www.ediba.com

Dla wesołych nauczycielek

1

Sposób na

przebranie

Torba wykonana z filcu

lub innego materiału

(zdjęcie 1)

, pokaźnych

romiarów (mniej więcej

zakrywająca nasze

ciało), do której

dodajemy szczegóły,

na przykład: włosy, oczy,

buzię itd. Ponadto robimy

w niej dwa otworki

(zdjęcie 2)

.

Zaleca się, aby,

dla lepszego efektu

końcowego,

nauczycielka

założyła dres.

“

Tunikę

”

należy założyć

na wysokości bioder,

pamiętając o schowaniu

rąk do kieszeni.

Zdjęcie 1

Zdjęcie 2

Nowatorskie pomysły

www.ediba.com

Cechy rozwojowe

2

Nowatorskie pomysły

Profile wiekowe

Zanim przejdziemy do planowania naszego zadania,
wcześniej musimy dogłębnie poznać cechy ewolucyjne
naszych uczniów, co pozwoli nam towarzyszyć im w ich
rozwoju.
Generalnie każda grupa wiekowa posiada szereg cech
wspólnych, choć oczywiście nie da się uniknąć pewnych
drobnych różnic wśród dzieci. Jednocześnie nie wolno
nam zapominać, że każdy rozwój to proces osobowy,
a więc odbywa się stopniowo, a my, pokonując kolejne
etapy, stawiamy kilka kroczków naprzód i kilka do tyłu.

Trzylatki

Lubią grę sceniczną; odgrywają role z życia rodzinnego

i wcielają się w postacie zwierząt domowych. Bawią się,
przebierając się za kogoś.

Swoim zabawkom nadają cechy ludzkie, tak jakby te

żyły własnym życiem, i już są w stanie odróżnić co nieco
rzeczywistość od fikcji.

Podobają im się gry planszowe, chociaż potrzebują

interwencji nauczycielki, która pokieruje ich grą
i zorganizuje pracę. Często porzucają grę przed jej
ukończeniem.

Bawiąc się bryłami, na ogół układają je warstwami,

w stos i w szeregi, ale robią też przeogromne szosy, góry
czy budynki. Burzenie budowli sprawia im niemałą
przyjemność.

Cieszą się towarzystwem innych dzieci i angażują się

w jakieś drobne grupowe projekty zabaw. Interesują się
innymi i domagają się ich zabawek. Generalnie
potrzebują nauczycielki jako arbitra, który rozwiąże ich
konflikty z rówieśnikami.

Lubią zabawy z wodą i piaskiem. Modelować plasteliną,

malować farbą, używając przy tym palców, czy też
wyrabiać błoto, glinę, pianę i ciasto to jest to, co je bawi.

Interesują się wszystkim, co się wokół nich znajduje;

nęci je, żeby wszystkiego dotknąć i zbadać osobiście.

Z reguły przy jednej czynności mogą

usiedzieć bardzo krótko.

Pewne rzeczy mogą wykonywać

zupełnie bez pomocy lub też

z niewielką pomocą osoby

dorosłej.

Same idą do łazienki i w tej
kwestii potrzebują zaledwie
niewielkiej pomocy.

Ich zainteresowanie

budzą genitalia.

Okresy wybuchów

gniewu i gwałtownych
napadów złości są u nich
z reguły krótkie. Jest to wiek
negacji i sprzeciwu, jakże
istotnych dla ich poczucia
własnej tożsamości.

Są niestałe,

nieprzewidywalne i zmienne
w swych pragnieniach oraz
decyzjach.

Ich sposób myślenia jest egocentryczny, animistyczny

i nie przystaje do rzeczywistości.

Odznaczają się poczuciem humoru, podoba im się

to co komiczne i niedorzeczne.

Uwielbiają śpiewać piosenki i wymyślać własne.

Ciekawią je książki z obrazkami, zwłaszcza te, gdzie są

przedstawione zwierzęta ze swoimi młodymi.
Bardzo lubią bajki i wręcz proszą, aby im opowiedzieć
kolejny raz tę samą historię.

Słowo mówione staje się środkiem komunikacji.

Używają bardzo prostych wypowiedzi. Tworzą pytania,
a nawet zdają sobie sprawę z istnienia czasów
gramatycznych, stosując je zgodnie z logiką
(położyłem). Artykulacja i wymowa są niedoskonałe,
ale przez najbliższy rok będą ewoluować.

Cieszą się, rysując bazgroły. Generalnie, zapełniają

kartkę papieru, zmieniając jedynie ruchy.
Używają różnych kolorów i kreślą linie poziome, pionowe
lub kołowe, w ogóle nie przejmując się tym, że
wykraczają poza granice papieru, na którym malują.
Z początku nie ma mowy o zamiarze odtworzenia
czegoś, co by przypominało realne przedmioty;
przeważa eksperymentowanie.

