| 1

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

1. PRZYGOTOWANIE PLACU BUDOWY DO PROWADZENIA ROBÓT BUDOWLANYCH

Przygotowanie placu budowy:

Plac budowy przed przystąpieniem do wykonywania robót budowlanych musi byd uprzednio

należycie przygotowany.

Urządzenie placu budowy polega na wykonaniu pomocniczych czynności, które są niezbędne

do realizacji zlecenia. Do prac przygotowawczych należą:

a) wytyczenie geodezyjne obiektu w terenie, wykonanie niwelacji terenu przy pomocy

niwelatora,

b) wycięcie zbędnych drzew i krzewów (za pomocą spycharki),
c) rozbieranie starych budynków mających podlegad rozbiórce,
d) zebranie nadmiaru ziemi i wyrównanie terenu,
e) zbudowanie kanałów i drenaży,
f) wywiezienie z placu budowy gruzu, zbędnych materiałów, urządzeo i przedmitów mogących

stwarzad przeszkody lub utrudniad wykonywanie robót,

g) obniżenie poziomu wód gruntowych,
h) zabezpieczenie placu budowy przed wodą opadową, z którą zawsze należy się liczyd, i jej

skuteczne odprowadzenie,

| 2

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Ogrodzenie placu budowy:

Zagospodarowanie terenu budowy wykonuje się przed rozpoczęciem robót budowlanych.

Jednym ze sposobów zabezpieczenia jest wykonanie ogrodzenia.

Powinno ono mied wysokośd minimum 1,5 m. Sposób wykonania ogrodzenia nie może

stwarzad zagrożenia dla ludzi, co – niestety – nie zawsze ma miejsce.

Należy także pamiętad o szczegółowych warunkach stawiania ogrodzenia. Ustawodawca

przewidział sytuacje, w których musi się ono znajdowad w odpowiednich odległościach od innych
obiektów:



w strefach zagrożonych spadaniem przedmiotów z wysokości – odległośd ogrodzenia od
budynku musi wynosid nie mniej niż 1/10 wysokości, z której podczas prac mogą spaśd
materiały budowlane lub narzędzia.



wyjątkowo odległośd ta może byd mniejsza, jeżeli mamy do czynienia ze zwartą zabudową
miejską, ale pod warunkiem zastosowania innych rozwiązao technicznych i organizacyjnych
zabezpieczających przed spadaniem przedmiotów.

Odgrodzenia wymagają także wykopy.



jeśli wykop jest głębszy niż 1 m, należy odgrodzid balustradą o wysokości minimum 1,1 m.



Dodatkowo trzeba pamiętad, że obszar ogrodzony powinien mied powierzchnię
wystarczającą do przechowania wszystkich materiałów niezbędnych do budowy oraz
odpadów.

| 3

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Podczas składowania materiałów:



Nie mogą byd opierane o ogrodzenie ani
o budowlę,



powinny

byd

odpowiednio

zabezpieczone, aby ograniczyd ich rozrzut
oraz pylenie,



W obszarze ogrodzonym powinno się
także znaleźd miejsce dla wszystkich
pojazdów używanych w trakcie budowy,



Samochody te nie mogą tarasowad
normalnego ruchu pojazdów i pieszych i
nie

mogą

byd

zaparkowane

poza

ogrodzonym

obszarem.

Oznaczenie placu budowy:

Teren budowy musi byd nie tylko ogrodzony ale także odpowiednio oznakowany żółtą tablicą
informacyjną a tam gdzie nie można postawid ogrodzenia należy postawid tablice ostrzegawcze lub
zapewnid stały nadzór osobowy. Wymagania te są zgodne z postanowieniami Prawa Budowlanego i
przepisami BHP.

Tablica informacyjna, zgodnie z rozporządzeniem Ministra
Infrastruktury z dnia 26 czerwca 2002r., powinna zawierad:



dane inwestora,



rodzaj budowanego obiektu wraz z adresem,



dane wykonawcy,



numer zezwolenia na budowę,



dane kierownika budowy i projektanta,



podmiot nadzoru



dane inspektora.

Tablica informacyjna ma kształt prostokąta o wymiarach 90cm
x 70cm. Napisy na tablicy informacyjnej wykonuje się w sposób
czytelny i trwały, na sztywnej płycie koloru żółtego, literami i

cyframi koloru czarnego, o wysokości co najmniej 4cm. Tablicę należy umieścid w miejscu widocznym
od strony drogi publicznej lub dojazdu do takiej drogi, na wysokości nie mniejszej niż 2m.

Roboty ziemne w zakresie transportu:

W celu umożliwienia prac na terenie budowy różnego rodzaju maszyn i sprzętu a także

dostarczenia na plac budowy potrzebnych materiałów należy:



rozplanowad i wykonad drogi tymczasowe,



zabezpieczenie dróg dojazdowych i usunięcie wcześniejszych, prowizorycznych,

| 4

P a g e

Paweł Sikora gr. 5



ze względu na podłoże słabej jakości w niektórych miejscach utwardzid tam drogę dojazdową
za pomocą kruszywa lub płyt betonowych,



ustawid bramę wjazdową o szerokości 320cm,

Doprowadzenie mediów na teren budowy:

Dla zapewnienia sprawnej realizacji robót oraz funkcjonowania budowy, niezbędnym jest:



zabezpieczenie punktów poboru energii elektrycznej, zlokalizowanych w bezpośrednim
sąsiedztwie prowadzenia robót oraz obiektów zaplecza budowy,



zabezpieczenie zasilania rejonów prowadzenia robót i obiektów zaplecza w wodę oraz
odprowadzenie ścieków,



zabezpieczenie dla obiektów biurowych kierownictwa i podwykonawców robót łączności
telefonicznej.

Wykonanie robót budowlanych przy realizacji budynków rozpoczyna się od wytyczenia obrysu

budynku na działce. Przede wszystkim zlokalizowanie obiektu musi byd zgodne z planem
sytuacyjnym, który stanowi integralną częśd dokumentacji technicznej obiektu.
Podstawą do wytyczenia budynku na działce jest plan sytuacyjny oraz dokumentacja projektowa
przedstawiająca rzuty fundamentów, przyziemia oraz przekroje poprzeczne. Wytyczanie
fundamentów budynku rozpoczyna się od linii frontowej budynku w zależności od linii zabudowy
określonej przez służbę geodezyjną. Linia zabudowy ustalona w planie sytuacyjnym lub warunkach
zabudowy może mied postad obowiązującej lub nieprzekraczalnej. Obowiązująca linia zabudowy jest
to linia, na której musi stanąd ściana frontowa budynków. Natomiast nieprzekraczalna linia
zabudowy ogranicza obszar, na którym dopuszcza się wznoszenie budynków.

| 5

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

2. WYTYCZANIE BUDYNKÓW W TERENIE

Linię frontową budynku wyznacza się przy

pomocy tyczek a następnie odmierza się odległości
od charakterystycznych punktów, przede wszystkim
naroży i osi ścian wewnętrznych. W punktach tych
wbija

się

paliki,

potem

po

dwukrotnym

przemierzeniu głębiej zaznacza te punkty wbijając
gwoździe w paliki. Z tych punktów odmierza się kąty
proste i wyznacza kierunki ścian poprzecznych, na
których nanosi się odległości i zaznacza się palikami
odległości pozostałe, charakterystyczne punkty
budynku. Do mierzenia należy używad taśmy
stalowej o długości 10 lub 20 m. Wymiary i właściwy
kształt prostokąta stanowiącego obrys budynku
zaleca się dodatkowo sprawdzid przez pomiar
przekątnych.

Przed

rozpoczęciem

wykopów,

wytyczone na powierzchni terenu punkty zaznaczone palikami należy w taki sposób utrwalid, aby
móc je następnie odwzorowad na dnie wykopu. W tym celu wykonuje się tzw. Ławy drutowe,
umieszczone poza obrysem budynku w odległości nie mniejszej niż 0,5 m poza górna krawędzią
skarpy wykopu.
Ławy drutowe wykonuje się z desek grubości 3-4 cm przybitych gwoździami do palików o średnicy
10-14 cm. Głębokośd osadzenia palików w ziemi wynosi min. 60cm, a ich rozstaw nie powinien
przekraczad 200 cm. Umieszcza się je przy narożnikach i na przedłużeniu ścian wewnętrznych. Zaleca
się umieszczenie ław na jednym lub zbliżonym poziomie.

| 6

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Ławy drutowe:
a)

rozmieszczenie ław kierunkowych

b)

Ława kierunkowa

1-górna krawędź wykopu, 2-krawędź wykopu, 3-ława fundamentowa, 4-ława kierunkowa
6-gwoździe 7-nacięcia, 8 powierzchnia terenu
Zaznaczenie położenia palików dokonuje się przez nacięcie między przeciwległymi ławami cienkiego
drutu stalowego, który ukierunkowuje się poprzez zawieszenie pionów murarskich opuszczonych na
gwoździe palików.

W momencie kiedy pion zawieszony na skrzyżowaniu drutów znajduje się nad gwoździem

palika, utrwala się miejsce położenia drutu na ławach kierunkowych przez wbicie gwoździ lub
wykonanie nacięd trójkątnych. Poziom odniesienia jest to dowolny poziom, różniący się o określona
wysokośd od reperu istniejącej sieci
niwelacyjnej. Poziom odniesienia utrwala
się na reperach osadzonych w gruncie,
lub na ścianach sąsiednich budynków.
Mając poziom odniesienia można przy
pomocy niwelatora i łaty określid
wszystkie pozostałe poziomy.


Repery tymczasowe:
a) reper gruntowy,
b) osadzenie repera,
c) reper ścienny
1-ubity gruz lub tłuczeo, 2-płyta na krzyżak, 3-zasypka piaskowa

| 7

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

3. ROBOTY ZIEMNE – WYKONANIE WYKOPÓW

Celem robót ziemnych jest posadowienie budynku lub budowli ziemnej lub nadziemnej,

wykonanie budowli podziemnej lub zmiana ukształtowania powierzchni terenu.

