijskiemu premierowi Goughowi Whitlamsowi,
jego brytyjski następca Malcolm Fraser udał się wtedy do USA gdzie spotkał się Geraldem Fordem po naradzie z Davidem
Rockefellerem. [24]

Autor: Dean Henderson
Tłumaczenie: Adam Cornell
Źródło oryginalne:

globalresearch.ca

Strona tłumacza:

Agnihotra

Nadesłano do „Wolnych Mediów”

PRZYPISY

[1] 10K Filings of Fortune 500 Corporations to SEC. 3-91

[2] 10K Filing of US Trust Corporation to SEC. 6-28-95

[3] “The Federal Reserve ‘Fed Up’. Thomas Schauf. www.davidicke.com 1-02

[4] The Secrets of the Federal Reserve. Eustace Mullins. Bankers Research Institute. Staunton, VA. 1983. p.179

[5] Ibid. p.53

[6] The Triumph of Conservatism. Gabriel Kolko. MacMillan and Company New York. 1963. p.142

[7] Rule by Secrecy: The Hidden History that Connects the Trilateral Commission, the Freemasons and the Great
Pyramids. Jim Marrs. HarperCollins Publishers. New York. 2000. p.57

[8] The House of Morgan. Ron Chernow. Atlantic Monthly Press NewYork 1990

[9] Marrs. p.57

Str. 5 z 6

http://wolnemedia.net/gospodarka/kartel-rezerwy-federalnej-osiem-rodzin/

Powiedz STOP Mediom Masowej Manipulacji!

Data publikacji: 29.02.2012 r.

[10] Democracy for the Few. Michael Parenti. St. Martin’s Press. New York. 1977. p.178

[11] Chernow

[12] The Great Crash of 1929. John Kenneth Galbraith. Houghton, Mifflin Company. Boston. 1979. p.148

[13] Chernow

[14] Children of the Matrix. David Icke. Bridge of Love. Scottsdale, AZ. 2000

[15] The Confidence Game: How Un-Elected Central Bankers are Governing the Changed World Economy. Steven
Solomon. Simon & Schuster. New York. 1995. p.112

[16] Marrs. p.180

[17] Ibid. p.45

[18] The Money Lenders: The People and Politics of the World Banking Crisis. Anthony Sampson. Penguin Books. New
York. 1981

[19] The Rockefeller File. Gary Allen. ’76 Press. Seal Beach, CA. 1977

[20] Ibid

[21] Dope Inc.: The Book That Drove Kissinger Crazy. Editors of Executive Intelligence Review. Washington, DC. 1992

[22] Marrs.

[23] The Rockefeller Syndrome. Ferdinand Lundberg. Lyle Stuart Inc. Secaucus, NJ. 1975. p.296

[24] Marrs. p.53

Str. 6 z 6

http://wolnemedia.net/gospodarka/kartel-rezerwy-federalnej-osiem-rodzin/