1

Niepodległość

Niepodległość to słowo, które kryje w sobie
wyzwanie, upór i emocje. A nade wszystko
dumę, jaka nas rozpiera na myśl o tych
doświadczeniach, które sprawiają, że

czujemy się więksi, podobnie jak dziecko,

któremu udało się zawiązać sznurowadła lub

umyć samemu bez pomocy mamy.

Niepodległość to niezależność wyboru,

tworzenia, popełniania błędów i uczenia się.

Uczucie niezwykle silne, które pozwala nam

nadać bieg naszemu życiu. Bycie

niezależnym to prawo wyboru życia,
niosące ze sobą nową odpowiedzialność,
od której nie możemy się uchylić,

zobowiązania zaangażowanych obywateli

w służbie swojej społeczności, osób

pracowitych, które godnie wypełniają

swoją pracę. To jest przesłanie, którego

- jako rodzice i nauczyciele - winniśmy
uczyć nasze dzieci; tylko w ten sposób
będzie miało sens coroczne

gromadzenie się każdego 11-tego

listopada, aby wspólnie zakrzyknąć:

„Niech żyje Polska!”.

”

Graffiti” dla ojczyzny

Zaproś rodziców, aby wspólnie snuć refleksje nad znaczeniem

wydarzeń z 1918r. w kontekście współczesnej historii.

Niezwykle pomocne okaże się tu zaproszenie nauczycielki

historii. Następnie, jako podsumowanie spotkania, wyraźcie

swoje myśli w postaci „graffiti”, wykonanym na szarym

ekologicznym papierze przy użyciu farb i pędzli. Wystawcie

je jako część dekoracji w dniu obchodów uroczystości.

Kwiaty do

dekoracji

Pomoce

J

Słomki lub pręciki

J

Białe i czerwone

serwetki

2

Cele

J

Wykazanie istnienia

siły elektrostatycznej.

J

Identyfikacja niektórych

właściwości różnych

przedmiotów.

Materiały

J

balony

J

puste, aluminiowe puszki

Wykonanie

J

Nadmuchaj balon.

J

Zapytaj dzieci, czy balon

może przesunąć puszkę.

J

Przybliż balon do puszki.

J

Obserwuj, co się będzie

działo.

J

Potrzyj balon o wełnianą

ściereczkę lub sweter.

J

Ponownie przybliż balon

do puszki.

J

Obserwuj, co się będzie działo.

Wyjaśnienie

(dla nauczycielki)

Przedmioty codziennego

użytku są elektrycznie obojętne.

To znaczy, że posiadają taką

samą ilość cząsteczek z ładunkiem

dodatnim co ujemnym.

Gdy nimi pocieramy, dochodzi

do przekazania cząsteczek

naładowanych ujemnie

(elektronów) z jednego

przedmiotu do drugiego.
W tym przypadku, gdy
pocieramy balonem o wełnianą

ściereczkę lub sweter, gromadzi

się w nim nadmiar cząsteczek

naładowanych ujemnie.

Cząsteczki te zaczynają

przyciągać cząsteczki z puszki
naładowane dodatnio i tym
można tłumaczyć, dlaczego
przyciąga ją balon.
Innymi słowy, balon posiada
siłę przyciągania na tyle dużą,
że jest w stanie poruszyć

puszką.

Warianty

1) Jak zmienić

bieg wody?

J

Odkręć kran (nie za dużo).

J

Potrzyj balonem o włosy.

J

Balon przybliż do

strumienia wody, nie
dotykając go.

J

Obserwuj, co się

będzie działo.

J

Balon ponownie się

naładował i posiada
wystarczającą ilość cząsteczek
ujemnych, aby zmienić
bieg wody.

2) Przylegający balon

J

Nadmuchaj balon.

J

Umieść go w pobliżu ściany,

okna lub drzwi.

J

Obserwuj, co się będzie

działo.

J

Potrzyj balonem o wełnianą

ściereczkę i powtórz
poprzednie czynności.

J

Obserwuj.

J

Teraz rzeczywiście balon

przykleja się do ściany, okna
lub drzwi, jako że jego
ładunek ma siłę, ale nie
na tyle dużą, aby poruszyć
ścianą, oknem lub
drzwiami; z tego powodu
przykleja się do nich.

3) Fryzura bez użycia

grzebienia

J

Nadmuchaj kilka

balonów i potrzyj nimi
o wełnianą ściereczkę
lub sweter.