Wykopy budowlane powstają albo przez wybranie gruntu, albo przez obwałowanie - w celu

posadowienia budowli. Służą one na przykład do:



wykonania fundamentów lub różnych budowli w gruncie na podłożu nośnym i nie
przemarzającym



do układania rurociągów i kanałów.

Wykopy budowlane służą jako wykopy, rowy, kanały, przekopy itp. -tymczasowe lub trwałe.

Wykonanie wykopów:

a) Zdjęcie warstwy humusu do głębokości 30 cm.

Zdjęcie warstwy humusu należy wykonad ręcznie odkładając odspojoną warstwę na
przyczepę przygotowaną do wywozu do
magazynu w celu zabezpieczenia przed
zniszczeniem na budowie.

b) Wykonanie wykopu i odłożenie ziemi do

zasypania wykopu.

Przed wykonaniem wykopu należy rozluźnid
grunt za pomocą zrywarki ciągnionej.
Wykop należy wykonad do głębokości
posadowienia fundamentu za pomocą mini
koparki gąsienicowej z odłożeniem ziemi do
zasypania wykopu w formie wału w odległości
co najmniej 1 m od górnej linii skarpy. W częściowo wykonanym wykopie
należy wykonad rampę umożliwiającą dojazd koparki na dno wykopu. Ostatnie 20 cm
wykopu należy wykonad ręcznie aby nie naruszyd struktury gruntu.

c) Wywiezienie nadmiaru ziemi.

Nadmiar odłożonego gruntu na zasyp należy załadowad na wywrotkę za pomocą mini
ładowarki i wywieśd na przeznaczone do tego celu miejsce.

d) Wyrównanie i zagęszczanie gruntu na dnie wykopu.

Wyrównanie i zagęszczanie gruntu na dnie wykopu z powodu przewidzianych
naruszeo gruntu spowodowanych poruszaniem się maszyn i pracowników po dnie
wykopu za pomocą zagęszczarki.

| 8

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

e) Zasypanie wykopu.

Po wykonaniu fundamentu należy zakopad go po zewnętrznej ścianie do poziomu
terenu za pomocą spycharki. Zasyp od wewnętrznej strony fundamentu ponownie
wyrównad za pomocą zagęszczarki.

| 9

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

4. ROBOTY FUNDAMENTOWE

Na początku należy wykonad szalunek z desek (szerszy od przyszłej ławy o 5 cm z

każdej strony) i położyd warstwę chudego betonu 10cm (B-10). Po 24 godzinach możemy
ustawid deskowanie pod ławy fundamentowe. Najpierw ustawid jedną ścianę deskowania i
podeprzed ją zastrzałami, następnie ułożyd zbrojenie (opis w dalszej części tekstu), a dopiero
potem ustawid drugą ścianę szalunkową.

Należy także wypionowad oraz wypoziomowad
deskowanie i dopiero wtedy można przystąpid do
betonowania. Przed betonowaniem trzeba
usunąd z szalunku wszelkie zanieczyszczenia, a
następnie obficie zwilżyd go wodą. Betonowanie
powinno się odbywad w sposób ciągły. Beton
zamówid w wytwórni, a na budowie układad go
przy użyciu pompy do betonu. Wtedy praca
przebiegnie szybko, jakośd mieszanki będzie
gwarantowana, a ryzyko jej rozwarstwienia w
czasie układania znikome. Beton należy układad

warstwami grubości 30cm. Należy je zagęszczad wibratorem wgłębnym.

Każdą warstwę trzeba wibrowad tak długo, aż w
nieszczelnościach pomiędzy deskami i na wierzchu betonu
pojawi się zaczyn cementowy. Będzie to oznaczało, że beton
całkowicie wypełnił szalunek i usunięte zostały pęcherzyki
powietrza, które osłabiałyby jego strukturę. Pielęgnacja
betonu polega głównie na utrzymaniu właściwej wilgotności
masy betonowej (polewanie wodą), ochronie przed
działaniem promieni słonecznych lub niskiej temperatury
(okładanie matami słomianymi, folią), a także przed deszczem.

| 10

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Dla

zwiększenia

wytrzymałości

na

odkształcenia spowodowane naciskiem
budynku,

zalecane

jest

wykonanie

odpowiedniego

zbrojenia.

Używamy

prętów stalowych o średnicy 14 mm i
zamykamy je strzemionami, aby pręty nie
przesuwały

się

przy

betonowaniu.

Zbrojenie musi byd ciągłe, wykonujemy je
na zakładkę
długości 30 cm.

Miejsca

styku

elementów

łączymy

drutem wiązałkowym. Zbrojenie powinno

byd zabetonowane min. 4 cm od spodu. Podwieszamy je na poprzeczkach opartych na bokach
deskowania lub umieszczamy na specjalnych podkładkach.

Pielęgnacja betonu:
Ponieważ budowa jest przewidziana na okres letni koniecznym
będzie zastosowanie pielęgnacji betonu poprzez polewanie czystą
wodą wodociągową.
Zaleca się stosowad następującą cząstotliwośd nawilżania:



przy temperaturze powietrza powyżej +15 stopni C w ciągu

dnia przynajmniej co 3 godziny i raz w ciągu nocy – przy
temperaturze powietrza poniżej +15 stopni C nie rzadziej niż 3 razy
na dobę

| 11

P a g e

Paweł Sikora gr. 5



przy temperaturze powietrza poniżej +5 stopni C można zaprzestad nawildania betonu
wodą.

Dobrym sposobem na utrzymanie wilgoci w betonie w pierwszym okresie jest nakrycie go folią z

PCV lub polietylenu. Folię można układad na powierzchni betonu bezpośrednio po jego zagęszczeniu,
zabezpieczając beton w okresie największych strat wilgoci. Zaleca się jednak układanie folii po 3-5
godzinach od zaformowania. Świeży beton należy chronid również przed zbytnim nagrzaniem.

Podwyższenie temperatury powyżej +20 stopni C nie jest szkodliwe o ile beton utrzymywany

jest w stałej wilgoci. Jednak nagłe polanie zimną wodą silnie rozgrzanego betonu może doprowadzid
do pojawienia się rys i spękao. Dlatego w czasie upałów beton należy polewad bardzo często lub po
nawilżeniu nakryd go folią bądź brezentem.

Ściany fundamentowe z elementów betonowych powinny byd murowane na zaprawie cementowej
marek M3, M5 lub M8. Nie używamy zapraw cementowo-wapiennych marek M3 i M5, ponieważ nie
są ani tak wytrzymałe, ani odporne na zawilgocenie, jak zaprawy cementowe. Przy murowaniu ścian
z bloczków betonowych należy stosowad wiązanie pospolite.

Oznacza to, że bloczki w kolejnych warstwach powinny byd przesunięte względem siebie co

najmniej o 1/4, a najlepiej o 1/2 długości. Takie rozmieszczenie elementów zapewnia równomierne
rozłożenie obciążeo pionowych, działających na mur. Nie mniej ważne jest przestrzeganie zalecanej
grubości spoin – poziomych 1-1,5 cm i pionowych 1-2 cm. Bloczki betonowe w zasadzie powinny byd
murowane na pełne spoiny. Jeśli jednak przewiduje się tynkowanie ścian, to lepiej pozostawid je
niewypełnione do kooca – na głębokośd ok. 1 cm.

| 12

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Materiały:



deski szalunkowe (deskowanie)



beton B20 i B7,5



pręty ze stali o średnicy 14 mm, st. A-HI, 34GS



pręty ze stali o średnicy 6 mm, st. A-O, StOS



drut wiązałkowy



bloczki fundamentowe, betonowe BETAX (38 x 24 x 12 cm)

Zasypywanie fundamentów należy
przeprowadzid

niezwłocznie

po

zakooczeniu

prac

budowlanych

związanych z fundamentami, czyli po
usunięciu

deskowania

oraz

wykonaniu

izolacji

przeciwwilgociowej. Do zasypania
ław fundamentowych można użyd
ziemię z wykopów (pozostawioną na
odkład). Należy jednak pamiętad, że
nie

wolno

używad

gruntów

zawierających

zanieczyszczenia

organiczne, bo mogą spowodowad
korozję betonu i zbrojenia. Na

koniec zadbad, aby grunt był zagęszczony mechanicznie, warstwami o grubości nie wiekszej niz
20cm.

| 13

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

5. IZOLACJE PRZECIWWILGOCIOWE (PRZECIWWODNE)

Do robót izolacyjnych zaliczamy wykonanie izolacji poziomych przeciwwilgociowych

fundamentów, pionowych izolacji ścian zewnętrznych (fundamentów), podłogi na gruncie oraz
dachu.



Izolacja pozioma zapobiega kapilarnemu podciąganiu wilgoci z gruntu. Stosuje się ją zwykle
na dwóch poziomach. Dolną izolację poziomą układa się na ławie fundamentowej pod
ścianami piwnicznymi łącząc z zewnętrzną izolacją pionową ścian fundamentowych. Górną
izolację poziomą układa się na ścianie fundamentowej łącząc ją z izolacją poziomą pod
posadzką parteru.



Izolacja pionowa zapobiega przenikaniu wilgoci (izolacja przeciwwilgociowa) lub wody
(izolacja przeciwwodna) z gruntu przez zewnętrzne ściany fundamentowe. Izolacja pionowa
powinna byd zabezpieczona przed uszkodzeniami mechanicznymi związanymi z naporem
ziemi zasypowej i przed uszkodzeniami w strefie cokołowej. Zabezpieczenie takie może
stanowid materiał termoizolacyjny do stosowania w styku z gruntem (na zewnętrznej stronie
izolacji przeciwwodnej) lub dystansowa membrana polietylenowa.