Postać ludzką przedstawiają jako kijankę, która

z upływem czasu będzie się zmieniać, aż ostatecznie
przeobrazi się w ludzika. W ciągu tego roku zaczną
nadawać imiona swoim rysunkom, aczkolwiek zmieniać
je będą bardzo często czy to w trakcie rysowania,
czy też po ukończeniu malunku.

Ich pojęcie czasu jest jak na razie niepełne.

Póki co, żyją tylko teraźniejszością.

Rozróżniają podstawowe kolory i niektóre drugorzędne,

łączą je z konkretnymi przedmiotami.

W sposób bardziej skoordynowany używają

całości swego ciała. Mają problemy

z doprowadzeniem zręczności do perfekcji,
chociaż i to zmieni się w ciągu tego roku.

Większość potrafi policzyć poprawnie do

trzech, aczkolwiek nie zna jeszcze pożytku liczby

jako narzędzia w rozwiązywaniu codziennych

problemów.

www.ediba.com

Motyle

3

Dodatkowy materiał

Technika ta polega na złożeniu kartki na pół i rysowaniu

klejem zmieszanym z temperą na jednej połówce.

Gdy rysunek jest wykonany, szybko składamy kartkę,

dociskamy i wtedy, po rozłożeniu, uzyskamy dwie

symetryczne połówki motyla.

Mając ukończone dzieło, zaznaczamy lub wycinamy

pracę w połowie, aby bawić się w różny sposób:

Gra pobudzająca pamięć.

Szukając drugiej połówki.

Rysujemy drugą połówkę.

Odbijamy drugą połówkę w lustrze.

Obrazek do skopiowania i kilka

przykładów znajdziesz na

następnej stronie.

Na powitanie wiosny (zobacz: strona 26)

www.ediba.com

4

Ćwiczenia do skopiowania

Na powitanie wiosny (zobacz: strona 26)

5

www.ediba.com

Dodatkowy materiał

Mój ulubiony obraz

W tym ćwiczeniu ponownie wykorzystamy

“

Książkę

czarownicy Doroty

”

, przedstawioną w numerze 39 tego

czasopisma, lub ćwiczenie do skopiowania
zaprezentowane poniżej, które to pozwolą nam pracować
nad zagadnieniami przestrzennymi, stosownie do
umiejętności naszych uczniów.

Materiały

Strona z

“

Książki czarownicy Doroty

”

przedstawiająca

obraz lub następujące ćwiczenie do skopiowania.

Figury geometryczne - wszystkie w tym samym kolorze,

zawarte poniżej.

Organizacja ćwiczenia

Pomysł polega na użyciu przez dzieci języka do wyrażenia
i zinterpretowania pozycji i zidentyfikowania form
geometrycznych. Sugerujemy połączyć dzieci w pary lub
małe grupy. Jedno z dzieci, obserwując obraz czarownicy
Doroty, opisuje swojemu koledze/koleżance obrazek, aby
osoba ta mogła odtworzyć obraz w sposób jak najbardziej
odpowiadający rzeczywistości.

W tym celu maluch powinien użyć nazw
figur geometrycznych i niektórych relacji
przestrzennych, pozwalających na
umiejscowienie i rozmieszczenie każdej
z figur na kartce. Konieczne jest
wyjaśnienie, że ten, kto tworzy obrazek, nie
może widzieć obrazu. W ten sposób tworzy
się sytuacja komunikacji, w której istnieje
nadawca odpowiedzialny za opracowanie
wiadomości i odbiorca, który powinien ją
odszyfrować, aby osiągnąć cel.

Treści rozwinięte

w tym ćwiczeniu

Rekonstrukcja figur.

Rozpoznawanie i nazywanie

figur geometrycznych.

Komunikowanie pozycji,

w jakiej znajdują się przedmioty.

Interpretacja i tworzenie wiadomości,

które ukazywałyby relacje pomiędzy
przedmiotami.

Poszanowanie i tolerancja w pracy

zespołowej.

Tworzymy kwartety (zobacz: strona 30)

Ćwiczenia do skopiowania

6

www.ediba.com

Tworzymy kwartety (zobacz: strona 30)

Ćwiczenia do skopiowania

www.ediba.com

Figury geometryczne do wycięcia i zabawy w

“

Mój ulubiony obraz

”

.

(

7

Tworzymy kwartety (zobacz: strona 30)

Ćwiczenia do skopiowania

www.ediba.com

8

Kalendarz:

Tę ilustrację znajdziesz na jednym z plakatów marcowego wydania czasopisma (2010r.).Skopiuj ten egzemplarz w mniejszym rozmiarz

e

i rozdziel go pomiędzy dzieci ze swojej grupy.

(

Kalendarz miesięczny (zobacz: strona 8)

Ćwiczenia do skopiowania

www.ediba.com

9

Ilustrowana rymowanka

(

Gotowe do wykorzystania (zobacz: strona 13)