Dializator

Dializator oczyszcza krew kiedy nie mogą tego zrobić nerki.

Nerki codziennie filtrują krew, usuwając z niej szkodliwe produkty przemiany materii.

Niewydolność nerek prowadzi do konieczności korzystania ze sztucznych nerek - pierwsze

takie urządzenia, w których odbywa się hemodializa, wynaleziono w 1913 roku w Stanach

Zjednoczonych.

Najważniejsza część sztucznej nerki to dializator (mieści się w nim jednorazowo około 50

ml. krwi), gdzie z krwi jest usuwany mocznik i kreatynina. Krew przepływa tam przez

około 11 tysięcy kapilar - cienkich rurek o średnicy około 200 - 300 mikrometrów. Rurki

te, zamknięte w pojemniku, w którym znajduje się płyn dializacyjny o odpowiednim pH i

stężeniu elektrolitów, są zbudowane z półprzepuszczalnej błony. Dzięki temu mocznik i

kreatynina przepływają w określonym kierunku - z krwi, gdzie ich stężenie jest wysokie,

do płynu, gdzie ich stężenie jest niskie.Cała trudność polega na tym, żeby "wymyć" z krwi

to, co niepotrzebne, nie zmieniając przy tym jej pozostałych właściwości, nie usuwając

ważnych dla życia białek ani jonów. Woda i

elektrolity mogą wędrować przez błony

półprzepuszczalne w obie strony, dzięki

czemu ich stężenie we krwi pozostaje

niezmienione.

W roku 1942, sztuczną nerkę - aparat do

dializy

opatentował

W.J. Kolff z Holandii.

Źródło: miesięcznik

Focus