Materiały do izolacji:

o Remmers

K2

Dickbeschichtung

–

dwuskładnikowa,

grubowarstwowa

powłokahydroizolacyjna wraz z mieszadłem kotwicowym.

o Płyty styropianowe Radoprzem EPS100 – 036 – (grubośd 6mm)
o Klej do płyt styropianowych – Styrbit

Megabitum

Materiał Remmers K2 Dickbeschichtung nakłada
się w dwóch warstwach na zagruntowane podłoże,
w przypadku gruntowania preparatem Kiesol
powierzchnia musi byd matowo wilgotna a w
przypadku

stosowania

preparatu

Remmers

Schutzanstrich 3K całkowicie wyschnięta, względnie
na całkowicie wyschniętą szpachlówkę drapaną.
Drugą warstwę hydroizolacji nakłada się wtedy, gdy
pierwsza

warstwa

nabierze

odporności

na

uszkodzenie. Należy przestrzegad minimalnego
zużycia materiału dla poszczególnych przypadków
obciążenia wodą, kontrolowad w stanie świeżym a
dla przypadków obciążenia spiętrzającą się wodą
przesiąkającą

oraz

wodą

napierającą

dokumentowad. Również w obszarze fasety
uszczelniającej, dla zapewnienia całkowitego wyschnięcia, należy nakładad tylko warstwę o zalecanej
grubości.

Wspomniany materiał stosujemy zarówno do izolacji pionowej jak i poziomej (na dwóch

wysokościach).

| 14

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Po całkowitym wyschnięciu wcześniejszego preparatu

zajmujemy się przyklejeniem płyt styropianowych do zewnętrznych
ścian fundamentowych (bloczki betonowe BETAX). Klej nakłada się
kielnią (na płycie kilka placków o średnicy 8-12 cm oraz
trzycentymetrowe pasmo na obwodzie) lub rozprowadza się pacą
ząbkowaną (warstwa na całej powierzchni mierząca ok. 1 cm). Masa
klejąca powinna pokrywad co najmniej 40% powierzchni płyty.
Klejenie płyt można wykonywad przez około 20 minut od nałożenia
masy. Korekta ich położenia jest możliwa w ciągu 10 minut. Płyty
układa się poziomo (wzdłuż dłuższej krawędzi), z zachowaniem
mijankowego układu spoin pionowych. Płyt nie powinno się łączyd
w miejscach pęknięcia podłoża oraz na przejściach między różnymi
materiałami ściennymi. Płyty powinny dokładnie do siebie przylegad.
Ewentualne szpary powyżej 2 mm należy wypełnid paskami

styropianu lub pianką poliuretanową (w szparach nie może
znajdowad się masa klejąca). Po 1-3 dniach od przyklejenia
płyt należy zacząd kołkowanie styropianu. Na 1 m2 stosuje
się co najmniej 4-5 kołków. Długośd łączników zależy od
rodzaju podłoża oraz grubości materiału izolacyjnego.
Głębokośd zakotwienia w podłożu powinna wynosid co
najmniej 6 cm. Następną czynnością jest zbrojenie. Przed
jego wykonaniem należy dokładnie wyrównad płyty
styropianowe, przecierając je pacą z papierem ściernym lub
tarką metalową. Na oczyszczone podłoże nakłada się
warstwę kleju, w którą natychmiast wtapia się napiętą
siatkę zbrojącą z włókna szklanego (o gramaturze 145
g/m2). Zatopiona siatka powinna byd całkowicie niewidoczna i nie przylegad bezpośrednio do
styropianu. Pasy siatki zbrojącej układa się na zakład szerokości ok. 10 cm (zakłady nie mogą
pokrywad się ze spoinami między płytami styropianowymi). Na narożnikach budynku siatka powinna
zachodzid z obu stron na minimum 10 cm.

| 15

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

6. ROBOTY MUROWE

Pustaki ścienne



Pustak ścienny przeznaczony do budowy ścian nośnych zewnętrznych

Parametry:
Wymiary 440 x 248 x 238 mm
Masa ok. 18kg/szt.
Zużycie 16 szt./m2
Zużycie zaprawy 30l/m2
Klasa wytrzymałości 7,5
Współczynnik przenikania ciepła U=0,26* W/m2
*zaprawa termoizolacyjna Porotherm TM



Pustak ścienny przeznaczony do budowy ścian nośnych wewnętrznych

Parametry:
Wymiary 250 x 373 x 238 mm
Masa ok. 18kg/szt.
Zużycie 10,7 szt./m2
Zużycie zaprawy 16l/m2
Klasa wytrzymałości 10 i 15
Współczynnik przenikania ciepła U=1,03* W/m2

| 16

P a g e

Paweł Sikora gr. 5



Pustak ścienny przeznaczony do budowy ścian działowych/osłonowych, murowanych na
cienką spoinę

Parametry:
Wymiary 80 x 498 x 238 mm
Masa ok. 9 kg/szt.
Zużycie 8 szt./m2
Zużycie zaprawy 5l/m2
Klasa wytrzymałości 10
Współczynnik przenikania ciepła U=2,33* W/m2

Przed rozpoczęciem prac murarskich należy sprawdzidpoziomy we wszystkich narożnikach

budynku. W tym celu wskazane jest rozmieszczenie łat, które pozwolą na naniesienie i zaznaczenie
potrzebnych nam poziomów

Po położeniu izolacji przeciwwilgociowej na ścianach

fundamentowych należy przystąpid do robót murowych.
Podczas murowania przy użyciu zaprawy ciepłochłonnej
temperatura otoczenia nie może byd niższa niż +5°C. Do
murowanie zewnętrznych ścian jednowarstwowych użyta
zostanie gotowa zaprawa ciepłochronna Porotherm TM.
Porotherm TM to lekka zaprawa produkowana na bazie

perlitu. Zastosowanie jej poprawia izolacyjnośd cieplną muru o ok. 15% oraz zapewnia jednorodnośd
termiczną przegrody. Użycie zaprawy termoizolacyjnej niweluje również ewentualne skutki błędów
wykonawczych. Można przygotowywad ją w betoniarce lub za pomocą ręcznego wolnoobrotowego
mieszadła, trzymając się zaleceo podanych na opakowaniu. Ważne jest, by zaprawa miała
odpowiednią konsystencję. Zbyt płynna będzie ściekad w otwory pustaków, a zbyt gęstą trudno
będzie rozprowadzid. Ziarna kruszywa nie mogą byd zbyt duże i ostre, bo mogłyby uszkodzid izolację
przeciwwilgociową.

Poziomowanie podłoża.

Podłoże pod pierwszą warstwę pustaków musi byd równe. Trzeba je wypoziomowad, aby

uniknąd spotęgowania odchyleo podczas murowania. Można to zrobid przy użyciu poziomicy
wężowej albo zapomocą niwelatora.

| 17

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Przygotowanie pustaków.

Przed rozpoczęciem murowania zwilżyd pustaki, co pozwala zapobiec

zbyt szybkiemu oddawaniu wody przez zaprawę. Odpowiednia ilośd wody
niezbędna jest do prawidłowego wiązania zaprawy murarskiej i do tego, by
po zakooczeniu procesu wiązania miała ona odpowiednią wytrzymałośd.
Szczególnej staranności należy dołożyd w przypadku murowania w okresie
wysokich temperatur. Wówczas wskazane jest nawet zdjęcie z palety folii
ochronnej i polewanie pustaków strumieniem wody. W przypadku
temperatur niższych dopuszczalne jest zwilżanie tylko samej płaszczyzny

stykającej się z zaprawą.
Pierwsza warstwa zaprawy.

Należy zacząd od ułożenia warstwy wyrównawczej, którą wykonad

trzeba z zaprawy murarskiej rozłożonej równomiernie na całej szerokości
muru. W przypadku murowania pustaków na fundamencie warstwę
wyrównawczą układa się na poziomej izolacji przeciwwilgociowej z papy lub
specjalnych folii izolacyjnych. Po wypoziomowaniu podłoża, zwilżeniu
pustaków i przygotowaniu zaprawy można przystąpid do murowania.

Murowanie

Murowanie ścian zewnętrznych rozpoczyna się od narożników.

Zależnie

od

rodzaju

pustaków

przeznaczonych

na

ściany

jednowarstwowe, narożnik trzeba wykonad przy użyciu elementów
uzupełniających: połówkowych i narożnikowych (Porotherm 44 P+W,
Porotherm 44 Si. Trzeba pamiętad o naniesieniu zaprawy na boczną
powierzchnię pustaka, dostawianego w narożu do powierzchni
czołowej pustaków, ułożonych prostopadle. Po ułożeniu pustaków sprawdza się poziom warstwy i
lekko dobija pustaki gumowym młotkiem.

Kolejne warstwy narożników

W każdym narożniku należy ułożyd

minimum trzy warstwy pustaków zanim
wypełni się odcinki ścian pomiędzy nimi.
Pustaki w narożnikach muszą byd ułożone
naprzemiennie. Należy zadbad o uzyskanie
jednakowego poziomu kolejnych warstw

pustaków we wszystkich narożnikach
Sprawdzanie pionu

Kontrolę

pionowego

wykonania

muru

powinno

się

przeprowadzad przy użyciu poziomicy, po ułożeniu każdej kolejnej
warstwy pustaków w narożniku. Kontrolę poziomego ułożenia pustaków
pomiędzy narożnikami, umożliwi rozciągnięcie sznurka murarskiego

| 18

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Łączenie poziome

Budowanie w systemie Porotherm nie wymaga wykonywania

pionowej spoiny pomiędzy pustakami. Niezbędna jest jedynie spoina
pozioma. Zaprawy używa się więc tylko do łączenia kolejnych warstw
pustaków, nakładając ją kielnią murarską, koniecznie równomiernie, na całą
górną powierzchnię już ułożonej warstwy elementów. Grubośd warstwy
zaprawy po wmurowaniu pustaków powinna wynosid 8 -15 mm, optymalnie
12 mm, co pozwala na zachowanie modułu
wysokości (wys. pustaka + gr. warstwy
zaprawy) równego 250 mm. Zaprawę należy
układad na całej szerokości muru.

Łączenie pionowe

Pustaki kolejno wmurowywane w warstwę łączy się ze sobą

tylko na pióro i wpust. Ich boczne powierzchnie są tak
wyprofilowane,

że

połączenie

to

zapewnia

odpowiednią

wytrzymałośd i szczelnośd muru. Aby uniknąd zrolowania się zaprawy,
pustaki trzeba wsuwad od góry w wyprofilowania już ustawionych
elementów i dopiero potem dociskad do zaprawy.

| 19

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Ustawianie pustaków.

