Nad życia Dunajem

Czas nie umyka, czas stoi w miejscu,

To my lecimy gdzieś przed siebie,

I wciąż szukany diabła w piekle.

I pana boga gdzieś tam w niebie.

A między tymi obiema bzdurami,

Przepiękny Dunaj życia płynie,

Spokojny, wzniosły, harmonijny,

Dlatego właśnie on nie ginie.

A wszystko wokół w gruzy się wali,

Zaś, rewolucje się prześcigają,

No, a nauki w wojsko się bawią,

I przeciw życiu się obracają.

A wsze cudeńka – zabawki techniki,

Już teraz mają czarne wyniki,

Bo wszyscy wszystko przyciskają,

I wszyscy w ekran się wgapiają.

I już nie widzą owada co bzyczy,

Nawet własnego psa – na smyczy,

I już nikogo nic nie uwodzi,

A mózg z głowy w dół do pięt nam schodzi…

Więc radzę póki jeszcze pora,

Cofnijmy się trochę w tył – nawzajem,

I żyjmy życiem kawiarenki,

Nad piękny, modrym – życia – Dunajem.

I. Iwańska

Warszawa 2016-04-24