„PROGNOZOWANY OBRAZ WOJNY W EUROPIE”

1. „Inspiracja”
2. „Główne teorie na temat wyglądu przyszłej wojny”
3. „Wojna Powietrzna Giulio Douhet”
4. Wnioski

Ad1. „Inspiracja”
Było nią przede wszystkim doświadczenie z I Wojny Światowej.
Początkowy okres jej trwania prowadzony wg starych zasad sztuki
wojennej w którym natarcie było jedyną formą działań (działania
manewrowe) przekształciło się w niedługim czasie w walkę pozycyjną
w której na pierwszym miejscu stanęła obrona czego skutkiem była
stabilizacja frontów.
Efektem takiej kolei rzeczy był brak możliwości przeprowadzenia
skutecznych działań w kierunku jej przełamania.

I tak Francuzi rozwiązanie problemu widzieli w zmasowanym ogniu
artylerii nastawionym na niszczenie ufortyfikowanych pozycji wroga,
Niemcy w zastosowaniu na masową skale gazów bojowych,
Wojskowi Wielkiej Brytanii stawiali na masowe użycie czołgów,
Rosjanie natomiast rozwiązania szukali w podjęciu działań
ofensywnych w wielu kierunkach.

Pierwsze wnioski wyciągnięte z I Wojny Światowej:

a) Do działań wojennych na masową skale wkroczył postęp

techniczny.

b) Do walki wprowadzono nowe środki walki: lotnictwo i broń

pancerną.

c) Wykazano zależność armii od ekonomii i potencjału

gospodarczego kraju.

Ad2. „Główne teorie na temat wyglądu przyszłej wojny”
Na podstawie tych wniosków, oraz głównego problemu do
rozstrzygniecie, którym było przywrócenie priorytetu natarcia nad
obroną, teoretycy wojskowi okresu międzywojennego opracowali
teorie prowadzenia wojen. Do najbardziej popularnych należą:



Teoria wojny powietrznej.



Teoria wojny zmechanizowanej (pancernej).



Teoria wojny totalnej.



Teoria głębokich form operacyjnych.

I oczywiście pytanie nadrzędne: „Jak będzie wyglądała przyszła
wojna”

Odpowiedzieć starali się miedzy innymi:
*gen. John Fuller – Anglik, wojna miała być w całej rozciągłości
manewrowa, w której głównym czynnikiem ruchu będą wojska
zmechanizowane.
*Rzecznik Wojny Błyskawicznej Basil Henry – Anglik, wojna
błyskawiczna prowadzona przez wojska lądowe, zmechanizowanej
armii zawodowej wspieranej przez lotnictwo.
*płk.Ettore Bastico - Włoch, wojna ogarnie tak wiele państw, że
sukces będzie zależny od zaangażowania poszczególnych państw w
siłę ogólnego sojuszu, oraz szczegółowego przygotowania państwa w
czasie pokoju.
*of.Michaił Tuchaczewski – Rosjanin, prowadzenie wielu operacji
połączonych wspólną myślą strategiczną, natarcie w wielu
kierunkach.
*gen.Giulio Douhet – Włoch, na lądzie i morzu należy ograniczyć się
do działań obronnych, natomiast całą uwagę skupić na prowadzeniu
aktywnych działań w powietrzu przy użyciu lotnictwa, warunkiem
osiągnięcia sukcesu w walce jest posiadanie silnego lotnictwa
bombowego – jako głównej siły uderzeniowej armii powietrznej.

Ad3. „Wojna powietrzna – gen.Giulio Douhet”
„Wojna to możliwość przyszłości i nie możemy jej spotkać ze
wzrokiem utkwionym w przeszłość. Do wojny nie można
przygotowywać się na podstawie lekcji, wyciągniętych z wojen
przeszłości, takie bowiem lekcje mogłyby być pożyteczne dla nas
tylko wówczas, gdyby przyszłe wojny rozwijały się nieuchronnie w
tych samych warunkach, co poprzednie, a to nigdy stać się nie może…
Zwycięstwo uśmiechało się zawsze do tego, kto potrafił odnowić
tradycyjne formy walki a nie do tego, kto był niewolniczo do tych
form przywiązany”

„Panowanie w powietrzu”

Giulio Douhet

gen.Giulio Douhet słuszności swojej teorii upatrywał w
uniwersalności samolotu bombowego, z jednej strony nie małych
rozmiarów latający kloc był potencjalnie celem banalnym do
zestrzelenia, jednak silnie uzbrojony, chroniony przez stanowiska
ogniowe umieszczone w różnych częściach kadłuba, zdolny do
przenoszenia pokaźnego ładunku bomb na równie pokaźną odległość,
do skoordynowanego działania z innymi bombowcami stanowił
element niebezpiecznej całości jaką było lotnictwo bombowe.
gen.Douhet nie marginalizował znaczenie sukcesu wojsk lądowych
czy morskich, wychodził z założenia, że sukces działań wyżej
wymienionych jest zależny od sukcesu w powietrzu.
„Ten kto opanuje niebo, szybko opanuje świat”
Lotnictwo myśliwskie wg. gen.Douheta nie stanowiło nawet dodatku
dla działań lotnictwa bombowego, w jego teorii zostało całkowicie
pominięte na rzecz samodzielności bombowców.
Sukces w powietrzu osiągnięty miał być przez agresywne
bombardowania a nie przez walki powietrzne samolotów.
Z kolei silne, przemyślane i zaskakujące bombardowania na bazy
wojskowe, ośrodki administracyjne, gospodarcze miały zniszczyć

zaplecze gospodarcze kraju.
Zgodnie z wnioskami z I Wojny Światowej: zależność armii od
ekonomii i potencjału gospodarczego kraju, zniszczenie tego
ostatniego było równoznaczne ze zniszczeniem armii.

Teoria Douheta znalazła oddźwięk na całym świecie.
Wykształciły się jej 3 odmiany:



Douhetyzm skrajny – lotnictwo jako odrębny, samodzielny i
przede wszystkim dominujący element niezbędny do
osiągnięcia sukcesu.



Douhetyzm umiarkowany – lotnictwo jako główny rodzaj sił
zbrojnych, samodzielny w działaniach bojowych ale i zdolny do
skoordynowanych działań z wojskami lądowymi i morskimi.



Trzecia odmiana w gruncie rzeczy bagatelizowała całkowicie
role lotnictwa, zwłaszcza w kwestii jego samodzielności.
Lotnictwo miało pełnić role pomocniczą.

Ad4. Wnioski

gen.Giulio Douhet niewątpliwie w swojej teorii docenił wyciągnięte z
I Wojny Światowej wnioski dotyczące wpływu postępu technicznego
na sposób prowadzenia działań wojennych.
Uwzględnił ogromne znaczenie jakie miała relacja armia-gospodarka i
stworzył plan w którym przedstawił pomysł na skuteczne niszczenie
zaplecza gospodarczego danego państwa, co za tym idzie, osiągnięcia
sukcesu działań.

Przedmiotem który miałby zrealizować tą teorie był samolot
bombowy.
Pozostaje pytanie o słuszność tej teorii, jej śmiałość i kwestie
skierowania większości uwagi na jeden tylko, środek walki.
Na to pytanie odpowiedź znajdziemy w wypowiedzi:
…………………….