J

Niech dzieci przybliżą je

do swoich głów, wzajemnie
się obserwują i przyjrzą się
w lustrze, co się dzieje z ich
włosami.

J

Siła przyciągania

elektronów, zwana „siłą
elektrostatyczną”, ponownie
działa i podnosi im włosy.

3

”

Perkusja”

Materiały

J

Cztery 20-litrowe plastikowe wiadra po

farbie i jedno 10-litrowe

J

1 miednica (może

to być również pokrywka od jednego z wiader)

J

Farby

J

3 kije od szczotki

J

2 drewniane

listwy

J

2 głębokie talerze z nierdzewnej stali

(na talerze hi-hat lub charleston)

J

1 płytki

talerz (może być więcej)

J

2 sprężyny

J

Śruby

J

Jeden kawałek 18 - centymetrowego karnisza

od zasłony na pedał dużego bębna (patrz

szczegóły)

J

1 drewno o wymiarach ok.

30 cm x 20 cm na podstawę pedału

J

1 drewno w kształcie walca o średnicy 9 cm

J

1 drewno wielkości dziecięcej stopy

J

2 drewna w kształcie „L”

J

2 gwoździe

J

15-centymetrowe kawałki taśmy typu roleta.

Wykonanie

Na początku umyj wiadra, usuń z nich uchwyty i pomaluj je.

Następnie przeprowadź na nich próbę dźwiękową, aby móc

je ustawić od najlżejszych do najcięższych oraz od lewej do

prawej. Najlżejsze wiadro będzie werblem (pierwsze wiadro

po lewej stronie), w dalszej kolejności pójdą obydwa tom-tomy

(na bębnie basowym), „duży bęben” lub floor tom umieść po

prawej; ten, który wyda wyższy dźwięk, będzie bębnem

basowym (jako jedyny będzie w poziomie).

Do werbla przykręć dwie podstawki wykonane z kijków

od szczotki, a trzecia podstawka, która jest długa, posłuży

do podtrzymywania talerzy „hi-hat” (odwrócone głębokie

talerze połączone sprężyną). To samo postępowanie zastosuj

w przypadku „dużego bębna”, pozostawiając jedną długą

podstawkę do podtrzymywania talerza (powinien leżeć

na tyle swobodnie, aby był w stanie wydawać dźwięki).

Do dużego bębna przykręć dwie podstawki, dzięki czemu

nie będzie się obracać; wykonaj je z drewnianej listwy.

Posłużą jako podstawa do przykręcenia obydwu tom-tomów

(w tym modelu użyto 10-litrowego wiaderka na jeden bęben

i 20-litrowego na drugi, odpowiednio przyciętych w celu

uzyskania upragnionego dźwięku). W bębnie basowym,

w części, o którą będzie się opierać pedał, zrób otwór

(przez ten otwór wejdzie gwóźdź podczepiony do

pedału, dzięki czemu duży bęben nie będzie się

ruszał, jak w niego uderzymy). Następnie przykryj

go miednicą (lub właściwą przykrywką wiadra),

którą należy wcześniej ponakłuwać, aby dźwięk

mógł się rozchodzić.

4

Pedał

Pedał wykonany został w następujący sposób:

1)

Do drewnianej podstawy (A) o wymiarach 30 cm x 20 cm

doczep inny kawałek wielkości dziecięcej stopy (B) w ten

sposób, aby podstawa była zabezpieczona jednym z jej

krańców; będzie on pełnić rolę zawiasa (zobacz zdjęcia).

2)

Następnie knotem o średnicy równej karniszowi od

zasłony, mającemu 18 cm (D), nakłuj w środku drewniany

walec o średnicy równej 9 cm (C).

Rurkę włóż przez otwór i upewnij się, że jest stabilna (tzn.

sprawdź, czy drewno nie kręci się na rurce).

3)

Z obydwu kawałków utwórz „L” i w jednym z krańców

nakłuj je, ale tak, aby nie przeszły przez otwór; rurka (D)

będzie w nim „tańczyć”.

4)

Połącz wszystko w ten sposób, jak jest to pokazane

na ilustracji.

Zabezpiecz kawałek drewna (B) kawałkiem (C) przy użyciu

taśmy od rolety.

Po przeciwnym boku zabezpiecz młotek wykonany

z drewnianego pręcika i kołka.