Podczas murowania ścian należy wykorzystad sznurek murarski, który rozpina się pomiędzy

gotowymi narożnikami. Ułatwia on zachowanie jednego poziomu dla wszystkich pustaków
układanych w warstwie. Ustawienie pustaka dopasowuje się do wysokości sznurka i ułożenia innych
pustaków, korzystając przy tym z gumowego młotka.

Ściana pomiędzy narożnikami.

Wykonuje się ją dopiero, gdy
w narożnikach ułożone są
pierwsze warstwy pustaków.
Wcześniej trzeba sprawdzid,
czy poziom pustaków w
narożnikach jest identyczny.
Trzeba użyd do tego pionowych łat z naniesionymi poziomami kolejnych warstw. Murowanie
kolejnych warstw ściany zawsze rozpoczyna się od narożników.

| 20

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Przewiązania w murze.

Pustaki układa się w kolejnych warstwach w sposób zapewniający

prawidłowe ich przewiązanie. Spoiny pionowe w sąsiadujących ze sobą warstwach
w żadnym wypadku nie mogą się pokrywad, lecz muszą byd przesunięte o co
najmniej 0,4 h (gdzie h jest wysokością pustaka) tj. o 10 cm. O ile jest to możliwe,
zaleca się wykonanie przewiązania poprzez przesunięcie wynoszące pół pustaka w
dwóch sąsiadujących warstwach muru. W przypadku ściany Porotherm o
niemodularnej długości (tj. różnej od n x 12,5 cm) konieczne jest stosowanie
elementów uzupełniających w postaci pustaków docinanych, które zaburzają
regularny układ przewiązao w murze i powodują mniejsze, niż 10 cm przewiązanie.
Przewiązanie elementu murowego uzupełniającego nie może byd jednak mniejsze
niż 4 cm.

Przewiązania takie nie powinny pokrywad się ze sobą w kolejnych warstwach. Pustaki

docinane należy wmurowywad w miarę możliwości w środkowej części ściany, a nie przy jej
krawędziach. Ewentualne ubytki pustaków w ścianach jednowarstwowych należy przed
tynkowaniem uzupełnid ciepłochronną zaprawą murarską Porotherm TM.

Łączenie ściany zewnętrznej i wewnętrznej nośnej.

Wewnętrzną ścianę nośną z pustaków Porotherm należy

budowad równocześnie ze ścianą zewnętrzną. Łączy się je ze sobą
wpuszczając w co drugiej warstwie pustak ściany wewnętrznej na
głębokośd 10 - 15 cm w ścianę zewnętrzną. Połączenie musi byd
ocieplone 5-cm warstwą styropianu. Materiał ten rekompensuje
lokalne zwiększenie przewodności termicznej ściany spowodowane

większą przewodnością termiczną pustaków ścian wewnętrznych nośnych. W pozostałych
warstwach pierwszy pustak ściany wewnętrznej wystarczy dostawid do ściany zewnętrznej i połączyd
z nią zaprawą murarską.

Łączenie ściany zewnętrznej i działowej.

Ściany buduje się po wymurowaniu ścian nośnych (zewnętrznych i

wewnętrznych), jednak trzeba wcześniej zamontowad w nich stalowe
kotwy ocynkowana. Posłużą one jako łączniki pomiędzy ścianą nośną a
działową. Jednym koocem powinny byd zatopione w zaprawie tworzącej
poziomą spoinę ściany nośnej, a drugim – w poziomej spoinie ściany
działowej. Po wymurowaniu ściany działowej ewentualną szczelinę
pomiędzy ścianą a stropem (1 do 2 cm) wypełnia się zaprawą murarską lub pianką montażową.
Ściany wewnętrzne (nośne oraz działowe) muruje się na zaprawie zwykłej. Po zakooczeniu dnia pracy
zaleca się zabezpieczenie, np. folią lub papą ostatniej warstwy pustaków i świeżej zaprawy.
Zapobiega to rozmywaniu zaprawy przez deszcz. Należy również chronid "koronę" już wykonanego
muru przed opadami atmosferycznymi. W szczególności należy unikad sytuacji, w której wody
opadowe dostają się w drążenia pustaków i zawilgacają od wewnątrz ścianę.

| 21

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Docinanie pustaków.

Jeśli ściany budynku nie mają modułowych rozmiarów

pozwalających na wykonanie ich tylko z pełnych elementów,
pojedyncze pustaki układane w kolejnych warstwach ściany lub
bezpośrednio pod stropem trzeba będzie przyciąd. Do cięcia należy
użyd ręcznej pilarki brzeszczotowej z napędem elektrycznym.

Wmurowanie dociętych elementów.

Pustaki docięte powinno się wmurowywad w środkowej części

ściany,możliwie jak najdalej od jej narożników. Układając je w kolejnych
warstwach, trzeba pamiętad o przesunięciu spoiny pionowej - w tym
wypadku wynosi ono minimum 4 cm względem spoiny w sąsiedniej warstwie
pustaków. Niezbędne jest przy tym wypełnienie zaprawą pionowych
połączeo pomiędzy pustakami dociętymi a pełnowymiarowymi. Przy
wykonywaniu zewnętrznych ścian jednowarstwowych nie należy uzupełniad
przerw bądź ubytków w murze elementami o
większej przewodności cieplnej, np. cegłami
pełnymi. Przy murowaniu filarów należy dążyd

do stosowania pustaków nieprzycinanych.
Zaprawa w pionie.

Wykonanie pionowych spoin z zaprawy jest konieczne w kilku szczególnych miejscach ściany.

Są to nie tylko połączenia dociętych pustaków z pełnowymiarowymi, ale także wszystkie połączenia,
w których wyprofilowana na pióro i wpust boczna powierzchnia jednego pustaka musi byd zespolona
z gładką czołową powierzchnią innego, na przykład w narożach i skrzyżowaniach ścian. Spoiny
pionowe niezbędne są również przy łączeniu narożnych elementów kieszeniowych.

Pustaki połówkowe.

Zastosowanie

pustaków

połówkowych

usprawnia

i

przyśpiesza wykonywanie otworów na okna i drzwi, które trzeba
projektowad w module. Eliminuje to koniecznośd docinania pustaków.

Wykonywanie bruzd.

Aby wykonad bruzdy pod przewody instalacyjne, trzeba

zrobid w ścianie dwa równoległe nacięcia piłą tarczową. Potem za
pomocą młotka i przecinaka wybija się fragment pustaka pomiędzy
nacięciami. W powstałą bruzdę można wkładad rury instalacji
wodnej, kanalizacyjnej lub centralnego ogrzewania. Przewody
instalacji elektrycznej układa się na powierzchni ścian i przykrywa
tynkiem.

| 22

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Montaż nadproża Porotherm 23.8


Parametry
Wysokosc 238mm
Szerokośd 70mm
Długosd 1000-3250co 250 mm
Masa ok. 36 kg/mb

Belki nadprożowe Porotherm 23.8 nie wymagają nadmurowania, gdyż

charakteryzują się dużą wytrzymałością i po oparciu na murze od razu pełnią
funkcję nośną.

Wykonuje się je z gotowych belek nadprożowych, tzw. wysokich, nad

otworami drzwiowymi i okiennymi, zarówno w ścianach zewnętrznych jak i
wewnętrznych. Belki ustawia się węższą stroną na warstwie zaprawy
cementowej o grubości 12 mm.

Wkładka termoizolacyjna.

Nadproże w ścianie zewnętrznej musi mied ocieplenie,

dlatego pomiędzy belkami (czterema lub pięcioma, zależnie od
grubości ściany) trzeba umieścid wkładkę termoizolacyjną
grubościod 10 cm. Zaraz po zmontowaniu na ścianie zestaw belek
powinno się mocno skręcid drutem wiązałkowym - ze względów
bezpieczeostwa, aby nadproże nie spadło z muru.
Zalety nadproża.

Wielką zaletą belek nadprożowych Porotherm 23.8 jest to, że

po oparciu na murze od razu pełnią funkcję nośną. Ponadto w prosty
sposób zapewniają ciągłośd warstwy ściany, ponieważ wysokośd belek
nadprożowych

jest

równa

wysokości

pustaków ściennych,

a grubośd nadproża można dokładnie dopasowad do
grubości ściany. Ceramiczna powierzchnia nadproża i
ściany tworzą jednorodne i równe podłoże pod tynk,
co zapobiega jego spękaniu na styku podłoża ze
ścianą.

| 23

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Zalety systemu Porotherm.

Wykonanie 1m2 ściany jednowarstwowej z pustaków Porotherm
powinno zająd około jednej godziny. Buduje się ją szybciej niż w
innych technologiach dzięki dużym wymiarom pustaków oraz
połączeniom na pióro i wpust, które pozwalają uniknąd wykonywania
spoin pionowych z zaprawy. 1 m2 muru tozaledwie 16 pustaków i 4
spoiny poziome. Prace usprawnia także użycie gotowych belek
nadprożowych i innych elementów systemu Porotherm. Po

zakooczeniu prac murarskich możemy przystąpid do montażu stropu.

Materiały potrzebne do robót murarskich:



Pustaki:

o Porotherm 44 Si (ściany zewnętrzne nośne);
o Porotherm 25 P+W (ściany wewnętrzne nośne);
o Porotherm 8 P+W (ściany działowe)



Nadproża Porotherm 23,8



Zaprawa Porotherm TM



Zaprawa zwykła murarska



Betoniarka



Gumowy młotek



Kielnia murarska



Poziomica



Sznurek murarski



Łaty



Styropian (gr. 5cm)



Ręczna pilarka brzeszczotowa z napędem elektrycznym



Młotek



Przecinak



Wkładka termoizolacyjna (gr. 10cm)



Drut wiązałkowy

| 24

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

7. TECHNOLOGIA WYKONANIA STROPÓW

Układanie stropu Porotherm:

Wykonuje się go z gotowych elementów - belek nośnych i

pustaków ceramicznych - które doskonale pasują do elementów
ściennych. Dzięki temu projektowanie i układanie stropu jest szybkie
i proste.

Układanie zaprawy.

Roboty montażowe rozpoczyna się od nałożenia na górną

powierzchnię ścian, warstwy zaprawy cementowej M10 o grubości
minimum 2 cm. Powinna mied ona dośd gęstą konsystencję, aby nie
wciekała w drążenia pustaków. Zaprawę układa się na całej
szerokości żelbetonowego wieoca, który
zostanie wykonany później.

