Nad życia Dunajem Czas nie umyka, czas stoi w miejscu, To my lecimy gdzieś przed siebie, I wciąż szukany diabła w piekle. I pana boga gdzieś tam w niebie. A między tymi obiema bzdurami, Przepiękny Dunaj życia płynie, Spokojny, wzniosły, harmonijny, Dlatego właśnie on nie ginie. A wszystko wokół w gruzy się wali, Zaś, rewolucje się prześcigają, No, a nauki w wojsko się bawią, I przeciw życiu się obracają. A wsze cudeńka – zabawki techniki, Już teraz mają czarne wyniki, Bo wszyscy wszystko przyciskają, I wszyscy w ekran się wgapiają. I już nie widzą owada co bzyczy, Nawet własnego psa – na smyczy, I już nikogo nic nie uwodzi, A mózg z głowy w dół do pięt nam schodzi… Więc radzę póki jeszcze pora, Cofnijmy się trochę w tył – nawzajem, I żyjmy życiem kawiarenki, Nad piękny, modrym – życia – Dunajem. I. Iwańska Warszawa 2016-04-24