Odpowiedzi Komisji Ecclesia Dei na pytania dotyczące
nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego.
Początkiem stycznia Moderator Duszpasterstwa Tradycji Łacioskiej w Diecezji Rzeszowskiej, ks. dr Krzysztof
Tyburowski wystosował pismo do Papieskiej Komisji Ecclesia Dei z zestawem pytao obejmujących istotne
zagadnienia związane ze stosowaniem w naszym kraju postanowieo motu proprio Summorum Pontificum.
Pytania były efektem pracy i spotkao zarządu Duszpasterstwa. Jeszcze w tym samym miesiącu z Rzymu nadeszła
zwrotna korespondencja. Odpowiedzi udzielone przez Komisję z pewnością ułatwią wiernym skupionym wokół
Mszy trydenckiej rozwiązanie wielu problemów i wątpliwości. Pismo podpisał własnoręcznie Sekretarz Komisji
Ecclesia Dei, ks. Guido Pozzo.
1. Czy jest dozwolone w przypadku, gdy nie ma innej możliwości, to znaczy, gdy nie ma do dyspozycji
żadnego kościoła specjalnie przeznaczonego do celebracji w formie nadzwyczajnej, celebrowad także
(dodatkowo) liturgię Wielkiego Tygodnia w formie nadzwyczajnej w kościele (parafialnym albo
rektoralnym), w którym zwyczajnie celebruje się Triduum Sacrum w formie zwyczajnej? Trudnośd
dotyczy konkretnie sytuacji, że w wielu miejscach właśnie w Wielkim Tygodniu praktycznie we
wszystkich kościołach już jest celebrowana Liturgia w nowej formie. Czy ta celebracja stwarza
przeszkodę, aby mogła byd celebrowana liturgia także w formie nadzwyczajnej?
ad 1: jest możliwa celebracja także w formie nadzwyczajnej, według osądu Ordynariusza
miejsca.
2. Czy wolno, aby Msza św. w formie nadzwyczajnej była wyznaczona na godzinę, w której dotychczas
sprawowano Mszę św. w formie zwyczajnej? Pytanie dotyczy sytuacji, kiedy w niedziele Msze św. w
nowej formie są sprawowane nieprzerwanie aż do popołudnia. Aby przychylid się do potrzeb
wiernych, którzy proszą o celebrację w formie nadzwyczajnej, musi się ją wyznaczad na jeszcze wolne
liturgicznie godziny popołudniowe (od godz. 13.00 do 15.00), co stanowi znaczny dodatkowy
logistyczny wysiłek dla współpracowników (służba kościelnego, itp.), jak również trudnośd
pogodzenia z normalnym rytmem chrześcijaoskiej niedzieli, przede wszystkim dla rodzin.
3. Czy wolno proboszczowi, albo innemu kapłanowi ze swojej własnej inicjatywy celebrowad
publicznie w formie nadzwyczajnej – obok zwyczajnego regularnego stosowania nowej formy, po to
„aby wszyscy wierni – młodzi i starsi – mieli możliwośd zaznajomienia się ze starszym rytem i mogli
czerpad z jego odczuwalnego piękna i transcendencji”?
ad 2 i ad 3: sprawę należy pozostawid roztropnemu osądowi proboszcza, zachowując
zasadę, że stabilna grupa wiernych ma prawo do uczestnictwa w celebracji Mszy w formie
nadzwyczajnej.
4. Czy jest dopuszczalne, aby dla Mszy św. w formie nadzwyczajnej używad kalendarza, czytao lub
prefacji z Missale Romanum z 1970 roku, zamiast odnośnych tekstów Missale Romanum z 1962?
ad 4: nie.
5. Czy wolno zwykłemu świeckiemu, np. ministrantowi, podczas mszy św. w formie nadzwyczajnej,
wykonywad czytania w języku narodowym, po tym jak kapłan (który także włada tym językiem)
odczytał teksty w języku łacioskim?