Montaż belek stropowych.

Belki Porotherm są to elementy nośne stropu wykonane z kształtek ceramicznych

wypełnionych betonem z odpowiednim zbrojeniem. Belki opiera się na tak zwanych podporach
stałych, czyli ścianach lub podciągach.
Głębokośd oparcia belki na murze to
12,5 cm. Po ułożeniu belek stropowych
kontroluje się ich poziome ułożenie,
bądź w przypadku belek o większych
długościach

dostosowanie

do

poziomów

odpowiadających

odwrotnej

strzałce

ugięcia

tzw.

"wypiętrzenie", tj. D=1,0 - 3,3 cm. Jest
to czynnośd gwarantująca uzyskanie
nośności stropu zgodnych z podanymi
przez

producenta."Wypiętrzenie"

ogranicza również ugięcie stropu, które powstanie podczas jego eksploatacji.
Daje to w rezultacie efekt płaskiego sufitu. Pod belkami należy ustawid odpowiednie podpory

| 25

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

montażowe (podwalina, stemple stalowe lub
drewniane, belki podporowe). Zapobiegną one
odkształceniom belek podczas układania pustaków i
betonowania stropu. Ustawia się zgodnie z
projektem montażu stropu, na stabilnym podłożu, w
równych odstępach. Podpora montażowa powinna
składad się z podwaliny (np. deski o grubości dwóch
cali), stempla stalowego z regulacją wysokości lub
stempla drewnianego oraz belek podporowych
systemowych. Zaleca się stosowanie regulowanych
podpór

stalowych

z

własnymi

rozporami

stabilizującymi ich pozycję. Podpory montażowe
ustawia się prostopadle do belek stropowych wzdłuż
ich osi, w rozstawie nie większym, niż 1,8 m. Belki
podporowe należy podpierad (stemplowad), w
kierunku prostopadłym do osi belek stropowych, w
rozstawie 1,5 m.

Liczba podpór montażowych zależy od

rozpiętości stropu w świetle podpór stałych (np. ścian) i wynosi:

o przy rozpiętości do 3,6 m - 1 podpora,
o przy rozpiętości powyżej 3,6 m do 5,4 m - 2 podpory,

Ponadto należy ustawid dodatkowe, skrajne podpory montażowe bezpośrednio przy licu ściany

(podporze stałej). Podpory stałe (np. ściany) poziomuje się po ich wykonaniu, układając warstwę
gęstoplastycznej zaprawy na całej szerokości wieoca, zabezpieczając w ten sposób pustaki ścienne
przed wciekaniem betonu w ich drążenia.

Sprawdzanie rozstawu.

Aby sprawdzid, czy belki są prawidłowo rozstawione, układa się pomiędzy nimi na próbę

pustaki stropowe - po jednym przy każdym koocu belek. Pomimo dużych rozmiarów, pustaki są
lekkie, więc bez problemu można je ręcznie przenosid. W dodatku właśnie dzięki ich dużym
rozmiarom wypełnienie stropu zajmie niewiele czasu. Podczas montażu belek stropowych może
zaistnied sytuacja, w której odległośd między belką a ścianą będzie mniejsza od szerokości
modularnej pustaka.

| 26

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

W takim przypadku przerwę pomiędzy skrajną belką a licem ściany (wieoca) wypełnid można

w jeden z następujących sposobów:

o układając przycięte pustaki stropowe,
o układając kolejną dodatkową belkę stropową,
o deskując od dołu przerwę i wypełniając ją betonem.

W przypadku przycinania pustaków stropowych, maksymalna odległośd osi skrajnej belki

stropowej od lica ściany powinna zapewniad minimalną głębokośd oparcia pustaka stropowego na
ścianie, tj. 25 mm. Ta maksymalna odległośd wynosi:
- dla stropu o rozstawie osiowym 625 mm – 500 mm,
- dla stropu o rozstawie osiowym 500 mm – 375 mm.

Układanie pustaków stropowych.

Czołowe powierzchnie pustaków skrajnych muszą przylegad do wieoców, podciągów czy

żeber rozdzielczych stropu, zaleca się zadeklowad, czyli zamknąd drążenia zaprawą. Pustaki te układa
się jako pierwsze. Dopiero potem można wypełniad pozostałą powierzchnię stropu pomiędzy
belkami, dostawiając do siebie kolejne pustaki.
Żebro rozdzielcze.

W celu wzmocnienia konstrukcji oraz wyeliminowania tzw.

„klawiszowania belek”, należy wykonad jedno żebro rozdzielcze,
przebiegające w poprzek belek stropowych, przez całą szerokośd
stropu. Do wykonywania żebra rozdzielczego można stosowad pustaki
stropowe Porotherm o wysokości 80 mm, co pozwala na uzyskanie
jednolitej, ceramicznej dolnej powierzchni stropu.

Osłona wieoca.

Na jednowarstwowych ścianach zewnętrznych Porotherm,

zamiast zewnętrznego deskowania wieoca stropowego wykonuje się
obmurowanie z pustaków Porotherm 11.5 P+W, co znacznie ułatwia i
przyśpiesza prace montażowe. Pustaki muruje się jedną warstwą na
równi z licem ściany zewnętrznej. Ponieważ ich boczne powierzchnie
mają wyprofilowane pióra i wpust, zaprawą nie wypełnia się spoiny

pionowej. Nanosi się ją równą warstwą tylko na podłoże, a pustaki wsuwa od góry w wyprofilowania

| 27

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

już ustawionych elementów a następnie dociska do zaprawy.

Pomosty robocze.

Ze względów bezpieczeostwa należy korzystad z pomostów

roboczych, które bardziej równomiernie rozłożą naprężenia. Wykonuje
się je z desek, których grubośd powinna wynosid przynajmniej 1,5 cala.
Deski rozkłada się prostopadle do kierunku ułożenia belek nośnych, w
kilku miejscach na całej szerokości stropu. Nie należy stawad na
pustakach stropowych lub obciążad ich punktowo.

Zbrojenie żeber.

Zbrojenie żebra rozdzielczego stanowią dwa pręty,

poprowadzone jeden górą a drugi dołem, bez odgięd, średnicy 14 mm
ze stali A-III, spięte strzemionami o średnicy 4,5 mm o rozstawie 0,5
m. Kooce prętów muszą byd wprowadzone w wieniec i odpowiednio
w nim zakotwione. Zbrojenie dolne żeber rozdzielczych należy
wprowadzid w głąb wieoca lub podciągu na głębokośd nie mniejszą,

niż 10 średnic tego zbrojenia, natomiast długośd zakotwienia zbrojenia górnego w wieocu powinna
byd nie mniejsza, niż 0,5 m.

Zbrojenie wieoca

Wieniec to żelbetonowy element na zakooczeniu ścian każdej z

kondygnacji, który wzmacnia połączenie stropu ze ścianami. Jego zadaniem
jest przeniesienie poziomych obciążeo ze stropu oraz wzmocnienie
konstrukcji budynku. Zbrojenie wieoca musi byd wykonane zgodnie z
projektem konstrukcyjnym stropu, na przykład z czterech prętów stalowych
klasy A-III o średnicy najczęściej od 12 do 16 mm (zależnie od rozpiętości
stropu). Pręty układa się pomiędzy polem stropowym a ociepleniem wieoca,
ułożonym przy obmurowaniu z pustaków tak, aby po zabetonowaniu
wieniec tworzył opaskę spinającą mury.

Ocieplenie wieoca.

Aby zapewnid izolacyjnośd

termiczną ścian zewnętrznych w
miejscu wykonania wieoca, wieniec
trzeba

ocieplid.

W

tym

celu

odpowiednio przycięte pasy materiału
termoizolacyjnego

wkłada

się

pomiędzy osłonę wieoca a jego
zbrojenie. Warto zwrócid uwagę, aby
czynnośd tę wykonad dokładnie - w
miejscach połączeo nie będą wówczas
tworzyły się mostki termiczne.

| 28

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Betonowanie stropu.

Po sprawdzeniu poprawności:



rozmieszczenia podpór montażowych,



ułożenia belek i pustaków stropowych,



wypoziomowania belek stropowych, bądź
nadania im odwrotnej strzałki ugięcia,



zmontowania

zbrojenia

wieoców,

żeber

rozdzielczych, zbrojenia podporowego,zbrojenia
przy otworach w stropie itp.,



usunięciu zanieczyszczeo (liści, trocin, itp.),



zwilżeniu (zmoczeniu) elementów stropowych,

można przystąpid do betonowania stropu.

Szczególną uwagę należy zwrócid na dokładne wypełnienie mieszanką betonową wszystkich

elementów stropu (belki, żebra, wieoce). Beton podawany przy pomocy pompy należy rozprowadzid
równomiernie po powierzchni, nie dopuszczając do miejscowego gromadzenia. Grubośd warstwy
nadbetonu należy kontrolowad przy pomocy sondy lub ryg (listew, rur) umożliwiających „ściąganie”
nadmiaru betonu i uzyskanie podanej przez producenta grubości warstwy. W trakcie betonowania
należy pobrad próbki betonu i kontrolowad jego jakośd wg PN-EN 206-1 "Beton częśd 1: Wymagania.
właściwości, produkcja i zgodnośd". Do betonowania stropu stosuje się beton klasy nie niższej, niż
C16/20.

Pielęgnacja stropu

Po zakooczeniu betonowania strop należy pielęgnowad, szczególnie w okresie

podwyższonych lub obniżonych temperatur powietrza.

Pielęgnacja stropu polega na:

o zwilżaniu wodą powierzchni betonu w podwyższonych temperaturach,
o osłanianiu powierzchni betonu, np. matami w obniżonych temperaturach.