Dodaj sprężynę, aby mógł się obracać i wreszcie umieść

gwóźdź, który wejdzie w otwór dużego bębna.

Szczotki

Jeśli życzysz sobie
osłabić dźwięk,
te szczoteczki
okażą się
do tego
idealne.

5

6

7

To był stary pancernik, który bardzo lubił
muzykę i całe godziny spędzał przy
szczelinie, słuchając, jak gwiżdże wiatr.
Kiedy padał deszcz, podchodził do kałuży,
gdzie śpiewały żaby.

- Gdybym ja miał taki piękny głos… - myślał
rozmarzony. Byłbym najszczęśliwszym
pancernikiem na świecie!
Żaby naśmiewały się z niego, mówiąc: -
Nigdy w życiu nie będziesz śpiewał tak
jak my!

Jednak, pomimo tych strasznych drwin,
biedny pancernik nadal stał nad kałużą
i jak zaczarowany słuchał żabiego śpiewu.

Wtem do jego uszu dotarła
nieznana mu melodia dobiegająca

gdzieś z tyłu, zza kamienia.
Pancernik odkrył, że to głos

świerszczyka i zaczął się do niego
przybliżać, tak bardzo chciał go

lepiej usłyszeć. Podchodził
cichuteńko, żeby go nie spłoszyć.
W tym momencie spostrzegł, że

znajduje się w pobliżu chaty
czarodzieja Sebastiana, więc

postanowił go odwiedzić.

Pewnego razu śpiew kilku

ptaszków wyrwał go

z popołudniowej drzemki.

- Ależ piękne dźwięki! -

wykrzyknął poruszony. Jakże

to byłoby cudowne móc

śpiewać tak jak one!

Księżyc ukazał się między

wzgórzami, a pancernik wciąż

rozmyślał o ptasich trelach.

8

- Co chcesz? - zapytał czarodziej.
- Chcę śpiewać jak żaby, ptaki,
świerszcze. Chcę, żeby się wszyscy

radowali, słysząc mój głos.
- W porządku. - odpowiedział
czarodziej. Nim wzejdzie słońce,
twój głos stanie się najpiękniejszy,

ale już na zawsze będziesz musiał
tu ze mną pozostać.
Pancernik przystał na tę

propozycję i zasnął obok chatki.

Żaby miały rację.
Czarodziej przemienił

pancernika w mandolnię i,
gdy głaskał go swoimi
rękoma, z instrumentu

wydobywała się
prześliczna muzyka, którą
słychać było w oddali…

Kiedy na niebie pojawiło się słońce,

z daleka można było posłyszeć

śpiew pancernika.

Żaby-dowcipnisie, ze zdziwienia

aż pootwierały buzie…

- Słuchajcie! - zakrzyknęła jedna z nich.

To przecież pancernik!

- Tak! - przytaknęła inna.

Ależ ma śliczny głos!

- Śpiewa lepiej niż my! - wymamrotała

kolejna zazdrosna żaba.

9

Wyjaśnienie

Nasiona, aby móc kiełkować, potrzebują wody

i zaciemnionego miejsca. Pomyślmy o zasiewie -

w doniczce lub na polu: sadząc nasiona,

zanurzamy je w ziemi i podlewamy co jakiś czas

lub czekamy na deszcz. W ten sposób nasionka

zostają nawilżone, zwiększają swoją objętość

i zaczyna się proces kiełkowania, który ma

miejsce, kiedy zalążek pęcznieje, zaś „przykrywka”

nasionka pęka. Aby to osiągnąć, każda nowa

roślinka potrzebuje kilku podstawowych

składników, niezbędnych do prawidłowego

rozwoju: wody, tlenu i soli mineralnych. W trakcie

tego procesu roślinka się powiększa, szukając z jednej

strony wody (korzeń), z drugiej światła (łodyga

i liście). To poszukiwanie wytwarza siłę, która burzy

wszystko, co napotyka na swojej drodze i która
zależy od wielkości nasionka.

Do skopiowania: fazy kiełkowania nasionka fasoli.

Czy wiesz, że...?

Grecy wykorzystywali tę metodę

do łamania niektórych skał.

Wzrost korzeni wielu drzew

przyczynia się do kruszenia podłoża.

Rozrost gałęzi może również

spowodować pęknięcia w dachu.

10