Zmienne, typy, stałe

W programie zwykle odwołujemy się do zmiennych. Każda zmienna ma swoją nazwę i jest

określonego typu. Nazwa zmiennej musi rozpoczynać się literą lub symbolem podkreślenia:_. Każda

zmienna musi być zadeklarowana przed użyciem. Deklaracja składa się z nazwy typu i listy zmiennych

danego typu.

Przykłady deklaracji:

int i,j;

double a,b;

short suma=0;

float k;

W powyższym przykładzie zmienne i i j są liczbami całkowitymi, a i b są liczbami

zmiennoprzecinkowymi o podwójnej precyzji, zmienna suma jest liczbą całkowitą i nadano jej

wartość 0, a zmienna k jest liczbą zmiennoprzecinkową. W wyniku deklaracji rezerwowane jest

miejsce w pamięci operacyjnej dla zmiennych. Jeśli zmienne nie są jawnie zainicjowane, ich wartości

są przypadkowe. Precyzja typów zmiennych i ilość zajmowanego przez nie miejsca jest zależna od

maszyny. Można się tego dowiedzieć używając funkcji sizeof. Najczęściej typ int to 4 bajty (32 bity),

typ short to 2 bajty, typ double to 8 bajtów, a typ float to 4 bajty. Np. przedział zmienności dla

zmiennych typu short jest następujący: < -32768; i=32767>. Największa liczba całkowita dodatnia

binarna 16-bitowa to: 0111111111111111. Zamieniając ją na liczbę w układzie dziesiętnym

otrzymujemy 2

15

– 1 = 32767. Natomiast najmniejsza liczba binarna całkowita zapisana na 16 bitach

to: 1000000000000000. Odpowiada to liczbie dziesiętnej -2

15

= -32768.

Liczby zmiennoprzecinkowe pamiętane są w następującym formacie: znak, część ułamkowa,

wykładnik. 4 lub 8 bajtów podzielonych jest na pola odpowiadające tym wartościom.

W programach często istnieje potrzeba odwoływania się do pewnych wartości liczbowych, bądź

tekstowych, które nie zmieniają się w danym przebiegu. Mogą to być łańcuchy tekstowe lub wartości

liczbowe – np. określające liczbę iteracji, czy rozmiar tablicy. Takich wartości nie należy jawnie

stosować w programie, ponieważ zamiana ich na nowe mogłaby być kłopotliwa, a program byłby

mało czytelny dla innych programistów. Do definiowania stałych wartości używa się polecenia

preprocesora - makrodefinicji #define:

#define id wartość

Np.

#define N 100

#define USER ”Jan Kowalski”

Makrodefinicję #define umieszcza się na początku programu, a nazwy stałych, w odróżnieniu od

nazw zmiennych zapisuje się zwykle dużymi literami.