Otwory w stropie

Niewielkie otwory (np. na rury wod.-kan.,

c.o. lub przewody elektryczne) można wykonywad
nawiercając strop po jego wykonaniu lub poprzez
rozsunięcie pustaków podczas montażu stropu
oraz ewentualne wykonanie deskowania i wylewki
uzupełniającej. Większe otwory w stropie (np. na
zintegrowane ciągi przewodów wentylacyjnych
lub dymowych, schody itp.) wykonuje się, stosując
tzw. „wymiany” o wymiarach i zbrojeniu według
dokumentacji

technicznej,

często

z

wykorzystaniem pustaków stropowych Porotherm

| 29

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

o wysokości 80 mm. W tym przypadku jako pierwsze układa się belki stropowe przy krawędzi otworu
i odmierza się od nich – w obu kierunkach – rozstawienie kolejnych belek. Otwory wykonywad należy
w pustakach, nie uszkadzając belek stropowych

Rozformowanie stropu

Do rozformowania stropu, tj. usunięcia podpór montażowych oraz deskowao (wieoców,

żeber rozdzielczych, itp.) można przystąpid po uzyskaniu przez beton monolityczny co najmniej 80%
wytrzymałości docelowej (>16 MPa), tj. po min. 14 dniach od betonowania.

Materiały:



Mieszanka betonowa klasy (minimum) C16/20



Belki stropowe Porotherm



Zaprawa cementowa M10



Kielnia murarska



Stemple drewniane, belki podporowe



Deski grubości dwóch cali (ok. 5cm), półtora cali



Pustaki Porotherm (wysokośd 80mm)



Pręty o średnicy 14mm (stal A-III)



Strzemiona o średnicy 4,5mm (stal A-III)



Sonda konduktometryczna



Pompa do betonu

| 30

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

8. ROBOTY CIESIELSKIE

Na elementy konstrukcyjne przeznaczono drewno sosnowe, którego wilgotnośd nie może

przekraczad 23%.

Zaprojektowano konstrukcje dachu płatwiowo-kleszczowąprzy dachu dwuspadowym o

nachyleniu 42°. Wiązar z drewna sosnowego klasy C-30. Konstrukcja oparta na dwóch ścianach
nośnych w rozstawie osiowym równym 9m. i dwóch słupach. Wszystkie połączenia ciesielskie
wykonad na złącza wrębowe i czopy
Przekroje poszczególnch elementów wiązara:
Krokiew

8x16 cm

Płatew

14x20 cm

Murłaty

14x14 cm

Miecze

10x10 cm

Słupy

14x14cm

Deski i łaty podkładu pod pokrycie dachowe

Deski podkładu zazwyczaj są dwuprzęsłowe o długości 1,4-3,0 m i szerokości 8-15 cm. Z

reguły są układane w dotyk boczny i stykowane do czoła na przemian na co drugiej podporze
(krokwi, płatwi). Przy rozstawie podpór 70-85 cm przyjmuje się grubośd desek 19 mm, przy rozstawie
85-100 cm grubośd 22 mm, przy rozstawie 100-120 cm grubośd 25 mm. Łaty należy mocowad do
każdej podpory (krokwi, górnego pasa wiązara) jednym gwoździem, najlepiej karbowanym do łat, o
długości równej 3 grubościom łaty.

| 31

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Płatwie

Przejmują one obciążenie połaci dachowej za pośrednictwem krokwi lub podkładu pokrycia i

przekazują je na swe podpory (słupy, zastrzały, wiązary). W przypadku wiązarów
płatwiowokleszczowych płatwie ustawia się na słupach ścian stolcowych, a przy wiązarach
rozporowozastrzałowych lub bezkrokwiowych płatwie ustawia się na zastrzałach lub na górnych
pasach wiązarów. W dachach z poddaszem użytkowym płatwie należy podprzed dodatkowo
ukośnymi mieczami usytuowanymi w płaszczyźnie równoległej do kalenicy. Miecze nie tylko
zmniejszają rozpiętośd obliczeniową płatwi, lecz także dodatkowo usztywniają konstrukcję dachu.

Łączenia wiązarów

W wiązarach ciesielskich elementy

nośne były dawniej łączone na tradycyjne,
niestety pracochłonne w wykonaniu wręby
różnego rodzaju; chod występowały w nich
łączniki metalowe, te ostatnie nie miały
charakteru nośnego, tylko pomocniczy.
Obecnie stosuje się z reguły specjalnie
produkowane złącza metalowe, a wręby i
wcięcia są ograniczone do minimum. Ogólnie
biorąc, wiązary mogą byd tzw. pełne - z
krokwiami opartymi na belkach, oraz wiązary
tzw. puste - z krokwiami opartymi na
murłatach lub oczepach.

| 32

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Wiązary płatwiowo-kleszczowe

Są one zalecane w przypadku poddaszy niemieszkalnych, gdyż zużywają mniej drewna od

wiązarów krokwiowo-jętkowych. Nadają się zarówno do dachów spadzistych, jak i mało
nachylonych. Przykładowo pokazano dach spadzisty z dwiema ścianami stolcowymi. nadający się do
rozpiętości 11 m. W odróżnieniu od poprzednich zasadniczych typów, większa częśd ciężaru
własnego dachu i jego obciążenia przenosi się na ściany stolcowe, a stamtąd na belki dolne
wiązarów.

Wykonywanie konstrukcji ciesielskich

Na budowie nie wolno wykonywad

elementów i konstrukcji z drewna
warstwowego (tj. klejonego warstwowo),
które pozostawia się wyspecjalizowanym
wytwórniom. Drewno na konstrukcje
drewniane powinno byd na placu budowy
posortowane

według

klas

jakości,

przekrojów poprzecznych, długości i
wilgotności. Należy je składowad w
suchym, łatwo dostępnym miejscu.

Następnie

powinno

się

wytrasowad (wyznaczyd) elementy, to jest
oznaczyd i wykreślid na sortymentach
drzewnych linie ograniczające długośd,
szerokośd i grubośd, jak również linie
skosów, wrębów itp. Z kolei następuje
obróbka wytrasowanych już elementów za

| 33

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

pomocą odpowiednich narzędzi. Wskazane jest prowadzanie obróbki grupowo, np. ścięcia kooców,
nawiercanie otworów. Przy obróbce grupowej zaleca się stosowad sprzęt pomocniczy (stojaki,

jarzma,

zaciski

do

łączenia

sortymentów, prowadnice itd.).

Po obróbce następuje próbny

montaż. Polega on na dokładnym
dopasowaniu

elementów

przewidzianych do łączenia ze sobą i
przy tym na usunięciu zauważonych
usterek. Ostatnią czynnością przed
właściwym montażem jest znakowanie,
tj. Zaopatrzenie dopasowanych już
zestawów

(lub

elementów

wielkowymiarowych) w znaki liczbowe i
literowe, przy równoczesnym ustaleniu
ich właściwych miejsc w całej onstrukcji.
Przy montażu ważne jest wykonanie
tymczasowych

usztywnieo

przeciwwiatrowych w skrajnych polach
dachu i w co 5 lub 6 polu między
wiązarami.

| 34

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

l

| 35

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Przepisy bhp

Przed rozpoczęciem pracy z narzędziami zmechanizowanymi należy sprawdzid ich

zabezpieczenia ochronne (osłony), stan uziemienia korpusu (obudowy) silnika elektrycznego i stan
przewodu zasilającego (nie może mied uszkodzeo na długości, zwłaszcza na złączu z obudową).
Trzeba też usunąd przeszkody utrudniające pracę cieśli.

Należy też sprawdzid, czy części tnące są prawidłowo i mocno osadzone na wale roboczym.

Jeśli występuje koniecznośd poprowadzenia kabla przez ścieżki lub drogi dojazdowe, należy
poprowadzid go górą na prowizorycznych słupach (na dostatecznej wysokości, aby pojazdy o niego
nie zawadzały) albo też dołem płytko zakopane w ziemi w rynience z desek itp.

Przy przerwie w dopływie prądu należy natychmiast zwolnid nacisk materiału na części tnące

maszyny oraz wyłączyd silnik z sieci. Przed ponownym uruchomieniem silnika (po przerwie) trzeba
sprawdzid, czy części tnące nie tkwią w drewnie. Silnik wolno uruchomid dopiero wtedy, gdy wał
napędowy i części tnące mają zupełną swobodę ruchu.

Na placu budowy zaleca się ruch jednokierunkowy, unikając skrzyżowao dróg, zwłaszcza

ścieżek dla pieszych z drogami kołowymi.

Robotnicy zatrudnieni przy pracach załadowczo-wyładunkowych powinni - dla ochrony

przed urazami - nosid hełmy ochronne, buty ochronne z blaszanymi noskami i rękawice robocze.
Robotnicy pracujący na wysokości powyżej 3 m powinni byd ubezpieczeni specjalnymi pasami lub
szelkami ochronnymi przytwierdzonymi do masywnych, nieruchomych części budynku.

| 36

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

9. ROBOTY WYKOOCZENIOWE

Roboty podłogowe i posadzkarskie
Materiały:



taśma dylatacyjna maxit floor 4960



folia budowlana grubości 0,2 mm



siatka stalowa o średnicy 4mm, oczka 100x100 mm



zaprawa maxit 1500



maxit floor 4790 (preparat regulujący wysychanie)



klej do parkietu



bezbarwna szpachlówka (zmieszana z pyłem drzewnym)



lakier podkładowy, lakier nawierzchniowy

Wokół ścian, słupów, rur itp. wykonad dylatacje

obwodowe stosując taśmę dylatacyjną maxit floor 4960.
Ułożyd folię budowlaną grubości 0,20 mm (na zakład ok. 10
cm) z wywinięciem na ściany. Styki skleid taśmą
samoprzylepną. Położyd siatkę podłogową maxit floor 4945
na zakład ok. 10 cm lub siatkę stalową ocynkowaną o średnicy
4 mm oczka 100x 100 mm łączoną na zakład min. 5 cm.

Do 4,5 - 5,0 1 czystej wody, wsypad 25 kg (worek) suchej

mieszanki maxit 1500 i mieszad przez 2 - 3 minuty
wolnoobrotowym mieszadłem elektrycznym do uzyskania
jednorodnej masy. Odstawid na około 3 minuty i ponownie krótko wymieszad. Parametry
zaprawy kontrolowad na bieżąco przy użyciu pierścieniowego testu rozpływności. Nie dodawad

więcej wody niż zaleca instrukcja, ponieważ obniży to
wytrzymałośd oraz zwiększy skurcz zaprawy.

Niedopuszczalne jest „ulepszanie" wyrobu

przez dodawanie piasku, cementu itp. Temperatura
otoczenia i podłoża w trakcie wykonywania prac i
przez następne 7 dni powinna wynosid od +10°C do
+25°C. W trakcie prac oraz 3 dni po ich zakooczeniu
zalecane jest lekkie wietrzenie pomieszczeo, ale
należy unikad przeciągów. Unikad intensywnego
nasłonecznienia lub nagrzania. Wilgotnośd względna
podłoża powinna byd mniejsza niż 95%. Szerokośd

ylewanego pola nie powinna przekraczad 6 - 8 m. Zaprawę maxit 1500 wylewad na podłoże pasmami
o szerokości 30 - 40 cm. Kolejne porcje zaprawy wylewad tak szybko, aby mogły połączyd się, gdy są
jeszcze w stanie płynnym. Po wylaniu masę rozprowadzid na grubośd 4 cm, zawibrowad
powierzchniowo łatą-ramką i ewentualnie wygładzid stalową pacą zębatą. Zaprawę układad bez
przerw, aż do pokrycia całej powierzchni działki. Po wstępnym związaniu podkładu, taśmy z gąbki
usunąd i przystąpid do wylewania zaprawy na kolejnej działce roboczej. Zaleca się wykonywanie prac

| 37

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

przez co najmniej trzy osoby. Podkłady niezwiązane z
podłożem należy po ok. 24 godz. od wykonania zabezpieczyd
preparatem regulującym wysychanie maxit floor 4790. Należy
pamiętad o natychmiastowym czyszczeniu pomp łącznie z
wężem za każdym razem, gdy przerwa w pompowaniu
zaprawy będzie dłuższa niż 15 minut.
Podłoże pod parkiet powinno byd suche, mocne, równe,
czyste, bez spękao i tłustych plam. Temperatura podłoża i
pomieszczenia powinna wynosid minimum 15°C, a wilgotnośd
powietrza 50-65%. Parkiet należy zamocowad do podłoża
przy pomocy kleju do parkietu. Klej należy nanosid za pomocą
szpachli zębatej w ilości 1,5 kg/m2. Po przyklejeniu parkietu,
zaleca się pozostawid podłogę na min. 14 dni w celu
ustabilizowania naprężeo powstałych przy montażu. Po
zakooczeniu cyklinowania, w celu wypełnienia szczelin i

ubytków, parkiet należy wyszpachlowad. Do tego
celu służy płynna, bezbarwna szpachlówka
zmieszana z pyłem drzewnym uzyskanym z
cyklinowania podłogi. Po uzyskaniu konsystencji
pasty, szpachlówkę należy rozprowadzid na
powierzchni podłogi za pomocą szpachli metalowej
w ilości 0,15 L/m2. Po zastygnięciu klepkę należy
oszlifowad drobnym papierem, a następnie
odkurzyd. Po wycyklinowaniu, parkiet należy
lakierowad w trzech cyklach roboczych. Pierwszą
warstwę sianowi lakier podkładowy, nanoszony za
pomocą wałka. Kolejne dwie warstwy stanowi lakier nawierzchniowy. Po świeżo polakierowanej
podłodze, można poruszad się dopiero następnego dnia. Całkowite obciążenie, możliwe jest po 7
dniach.

Układanie terakoty i glazury

Przygotowanie podłoża

Szczotkujemy i czyścimy podłoże. Nierówności podłoża wypełniamy zaprawą wyrównującą.

W razie potrzeby podłoże nalezy zagruntowad emulsją, tworzącą ochronną warstwę między
podłożem a klejem i wzmacniającą przyczepnośd płytek do podłoża.

| 38

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Przed klejeniem płytek należy starannie zaplanowad rozmieszczenie płytek na podłodze tak

aby zakooczyd układanie przy wyjściu z pomieszczenia.

Układanie płytek na zaprawie

Zaprawę klejową nanosimy szpachlą zębatą na grubośd 5-10mm (zgodnie z zaleceniami

producenta), pokrywając jednorazowo powierzchnię maksymalnie 1m2 podłogi. W celu uzyskania
równych fug używamy krzyżyków dystansowych.

Dociskamy płytki delikatnymi uderzeniami gumowego
młotka. Płytka powinna spoczywad na zaprawie całą
swoją powierzchnią.

Konieczna jest szczególna precyzja i starannośd w
zachowaniu kątów prostych i układu linii.

Fugowanie

Spoiny wykonujemy co najmniej 12 godzin po ułożeniu płytek. Używamy gotowych

zapraw/mas do fugowania. Krzyżyki dystansowe muszą już byd usunięte. Rozprowadzamy mieszankę
spzachlą kauczukową do całkowitego wypełnienia szczelin.

Przecieramy posadzkę wilgotną szmatką lub gąbką, usuwając ewentualne ślady zaprawy na płytkach.

Należy uważad, aby nie zniszczyd świezych fug. Po 1-2h wycieramy
posadzkę suchą szmatką. Przyklejanie płytek ściennych i podłogowych
rozpoczynamy od rozplanowania układu płytek na poszczególnych
ścianach. Układanie rozpoczynamy od drugiego rzędu płytek. Pierwszy
będziemy przyklejad po ułożeniu terakoty na posadzce. Ma to na celu
ukrycie „ewentualnych” nierówności
powstałych w przycinanej terakocie.
Należy zwrócid uwagę na dokładne
wyznaczenie

poziomów

i

pionów

układanych płytek, oraz na zachowanie

prawidłowej płaszczyzny powstającej z układanych płytek.

Spoinowanie płytek wykonujemy po upływie co najmniej 24h

od zakooczenia przyklejania glazury lub terakoty używając zapraw do
fugowania spin wąskich bądź szerokich w zależności od szerokości
spoin między płytkami. Przygotowanie zaprawy zgodnie z wytycznymi
producenta. Sposób fugowania zgodnie ze sztuką budowlaną. Połączenie pomiędzy ścianą a
posadzką w sanitariatach wymaga zastosowania materiałów zapewniających szczeolnosd.

| 39

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Doskonale nadają sie do tego silikony sanitarne w kolorach dopasowanych do zastosowanych
kolorów fug na płytkach podłogowych. Po zakooczeniu prac związanych z fugowaniem powierzchnie
z płytek doprowadzid do czystego stanu, przy zastosowaniu odpowiednich płynów i preparatów,
zgodnie z zaleceniami producenta.

Układanie parkietu

Panele podłogowe kleimy jeden do drugiego na piórach i wpustach, a nie do podłogi czy

ściany. Dlatego jest to pływająca podłoga. Należy stosowad klocki dylatacyjne między panelami, a
ścianą, ponieważ panele muszą mied gdzie “pracowad”. Szczelina dylatacyjna powinna mied
szerokośd od 5 do 10 mm. Nie należy jednak przesadzad z dylatacją, bo listwa przypodłogowa nie
pokryje szpary.

Panele podłogowe w pomieszczeniach z oknem układad równolegle z padaniem promieni

słonecznych w przeciwnym razie będzie
widad złączenia. W przypadku, gdy w
pokoju są dwa okna panele kładziemy
równolegle do promieni słonecznych
wpadających z okna umieszczonego
naprzeciw wejścia do pomieszczenia.
Przed przystąpieniem do układania,
należy pozostawid zapakowane panele
przez 24 do 48 godzin w temperaturze
pokojowej (18 stopni i max. 75%
wilgotności względnej). Duże nierówności
podłoża należy wyrównad za pomocą
masy szpachlowej – samopoziomującej.

| 40

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Technologia robót tynkarskich

Materiały:



Atlas tynk cem-wap kat. III



Emulsja ATLAS UN1-GRUNT

Proces tynkowania składa się z następujących czynności:



przygotowania zaprawy,



dostarczenia zaprawy do miejsca tynkowania,



narzucenia zaprawy na podłoże ,



zatarcia powierzchni tynku.

Do wykonania tynków zewnętrznych (grubości 3 cm) i wewnętrznych (grubości 1,5 cm)

należy zastosowad tynk mineralny ATLAS TYNK CEM-WAP KAT. III. Tynk jest bardzo łatwy i wygodny
w użyciu, odznacza się dobrą przyczepnością, a dzięki składnikom uszlachetniającym, charakteryzuje
się wysokim stopniem plastyczności. Zaprawa jest mrozo i wodoodporna.

Podłoże powinno byd suche, stabilne, równe

i nośne, tzn. odpowiednio mocne, oczyszczone z
warstw mogących osłabid przyczepnośd zaprawy,
zwłaszcza z kurzu, brudu, wapna, olejów, tłuszczów,
wosku itp. Słabo związane części powierzchni należy
odkud, zaś części luźne lub
osyp li we usunąd przy pomocy szczotki stalowej.
Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoże
należy zmoczyd czystą wodą. Jeżeli istnieje potrzeba
redukcji chłonności podłoża, zaleca się gruntowanie
emulsją ATLAS UNI-GRUNT. Zaprawę przygotowuje
się przez wsypanie suchej mieszanki do naczynia z
odmierzoną ilością wody (w proporcji 0,22-0,25 1 na
1 kg suchej zaprawy) i wymieszanie, aż do uzyskania
jednolitej konsystencji. Czynnośd tę najlepiej
wykonad mechanicznie, za pomocą wiertarki z mieszadłem lub w betoniarce. Zaprawa nadaje się do
użycia po kilku minutach od wymieszania i należy ją wykorzystad w ciągu 3 godzin.

Proporcje dodawania wody należy skorygowad doświadczalnie, kierując się pożądaną

konsystencją zaprawy, rodzajem podłoża i warunkami atmosferycznymi. W uzyskaniu równych
powierzchni tynku pomaga stosowanie prowadzących listew tynkarskich. Mocuje się je mechanicznie
bądź poprzez zatopienie ich w zaprawie - listwy siatkowe. Tynk narzuca się równomiernie kielnią lub
agregatem tynkarskim. Nadmiar zaprawy należy zbierad pacą styropianową lub drewnianą i wrzucad
z powrotem do naczynia. Świeży tynk można wyrównad długą łatą, wykorzystując listwy prowadzące.

Moment przystąpienia do zacierania należy określid doświadczalnie, tak aby nie nastąpiło

zbytnie przesuszenie tynku. Do zatarcia powierzchni należy użyd pacy styropianowej. W czasie
wysychania tynków wewnętrznych należy zapewnid dobrą wentylację pomieszczeo. Tynki
zewnętrzne należy chronid przed zbyt szybkim wysychaniem, zraszając je wodą oraz przed
bezpośrednim działaniem słooca, deszczu i wiatru.

| 41

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Technologia robót malarskich

Materiały:

o farba lateksowa Akrotix
o farba silikonowa elewacyjna ATLAS FASTEL NOVA

Powłoki malarskie na ścianach i sufitach należy

wykonad

farbą

lateksową

Akrotix.

Powierzchnia

przeznaczona do malowania powinna byd czysta,
niekrusząca się, niepyląca. bez rys i spękao. Farbę przed
użyciem trzeba dokładnie wymieszad. Stosowad bez
rozcieoczania. Zalecana liczba warstw 1. Malowad w
temperaturze od +5°C do 30°C. AKROTIX można stosowad
na tynki po 4 tygodniach od ich nałożenia. Podłoże należy
zagruntowad farbą rozcieoczoną wodą pitną w stosunku
1:1. W czasie prac malarskich i po ich zakooczeniu
pomieszczenia powinny byd wietrzone, aż do zaniku zapachu.
Farbę nanosid za pomocą wałka, a w trudno dostępnych miejscach za pomocą pędzla. Malowanie
ścian zewnętrznych należy rozpocząd po siedmiu dniach od nałożenia tynku. Do malowania należy
użyd farbę silikonową elewacyjną ATLAS FASTEL NOVA.

Farba jest dostarczana w postaci gotowej do użycia. Bezpośrednio przed użyciem należy ją

dokładnie wymieszad celem wyrównania konsystencji. Czynnośd tę najlepiej wykonad mechanicznie,

stosując wolnoobrotową wiertarkę z mieszadłem. Farby nie wolno
łączyd z innymi materiałami. Do pierwszego malowania, zwłaszcza
podłoży z wyraźną fakturą np. tynków cienkowarstwowych, można
dodad maksymalnie 2% czystej wody (jedna szklanka o pojemności
200 ml na opakowanie 10 l farby). Przyjęte proporcje rozcieoczania
należy zachowad na całej malowanej powierzchni. Do ostatecznego
malowania należy stosowad farbę w postaci nierozcieoczonej.
Farbę należy nanosid w
postaci

cienkiej

i

równomiernej warstwy wałkiem, pędzlem lub metodą
natryskową. Do nanoszenia pierwszej warstwy, tzw.
podkładowej na tynkach strukturalnych zalecane jest
stosowanie farby rozcieoczonej według wyżej opisanych
proporcji. Kolejną warstwę należy nakładad poprzecznie do
poprzedniej, po min. 6 h. Przerwy technologiczne podczas malowania należy z góry zaplanowad, np.
w narożnikach i załamaniach budynku, pod rurami spustowymi, na styku kolorów itp. Nanoszenie
farby należy prowadzid w sposób ciągły (stosując technologię „mokre na mokre”), unikając przerw w
pracy. Czas wysychania farby zależnie od podłoża, temperatury i wilgotności względnej powietrza
wynosi ok. 2-6 godzin. Czas ten zależny jest od intensywności koloru stosowanej farby.

| 42

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

10. ROBOTY IZOLACYJNE I POKRYCIOWE DACHU

Materiały:



Płyty z wełny mineralnej TOPROCK, SUPERROCK



Płyty kartonowo-gipsowe



Blachodachówka

Izolacja

o Izolacja poddasza:

Przystępując do izolacji poddasza użytkowego

najpierw należy dokładnie zmierzyd rozstaw pomiędzy
krokwiami w świetle tak, aby przyciąd wielkowymiarowe
płyty TOPROCK na odpowiedni wymiar.

Z odcinków o długości do 5 m wielkowymiarowych

płyt TOPROCK odcinamy kawałki o 1,5
do 2 cm większe od odległości w świetle pomiędzy
krokwiami.

Dodatkowe

centymetry

umożliwiają

wykorzystanie

doskonałej

sprężystości i sztywności tego materiału.

Ze względu na to, że standardowa wysokośd

krokwi wynosi często 16 cm, a zalecana grubośd
izolacji w energooszczędnym poddaszu wynosi 22-25cm,
izolację wykonuje się dwuwarstwowo.

Pierwszą warstwę izolacji z płyt TOPROCK

umieszczamy pomiędzy krokwiami, układając płyty
na lekki wcisk.

| 43

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Po umieszczeniu płyty między krokwiami klinuje się ona i
samodzielnie

utrzymuje

pomiędzy

elementami

dachu.

Antygrawitacyjne właściwości produktu rosną wraz z grubością
płyty, a maleją wraz z rozpiętością krokwi. Płyta TOPROCK
ogranicza ilośd pracy do minimum, ponieważ eliminuje
koniecznośd dodatkowego mocowania izolacji sznurkiem czy
żyłką do krokwi.

Drugą warstwę izolacji z płyt SUPERROCK należy

umieścid w przestrzeni pomiędzy krokwiami, a płytą gipsowo-
kartonową. Przestrzeo taką
uzyskamy

poprzez

zastosowanie rusztu o lekkiej
konstrukcji. Najlepiej do tego
celu wykorzystad wieszaki do
poddaszy

o

regulowanej

wysokości w kształcie litery U i profile typu C biegnące prostopadle
do krokwi. Druga warstwa izolacji pozwoli na zniwelowanie
podłużnych mostków termicznych pochodzących od krokwi.

W celu zapewnienia ciągłości izolacji, resztki wełny pozostałe
po docinaniu płyt należy umieścid w poszczególnych listwach
rusztu przed ich zamontowaniem. Dopiero pomiędzy tak
przygotowany ruszt układamy drugą warstwę izolacji.

Kolejnym etapem jest zamontowanie paroizolacji i

płyt gipsowo - kartonowych. Folię paroizolacyjną stosujemy w
pomieszczeniach średnio - wilgotnych i wilgotnych (kuchnia,
łazienka WC). Do stalowego rusztu przyklejamy ją taśmą
dwustronną.

Należy

pamiętad

o

wykonaniu

10

centymetrowego zakładu i sklejenie go taśmą dla zapewnienia szczelności wykonanej paraizolacji. W
pomieszczeniach suchych (sypialnia korytarz) do rusztu przykręca się od razu warstwę
wykooczeniową, czyli płyty kartonowo gipsowe lub panele.

| 44

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Pokrycie dachowe

Przed przystąpieniem do pracy należy sprawdzid geometrię dachu. W przypadku połaci

prostokątnych należy zmierzyd przekątne połaci, które powinny byd sobie równe. Z niewielkimi
odchyleniami (20 - 30 mm) można sobie poradzid przy pomocy wiatrownic, w przypadku dużych
różnic należy skorygowad poład dachową. Linia okapu jest linią kierunkową montażu i w związku z
tym wymusza kierunek układania arkuszy. Linia okapu jest linią kierunkową montażu i w związku z
tym wymusza kierunek układania arkuszy. Łaty powiny byd przybite na kontrłatach, równolegle do
linii okapu za pomocą ocynkowanych gwoździ. Pierwszą łatę, 15 mm wyższą niż pozostałe,
umieszczamy w linii okapu, środek drugiej łaty w odległości okolo 290 mm od linii okapu (brzegu
pierwszej łaty). Następne łaty umieszcza się z osiowym rozstawem 350 mm.

Blachodachówkę układa się rzędami od okapu do kalenicy, rozpoczynając od prawego

dolnego rogu. Arkusze układa się na łatach i montuje za pomocą wkrętów samonawiercających (po
uprzednim zamontowaniu haków rynnowych oraz pasów nadrynnowych - o ile występuj). Bardzo
ważne jest, aby pierwszy szereg arkuszy był kładziony pod dobrym kątem do okapu. Skręcanie
arkusza jest niemożliwe, ponieważ blachodachówka jest profilowana podłużnie i poprzecznie. Często
mocuje się przy okapie prostą deskę wymuszającą prawidłowy kąt montażu. Po zamocowaniu deski
należy kilka pierwszych arkuszy ułożyd bez przykręcania i znaleźd właściwe ułożenie. Należy zwócid

szczególną uwagę na niezamocowane arkusze blachy.

Wkręty rozmieszczamy w co drugiej fali, co drugi szereg

dachówek, w każdej fali przy okapie i kalenicy oraz w każdym
szeregu dachówek na bocznej nakładającej się krawędzi. Zużycie
wkrętów wynosi 7 - 8 szt. na 1 m2 pokrycia. Wkręty umieszczamy
zawsze w dolnej części fali . Łączenie płyt wzdłuż dłuższego boku
oraz krawędzi zakładkowej należy wykonywad przy pomocy
szczelnych nitów zrywanych umieszczanych na szczycie profilu.
Połączeo dłuższych boków blachnie przykręcamy wkrętami do
łat.

| 45

P a g e

Paweł Sikora gr. 5

Elementy

wykooczeniowe

powinny

byd

mocowane przy pomocy wkrętów krótkich lub szczelnych
nitów zrywanych. Odległośd mocowao nie powinna byd
większa niż 300 mm. Wiatrownica powinna dochodzid do
najbliższego szczytu fali. Zakład nie powinien byd mniejszy
niż 100 mm. Podstawową rolą uszczelnieo jest
uniemożliwienie przedostawania się wody, śniegu kurzu
oraz ptaków i owadów. Projektując rozmieszczenie
uszczelek należy pamiętad o zapewnieniu właściwej

wentylacji połaci dachowych. W przypadku dachów płaskich (14 - 30°) zaleca się stosowanie uzczelek
wzdłuż całej kalenicy i okapu, zapewniając dostęp powietrza przy okapie oraz wylot w kalenicy.
Kalenicę dachów o kącie nachylenia powyżej 30° można pozostawid bez uszczelek, zaginając do góry
dolne części fal. Kalenice skośne występujące w dachach kopertowych należy uszczelnid taśmą
aluminiowo-bitumiczną, umieszczoną pod gąsiorami.